Uzeyir Hajibeyov

FREE
SEPTEMBER, 2009
№7
page 3
September 21 International Day
Of Peace
page 2
Azeri Music Is
In My Blood
pages 2 & 8
Uzeyir
Hajibeyov:
Beyond
Being
The Father
Of Azerbaijani
Classical
Music
Удастся ли
создать новый
треугольник –
Анкара-ЕреванБаку?
Xalqimizin Vüqari
pages 4-6
page 7
2
№7
AZERBAIJAN REVIEW
Litrature & Art
The Republic
of Azerbaijan
National Anthem
Azərbaycan
Respublikasının
Dövlət Himni
On January 30, 1920 government of Azerbaijan Democratic Republic adopted resolution on working-out the National
Anthem of republic. With this aim it was announced a competition of the best National Anthem. But in the result of fall
on April 28, 1920 of Azerbaijan Democratic Republic Anthem
wasn›t adopted.
On May 27, 1992 Milli Majlis adopted the law «About the
State Hymn of the Republic of Azerbaijan», according which
the «Azerbaijani march» of the great composer Uzeyir Hajibeyov and the poet Ahmed Javad, which was created in 1919,
was approved as the State Anthem of Republic of Azerbaijan.
1920-ci il yanvarın 30-da Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin
Nazirlər Şurası Cümhuriyyətin milli himninin hazırlanması
haqqında qərar qəbul etdi və bu məqsədlə Xalq Maarif Nazirliyi tərəfindən müsabiqə elan edildi. Lakin 1920-ci il aprelin
28-də Xalq Cümhuriyyətinin süqutu Azərbaycanın milli himnini qəbul etməyə imkan vermədi.
1992-ci il mayın 27-də parlament «Azərbaycan
Respublikasının Dövlət himni haqqında» Qanun qəbul etdi.
Qanuna əsasən 1919-cu ildə böyük bəstəkar Üzeyir Hacıbəyov
və şair Əhməd Cavad tərəfindən tərtib edilmiş «Azərbaycan
marşı» Azərbaycanın Dövlət himni kimi təsdiq edildi.
Music by : Useyir Hajibeyov
Words by : Ahmed Javad
Musiqisi: Üzeyir Hacıbəyovun
Sözləri: Əhməd Cavadındır
Azerbaijan, Azerbaijan!
You are the country of heroes!
We will die so that you might be alive!
We will shed our blood to defend you!
Long live your three-colored banner!
Thousands of people sacrificed their lives
You›re become the field of battles.
Every soldier fighting for you,
Has become a hero.
We pray for your prosperity,
We make sacrifice our lives to you
Our sincere love to you,
Comes from the bottom of our hearts.
To defend your honor,
To hoist your banner,
All the young people are ready.
Glorious motherland,
Azerbaijan, Azerbaijan!
Long live absolute world peace
«I encourage everyone around the globe to recognize and celebrate International
Day of Peace on September 21st. This is a day to honor all of those groups and people
who work for peace everyday, all year long. I am a member of the PeaceJam Foundation
and we are excited to be supporting Peace In Our Lifetimes› «Global United Parties for
Peace» in cities around the world and the United Nation›s annual global cease fire. Until everyday is Peace Day,
it is important that we do all we can to create a safe and just world -- we owe this to children across the globe.»
~ 1976 Nobel Peace Laureate Betty Williams
In 1981, the United Nations General Assembly established the International day of Peace. It was in 2001, that
the General Assembly modified the resolution A/RES/55/282 and designated September 21st as the annual date
of the International Day of Peace. September 21, 1982 is the first occurrence of the International Day of Peace.
The International Day of Peace begins by ringing the “Peace Bell” at UN Headquarters. The bell is made of
coins donated by children from all continents. The Diet of Japan gifted the bell, and it’s referred to as” a reminder
of the human cost of war.” The inscription on its side reads: “Long live absolute world peace.”
Azərbaycan, Azərbaycan!
Ey qəhrəman övladın şanlı Vətəni!
Səndən ötrü can verməyə cümlə hazırız!
Səndən ötrü qan tökməyə cümlə qadiriz!
Üç rəngli bayrağınla məsud yaşa!
Minlərlə can qurban oldu,
Sinən hərbə meydan oldu!
Hüququndan keçən əsgər!
Hərə bir qəhrəman oldu!
Sən olasan gülüstan,
Sənə hər an can qurban!
Sənə min bir məhəbbət
Sinəmdə tutmuş məkan!
Namusunu hifz etməyə,
Bayrağını yüksəltməyə,
Cümlə gənclər müştaqdır!
Şanlı Vətən, şanlı Vətən!
Azərbaycan, Azərbaycan
if there is to be peace in the world,
there must be peace in the nations.
if there is to be peace in the nations,
there must be peace in the cities.
if there is to be peace in the cities,
there must be peace between neighbors.
if there is to be peace between neighbors,
there must be peace in the home.
if there is to be peace in the home,
there must be peace in the heart.
lao-tse
chinese philosopher
AZERI MUSIC IS IN MY BLOOD
“Azerbaijan Review” had an opportunity to meet with
Mrs. Alexandria Sultan von Bruseldorff, a talented AmericanAzeri soprano – a founder and artistic director of the newly
formed non-profit organization, Uzeyir Hajibeyov Caspian
Mugham Opera Federation of Azeri Performing and Fine Artist of America Inc. She is also a graduate student of Master
of Music in Opera Performance and Vocal Pedagogy at Westminster Choir College of Rider University, Princeton, NJ.
What made you choose music over other careers, especially opera? From what I know, you graduated from
#23 School in Baku – which is just a regular school.
Music is in my blood. It drives me to pursue the ambition instilled in me as a young girl in Azerbaijan. Music
has the unique ability to transcend time and humanities,
to join cultures in a universal bridge of communication
and promote cross-cultural dialogue. Opera, in particular,
bestows on singers the ability to tell stories and convey
elements of human culture through incredible stage decorations, costumes, orchestra, and beautiful artistry of singing. Opera has the fascinating power to express the most
intricate and valuable aspects of our lives that could not be
expressed in any other way.
My introduction to opera began when I was four year
old. My grandfather was the first to introduce me to the
world of fine and performing arts by taking me on trips
to museums, concert halls, and opera at the “Bolshoi”,
“Kirov,” and Baku opera houses.
Continued on p.8
AZERBAIJAN REVIEW
№7
3
UZEYIR HAJIBEYOV: BEYOND
BEING THE FATHER OF
AZERBAIJANI CLASSICAL MUSIC
It is safe to say that no other individual
has contributed to Azerbaijan’s classical
music and opera more than the great composer, Uzeyir Hajibeyov. Born on September 18, 1885, in Agjabadi, Azerbaijan,
Uzeyir Hacibeyov grew up in Shusha - a
musical boiling pot of Azerbaijan which
had raised many talented musicians and
singers. Uzeyir Hajibeyov’s mother, Shirin,
grew up in the household of Khurshidbanu
Natavan, one of the greatest lyricist poets of
Azerbaijan of all time, while his father, Abdul Huseyn, worked as her secretary. Thus,
it is no surprise that Uzeyir Hajibeyov,
having been raised in Shusha and strongly
influenced by Natavan, wrote his first full
length opera at the age of 22.
Uzeyir Hajibeyov is credited with being the first person to create operas and
operettas in the Orient. His first opera
titled “Leyli and Majnun” was composed
in 1908, based on Fizuli’s tragic love story written in the 15th century. “Leyli and
Majnun” demonstrated Uzeyir Hajibeyov’s unique talent and ability to merge
the traditional Azerbaijani music with
the Western genre, creating an absolute
masterpiece. In total, Uzeyir Hajibeyov
has written seven operas and three musical comedies. Uzeyir Hajibeyov has also
composed the national anthem of the Republic of Azerbaijan, as well as the state
anthem of Azerbaijan SSR. One of his
most critically acclaimed operas, “Koroglu”, written in 1937, was based on an Azeri legend of a young man who organized
an uprising against the khan, who unjustly
had turned his father blind. Although it
has been said that Uzeyir Hajibeyov had
made changes to the final version of the
opera prior to staging it in order to make it
less controversial by the USSR standards,
the fact that an opera such as this had been
written and staged during Soviet Union,
speaks volumes in itself. “Koroglu” was
more than a story of just one man, it served
as a declaration of Azerbaijan’s spirit and
sent a message of its unwillingness to
surrender itself in the face of injustice.
Ironically, Uzeyir Hajibeyov was one of
Stalin’s favorite composers and this opera
was awarded the State Stalin Price. However, Uzeyir Hajibeyov’s contributions to
the progress of Azerbaijan, expand much
further than his contributions solely to the
musical culture of Azerbaijan.
Besides being a composer and a conductor, Uzeyir Hajibeyov was also a scientist,
publicist, playwright, teacher, translator
and a prominent social figure in Azerbaijan, as well as the entire USSR. In 1907,
Uzeyir Hajibeyov wrote Turkic-Russian
and Russian-Turkic Dictionary of Political, Legal, Economic and Military Terms,
Used in Press and in 1908, he wrote the
textbook Arithmetic Problems. Uzeyir Hajibeyov was also the founder of the first
professional musical school in Azerbaijan,
known as the Azerbaijan State Conservatoire, in 1920. Likes of Gara Garayev, Fikret Amirov, Tofik Guliyev, and Vagif Mustafazadeh, all have attended the Azerbaijan
State Conservatoire. Currently, Uzeyir
Hajibeyov’s monument sits in front of the
school, reminding students and passers of
his immeasurable contribution to the world
of music in Azerbaijan.
In 1931, Uzeyir Hajibeyov assisted
in the establishment of the Azeri Folk
Orchestra, which performed European
classical music. By doing so, Uzeyir Hajibeyov became the first person to adopt
the note system for traditional Azeri musical instruments. In addition, in 1936,
Uzeyir Hajibeyov helped the Azerbaijan
Philarmonic Society in finding the Azerbaijan State Choir. He used contrapuntal
polyphony and unison doubling in place
of four-part singing to resolve the problem
of melody alteration that took place upon
mode changing due to the style of Azeri
folk songs.
baijan. Together with composer Muslim
Magomaev, Uzeyir Hajibeyov published
Collection of Azerbaijani Folk Songs. Having been published in 1927, this was the
first time ever that more than 300 pieces
of Azeri folk music were cataloged by notation. Uzeyir Hajibeyov also published
a book titled The Basis of Folk Music in
Azerbaijan in 1947, which since then has
been translated into other languages, including English.
Uzeyir Hajibeyov also, between the
years of 1919 and 1920, served as the editor-in-chief of the Azerbaijan newspaper,
the central portion of the governmental
media of the Democratic Republic of Azer-
Throughout his life, Uzeyir Hajibeyov
had received many awards and recognitions. In addition to being given the title of
the People’s Artist of USSR, he was also
given the Order of Lenin and State Stalin
Prize, twice. Uzeyir Hajibeyov was also an
Active Member of Academy of Sciences of
Azerbaijan and for the last ten years of his
life a Chairman of the Union of Azerbaijani
Composers. He died at the age of 63 from
diabetes and is buried in the Alley of Honors in Baku, Azerbaijan.
Having greatly enriched Azerbaijan’s
culture, to call Uzeyir Hajibeyov a father
of Azerbaijan’s classical music is an understatement. In Azerbaijan, Uzeyir Hajibeyov is loved not only for his contributions, but for his heart from which all his
contributions generated. He devoted his
life to moving Azerbaijan forward, while
at the same time preserving its traditions
and culture. A task, which was made difficult twice as much, when Soviet Union
took over Azerbaijan. Uzeyir Hajibeyov,
having possessed a profound knowledge
about the nature of his own people, was
able to present them in his operas and
musical comedies with such delicacy,
that even when they are watched today
it is clear that such characters could have
been written only by an Azerbaijani heart.
Uzeyir Hajibeyov was someone who was
a true genius not solely in his field of
work, but also in capturing the character
and spirit of his own people. Often distinguished composers desire to compose
great works to receive acclaim beyond
their borders, but Uzeyir Hajibeyov wrote
to teach Azeris about their own culture, to
help them honor it and preserve it. Thus,
to Azerbaijani’s Uzeyir Hajibeyov is more
than just the father of their classical music
and opera, to them he is the root of their
Azeri spirit.
By Nigar Djalilova
4
№7
AZERBAIJAN REVIEW
XALQIMIZIN VÜQARI
Üzeyir Hacıbəyov 18 sentyabr,1885 ci ildə Ağcabədidə
anadan olmuş, uşaqlıq və ilk gənclik illərini Qafqazın
konservatoriyası sayılan Şuşada keçirmişdir. İlk musiqi təhsilini burada məşhur xanəndə və saz ustalarından
almışdı. Bu barədə Üzeyir bəy özü belə deyirdi: “O zaman
mən muğam və təsniflər oxuyurdum, müğənnilər mənim
səsimi bəyənirdilər; onlar məni oxudur və eyni zamanda
öyrədirdilər.” Hacıbəyovun ilk müəllimi onun dayısı Ağalar
bəy Ağaverdibəyov idi.
1899-1904 illərdə təhsilini Qori müəllimlər
seminariyasında davam etdirmişdi. Seminariyanı bitirdikdən
sonra Cəbrailin Hadrut kəndində müəllimliyə başladı. 1905ci ildən isə Bakıda əvvəlcə Bibiheybətdə, daha sonra isə
“Səadət” məktəbində müəllimlik etmişdi.Bu məktəblərdə
o, ana dili, riyaziyyat, coğrafiya, tarix, rus dili və musiqi
öyrədirdi. Həmin dövrlərdə Üzeyir bəy müəllimliklə yanaşı
jurnalist-publisist, daha sonra isə bəstəkar kimi məşhurlaşdı.
Üzeyir Hacıbəyov dedikdə gözlərimiz garşısında təkcə
böyük sənətkar deyil, eyni zamanda, həssas qayğıkeş
müəllim, gözəl satirik, yazicı-publisist, alim və ictimai
xadim canlanır. O, döyüşkən təbiətə malik bir publisist
kimi fərdi həyatında da, yazılarında da bütöv idi. Şəxsiyyəti
ilə yaradıcılığı bir-birini tamamlayan belə nadir adamların
özü də tarixdə tək-təkdir. İnsan xarakteri hələ ana bətnində,
onun damarlarında qaynayan qanla müəyyənləşir,-deyən
alimlərin fikrinə haqq qazandırmaq lazımdır. Üzeyir bəydə
də gülüş anadangəlmə idi, fitrətən o yumorla doğulmuşdu.
Həmin yumor da zaman keçdikcə xalqın zəngin gülüş
mədəniyyətinin incəlikləri ilə qaynayıb qarışmışdı.
Üzeyir yaradıcılığındakı gülüş hər cür mənfiliklərə qarşı
çevrilmişdi və böyük məna kəsb edirdi. O, gülüşdə ciddilik tərəftarı idi və qələm dostlarına da tövsiyyə edirdi ki,
güləndə elə gül ki, sənin gülüşün güldürdüyünü düşünməyə
məcbur etsin.Üzeyir bəyin gülüş, satira ustalığını izlədikcə
çox maraqlı bir mənzərə ilə rastlaşırıq. O, yaradıcılığa publisistika ilə başlamış, məzmunlu pamfletlər yazmış, sonra
satirik səhnəciklər yaratmış, daha sonra musiqili komediyalar müəllifi kimi məşhurlaşmışdı.Gülüşün özü də ardıcıl
yaradıcı yolla inkişaf etmiş, əvvəl müstəqim, sonra məcazi
yolla irəliləmiş, daha sonra həyatsevər, şən, nikbin gülüşə
çevrilərək milyonların qəlbini fəth etmişdi.
“Leyli və Məcnun” (1908) ilə Azərbaycan milli operasının
əsasını qoyan dahi sənətkar “Ər və Arvad” (1909), “Məşədi
İbad” (1910), “Arşın mal alan” (1913) musiqili komediyaları
ilə mənalı gülüşün zirvəsinə galxmış, sonrakı illərdə daha iki
klassik əsər olan “Koroğlu” və “Azərbaycan xalq musiqisinin əsasları”nı yaratdi. Məşhur Niyazi demişdir: “Kimyəvi
elementlər sistemini kəşf edən Mendeleyev kimi, Üzeyir
Hacıbəyov da elmi monoqrafiyasında xalq musiqisinin
illərdən bəri bağlı qalan sirlərini açmış, tarixdə ilk dəfə onun
nəzəri əsaslarını işləmişdir”.(Niyazi, “Ustad”, “Ədəbiyyat və
İncəsənət” qəzeti. 21noyabr, 1975-ci il).
Üzeyir Hacıbəyov Azərbaycan professional musiqisinin
banisidir. İlk operamızın, operettamızın, xalq çalğı alətləri
orkestrimizin, mahnı və rəqs ansamblımızın yaranışı onun
adı ilə bağlıdır. Belə ölməz şəxsiyyətlərin sənət irsinin əsl
qiyməti məhz bu gün üçün nə dərəcədə müasir və gərəkli
olmasındadır.Üzeyir Hacıbəyov irsinə bu baxımdan qiymət
veriləndə böyuk sənətkarın musiqi əsərlərinin, sənət
haqqında fikirlərinin, şəxsiyyətinin Azərbaycan musiqisinin və bəstəkarlarının inkişafındakı misilsiz təsiri bütün
əzəməti ilə açiq-aşkar görünür.
Yazılmış əsər müəllifin bütün mənəvi aləmindən süzülüb gəlir; şəxsiyyətin böyüklüyü, paklığı, alicənablığı,
ümumiyyətlə, ləyaqəti və sənət qüdrəti yaradıcılığında
hökmən əks olunur. Sənətlə şəxsiyyəti bir-birindən
ayrı təsəvvür etmək qeyri-mümkündür. Bu iki mühüm
keyfiyyət vəhdətdə olmalıdir. Yalnız bu halda əsl mənada
böyüklükdən, dahilikdən söhbət gedə bilər. Dahi Üzeyir
bəyə belə bir səadət nəsib olmuşdu.
Böyük Azərbaycan bəstəkarı- SSRİ xalq artisti, Sosialist Əməyi Qəhrəmanı Fikrət Əmirov deyirdi:“ Üzeyir
Hacıbəyovun gənclərə münasibətində mən həmişə təmkinli
bir qətiyyət, doğma bir tələbkarlıq duymuşam. Məni Üzeyir
musiqisinin yetirməsi adlandıranlar var. Bu adla yalniz fəxr
edirəm. Mən Üzeyir müəllimdən xalq musiqisinin paklığını
mənimsəmişəm. Üzeyir musiqisini nə qədər dinləsəm, mənə
elə gəlir ki, ilk dəfədir eşidirəm. Hər dəfə o mənə təzə görünür.
Yaşa dolduqca dərk etmişəm ki, nə yaxşı bu böyük sənətkarla
oturub-durmaq səadəti mənə nəsib olub, onun unudulmaz
məsləhətlərini eşitmişəm. Şübhə etmirəm ki, başqa sənət
yoldaşlarım da bu sözləri məmnuniyyətlə təkrar edərlər.”
“Leyli və Məcnun”dan “Koroğluya” gədər keçilən
böyük sənət yolu gərgin yaradıcılıq axtarışları və qiymətli
sənət kəşfləri ilə zəngin bir yoldur. Burada onu qeyd
etmək lazımdır ki, ilk Azərbaycan operasının məhz Füzulinin “Leyli və Məcnun” poeması əsasında yazılması da
mənalı faktdır. Üzeyir yaradıcılığında Füzuli poeziyasına
çox dərin bir məhəbbət hökm sürməkdədir. Bəstəkarın
başqa əsərlərində Füzuli şerinə sədaqət aydın hiss olunur.
Bədii dilimizin banisi Füzulinin ədəbiyyatımızda gördüyü
vəzifəni, musiqimizdə böyük Üzeyir həyata keçirmişdi.
Səməd Vurğun çox doğru olraq Üzeyirə “Ey Füzuli şerinin
bir bəstəkar qardaşı!” deyə müraciət edirdi.
Uzun illər apardığı axtarışların nəticəsi olaraq meydana
çıxan “Azəbaycan xalq musiqisinin əsasları”əsəri Üzeyir Hacıbəyovu həmçinin qüdrətli musiqi nəzəriyyəçisi,
tətqiqatçısı kimi də tanıtdı. Bəstəkarin musiqimizin müxtəlif
məsələlərinə həsr olunmuş ayrı-ayrı məqalələri,çıxışları
bu gün də ən dəyərli mənbə kimi bizim üçün qiymətlidir.
Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Üzeyir Hacıbəyov bədii
yaradıcılığı ilə nəzəri fikirləri arasında ziddiyyət olan
sənətkarlardan deyil. Onun musiqisi sözünü, sözü də musiqisini tamamlayır.
Üzeyir sənətində diggəti ən çox cəlb edən cəhət xalq
musiqisinə münasibət məsələsidir. Bəstəkarın demək olar ki,
elə bir yazısı, çıxışı yoxdur ki. Həmin nöqtəyə toxunmamış
olsun. Üzeyir Hacıbəyov “Azərbaycan xalq musiqisinin
əsasları” kitabının 1945-ci ildəki ilk nəşrinə yazdığı ön sözdə
həmin mövzunu necə işlədiyindən danışarkən qeyd edirdi ki,
Azərbaycan xalq musiqisinin əsaslarını öyrənmək işinə 1925ci ildə başlamışam. Seçdiyim bu mövzuya dair bir ədəbiyyat
və xüsusi elmi əsər olmadığına görə mən ancaq öz şəxsi
müşahidələrimin, apardığım diqqətli tədqiqatın nəticələrinə və
Azərbaycan xalq musiqisinin bütün nümunə və formalarının
dərin təhlilinə əsaslanmağa məcbur oldum...” Beləliklə, bu
sətirlər aydın təsdiq edir ki, ölməz sənətkar xalq musiqimizin
elmi əsaslarını işləmək, ona layiq olduğu yüksək qiyməti
AZERBAIJAN REVIEW
vermək və lazımınca tanıtmaq, sevdirmək üçün nə qədər
gərgin tədqiqat işi aparmış və vətəndaşlıq qeyrəti göstərmişdir.
Üzyeyir Hajibəyov musiqi folklorumuzu toplamağın, xalq
musiqimizi butun incəliyi ilə araşdırmağın vacib olduğunu
təkrar-təkrar xatırladarkən bu zəngin xəzinədən heç də passiv istifadəni, yerli-yersiz sitatlar gətirməklə istifadəni nəzərdə
tutmurdu. Bəstəkarın gəti gənaəti belə idi ki, musiqi folklorundan xalqın arzu və düşüncələrini, həyata, dünyaya baxışını,
sənətkarlıq sirlərini öyrənmək və bundan yaradıcılıqda faydalanmaq lazımdır. Əks təqdirdə bəstəkar xalq musigisinə hec
nə əlavə edə bilməz, onu daha da zənginləşdirmək əvəzinə
ancaq təkrar etməli olar ki, bunun da əsl sənətkarlıqla əlbəttə
əlaqəsi yoxdur.
Xoşbəxtlikdən, böyük Üzeyir bu məsələdə də
Azərbaycan musiqisində nümunə göstərdi. Onun dühasının
parlaq məhsulu olan “Koroğlu” yarandı. “Koroğlu” rus
klassik operalarından Qlinkanin “Ruslan və Lüdmila”sı,
Borodinin “Knyaz İgor”u ilə yanaşı dura bilən sənət
əsəridir. Musiqi həyatımızda çox ciddi hadisə olan həmin
əsərin necə meydana gəldiyindən bəhs edən müəllif
yazırdı: ”Azərbaycan xalq musiqisinin əsaslarını öyrənmək
sahəsindəki işimin, bir bəstəkar olaraq mənim üçün əməli
əhəmiyyəti o oldu ki, mən “Koroğlu” operasını yazdım.“
Bu çox qiymətli etirafdır. Həqiqətən “Koroğlu” bizim üçün böyük sənət proqramı əhəmiyyətində olan bir
məxəzdir.
Bəstəkar operada xarici işğalçılara qarşı, azadlıq
uğrunda aparılan qanlı vuruşmalarda babəklər, koroğlular
yetirmiş xalqın misilsiz mübarizə əzmi, qəhrəmanlıq
hünəri, vətənpərvərlik qürurunu əksetdirmişdir. Üzeyir Hajibəyovun dahiliyi ondadır ki, bütün bu mühüm
keyfiyyətləri xalqın öz ruhuna uyğun, və ona doğma olan
bir musiqi dili ilə ifadə edə bilmişdir. Belə çox ağır və
eyni zamanda, çox şərəfli yaradıcılıq zəhmətinə qatlaşan
bəstəkar operanın ilk böyük müvəffəqiyyətindən sonra
bu sözləri deməkdə haqlı idi:”Sərbəst qurulmasına və
musiqi fakturasının mürəkkəb olmasına baxmayaraq,
“Koroğlu” operası dinləyicilərə Azərbaycan xalq mahnı və
melodiyalarını eyni ilə təkrar edən bəzi əsərlərdən daha yaxşı
çatır, çünki “Koroğlu” operası xalqın doğma musiqi dilində
yazilmışdir. Mən xalqdan hazır nəğmələr almamışam,
yalnız xalg yaradıcılığının əsaslarını öyrənmişəm.”
Böyük müəllimimiz belə hesab edirdi ki, xalq ilə onun
anladığı dildə danişmaq istedadından məhrum olan hər
hansı bəstəkar dövrümüzə layiq, yüksək qiymətli əsərlər
yaratmaqda da aciz qalacaqdır. O, belə bir əqidəyə birdənbirə gəlməmişdir, belə ki, uzun illər boyu xalq musiqimizi
yorulmadan toplamış, öyrənmiş, saf-çürük etmiş, mühüm
elmi nəticələr çıxarmışdır. Bundan əlavə o, rus və dünya
xalqlarının ən görkəmli bəstəkarlarının yaradıcılığını
ardıcıl izləmiş və müvafiq nəticəyə gəlmişdir.
Üzeyir Hacıbəyovun təşəbbüsü ilə Azərbaycanda musiqi studiyası, nəhayət, Dövlət Konservatoriyası yaradıldı.
Azərbaycan operaları arasında Üzeyir Hacıbəyovun
“Koroğlu” və Müslüm Maqomqyevin “Nərgiz” əsərləri
xususi yer tutur. Bu bəstəkarlar birinci olaraq operamizin
səhnəsinə yeni qəhrəmanlar gətirdilər və Azərbaycan opera
sənətində inqilabi xalg mövzusunu təsbiq etdilər.
Qəhrəmanlıq pafosu ilə dolu olan, yüksək vətənpərvərlik
ruhunda bəstələnən “Koroğlu”, operamızın şah əsəri kimi
şöhrət qazandı.
Böyük bəstəkarımız Üzeyir Hacıbəyov öz əsərlərində,
xüsusən, “Koroğlu” operasında aşıq musiqisinə dönə-dönə
muraciət etmişdir. Sevimli xalq şairimiz Səməd Vurğun
aşıq musiqisinin, aşıq sənətinin dərin bilicisi və pərəstişkarı
idi. Onun aşıq Şəmşirlə şəxsi dostluğu, böyük şairin özünün
hərdən saz çalması, aşıq havalarını zümzümə eləməsibütun bunlar Səməd Vurğunun simasında Azərbaycan
ədəbiyyatçılarının, xalq ziyalılarının aşıq sənətinə olan
böyük hörmət və məhəbbətini aydın göstərir.
Üzeyir Hacıbəyov xalqını əsl oğul məhəbbəti ilə ürəkdən
sevirdi. Bu ülvi məhəbbət onun musiqi əsərlərində, ictimai,
elmi və ədəbi fəaliyyətində əsas yer tutur. Bu məhəbbəti
Müslüm Maqomayevin də musiqisində, ictimai və pedaqoji
fəaliyyətində aydin görürük.
Müslüm Maqomayev Üzeyir Hacibəyovla birlikdə
professional Azərbaycan musiqisinin inkişafinda misilsiz
xidmət göstərmişlər. Onların keçdiyi yola nəzər saldıqda
adama elə gəlir ki, tale özü bu tarixi dostluğa, bu misilsiz
əməkdaşlığa şərait yaratmışdı.
Üzeyir Hacıbəyov və Müslüm Maqomayev eyni ildə, eyni
ayda, eyni gündə anadan olmuşlar. Hələ uşaq yaşlarından
musiqiyə böyük həvəs göstərmiş, eyni seminariyanı
bitirmiş, sonra müəllimlik etmişlər. Daha sonralar isə uzun
müddət professional musiqimizin bütün ağırlığını qibtəyə
layiq bir təvazökarlıqla öz qüdrətli çiyinlərində daşımışlar.
Müslüm Maqomayev ilk opera truppamızın yaradılmasında
böyük rol oynamiş, Azərbaycanda birinci professional dirijor olmuş, musiqi sənətinə həvəs göstərən gənc kadrların
yetişməsinə yaxından kömək etmişdir.
Üzeyir Hacıbəyov və Müslüm Maqomayevin ilk
operaları Azərbaycan professional musiqisinin sonrakı
nəhəng sıçrayışı üçün ciddi hazırlıq rolunu oynayıb. Əgər
“Leyli və Məcnun” operası ilə musiqi tariximizdə yeni
səhifə açılırsa, “Şah İsmayıl” operası ilə Azərbaycan professional musiqisinin birinci mərhələsi tamamlanir.
№7
5
6
№7
AZERBAIJAN REVIEW
O zamandan Üzeyir Hacıbəyov və Müslüm Maqomayev yorulmaq bilmədən xalq üçün işləyirdilər. Onlar
musiqi məktəbləri yaradır, Azərbaycan konservatoriyası
təşkil edir, ilk dəfə not sistemli xalq çalğı alətləri orkestri
və xor kollektivi düzəldirdilər. Müslüm Maqomayev
Azərbaycan opera teatrına rəhbərlik edir, onun direktoru və
baş dirijoru olur, Azərbaycan radiosunun musiqi verilişləri
redaksiyasının başında durur.
Üzeyir Hacıbəyovun və Müslüm Maqomayevin sənətini
xalqa sevdirən budur ki, yaradıcılıqının lap ilk dövrlərindən
onlar böyük və doqru bir yolu tutmuş, bu yolda cəsarət və
inamla irəliləmişlər. Həmin yol xəlqilik və realizm yoludur. Bu cəhətdən Üzeyir Hacıbəyovun “Ər və arvad”, “O
olmasın, bu olsun” və “Arşın mal alan” operettaları diqqəti,
xüsusilə cəlb edir. Operettaların ədəbi mətnini də Hacıbəyov
özü yazmışdır. Bu librettolar özluyündə Azərbaycan
dramaturgiyasının qiymətli əsərlərindəndir. Burada Ü.
Hacıbəyov komediyamızın klassik ənənələrini davam
etdirərək sadə və təbii süjetlərlə oynaq, canlı hadisələr və
dolğun xarakterlər yaratmışdir. Onun komediyaları Qoqol
və Axundov komediyaları kimi dərin ictimai əxlaqi mənaya
malikdir.
Üzeyir Hacıbəyov bizi bütün musiqi alətləri və
novlərindən xəbərdar olmağa çağırırdı. O, deyirdi:”Biz
mədəniyyətin hər bir qismində iştirak etməliyik... Ümumi
musiqi sənətini öyrənərsək, öz milli musiqimizin tərəqqisinə
böyük-böyük xidmətlər etmiş olarıq. Belə olmazsa biz bir
nöqtədə donub qalarıq. Not sistemi, Avropa musiqi alətləri
və musiqi formaları bizim əsrlər boyu yaranmış zəngin,
ahəngdar musiqimizi yeni mərhələyə qaldirar, onun dünyada yayılmaq imkanlarını xeyli genişləndirər.”
Dahi bəstəkar vokal sənətimizdə yeni məktəb
yaranması zərurətini xususi olaraq qeyd edir və bu sahədə
Rus-Avropa “səliqəsi” tətbiq etməyi məsləhət görürdü.
Bəstəkarın bu fikrinin doğrulduğunu həyat, musiqimizin
inkişaf təcrübəsi tezliklə sübut etdi. Məlumdur ki, Bülbül
və Şövkət Məmmədova ifaçılıq sənətimizdə böyük novator kimi məhz “Avropa səligəsi” ilə vokal dərsləri aldıqdan
sonra parladılar. Üzeyir Hacıbəyov onların bu səyini və
sənətkarliğını həmişə yüksək qiymətləndirərdi. O qeyd
edirdi ki, Bülbülün füsünkar ifaçılıq məharətinin səbəbi
“Azərbaycan milli havalarını və muğamlarını bilməsi ilə
yanaşı Avropa təhsilindədir.”
Üzeyir Hacıbəyov dünya xalqları mədəniyyətinin, o
cümlədən musiqi yaradıcılığının qarşılıqlı əlaqə və təsirinin
əhəmiyyətini tez-tez xatırladardı. O, yaradıcılığında xalq ruhundan qidalanmış, sənətdə xəlqiliyin gözəl nümunələrini
yaratmış bəstəkarları çox sevirdi. Həmişə Qlinkanı, Çaykovskini, Verdini, Rimski-Kosakovu, Motsartı, Baxı, Bethoveni dərindən öyrənməyə çağırırdı. Bu klassikləri Üzeyir
Hacıbəyov özünün müəllimləri hesab edirdi. Ü. Hacıbəyov
öz müasirləri görkəmli sovet bəstəkarları olan Qlier , Prokofyev, Şostakoviç və Xrennikovla yaxın dost olmuş və həmişə
onların yaradıcılığından hörmətlə danışmışdır.
Azərbaycan mədəniyyətinin nəhəng addımlarla
irəlilədiyi bu illərdə incəsənətin bizim üçün tamamilə
yeni olan janrları meydana çıxırdı.Kino sənətinin hələ zəif
inkişaf etdiyi o vaxtlarda, Müslüm Maqomayev filmlər üçün
musiqi yazırdı. Bu fakt Maqomayevin mədəniyyətimizin
qeyrətini çəkən əsl vətəndaş olduğunu bir daha sübutedir. Onun “Nərgiz” operası Azərbaycan opera sənətinin
inkişafında ikinci mərhələnin başlanğıcı oldu. “Nərgiz”
yeni bir üslubda, Rus-Avropa klassik operaları səpgisində
yaranmış ilk Azərbaycan Sovet operasıdır.
Üzeyir Hacıbəyovun “Koroğlu” operası sovet musiqi tarixində çox böyük və əlamətdar bir hadisə oldu.
“Koroğlu”nun ilk tamaşası milli mədəniyyətimizin
bayramına çevrildi. Bəstəkarın uzun illərdən bəri topladığı
yaradıcılıq təcrübəsi, onun yüksək musiqi mədəniyyəti bu
operada yeni bir qüvvətlə parladı. “Koroğlu” dünya musiqi
verən ölməz bir əsər, azərbaycan opera sənətinin zirvəsidir.
Üzeyir Hacıbəyov “Koroğlu“ operası ilə şair qəlbli,
nəğməkar ürəkli bir xalqın oğlu olduğunu bir daha sübut
etdi.
Operanın partiturasında tardan istifadə olunması təsadüfi
deyildi. Axı, tar azərbaycanlılar arasında ən geniş yayılmış,
simləri xalqın ürək telləri ilə həmahəng səslənən çox
qiymətli musiqi alətidir. Moskvada keçirilən Azərbaycan
incəsənəti dekadası günlərində simfonik orkestrdə sarı
simli Azərbaycan tarının və başqa milli çalğı alətlərinin
müvəffəqiyyətlə səslənməsi Hacıbəyovun yaradıcılıq
ideyalarının qələbəsi və milli musiqimizin təntənəsi idi.
Üzeyirin yazdığı ilk himn Leylinin məhəbbət himni idi.
İnqilabdan əvvəl və sonra bəstəkar yeni dövrün himnlərini
–Azərbaycan Demokratik Respublikası və Azərbaycan
SSR-in dövlət himnlərini yazdı.
Sovet hökuməti Ü. Hacıbəyov və M. Maqomayevin
xidmətlərini yüksək qiymətləndirmişdi. Ü. Hacıbəyov Lenin və Qırmızı Əmək Bayrağı ordenləri və medallarla təltif
edilmiş, ilk olaraq Dövlət mükafatına layiq görülmüşdü.
O. Sovet İttifaqının və Azərbaycan SSR-in xalq artisti idi.
Azərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü,
professor Üzeyir Hacıbəyov hazırda onun adını daşıyan
konservatoriyanın rectoru, Azərbaycan Bəstəkarlar
İttifaqının sədri idi.
Musiqi sənətimizin inkişafındakı xidmətlərinə görə
Müslüm Maqomayevə Əməkdar incəsənət Xadimi adı
verilmişdi.
Üzeyir Hacıbəyov və Müslüm Maqomayevdən bizi illər
ayırır. Lakin biz həmişə hər iki sənətkarımızı sonsuz ehtiramla yad edəcəyik. İllər xalqımızın Üzeyir kimi, Müslüm
kimi oğullarını bizdən cismən ayırsa da, onlar ruhən həmişə
bizimlədir, çünki onlar öz sənətləri ilə əbədiyyət qazanıblar.
Onların yolunu xalqımızın digər istedadlı bəstəkar oğulları
davam etdirib və etdirirlər.
Zəmanəmizin görkəmli bəstəkarı olan Dmitri Şostakoviç
demişdir ki, mən arzu edirəm ki, Azərbaycan bəstəkarları
Üzeyir Hacıbəyovun böyük ənənələrini müqəddəssaysınlar
və inkişaf etdirsinlər.
Tərtib edənlər: Əhməd İbrahimov
Zəminə Mirhadiyeva
AZERBAIJAN REVIEW
№7
7
УДАСТСЯ ЛИ СОЗДАТЬ НОВЫЙ
ТРЕУГОЛЬНИК –
АНКАРА-ЕРЕВАН- БАКУ?
Авез Алиев
31 августа 2009 года произошел
так называемый “прорыв” в двухсторонних переговорах об установлении
дипломатических отношений между
Турцией и Арменией, которые ведутся
вот уже около даух лет при посредничестве Швейцарии. “Прорыв” заключается в готовности Армении и Турции подписать в течении предстоящих
шести недель два протокола: “Протокол об установлении дипломатических отношений” и “Протокол о развитии двухсторонних отношений”, которые будут переданы на ратификацию парламентам обеих стран, а через
два-три месяца могут быть открыты
границы между двумя странами.
Мировая общественность впервые
узнала об этих переговорах в апреле этого года, когда премьер-министр
Турции посетил Ереван и принял участие в просмотре футбольного матча
между турецкими и армянскими командами. Тогда Турция и Армения согласовали “дорожную карту” по нормализации армяно-турецких отношений. Это был исторический момент
для этих стран, между которыми десятилетиями отсутствовали дипломатические отношения, а граница была
закрыта с 1993 года, в связи с оккупацией Арменией азербайджанских территорий.
В апреле реакция Азербайджана
была довольно резкой. Турецкие власти, как могли успокаивали Азербайджан, утверждая что армяно-турецкая
граница будет открыта только после
освобождения оккупированных Арменией азербайджанских земель. На этот
раз официальный Баку более сдержан
и сохраняет нейтралитет.
Азербайджану остается только
поверить неоднократным заявлениям, сделанных высокопоставленными
официальными лицами Турции о том,
что парламент страны не ратифицирует протоколы о нормализации отношений с Арменией, пока не будет достигнут прорыв в карабахском урегулировании.
Всю сумму мнений, высказанных
по поводу нормализации армянотурецких отношений, можно разделить на три категории: противников,
скептиков и оптимистов.
Основные противники этих пере-
говоров это - оппозиционные партии
Армении, Турции и Азербайджана.
Армянские оппозиционные партии
считают, что этот процесс может нанести вред самой Армении. Для тех,
кому признание армянского “геноцида” является вопросом первостепенной важности, опасаются того, что
нормализация отношений отодвинет
Турцию еще дальше от признания “геноцида” и соответственно повлияет на
такие страны, как США, которые до
сих пор не признали этого.
Турецкие оппозиционные партии
подчеркивают, что в протоколах ничего не говорится об обязательстве Армении покинуть оккупированные территории Азербайджана, зато говорится об открытии границ. Они считают,
что процедура установления дипломатических отношений с Арменией и открытие границ является проявлением
беспринципного внешнеполитического курса руководства Турции.
Азербайджанские оппозиционные
партии опасаются, что последствие
переговоров между Турцией и Арменией могут нанести вред национальным интересам Азербайджана. Ведь
если Турция откроет границы без
освобождения Арменией хотя бы пяти
из семи оккупированных районов вокруг Нагорного Карабаха, то позиция
Азербайджана на переговорном процессе резко ослабиться, так как Турция, закрыв границы с Арменией в
1993 году, стала единственной страной, которая своими действиями подтверждала правомерность позитивной
резолюции ООН относительно оккупации азербайджанских земель Арменией.
Скептически настроенные политики, по отношению этих переговоров,
считают, что Турция несерьезно относится к самой идеи нормализации отношений с Арменией. Это стремление
скорее больше направлено на улучшение отношений с новой американской
администрацией. С другой стороны,
скептики пологают, что политическая
ситуация в Армении такова, что президент Армении сейчас не может пойти на подписание рамочного договора по освобождению оккупированных
районов Азербайджана. А если он его
не подпишет, Турция не откроет границы.
В группу оптимистов входят официальные Анкара, Ереван и Баку, а
также США, ЕС и Россия.
Официальная Анкара утверждает,
что после того, как ей обещали страны сопредседатели МГ ОБСЕ, что они
приложат все усилия для решения Карабахского конфликта, она пошла на
этот шаг. Теперь слово за МГ ОБСЕ.
Турция на уровне главы МИД вновь
подтвердила свою позицию о том, что
Азербайджан полностью может положиться на Турцию, которая не сделает
шагов, которые пойдут во вред Азер-
байджану. Министр Иностранных Дел
Турции Ахмет Давутоглы отметил, что
нормализация отношений с Арменией обеспечит стабильное и устойчивое мирное положение во всем регионе и внесет вклад в отношения между
Азербайджаном и Арменией, заострит
внимание международного сообщества, особенно США , на конфликте в
Нагорном Карабахе.
МИД Армении объявил, что
армяно-турецкая граница будет открыта в течении двух месяцев после
вступления в силу “Протокола о развитии отношений между двуми странами”.
Азербайджанский МИД позитивно рассматривает процесс установления дипломатических отношений
между Турцией и Арменией, объясняя
свою позицию тем, что официальные
лица Турции неоднакратно заявляли
о том, что границы не будут открыты
до тех пор, пока Армения не выведет
свои войска из оккупированных территорий Азербайджана, а также, учитывается тот факт, что идут интенсивные переговоры между президентами
Азербайджана и Армении по урегулированию Нагорно-Карабахского конфликта. То есть эти процессы идут параллельно и действительно связаны
между собой.
Оптимистически настроенные аналитики считают, что чем больше Армения и ее общество будут убеждаться
в том, что их отношения с Турцией налаживаются, тем скорее Ереван придет к мысли, что карабахский вопрос
необходимо решать. Налаживание отношений между Турцией и Арменией
создаст благоприятную атмосферу для
мирного решения карабахского конфликта и ускорит освобождение оккупированных земель.
США и ЕС удалось убедить Турцию в том, что процесс сближения в
долгосрочном плане в интересах обеих стран и от этого выиграют все заинтересованные стороны. США будут
последовательно и жестко, причем в
параллельном режиме, добиваться как
нормализации армяно-турецких отношений, так и урегулирования конфликта вокруг Нагорного Карабаха.
Россия также приветствовала улучшение в отношениях между двумя странами, отметив, что армянотурецкие протоколы - это прорыв и
шаг вперед. Это снизит напряжение и
восстановит взаимодействие сторон,
что приведет к стабильности на всем
Кавказе.
Действительно, Карабахский конфликт и интересы Азербайджана не
упомянуты в протоколах. Но формально это выглядит вполне обосновано. Ведь сами документы выделяют лишь принципы двухсторонних отношений между Турцией и Арменией.
Сдержанная позиция Азербайджана в
этом вопросе может указывать на то,
что возможно существуют некие обязательства официального Еревана по
освобождению оккупированных районов вокруг Нагорного Карабаха и эти
обязательства взяты не только перед
Турцией и Азербайджаном, но и перед посредниками по урегулированию
армяно-азербайджанского НагорноКарабахского конфликта, а именно
перед Россией, США и Францией. И
в случае, если Ереван в оговоренные
сроки не выполнит взятых на себя
обязательств по освобождению оккупированных районов Азербайджана,
то парламент Турции отложит ратификацию уже согласованных протоколов
по нормализации отношений с Арменией. Шестинедельный тайм-аут для
соглосования окончательных текстов
протоколов также взят для того, чтобы дать возможность Азербайджану
и Армении совершить прорыв в урегулировании Нагорно-Карабахского
конфликта.
Ясно, что без прямого участия
России во всех этих дипломатических комбинациях прорыва по вопросу Нагорного Карабаха ожидать просто не приходится. Хотя Россия и приветствовала нормализацию турецкоармянских отношений, но она против
параллельности этого процесса с урегулированием Карабахского конфликта, считая их независимыми друг от
друга проблемами.
Как считает Георгий Ванян, армянский эксперт, председатель “Кавказского центра миротворческих инициатив”, к сожалению диалог Армении
с соседями инициируется с элементом диктовки и тем самым в этот процесс внедрено гораздо больше рисков
и препятствий, чем могло быть в случае, если бы фундаментом переговоров стало осознанная необходимость
налаживания добрососедских отношений. И далее он продолжает : “ Но в
сложившейся ситуации этот процесс
может все-таки стать поводом, стать
шансом, который может перерости
в реальную возможность для Армении, спустя 21 потерянный год пересмотреть свои отношения с соседями.
Мне хочется в это верить, несмотря на
то, что старт кажется очень осторожным и очень робким. В армянском болоте лжепатриатизма подобная осторожность и подобная робость – вполне объяснимое и оправданное явление. Мы с нашим навязанно-уязвимым
прошлым и выдуманной миссией
всемирно-избранной нации не только
изолировались от внешнего мира, но
потеряли чувство реальности, потеряли пульс жизни, пульс развития, безнадежно, и кажется бесповоротно, потеряли точку соприкосновения с будущим”.
Итак, следующие два-три месяца
могут изменить геополитический расклад на Южном Кавказе. Поживем,
увидим.
8
№7
AZERBAIJAN REVIEW
Continued from p.2
My great grandfather, Akhad Aliyev–
“Ker Akhad,” was a respected Mughamvirtuoso in his own time. He played many
instruments, among them the legendary
“Garmon,” an accordion that drew the attention of Uzeyir Hajibeyov and subsequently an
invitation to perform in the Baku opera house
orchestra in “Arshin Mal Alan” operetta. The
name, Ker Akhad Aliyev, is engraved in the
National Mugham Encyclopedia of Azerbaijan. This familial foundation has nurtured my
sense of pride, confirmed my identity, and fueled my desire for knowledge and the pursuit
of the study and performance of opera. After
graduation from school # 23 in the name of
A.S. Pushkin, I auditioned for the preparatory year at the Azerbaijan State Conservatoire, which was established in 1920 by Azeri
opera composer Uzeyir Hajibeyov. I was accepted into the studio of Khuraman Kasimova, an opera singer and the professor of the
voice faculty continuing with Bass-Baritone
Mursal Tagiev. My desire to perform opera
of my own heritage intensified and led me
to continue my education in order to create
performing opportunities to promote and to
perform opera of my heritage--Azeri opera,
from the country of my birth and my heart
to the country that has become my home and
also much loved to me.
What motivated you to establish the
Uzeyir Hajibeyov Caspian Mugam Opera Federation of Azeri Performing and
Fine Artist of America? What would the
establishment of this organization accomplish? What is your organization’s
purpose, in other words, what does your
organization plan on achieving?
After earning a bachelor degree from
Virginia Commonwealth University I was
accepted into the opera-workshop class
of the Juilliard School of Music, studio of
American-Canadian soprano Dodi Protero
(1931-2007), who became a mentor to me.
Mrs. Protero acknowledged and supported
my idea of establishing an Azeri opera organization to promote the music of Azerbaijan, and encouraged me to continue to
pursue the performing opera field and to
take an academic and scholarly route to
reach my goals. In the summer of 2008 my
long awaited dream of twenty years came to
fruition when I established first Azeri opera
company outside of Azerbaijan and the first
of it kind in the United States.
The Uzeyir Hajibeyov Caspian Mugham
Opera Federation of Azeri Performing and
Fine Artist of America Inc. is the result of
the dreams and hard work of many Azeri
and American musicians and supporters. In
my vision the opera company will create a
central networking foundation to express
and share the artistic and musical values of
Azerbaijan in the United States. While it
important not only to introduce the unique
genre of Azeri opera, it is important to establish an infrastructure that can function as an
institution reflecting classical music, composers and performers of Azerbaijan and a
way to share and exchange the knowledge
and spirit of two nations. In preparation for
the establishment of the Azeri Opera organization, application to The Fulbright Scholarship program, and opera performances to
highlight the Azeri music and opera, I spent
a an extensive amount of time traveling to
create awareness and recognition for Azeri
opera. I had the honor of performing Azeri
songs and Arias during several events hosted by the Azerbaijan Society of America.
The aim of the Uzeyir Hajibeyov Caspian Mugham Opera Federation of Azeri Performing and Fine Artists of America Inc. is
to promote cross-cultural dialogue between
the United States of America and Democratic Republic of Azerbaijan by developing
an educational and performing arts program
that will promote, perform, educate, support, and elevate the recognition of Azeri
Opera, classical music, Azeri women in music, Azeri composers and performers, music
scholars and students of Azeri music studies
Кaravan Sim
Prepaid cards are available
for $10, $20, $50, and $100.
For more information visit us at www.karavansim.com
To become an agent or distributer of KaravanSim contact
Branch President Turkhan Mirzayev.
Karavan Complex, LLC
1845 Coney Island Avenue
Brooklyn NY 11230
Tel: (718) 998-1001
Fax: (718) 339-1001
E-mail: karavansim@karavancomplex.com
in cooperation with universities, museums,
libraries, business corporations and private
patrons, government, embassies, performing art centers, and opera houses in America
and around the world.
What are some of the future goals that
you have set for yourself, and how are
you planning on achieving these goals?
To advance and further the authentic
knowledge of Azeri opera to the United
States and to define myself, I continue to
pursue the study of the specifics of Azeri
opera and to provide an opportunity to perform in a full stage Azeri opera.
To further my goals I applied for the Fulbright Scholarship Program, as an alumna
of the Virginia Commonwealth University,
to pursue the project, “The History of the
Distinctive Futures of Azeri opera, women
of Azerbaijan in Music,” in spring 2008.
The scholarship program will allow me the
opportunity to travel to Baku, Azerbaijan
for one year to study at the Baku Music
Academy, named after Uzeyir Hajibeyov,
as well as work on research with the Composers Union of Azerbaijan and numerous
affiliates currently involved in this project.
Due to my current graduate studies program at Westminster Choir College, I hope to
receive the scholarship to Baku, Azerbaijan
in 2010 and start my journey after my expected graduation -2010 with Master of Music.
In preparation for the establishment of
the Azeri Opera organization, application
to The Fulbright Scholarship program, and
opera performances to highlight the Azeri music and opera, I spent an extensive
amount of time traveling to create awareness and recognition for Azeri opera. I had
the honor of performing Azeri songs and
Arias during several events.
During the Niagara International Chamber Music Festival, at the concert Ancient
traditions of Azerbaijan, sponsored by Heydar Aliyev Foundation, I had an opportunity
to perform Azeri songs and aria.
In my most recent trip to Baku, Azerbaijan
I performed as a solo soprano in the concert at
The Memorial House of Uzeyir Hajibeyov,
during the Music Days in Azerbaijan.
In October of 2008, I have been honored
to sing Azeri Arias with Silk Road Chamber
Orchestra at The John F. Kennedy Center,
Washington, DC.
October 5th took a special place in my
heart; I was honored to sing a duet with Maestro Chingiz Sadykhov, Toronto, Canada.
This experience of getting in touch with
my heritage through music was an invaluable opportunity for me to learn about myself. As an individual, as an opera singer, and
as an Azeri-American, I value the opportunity to share that knowledge with friends,
colleagues, and with the larger community.
By Farrukh Karimov
Editor-in-chief
Parvana Abbaspur
Assistant Editor
Nigar Djalilova
Zamina Mirhadiyeva
Farrukh Karimov
Nobert Yevdayev
Ragim Alekberov
Jeyhun
Our E-mail:
AZReview@yahoo.com