By: ForeverInspirit

Never Mess
Up With A
Gangster
By:
ForeverInspirit
Copyright ©2012 by ForeverInspirit Stories
ALL RIGHTS RESERVED. No part of these stories may be reproduced or transmitted in any form or by any means,
electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval
system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
Prologue.
"Babae, boyfriend mo nasa labas!"
"BALIW! Di ko boyfriend yun!"
Hay buhay. Bakit ba kasi dumating pa siya sa buhay ko?
Magulo na nga, ginulo pa niya =___=
Kaso ang malas ko naman eh...
Nakatagpo pa ako ng isang gangster...
Siguro naman alam niyo na kung anong klaseng tao ang mga gangster diba?
Paano kung magkagusto ako sa kanya?
Paano kung maging boyfriend ko siya?
Paano kung saktan niya ako?
Kakayanin ko kaya?
Chapter One.
Date Check: April 27.
“Are you sure you want to go to the Philippines? I mean… It’s not like I don’t want you to go… I’m just
worried that something might happen and we won’t be there for you” - Dad
Hay, si Daddy talaga. Mas madrama pa kesa kay Mommy! And of course, gusto ko talaga pumunta dun
dahil it’s my FIRST TIME to visit Philippines. And malay niyo mag-enjoy pala ako. Ang nenega kasi
masyado ng pamilya ko eh. Kaya ayun, medyo natagalan bago ko sila mapapayag na pumunta doon.
“If she wants to go back, it’s okay. Besides, Chloe’s with her” - Mom
I know right? And I’m 16, yeah… kinda young, but soon to be 17.
Like what they say, “Mothers’ know best”. I love my mom J Besides, may permit naman na ako para
mag-fly alone kaya pinayagan pa rin ako ng airline so, ewan ko lang kay Daddy kung bakit siya nag-iiba
ng isip.
“We promise to call you once we arrive. PROMISE” - Ako
Aalis na sana ako ng biglang naging teary-eyed naman ang mga magulang ko at siyempre, ako naman
ang the ‘good’ daughter kaya niyakap ko na sila which is a sign of goodbye.
“We’ll take care. Bye Auntie, Uncle” - Chloe
Andyan na yung eroplano pero tila’ ayaw ako bitiwan ni Mommy. Para bang gusto niyang idikit yung
paanan ko sa floor para hindi ako umalis.
“MOM!”
Siyempre binitawan na niya ako. Sa wakas.
“Alis na po kami. Bye bye sa inyo” - Chloe
Pagkatapos sumakay na kami sa airplane. Ang daming tao! Hay Ella, grabe nakaka-surprise na maraming
tao sa EROPLANO.
“Buti na lang sasama ka sa akin. Baka mamatay ako sa takot pagdating ko dun!”
Natawa na lang kami pareho. Actually, that joke is half-meant.
“Malamang. Best Friend Forever nga diba? Besides, first time ko lang makarating dun noh… blah blah
blah”
Kagaya nga ng sinabi ko kanina, first time lang naming pumunta sa Philippines. Home-Country namin
yun. Dun lumaki si Mommy pero nag-abroad siya tapos dun sila nag-kakilala ng Daddy ko. Ay, nga pala
bago ko makalimutan. Ako nga pala si Gabriella Allison Mendoza. A.K.A Ella pero pag formal Gabriella or
Allison ang tawag sa akin. English na English pangalan ko noh?
I’m 16 years-old pero turning 17 this year. Laking U.S. Half-Filipino and Partly British and American. Only
daughter lang ako kaya malamang spoiled ng mga mahal kong magulang. May 3 pa akong kapatid. Lalaki
silang lahat. Kawawa naman ako. OP na OP pero masaya naman silang kasama pero most of the time
hindi ko sila nakakasama dahil si Kuya, nagtratrabaho na siya sa Mendoza Corporation tapos yung 2nd
brother ko, nag-aaral yun at medyo hindi siya mahilig makipag-socialize tapos yung bunso naman… uh…
let’s say na lagi siyang nasa ospital.
Pagmamay-ari ni Daddy ang Mendoza Corporation. Isa yun sa mga pinakamalaking company worldwide.
Sa sobrang laki kailangan na naming mag-pagawa ng madaming branch sa iba’t ibang bansa kasama na
dun ang Philippines, siyempre.
And of course,papakilala ko na din yung best friend ko. Si Chloe Villanueva. Pure Filipino siya pero laking
U.S din gaya ko. Magkasama kami simula pagkabata. Mag-schoolmates kasi sila ng parents ko kaya it’s
very obvious na araw-araw kaming magkasama. Anytime, anywhere. Lagi ko siyang kasama kahit saan
ako pumunta. Kaya nung nag-decide akong pumunta ng Philippines, sumama din siya. Para ko na rin
siyang sister dahil nga halos hindi na kami mapag-hiwalay.
Pagkatapos ng maraming-maraming oras. Biglang may nagsalita.
“Please fasten your seatbelts and we will land in a few minutes” Sa wakas nakadating na din!
Ang hirap naman matulog pag first time mong sumakay ng eroplano. Ang sakit sa ulo! Tapos parang may
pop-up pa sa tenga ko. Nakatulog ako kanina pero walang effect. Yung tulog na 30 minutes lang. Pagod
pa din ako. As in. Tapos si Chloe, ang himbing ng tulog. Para na ngang patay eh. Kainggit naman tong
babaeng to. Nakatulog samantalang ako hindi.
Nakaupo ako dun sa may bintana kaya kitang-kita yung view. Maganda naman pala dito eh. Siyempre
dahil tulog ang magaling kong best friend, ako na nag-fasten ng seatbelt niya. Tapos saktong nagising
siya.
“Good Morning sayo. Asan na tayo?”
Napangiti na lang ako.
“Welcome to Philippines” Ngumiti din siya.
Nag-landing na din yung airplane. Grabe, nangatog yung ulo ko pagka-landing ah. Pagkatapos binaba
nanamin yung MGA maleta. PLURAL FORM. Ang dami kasi eh. Si Mom kasi andaming sinusuggest na
dadalhin. Feeling ko nga kung hindi ako nag-reklamo ipapadala niya yung buong closet ko eh..
1 malaking maleta ang dala ko plus 2 bag. Ang pagkakaiba ko lang kay Chloe ay 3 bag dala niya. Sobra
kasing dami ng damit eh.
“Bigat naman nito oh!” Ayan, ang dami kasing dinadala eh.
“Hindi ko na yan problema noh. Ay, nga pala, yung driver na daw ang mag-susundo sa atin. Then diresto
sa bahay na tutuluyan natin. Malapit din yun sa school na papasukan natin and I think it’s located
somewhere in Katipunan”
Hinanap na namin yung may hawak ng placard tapos may pangalan namin. Sabi kasi ni Kuya ganun daw
yun pag may bagong dating.
Kaliwa-kanan.
Hindi naman makita. Umupo muna ako sa may bench to take a rest.
“Upo ka mu—“
Bago pa ako matapos magsalita, napansin ko na…. NAWAWALA SI CHLOE! OMAYGOSH! 1 minute after
pagkadating namin dito nawala naman siya agad? Lakwatsera talaga eh. Ayan, lagi kasing nanunuod ng
Dora nung bata eh.
Ugh. Bakit ba kasi may nahalong Dora blood sa kanya? =___=
Bigla namang may lumapit sa akin na lalaki. Medyo matanda na at naka pang-driver na damit.
“Miss Gabriella Allison Mendoza?”
“Ikaw na ba yung driver?” Nag-nod lang siya tapos tumayo ako para hanapin yung Chloe na yun.
Kadarating lang naming tapos nawala siya agad?! I looked everywhere. Aba parang hindi na ako inantok
ah! Patay talaga sa akin yung babaeng yun. Triny kong tingnan kung nasa labas pa siya. Dun na lang kasi
ang hindi ko na-checheck. At himala. Andun nga siya. Nakatulala na parang ewan with matching tulolaway effect pa.
“Hoy Chloe! Ano ba ginagawa mo diyan? Andiyan na yung driver oh! Uy! Tara na nga!” Aba mukhang
hindi ako naririnig nito. Nabingi na ata pagkababa namin ng eroplano.
Nakakainis na ah.
Nilapitan ko siya, “CHLOE!” I snapped in front of her.
“Oh? Bakit ka naman sigaw ng sigaw? Ang lapit-lapit mo lang sa akin” Ako pa ngayon mali.
“Ano bang meron at nakatulala ka diyan,ah?”
“May gwapo kasi dun”
Ang aga-aga gwapo agad inaatupag. Nako si Chloe talaga. Dahil gusto ko din naman tingnan kung gwapo
talaga. Napatingin na lang ako.Hindi naman sa nagiging judgmental ako pero…… ang BADUY niya! Yung
shirt okay na. Yung pants pang-astig at yung sapatos… WOW! HINDI BAGAY. Ano ba yun! Okay na nga
lahat tapos kung kelan sa sapatos na tsaka pa siya sumablay? Sayang. I mean, why would you pair neon
colors with black? Well, okay lang naman yun pero sana naman may konting neon sa shirt niya diba? Eh
wala eh. Plain black tapos yung pants niya plain black din. Ano ba siya galing sa patay at naka-all black
ang outfit?
Biglang may bumusina sa likod namin, siyempre ako napatalikod, si Chloe? NAKATULALA PA DIN. Pero sa
sobrang lakas ng busina pati yung lalaki sa kabilang side ng airport ay narinig din then tumingin sa amin.
Na ayon kay Chloe ay SA KANYA DAW NAKATINGIN.
“Oh, andyan na pala yung driver eh. Tara na”
Lalapit na sana ako nang biglang hinila ni Chloe yung damit ko.
“OMG!!! Nakatingin siya sa akin. ANG GWAPO NIYA TALAGAAAAA!!”
Sinabi niya yun with matching nakakairitang shriek at inalog niya ako ng bonggang bongga at kulang na
lang ay mapunta sa paanan ko ang utak ko. Wagas na wagas eh. =___=
“Bitawan mo na kaya ako diba? Sige para walang away, sayo na siya nakatingin at IKAW na ang
MAGANDA”
Ayun. Tumahimik at binitawan ako. Bumaba yung driver then kinuha yung mga gamit ni Chloe.
Nakatingin pa din yung boy at etong babaeng nasa tabi ko hindi pa din tumitigil sa kakatile. Nasa
sukdulan na ang inis ko kay Chloe dahil pati ulo ko nababasag na sa sobrang tili niya nang biglang nagring pareho yung phone namin ni Chloe. Siyempre sabay din naming binuksan.
Calling…
Mom...
“Hello? Mom?”
“Ah,opo. Andito na po kami. Kakadating lang namin.”
“Yep I slept well naman po” Oo na ako na talaga sinungaling. Ako na talaga!
“Diretso na po kami dun sa house then I’ll call you back na lang po. Take care!”
Well, hindi naman ako sure kung mag-cacall back pa ako.
Call ended
Ganun din yung mga tanong ni Tita (Mom ni Chloe) sa kanya. Siguro magkasama nanaman yun. Lagi
naman eh.
“Ma’am okay na po yung mga gamit. Alis na po tayo” Infernes, magalang si Manong Driver. Napatingin
ako dun kay Chloe. Halos hindi na gumagalaw eh.
“Narinig mo ba yung sinabi ni Manong? Alis na daw tayo. Bala ka, iiwanan ka namin dito”
Nagsimula na ako maglakad at sumunod na din si Chloe. And guess what? Hanggang sa kotse hindi pa
din siya natigil sa kakasabi ng, “Ang pogi niya grabe!” To be honest, nakakairita na. Kahit mag-BFFs kami
magkaiba pa din kami ng ugali. Siya mahilig mag boy-hunting, ako naman hindi. Studying lang. Sipag
noh? Patay ako kay Daddy pag hindi ako nag-seryoso sa pag-aaral eh. Since “only girl” ako napakanakakaloka. Sobrang protective nilang lahat. Lalo naman si Kuya.Lagi na lang ako iniintriga. Tila nasa hot
seat ARAW-ARAW. Andami kasing tanong! Palibhasa 20 years old na siya plus may girlfriend pa!
After a few hours, nakadating na kami sa bahay. Okay lang,malaki,maganda. Madaming halaman na
may design.
“Finally! Mauna na ako matulog ah” Feel at home na feel at home naman ‘tong si Chloe.
Pumasok na din ako then diretso sa kwarto . Magkatabi lang kami ng room ni Chloe kaya kahit kelan
pwedeng pwede ko siyang sugurin pag gugustuhin ko.Nilapag na din ng isang katulong yung mga gamit
namin.
“Good Morning po sa inyo,Ma’am. Charlene po at your service”
“Nice to meet you Ate Charlene. Ikaw ba yung inassign nilang mag-alaga sa akin?” – Ako.
“Opo ako po. Tawagin niyo na lang ako pag may kailangan kayo”
Sana magkasundo kami. Choosy ako pagdating sa maraming bagay. Epekto siguro to ng pagiging spoiled.
Spoiled lang ako. Walang brat. Kasi hindi naman ako yung sobrang brat na brat na parang lahat na ng tao
sa mundo ay kaaway ko. Siguro nadadala lang ako ng pagiging perfectionist kaya parang ‘brat’ na rin ako
sa mata ng iba pero actually, hindi naman talaga.
Ang una kong ginalaw? Yung laptop. Inopen yung Facebook ko at nagstatus ng, “Here at Philippines with
Chloe!” Siyempre madaming nag-like at nag-comment na din. Example: “PASALUBONG AH!”
Si Chloe naman, bigla-biglang pumasok sa kwarto at kung kelan nasa loob na siya ay tsaka niya sasabihin
na:
“Papasok na ako ah!” Ang galang. Grabe. -____-
“Laki ng bahay niyo! Pero saan nga pala tayo mag-aaral?” –
“Basta somewhere in Katipunan. Malapit lang kasi dito yun eh”
Start namin next week. International School yun na co-ed. Sana marami akong maging friends. Isa lang
kasi ka-close ko sa States. Ang aking sobrang daldal na Best Friend, no other than Chloe Villanueva.
Nagtataka lang ako kung paano kami nakapasa dun. Ni exam ay hindi ko na-try which is weird.
Nag-muni muni muna kami ni Chloe at nag-check kami ng mga famous places here in Phil. Para
mapuntahan namin agad. Hmm. I’m not yet sure pa kasi kung mag-stastay ba kami dito permanently or
hindi.
“Gutom na ako… Teka ligo muna ako tapos sabihin mo dun sa chef na magluto na ng meryenda”
Tumayo na si Chloe at ako naman naligo na. Grabe, ang init naman pala. Ang hirap naman pala ng
nakatira sa isang tropical country. Feeling ko niluluto na ako ng buhay eh.
“Meron bang grocery nearby? I’m craving for ice cream eh” Pagbigyan ang conyo XD
“Meron po. Hatid na lang po kayo ni Manong Sergio” SERGIO?! May Pulgoso din ba? Okay, ang corny ko
masyado!
“Sige”
Sa grocery…
Nanlaki yung mata namin ni Chloe. ANG LAKI NG GROCERY! Gulat na gulat kami pareho. Parang ngayon
lang nakakita ng grocery eh. Pero seriously, ang laki talaga tapos may mini bilihan pa ng damit sa taas.
“May pera ka ba?”
Pupunta kami sa grocery store kaya malamang may dala akong pera. Tingin niyo makakabili kami ng
walang pera?
I just nodded my head.
“Bahala ka na kung anong bibilihin mo basta ako, I’ll buy ice cream. Text mo na lang ako if tapos ka na”
Then naghiwalay na kami ng landas.
Grabe ang lawak. Saang lupalop naman kaya ng mundo mahahanap yung ice cream?! Nagmumukha
tuloy akong nawawala na bata. Chineck ko yung phone ko. 2 Messages. From Mom and… WHAT KUYA?!
Aba, anong hangin ang dumaan at biglang nag-text yung mokong na yun. I mean, kuya ko pala. Sa
sobrang curious ko. Text niya yung una kong binasa. Nag-lalakad ako ng hindi nakatingin sa
patutunguhan.
From: Kuya Darryl
Hoy panget. Baka mawala ka diyan ah! Lagi kang dikit kay Chloe. Minsan wala ka pa naman sa sarili mo.
Tawag ka daw kay Mom or Dad. Miss ka na nila eh. Joke lang. Pati ako miss na kita. Miss na kitang asarin.
Bye Pangit!
Grabe makatawag ng panget ah. Dikit kay Chloe? Ano ako LINTA? Now, text naman ni Mom.
From: Mom
Ella, bakit hindi ka pa tumatawag? Okay lang ka ba diyan? Ingat ka lagi ha! I love you!
Wala pa ngang isang araw ang nakalipas grabe na sila agad makapag-alala. Kaya ko nanaman ang sarili
ko. Pero at least alam kong namimiss nila ako, diba? Pati may himalang nangyari. Si Kuya biglang nagtetext. Sabi ko na nga ba pag umalis ako walang magagawa yun sa bahay. Biruin mo buong buhay niya
wala siyang ginawa kundi awayin ako?
TULOY, NAMISS KO SILA! Badtrip eh. Siguro sanay na sanay na talaga ako na kasama ang parents ko. And
of course ang aking super duper ultramega caring brothers.
Hindi ko namalayan na hindi pala ako nakatingin sa dinadaanan ko. Wala lang. Naaliw kasi ako sa text ni
Kuya. Then suddenly...
Chapter Two.
BOOM!
“OUCH!”
Napaupo ako sa sahig ng di oras. Napakamot ako sa ulo. Minulat ko yung mata then. OH NO, MAY TAO!
Nako naman oh. First day na first day may nakabanggaan agad ako!
Nagmadali akong tumayo.
“Sorry. Nagbabasa kasi ako ng text hindi ko napansin na may tao pala”
Hindi siya nag-reply. Bingi ata toh eh. Kung hindi bingi, MUTE siya.
Ngumiti siya na parang …hindi cute smile eh. More like an evil smile at sobrang scary niya, SUPER!
“Okay lang,miss. Ngayon lang kita nakita dito ah. Bagong lipat?”
Nagdadalawang isip ako kung sasagot ba ako o hindi. Sasagot na sana ako kaso biglang nag-flash back
yung nangyari kanina sa airport.
I realized that kamukhang kamukha niya yung lalaki sa airport kanina. Wait, don’t tell me siya yun?
“IKAW YUNG GUY SA AIRPORT AH!”
Ano siya stalker? Mas nakakatakot pala itsura niya pag malapitan. Hindi naman sobrang scary pero.
Hello? 3 piercings per ear! DAIG PA AKO EH.
Tumawa siya. Hindi naman ako nagjojoke. Tapos biglang tatawa. May topak ata toh eh.
“Akala ko hindi mo na ako naalala. Kasama mo ba yung best friend mo?”
‘Hindi, hindi ko siya kasama. Hindi ba halata yung sagot dun?’ Yan ang gusto kong sabihin sa kanya.
Kaso… de bale na lang at mukhang nangangain ng buhay ang isang ‘to >___>
“Ah, oo”
Boring na sagot para sa isang boring na kausap. Hay, pwede bang bigyan niyo ako ng bagong kausap?
Mas masaya pang kausap yung aso namin kesa sa kanya eh.
Tumingin ako sa likod ko para hanapin yung best friend ko dahil hindi ko na talaga ma-take tong lalakeng
ito! Feeling close eh. Ni hindi nga niya alam ang pangalan ko eh! At pagkaharap na pagkaharap ko.
nanlaki ang mga mata nanaman ako for the nth time napaatras din ako ng kunti. Bakit ba lagi na lang
may suspense na nangyayari? WOAH! ANG LAPIT NG MUKHA NIYA. DAIG PA ANG FACE TO FACE! AS IN
TIPONG 1 INCH APART LANG YUNG MUKHA NAMING DALAWA!
“Pwede bang wag mong ingudngud yung mukha mo sa mukha ko? Nakakatakot eh”
Pinakita nanaman niya ang kanyang evil smile. Ano ba? Tigilan mo na nga ako sa ngiti mong yan?
Nakakapanira ng araw eh!
“May boyfriend ka ba?”
Hindi ko napigilan sarili ko. Naging maldita ako. Napaka-echusero kasi.
“None of your business. If you’ll excuse me. May bibilhin pa kasi ako eh” Then takbo sa malayo! GO!
Parang 1 kilometer yung tinakbo ko ah? Grabe, kinabahan ako dun ah. Daig ko pa yung naghihingalong
nalulunod eh. Hay, buti na lang meron akong nakita na saleslady. Sa wakas! Teka nga, bakit ba walang
saleslady kanina?
“Excuse me. Saan ko ba makikita yung ice cream?”
Sorry, hindi kasi ako makakain ng Ice Cream sa States. At baka manigas ako dun at may lahing
vegetarian pa ang mga kasama ko sa bahay. Tinuro niya naman kung saan makakabili ng ice cream at
nagsimula na ako mag-lakad. Ang daming choices. Cookies and Cream kaya? Vanilla? Mango? Kung I-text
ko muna si Chloe? Mamaya ang gusto ko Cookies and Cream tapos siya Chocolate.
Bilis mag-reply. KAHIT ANO DAW. May flavor bang kahit ano? Wala naman eh! Ang binili ko ay dalawang
1.5 liters na ice cream. Isang cookies and cream (Favorite ko) at isang 4-in-1. Pagkatalikod ko. JUSME!
Andon nanaman yung lalaking yun. May kasama siya. Mukha silang… hindi gwapo eh. Hindi din mukhang
rakista. MUKA SILANG MAGNANAKAW NA SERIAL KILLER NA MAY LAHING GANGSTER SA PORMA NILA. ___-. Mukhang hindi nila ako nakikita. Buti naman. Chineck ng guy yung phone niya tapos umalis. Baka
hinahanap na ng GF? AHAHA! Sako namang nag-vibrate phone ko.
One text message from Chloe Villanueva.
Nasa cashier na ako! Punta ka na dito. Treat ko na lang. Sa bahay niyo naman ako nakatira eh! Ahehehe.
:P
Siyempre dali-dali akong pumunta sa cashier. Natanaw ko na si Chloe. Parang may kausap eh. OH NO.
Si… mukhang ewan na lalake with gazillion piercings! Err. Aba malay ko ba kung ano ang pangalan niya
=__=
“EHEM” - Ako
Napatingin sila lahat sa akin.
Aba, close na sila agad ah.
Pinatong ko sa cashier yung ice cream. Magbabayad na sana si Chloe nang biglang naglabas ng pera si
SUPER DUPER TO THE MAX SCARY BOY at siya na lang ang daw ang magbabayad. Psh. Whatever, showoff.
“WOW! ANG BAIT MO TALAGA!” - Chloe
With matching sparkle sparkle pa yun ah. At wait? Mabait? SA LAGAY NA YAN? WOW.Para kasing hindi
nag-mamatch ang term na ‘mabait’ sa pagmumukha niya.
“SALAMAT NA LANG. Mauna na ako umuwi”
“Aww, sige mauna ka na. Pasundo na lang ulet ako kay Manong”
Sa totoo lang. Nabadtrip ako sa sinabi niya. Ano ba yan mag-isa ako uuwi.=__=
“Bahala ka diyan”
Naglakad na ako papalayo sa kanila.
Bigla akong may na-sense na nakakatakot na tingin sa likuran ko. Yung parang may multong dumaan.
Pero hindi ko na lang pinansin at baka mamoblema pa ako.
Pagkapasok ko sasakyan ang una kong sinabi ay “Maya na daw pasundo si Chloe. Tara na. Ayokong nang
mag-stay pa dito ng matagal”
5:30pm. Yan ang exact time na dumating ako sa bahay. Gutom na gutom na nga ako eh. Nagulat na lang
ako nung nakahanda na ang food at wala pa din si Chloe. Matawagan nga. Dinial ko na yung number
niya.
“Hello? Oh baket?”
“Anong baket? UWI KA NA. Tatawag ako kay Mom at Tita mamaya. Sige ka”
Call ended
Binaba ko yung phone para kabahan siya. EFFECTIVE NAMAN! Ayun,dali-dali umuwi.
Natapos na ang dinner namin. Pero kahit na nakakain na ako ng favorite ice cream ko parang ayaw
talaga ako lubayan ng inis ko sa lalake na yun eh!
Napadami yata yung kain ko eh. Si Chloe naman ay nag-simula na siyang magkwento about sa “new
friends” niya. AT hindi kapini-paniwala yung sinasabi niya. Si ganito daw mabait. Si ganito daw
gentleman. Si ganito daw parang pinagpalang anghel. Yung isa naman parang sugo ng kabutihan. Ay
basta! Yung mga kwento niya parang ang hirap paniwalaan! =___=
“Mabait naman pala yung Guy eh. Madami lang talaga siyang piercings. Malapit lang bahay nila dito.
Walking distance lang. Pangalan daw niya ay Joshua Martin. May lahi siyang German? Ay British ata.
BASTA! Kahit alin dun. 17 years old siya. Turning 18 this year. At ikaw pala yung tinitingnan niya kanina.
Ganda mo daw eh AT kung iniisip mong umaariba nanaman ang pagiging flirt ko, well mali ang iniisip
mo. NAG- BOBOY-HUNTING LANG AKO,K?” - Chloe
Bigyan niyo nga toh ng piso. Hanap siya ng kausap niya! Ganda daw. Nako, malandi pala eh.
“Fine. At hindi ako interested sa kanya. Sayo na lang siya. Haha” Iritado kong sinabi.
“Binigay ko din yung number mo”
O__________________O
“SAY WHAT?! Grabe ka naman makapagpamigay ng number ko sa mga hindi mo kilala! Mamaya
masama pala ang intention nila”
Ano ba Chloe! Bakit ang aga mo namang pinamigay ang number ko? Diba pwedeng kahit papano eh
maging friends kami ng lalakeng yun? Kahit na medyo impossible yun?
“OA ah” Tinapik niya ng mahina yung likod ko.
“Basta ha. Pag may nangyari talagang masama, isusumbong kita!”
Binelatan ko siya. Bigla niyang hinawakan ng mahigpit yung braso ko. Sakit nun ah!
“Hindi mo ba siya type?” Ngumiti siya na para bang ready na siya pumatay ng tao.
“Obviously, it’s a big NO. Guys like him won’t stand a chance. I’m not ‘in’ with gangster-like looks. It’s a
little bit disgusting. Isa pa, baka matakot yung mga bata kong pinsan sa mukha niya noh. Parang
‘Chuckie’s back’ ang theme ng style niya eh. It’s ugh. Nakakatakot kaya siya. Mukhang kakain ng tao pag
nagwala. Kaya if I were you, lalayuan ko na lang siya”
Nanermon pa tuloy ako. Tsk. Kasi naman si Chloe eh.
“Sorry”
Nag-puppy eyes pa siya ha! Hay grabe. Laos na laos na yung puppy eyes niya na yun eh. Kaso nga lang
hanggang ngayon ay effect pa din yung sa mga pinakamamahal niyang mga magulang.
Makatulog na nga lang para makabawi ng puyat at pagod. Di ko akalaing kakayanin ko pang pumuntang
grocery kahit sagad sa earth’s core ang kapaguran ko. Tumayo naman ako then went to the bathroom to
do my evening rituals.
Pinalayas ko na din si Chloe sa kwarto ko. Ayoko kasi ng maingay sa kwarto. Lalo na si Chloe. NAKO!
Walang tigil ang putak ng bibig nun. Para bang ang daming nagyayari sa buhay niya at kailanman ay hindi
siya naubusan ng ma-kwekwento sa akin? Parang mga kwento ni Lola Basyang lang eh.
Time check: 9pm. At antok na antok na ako. Yep. Sanay kasi ako na maaga matulog. Kaso may factor pa
rin na hindi ako sanay since mag-kaiba ang time ng US at Philippines pero hindi pa rin ako nakaligtas sa
matinding kapit ng antok. Nilagay ko na sa Silent mode yung phone ko para incase na may taong balak
istorbohin ang magandang pagtulog ko ay hindi ko pa rin siya mapapansin. Nakatulog naman agad ako.
Pagod na pagod na nga talaga ako. Hay, what a long day. Ano na kayang mag-yayari bukas?
After 12 hours of sleep…
“GOOD MORNING SUNSHINE! Gising na. Tanghali na kaya” - Chloe
Sabay bukas ng kurtina. Ugh. Nakakasilaw, ANO BAAAA? Someone’s trying to get her sleep here!
Ang init nanaman. Parang bumaba na yung araw sa tapat ng bahay namin sa sobrang init eh. Pati aircon
di tumatalab.
“Babangon na.Lumabas ka na nga, pwede?”
Lumabas naman siya. Inopen ko yung phone ko and…. Kahindik-hindik yung nakita ko. 10 missed calls
from some unknown person and 2 missed calls from Mom. Si Mommy talaga masyado akong namimiss!
22 texts from the unknown person again and a text from my lovable big brother.
“Feeling ko talaga yung stalker na yun tong tawag ng tawag at text ng text sa akin. Bayaan mo na nga”
Binasa ko muna yung kay kuya. (As usual)
From: Kuya Darryl
Pasaway ka talagang bata ka! Sabi ko tumawag ka eh.
Wow ang ikli ah. Biruin mo kahit ang layo naming natetext niya pa din ako? Basahin ko na lang yung first
5 texts ni Mr. Stalker at baka pag binasa ko lahat masira na agad ang umaga ko.
From: 09*********
Huy! Si Joshua toh. Yung lalaki sa grocery kahapon. Binigay sa akin ni Chloe yung number mo? Hehe,
stalker ba?
Text #2
Gising na! Tagal mo naman bumangon. Bahala ka tataba ka niyan. Hahaha. Pwede ba tayo mag-meet
mamaya?
Text #3
Galit ka ba? Gusto ko lang naman makipagkaibigan eh. Meet tayo please? 4pm sa park mamaya. Kitakits
tayo dun ah!
Text#4
Sunduin na lang kita mamaya. Hinatid ko kasi si Chloe sa bahay niyo kahapon eh. Malapit lang pala
bahay niyo. Sa kabilang village lang kami eh. 4pm ah! 4pm!
At ang pinaka-nakakairitang text na sinend niya ay ang 5th text.
Text#5
Excited na ako mamaya! Sige dota muna ako! I LOVE YOU! :*
YUCK. EWW. KADIRI. Ano pa ba? DISGUSTING! Yaakkkk. I love you with matching kiss emoticon. Kadiri ti
the 1000000000000 power. BLEH. Masusuka na ata ako. Hindi ko siya boyfriend noh! Ang landi naman
nito! Hm, mapagtripan ko nga. Siyempre delete all messages muna. Baka kalikutin toh ni Chloe at kung
ano-ano pa ang isipin nun.
To: 09*********
Huh? Sorry but I can’t remember anyone named Joshua.
Nag-reply siya after 5 minutes. Nag-dodota nga talaga tong lalaki na ito.
From: 09*********
Ulyanin ka ba? Kakakilala lang natin kahapon nakalimutan mo na agad ako? Ayos ka din ah.
Aba! Kung makapagsalita to ah. Kala mo naman kung sinong ka-close ko! HMF!
To: 09*********
Hindi nga kita kilala sabi eh! Paulit-ulit? Don’t disturb me,okay?
From: 09*********
Bahala ka! Susunduin kita diyan ng 4pm.
Walangya toh ah. Wag ko na lang toh replyan. Baka ma-bwiset pa ako eh. Buti na lang hindi siya parang
jejemon mag-type. Kasi mas lalong nakakawalang gana siya katext nun.
“Buti gising ka na. Handa na yung breakfast. Ikaw na lang yung hinihintay. Dalian mo na kaya” - Chloe
“Mall tayo mamaya gusto mo?”
Gulat na gulat si Chloe sa sinabi ko. Bakit masama bang mag-mall?
“Ha? Mall? Sige ba. Saang mall?”
“Megamall. Para medyo malayo. Okay lang ba? BASTA BAGO MAG-4 ALIS NA TAYO”
Siguro nag-tataka na din kayo kung saang lupalop ba ng planet ako nakuha ang ‘Megamall’. Nagresearch muna kasi kami ni Chloe ng mga magagandang malls and tourist spots dito sa Manila, like what
I mentioned earlier. Medyo marami-rami rin yung nakuha namin.
Buti na lang at hindi na siya nag-tanong kung bakit 4pm ko gusto umalis. Nag-nod na lang siya tapos
lumabas.Kinuha ko na yung suklay para ayusin ang buhok ko na parang sinabunutan ng isang batalyon
ng mga babae. Sabog to the max. Para bang pinasabugan yung bahay niyo ng mga sandamakmak na
grenades? Kagaya nga ng isang picture somewhere, my pillow decides what my hairstyle will be for this
day.
Naligo na muna ako dahil ayaw tumigil sa pagtulo ng pawis ko grabe! ANG INIT! Baka magkaroon ng
ILOG NG PAWIS DITO SA KWARTO KO. Ang hirap naman pag hindi ka sanay sa isang mainit na lugar!
“Ano pagkain?!”
Sinigaw ko ng bonggang bongga at nabulabog ko pa talaga sa pagkain si Chloe. Napahawak pa nga sa
puso si Ate Charlene eh.
“Shanghai Rolls and Ice Cream for dessert”
Simple lang yung ulam. Ayoko din naman bonggang pagkain eh. Dalawa lang kami kakain noh.
Tapos na:
-Kumain
-Maligo si Chloe
-Mag-bihis
-Umalis
4:15pm,nandito na kami sa Megamall. Malaki naman yung mall. Madaming stores. Kaya nga Mega
diba? Ang sira ko talaga! >_<
“Oo nga pala. May ininvite akong ‘friends’ para kahit papaano may company tayong kasama”
Friends? Company? Kinabahan ako dun. Kunti lang naman ang alam kong ‘friends’ ni Chloe. No other
than the MONGOLOIDS! Okay, ang bad ko talaga. Sorry po talaga.
“Nood na lang ako sine. Ikaw na lang mag-asikaso sa COMPANY mo”
Anong tawag mo sa akin? ALALAY? K
Papaalis na sana ako ng biglang mag nang-hatak ng braso ko……. Don’t tell me it’s ‘them’.
Chapter Three.
“Ano ba? Let go of—“
Napa-OH MAY KALABAW NA MUKHANG DILIS! ako. Alam niyo na kung sino yung humawak sa braso ko
at kulang na lang ay pumutok na ang mga ugat ko sa sobrang higpit ng pagkahawak niya.
“Hello sayo”
Nag-hello na nga lahat lahat hindi pa din binibitawan ang braso ko. May lahi ata tong kabute at biglaang
sumusulpot kung saan-saan eh.
“What the heck do you want?”
Yung ‘friends’ na kasama niya napa-WOAH sa sinabi ko. Actually, hindi sila mukhang ‘friends. Mukhang
Taga-sunod lang sila ni Josh.
“Akala ko ba wala kang kilalang Josh?”
OH NO!KAILANGAN KO NG MAGANDANG PALUSOT! HELLPPP!
“I don’t know what you’re talking about”
In-eenglish ko na baka sakaling matigil. Sana epektib to. Nag-eeffort ako mag-english dito! Nilabas niya
ang kanyang cellphone na mukhang pang-mayaman. TAKE NOTE, PANG-MAYAMAN. Mayaman ba talaga
to? Pagkatapos , pinakita niya sa akin yung Messages.
“Oh,anong gusto mong gawin ko diyan? Kainin ko?”
Nag-poker face si Chloe. Aba,siya may kasalanan kung bakit nandito yung mga mokong na ito.
Nag-smirk siya. ANAK NG TINAPANG SMIRK YAN. Hindi siya yung tipo ng smirk na kikigilin ka. Yung
parang gusto mong ihampas sa pagmumukha niya yung hawak hawak niyang cellphone?
“Ayos ka din eh noh? Sabi ko sayo susunduin kita ng 4pm para makipag-kilala ng maayos tapos bigla
kang aalis? Akala mo siguro may takas ka sa akin”
Aba, kung makapag-salita naman ito! Feeling mo tatay kita or parte ka ng pamilya ko? Excuse me, ang
layo naman! Okay, aaminin kong naging bastos ako, pero DUH? Nakakatakot kaya siya. Mamaya baka
biglang mag-labas ng kutsilyo si Josh at biglang pag-tatagain yung leeg ko,diba?
“I’m not interested with guys like you” THEN WALK-OUT. Parang artista lang eh.
Tinakbo ko na ang Girls’ Bathroom. INHALE-EXHALE-INHALE-EXHALE. Tila nag-yoyoga ako dito sa
banyo.Habang busy ako sa pag-yoyoga sa harap ng salamin, bigla namang pumasok si Chloe at nakapoker face pa talaga siya.
“Medyo nabastos sila Josh sa ginawa mo. Mag-sorry ka kaya”
Ako pa ngayon mali? ANO BA TOH! LAGI NA LANG AKO MALI! Kinakampihan pa ni Chloe sila Josh! NAKO
NAMAN TALAGA.
“Kung sila rin lang ang kakampihan mo edi sa kanila ka sumama!!”
Intense drama na ang ginagawa ko ah. At least makakuha ako ng parangal na “Best Actress of All Time”
“Hindi ko sila kinakampihan. Ikaw best friend ko kaya natural lang na ikaw kakampihan ko. Kaso mali
lang talaga ginawa mo. Pag andito sila Tita sasabihin din nilang mag-sorry ka”
Gamitin daw bang dahilan ang mga magulang ko?
“Lumabas ka na nga. Kakausapin ko pa sila Kuya. Baka mamatay pa sila sa kaka-alala sa akin eh”
Edi lumabas na siya. Napa-sama ata yung pag-kabanggit ko ng ‘Lumabas ka na nga’ tunog siga eh. Sorry
talaga Chloe pero partly tama naman ang ginawa ko diba? Parang hindi naman kasi tama kung ibibigay
mo ang number mo sa isang taong hindi mo naman talaga totally kilala and not to mention that the guy
is like a stalker and serial killer combined in one body!
Calling Kuya Darryl…
“Hello?”
“Hi”
“Hello?”
“SINABI NANG HI DIBA?”
“Hehe joke lang. Kamusta?”
“Hay nako. Super duper boring. Si Chloe may kaibigan na ako wala pa. Sana sa school na papasukan ko
meron na”
“Don’t worry. Makakahanap ka din ng new friend sa school mo.Oo nga pala, kung naubusan na kayo ng
pera merong extra sa banko pero please lang. Mag-tipid tipid kayo ah. Lalo ka na. SOBRANG MAGASTOS
KA EH”
“Okay. Sabi mo eh. Tell mom na we’re both okay. Kaya no need to worry. Tawag na lang ako pag may
problem.Ingat”
“Ingat ka din. Don’t go sa mga dark streets,okay? Baka may mga manyak doon eh. Bye”
Call Ended.
Meron nga kaming kasamang nakakatakot na nilalang eh. Teka, hindi pa ba matuturing na problema
yun?
Lumabas ako. And guess what happened next. Andon si Josh sa harap ng Girls’ Bathroom.
“Gusto mo ba talagang ma-accuse as maniac?”
“Hindi naman ako mukhang maniac ah”
“Hindi ka nga mukhang manyak, mukha ka naming serial killer sa sobrang daming piercings sa tenga mo!
Ako nga 1 isa lang per ear, ikaw 3” Tumawa siya. Pinagmumukha ata akong tanga nito.
“Hindi naman porket marami akong piercings ang ibig sabihin nun ay serial killer na ako” Napatahimik
ako for a moment. Oh no. Nabarado niya ako?
“Thanks a lot. Binara mo ako”
“Kung ayaw mong mabara, wag ka ring manlalait. Ts. Tara na nga, kaina pa sila naghihintay eh”
Kinaladkad nanaman niya ako gamit ang braso ko. Matatanggal na ‘to mamaya. Promise. Namamaga na
nga eh. Pumunta kami sa Movie Theater. Bumili siya ng 2 tickets. Eto nanaman siya. Nanlilibre nanaman!
“Oh,ito ticket mo. Wag kang mag-alala kasama nating manonood ng movie sila Chloe.Nilibre na din kita.
Kakahiya naman sayo eh”
Pinagmumukha akong mahirap. Di ko na siya ma-take!
“Thank you. Basta katabi ko si Chloe” Napatingin siya sa akin. Teka, wag mo sabihing…..
“Reserved tickets yan. Kaya malamang magkatabi tayo” Sirang-sira na talaga ang araw ko. PATAY KA
TALAGA SA AKIN PAGKA-UWI,CHLOE! Para mo na rin akong pinagkaloob dito sa Gangster na toh!!
“Basta ba wag na wag mo akong hahawakan” Bumili siya ng popcorn and soda. Natural LIBRE NANAMAN
niya. Sige siya na mayaman. Siya na.
Mag-stastart na yung movie nung dumating kami. Nasa iisang hilera lang kami.
SITTING ARRANGEMENT (FROM LEFT TO RIGHT). Wow, parang nasa school lang eh.
Random Person1-RP2-RP3-RP4--Josh-Ako-Chloe
Buti na lang katabi ko si Chloe. Ang masaklap pa dito ay horror movie ang papanuodin namin. Sa dinamidami ng papanuodin, HORROR MOVIE pa. Ayoko ng horror movie kasi nung bata ako lagi akong tinatakot
ni Kuya bago matulog. Sabi niya may hahawak sa paa ko o kaya may makikita daw akong babae/lalaki sa
paanan ko habang natutulog ako. Alam niyo yung feeling? Kaya hanggang ngayon duwag pa din ako. Oo
na. Inaamin ko na sa sarili ko na isa akong malaking duwag. ;) SI KUYA KASI! Si kuya may kasalanan ng
lahat ng bagay. Ayan nag-simula nang ipalabas yung trailer ng ibang movies. At dumating na ang pinakakinatatakutan ko. NAG-SIMULA NANG IPALABAS YUNG MOVIE.Napahawak ako kay Chloe.
“Ano ka ba. Wala pa nga eh” - Chloe
“Hindi mo naman kasi sinabi na horror movie yung papanuorin natin eh. Alam mo naman ayokong
ayoko ang horror movies!” Bulong ko kay Chloe.
Siyempre sumingit si Josh.
“Takot ka pala sa horror movies? Balita ko madaming gore and blood scenes dito eh”
“Salamat at napagaan mo ang loob ko. MARAMING THANK YOU” Biglang may nag-SHH sa likod namin.
Bawal ba mag-salita?
Nung umpisa ng movie, medyo okay lang. Puro salita. Mga-flash back. Ganun,ganun. Nung bandang
gitna na. Nag-simula na ang patayan. Saksakan dito, putukan diyan.TEKA NGA, PANSIN KO LANG AH,
bakit ba lahat ng horror movies may bathroom scene? Habang naliligo yung girl/boy biglang papasok
yung killer kung saan man tapos biglang siyang papatayin. Isa pa, MIRROR SCENE. Nagsasalamin siya
tapos biglang may bubulaga sa likod niya then deds na si girl/boy. Ang last na napapansin ko, ANG
RUNNING SCENE. Yung parang tatakbo yung isang character then madadapa? Kung gusto niya pa
mabuhay bakit hindi na lang siya tumayo at tumakbo ng mabilis? Ang reklamadora ko, noh? Lagi kasing
napapalabas yun. DIBA?
Ang pinaka-unexpected na nangyari ay… biglang sumulpot yung killer sa screen ng MALAPITAN. AS IN
FACE TO FACE. Napatili kami lahat at di ko sinasadya napahawak ako sa braso ni Josh.
“Pinapangunahan na kita. Nagulat lang ako” Sabay bitaw kay Josh. F na F naman ata nito eh.
“Okay lang kahit hawakan mo ulet braso ko. Baka mamatay ka sa nerbyos pag wala kang mahawakan
diyan” Hindi siya nag-malisya. Buti na lang.
After 3 hours and 22 minutes natapos na din ang pinaka-kahindikdik na sandali sa buhay ko.
“Punta tayo ng banyo” Walang magagawa si Chloe.
PRESENTING: THE MAHIWAGANG BANYO SCENE.
“Wala bang tao?”Walang sumagot edi wala ngang tao.
“Panira talaga ng life si Josh! Bakit mo ba kasi niyaya yung hinayupak na yun?”
“Grabe ka naman kung mag-salita.Mabait naman siya kahit papaano”
“Kahit papaano? Pag nalaman toh ng kahit sino sa States baka masugod tayo ni Kuya ng di oras”
“Alam ko pero you should give them a chance. Mukha silang serial killer pero masaya sila kausap!”
“EWAN KO SAYO! Ay grabe! Ginugutom ako sa mga nangyayari eh. Tara na nga mag-dinner na tayo AND
this time tayo naman mag-treat. Pero baka maubos ang pera natin sa kanila. Mamaya parang tigre pala
kumain yung mga lalaking yun. Yung tipong kulang na lang pati plato kainin nila?”
Tumawa na lang kami pareho at niyaya naming silang mag-dinner sa isang restaurant. Pagmamayari ng
Tita ko yung restaurant na yun. Chef kasi siya eh kaya in short, may discount kami dito.
Dumating na kami sa restaurant na yun.
“Good Evening Ma’am, Sir. Welcome to (insert name here)” Napatingin sa akin yung waitress tapos nagsign ako na parang SHHH.
“Sunod po kayo sa akin”
Asia inspired yung restaurant. Every day iba-iba yung cuisine. Sunday ngayon kaya Chinese dishes ang
sineserve nila.
“Ayos ah. Maganda ang pinili niyong restaurant”
“Malamang. Mas maganda naman kaming pumili ng style kesa sayo noh…” Bulong ko.
“May sinasabi ka ba?”
“Ah wala. Wala. Kinakausap ko lang yung lamesa, bakit masama ba yun?”
“Ma’am, Sir, dito na po kayo umupo” Tinuro naman ng waitress yung lamesa.
Ako naman ang nag-order ng pagkain dahil medyo alam ko naman yung menu dito kaya okay lang.
“Gusto niyo po ba ng tea, Ma’am?”
“No need. Hihintayin ko na lang yung inorder ko” Nginitian ko naman siya.
“Hindi ko alam kung nantataray ka ba or ganyan ka lang talaga makipag-usap sa ibang tao” - Josh
“I’m both, actually. Ah nga pala, may curious ako sa pangalan ng mga kasama mo kesa sayo. So, may
balak ka bang ipakilala siya sa amin or gusto mo ako pa ang magtanong?”
Napa-ehem naman yung isa nilang kasama. “Yun lang pala eh. Sige, ipapakilala ko na sila”
*Turo kay Random Person 1*
“Siya si Dennis Gonzales. 17 years old. Kababata ko. Sa totoo lang, lahat sila kababata ko”
*Turo kay Random Person 2*
“Eto naman si Ivan Delos Reyes. 16 years old”
*Turo kay Random Person 3*
“Si Gabriel Kendall Santos. Pinakabata. 15 years old”
“15 years old?!”
“Oo bakit? Kakagulat ba? Teka patapusin mo muna ako mag-introduce”
*Turo kay Random Person 4*
“The last but not the least, Lancelot Rivera. 17 years old”
“Cool name. Lancelot. Tunog pang prinsipe ah. HAHA!” - Ako
“Lance itawag mo sa kanya. Ayaw niyang Lancelot. Masyadong pormal daw”
“Ah, okay. Sabi mo eh”
Natapos na kami kumain at AKO na yung nag-bayad na pinagtaluhan pa namin ni Josh. Pinagpipilitin niya
na siya ang magbabayad kasi siya ang lalaki. Bakit yung mga kasama ba niya hindi lalaki at hindi sila
magbabayad? Sira talaga tong si Josh. Nagpasundo na kami ni Chloe kay Manong Sergio at yung 5 na
Gangster ay nagpasundo na din.
“Nag-enjoy ka ba? Ako super!!! Tapos excited na akong pumasok sa June 6! Alam mo ang weird.
International school ang papasukan natin pero June ang pasukan?” - Chloe
“Kaya nga eh! Pero bayaan mo na. Pang-experience nga daw diba? AHAHAHA!”
“Sabagay tama ka. Tsaka, pag September pasukan dito malamang laging binabagyo yun. Balita ko stormtime pag mga ganung buwan eh”
“Siguro? Ay ewan! Basta ako, NEW SCHOOL, NEW PLACE, NEW LIFE!”
Kagaya nga ng sinabi ni Chloe, June ang pasukan dito. Kaya pala maaga kami pinalayas sa bahay. Maaga
din kami pinag-drop out. Biruin mo January pa lang nag-drop na agad kami? Masyado kasing excited sila
Mommy. Este, si Mommy lang pala dahil si Daddy ayaw akong umalis. Anyway, ang weird pa dun,
matagal pa naman ang pasukan pero may mga gamit na agad kami. Complete na nga eh. Paper, Ballpen,
Books, Notebook, Handbook… ganun ganun. Pati mapa ng school meron na din kami. At mukhang
sobrang laki ng international school na toh.
I’ll wait and will be prepared for my new school. Sana naman mas masaya dito compared sa US!
Readers! Bawal mag-skip ng chapter. Enebe kayo XD
Nahuhuli ko kayong mag-skip ah! XD O gusto niyong malaman kung sino nagkatuluyan sa ending?
HAHAHAHAHA. Echos lang. Tsk, bahala kayo baka biglang magka-milagro at mag-iba ang ending. XD
*************************************************************************************
*********************
Chapter Four.
After 1 month and 9 days…
“GISING NA ELLA! PAPASOK NA TAYO OH! 6 NA OH! DALIAN MO NA!” - Chloe
Wow. Ang bilis ng oras! Pasukan na agad? I also can’t believe na 1 month and 9 days na kaming magkakilala ng Josh na yun. Sobra! Akalain mong natagalan ko ang paguugali niyang yun?
Okay, 8am start ng classes sa school na papasukan ko. (Kagaya ng prinamis ko. Unknown yung school na
papasukan ko :D )
“Babangon na!”
Bumangon na ako after 5 minutes. Then naligo -> nagbihis -> kumain -> nag-ayos -> kinuha yung gamit > umalis.
Umalis kami mga 6:50. Malapit lang yung school so estimated time mga 15 minutes.
And so… tama nga hula ko. 15 minutes yung biyahe from home to school.
Ang unang una kong napansin. ANG CUTE NG UNIFORM! Yung skirt hanggang tuhod. White blouse na
may collar at may vest na ipapatong na color blue. Nandun din yung patch ng school. Blue din yung skirt.
Ang cute talaga. (P.S. Imbento lang din yung uniform. :D )
Huwoooww. Ang daming unfamiliar faces. o_O. Natural, transfer student ako eh. Ang baliw ko talaga
kahit kelan. 4-storey building siya plus yung pagka-laki laking gate na may 3 guard.
“Wow. Ang laki naman ng school. Baka mawala tayo nito” - Chloe
Sabi ko na nga ba at mukhang villa ang school na toh!
Nagulat na lang ako nang biglang may umakbay sa akin na mukhang ewan. Kung hindi ako minamalas.
SCHOOL MATE NAMIN SI JOSH.
“Pag di ka naman minamalas. Dito ka din nag-aaral?”
“Oo bakit? Gusto kasi ng mga magulang ko sa isang international school para matutukan ako ng mga
teachers” - Josh
“Tama naman yung ginawa ng mga magulang mo. Baka kasi mag-albunturol ka ng parang bulkan at
sumabog sa galit”
“Tumigil ka na nga,ELLA! Ang aga-aga nangangaway ka na!” - Chloe
“Ella pala pangalan mo. Ang ganda. Bagay sayo”
“Kasama mo ako kahapon tapos hindi mo alam pangalan ko. Timang ka ba? And one more thing. My
whole name is Gabriella Allison S. Mendoza. Gabriella ang itatawag mo sa akin. Hindi pwedeng Ella kasi
hindi naman tayo close”
“Gabriella, ano nga palang section mo?” - Gabriel
“10th Grade Section B. Classmate ko si Chloe”
“Diba dapat 11th Grade ka na?”
“Late kami pinag-aral eh. Kahit bawal. Pero sinunod namin yun grade levels except yung age”
“Ayos! Pareho pala tayong lahat eh. Parehong 10th grade. Yung iba advance masyado yung iba naman
late na nag-enroll. ” - Lance
“Coincidence!” - Chloe
Yeah, right. Conincidence yun. For Chloe but not for me. MALAS NGA EH!
“Hatid na namin kayo sa room” - Ivan
“Teka muna. Heartthrobs ba kayo dito?”
“Oo,bakit?” - Josh
Kinuha ko si Chloe papalayo sa kanilang lima.
“Di bali na lang. Baka pag-piyestahan kami ng fans niyo eh. Mauna na kami. BYE!”
Hinatak ko ng pagka-lakas lakas si Chloe kaya hindi na niya ako napigilan.
Meanwhile at Gate 2….
“Maingat din pala si Gabriella pagdating sa chicks” - Lance
“Para ngang diring-diri siya kay Josh eh” - Gabriel
“Ano plano mo ngayon,Josh?” - Ivan
“Pagtritripan ko siya. Gagantihan ko, parang ganun”
“Hindi ako umiimik pero baka mainlove ka sa kanya niyan. Lagi naman ganyan patutunguhan pag
pinagtritripan mo ang isang babae” - Dennis
“Hindi ko gusto yung mga katulad niya. Wag ka mag-alala”
Inside the school campus…
Buti na lang meron kaming nakasalubong na may mabubuting loob na estudyante at hinatid kami sa
room.
“I’m Sheila Torres. President of the Student Council of this school. Are you the transfer students we’ve
been expecting?”
“Yes. I’m Gabriella Allison Mendoza but you could call me Gabriella and this is Chloe Villanueva. It’s our
first time here in the Philippines. So, please take care of us!” PURE ENGLISH! NOSEBLEED! Nakipagkamayan kami pareho. Yey, may friendship na ako! :D
“By the way, you can approach me anytime. Can I ask you a question?”Nag-nod na lang kami.
“You’re with Josh and his company a little while ago,right? Are you friends with them?”
Mag-sasalita na dapat si Chloe kaya tinakpan ko bibig niya kasi alam kong sasabihin niyang oo tapos
itatanong kung may gusto ba siya sa kanila.
“We met a month ago when we arrived here in Phil. Yes, we often hang out but it’s just a token of
appreciation for us being friends. You can consider us friends but for me they’re just being friendly.
Newcomers kasi kami eh”
Napa-ahhhh na lang siya tapos umalis.Hinataw ni Chloe yung kamay ko. MASAKIT YUN AH. MASAKIT.
“Ba’t mo tinakpan bibig ko?!”
“Kung ako sayo wag kang mag-iisakandalo dito. Halata naman kung ano sasabihin mo sa kanya eh. AND
please lang. Hindi natin sila friends,okay?! I know this sounds mayabang pero HINDI NATIN SILA KALEVEL”
Tumahimik na lang siya bigla. Tumungo. Nasaktan ko ata damdamin nito. Kung makapag-emote pa
naman tong si Chloe parang wala ng bukas.
Nag-bell na. FINALLY! Dumating na din yung teacher at pinapasok na kami nila Chloe sa classroom at
nag-simula nang mag-introduce.
“Class, today, I’ll introduce you to your new classmates, Gabriella and Chloe. They’re ‘balikbayan’ from
America”
“Good Morning classmates. My name is Gabriella Allison Mendoza. Nice to meet you all” With pangbeauty queen smile effect pa yan.
“I’m Chloe Villanueva. Let’s be friends!” Biglang nag-hiyawan yung mga lalaki. Nag-emit kasi ng good
aura si Chloe samantalang ako, SADAKO-LIKE AURA. Hindi naman kasi yung tipong papansin sa mga
lalaki. Ayoko lang talaga ng ganun.
Pinaupo ako sa 3rd row, malapit sa bintana. Si Chloe naman nasa harap ko lang. Bakit hindi pa kami
pinagtabi? Tumingin ako sa kanan. Lalaki pala katabi ko. Mukha naman siyang mabait. Napansin niya
atang nakatingin ako sa kanya.
Inabot niya yung kamay niya sa akin, “Caleb Dean de la Vega nga pala. Nice to meet you” Mabait nga.
Dahil ayoko namang mangalay siya nakipagkamayan na lang din ako.
“Call me Ella” Ella kasi mukhang mag-kakasundo naman kami.
Ayoko talaga na tinatawag akong Ella ng mga di ko ka-close. Kaya pag okay lang sa akin na tawagin mo
akong Ella ibig sabihin close na tayo or pede din namang trip kita maging kaibigan.
As usual ang boring ng class.
Class Schedule:
1st subject – HISTORY. 8am-9am
2nd subject – Science. 9am-10am
BREAK – 10 am-10:30am
3rd subject – Mathematics. 10:30am-11:30am
4th subject – English. 11:30am-12:30am
BREAK-12:30am-1pm
5th subject (Monday,Wednesday,Friday) Computer. 1pm-2pm
(Tuesday,Thursday) Physical Education.1pm-2pm
Ang saklap naman! 1st subject talaga History. Ayoko sa lahat History kasi memorize dito memorize
diyan. Halos matulog na lahat ng estudyante niya. Ang dull pa ng boses niya kaya SOBRAAANNNGG
BOREENG. Dahil ayoko ng i-kwento in full detail ang nangyari nung first 2 subjects, sasabihin mo na lang
ang pinakamasayang nangyari. Nagsulatan kami ni Caleb at nag-kwento sa isa’t isa ng kung ano-ano.
Masaya naman siya kausap compared dun kay Josh. 1 minute pa lang kausap nakakawalang-gana na
agad. Lagi kaming napapansin ng teacher pero hindi naman alam kung bakit hindi kami na-spespecial
mention.
Nag-bell ng 3 times. Yung 1st bell ibig sabihin tapos na ang History class. 2nd bell=tapos na ang Science
Class. 3rd bell = BREAK TIME! Nag-sigawan lahat sabay labas.
“Kain na tayo” - Chloe
“Ah,sige. Sama ka sa amin Caleb!”
Tiningnan ako ni Chloe. Parang yung mukha niya, ‘Caleb? WHO’S DAT?’
“Tara”
Niyaya ko si Caleb kasi hindi namin alam kung saan ang Cafeteria.. At friend ko na kasi siya. :D
Pinagtitinginan kami ng mga kababaihan. Nagbubulungan. Nagtitinginan.
“Si Caleb na kasama nila oh! Kanina sila Josh! Anobayan. Ang landi naman nila”
“Oo nga eh. Basta ba lalayuan nila si Josh. Akin yun eh”
Tapos nag-simula na silang mag-agawan sa kanilang 5. Pero kami? Malandi? OUCH.
“Wag mo na lang sila pansinin. Ganyan talaga sila. Masyadong insecure” - Caleb
Wow,insecure. Sanay na siguro siya.
“Heartthrob ka din ba dito?” - Chloe
ANOBANAMANGTANONGYAN! Ang pranka talaga ni Chloe. KAGULAT-GULAT,PANLAG-LAG PUSO ANG
SAGOT NI CALEB.
“Oo. kumpare ko dati sila Josh kaso ayoko na sumama sa kanila. Lagi silang nakikipag-away eh. Ayoko
nang madamay”
Good boy naman pala si Caleb. Hindi ko ineexpect na magkakumpare sila. Tunog pang-inuman yung pare
eh. Sige, magkaibigan na lang.Kahit saang hallway kami mag-punta hindi talaga mawawala ang mga
tsismosang babaeng nagbubulangan na naririnig naman namin ni Chloe. Parang baliw lang noh?
Dumating na kami sa Cafeteria. Ang laki ng Cafeteria! Kasya ata buong bayan dito eh.
“Dun tayo” Sabay turo sa isang bakanteng table. Umupo na kami ni Chloe tapos nilapag yung pagkain
namin.
“Bili lang ako ng pagkain. Wait lang” At kung nagtataka kayo kung kakain na kami ng kanin. HINDI PA.
Para bang appetizers yung kakainin namin. Siyempre, kailangan healthy food din.
Medyo maingay yung Cafeteria. Biglang nag-sigawan yung mga girls sa paligid kaya mas lalong umingay.
“SI JOSH! ANG POGI NIYA TALAGA! KAHIT GANGSTER SIYA, I DON’T CARE!!!”
“IVAN PA-KISS NAMAN AKOOO~!”
“DENNIS,DITO KA NA LANG KUMAIN,PUUULLLEEAASSSEEEEEE!!!”
“I LOVE YOU GABRIELLLLLLLLLLL!!! MARRY ME!!!”
“TUMINGIN KA NAMAN DITO LANCE!!!”
Mas malandi pa pala tong mga toh kesa sa amin eh. Ang kakapal ng peys. Dun sila umupo sa gitna. AS IN
GITNANG-GITNA. Akala ko ba first-come first-serve basis pag cafeteria? Naka-reserve pa sila. SOSYAL!
“Ganyan sila ka-sikat sa school. Pati sa ibang school sikat din sila” Baka pati worldwide sikat na din sila.
“Sikat sa kagwapuhan? Kayabangan? Ka-sigaan?” - Ako
“Lahat ng sinabi mo. Pati sa pagiging mayaman” Kaya pala laging nanlilibre.
“Kaya pala kung makatingin yung mag girls sa amin kulang na lang malusaw na mga mukha namin” Chloe
Napatawa kaming lahat bigla silang nanahimik lahat. HINDI NAMAN KAMI GANON KALAKAS TUMAWA
NOH! Tumingin sa amin ng sabay-sabay sila Josh. AS IN SABAY-SABAY. Ang cute nga tingnan eh. Parang
ewan lang.
“Wala kaming sinabi na pede mo silang kausapin” - Josh
Sabay tingin sa amin ni Chloe.
“Hindi mo naman siya girlfriend kaya okay lang kahit kasama ko siya” Pinakita nanaman niya ang
nakakabwiset niyang ngiti.
“SOON”
Anong soon? Ako ang soon-to-be-girlfriend niya? ABA SAAN BA NIYA NAKUKUHA ANG KAKAPALAN NG
MUKHA NIYA AH? Upakan ko toh eh.
“Kadiri ka. Hindi kita type” Hinataw ako ni Chloe sa braso. Yung mga girls lalong nagalit sa akin.
“Talaga? Bakit ayaw mo sa akin?”
“Ayoko lang. Bakit masama ba?”
“Mas type mo ba si Caleb,HA?!”
“Pag sinabi kong oo may magagawa ka ba?” Hinawakan ng sobrang higpit ni Chloe yung kamay ko.
Tumingin ako sa kanya while shooking her head.
“Leave us alone,Josh. Ang dami-dami mong admirers sa kanila ka na lang manligaw.
I.AM.NOT.INTERESTED”
Umalis kami w/ Caleb kasi hinawakan ko siya sa wrist in short wala na siyang kawala.Bago kami lumabas
ng pinto tiningnan ko muna si Josh. Mukhang bwiset na bwiset sa ginawa ko. Umakyat na lang kami sa
rooftop kasi walang tao dun at MALAMIG din. Di katulad sa cafeteria, madami na ngang tao, SAGAD PA
ANG INIT DUN. Kahit bawat corner ng cafeteria may electric fan wala pa ding kwenta.
Meanwhile at Cafeteria:
“Josh?” - Dennis
“BWISET!” Sabay suntok sa table. MAMAGA SANA YANG KAMAY MO! :|
CHAPTER FIVE
Josh’s part
Kung makapag-walkout naman tong si Gabriella kala mo naman kung sino! Feel na feel naman niya
siguro na sinabi ko sa LAHAT na gusto ko siyang maging girlfriend kahit hindi! Ang masama pa dun
kasama niya yung traydor na yun! BWISET talaga.
“Relax lang,’tol. Daming chicks na nakatingin oh. Tara na nga” - Gabriel
Dumiretso na kami sa ‘base’ namin at nagsimula ng magkwentuhan.
“Bakit ba lagi na lang naninira ng plano YUNG TRAYDOR na yun?!” - Ako
“Chill lang. Wala naman tayong magagawa kung kasama niya si Gabriella” - Ivan
“Tsaka isa pa. Pagtritripan mo lang naman si Gabriella. Mas trip ko pa nga si Chloe eh. Mas mabait pa
kaso mas maganda si Gabriella” - Lance
“Ano nang plano mo?” - Dennis
“Suntukan. Mamayang lunch. Kahit ma-office pa tayo”
Um-oo na lang sila. Mas mabait si Chloe pero mas maganda naman si Gabriella. Kung tutuosin mas trip
ko si Chloe pero kagaya nga ng sinabi ko. Gusto ko talaga magantihan yung bungangera na yun. Pakielam
ko ba kung kasama niya si Caleb? Pero di ko pa rin aakalain na sasabihin niya yun. “Leave us alone,Josh.
Ang dami-dami mong admirers.Sa kanila ka na lang manligaw. I.AM.NOT.INTERESTED” Pasalamat siya
ako na mismo ang nagsabi na gusto ko siya na maging girlfriend (kahit na joke time lang). Grabe, siya ang
kauna-unahang babaeng tumanggi sa akin ng ganon. Yung ibang babae inalok ko lang na maging
girlfriend instant oo agad samantalang siya INSTANT BASTED. Iba talaga.
Inabangan namin yung tatlo. Sabay bumaba sila Chloe at Gabriella. Kinorner namin agad si Caleb.
“Ano bang problema niyo?” Aba tunog siga.
“Suntukan tayo. Kung sino manalo sa kanya na sila Chloe at Gabriella” Hindi siya sumagot tapos dirediretso lang siya sa pag-lalakad. Hinirangan siya nila Ivan at Dennis.
“Pre’ huwag ka duwag. Suntukan na lang” - Ivan
“Kung ayaw mo dito na lang mismo magsusuntukan. NGAYON NA” - Dennis
Pumiglas si Caleb at inayos yung Uniform niya.
“Sige. Lunch time. Sa harap ng school. Ayokong malalate kayo kahit isang minuto lang”
“Sige” - Ako
Umalis na kami tapos naiwan na lang siya mag-isa. Tss. Porket kinakampihan lang siya ni Gabriella. Kala
mo naman kung sino na siya. Alam naman namin na kakampi sa amin si Chloe.
Nag-bell na. Sa wakas Lunch break na din.Sobrang boring talaga ng mga klase. Pinakamasaya lang yung
Computer at Physical Education.Bumaba na kami. Nandun na agad si Caleb.
“Akala ko naduwag ka na”
“Dapat nga ikaw pa ang maduwag”
Tumawa siya.
“Simulan na lang natin toh”
Isa lang siya. Siyempre para mag-mukhang patas,kaming dalawa lang ang nag-susuntukan. Siya muna
naka-suntok sa mukha ko. Pagkatapos lang ng ilang minute, halos nagdudugo na parehong mukha namin
pero sige pa din sa suntukan.Binalaan ko na sila Ivan na kahit anong mangyari wag na wag kaming
pipigilan hanggang walang sumusuko.Bigla kaming pinaligiran na samu’t sari na mga tsismoso’t
tsismosa.Bigla ko na lang napansin na bumaba sila Chloe at Gabriella. Gulat na gulat sila pareho. Ngayon
lang ba sila nakakita ng suntukan? Sabagay laking U.S sila pareho eh.
Lumapit sila kila Dennis.
“BAKIT SILA NAGSUSUNTUKAN?!” - Gabriella
“Gusto lang nila. Walang masama dun” - Ivan
“PIGILAN NIYO!!” - Chloe
“Sabi ni Josh wag daw kami mangingielam” - Gabriel
“HINDI SI JOSH! ILAYO NIYO NA SI CALEB!” - Gabriella
Nagalit ako sa sinabi ni Gabriella. Hindi ko sinasadya napalakas yung suntok ko kay Caleb. Napaupo siya
sa lupa. Biglang tumakbo papalapit si Gabriella kay Caleb. Lalapit sana ako ng niyakap ako ng mahigpit ni
Chloe.
“Please Josh. Stop this nonsense” - Chloe
Tumingin ako kay Caleb. HINDI KO TALAGA NAGUSTUHAN YUNG NAKITA KO. Nakahawak si Gabriella sa
mukha ni Caleb. Halos mangiyak-ngiyak na si Gabriella.
“Caleb,tama na please. Wag ka na makipagsuntukan. Please. STOP IT NOW”
Tumingin sa kanya si Caleb.Hinawakan niya yung kamay ni Gabriella. ANO SILA MAG-SHOTA? Para lang
akong nanonood ng drama nito eh.
“Oh sige. Tulungan mo ako tumayo. Sakit ng katawan ko eh”
“Okay,okay”
Dahan-dahan niya tinayo si Caleb. Bigat kaya ni Caleb! Napatingin lang ako kay Chloe tapos bumitaw na
siya sa akin.
“Ayaw ni Ella sa lahat nakikipag-suntukan” Umalis na siya. Yun lang sinabi niya. Lumapit sa akin sila
Lance.
“Ang intense ng suntukan niyo ah. Lalo na nung dumating yung dalawa. Napalakas yung suntok mo dun
ah! ASTIG!” - Lance
Di ko naman sinasadya yun eh. Pero ang gag0 nilalandi naman si Gabriella. =___=
“Akala ko naman kasi sa akin lalapit. DUN PALA SA WALANG HIYA NA YUN. Ano bang meron sa kanya na
wala ako?”
Ewan ko kung bakit pero hindi nila sinagot yung tanong ko. Pumunta kami ng clinic. Sinermonan kami ng
nurse kasi pang-limang beses nanamin tong pumunta sa clinic NGAYONG LINGGO. Kaya nga punongpuno na ng clinic pass yung handbook namin.
“Tingnan mo mukha mo Joshua. Ang pangit na oh! Puro sugat at pasa. Sinabi ko na sa inyo na wala
kayong mapapala sa suntukan. Mag-aral na lang kayo ng mabuti……”
Ayoko nang alalahanin lahat ng sinabi niya baka pati kayo ma-inis na din. Nagamot na ako pagkatapos
pumunta sa classroom nila Chloe. Si Chloe nandon pero si Gabriella wala. Malamang hinanap ko siya.
Kailangan mag-mukhang concern.
“Asan si Ella? Kasama ba ng mokong na yun?”
“Oo,kasama niya. Ayoko sabihin kung nasan sila baka sugurin mo nanaman”
Tama nga hula niya. Pag nakita ko yun hindi ko talaga tatantanan yung lalaking yun. Malapit namin
siyang kaibigan dati. Siya yung pinakaunang kong kaibigan kaso may nangyaring hindi inaasahan 2 years
ago.
May isang grupo ng mga siga na nagyayaang nag-suntukan. Siyempre um-oo kami. Kinagulat namin kasi
hindi dumating si Caleb. Pero nakita namin siyang nanonood sa malayo. Sobrang galit yung naramdaman
naming 4. Pinabayaan lang niya kaming mabugbog. Sa sobrang lala ng pagkaka-bugbog sa amin hindi
kami nakapasok ng 1 linggo at na-suspend pa kami ng 2 linggo. Hindi na kami nag-usap simula nun. Sa
tuwing nakikita ko siya naalala ko yung pangyayaring yun. Hindi lang yun. Yung girlfriend kong si
Stefanie. Mas lalo pa niyang pinainit yung ulo ko kay Caleb. Alam niyang ayaw ko kay Caleb. Yun pala
ginamit lang niya ako para mapalapit kay Caleb. Nakipag-gag*han lang siya sa akin. Mahal na mahal ko
siya kaso sinayang lang niya yun.
Paalis na sana kami ng biglang dumating si Gabriella. Hindi man lang siya nag-Hi. Bastusan ata gusto ng
babaeng toh eh. Pasalamat siya babae siya. Baka naupakan ko na toh ng di oras.
“Kung hinahanap mo si Caleb,wala siya dito. Nasa Clinic”
Hinarangan ko siya.
“Bakit mo ba siya kinakampihan?”
“Ano bang pakielam mo ah? Hindi naman kita kaano-ano diyan eh. Si Caleb kaibigan ko siya. Okay? Just
stay away from him. Alam kong may bad past kayo together but still, friends pa din kayo”
Dumating si Caleb. Madaming band-aid sa mukha.
“Ella, pumasok na tayo sa loob”
Anak ng. Isang araw lang sila nag-sasama close na sila agad? Ayos ah. Samantalang AKO ang naunang
nakipagkilala kay Ella tapos siya pa ang mas close sa kanya? Grabe ka talaga Caleb. Lahat na lang
inaagaw mo.
Pumasok na sila pareho. Dumating na din yung teacher.Siyempre umalis na kami at kakausapin pa kami
sa office. Hindi na pinapunta si Caleb sa office. Siguro nakiusap si Gabriella. Alam ko kasi malakas hatak
nang pamilyang Mendoza sa school na toh eh.
2pm na. Magtatapos na din yung klase. 1st day toh nila Gabriella at Chloe pero sobrang dami na agad
nangyari. Paano na kaya bukas? Buong school na makaksuntukan ko? Buti na lang wala akong nakaschedule na suntukan mamayang uwian. Inabangan namin sila Chloe at Gabriella. 15 minutes lang
naman galing school hanggang bahay nila.
“Hatid nanamin kayo”
“K. PAYN. WHATEBER”
Hindi ko talaga naintindihan sinasabi niya pero pumayag naman ata siya.
“Galit?”
“Ay hindi! Nakakatuwa nga eh. Nakakita ako ng dalawang lalaking timang na nagsusuntukan sa harap ng
school habang may nakakakita na iba”
“Sorry na” With matching malambing effect. Hinug ko pa siya. KADDIIIIRRRIIIIIIIIIIIII.
“YACK. MANYAAAAKKKKKKK!”
Binitawan ko na siya at kung makasigaw ng manyak grabe. Abot sa kabilang dako ng mundo.
“BINITAWAN KA NGA HINDI KA PA DIN TUMITIGIL! Manahimik ka na nga!”
“Okay. Ikaw din manahimik ka na. ANDITO LANG AKO SA TABI MO OH. No need to shout”
Para pa-cute effect nag-pout ako. At hindi ko inaasahang sasabihin niya na, “ANG PANGIT MO! HINDI
BAGAY SAYO!”
Hindi na kami natigil sa pakikipag-bangayan. Mas matindi pa ata tong babae na ito kesa sa iniisip ko.
ALAM NIYO YUNG SOBRANG HARD TO GET NIYA? O baka acting lang niya yun. Sus. Sino ba namang hindi
ma-iinlove sa akin? Sa gwapo kong toh? Nung nakita nga ako ni Chloe sa airport di siya matigil sa kakatile eh. Tapos kay Gabriella walang effect ang pagpapagwapo ko? Napa-smirk ako.
“Baliw ka ba? Nag-smirk ka eh wala ka namang kausap. I-SUGOD NIYO NA TOH SA MENTAL BAKA
MAHAWAAN MO PA AKO!”
Maka-banat nga.
“Nababaliw ka lang sa ka-gwapuhan ko eh”
Napatahimik sila lahat. Tama nga ata sinabi ko eh! Nag-tinginan silang anim.
AT SABAY SABAY NAGTAWANAN.
“Joke ba yun?”
TAWA SILA NG TAWA. Ayaw tumigil. -______-“ Sayang ang banat ko. Ano ba yan.
“Marunong ka pala mag-joke? HAHAHAHHAHAHAH!” - Gabriella
Mas lalo pang lumakas tawa niya. Grabe napapahiya na ako nito eh. Kung makatawa si Gabriella parang
hindi babae eh. PARANG LALAKE.
“Oh sige tama na. Nakaka-awa na si Joshua. Baka umiyak pa yan” - Chloe
Tama yan. I-bully niyo pa ako. Sige ipagpatuloy niyo yan. Magandang gawain yan. Naaliw nga ako sa
ginagawa niyo eh.
“Ngayon lang ulet ako napatawa ng ganito. HAHAHA! Nga pala sama ba kayo sa lakad namin sa Friday?”
- Ivan
“Sige ba!” - Chloe
“May gagawin ako sa Friday eh. No thanks. Si Chloe na lang ang sasama” - Gabriella
“Ang KJ naman. Sumama ka na kaya. Wala namang mawawala eh” - Gabriel
“Please. First gala niyo dito” - Dennis
“Uhh, kakagala lang natin nung Sunday?” - Gabriella
“Ano naman? Live life to the fullest nga diba?” - Lance
“Wag na. May gagawin ako eh. May bibisitahin na relative somewhere” - Gabriella
“Ah si Auntie Caroline at Uncle Ronald ba?” - Chloe
“Oo sila. Tinext nila ako kaninang umaga. Sabik na sabik na daw sila na makita ako. Mag-stastay ako dun
hanggang Saturday Afternoon. Makikipag laro pa ako kay Daniel eh. 5 years old na siya ngayon. Sobrang
cute pa!”
Cute? Mas cute pa ako dun noh. Ay teka, pogi pala ako. Hehehe.
“Pero gusto ko kasi sumama kila Dennis eh” - Chloe
“Okay lang sa akin. Text mo na lang ako pag naging tigre na silang lima okay? Papatawag ako ng pulis” Chloe
Ang OA niya talaga. Pulis? Nakikipag-suntukan kami pero hindi kapit rapist. May pagka-manyak din pala
si Gabriella.
One message received
From Ate Hannah
Umuwi ka na! Handa na yung pagkain. Wag na makipag suntukan ah! I love you!
–Ate Hannah
Si Hannah naman kung makapag-alala. Siya si Hannah Marie Martin. Older sister ko siya sa tagalog ay
ate. Only sibling ko siya. At halatang-halata naman na miss na miss na niya ako. Siya din kasi yung nagaalaga sa akin. Lagi kasing wala sa bahay sila Mama.
“Si Ate Hannah ba?” - Ivan
“Ah,oo. Uwi na daw ako agad. Tss. Grabe kung makapag-alala! Hindi nanaman ako bata eh”
Lumingon ako kay Gabriella.
“Ano nanaman bang problema mo?”
LUMINGON LANG AKO! Grabe naman kung makasigaw!
“Sungit mo naman. Tatanungin ko lang sana kung may kapatid ko din ba.”
“Oo meron. Meron akong isang nakakatandang kuya at dalawang nakakabatang kapatid. Only daughter
lang ako kaya overprotective silang lahat sa akin. Kada-oras ng buhay ko tinetext nila ako ng, ‘Where are
you?’ ‘Are you alright?’ ‘Text me if you’re already home,okay?’ Mga ganun. Hirap maging only daughter.
Well, medyo masaya kasi nasusunod lahat ng gusto ko”
“Hindi yan uubra sa akin. Ako pa din masusunod pagdating sayo noh”
“Hindi ko kailangan ng pangalawang tatay, okay? I can take care of myself kaya nga ako pumunta ng
Philippines eh”
Edi siya na ang pinaka-independent na taong nakilala ko. Ano naman kung kaya niyang ipagtanggol ang
sarili niya? Paki ko ba dun.
Nakarating na kami sa bahay nila Gabriella. Sa kanila pala yung bahay na toh. Balita ko lagi wala yung
may-ari nito eh.
“Sige, see you tomorrow na lang. Bye bye sa inyo” Ivan, linya ko ata yun.
Pumasok na sila sa bahay at umuwi na din kami. Dun muna nag-stay sa bahay sila Ivan.
“Mukhang mahihirapan ka dun kay Gabriella ah” - Ivan
“Tingin ko din. First time ko makikita ng babae na hindi na love at first sight sa akin”
“YABANG!” - Lance
“HAHAHAHA. Mukhang mabait naman si Gabriella eh. Ayaw lang niya talaga sa ugali mo” - Gabriel
“Siguro nga tama ka. Pero di bali na. Mapapasuko ko din yun sa sarili kong paraan”
Chapter Six.
Ella’s Part
“Booorrriiiiinnnnnnggg”
“I.K.R. GUSTO KO NA MAG-FRIDAY AGAD! Wednesday palang oh!” - Chloe
Walang nangyaring maganda kahapon. Parang ganon lang. Pero absent kahapon ang limang timang.
Hindi din siya nag-tetext... or mag-call man lang. Wait, ano bang paki ko dun? HAYAAN MO NA NGA!
“Tawagin mo kaya si Josh. O kahit sino sa kanilang mag-babarkada”
“Ba’t ako? Ano niya ako nanay? GANON? GANON?”
“Hindi naman. Kasi baka alam mo na. Nakikipag-away nanaman yun”
“Ah. Paki ko ba dun. Kahit pa masira mukha niya, okay lang sa akin. Masama naman ugali niya eh”
Napasama ata yung pagkasabi ko nun. O_o. Binato ni Chloe yung pagka-kapal kapal niyang libro sa
MUKHA KO. YES SA MUKHA KO. Bullseye pa. 10 points. PERPEK!
“SALAMAT AH. Hindi ko alam na mukha pala akong Target “
“Sorry kasi. Ang sama mo naman sa kanya eh! Mabait naman siya, mabait!”
“Define mabait... Yung tipong bawat segundo ng buhay mo hindi siya matigil sa kakaasar sayo? Yung
tipong kung maka-asta kala mo close kami? MABAIT pala tawag mo dun”
“Para sa akin mabait siya”
“Edi kayo na. Dun na nga lang ako sa kwarto ko”
Hay nako, kung hindi lang sumulpot yung mga yun sa buhay namin hindi sana kami mag-aaway ni Chloe
ng ganun. Ayoko sa lahat nakikipag-away sa kanya eh. Iyakin yun. Pag inaway mo siya after EXACTLY 10
minutes lalabas siya tapos iiyak ng malakas na malakas. May lahi atang papansin. Pede nang mag-drama
actress. Gawan ko na lang siya ng résumé at ipasa sa kahit saang T.V Network.
One Message Received
From: Gangster Number 1
Hindi ka ba nag-aalala at dalawang araw na kami absent? :(
Makapal ang face alert!!
To: Gangster Number 1
Mukha bang nag-aalala ako? Nakikipag-suntukan ka lang naman eh
Hindi na siya nag-reply. BASTOS talaga toh. Siya unang nag-text tapos hindi din naman pala mag-rereply.
*Knock Knock*
“Walang tao”
Sabi ko wag na wag ako iistorbohin habang nag-aaral ako eh!
“Ah, talaga walang tao?” - Josh
O____________O O.M.VIVNEVBMCIVCGBWFBCEVFGEVUD. May future siya maging akyat bahay-gang
member. Sino namang lintek ang nagpapasok sa kanya dito? -__-
“Miss mo ako?”
“Pag naging puti na uwak tsaka lang kita mamimiss”
Dahil siguro sa kakapalan ng mukha niya nagawa pa niyang pumasok sa kwarto ang at kalikutin ang lahat
ng bagay na makikita niya.
“BITAWAN MO NGA YAN! Ba’t ka ba nandito?”
“Nag-ayaw daw kayo ni Chloe? Umiiyak siya sa labas eh”
Wow. Ganon ba talaga kabilis ngayon ang balita? Baka nasa dyaryo na toh bukas.
“Simple Fight lang. Hindi ko kailangan ng sermon mo. Siya na lang kausapin mo. Nag-aaral pa ako oh”
“Sayang. Na-miss pa naman kita”
“Edi namiss mo ako. So what? Ano gusto mo mangyari? Mag-titile ako at magtatalon na parang
nababaliw?”
“Pwede din”
Kinuha niya yung isang libro. Alice in Wonderland.
“Nag-babasa ka nito? Pang-bata lang toh ah. Isip-bata ka pala”
“Favorite book ko yan. Lagi yan binabasa ni Mommy nung nasa tiyan pa niya ako”
Nag-simula siyang magbasa at umupo pa siya sa tabi ko ha!
Nakakatawa naman siya mag-basa. Sobrang serious.
“Joshua! Uy,Joshua!”
Aba walang naririnig. Humihinto ata oras sa mundo niya pag nag-babasa. Anyway, mas okay na yun kesa
putak siya ng putak na parang manok.
Akalain mo mabilis siyang magbasa.
“Sana ako na lang si Cheshire Cat”
Chesire Cat?
“Malaya kasi siyang magpunta kahit saan niya gustuhin eh”
Ma-drama din pala siya kagaya ni Chloe. Ayan meron na akong lead actor at actress. “
Marunong ka din pala mag-drama”
“Siyempre naman”
Sinira na niya yung libro. Tinamad mag-basa?
“Wag mo kalimutan sa Friday ah”
“Wala nga ako sa Friday, WALLLAAAAAA”
“Kung hindi ka sasama sa Friday kailangan makipag-date ka sa akin sa Sunday. Walang pero-pero”
“Na—“
Ay ang bastos talaga. JUSMIYO. Sarhan daw ba ako ng pintuan? Excuse me, ako may-ari ng bahay hindi
ikaw. Kaya wag ka mag-bossing bossing dito!
Natapos ko na din ang sangkatutak na homework. Halos lahat ng subject may homework. Kung nagtataka kayo kung may sugat sa mukha si Joshua, meron. Sobrang dami. May sugat sa left,right,up,down
pati center. Center as in sa ilong ah. Puro band-aid mukha niya. Nakakakilabot. Sa braso din madaming
sugat. Pinagpapalo ata siya ng pala ng mga naka-suntukan niya eh. Mahilig makipaglaro sa mga ‘serial
killer’. Nako, baka madawit pa ako sa mga problema niya.
Makatulog na nga.
Dumaan na ang araw at buwan wala pa ding nangyayaring maganda. Ang boring talaga. Ginagawa lang
namin… Aral-Kain-Aral-Kain-Aral-Uwi-Aral-Kain-Laro-Tulog. Paulit-ulit lang. Everyday Schedule ng isang
Teenager ata toh. Nakaka-umay? Basta yun na yun!
Ayan Friday na. Tapos na din yung mga klase. Absent yung teacher namin sa Computer kaya na-dismiss
kami agad. Walang available for substitute teacher eh. Swerteee~!
“Oh ano sasama ka ba?” - Josh
“Oo na! Sinabi ko kila Auntie na next time na lang. Pero siguraduhin mo lang na wala kang gagawin na
kalokohan. Kung hinde—“
“Kung hindi ano? Gagawin mo nanaman kung saan ka magaling? Ang mag-walk out na parang beauty
queen? Luma na yan noh”
Luma your peys. Lagi ko nga ginagawa yun eh pero effective pa din. Luma daw. Baka gusto niya with
matching fake tears at dabog-dabog effect pa.
Pumunta kami sa Trinoma. Siyempre gamit sasakyan nila Joshua.
Car Scene Parang nasa movie lang kami ah.
“Buti na lang sumama ka. Kasi kung hindi makikipag-date ka talaga sa akin sa Sunday” - Josh
“Haha,okay”
Lumapit siya sa akin. As in sobrang lapit. 1cm away.
Tinulak ko siya palayo. Grabe eye to eye?!
“ANO BA?! Nakakatakot yang mukha mo eh. PURO BAND-AID!”
“Tss. Oo nga pala, kasama ko lagi si Gabriella ah. Mag-hanap ka na lang ng kahit kanino sa kanilang apat
ha,Chloe?”
“Sige”
CHLOE,ANONG SIGE? T-T PINAMIMIGAY MO NA BA AKO?
“Ano kita boyfriend? Tila kang kuto kung makadikit sa akin eh”
“Sabi ko soon-to-be. Wag ka excited”
Ako pa ngayon excited? Asa naman siyang bibigay ako ng ganon ganon lang noh. I’m not that cheap.
“Andito na pala tayo eh. Tara na nga”
Sabay hila sa kamay ko. ANO AKO ASO? ASO?
Eto pala yung ‘Trinoma’ na sinasabi nila. Si Joshua hindi matigil. Hila here, Hila there. CHLOE HELP MEEE!
“Teka,teka. Grabe ka kung maka-hila. Namumula na kamay ko oh!”
“Akin na” Hinila nanaman niya, natural. Sabay.
*KISS*
Ako at Chloe: O_O
“MANYAK!!!!!!!!!!” Sabay hampas sa likod.
“Grabe hindi na namula, grabe”
“Okay lang at least naka-score :P”
Score? Anong score pinagsasabi niya? Parang sa basketball? May Three-point something something pa?
Ang daming alam. ECHOS.
Natapos na ang gabi at nagyayaang umuwi na kaming lahat. Sa sasakyan nakatulog si Chloe. Ako bukassara na ang mga eyes ko pero hindi ko magawa at baka kung anong ka-manyakan ang gawin ni Joshua at
mamatay na lang ako sa sobrang nerbyos.
“Ikaw!” Sabay turo sa akin, “Inaantok ka na oh! Matulog ka na. Sandal ka sa akin”
“Ivan,bantayan mo tong lalaking toh ah. Page to may ginawang hindi KANAIS-NAIS ikaw una kong
susugurin,bahala ka”
“Oo,pramis. Pipigilan ko si Josh. Tulog ka na. Kawawa ka naman eh” - Ivan
Salamat sa Diyos. Makatulog na nga!
Sabay sandal sa mirror.
“HOY SABI KO SA AKIN KA SUMANDAL HINDI SA SALAMIN! Dito oh Dito!”
Sabay turo sa balikat niya. As if naman siya diba?
“Shut Up. Ang ingay mo eh. Daig mo pa yung Kuya ko”
Hindi ko napansin tulog na pala ako.
“Oh ayan pre’ tulog na pala si Gabriella. Sandal mo na siya” - Ivan
Caleb de la Vega Calling…
“AY PALAKA NALAGLAG! Sino ba toh? Late na ah. Sus. Si Caleb lang pala”
“Hello? Caleb? Oh bakit?”
“Hello. Tulog ka na ba? Hehe Sorry sa istorbo. Gusto ko lang sana ng makakausap”
“Hindi ka naman istorbo eh. Bakit, may problema ka ba?”
“Ano nanaman bang pinaguusapan ng dalawang toh” – Josh
Mahina pa niyang sinabi, rinig na rinig ko naman.
“Ah,eh.. Paano ko ba toh sasabihin.. Kasama mo ba si Joshua?” - Caleb
“Si Panget? Oo kasama ko siya. Kausapin mo ba?”
“Hindi wag na. Bye na nga. Baka magka-yayaan nanaman kami mag-suntukan. Kita na lang tayo sa
Monday! Ingat” - Caleb
Call Ended
“Ano ba tong si Caleb! Tatawag para mang-gambala lang”
“Mag-ka ano-ano ba kayo at kung makatawag siya ay parang sobrang close kayo?” - Josh
“FRIENDS KAMI. As in mag-kaibigan. Friends. F-R-I-E-N-D-S. Okay na?”
“ALAM KO KUNG ANO ANG FRIENDDDDDDSSSS! Matulog ka na nga ulet. Mas gusto ko pa pag tulog ka
para hindi ka putak ng putak!!” - Josh
Sabay kamot sa ulo niya. May kuto?
Putak ng putak? Ano ako manok? Kung hindi lang kami nakasakay sa kanyang bonggacious car with
matching cute na upuan, masasapak ko na toh ng todo todo. Pag pakapalan ng mukha ang topic siya na
panalo! Mas makapal pa sa Encyclopedia ang pagmumukha nito eh. Tsss. Ang pangit naman niya! KAPAL
TALAGA.
“Sige na ako na madaldal at baka masermonan mo nanaman ako na parang ikaw ang TATAY at ako ang
ANAK. Kaya shaddap na po,Tatay”
Para hindi ko na marinig ang nakakarindi niyang boses, nakinig na lang ako ng kahit anong kanta sa
Music Player ko. Tapos natulog na, ULET.
“Bwiset naman talaga yang si Caleb. Traydor na nga mang-aagaw pa. Lahat na sa kanya” - Josh
“Ano naman inagaw niya sayo? Si Gabriella? Eh hindi naman siya sayo. Tingnan mo nga oh! Sagad sa
buto ang pandidiri niya sayo. Well, hindi naman pandidiri. Ayaw lang niya talaga sayo” - Ivan
“Sus. Pa-trying hard to get pa siya. Pag-lalaruan ko lang naman si Gabriella eh. Isa pa, hindi ko siya type”
AKO?! PINAGLALARUAN NIYA AKO?! HINDI NIYA AKO TYPE?! Sobra naman siya kung magsalita. Hindi
naman ako si Barbie para paglaruan. At paki ko kung hindi niya ako type? Hindi ko din naman siya type
eh. Kapal talaga to the MAAAAXX.
“Marinig ka ni Gabriella!”- Lance
Tumahimik na sila lahat. Nakadating na kami sa bahay mga 10:27pm. Ginising ako ni Dennis.
“Uy Gabriella. Gising na” - Dennis
Inaalog niya yung shoulders ko. Dahan-dahan ko dinalat ang eyes ko.
“Andito na tayo sa tapat ng bahay niyo. Gising na” - Dennis
Naalala ko nanaman yung masasakit na salita na narinig ko kay Josh. Sa sobrang galit ko nahampas ko ng
malakas si Dennis. Siyempre hindi sa mukha. Sa kamay lang. Baka masuntok ako ng 10x na mas malakas.
XD.
“BITAWAN MO NGA AKO! DON’T EVER TOUCH ME!” Dinampot ko na yung bag ko at padabog na
naglakad papasok sa bahay.
“Anong problema niya?”- Gabriel
“Hayaan niyo na lang. Hindi naman ganon kasakit yung pagka-hampas niya eh” - Dennis
Ayun,umalis na din. Mag-sosorry na lang ako kay Dennis. Siya pa naman pinaka-tahimik sa kanilang
lahat. Mag-sosorry talaga ako!
“Ba’t mo naman sinigawan si Dennis ng ganon?!”
Aba,pagkatapos ko sigawan si Dennis etong si Chloe naman ang nag-sisisigaw sa akin. MOMMY
ISDATCHU?
“Mag-sosorry ako sa kanya bukas. Matutulog na ako kaya dun ka na sa kwarto mo”
Wala ako sa mood kausapin si Chloe lalo na at close sila ni KAPAL PEYS BOY. Mabait daw siya. Mabait
may face. Siya nga tong playboy eh. Nako, wag lang niya subukang i-text ako bukas at baka masugod ko
yun sa bahay nila. Err, tindi na talaga ng galit ko sa kanya! Mapalitan nga ang pangalan nito sa
phonebook ko.
Gangster Number 1
Ayun! Mapalitan na nga
Number1 Enemy
Grabe pag naalala ko yung mga sinabi niya tumataas Blood Pressure ko eh! TAPOS MAGKIKITA PA KAMI
SA MONDAY!! Kung hindi ka talaga minamalas. Sa sobrang lalim ng iniisip ko, hindi ko namalayan na
nakatulog na pala ako.
Kinaumagahan….
“Mag-sosorry pa pala ako kay Dennis!”
To: Dennis Gonzales
Dennis! Sorry nga pala kagabi ah! Sobrang sama ng pakiramdam ko nun eh. Sorry talaga!”
Sent! Sana mapatawad niya ako~ Hindi naman siya siguro katulad ni Joshua na kailangan lumuhod ka
muna sa harapan niya bago ka niya mapatawad. Alam ko. Ang OA niya noh?
From: Dennis Gonzales
ikaw pala yan Gabriella. okay lang yun. hindi naman ako galit eh. narinig mo siguro yung sinabi ni josh
kagabi
Galing naman ni Dennis.
To: Dennis Gonzales
Wow! Galing mo naman! Libre ka ba ngayon? Starbucks tayo! Treat ko. Wala ka naman sigurong
girlfriend na selosa noh? Hahahaha!
Hindi na siya nag-reply.
Time Check: 11pm. Oo na. Ako na tamad gumising. Kasi pag nahiga ka na sa kama feeling mo ayaw mo
na magising.
Naligo na ako tapos nagbihis.
“Oh, may lakad ka?” - Chloe
“Yup. With someone. Sa Starbucks. May pag-uusapan lang kami. Very uhh.. confidential? Sige mamaya
na lang ulet. Andito na ako before 6. Byeee”
Sabay kiss sa pisngi. Kiss as in beso-beso,okay? Baka kung ano-ano iniisip niyo diyan ah!
5 minutes after dumating si Dennis dala ang kanyang sasakyan na……
CONVERTIBLE NA VOLVO. Ikaw ba yan Edward Cullen na walang sparkle sparkle thingy sa body?
“Nice Car”
Ngumiti siya sa akin. Cute niya! Parang bata!
“Sakay na”
Lumapit na ako sa kanyang very cool car! Mag convertible Volvo ka ba naman sa Pinas? Baka ma-carnap
ka pa niyan. Akalain mo gentleman pala si Dennis at pinagbuksan pa niya ako ng pinto! HUWWOOWW.
IN STARBUCKS:
“Kung iniisip mo kung bakit hindi ko kasama sila Josh, nakikipagsuntukan sila”
“Ahh, buti na lang hindi ka kasama. At, kahit hindi mo na sinabi kung nasaan sila okay lang. Hobby
naman nila makipag-away tuwing weekends eh” Tumawa siya ng mahina. Ang cute pa din niya. :D
“Ikaw talaga. So,narinig mo nga yung sinabi ni Josh kagabi?”
Uminom na siya ng Frappe niya.
“Uh yeah. Pero I don’t take it seriously kasi, ayaw ko din naman sa kanya eh. Quits ba”
“First time kong makakita ng babae na walang gusto kay Josh or kahit kanino sa amin. Even Chloe likes
Josh” English yun ah! ENGGLIISSSHHH.
“SI CHLOE? Hindi noh. Iba gusto nun. And weird,right? He’s not my type. Ayoko sa mga palaaway and
kung maka-asta siya as if we’re close. Mas gusto nga kita compared sa kanya eh. I mean as a friend”
“Talaga? Interesting”
“Mhm-hmm. Teka, so, hindi ka palaaway kagaya ng mga timang na yun?”
“Oo. Top ako sa class eh. Pakabait daw ba? Nakikipag-away ako pag serious yung dahilan. Hindi kagaya
nila Josh gusto bawat segundo ng buhay nila nakikipag-suntukan”
Okay, galing na yun mismo sa kaibigan niya ah! Mabait naman pala si Dennis. Pero bakit pa siya
sumasama kila Josh kung ayaw niya makipag-suntukan?
“Kababata ko si Josh. Kaya lagi ko siya kasama. Kung yung ang nasa isip mo”
OMG. Physic siyaa! He read my mind. Mukhang magkakasundo kami ni Dennis ah. Finally.
“Yun nga nasa isip ko. Haha. Cool. May GF ka na ba? Walang malisya ah”
Sa totoo lang gusto kong malaman kung meron ba siyang GF kasi mamaya baka may lumapit sa akin na
babae at pag-sasampalin ako. Diba? At mapagkamalaan pa akong mang-aagaw.
“Wala. Since birth. May pagka-choosy ako when it comes to girls kasi. Si Josh naman—“
“I don’t need to know kung ilan na ang naging GF ni Josh at baka abutin ka pa ng buong buhay mo bago
ka matapos sa pagbibilang”
“May point ka. 7 na ang naging girlfriends niya. 2 nung 1st year, 2 nung 2nd year at 3 ulet ngayong
school year” Sinabi pa din niya. Kulet mo din Dennis eh. Pero 7? WOOOWWW. Naka-tatlo pa siya this
year! Playboy nga talaga si Josh. Pero bakit madami pa ding girls na patay na patay sa kanya?
“Hindi lang pala ako ang weird dito sa Philippines. Ang ibig mong sabihin kahit alam ng lahat na playboy
si Josh, head over heels pa din sila sa kanya?”
“Parang ganun na nga. Hindi ko din alam eh. Si Josh kasi, kahit anong gawin mo pag nakita mo siya
instant crush mo na siya. Ganun lagi nangyayari. Pero ikaw? Wala. Hindi effective sayo si Josh”
Hindi effective? Ano siya gamot?
“Like I said. Hindi ko siya type. Paka-bait muna siya at baka magustuhan ko pa siya nun noh”
Our conversation went on and on. Hindi ko na i-kwekwento lahat ng pinag-usapan namin at baka mabored pa kayo.
3pm na. Biglang may tumawag kay Dennis. OF COURSE, NO OTHER THAN JOSH.
“Asan ka?”
“Hindi mo na kailangan malaman. Kamusta laban niyo?”
“Kelan ka pa natuto mag-sikreto? Asan ka nga?”
“Asa bahay ako”
Sinungaling si Dennis. Haha, pero mas okay na yun kesa malaman ni Josh na magkasama kami at baka
sila naman ang mag-suntukan.
“Talaga? Sabi ni Manang umalis ka daw”
“Asa—“
Kinuha ko na yung phone at mukhang mauubusan na ng palusot si Dennis.
“Asa Starbucks si Dennis. And yes, kasama niya ako. Wag ka na pumunta dito. Maiistorbo mo lang kami
eh. I’m hanging up”
Binaba ko na yung phone pagkatapos tumingin kay Dennis.
“Pabayaan mo na lang siya. Ako na bahala mag-explain kung mangangaway siya, okay?”
Nag-nod na lang siya. Dumating na si Josh kasama ang kanyang 3 bodyguard. Lumapit siya sa table
namin then…
“Ayos ah. Close kayo?” - Josh
“So what kung close kami? Care mo diba?”
Tumingin siya kay Dennis.
“At ikaw, sumusunod ka ba sa yapak ni Caleb?”
“Ano ba?! Ako nag-yaya kay Dennis na mag-starbucks. Kaya wag ka na mang-gulo. Can’t you see we’re
talking here? Bastos ka din eh noh?”
“Ano naman pinag-uusupan niyo?”
“You don’t need to know. And besides, who gave you the right to interfere in my life?”
Natulala silang lahat. Nosebleed ata?
“Ligtas ka ngayon,Dennis. Pero sa susunod lagot ka na sa akin” Sabay walk-out. Ay walk-out? Ano naman
yun.
“Dennis sorry ulit. Na-away ka pa tuloy nun”
“Okay lang. Enjoy naman ako sa conversation natin ngayon eh. Sige hatid na kita sa bahay niyo” - Dennis
“Sige. Dun ka na din mag-dinner. Masarap mag-luto Chef namin dun eh. Babawi lang ako”
At dun nga siya nag dinner. Wow, masunurin!
Kanina, pagkauwi namin, halos mamatay na kami kakatawa sa mga sinabi ni Chloe sa amin pagdating sa
bahay.
Flashback
Nag-park na si Dennis tapos sabay na kaming pumunta sa bahay. Si Chloe sumalubong sa amin.
Pagkakita niya sa amin biglang nag-iba expression ng mukha niya. Para bang J to K
“Te-teka, bakit mag-kasama kayo? Akala ko ba may i-memeet ka sa Starbucks?”
Tumingin ako kay Dennis tapos ngumiti. Alam ko kasi na may gusto si Chloe kay Dennis. Maloko nga si
Chloe! Nag-signal ako kay Dennis na lokohin namin sandali si Chloe. Pumayag naman siya. Nilusot ko
yung right arm ko sa left arm niya. Grabe, matatawa talaga kayo sa expression ni Chloe! HALOS
MANGIYAK-NGIYAK NA SIYA EH!
“Uh, kami na!” Sabay ngiti. Si Chloe lumapit na sa amin. Halatang pa-iyak na siya oh! HAHAHAHAH!
“Oo,kami na. Bilis noh?” Tapos ngumiti din si Dennis.
“HINDDDEEEE! HINDI TOH PEDEEEE~”
“Ba’t naman hindi?”
Tapos umiyak na si Chloe. Si Chloe talaga hindi pa din nag-babago! Crybaby pa din!
“Alam mo naman na… BASTA ALAM MO NA YUN! Akala ko pa naman best friend kita! HUHUHUHU”
“Oo nga. Best friend nga kita”
“I HATE YOU ELLA! I HATE YOU NA TALAGA!”
Nag-tinginan kami ni Dennis tapos nag-tawanan.
“Kakatawa ka talaga Chloe! Bilis mong maloko!” Patuloy pa din ako sa pag-tawa. Actually, halakhak na
ginagawa namin ni Dennis eh. Hindi tawa.
“Siyempre joke lang yun. Toh talaga. Ang drama mo Chloe! Hindi kami ni Gabriella noh! HAHAHAHAHA”
- Dennis
“ANO?! ANO YUN?! TRIP NIYO LANG?! KAINIS KAYOOO!” Pinunasan na niya yung luha niya. LAPTRIP
TALAGA YUNG EXPRESSION NI CHLOE EH!
“Sorry na! Dito naman mag-didinner si Dennis eh”
Huminto na siya sa kaka-iyak. Tumingin siya sa akin tapos ngumiti. Ngiti niya abot tenga! GRABE TALAGA
SI CHLOE! Narinig lang na dito mag-didinner si Dennis eh!
“Talaga? Sige pasok na kayo sa loob mag-aayos muna ako”
Aminin, kinikilig na siya. Adik talaga si Chloe. Paiba-iba ng mood. Grabe. Kung alam niyo lang kung gaano
ka-patay yang si Chloe kay Dennis. Mapa-araw o gabi, DENNIS NG DENNIS! Kulang na lang pati pangalan
niya maging Dennis na din!
End of Flashback
Pagkatapos ng dinner, nagpaalam na si Dennis para umuwi. Hindi naman siya pede dito forever mag-stay
noh?
Si Chloe naman nakatulala pa din kahit wala na si Dennis.
“Ang gwapo niya talaga!”
Hindi lang yun. Paulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit-ulit pa niya sinasabi yan. Parang sirang plaka eh. Kakabaliw. Pumasok na ako tapos ginawa yung Homework. Sipag?
7pm na. Bilis ng oras. Bukas Sunday na tapos Monday ulet.
Patapos na ako gawin lahat ng homework. Halos lahat ng subject may HW! Gusto na ata kami patayin ng
mga teachers eh! 3 HWs na lang ang hindi ko pa nagagawa. 10pm na. Tinatamad na ako gumawa ng
homework. Bukas ko na nga lang toh gagawin para kahit papaano may magagawa pa ako bukas. Magsimba din kaya ako bukas? Baka namimiss na ako ni Bro eh. Yayain ko na lang si Chloe.
“Skype Mode muna” Skype kasi... hindi ko na maalala password ko sa YM at wala akong MSN.
“Uy! Si kuya online!” Teka, anong oras na ba sa New York ngayon?
“Hi Kuya! Miss mo na ako?”
“Oo miss na kita. Happy? Musta ka na diyan? -
“Everything’s fine. How’s Anthony? Is he doing fine? Hindi ba siya na-oospital?”
Si Anthony Jefferson Mendoza A.K.A Anthony, ang youngest brother ko. Pinanganak siya ng malakas
pero habang tumatagal lalo siyang humihina. 8 years old siya nag-start mang-hina and he’s 12 years old
na. Ako ang laging nag-aalaga sa kanya lalo na pag na-coconfine siya. Umaabsent ako ng 1 or 2 weeks sa
school para lang alagaan siya. Close na close kami. Halata naman diba? Sabi kasi ng doctor pag hindi siya
natutukan pede siyang mamatay. Nag-weaken kasi yung heart niya. Anytime, malaki ang chance na maheart attack siya. Kaya nga bago ako umalis pinag-isipan ko muna ng mabuti kung dapat ba talaga akong
pumunta ng Philippines kasi sino mag-aalaga kay Anthony?
Okay, balik na tayo sa flow ng story.
“He’s doing fine. Miss ka na niya. As in”
“Tell him na miss na miss ko na din siya. Alagaan mo yun ah! Pag may nangyari hindi maganda sa kanya,
ikaw unang-una kong bubulyawan. Okay?”
“Oo na!”
Si Anthony ang topic namin ni Kuya. Mas namiss ko siya tuloy.
1 hour and 30 minutes na kami nag-uusap. Hindi na kaya ng mata ko kaya sinabi ko na matutulog na ako.
Pinatay ko na yung laptop tapos natulog.
“I miss Anthony” Expect na mag-eemote ako when it comes to Anthony. Alam niyo yun? Yung feeling na
anytime pede siyang mawala sayo. Tapos lahat ng pinag-hirapan ko mapanatili lang ang health niya
mawawala sa isang iglap. Masakit yun eh. Sobra.
Chapter Seven
(Napahaba pala yung Chapter Six. HAHA!)
Monday na! Tinapos ko na din yung HWs ko kahapon. Nakipag-chat ulit ako kay Kuya. Sandali lang kami
nag-usap kami pinagamit naman niya si Anthony.
Hmm, anong ginawa ko nung Sunday?
-
Gumising
-
Nag-ayos
-
Kumain
-
Ginawa yung HW
-
Kinausap si Kuya at Anthony
-
Naligo
-
Kumain
-
Nag-basa
-
Nag-laro
-
Natulog
Yan lang. Boring noh?
Si Caleb katabi ko as usual. Hindi kami nakikinig sa teacher pero weird kasi hindi kami pinapakielamanan.
“Magkagalit ba kayo ni Joshua? Nagkasalubong kayo kaninang umaga ah. Pero walang umimik kahit isa”
Ah, oo nga pala. Nagkasalubong pala kami ni Josh nun. Kagaya nga ng sinabi ni Caleb hindi kami nag
pansinan.
“Ayaw lang namin mag-pansinan. Bakit gugunaw ba ang mundo pag hindi kami nag-pansinan?”
“Hindi naman. Nag-tatanong lang naman ako eh! Sungit mo naman”
“Ganun talaga. Sama ka sa akin mamayang break?”
“Akin? Hindi mo kasama si Chloe?”
“Hindi. Kasi naman, si Josh niyayang mag-kasama silang kumain mamayang break. Eto namang si Chloe
um-oo agad, hindi man lang ako iniisip”
“Sige samahan kita. Kawawa ka naman eh. Baka mag-emote ka pa ng hindi oras”
Adik talaga si Caleb! Pero buti na lang at may kasama ako sa break! Ayokong mag-isa eh. Baka biglang
may multong sumulpot sa harap ako at yayain akong kumain. O_O
*Ding Dong*Tunog yun ng bell. Hindi ko kayang gayahin eh. Sorry. :D
Kagaya ng pinangako ni Caleb, magkasama kaming kumain sa Cafeteria. Dun ulit kami kumain sa table na
kinainan namin dati. Dumating na ang mga mokong plus si Dennis at Chloe. Hindi sila mokong,okay?
“Magkasama nga sila”
“Tss. Hayaan mo na sila. Kainis naman kasi si Chloe eh! Porket makakasama niya si Dennis o-oo na siya
agad!” Sabay face palm. Pumunta lang kami dito nakalimutan niya agad na may best friend siya!
One Text Message From Dennis Gonzales
magkasama kayo ni caleb ah! close na pala kayo? kung nandito ka lang matatawa ka kay josh. halos
mamatay na toh kakasabi na magkasama kayo ni caleb ngayon! lakas mo talaga kay josh!
Malakas daw kay Josh. Nakkooo.
To: Dennis Gonzales
Malakas ka diyan! Pag may nangyaring hindi maganda kay Chloe diyan ah! Only girl pa naman siya.
Subukan niyo lang talaga. Papaliparin ko tong table na kinakainan namin ni Caleb.
“Hula ko si Josh yang katext mo”
“Hindi ah! Si Dennis”
Tumingin ako kay Dennis tapos ngumiti din siya. Nag-kakaintindihan kami? Hahaha!
Tapos na kami kumain. Lumabas na kami sa Cafeteria at nakakabingi yung mga tilian at sigawan ng mga
babae! Mapa-9th year or 12th year, kung maka-sigaw parang wala nang bukas!
One Text Message from Number1 Enemy
Nag-klaklase pa ako tapos bigla siyang mag-tetext? Bahala siya sa buhay niya! Hindi ko siya rereplyan.
Pagkatapos ng Klase ko na binasa yung text ni Number1 Enemy (Josh).
From: Panget
Magkasama nanaman kayo ni Caleb? Napapadalas na yan ah! PATAY YUN SA AKIN!
Nam-bwibwiset ata tong lalaking toh ah! Sagad sa lupa ang kakapalan ng mukha niya!
To: Panget
SUBUKAN MO LANG SIYA SUNTUKIN. ANO KA BA SA BUHAY KO AH?! HINDI NAMAN KITA BOYFRIEND
PARA MAKA-ASTA KA NG GANYAN SA AKIN NOH! I’M NOT ONE OF YOUR GIRLS, OKAY?
All Caps pala yung text ko. o_O
Umuwi na ako and hindi ko talaga nagustuhan yung bumungad sa akin. ANG DAMING BEER SA PALIGID!
Andito din sila Josh. LAGOT KA TALAGA SA AKIN CHLOE!!!
“Andiyan ka na pala Ella! Nagka-yayaan kasi silang mag-inuman sa bahay eh!” - Chloe
Hindi na lang ako nag-salita. Umakyat na ako sa kwarto ko. Buti na lang ni-lolock ko toh bago umalis at
baka nagalaw na lahat ng dapat magalaw.
Hinampas ko yung pintuan para malaman nila na galit na galit ako. Pati ba naman sa bahay mang-gugulo
din sila?! Takteng buhay naman toh oh!
“Nagalit ata si Ella”
“Ako na lang kakausap”- Dennis
Padabog kong binato ang bag ko pagkatapos inopen ko na yung laptop. Himala ngayong araw at kunti
lang ang Homework na binigay ng mga teachers.
May kumatok bigla sa pinto.
“WHO THE HELL ARE YOU?!”
“Relax lang! Si Dennis toh!”
Si Dennis lang pala. Binuksan ko na yung pinto. Ngumiti siya sa akin. Hindi siya big smile pero hindi din
siya pilit na smile.
“Sorry. Pasok ka”
Pumasok na siya sa kwarto at parang napa-wow siya sa laki.
“Wow. Bigtime”
“Hindi ah! Resthouse toh ng family ko. Dito kami natutulog ng youngest brother ko”
“Talaga? Sweet niyo naman. Nga pala, sorry ah. Si Josh kasi. Gusto daw mag-inuman sa bahay niyo. Umoo naman si Chloe. Hindi ko nga alam kung bakit eh”
“Naka-ilang bote ka?”
“Isa lang” Tapos ngumiti siya ulit. CUTEEE~
“Ayoko kasing nag-iinuman sa bahay lalo na pag walang okasyon. Kahit nga si Kuya pinagbabawalan ko
eh”
“Pansin ko nga. Pinoy ba yung mga kapatid mo?”
“Half Filipino, partly American partly British”
“WOOOW! BIGATIN NGA!”
“Ito naman! Mommy ko ang Filipino. Daddy ko naman ang American-British. Pero marunong siya magtagalog ng kunti”
“Ahh, pumupunta ba sila dito?”
“Sila lang. Ako hindi. Ayoko eh. Gusto ko kasi ako lang mag-isa. Kasama si Chloe”
Josh’s Part
Nag-yaya akong mag-inuman kasi.. wala lang gusto ko lang. Leche naman kasi tong si Gabriella! Alam
niya namang ayaw kong mag-kasama sila ni Caleb, sige pa din ng sige! Anak ng tipaklong naman oh! Sabi
ko paglalaruan ko siya pero bakit hirap na hirap akong gawin yun? Hay nako!
Dumating na si Gabriella at mukhang galit na galit.
“Andiyan ka na pala Ella! Nagka-yayaan kasi silang mag-inuman sa bahay eh!”
Sabi ni Chloe. Nakatingin lang si Gabriella sa amin tapos dumiretso na sa kwarto niya. BINALABAG PA
NIYA YUN PINTO AH! May balak ata siyang sirain ang sarili niyang pinto.
Nag-salita ulet si Chloe.
“Nagalit ata si Ella” Sasagot na sana ako ng biglang nag-salita si Dennis.
“Ako na lang kakausap”.
Wow close? Pumunta na siya sa pinto ni Gabriella. Hindi ko na din naririnig yung sinasabi ni Dennis.
Biglang bumukas yung pinto. Nakita ko si Gabriella, ngumingiti. Ba’t kay Dennis kaya niyang ngumiti pero
pag ako nakikita niya sisigaw na agad siya. Ganun ba siya kagalit sa akin? Pero teka nga. Paki ko ba kung
galit siya sa akin? Paglalaruan ko lang naman feelings niya eh! Kailangan makapag-isip na agad ako ng
plano kung paano siya mag-fafall sa akin.
10 minutes nang nasa loob ng kwarto ni Gabriella si Dennis. Ano kaya pinag-uusapan nila? Baka kung
ano nang ginagawa nila dun! Subukan lang ni Dennis. Malilintikan sa akin yung lalaking yun.
30 minutes na ang nakakaraan. SA WAKAS LUMABAS NA DIN SI DENNIS SA KWARTO! Aba, nakangiti siya
ng todo-todo.
“Hoy, anong ginawa niyo sa loob at sobrang saya mo?” - Josh
“Nag-kwentuhan lang kami dun. Saya nga kausap ni Gabriella eh. Pinakita din niya sa akin yung pictures
nila ng mga kapatid niya”
“Close na kayo ah!” - Gabriel
“Baka agawan mo na si Josh niyan” - Ivan
“Hindi naman type ni Gabriella si Josh eh” - Dennis
“Sus. Magkakagusto yun sa akin. Hintayin mo lang”
“AKO?! MAGKAKAGUSTO SAYO? ASANESS” - Gabriella
Andito si Gabriella? Kanina pa siya nandito? PATAY.
“Oo ikaw. Ikaw lang naman ang Gabriella na kilala ko eh”
“At sa papaanong paraan mo naman gagawin yun?”
“Bakit ko sasabihin sayo? Edi iiwasan mo ako nun!”
“Paano kita maiiwasan? PARA KA KAYANG KABUTE NA BIGLAANG LUMILITAW OUT OF NOWHERE!”
Tumawa silang lahat except ako at si Chloe.
“Tawa tawa ka diyan! Halika nga dito!”
Hinatak ko siya papalapit sa akin. Papalapit sa mukha ko. Papalapit sa labi ko.
NANG BIGLANG NAG-RING ANG PHONE NIYA.
Chapter Eight.
Ella’s Part
Biglaan na lang hinablot ni Josh ang braso ko, ANG BRASO KO NANAMAN! Harassment na ang
nangyayari sa braso ko!, at nilapit sa mukha niya. AS IN MALAPITAN. Yung tipong hahalikan ka? Ganun!
Nag-papanic na nga ako eh! Nang biglang nag-ring phone ko. Edi yun naka-wala ako.
“Hello? Kuya?”
“Hulaan mo kung sino toh! Hehehe”
“An.. ANTHONY?!”
OH MY GOSH! Si Anthony!
“Hi Ate! I miss you na kaya tumawag ako”
“Aww, miss ka na din ni Ate! Okay ka lang ba diyan? Inaalagan ka bang mabuti ni Kuya?”
“Okay lang ako! Enjoy ka ba diyan sa Philippines?”
“Oo naman enjoy ako dito! Kaso may pa-epal kasi eh. Kaya nakakabawas ng happiness”
“Si Ate talaga! May kaaway agad!”
“Ganun talaga. Gusto mo punta ako diyan pag vacation na? Para ako naman mag-aalaga sayo! Hindi ko
trusted si Kuya eh”
“Wag na! Please wag na!”
“Okay,okay. Sabi mo eh”
Chloe’s Part
Himalang tumawag si Anthony! Sakitin kasi yung batang yun. Labas-pasok sa ospital. Nakaka-awa nga
eh. Kaya kung mag-alala si Ella sa kanya, grabe! Ikamamatay ni Ella pag may nangyaring hindi maganda
sa kanya lalo na ngayong they’re far from each other. Anthony grew up strong pero nung naging 8 years
siya, bigla na lang siyang nahimatay from some unknown reason. Dun din namin nalaman na humina
ang heart niya. Kaya araw-araw siyang nag-tatake ng medicines. Si Ella na din ang nag-silbi niyang Ate at
the same time, Nurse.
“Anthony? Sino yun?” - Josh
“Youngest Brother ni Ella”
“Siya ba yung sakitin nilang kapatid?” - Dennis
“Yup. Siya yun. Kaya nga sobrang saya ni Ella at tumawag siya eh”
“Ganun ba sila ka-close?” - Josh
“Sabihin na lang natin na mas close sila sa isa’t isa kesa sa sarili nilang parents”
“Wow. Super Close!” - Lance
“Mahirap mapaghiwalay yung dalawa na yan. Kung hindi sinabi ni Anthony na kaya niyang alagaan sarili
niya hindi kami pupunta dito”
“Edi kung hindi niya sinabi yun, wala kayo dito ngayon?” - Gabriel
“Commonsense”
“SORRY NAMAN! TAO LANG AKO TAO!” – Gabriel
“Mas matanda ako sayo! Gumalang ka nga!”
Ever since we’re kids, lagi kong kasama si Ella. Napagkakamalan nga kaming kambal eh. Kung nasan si
Ella nandun din ako. Only child lang ako. Kaya siguro ganun. Dati nung 8 years old si Anthony, so mga 12
years old kami ni Ella nun. Masaya kaming lahat, nagsasaya sa resort nila sa America. Bigla na lang
nahimatay si Anthony. As in nahimatay. Nagulat nga kaming lahat eh. Nasa ospital na kami. Si Ella, ayaw
talaga tumigil sa kaka-iyak. Naalala ko sinasabi niya dati, “Hindi ko alam ang gagawin ko pag mawawala
si Anthony!”Tunong mag-boyfriend noh? Pero kung titingnan mo siya, malalaman mo agad na silang
dalawa ang pinaka-close. Ilang oras din kami ng naghintay. Lumabas na si Doc. Sabi niya stable na daw
ang condition niya. Kami ni Ella ang unang pumasok. Nung nakita ni Ella yung mukha ni Anthony, lalo pa
siyang umiyak. Ibang Ella talaga ang nakita ko nun. Ibang-iba. Ang Ella na siga, palaban ay naging mahina
at iyakin. Lumapit siya at nangakong kahit anong mangyari lagi niyang babantayan at aalagaan si
Anthony…
Okay, tama na drama at baka ma-iyak pa kayo.
“Sige Anthony! Bye na. Always take care!”
Binaba na ni Ella yung phone. Siyempre abot-tenga ang ngiti niya.
“Kamusta daw siya?” - Ako
“He’s doing great! I’m glad to hear that. Hindi ako mapakali nung first day natin dito eh. Lagi kong iniisip
si Anthony”
“At least you can breathe na. Oo nga pala. Next month na birthday mo ah. August 16” - Ako
“August 16 birthday mo?!” - Josh
“Nag-bibirthday din naman ako noh! Yes, August 16 is my birthday. So what? Teka nga. Umuwi na nga
kayo! UWI NAAA!”
Pina-alis na sila ni Ella. Mas naging happy siya compared dati.
Gabi na. Andun lang kami sa kwarto ni Ella nag-uusap about sa kung ano-ano. About sa favorite food
niya. Pati na din sa first love niya.
“AY! Naalala mo ba si Lloyd Kendrick Ocampo? Yung first love ko? Grabee, ba’t bigla kong naalala yun?
HAHAHAHA!”
“Speaking of, remember nung inamin mo sa kanya na labidabs mo siya? Napa-WOAAHHH siya eh!”
Si Lloyd, first love ni Ella. Siya naman ang first crush ko. Oh diba? Mag-BFFs nga talaga kami. Sobrang
nakakatawa yung expression niya nung umamin kami ni Ella. SOBRAAA.
Flashback
“Ano nga pala yung sasabihin niyo sa akin?”
“Wag ka mabibigla ah! Alam mo naman na friends na tayo since 5 years old”
“Sige sabi niyo eh”
“May gusto kami sayo!”
Lloyd à O______O HUWHAATTT?!
“So, ano say mo?”
“Wow, grabe. Hindi ko ineexpect. Eh, kasi.. may iba na akong gusto eh”
Imagine that we’re just 8 years old back then. 8 years old pero ganon kami mag-act? Weird, right? And
yeah, REJECTED kami. Pero afterwards na-accept na din namin na we are NOT meant for each other.
Move-on na lang daw sabi ni Kuya Darryl. Nasa Japan siya ngayon, I think.
MOVING ON! Daldalan lang kami ng daldalan hanggang 12am. May pasok pa kami bukas niyan ah?
Babala: Wag gagayahin ng mga bata. WAG NA WAG kayo mag-pupuyat.
The next day….
Tulog kami simula 1-3rd subject. Hindi din kami kumain ng Recess kaya gutom na gutom na kami. Kulang
na lang ay lumamon kami ng tao. Pagka-gising namin lumapit lahat ng classmates namin. Para bang
nakakita ng artista!
“Ba’t ganyan kayo kung makatingin? Nakapatay ba ako ng tao?” - Ako
“Yung mga teachers kasi, dinaanan lang kayo kahit halatang tulog kayo. Sinabi pa nga ni Ms. Diaz
(teacher namin sa Science) ‘Both of them are smart but I wonder what’s gotten into them that they’re
asleep for two periods already. I guess they’re tired. Class, don’t disturb them okay?’ Ganun sinabi niya.
Grabee, lakas niyo sa teachers!” - Caleb
“Wag kayong mag-isip ng kung ano-ano. Hindi naman sila sinusuhulan!” - Ella
Nag-pout si Ella. Tapos dumating na yung teacher. Laptrip kami buong English Class kasi yung teacher
laging nag-jojoke. Pero ang masklap dun, LAGI as in LAGI kaming tinatawag ni Ella. Favorite daw ba?
Natapos ang English Class at gutom na gutom na talaga kami. Bakit ba kasi hindi kami ginising nung
Recess? Kawawa naman si Stomache oh!
“Kain na tayo. Tara” - Caleb
Nagpaiwan ako sa room kasi kakain ulit ako kasama sila Josh. Pero binalaan na ako ni Ella na wag
pumayag pag nag-yaya nanaman mag-inuman si Josh. Nag-amoy alak kasi yung bahay kagabi.
“Wala naman sigurong relasyon sila Caleb at Gabriella noh?” - Josh
“Sila? Close Friends na DAW sila eh. According to Ella. Hindi ba halata?”
“Trip ba siya ni Caleb? Ibig kong sabihin, type ba siya?” - Lance
“Eh kung si Caleb na lang kaya ang tanungin mo. Hindi naman kami mag-kaano ano nun eh”
“Sorry naman diba? Sabihin mo sa amin pag sila na”
Nag-nod na lang ako. Si Josh biglang nag-salita. Lahat kami nanlaki yung mata sa sinabi niya.
“GABRIELLA.IS.MY.PROPERTY”
“No one owns Ella. For now. Kailangan mong makuha ang heart niya if you want to own her. Ang
problema lang, mahirap yun kasi Ella doesn’t like bad-boy looks. In other words, YOU”
“Edi tulungan mo ako. Turuan mo ako kung paano ko siya makukuha”
He sounded serious when he said that. Tutulungan ko ba siya? Parang binibenta ko kasi si Ella pag
pumayag ako. Pag hindi naman ako pumayag, baka mabugbog ako. Ang hirap naman mag-decide! Pero…
wala namang masama kung i-trtry kong pag-samahin sila diba?
Ella’s Part
May nararamdaman akong hindi maganda. Ano kaya pinag-uusapan nila dun? I feel uneasy.
“Okay ka lang ba?” - Caleb
“Okay lang ako pero I feel weird. Para bang, ako ang pinag-uusapan nila Chloe? I don’t know. WEIRD”
“I-text mo”
Tapos nag-smile siya. ANG CUTE NIYA TALAGA!
To: Chloe BFF
Helllooo! Watcha talking about? Ako ba topic niyo? Ahehehe. I have a feeling eh”
Ano kayang i-rereply niya? BAKA AKO NGA TALAGA TOPIC!
From: Chloe BFF
Chatting
Tipid sa salita. Sayang sa load oh! Chatting? Dapat sinabi na niya kung tungkol saan diba?
To: Chloe BFF
About? May sinasabi nanaman ba si Josh about sa akin or Caleb?
Sumagot ka ng maayos!
From: Chloe BFF
About you falling in-love with Josh or something like that. He wants to win your heart daw. And he’s
asking me to help him. What should I tell him?
“ANAK NG! Ako nanaman? Lagi na laannngggg”
“Bakit? Ano sabi?”
“As usual. Josh wants to win my heart daw. Tss. That’ll never happen”
“We’ll see”
We’ll see? So, gusto niyang maging kami? Ganon?! Wala na ba akong kakampi nowadays? Kawawa
naman ako!
To: Chloe BFF
If he wants to win me, he should do it on his own. DON’T HELP HIM IN ANY WAY. Kahit pa lumuhod siya
sa harap mo, DON’T! EVER! Or else, magagalit ako. It’s your choice.
Kailangan munang takutin si Chloe bago sumunod. Hehehe. >:D
From: Chloe BFF
In any way? Sabi ni Josh, okay. He’ll win you on his OWN daw. He said he can do it before the year ends.
Before the year ends? July 5 na nga eh. Pero wala pa ding asenso sa relationship namin. Hindi pa nga
kami friends eh. Paano kaya yun? Tsk. Good luck na lang sa kanya.
To: Chloe BFF
Before the year ends my foot. Tell him, if he doesn’t win my heart before the year ends, there’ll be a
consequence.
From: Chloe BFF
What consequence?
To: Chloe BFF
ALL connections between Josh, me and including you will be cut off. Yun lang. Simple?
From: Chloe BFF
Sabi niya okay daw.
“This will be fun” With matching smirk.
I know, I’m evil. Tingnan na lang natin kung paano niya gagawin yun. MWAHAHAHA! >:)
A/N: Kalurkey naman masyado 'to. =)))
Ang dami pa lang chapters ng NMWG. =_________=
38 Chapters to go! HAHAHHAHAHHA.
*************************************************************************************
*********************
Chapter Nine
Josh’s Part
1 week and 3 days na simula nung ginawa namin yung deal. Hindi ko nga alam kung bakit pa ako nagaaksaya ng panahon dun kay Gabriella. Eh alam naman ng buong mundo na wala akong pag-asa sa
kanya. Friday ngayon at niyaya kong makipag date si Gabriella. Dun kami sa restaurant nila kumain.
Mapilit kasi tong si Gabriella eh. Ang food ngayon? Korean food.
“So, seryoso ka talaga sa sinabi mo na mahuhulog ang loob ko sayo before the year ends?”
“Mukha bang imposible? Hindi naman ah. Sa dina-daming babae na ang naging girlfriend ko tingin mo
ba hindi ko pa alam ang ayaw at gusto ng mga babae?”
“Unfortunately, I’m not one of your girls”
Eto nanaman! Nag- eenglish English nanaman siya! Naiintindihan ko na laking America siya pero nakakanose bleed kaya! Nasa Pilipinas tayo, oy!
“Anong plano mo ngayon after eating lunch?”
“Movie tayo. Treat ko siyempre”
“Ako pipili ah!”
Hindi ako maka-hindi sa kanya. Plus points daw yun eh. Sabi ni Ivan.
Romantic na Comedy na Action yung movie na pinili niya. Ganun pala type niyang movies. Ayaw nga niya
talaga ng Horror movies.
Natapos na yung movies at mukhang tuwang-tuwa siya sa movie na pinanood niya. Niyaya ko siyang
mag timezone. Buti na lang pumayag siya. Una, naglaro kami ng Table Hockey. Galing niya tumira! Pero
nakakahiya kasi lagi akong natatalo.
“Galingan mo naman! Ang boring mo kalaro eh”
“Expert ka dito eh. Araw-araw mo ata tong nilalaro”
“Hindi ah. First time ko nga toh eh”
First time? Halos shoot nga siya ng shoot eh. First time daw. Sinong niloloko niya?
“Kung gusto mo, mag- basketball ka. Papanuorin na lang kita. Pede ka din namang mag-enjoy eh”
Tunog mabait yun ah. Himala ata toh. Sige, makapag basketball na lang. Mas magaling pa ako dun
kumpara sa Table Hockey.
Kagaya nga ng sinabi niya, manunuod lang siya.
“Wow, may future maging basketball player”
“Tss. Ako pa, marunong ka ba mag-basketball? Tara, turuan kita!”
Hindi ko na lang siya pinagsalita at hinatak ko na lang papalapit. Siyempre NO KISSING MUNA. Baka
masampak (sampal + sapak) ako ni Gabriella ng di oras. Ang dami pa namang tao.
“Ganto gawin mo…..” Tinuruan ko siya mag-basketball. Malamang, nakahawak ako sa kamay niya.
“Ang hirap naman ehhhh” Hindi pa siya nakaka-shoot kahit isa. Kung siya magaling sa Table Hockey, ako
magaling sa basketball. Edi quits na kami.
Napansin namin pareho na pinag-titinginan na kami ng mga tao.
“Ang cute nila oh! Mag-boyfriend kaya sila?”
“Oo nga noh! Bagay sila”
Talaga? Bagay kami? Achievement!!
“Bitawan mo nga ako!” Tapos umalis na si Gabriella. Nagalit? Bahala siya sa buhay niya. Magbabasketball na lang ako dito.
Ella’s Part
“Ano ba yan! Pinagkamalan pa kaming mag-boyfriend. Kami bagay? Hindi kaya! Eww”
Caleb de la Vega Calling….
“Uyy Caleb!”
“Musta date niyo?”
“Date ka diyan. Hang-out lang yun noh. Sus, baka mag-selos ka pa diyan”
“Hala. At kelan pa ako natuto mag-selos?”
“Eto naman! Hindi mabiro. Kanina, pinagkamalan pa kaming mag-boyfriend. Kasi naman si Josh. Kung
maka-dikit parang linta! Eh tinuturuan lang naman niya ako mag-basketball”
“Nag-papapogi points lang yun sayo. Wag ka papa-affected!”
“Hello? Bakit naman ako papa-affected? Care ko naman diba?”
“Sungit oh! Basta wag mong kakalimutang sabihin sa akin pag nagustuhan mo na si Linta ah!”
“Oo promise! Ikaw pa”
30 minutes na kami nag-uusap ni Caleb at hindi pa din ako hinahanap ni Josh. At least walang istorbo sa
amin ni Caleb.
“Grabe, tagal na nating nag-uusap sa phone! Yaman mo naman sa load”
“Naka-unli call ako noh! Kailangan naka-ready pag tatawag ako sayo. Baka abutin pa tayo hanggang
madaling araw kakausap eh. Hahahaha. Teka hindi ka pa din ba hinahanap ni Josh?”
“Si Josh? Hindi pa din niya ako—“ Naramdaman kong may nakahawak sa balikat ko.
“Anong hindi hinahanap? Kanina pa ako hanap ng hanap sayo”
“Hello Caleb? Next time na lang ulit tayo mag-usap. Nakita na ako ni Linta eh. Bye”
Binaba ko na yung phone.
“Linta? Ako ba yun?”
“Malamang. Sino pa bang nandito diba ikaw lang naman? Musta pag babasketball?”
“Okay lang. Pagod na ako. Pinag-kaguluhan ba naman ako ng mga babae? GRABE! Parang artista lang
ako eh. Tara bili tayo ng maiinom”
“Ah,k. Sige, sabay na tayo. Nauuhaw na din ako eh” ANG YABANG MO TALAGA JOSH! Pakielam ko ba
kung pinagkaguluhan ka?
Pumunta ako sa Red Mango at si Josh pumunta sa Starbucks para bumili ng maiinom. Sosyal eh
Starbucks. Sabi ko tubig na lang. Eh ayaw ni Josh. Starbucks daw gusto niya. Edi siya bumili.
Andun kami sa Red Mango, nakaupo, hindi nagpapansinan.
“Oh, nawalan ka na ba ng boses kakadakdak kay Caleb?”
“Paano ako magsasalita kung walang topic? Mag-isip ka naman Josh!”
“Sige, anong pinag-uusapan niyo ni Caleb?”
“Kung ano-ano. At least kami may topic diba? Tayo wala eh. BORRRIINGG”
“Anong gusto mo pag-usapan? Sige, mag-kwento na lang ako about sa buhay ko”
“Talaga? Sige. Make sure na hindi ako ma-bobored ah!”
“Okay, okay. Makinig ka kasi muna bago ka humirit! Di naman ganun ka-boring ang buhay ko. Sige, magkwento na lang muna ako. Ganito kasi yun, spoiled ako ng parents ko kaya hindi mo masisi kung bakit
ganito ugali ko. Pero nung 1st year ako, I met someone that changed my life. Siya yung first ever
girlfriend ko. Si Stefanie Santos. Mas matanda siya sa akin ng isang taon. Sobrang lakas ng tama ko dun
kay Stefanie. Mabait, maganda, matalino, mayaman... lahat na nasa kanya. Kaso… nalaman ko sa kanya
mismo na ginagamit lang niya ako para mapagselos si Caleb. Gusto niya pala si Caleb simula noon.
GINAMIT LANG NIYA AKO. Ang sakit. Sobrang sakit nung nalaman ko yun. Kaya sa sobrang galit ko nun
pati si Caleb nadamay ko kahit wala siyang kaalam-alam sa mga nangyayari. Edi nangyari na nga ang
dapat mangyari. Naging sila ni Caleb. Kaso nag-break sila nung February. Kasi naiirita na daw si Caleb.
Akala niya araw-gabi nambabae siya kahit hindi naman. Isa din yung dahilan kung bakit ayaw kong
kasama mo si Caleb. Ikaw naman mag-kwento sa love life mo”
“Boring love life ko eh”
“Okay lang. Basta may ma-kwento ka”
“Sige. Wag kang hihirit hanggang hindi pa ako tapos mag-salita ah. Like what I said, boring love life ko.
Once pa lang ako na-inlove. Pero mga bata lang kami nun kaya hindi ko siya ki-nonsider as love. Meron
akong crush nun sa isa kong kababata. Si Lloyd. Mas matanda siya sa akin ng tatlong taon. Edi 19 na siya
ngayon. Pareho kami ni Chloe na may gusto sa kanya. Well, ako love ko siya pero si Chloe crush lang. I
confessed to him when I was 8. And he was like, OMG CRUSH MO AKO?! Parang ganun. Nakakatawa nga
eh. That was the first time I confessed to someone and at the same time got rejected. Pero since bata
lang kami nun hindi ko dinamdam. I moved on agad. Simula nun I NEVER fell in love with someone.
Siguro pag mga artista pede pa pero pag normal people lang? Nope. Never. May pagka-choosy din kasi
ako sa boys. And kung tutuusin kabaligtaran ako ni Stefanie. Kung siya mabait ako masama. Aware
naman ako dun eh. Ang weird dun, kahit sobrang sama ng ugali ko, madami akong manliligaw kasi nga
galing ako sa isang rich family. Ayaw din ako na i-arrange marriage ng mga magulang ko kaya LOVELESS
ako. Pede kang tumawa kung gusto mo. Pero ganun talaga storya ng love life ko. I told you it’s boring”
Ngumiti siya sa akin. WAIT, HE LOOKED CUTE FOR 5 SECONDS?! NO WAAAYYY. He’s SO CUTE when he
smiles. Sana lagi na lang siya naka-ngiti noh?
“Hindi naman siya ganun ka-boring pero as in never kang na-inlove after nun? Grabe, napigilan mo sarili
mo nun? IMBA!”
“IMBA? Ano naman klaseng salita yan. Yup. I never fell inlove after nun. Naging choosy ako pag dating sa
guys eh”
“Talaga? Bakit ano bang type mo sa lalake?”
Curious si Linta! HAHA! Bakit mag-babago ba siya para sa akin? Nako! Baka gumunaw na ang mundo pag
ginawa niya yun.
“Ako? Hmm, mabait, kahit hindi na masyadong gwapo okay lang. At baka mag-karoon pa ako ng
sandamakmak na kaagaw. Kahit average lang yung utak niya okay lan din. Gusto ko ipagtatanggol niya
ako EVERYDAY. Ayoko din na iiwan niya ako mag-isa lalo na pag I really need him by my side. Hmm ano
pa ba. Ayoko din na paasahin din ako sa wala. Ayoko din ng bad-boy looks” Binelatan ko siya.
“Bakit naman ayaw mo ng bad-boy looks? Astig kaya tingnan”
“Para sayo at sa chicks mo gwapo ka. Pero para sa akin hindi. ISA PA, para kang papatay ng tao sa mukha
mo eh. Lalo na pag naka-evil smile ka. SOBRANG SCARY”
“Sus. Hindi mo lang maamin na bagay sa akin ang pagiging bad-boy”
“Sige sabi mo eh. Anong oras mo nga pala balak umuwi?”
“Mga 8pm. Okay na ba yun sayo?”
“Hmm, okay lang. Basta wag aabot ng 9pm”
First time in History! Maaga kami uuwi ngayon!
Nagpalipas oras na lang kami sa Red Mango. Usap usap tungkol sa kung ano-ano. Close na ba kami? N-O.
Pero masaya siya kausap kahit papaano. Sadyang boring lang talaga siyang kausap pag first time. Pero
habang tumatagal gumaganda ang flow ng convo namin. Tumatawa na nga kami eh.
8pm na kaya umuwi na kami. Pagka-uwi ko si Chloe agad ang bumungad.
“How’s your date?”
Nakangiti siya na para bang may nangyaring maganda. Teka, ANO DAW? DATE? Paano naman naging
date yun? HANG-OUT LANG HANG-OUT!
“Date date ka diyan. Hindi naman yun date eh. Tsaka ba’t ko idadate yun? Ayoko sa mga LINTA!”
“If I know kinikilig ka sa kanya”
Ako pa ngayon kikiligin? Kadiri naman kung mag-isip si Chloe! Siguro nakita niya yung teddy bear na
binili sa akin ni Josh kaya ganun naisip niya? Hindi ako kinikilig dun noh! Masaya lang. First time ko kasi
makukuha ng teddy bear from another guy eh. Mostly galing sa mga kapatid ko or relatives. Ang cute
kasi ng teddy bear. IT’S SO FLUFFY AND HUGGABLE PA! Ano kaya name niya? Hmm... Joshiee na lang
kaya? Para mas maarte ang pronunciation. Since galing naman kay Josh yan? Sige Joshiee na lang. Secret
lang toh. Baka maaway ako ni Josh pag sinabi kong Josh-Inspired ang pangalan nito! Malaki yung bear.
Sobraaangg laki. Siyempre hindi kasing laki ng bahay, OA na yun.
Hindi matigil kakatanong si Chloe kung ano ginawa namin ngayon.
“Ano ba?! Nanuod lang kami ng Movie tapos nag TimeZone! Nag- Red Mango din pala kami”
“AYIIIEEE! SO SWEET! Kainggit ka naman. Sana ako din may ka-date”
“Problema ba yun? Edi yayain mo si Dennis”
“Nakakahiya naman yun. Kababae kong tapos ako mag-yaya makipag-date?”
“Sabagay... tama ka. Maghintay ka na lang na yayayain ka makipag-date ni Dennis. Type mo ba talaga
yun?”
“HELLLOO?! Hindi ba halata? Dedz na dedz nga ako sa kanya eh! Mabait, Matalino, Pogi at Mayaman!
Lahat na nasa kanya. Hindi din siya palaaway. Hindi katulad ni Josh mo!”
Ano daw? Josh ko? Bingi lang ata ako.
“Ano? Pakiulet nga? JOSH KO?!”
“Walaaa. Nabingi ka lang. Josh ko ka diyan”
Gooooddd. Josh ko. Kaderder. K
“Pero if I were you, pagbibigyan ko si Josh. Kahit one chance lang” Once Chance? Should I? Baka mainlove pa ako sa kanya pag ginawa ko yun? Pero wala namang masama eh. KUNG TITINO siya. But sa
tingin ko maliit ang chance na mag-bago pa si Josh. I mean, I’m sure hanggang ngayon patay na patay pa
din siya kay Stefanie kahit sinasabi niyang naka-get over na siya. Kasi kung he already moved on sana
hindi siya naging playboy. Sana hindi siya masyadong nagpa-apekto. Oo alam ko, siya ang longest
relationship niya. PERO WOW. Malakas nga talaga siguro ang tama ni Josh sa kanya. Isa lang ang
masasabi ko. SOBRANG SWERTE NIYA.
Chapter Ten
Monday nanaman! JUSKO PO! Walang katapusang pag-aaral. Lord, kill me now. Sandamakmak na HW
nanaman. Sana naman may interesting na mangyayari ngayong araw! BOREDOM WILL KILL ME! Buti na
lang at de-aircon yung school na pinapasukan ko. Baka maluto ako ng buhay sa sobrang init.
“Pagod?” - Caleb
“Paano ba namang hindi mapapagod eh nagyayang mag-mall kahapon tong si Chloe kasi Sale daw. Ang
dami nga niyang nabili eh. Ako ni-isa WALA. Sakit nga ng paa ko eh”
“Edi dapat hindi ka na lang sumama”
“Ayaw ko nga sumama eh. Kaso nag-pumilit si Chloe. NO CHOICE”
“Mag-best friend nga kayo. Sa labas tayo kumain mamaya. May bench dun sa labas. Malamig din dun.
Para hindi mo makasalubong si Josh ngayon. Diba umiinit ulo mo pag nakikita mo si Josh? That’s the
perfect place for you to avoid him. Ano? Payag ka?”
“Suuree. Si Chloe napapadalas nang kasama sila Josh. Sabi niya dedz na dedz na daw siya kay Dennis eh”
Tumawa siya. Anong masama ma-inlalabo kay Dennis?
“Si Dennis? Good Luck sa kanya. Choosy yun sa girls” Choosy? Ah oo sinabi niya pala sa akin na Choosy
niya. Pareho talaga kaming dalawa. Sabagay, ganun talaga.
Dun nga kami kumain sa labas ni Caleb. Malamig nga. Dami kasi ng puno eh. Enjoy din sa view. Si Chloe
napapadalas na kasama sila Dennis. Ako naman napapadalas na kasama si Caleb. Close na nga kami eh.
Close to best friends.
Si Josh naman after nung Hang-Out namin na according to Chloe ay date daw yun, lagi lang niya ako
tinetext at hinahatid pauwi. Ayos si Manong Sergio! Bihira na lang mag-drive.
Uwian na. Kasama ko naman sila Josh. Hindi ako Chickboy ah.
“Wala kayo ni Caleb kanina sa Cafeteria. San kayo kumain?” - Caleb
“Yung bench sa labas. Dun sa madaming puno? Ganda nga dun eh”
“Anong ginawa niyo dun? Baka may ginagawa na kayong himala ah!” - Gabriel
“Anokaba! Hind naman ako ganun klaseng babae. Kumain lang kami dun tapos nag telebabad”
“Lagi na nga kayo nag-uusap sa phone eh. Hindi ba kayo nag-sasawa?” - Ivan
“Lagi tayong sabay umuwi. Hindi pa ba kayo nag-sasawa?” Oh tawag na kayo ng tubero! Nabara ko si
Ivan. Pilosopo masyado eh noh? Pero totoo naman eh.
Nag-stay muna silang 5 sa bahay mga hanggang 7pm. Dun na din nila ginawa yung ibang HWs. Naging
tutor pa kami ni Chloe. Except kay Dennis. Matalino naman siya eh.
“Thank you sa Dinner ah! Salamat din sa pag-tuturo” - Lance
“Oo nga salamat. Mahina pa man din ako sa Math” - Gabriel
“Next time ulit” - Josh
“Wala nang next time. Naabala ako sa inyo eh. Ang ingay niyo pa”
“Sungit naman. Basta babalik kami next time, diba Chloe?” - Ivan
CHLOE SAY NOOO! Diba BFFs naman tayo? SAY NO!
“Yeah,Sure. Wala naman sigurong masama eh” Whatthe? Chlo naman oh! K Kasi si Dennis eh.
Nananahimik lang. Err.
“Alis na kami. Text na lang, Gabriella!” - Dennis
Lahat sila napatingin sa akin. So what kung textmates kami?
Nag-nod ako tapos umalis na sila. Pagka-sara ng pagsara ng pinto, lumapit sa akin si Chloe. Mukhang
naiinis na ewan.
“Teka, baka may something na sa inyo ni Dennis ah!”
“Wala ah. Tss. Kaw talaga kung ano-ano pumapasok sa utak mo! Friends lang kami. AS IN F-R-I-E-N-D-S
besides, paano ko siya magugustuhan kung gusto mo din siya? Dati lang tayo pede magkaroon ng same
crush noh”
Ngumiti na lang siya. o_O May problema ata toh sa pag-iisip. Galit kanina tapos biglang sasaya. Parang
timang noh? Na-iimpluwensyahan siguro siya nila Josh. Tsk tsk. Bad.
Mga 8pm nag-text sa akin si Dennis. Siyempre, tumagal nanaman ang convo naming dalawa. Saya niya
kasi kausap eh. Parang si Caleb lang.
“May improvement ba sa inyo ni Josh?” - Dennis
Biglang pinasok sa usapan si Josh. Anong isasagot ko? ‘Si Josh? Walang improvement. Paano ba naman
magkakaimprovement nan-chihicks’.
“Wala eh. Para bang effortless yung panliligaw niya sa akin. HAHA” Wait,what? Did I just said panliligaw?
No,no,no,no.
“Ahh, mag-iimprove din yun. Balang araw”
Balang araw? Never is the right word. NEVER magkaka-improvement.
Si Josh na yung naging topic namin. Nag-kwento siya tungkol sa past. Dun sa first love niya. Kung paano
siya nagbago para lang sa kanya. That’s sweet. Sana makita ko yung sweet part ni Josh. Paano ba naman.
Kung hindi niya ako inaasar, hindi siya nagpapakita sa akin. Mag-eend na ang July ganun pa din style
niya. Is he really serious about what he said? Hindi pa nga siya nakaka-score eh. Even once. HINDI
COUNTED YUNG NAG-BABASKETBALL KAMI AH!
Isang oras din kami nag-usap ni Dennis. Nag-paalam na ako at sobrang inaantok na ako. Nag-mumultitasking din ako habang kausap ko si Dennis. Biruin mo habang kausap ko siya, ginagawa ko yung HW at
kinakausap si Kuya sa Skype? Grabe. Sakit na ng leeg ko.
It’s time to sleep na. Good night.
7am ako ginising ni Chloe. Wow, she’s in a good mood.
“Sa amin ka sumama ngayon ah! Next time na kayo mag-bonding ni Caleb”
Bonding ka diyan. Kasi naman ikaw iniiwan mo ako lagi! D:
“Bakit ano meron?”
“Absent si Josh ngayon. May aasikasuhin daw sa bahay kaya ang gagawin natin, magplaplano for his
birthday! Next week na kasi eh”
Right, birthday niya pala sa July 23!
“Count me in!” Nag-smile kami pareho tapos pumunta na ng school. Nakasalubong namin sila Dennis.
Oo nga, wala nga si Josh. Yung fans club niya tuloy, sad.
Excited na excited si Chloe for Recess. Sinabi ko na din kay Caleb yung plano namin for Josh. Niyaya ko
pa nga siyang maki-join eh. Pero umayaw siya. Sabi niya magkaaway pa din sila ni Josh. Oo nga pala.
Dahil dun sa Ex ni Josh kaya sila nag-away.
Ayan, recess na. Dun kami naka-upo sa table nila as usual. Ganito pala feeling. Lahat ng tao nakatingin sa
amin. Pero pagdating sa girls, parang gusto kaming lamunin ng buhay eh.
“So, anong plano?”
“Ikaw kaya ang lead, Gabriella” - Ivan
What?! Ako mag-lelead? Ano toh Telenobela at may lead actress at actor?
“Kasi ikaw yung pinopormahan ni Josh. Matutuwa yung pag ikaw nag-lead” - Gabriel
“Wag na ka KJ. Minsan lang naman mag-birthday yun eh” - Lance
Malamang. May nagbibirthday ba nang dalawang beses every year? -____-“
Nag-usap na kami about sa plano. Nakakatawa mag-isip ng plano sila Ivan. Para bang pinag-isipan talaga.
Lab na lab nila si Josh ah? Sabagay they’re Best Friends. Pumayag na din ako maging ‘lead’ nila at ayoko
naman maging KJ. Kahit labag sa kalooban ko. Since once in a while lang naman toh mangyari. Ang
originally na nag-isip ng plano ay ang parents ni Josh tapos nakiusap na lang sila kila Ivan na tumulong.
Kakuntsaba pala nila eh. HAHAHA! Hindi din nila pinapasok si Josh para makapag-usap kami.
“Okay na lahat?” Tumingin sa akin si Ivan. Hala, ako nanaman?! “BAWAL KA NA UMURONG AH.
Binabalaan na kita” Nakakatakot si Ivvaaannnnnn. ISKERI~
Sinamahan ko naman mag-lunch si Caleb na kating-kati tanungin kung ano pinag-usapan namin. Halata
naman eh. Deny pa siya.
“Ano nga pala pinag-usapan niyo kanina?” - Caleb
Ayun! Tatanungin din pala eh.
“Tungkol sa birthday ni Josh. Excited na excited nga silang lahat eh. Ako pa pinag-lelead nila kasi ako daw
yung PINOPORMAHAN ni Josh” Ako lang ba pinopormahan niya? Sus, nakita ko nga apat na chicks
kasama niya nun Linggo eh. Ako lang daw pinopormahan. KASINUNGALINGAN!
Uwian na. Dun kami dumiretso sa bahay namin. Lagi naman eh. Pagkapasok namin, shock na shock kami
sa nakita namin. Si Josh? Anong ginagawa niya dito? Tsk. Panira ng plano dapat hindi pa namin siya
makikita ngayon eh!
“Oh, anong ginagawa mo dito?” - Lance
“Wala lang. Masama bang pumunta dito? Kanina pa ako nag-hihintay! Ang tagal-tagal niyo” Nag-stay pa
kami sa school sandali para pag-usapan ulit yung gagawin. Paulit-ulit noh? Kulit kasi ni Ivan. Gusto niya
perfect daw dapat ang LAHAT pagdating ng birthday niya. Edi si Josh na talaga ang special. SIYA NA
TALAGA. >_>
Dun nanaman sila ng Dinner. AS USUAL. Kelan bang hindi? Sila kaya ang nakakaubos ng pagkain sa
bahay!
“Sarap talaga mag-luto ng Chef niyo! DA BEST!” - Gabriel
Kaya pala gustong-gusto mag-dinner dito! Enjoy na enjoy nila kumain. Ang isa ko pang napansin maliban
sa pagiging matakaw nila, si Dennis ang tahimik ngayong araw. May problema ba siya? Ma-text nga
mamaya.
“Dito ulit kami mag-didinner bukas ah!” - Ivan
“Teka nga, parang bahay niyo na toh ah. Bakit ba kayo araw-araw nandito? Wala naman kayong
ginagawang matino”
“Gusto ko lagi nandito eh. May magagawa ka ba?” AY ANG KAPAL NG PEYS MO JOSH!
“Gusto ko lagi nandito eh. May magagawa ka ba?” Hello? Ako po may-ari ng bahay. Actually sa Daddy ko
ito pero since anak naman niya ako that gives me the right to use this house the way I want.
“Tss. Ewan ko sayo. Akyat na nga ako. Baka ma-bwiset pa ako” Umakyat na ako sa taas. Hinuhug ko yung
teddy bear na binigay ni Josh. Hey, walang malisya ah.
Tinext ko na si Dennis kahit andun lang siya sa baba. Ang aksaya ko sa load noh? Naka-line naman ako
eh. At hindi ko naman makausap directly si Dennis at may feelingako na pinag-sabihan ni Josh si Dennis
na wag daw ako masyadong kausapin. Di ko lang sure. Na-fefeel ko lang talaga.
To: Dennis Gonzales
DENNIS! Why so tahimik? May problema ka ba? If meron, don’t bother to tell me!
Sana magreply. Sana magreply. Sana magreply. Sana magreply. Sana magreply. Sana magreply.
AYUN NAG-REPLY!
From: Dennis Gonzales
Wala naman. Nakakahiya naman kasing makipag-usap sayo eh.
Nakakahiya? Kakausap lang kaya namin kahapon.
To: Dennis Gonzales
Ano namang dapat ikahiya? Bakit binalaan ka ba ni Josh?
Pag sinabi niyang binalaan siya ni Josh, lagot sa akin yung Linta na yun.
From: Dennis Gonzales
Ha? Wala ah. Kasi ano, baka mag-away pa kayo ni Chloe. Diba may gusto yun sa akin? Ayoko namang
masira yung friendship niyo dahil sa akin.
LIAR. Binalaan siya ni Josh! Alam naman ni Chloe na friends lang kami ni Dennis. Buhay nga naman. It’s
SOOOO complicated. Hindi ko na siya ni-replyan at baka balaan nanaman siya ni Linta for the 2nd time.
AND WAIT, ALAM NIYANG MAY GUSTO SA KANYA SI CHLOE?! OH NO. Who told him?
Ginawa ko na agad yung HW ko. Sipag ko noh? Hinde, kasi walang magawa kaya sinisipag gawin ang HW.
Ayoko namang bumaba at baka may mangyaring hindi maganda.
After ng ilang minutes, nag-paalam si Chloe na manunuod sila ng movie sa baba. Makiki-join na sana ako
nung sinabi niya na Horror Movie yung papanuorin. AYOKO NANG MANUOD. Baka mahawakan ko
nanaman si Linta. Kung hindi lang niya sana feel na feel na nahawakan ko yung braso niya nun edi sana
hindi ako masyadong na-aawkward sa kanya tuwing horror movie ang topic!
Bumaba ako after finishing my HW. Na-uuhaw na ako eh. Iniiwasan kong tumingin sa T.V at baka
mapasigaw pa ako ng di oras. Kumuha ako ng juice.
Pagkatalikod ko….
“Josh? Anong ginagawa mo dito?”
“Ha? Wala lang. Nakita kasi kitang pumunta dito eh. Hehe” Hehe hehe ka diyan.
“Ah, okay. May kailangan ka ba?” Sabihin mo wala. SABIHIN MO WALAAA!
“Wala. But gusto kasi kitang makausap eh. Buong araw kitang hindi nakita. Na-miss lang kita. Pede ba?”
Nag-smile siya sa akin. Okay, aminado akong cute siya pag naka-smile. But take note, PAG NAKA-SMILE.
Ibig sabihin mukha siyang bakulaw pag hindi naka-smile.
Usap-usap kami. Sana hindi niya tanungin kung anong ginawa namin nung Recess.
“Ay, nga pala. Anong nangyari nung Recess?” Anak ng tinapa. Kakasabi ko lang eh! Ano kayang maganda
palusot?
“Wala naman. Naki-join ako kila Chloe nung Recess. Kasi wala ka” Sana maniwala!
“Si Caleb nanaman ba kasama mo nung lunch?” Nag-dikit yung dalawa niyang kilay. HAHA, he looked
old!
“Sino pa bang lagi kong kasama? Siya lang naman eh” Mukhang naiinis yung mukha niya.
“Ano ba?! Paano kita ma-popormahan kung siya lagi mong kasama?” Naakkkooo, paano kita
mapapansin kung iba-iba kasama mo?
“Asikasuhin mo na lang yung chicks mo kesa nagpapakahirap ka pa sa akin” Nag-hiwalay na yung kilay
niya.
Nakakatawa itsura niya. Gulat na gulat siya sa sinabi ko. Nagtataka na siguro yun kung paano ko
nalaman.
“Nakita kasi kita nung Linggo. May kasama na apat na chicks. Bisto ka na”
“Yun? WALA YUN! Ikaw pa din number one na pinopormahan ko!”
“Ah so ako yung number one?”
“Oo ikaw! Kaya wag ka na mag-seselos okay?” Eww. Ako pa ngayon mag-seselos?
“Edi yung apat na kasama mo, sila yung Number Two, Three, Four and Five, ganun ba yun?”
“Hindi nga eh! Ikaw lang pinopormahan ko! Ikaw lang talaga” Whatever Josh. Palusot ka pa. Nag-usap pa
kami pagkatapos nun. Siyempre walang kwenta yung usapan namin. Puro asaran lang. Di tulad kay Caleb
and Dennis.
Matatapos na din yung movie na pinapanuod nila Chloe kaya umalis na ako. Paalis na sana ako…
“Wait lang hindi pa tayo tapos” Hindi pa tapos? Bakit meron pa bang kasunod?
Naramdaman kong lumapit si Josh sa akin. I have a bad feeling about this. Nangyari na toh before eh.
Kaso sablay lang siya. EPIC FAIL yun eh.
Hinawakan niya yung pisngi ko at nilapit sa face niya.
And yes, nagawa niya na yung dati pa niyang gustong gawin.
HE.KISSED.ME.ON.THE.LIPS.
The guy I hated the most in my entire life, STOLE MY FIRST KISS. And that guy is Joshua Martin.
Ako na ata pinakamalas na tao sa buong Earth.
He kissed me for 10 seconds tapos bumitaw na siya agad. Hindi na ako nag-try pumiglas kasi bigla niyang
hinawakan yung dalawa kong braso. Oh diba, wala nang kawala yun?
GOOD GIRL NAMAN AKO AH? Pero bakit sa dinami-dami ng magiging first kiss ko, yung taong ayoko pa?
*************************************************************************************
********************
A/N: Sorry na!
Chapter Ten pa lang may kiss na agad. HAHHAHA. Eh pano, page 67 na yan sa MS Word. XD
Anyway, keep reading para tuloy lang ang update! :)
Chapter Eleven
Josh’s Part
Papasok na sana ako ng biglang sinabi nila Mama na wag na daw pumasok kasi may papag-usapan daw
kami. Nag-tataka ako kung ano yung sasabihin nila sa akin. Weird, dati ayaw nila akong umabsent tapos
ngayon hindi nila ako papapasukin? Pero dahil ayaw ko din namang pumasok, pumayag na lang ako.
Alam niyo kung anong pinag-usapan namin? WALA. Umalis silang lahat at ako lang ang naiwan sa bahay
kasama yung mga katulong. Grabe sobrang walang magawa dito sa bahay. Makapanuod na nga lang ng
TV. Sana naman may matinong palabas. Baka puro Barney lang at Dora ang mapapanuod ko. Tapos
tinatamad pa ako manuod ng DVD.
“Ano kayang ginagawa nila ngayon sa school? Iniisip kaya ako ni Gabriella?”
Sa totoo lang parang hindi ko na magagawa na lolokohin ko si Gabriella. Ang original plan kasi,
papalabasin kong seryoso ako kay Gabriella pero sa bandang huli lolokohin ko lang siya. Paglalaruan ba?
Ganun. Pero ngayon parang impossible na. Kasi kahit nag-dadate kami wala pa ding improvement sa
relationship namin. Hindi ko nga alam kung friends na kami eh! Kaso, kung mag-babackout ako sa
ginawa naming deal baka kung anong isipin nila. Playboy ako noh. Hindi ako basta-basta papatalo dun sa
babaeng yun.
Nakakainis nga eh. Tawag niya sa akin Linta. Ba’t naman ako naging Linta? Kasi dikit ako ng dikit sa
kanya? Masama ba yun? Part nga yun ng plan eh. Tinutulungan ako nila Ivan na magkagusto sa akin si
Gabriella. Pero ayaw nila na lolokohin ko siya. So, kampi na sila kay Gabriella? Sabi kasi nila matinong
babae naman daw si Gabriella. Kaya desidido silang maging ‘kami’. Tingin ba nila mapapantayan ni
Gabriella si Stefanie? HINDE. HINDENG HINDE.
Sobrang bagal ng oras pag wala kang ginagawa. Halos mapanuod ko na lahat ng gusto kong mapanuod
kahit paulit-ulit lang pero ang bagal-bagal pa din ng oras.
Puntahan ko kaya si Gabriella sa bahay nila mamaya? Sige puntahan ko na lang. Paka-plastic daw ba?
Pero kesa namang nag-mumukmok ako dito. Tapos wala pa si Ate Hannah. Wala tuloy akong makausap
sa bahay.
Nag-laro muna ako pampalipas oras. Pag naglalaro kasi ako ng dota parang mas bumibilis yung takbo ng
oras sa mundo ko. Nag-dota ako hanggang 1:45pm. Halos tatlong oras din akong nasa harap ng
computer.
Pumunta na ako sa bahay ni Gabriella. Sana naman nandito na sila at wala akong balak mag-hintay sa
kanila.
“Hello po. Kaibigan po ako ni Gabriella. Andiyan na po ba siya?” Po ako ng po. Pagalang-effect eh.
“Wala pa po sila Ma’am. Kung gusto niyo mag-hintay na lang po kayo sa loob” Pumasok na ako sa loob.
Grabe ang yaman talaga nila Gabriella! Mas mayaman pa sila kesa sa amin eh.
Pinaghanda nila ako ng meryenda. WOW SARAP! Sosyal talaga tong si Gabriella. Mag-uutos na lang siya
kung gusto niya kumain. Di tulad sa bahay. Kailangan pang sigawan bago sumunod.
5 minutes na lang uwian na. Hihintayin ko na lang sila.
After a few minutes…
30 minutes na! Pero wala pa din sila. “Asan na ba yung mga yun? Ang tagal!!” Nag-tiyaga pa ako
maghintay ng 5 minutes. Sakto dumating sila Gabriella. Kasama nila sila Ivan. Sobrang saya nila. Porket
wala ako? Ganun? Sige, malilintikan sa akin tong mga toh.
Aba mukhang gulat na gulat silang lahat. Buti na lang naisipan kong pumunta dito para naman malaman
ko kung anong nagyari buong araw. Mamaya may nangyari na pa lang importante tapos hindi ko alam?
“Oh, anong ginagawa mo dito?” Tanong ni Lance sa akin. Hindi ba halata? Pogi points toh kay Gabriella!
“Wala lang. Masama bang pumunta dito? Kanina pa ako nag-hihintay! Ang tagal-tagal niyo” Sinabi ko
yun ng pagalit para hindi halata na nandito ako for joke time lang.
Hindi na sila nag-salita. Aba, gulat na gulat nga sila. Dun na din kami nag-dinner. Sarap talagaa ng
pagkain nila!
“Sarap talaga mag-luto ng Chef niyo! DA BEST!” Humirit si Gabz. Sabagay, masarap naman talaga yung
pagkain.
“Dito ulit kami mag-didinner bukas ah!” - Ivan
“Teka nga, parang bahay niyo na toh ah. Bakit ba kayo araw-araw nandito? Wala naman kayong
ginagawang matino”
Ayan na. Nagalit na si Gabriella. Ang cute niya magalit!
“Gusto ko lagi nandito eh. May magagawa ka ba?” Sinagot ko siya para matahimik na. Hindi na siya
sumagot. Effective pala eh! Pero mukhang nainis siya sa sinabi ko.
“Tss. Ewan ko sayo. Akyat na nga ako. Baka ma-bwiset pa ako” Umakyat na siya sa taas pagkatapos niya
sabihin yun. Nagalit nga talaga siya. Ang problema ko kay Gabriella, sobrang bilis mapikon. Kunting asar
lang pikon na agad.
“Josh, sayo ba galing yung malaki niyang stuff toy?” - Chloe
Bakit niya kaya biglang natanong yun.
“Oo bakit?”
“Talaga?! Secret lang natin toh ah. Pero alam mo ba, katabi niya yun matulog”
Katabi… niya matulog? Edi nagustuhan nga niya! Sabi niya ayaw daw niya. Sinungaling talaga yun.
“Buti naman. Sabi niya ayaw niya yun”
“Binibiro ka lang nun noh! Pa-minsan nga yakap yakap pa niya yun eh” Baka iniisip niya na ako yun?
Teka, wag assuming.
Nag-kwento na si Chloe tungkol dun sa stuff toy. Napansin ko din na may ka-text si Dennis. Si Gabriella
siguro yun. Binalaan ko na yung Dennis na yun ah! Sabi ko wag masyadong kausapin si Gabriella. Ayaw
sumunod ah. Bakit ko ginawa yun? Naiinis na kasi ako lagi na lang silang magkausap. Kaya mas nagiging
close pa silang dalawa eh!
Pagkatapos namin mag-dinner, nag-yaya si Chloe manuod ng movie. Horror movie. Naalala ko naayaw
ni Gabriella ng horror movie. Sigurado ako na hindi manunuod yun.
Nagpaalam si Chloe kay Gabriella kung pede manuod. Buti na lang at pumayag yun. At least hindi
umariba ang pagiging KJ niya diba?
Grabe, kanina pa siya nasa taas. Hindi bumababa. Ano kayang ginagawa niya? Niyayakap niya kaya yung
stuff toy na binigay ko? Sana naman oo. Para ko na palang representative yung teddy bear nay un kay
Ella eh. Siguro nag-tataka kayo kung ano bang ‘meron’ sa stuff toy na yun. Sige i-kwento ko na lang.
Nung bago kami umuwi, napadaan kami sa isang Stuff Toy Store. Napahinto sa paglalakad si Ella. Kaya
alam ko na agad na may nagustuhan siyang stuff toy. Lumapit ako sa kanya tapos nakatingin siya sa
isang stuff toy. Medyo malaki siya. Cute din. Tinanong ko kung gusto niya ba yun sabi niya ayaw daw
niya. Halata naman na gusto niya yun eh. Edi malamang binili ko. Ngumiti siya pagkabigay ko. First time
kong makita ang childish attitude niya. HIGIT PA DUN, FIRST TIME NIYANG MAG-THANK YOU. Okay,
tama na pag-kwekwento.
After 1 hour, napansin kong bumaba si Gabriella. Pumunta ng kusina. Nawalan na siguro ng tubig sa
katawan toh kaya naisipang bumaba. Tapos nakakatawa pa siya, nakatakip yung mata niya habang
bumababa. AHAHAHA, malaglag ka sa hagdanan niyan.
“Uy, teka lang ah. Punta lang ako ng kusina”
Hindi sila sumagot. Serious na serious silang nanunuod ng horror movie. HAHA, mukha silang t*nga!
Sinundan ko si Gabriella sa kusina. Kumuha siya ng juice. Naubusan na nga ng tubig sa katawan.
Pagkatalikod niya, nanlaki yung mga mata niya.
“Josh? Anong ginagawa mo dito?”
Anong isasagot ko? Kasi gusto kita makita ganun?
“Ha? Wala lang. Nakita kasi kitang pumunta dito eh. Hehe” Nag pa-cute pa ako nun noh. Kahit nandidiri
na ako sa pinag-gagawa ko.
“Ah, okay. May kailangan ka ba?” Meron ba akong kailangan sa kanya?
“Wala. But gusto kasi kitang makausap eh. Buong araw kitang hindi nakita. Na-miss lang kita. Pede ba?”
Ayun! Magaling na palusot. Pero seryoso, na-miss ko siya. Slight lang naman. Na-miss ko kasi ang
daldalerang si Gabriella. Weird noh? Ewan, bigla ko na lang siya na-miss ng walang dahilan.
Nag-usap lang kami tungkol sa kung ano-ano. Mawawalan na kami ng topic kaya tinanong ko na lang
kung anong nangyari kanina.
“Ay, nga pala. Anong nangyari nung Recess?” Curious ako sa nangyari. Mamaya may nangyaring
maganda pala.
“Wala naman. Naki-join ako kila Chloe nung Recess. Kasi wala ka” Ah ganon? Sumasama lang siya kila
Ivan kung wala ako? Eh nung lunch kaya. Malamang si Caleb na kasama nun.
“Si Caleb nanaman ba kasama mo nung lunch?” Na-inis ako ng kunti nung tinanong ko yun kaya nag-dikit
yung dalawa kong kilay.
“Sino pa bang lagi kong kasama? Siya lang naman eh” KAINIS! CALEB NA LANG PARATI! CALEB,
CALEB,CALEB! Ano bang meron sa lalaking yun?
“Ano ba?! Paano kita ma-popormahan kung siya lagi mong kasama?” Tingnan ko lang kung masagot mo
toh.
“Asikasuhin mo na lang yung chicks mo kesa nagpapakahirap ka pa sa akin” Chicks? HALA, nakita niya
kami nung Linggo?! Patay.
“Nakita kasi kita nung Linggo. May kasama na apat na chicks. Bisto ka na” PATAY TALAGA! Sabi ko na nga
ba. Parang nakita ko si Gabriella nun. Naman!
“Yun? WALA YUN! Ikaw pa din number one na pinopormahan ko!” Whew. Kala ko ma-memental block
na ako dun ah!
“Ah so ako yung number one?” Naniwala siya! Asa ka namang ikaw ang number one. Kasama ka din sa
mga niloloko ko noh!
“Oo ikaw! Kaya wag ka na mag-seselos okay?” Sinabi ko na wag na siyang mag-seselos para medyo
mainis siya ng kunti. Alam ko namang ayaw na ayaw sa akin ni Gabriella.
Edi yung apat na kasama mo, sila yung Number Two,Three,Four and Five, ganun ba yun?” Tae yan! Okay
na eh. Bumanat nanaman. Paano ko naman siya masasagot ngayon?
“Hindi nga eh! Ikaw lang pinopormahan ko! Ikaw lang talaga” Hinding hindi mangyayari na ikaw lang ang
popormahan ko. Kaya nga ako naging playboy eh.
Nag-usap pa kami pagkatapos nun. Hindi na din namin binalikan yung topic na yun. Napansin ko na
malapit na yung ending ng movie na pinapanuod nila Chloe. Tumayo na si Gabriella. Papaalis na sana
siya. Wala akong balak na pigilan siya pero gumalaw ng lang kusa yung buong katawan ko.
“Wait lang hindi pa tayo tapos” Teka, bakit…. Bakit ko sinabi yun?!
Nilapitan ko siya tapos hinawakan ko yung mukha niya. O_____O ß Expression ni Gabriella.
TEKKAAAA, BAKIT PARANG HAHALIKAN KO SIYA?! Ginawa ko na ito once pero wala na akong balak
gawin ulit! TIGIL!! TIGIL!!
Hindi ko namalayan.
NAHALIKAN KO SI GABRIELLA. UNEXPECTEDLY, I KISSED GABRIELLA. ON THE LIPS. Hindi ko alam kung
bakit ko ginawa yun. Wala naman akong gusto sa kanya. 10 seconds ko siya hinalikan. But she didn’t
kissed me back. Binitawan ko na siya after nun.
Hindi siya makapagsalita. Speechless? Teka, first kiss niya ata toh. Edi, AKO FIRST KISS NIYA?! ANO BA
TONG GINAWA KO!
Namula yung mukha ni Gabriella. Tumakbo siya papalabas ng kusina. Pagkalabas niya pumasok naman
sila Chloe.
“Oh andito ka pala Josh. Teka anong ginawa niyo ni Gabriella ah? Kayo ah!” - Ivan
Siniko niya ako ng mahina.
WHY DID I KISSED HER?! GUMALAW NG KUSA YUNG BUONG KATAWAN KO!
Good move ba yun or bad move?
Si Dennis nakatingin lang dun sa may pinto. Nakakainis talaga tong si Dennis.
Umuwi na kami agad kasi 9pm na. Walking distance lang naman dahil magkatapat lang yung village na
tinitirhan namin.
“Uyy, ano ba talagang nangyari kanina? Nagtatakbo pataas si Gabriella kanina ah!”- Lance
Hindi ako makasalita. Speechless din ako gaya ni Gabriella.
Nilabas ni Dennis yung phone niya at nag-simula mag-text. I-tetext niya siguro si Gabriella. Grabe ano ba
tong ginawa ko? Bakit sa dinami-dami ng pede kong gawin kay Gabriella ay hahalikan ko pa siya? Ang
malas ko talaga! Hindi ko maintindihan! Ang labo talaga. Wala naman akong feelings para sa kanya.
Siguro kung hug lang ginawa ko pede pa. Pero hindi eh, HINALIKAN ko siya. Ano ba yan!
Nakarating na kami sa bahay. Papalayo na sila. Sabihin ko kaya? Baka matulungan nila ako. Sige,
sasabihin ko na lang.
“Nahalikan ko si Gabriella….” Napatigil sila sa paglalakad.
“ANONG SINABI MO?!” Sabay-sabay pa nila sinabi yun. Pati sila gulat na gulat din. Mas lalo naman ako.
Teka, mas LALO NAMAN SI GABRIELLA!
Pumasok muna sila sa bahay. Hindi sila natigil sa kakatanong.
“HINDI NGA?! NAHALIKAN MO TALAGA SIYA?!” - Ivan
“BAKIT KA NAMAN GUMAWA AGAD NG MOVE?! DAPAT FRIENDS MUNA KAYO! PARA MAY MEANING!” Lance
“GRABE KA TALAGA JOSH! BILIS MO!” - Gabriel
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa nagawa ko. Si Dennis nag-tetext pa din. Mukhang serious yung
pinag-uusapan nila.
“OO NGA! Bigla ko na lang siya nahalikan! Di ko alam! BASTA BIGLANG GUMALAW KATAWAN KO TAPOS
HINALIKAN KO SIYA!”
Lahat sila napa-ANO?! Except si Dennis.
I don’t know why I kissed her. Do I like Gabriella? Ang alam ko sagad sa buto ang galit ko sa kanya. Pero
bakit ko naman ginawa yun? Nakakahiya talaga yung ginawa ko.
Paano ko na mahaharap si Gabriella niyan?
Chapter Twelve
Ella’s Part
I SEROUSLY CAN’T BELIEVE IT. JOSH… THAT JOSH KISSED ME ON THE LIPS! Ang malas ko talaga!!! Siya pa
first kiss ko. WAAAHHHHHHHHH. Hindi ko na talaga toh keri! Mamatay na ako sa sobrang… EWAN
BASTA MAMAMATAY NA AKO!
“Uy, okay ka lang ba?” - Chloe
“HINDDEEE! HINDI AKO OKAAYYYYY!!! HUHUHUHUHU. DI KO NA TALAGA TOH KAYA!!!”
“Bakit ba? Ano bang nangyari kanina?”
“Si Josh. Si Josh. SI JOSH KASI…..”
“Si Josh ano? Buuin mo naman yung sinasabi mo! Hindi tayo magkakakintindihan niyan eh!”
GABRIELLA ALLISON MENDOZA. Relax ka lang. Kaya mo toh. KISS LANG YON. Kahit pa first kiss mo yun.
Just pretend na walang nangyari at wala kang paki sa ginawa ni Josh. RELAX. Inhale. Exhale. Inhale.
Exhale. Kalimutan mo na lang yun. Don’t consider it as your first kiss. FORGET ABOUT IT. EVERYTHING.
“Josh... kissed me…”
“JOSH DID WHAT?! HE… KISSED YOU?! OMG. THIS IS SERIOUS. How did it go?” Teka nga, diba dapat
magpapanic siya at si Josh ang first kiss ko? Eh bakit parang wala siyang paki dun?! AND HOW DID IT
GO?! Ano bang klaseng tanong yan?
“WHAT DO YOU MEAN HOW DID IT GO?! CHLOE, MY FIRST KISS IS JOSH!!!” Grabe. Parang okay lang sa
kanya na first kiss ko yung Linta na yun. Tapos nakatingin siya sa akin na parang ‘Ah okay. Si Josh yung
first kiss mo. So what?’ Todo panic ako dito tapos siya calm na calm lang. Malilintikan talaga sa akin yung
Linta na yun bukas! TITIRISIN KO YUN.
“I mean—“
“Whatever Chloe. Matutulog na nga ako. ERRR. SIRANG-SIRA NA TALAGA ARAW KO”
Bigla na lang bumigat yung buong katawan ko. Para bang napagod na ewan. Basta hindi ko ma-describe.
Sobrang gulo na ng isip ko ngayon. Hindi ko maiwasang matanong kung bakit niya ako hinalikan eh hindi
naman niya ako gusto. Biruin mo halikan ba naman ako ng biglaan? Sino bang hindi maloloka dun?
Siguro pag isa ako sa mga Chicks ni Josh pede pa. Hindi eh! Josh is NOT my friend. Why did he dared to
kiss me?
Buong gabi ko iniisip yun. Hindi na nga ako nakatulog eh! Laki na ng eyebags ko. Kahit pinipilit ko na
kalimutan yun, hindi ko magawa!! Lagi na lang bumabalik!! 2am na pero hindi pa din ako tulog. Tapos
may pasok pa kami bukas. Wag na lang kaya ako pumasok? Isa pa baka ma-bwisit lang ako sa school.
Baka maalala ko nanaman yung kawalangyaang ginawa ni Josh sa akin.
Bumilis nanaman yung oras. 3:30am na oh! GOSH, LET ME SLEEP! Pag pumipikit ako naalala ko mukha ni
Josh eh! Gusto kong i-text si Caleb pero tulog pa yun. Si Chloe naman baka mapatay ako nun pag
ginambala ko habang natutulog siya. KAILANGAN KO NG KAUSAAAPPPP! O kahit mapag-babatuhan lang
ng galit. Kasalanan toh ni Josh. Tama kasalanan niya toh. Simula nung nakilala ko siya lahat na ng
kamalasan sa mundo napunta sa akin.
5am na. Kawawa naman ako wala pa ding tulog. Dumaan na ang 6 o’clock tapos 7 na. Pumasok na si
Chloe sa kwarto para gisingin ako.
“Ella, gising na” - Chloe
“KANINA PA AKO GISING!”
“Anong—“
Tumingin siya sa akin. Expression of Chloe à O________O”
“Bakit ganyan mukha mo?! Teka, nakatulog ka ba?!”
“Hindi nga eh. Paki-sabi na lang sa teachers na absent ako. I need to get some rest. Buong gabi
tumatakbo sa isip ko yung kiss” Nag-nod na lang siya. Tapos lumabas na.
Sana naman makatulog na ako. Kahit 8 hours of sleep lang. Okay na yun. Teka, ma-text nga si Caleb.
To: Caleb BBF
Hi BBF! Ü Hindi ako papasok ngayong araw. Kulang sa tulog eh. Este, hindi ako nakatulog! Hehehe, magyaya ka na lang ng iba for Recess at Lunch. Ingat Ü.
Sana ma-receive niya agad.
Mga 9:15 na ako nakatulog. Sobrang drowsy ko na. Nag-simula nang umikot lahat ng nasa paligid ko.
Nagising ako ng mga 3:30pm. Kulang pa din sa tulog pero mas okay na yun kesa walang tulog. Naririnig
ko na maingay sa labas. Siguro andito nanaman sila Josh. WAIT, SI JOSH NANDITO?!? Over over na ang
kakapalan ng mukha nito ah!
May kumatok sa pinto.
“Gabriella, gising ka ba?”
Andito nga si Josh. Nag-kunwaring tulog ako. Binuksan niya yung pinto tapos lumapit sa akin. Wag mo
subukang gawin ulit yun! Itatapon kita sa bintana!!
“Kung gising ka man, sorry sa ginawa ko kahapon. Hindi ko naman sinasadya eh. Nadala lang siguro ako
sa atmosphere nang pag-uusap natin”
Atmosphere atmosphere ka diyan. Ano toh tayo yung Earth tapos yung paligid natin atmosphere? Dada
pa din siya ng dada. Sorry din siya ng sorry. Sus kahit patawarin man kita hindi na mababalik ang
nangyari. :|
“Sorry talaga. Hindi ko na uulitin yun. Pag sinabi mo lang tsaka ko gagawin”
Okay na sana yung sinabi mo eh! Dinagdagan mo pa. Asa ka namang mag-papahalik ulit ako sayo. Kadiri
talaga mag-isip si Josh! Napaka-manyak! Halik daw. Nako, ano kita boyfriend?
Lumabas na siya ng kwarto. Nakahinga na din ako ng maayos. Ang bigat talaga ng pakiramdam ko pag
malapit sa akin si Josh. Effect lang siguro toh ng first kiss. Baka hindi ko na makalimutan na siya yung first
kiss ko. Kalimutan mo na lang ito Ella. FORGET ABOUT IT NOW.
Pero bakit no matter how hard I try I still can’t forget it? BAKIT GANUN?! If I’ll think about that incident
over and over again I might……..
FALL IN-LOVE WITH JOSH.
Pero that’s impossible. Porket lagi kong iniisip yung... YUN maiinlababo na ako sa kanya? That’s
ridiculous! Kailangan ko talaga i-tuon ang pansin ko sa ibang bagay. Pede din namang sa ibang tao?
Tama, tama. Si Caleb! Baka matulungan ako nun.
Calling Caleb BBF…..
“Gabriella! Okay ka lang ba? Bakit naman hindi ka nakatulog? May nangyari siguro” You’re right. May
nangyari nga. Pero ang NANGYARI ang pinaka-least mong inaasahan.
“Well, something HAPPENED nga”
“Sige ikwento mo”
“Eh, baka mamamatay ka sa shock. Are you sure you want to hear it?”
“Shock? Hindi ko malalaman kung hindi mo sasabihin. I-kwento mo na dali!”
“Ano kasi eh…. uh ano… Si Josh. Hinalikan ako ni Josh!!!” Nanahimik siya ng ilang minutes. Kita mo na?
Shock na shock din siya eh! Dapat hindi ko na lang sinabi! Grabe nakakahiya.
“Gag0 yun ah! Ba’t ka niya hinalikan?!” Wow nagalit si Caleb! Nag-mura pa.
“Malay ko dun. Sabi niya nadala lang daw siya ng atmosphere something something”
“Nako, kalimutan mo na lang yung nangyari. Walang magandang i-dudulot sayo pag lagi mo yung
inaalala” Hello?! Malamang kakalimutan ko talaga yun. Hindi naman ako katulad ng ibang babae na pag
hinalikan ng isang lalake halos mamamatay na sa kilig! I’m not like that!
“I’ll pretend na walang pakielam sa kiss na yun. Mukhang dinadamdam din ni Josh eh”
Binigyan niya ako ng kunting advices kung paano ko i-hahandle ang first kiss ko. Love Guru si Caleb! Sabi
niya na-experience na daw kasi niya yung first kiss. Dun sa Ex nila ni Josh. Swerte naman nung babaeng
yun! Dalawang pogi (kaso yung isa walangya) na yung naging boyfriend niya. Hindi ko nga alam kung
maganda ba talaga yun eh! Biruin mo dedz na dedz dun si Josh?
“Uh… teka nga, Maganda ba yung ex-gf mo?”
Hindi sumagot si Caleb. Nagulat siguro siya sa tinanong ko.
“Uyy! Caleb, okay ka lang? Mag-salita ka kaya!”
“Ay, sorry. Nagulat kasi ako sa tanong mo eh. Maganda ba siya? Para sa akin cute lang siya hindi
maganda. Ang nagustuhan ko sa kanya, mabait at matalino siya. Hindi naman ako katulad ni Josh na
itsura lang ang habol sa babae” Nagulat nga siya. Curious kasi ako diba? Cute pala siya. Sus. Si Josh pa.
Puro kagandahan na lang ang habol.
Naging main topic nanamin yung ex niya.
“Ano bang pangalan niya?”
“Stefanie Santos”
Sounds familiar. San ko ba narinig yun?
“Parang familiar yung name niya! Pero I can’t remember when and where I heard it”
“Ahh, mas okay na hindi mo maalala”
Ba’t naman hindi? Anyway, bahala na kung maalala ko ba siya or not. The conversation went on and on.
Hanggang inantok na ako.
Natulugan ko si Caleb nang hindi sinasadya, okay? Late na ako nagising. Mga 8am. TEKA.. HINDI AKO
GINISING NI CHLOE?! Hala, ano namang sasabihin ko bilang excuse?
“BAKIT HINDI AKO GINISING NI CHLOE?!!”
Nag-mamadali akong bumaba. Nakita ko si Chloe. Nakaupo, nanonood ng TV. HINDI LANG YUN. Kasama
pa sila Ivan.
“Good Morning Ella! Kanina ka pa namin hinihintay!” - Chloe
Anong ibig sabihin niya ng nag-hihintay?
“Hindi kayo pumasok?”
“Obvious ba? Pinaasikaso kasi ng mommy ni Josh yung para sa birthday. Kinausap na din niya yung
principal natin. Kaya no need to worry” - Ivan
“So… anong gagawin natin?”
“Mag-dedecorate tayo! Walang pasok sa birthday ni Josh. Tapos mag-cecelebrate pa tayo nang 6pm!” Ivan
WALANG PASOK?! Teka, close ba yung parents ni Josh sa Principal?
Sinabi na ni Ivan yung plano. Grabe, sobrang daming preparations! Parang ikakasal na ah.
3 hours kami nag-usap. Yes, 3 hours, FLAT.
“Ano na? Mag-stastart na tayo mamayang uwian” - Ivan
“Edi si Josh pumasok ngayong araw?”
“Oo, pero hindi siya pupunta dito kasi sabi namin nasa bahay ka ng Tita mo” - Gabriel
Ang galing naman mag-palusot nitong mga toh!
“Good”
Sa bahay na kami nag-lunch at early merienda. Tinext na din kami ng mga classmates namin. Umuwi na
daw si Josh. Pumunta na kami sa school. ANG DAMING TUTULONG! Pati lahat ng ex-girlfriends niya
tutulong din.
9pm na kami natapos. Decorate dito, decorate diyan. Kulang na lang yung sa bahay nila.
“Sino mag-dedecorate ng bahay nila?”
“Yung relatives na bahala dun. Nga pala, dumating na kanina yung mga damit na susuotin natin bukas.
Formal daw eh” - Dennis
Formal? Edi parang kasal nga toh! Excited na lahat. Except ako. Nadamay lang naman ako dito eh. Dapat
yung mag-babarkada na lang yung mga-lelead. Dun kami natulog sa bahay nila Dennis. TO BE CLEAR,
MAGKAHIWALAY ANG BOYS AND GIRLS. Kasama namin natulog yung little sister ni Dennis. Ang cute cute
niya. Mana sa kuya! Ang bait pa niya. Pinatulog na kami ng parents ni Dennis kasi 10pm na hindi pa din
kami tulog. AHAHA! Edi kami na talaga pasaway.
Umaga na at ready na ang lahat.
“Gabriella, walang mag-babackout ah” - Lance
“Kahit galit ka pa din dun sa ginawa ni Josh” - Gabriel
ANOBAYAN! KINAKALIMUTAN KO NA NGA EH! Bakit pinaalala mo pa!
“Kinakalimutan ko na nga pinaalala mo pa…”
Nag-joke na lang si Ivan para happy na lahat. Pumunta na kami sa school para i-check kung na ba ang
buong plano. Ang plano, mag-kukunwari akong galit sa lahat ng tao. Tapos papalapitin ni Ivan si Josh sa
akin para kausapin ako. Yayayain ko siyang pumunta ng Gymnasium pagkatapos start na ng celebration.
Okay, ang corny ng plano. Hindi niyo na kailangan sabihin. Wait, paano kung sumamblay ang plano?
HINDI KO ALAM. Bahala na si Batman kung magiging successful man toh.
Chapter Thirteen
Josh’s Part
Kainis! Ngayon wala naman sila Gabriella. Hindi ko alam kung iniiwasan ba nila ako o hindi! Biruin mo
kahapon ako yung wala tapos ngayon sila naman?! Nakakainis na sila, grabe. Tss. Tapos lagi ba nila
kasama si Gabriella! Nakakainggit talaga. Wait, AKO NAIINGGIT? ANG IBIG KONG SABIHIN, MAS
NAGIGING CLOSE PA SILA SA KANYA
“Tapos wala man lang nakaalala na birthday ko ngayon!!”
“Mr. Martin, would you quiet down?”
“Yes, Ma’am”
Ayan, napahiya pa ako! GRAAABBBEEEE, bakit ba ang malas-malas ko ngayon?!
Break na. Finally! Makapag-moment na nga. Naglalakad na ako papunta sa rooftop. Nang biglang….
-BOOOMMMM-
“ANAK NG. TUMINGIN KA NGA SA DINADAANAN—“
Si GABRIELLA?! Diba absent siya?
“Sorry naman diba? Nag-mamadali na ako eh!”
“Diba absent ka?” Nagulat pa siya sa sinabi ko ah.
“AKO? Hindi noh! Tsk. Sige, punta na ako rooftop” Pupunta din siya sa rooftop? Ano nanamang
problema ng babaeng toh.
“Anong gagawin mo dun?”
“ABA EWAN KO! Lahat na lang sila nagalit sa akin ng walang dahilan! Nakakabadtrip nga eh. Nagmamadali na akong makapag-emote sa taas. Baket? Sama ka?”
Wow. Niyaya niya akong pumunta ng rooftop. First time in history toh ah. Ni minsan hindi pa niya ako
niyaya sumama sa kanya sa KAHIT SAAN, gusto niya talaga ako ang mag-yaya. Ang arte niya noh?
“Ha? Sige!”
Hinatak na niya ako. Aba, siya na ngayon ang nanghahatak ah? Dati ako lang yun. Pero, sobrang higpit
naman ng hawak niya! Balak ba niyang putukin lahat ng veins ko? Sabi ko na nga, may gusto toh sa akin
eh. Kasi naman, hinahatak niya ako sa KAMAY edi parang HOLDING HANDS na din yun.
Nakadating na kami dun. ANOBAYAN! May tao pa.
“Sayang, may tao pa eh. Saan na tayo?” Tumingin siya sa akin tapos NGUMITI. As in MOON SMILE. Ang
cute nga niya eh.
“Gym tayo! Walang tao dun. Absent si Sir eh. Ano tara?”
Um-oo na lang ako para makapag ‘bonding’ kaming dalawa kasi lagi na niyang kasama yung mga
mokong na yun. Kawawa naman ako hindi updated! KAINIS TALAGA.
Asa harap na kami ng Gymnasium. Bigla na lang parang kinabahan si Gabriella. Bakit kaya? Nahihighblood kaya toh? Bahala na!
“Oh ano? Tara” Pumasok na kami sa loob. Sobrang dilim.Wala kaming makita. Naramdaman ko na din na
binitawan na ni Gabriella yung kamay ko. Siya naman ngayon nawala! JUSKOPO! Gabriella, where you
na? Dito na me!
“Gabriella? Gabriella? HUY! ASAN KA?!” May narinig akong nag-open ng ilaw. Baka si Gabriella nay un.
“HAPPY BIRTHDAY!”
My current expression = O__________O”
Plinano nila toh? GRABE, AKALA KO TALAGA NAKALIMUTAN NA NILA! Da best kayo!
“Pare, Happy Birthday sayo. Nagulat ka ba? HEHE, buti nga napilit namin si Gabriella eh” - Ivan
Ibig sabihin acting lang niya yung kanina? Nahuli ako dun ah. PANG-BEST ACTRESS!
“Tanda mo na! HAHAHAHA!” - Gabriel
Binati na nila ako isa-isa. Ang dami-dami. Ano ako artista? O Pangulo ng Pilipinas? Kulang na lang magpaautograph eh!
Ang pinakahuling bumati sa akin. Siyempre alam niyo na yun. SI GABRIELLA. Sa kanya din yung
PINAKAMALIIT na regalo. Ang cheap ba? Siguro. Depende sa laman niyan.
“Linta, happy birthday sayo”
Ngumiti na lang siya. TAPOS PILIT PA YUN AH. Ang haba din ng message niya. AS IN. ANG HABA NOH?
Mukhang pinag-isipan talaga. -_____-“
“Uh, thank you!”
I smiled back. Hello?! Kailangan yun. Para mukhang mabait. Tsaka mas gwapo ako pag naka-smile. I
know, mayabang ako. Cuz’ it’s true. No need to lie.
Nagmamadali na akong buksan. Ang laman = LETTER and COUPLE RING. Yes, couple ring. Basahin ko na
din yung letter. Medyo mahaba-haba. Kaya pala hindi na pinag-kaabalahan yung message niya pag
inabot na niya sa akin. Si Gabriella talaga. ANG WEIRD.
Okay eto na.
“Dear Josh,
Happy birthday sayo! Grabe ang tanda mo na. 18 years old? WOOOWW. Haha,k. Goodluck sayo sa
highschool. Hanggang ngayon hindi ko pa din ma-forget yung nangyari sa atin dati. Pero I’m trying my
best to forget about it. Kaya kalimutan mo na lang din. Para quits tayo, okay ba yun? Anyway, hindi ako
naniniwala na mag-kakagusto ako sayo before the year ends. Tsaka, hindi kaya kita type! ANG PANGET
PANGET MO NOH! KADIIIIIRRRIIIIII. Ahahaha, maghanap ka na lang ng ibang mapag-tritripan. Basta wag
lang si Chloe.
Tama na ang mga problema ko sayo. Let’s talk about the good side. Salamat kasi lagi kang nanlilibre.
Pero kung ayaw mo na manlibre, okay lang din sa akin. Sorry kung lagi man kitang nasisigawan o napaglalabasan ng galit. Sorry talaga. Hindi ko kasi alam kung bakit eh. Intindihin mo na lang ako. Masaya din
ang first visit ko sa Philippines dahil sayo AT kila Ivan. Ang kukulit niyo kasi eh! Lagi pa kayo nakikikain sa
bahay. Ano sa tingin niyo bahay namin, RESTAURANT?! Basta, thank you sa lahat ah! Kung may
problema ka, kahit sa MGA BABAE mo pa yun, feel free to tell me. Wala namang masama dun eh. Sige
next time na lang ulit. Baka pag nilagay ko lahat ng gusto kong sabihin magiging nobela toh! Happy
Birthday again! Ingat ka palagi ah. ACCIDENT-PRONE KA PA NAMAN! :P
(P.S. May party mamaya sa bahay niyo. Be ready. I-cucut na yung classes after ng celebration)
So ayun. Ang first letter ko galing kay Gabriella. Medyo kinilig ako dun ah. MEDYO. May party
nanaman?! Sila mommy talaga. Gusto lagi may party. ALAM NA EH.
Nag-start na yung party. Parang prom lang toh ah! Kaso hindi naka-formal wear. Pero masaya pa din.
Napansin kong mag-isa si Gabriella sa isang sulok. Nag-eemote nga talaga siya. AHAHAHA! Malapitan
nga.
“Hoy, panget” Tiningnan niya lang ako.
“Patabi ako ahhh” Siyempre tumabi na ako. Wag na siya umangal, BIRTHDAY KO NAMAN EH!
“May kailangan ka ba?”
“Nagtataka lang ako kung bakit couple ring yung binigay mo…”
“Ah yun ba. Dapat mas malaki yung ibibigay ko kaso naisip ko na, kahit gaano pa kalaki yung regalo na
ibibigay ko sayo, kung wala naman siyang kwenta edi ganun din. Sayang pa pera ko”
“Bakit nga couple riiinnnggg?”
“Kasi, chickboy ka. Hindi ka matahimik sa isang babae. Kaya ang gusto ko, ibibigay mo yan sa taong
talagang minamahal mo at siyempre, kailangan mahal ka din ng babaeng yun”
Kahit papaano, may sense naman yung sinabi niya. Kailan ko kaya mahahanap yung babaeng yun?
Mahahanap ko pa kaya siya? Masyado na kasing maghanap ng babaeng ganun. Halos lahat ng babae
sobrang arte. Kung hindi naman ubod ng selosa. KUKUNTI NA NGA LANG ANG HINDI GANUN EH. Siguro
kaya kong naisipang gawin yung ‘deal’ na yun kasi gusto ko ma-test ang sarili ko. ISA PA, first time ko
talagang makakita ng babaeng kasing siga ni Gabriella. She’s an endangered specie.
“Ang lalim ng meaning ah! Thank you dito. Wag ka mag-alala sasabihin ko sayo kung sino pag-bibigyan
ko nito! HAHAHA. Kahit simple la—“ Naputol nanaman sinasabi ko. Hindi ako makapaniwala. Pinatong ni
Gabriella yung ulo niya sa shoulders KO?! TEKA, NANANAGINIP LANG BA AKO?! IMPOSSIBLE TOH!
“Ganun ba? Sige, sasabihin mo sa akin yan ah” Ngumiti siya. Naramdaman ko yun.
Para bang huminto bigla yung oras. Bumilis din tibog ng puso ko. Di ko alam kung kinikilig ba ako o hindi!
Iba talaga tong nararamdaman ko.
“Okay ka lang? Para kang kinakabahan eh. Don’t worry, I’m not gonna eat you. Papatong muna ng ulo
ko. Napagod kasi ako sa preparations kanina eh”
“Sige lang”
Ang bilis talaga ng tibok ng puso ko. ANG WEIRD TALAGA! Siguro epekto toh ng pagiging weird ni
Gabriella. Ano kaya tong feeling na toh? Ngayon ko na lang na-feel toh sa BUONG BUHAY KO. Ni-isang
beses hindi ko naramdaman ang ganito sa mga past girlfriends ko. Hay nako! Bahala na nga.
“Uhh… Gabriella?”
“Ano?” Ang sunget naman! Siya na nga tong pinapasandal ko, siya pa may ganang mag-sungit. Kakabanas!
“Ano kasi… pede bang…..”
“Ano nga yuuunnn? Sabihin mo na kaya”
“Pede ko ba kitang hawakan sa shoulders mo? Pang-support lang. Baka mahulog ka eh. Tanga ka pa
naman”
“Ah,okay” ANO?! OKAY?! PUMAYAG SIYA? TOTOO BA TALAGA TOH? BAKIT ANG BAIT-BAIT NIYA SA AKIN
NGAYONG ARAW? Baka Birthday ko kasi? Edi sana araw-araw na lang ako may birthday.
Gabriella’s Part
Birthday na ni Josh. Buti na lang hindi palpak yung plano. Na-uto ko naman si Josh. Grabe, baka mauto
din toh ng mga holdaper. Ang bilis kasi maniwala! Hahaha, anyway. Good thing successful yung plan.
Kasi naman, DUGO AT PAWIS ANG GINUGOL ko dito noh, okay ginugol, IKR. Malalim. Ngayong, sobrang
pagod na pagod na ako. Lahat na ng kinain ko nung breakfast natunaw na. Biruin mo akyat-baba ako sa
BUONG SCHOOL? Nagmumukha akong supervisor nito oh! Ngayon, kasama ko si Josh. Hindi lang yun,
katabi ko pa! Gustong gusto ko talaga matulog. Kaya dun na lang ako natulog sa shoulders niya. I NEED
ENERGY! Mukhang sasama pa ako sa party mamayang gabi eh.
“Gabriella? Tulog ka na ba?”
“Oo, tulog na ako” Obvious ba? MALAMANG HINDI! Baliw talaga tong si Josh. Epic Fail. Tumawa na lang
siya. Oh diba? Baliw nga talaga.
At siyempre. Nakatulog talaga ako. Nagising ako mga…. 6:47?!?! Wait, asan ako?
“Good Evenniiiinnnnnnnnnnggggggg. Finally nagising ka na. Ang tagal mo natulog ah!” - Ivan
Si Ivan? Naka-formal wear? Don’t tell me…
“Ininvite tayo ng parents ni Josh sa party eh, we can’t say no. So, sumama na lang kami” - Chloe
Anak ng. Kaninong kwarto toh?
“Kaninong kwarto naman toh?”
“Kay Josh” Sabay sabay pa nilang sinabi.
O________________O
“Di nga? Dapat sa couch na lang ako! Puro virus higaan ni Josh eh!!”
“Ano ka ba! Ang sweet nga eh” Sweet ka diyan. Whatever Chloe!
“Dalian mo na. Nagpalit na kami oh, ikaw na lang kaya ang hinihintay. MAGBIHIS KA NA NGA! Sige
iwanan muna namin kayo ni Chloe” - Gabriel
Lumabas na sila tapos inabot na din yung dress. Dress lang hindi gown. Kasi baka ma-bonggahan ko pa si
Josh? HAHAHA :P
So, nangyari na nga ang hindi dapat mangyari. Sabi ko na nga ba ma-iinvite din kami dito eh! Ang
nakakaloka pa dun, tulog na nga yung tao pilit pa ding gusto papuntahin sa party. -_____-“ Kasi naman,
kung hindi lang ako pinuyat ni Chloe edi sana hindi ako nakatulog kay Josh. Nako, baka kung ano na
iniisip nun. Lagot na! Tapos itong si Chloe di matigil sa kakadakdak sa mga nangyari habang natutulog
ako.
“Tapos kanina, namumula na talaga si Josh! Kung nakita mo lang mukha niya, matatawa ka din. Pero
infernes ah! Bagay kayo. Just sayin’ lang ah. Wag mo damdamin” - Chloe
Parang araw-araw ko na lang yan naririnig kay Chloe ah. Sus, palibhasa na-iimpluwensyahan siya ni
DENNIS! Kainis talaga. Wala na ako kakampi. K As in -000000000000000000000.
“Okay whatever. But still, that won’t change the fact that I DON’T LIKE HIM”
Lumabas na ako sa CR. Sino kaya pumili nito? Ganda ng taste ah! Let’s say na, ganito itsura nung dress:
(Got this from Google! Haha. Rights to the owner of this picture! ;) )
“Wow. Ang ganda mo talaga!” Ako pa! Joke, HAHAHA.
Si Chloe naman naka blue dress. Cute din yun yung damit na suot niya. Yaman naman nila Josh. Sila pa
bumili nung mga dress namin!
Bumababa na kami. Andaming tao! Tapos maraming mga Government Officials? Bigatin ata parents ni
Josh. o_O. Wait, OMG OMG! Andito din yung President?! Grabe naman.
“Uyy! Andito na pala kayo. Andun sila Dennis!” - Ivan
Dun sa may center kami umupo. Pinakamalaking table yung amin. GRABE SOBRANG AWKWARD!
Napapaligiran kami ng sobrang daming tao. Kabadong-kabado kami ni Chloe pero kila Ivan parang
walang kwenta yung nangyayari eh.
“Bakit anlaki ng table?”
“Siyempre dito din uupo yung birthday boy and family” - Dennis
And family? Andami naman nila! Pang 20 persons yung table eh. Sabagay, malay mo madami sila diba?
AHAHAHAHA.
“Baket? Buong lahi ba nila yung nandito? ._____.”
“Sira ka talaga. Siyempre hinde. Nako, baka matanggal yang mata mo sa sobrang dami ng lahi nila” Dennis
“Isa ka pang mali mag-kwento! Madami kasi sila. Basta, nakakatamad ikwento. Baka ma-ubos pa laway
ko” - Gabriel
Masyadong OA ang pag-dedescribe nila ah. Ilan ba sila lahat 10000000? Ganon? Ganon? Edi pag pinagdrawing ng family tree si Josh, kulang ang isang Manila Paper. :)) Kahit i-back to back pa niya yun.
“To start the birthday celebration, I personally introduce the birthday celebrant, Joshua Jay De la Vega
Martin!”
ANOOODDDDDDDAAAAAWWWWW? De la Vega?
“De le Vega-?”
Bakit De la Vega? Diba surname yun ni Caleb? Woah, magpinsan sila? Wait, buti pa magtanong na lang
ako kahit kanino.
Itatanong ko na sana kay Ivan nang biglang tumugtog na yung banda. Tapos hindi na ako marinig ni Ivan
grabe kasi yung lakas ng tugtog eh. Kulang na lang mawalan na ako ng tenga sa sobrang lakas.
Grabe, sobrang bonggacious naman ng mga damit nila. Mayayaman nga naman! Lahat naka-formal.
Pero kami SEMI lang. K Para na kaming umattend ng Royal Wedding. Kaso walang kinasal. Kasi naman,
puro famous personalities ang nandito. Pati mga foreigner meron din! Wow Josh. I have no idea na
ganito kayo kayaman.
“Teka laway mo tutulo na. HAHA!” - Ivan
Aba at nang-asar pa tong si Ivan. Sorry, napa-tulala ako. Ang dami dami kasi nila. 14 chairs na nga lang
yung natitira eh. Pero lagpas 20 yung mga bisitang naka-formal. Saan naman sila uupo? Sa sahig? XD
Joke. Ayun, sa sobrang haba ng pila, parang pilahan na ng NFA Rice sa palengke. Umupo na din kami,
infernes, nakakangalay. TO THEEE MAAAXXX. Actually, 10 mins lang kami nakatayo. =))
Sobrang awkward ng situation namin ngayon, puro relatives sila sa table namin, tapos kami friends lang?
Parang sumabit lang kami eh. Tapos puro magaganda at gwapo pa sila. Mga pinsan siguro ni Josh. Nasa
lahi na talaga ata nila ang pagiging gwapo at maganda. Tsk tsk. Kawawa naman pala mapapangasawa ni
Josh. Baka mattempt bumigay dahil sa sobrang pogi ng mga pinsan niya!
Okay, food naman ang topic. Sobrang dameeeee. Nakakahiya naman kung sasabihin kong ‘Sorry, nagdidiet ako eh’. Kahit makapal mukha ko hindi ko pa din magagawa yun.
“Ehem, So Josh, how’s your lovelife lately?” Naks naman English!
“Right now, I’m inlove with this girl…”
“Really? What does she look like? I.HAVE.A.BAD.FEELING.ABOUT.THIS.
“She’s beautiful” Yun lang? BEAUTIFUL LANG?
“You used only one adjective to describe her. How come?”
“Because, words aren’t enough for me to describe her. But there’s one thing I know, she’s different from
all the girls that I have met before. She hates me though”
Bigla siyang tumingin sa akin. Tapos…….. TAPOS NGUMITI PA! Ano yan killer smile? LUMA NA YAAANNN!
Sus. Ano yun patama? Excuse me, I’m 101% NOT affected.
“Pinapatamaan ka niya oh” Sige Chloe. Sabihin mo pa!
“Well, goodluck on her. Okay, Uh, Ella?”
Uyy, tinatawag niya ako. RELAX LANG TOL. Tatalbugan ko toh sa English niya. MWAHAHAHAHA. Laking
US ako noh! >:D
“Is there something that you want to ask?”
“Are you pure Filipino?”
“No. I’m not. I’m half-Filipino, partly British and American. But I’m proud to be part of the Philippine
Nation. I grew up in the States so I’m not really familiar with anything” –nosebleed-
“I see. How long will you stay here?”
“That depends. Since I can’t predict what will happen in the future”
And blah,blah and blah. Andaming tanong grabe! Para na akong nasa Hot Seat. Daig pa mga Journalist sa
daming tanong eh! Baka nahalata niyang ngumiti sa akin si Josh? KASI NAMAN EH, MASYADONG PDA! ___-“
Party ended at 11:45pm. Wagas maka-party ang lahi ni Josh. -______-“ Dun kami natulog sa kwarto ng
‘ate’ ni Josh. Tatlo kami sa kwarto Ako, Si Chloe at si Ate Hannah. Una, SOBRANG tahimik namin. Walang
nag-sasalita. Kahit kaming dalawa ni Chloe. Nakakahiya kasi eh. Paano ba naman, ayaw kami pauwiin ng
mommy ni Josh. Sabi niya dito na lang daw kami matulog kasi masyado nang late.
“Sobrang tahimik niyo naman!” – Ate Hannah
Hindi kinaya ni Ate Hannah ang sobrang katahimikan. Hala, anong sasabihin ko?
“Nahihiya po kasi kami eh…”
“Nako, wala nang hiya-hiya. Mabait naman ako eh. Madaldal nga lang” Pansin ko nga eh.
“Sus. Di bale na nga! Teka nga. Diba ikaw yung Ella? Balita ko pinopormahan ka daw ni Josh”
Anak ka ng tokwa! Ang daldal talaga ni Josh. Well, expected ko nanaman yun. Tsaka mukha naman silang
close ng ate niya eh. Parang kami lang pala ni Anthony.
“Hindi po. Kasi, sabi niya, magkakagusto daw ako sa kanya bago pa mag-new year”
“AHAHA! Ganun talaga si Josh. Gusto niya kasi siya lagi center of interest. Sabagay pogi din kasi siya. Sabi
niya sakin, kaya niya ginagawa yun kasi gusto niyang gawing miserable buhay ni Caleb”
Ang laki talaga siguro ang galit ni Josh kay Caleb. Problema ba niya? Ang bait-bait ni Caleb eh!
“Ano po bang meron sa dalawa? Kahit sila Ivan hindi nagkwekwento tungkol sa kanila” - Chloe
“Ganito kasi yun. Dati, sobrang close nilang dalawa. Lagi silang magkasama. Paminsan nga
pinagkakamalan silang mag-kambal eh. Teka,hindi ba nila nabanggit sa inyo na Pinsan niya si Caleb?”
Ano daw? MAG-PINSAN SILA?! Eh kung mag-bakbakan sila parang hindi eh! Oo nga pala, De la Vega daw
middle ni Josh diba? Edi initials niya ay: J.J.D.V.M. HUWOW. Ang haba naman.
“DI NGA?! Dati nung nag-away sila, ayaw nilang mag-paawat” - Ako
“Ganun talaga sila. Ever since naging sila ni Stefanie. Ay bago pa pala naging sila ni Stefanie nagaaway na
silang dalawa. Alam niyo ba kung bakit?”
Si Stefanie nanaman! Pero baket ba sobrang familiar nang name niya?
“Stefanie? Parang narinig ko na yun dati” - Chloe
“Stefanie Santos name niya. Sa totoo lang, boto ako sa kanilang dalawa. Kaso, ang habang tumatagal
sumasama na ugali niya eh. Umaarte ng umaarte. Eto namang si Josh, tila’ tanga. Sige pa din ng sige”
Kapatid niya sinasabihan niya ng tanga? Sabagay. Ganun din naman si kuya Darryl eh.
“Sounds familiar talaga. Di ko lang maalala kung saan ko narinig yun. Ay Ate, bakit ba gustong patayin ni
Josh si Caleb? Mabait naman siya.” - Ako
“Ganito kasi yun. Diba nga sobrang close nila ni Josh? Two years ago, napahamak talaga, as IN TODO
TODO na, sila Josh. Kahit hindi naman totally kasalanan ni Caleb ang lahat, mali pa din ang ginawa niya”
“Ano po bang ginawa ni Caleb?” - Ako
“Since, laging nagbabakbakan si Josh sa iba’t ibang tao, normal na sa kanya na laging natatalo ang KAHIT
SINO. Edi yumabang naman siya. One time, may nakalaban silang isang group, Fraternity ata yun eh.
Unfair kasi sila. Biruin mo gumamit sila ng baseball bat bilang pang-hataw? KAWAWA TALAGA SILANG
LAHAT. Pero si Caleb? Ayun nakatingin lang sa malayo. Hindi lang yun. Lalo pang nagalit si Josh kay Caleb
nang malaman niya na niloloko lang pala siya ni Caleb. Ang masakit pa dun, galing pa mismo kay Stefanie
yun. Umuwi talaga ng luhaan si Josh ng gabing yun. Naawa na nga ako eh. Simula nun, AYUN!
Napariwara na nang landas yung baliw na yun. Hindi na din siya nag-seryoso sa KAHIT SINONG
GIRLFRIEND NIYA. Kung siya ang umuuwing luhaan noon, ngayon naman lahat ng GF niya umuuwi ng
luhaan. Kaya sana maintindihan mo siya. And Ella, please teach Josh how to love again. TRULY.
Nagulat ako sa sinabi ni Ate Hannah. Kaya pala ganun na lang kung mamura ni Josh si Caleb. Para bang
wala siyang care na cousin niya yung sinasabihan niya? Ngayon ko lang din nalaman na NALOKO nap ala
si Josh. Nang first love pa niya ah. Kawawa naman pala siya. Kaya ko kaya gawin yung favor ni Ate
Hannah? Sana naman oo. Mukha namang mabait si Josh eh. Sadyang masyado na siyang na-trauma sa
love.
But. There’s one thing I know.
JOSH IS SERIOUSLY IN-LOVE WITH THIS GIRL.
Chapter Fourteen.
Gabriella’s Part.
Stefanie Santos. Saan ko ba talaga narinig ang pangalan niya? SINO BA SIYA? ANO BANG KONEK
NAMING DALAWA? Oo, alam kong ex siya ni Josh pero other than that. Para bang may ‘something’ sa
name niya. Nakakainis naman oh! Bakit hindi ko alam? Chloe feels the same too. Pero I’m sure naman na
hindi niya masasagot yun kasi pati siya hindi niya alam kung saan niya narinig ang pangalan niya. Teka
nga, bakit ko ba iniisip yun? Halos 2 weeks ko na inaatupag toh ah.
“Oh ano? Tara na!” - Josh
Ayan nanaman sa paghahatak ng braso ko eh! Bakit ba kasi lagi na lang included ang braso ko? PEDE
NAMANG TAWAGIN LANG AKO? Hay nako, hindi naman kailangan ng hatak-braso effect eh.
Ano ba nangyayari? Simple lang. I’m now officially going out with Josh. Nag-start yun since nung
birthday niya. Hindi kayo maka-relate noh? Ganito kasi yun.
Flashback:
1:25am.
“Nauuhaw ata ako. Makababa nga”
Lumabas na ako ng pinto. PAGKATALIKOD KO, nagdadalawang isip ako kung pupunta pa ba ako ng
kitchen. Bakit? NAKAKATAKOT! AS IN! Ikaw ba naman bumaba galing 2nd floor tapos wala pang ilaw
yung buong bahay? Hindi ka kaya matakot niyan. Sana naman walang biglang humatak sa akin tapos
dalhin sa kisame diba?Tapos sobrang marami pa akong naririnig na unusual sounds. Biglang meron
akong narinig na pag-open ng door. Tapos…… TAPOS…………….. TAPOS MAY HUMAWAK SA BRASO
KO!!!!!
“WAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH---!” Napahiga ako sa sahig. Grabe naman kasi eh! Epekto talaga
toh ng sobrang phobia sa scary things.
“SHH! Wag ka maingay!” Si Josh? Ang alam ko boses niya yun eh.
“Josh? Ikaw ba yan?”
“Oo ako toh. Relax lang. Tara samahan na kita” Tinulungan na niya ako tumayo tapos sinamahan niya
ako sa kusina. BUTI NA LANG TALAGA!
“Buti hindi ka nawala”
“Siyempre. Magaling ako eh. AHAHA” Sa totoo lang, muntikan na ako atakihin sa puso sa sobrang takot.
Sino ba kasing hindi matatakot kung may biglang hahawak sa braso mo tapos sobrang dilim pa ng buong
paligid, diba?
“Sus. Tingin mo bang hindi halata na nag-tatapang tapangan ka lang? Teka, pede bang humingi ng pabor
sayo? Birthday ko naman eh!” Oo, kahit birthday mo, hindi mo dapat inaabuso ang chance na kausapin
ako. LECHE!
“Oo na, oo na”
“Kung pede sana, maging magkaibigan tayo. Tapos, maging official going out tayong dalawa. Wala
namang masama dun diba?”
Napahinto ako sa pag-inom ng HOT CHOCOLATE DRINK MADE BY NO OTHER THAN JOSHUA JAY DE LA
VEGA MARTIN!
“Uh…. Okay lang naman sa akin. Basta ba magiging good boy ka na” Siyempre kailangan may kapalit para
maganda diba?
“Ano ba kasi yung good boy na sinasabi mo? Hindi ko kasi maintindihan eh”
Lumapit ako sa kanya tapos hinawakan ko buhok niya. BUHOK OKAY? BUHOK.
“Para sakin. Mas bagay na black lang buhok mo. Tapos walang masyadong piercings kasi nag-mumukha
kang serial killer. Lastly, gusto ko makita ang ugali ng dating Josh. Bago pa niya makilala si Stefanie”
Nauna na ako bumalik sa taas. Di ko alam kung matutuwa or mahihiya ba ako sa ginawa ko eh! Bilis ng
tibok ng puso ko grabe.
End of Flashback.
Okay na ba? Pede niyo na ding sabihin na first step ko yun para sa favor ni Ate Hannah. Well, musta
naman performance ko? AHAHAHA!
“Teka lang. WAIT, WAIT! ANO BA?! Ang bilis mo naman mag-lakad!” - Ako
Ang bilis mag-lakad! May lakad? May lakad? Parang kiti-kiti sa sobrang bilis eh. Wala naman tayo sa
Olympics so no need mag-madali!
Ang gagawin namin ngayon ay manunuod kami ng movie. Siyempre, ako pipili. Sabi ni Josh pag siya daw
pumili baka mag-walk out ako. Wow, aware na siya sa mangyayari ah. xD. Sa totoo lang, hindi naman
ako mag-wawalkout kung hindi horror movie ang pipiliin niya.
“Ikaw na pumili ah. Bibili lang ako popcorn” - Josh
Ay, bago ko makalimutan. Alam niyo ba, hindi niya pa din ginagawa yung sinabi ko sa kanya nun? Panget
pa din siya. K Nag-effort pa ako mag-explain!
Pumili na ako ng movie. Nanuod na din kami. Romance-Comedy-Drama yung pinanuod namin. Si Josh di
matigil sa pagpaparinig! Sabi niya, “ang sweet naman nila”, “ang swerte naman nung lalaki” at ang
pinakamalala pa dun, “SANA GANYAN DIN KAMI NUNG ISA DIYAN” GRABE NAMAN! Hindi naman ako
bingi okay? Sus. Hindi naman impossible na maging tayo eh. SADYANG MAY PAGKA-SIRAULO KA LANG.
K. Wait, hindi impossible? Hmm, okay fine. 25% na impossible mangyari yun. Okay na ba? May pag-asa
naman eh. Si Josh lang talaga ang ayaw i-take ang chance na binibigay ko.
Sa Conti’s kami nag-lunch. Siyempre para fair, si Josh na pumili ng kakainin namin. Infernes ah, magaling
pumili ng pagkain si Josh! PURE HEALTHY FOODS LANG TALAGA. Walang bahid ng kahit anong hindi
healthy.
“Ang cute mo kumain. HAHAHA!”
“Pati ba naman pagkain k—“
“Kaya gustong-gusto kita eh ;)”
Wala na akong masabi sa kanya. Lahat na lang ng sinasabi niya may kasunod na love quote, kung hindi
naman, sweet messages. GRABE, hindi ako kinikilig. Nandidiri ako. Hindi ko kasi type yung mga sinasabi
niya.
“Nga pala, pinapunta ko dito si Ivan. Siya muna yung sasama sayo kasi meron pa akong aasikasuhin na
importanteng bagay. Babalik din ako”
“Manchichicks ka noh!”
“Kung hindi ka rin lang mag-seselos wala din yung kwenta”
Seryoso ba siya sa sinabi niya? Paglalaruan lang naman niya ako eh! Baka pag-sisihan ko pa pag nainlove ako sa kanya. Honestly, MUNTIKAN na. Pero nung narinig ko na sinabi ni Josh na pag-lalaruan niya
ako, nawala na lang yung feelings ko sa kanya na parang bula. Ang sakit kaya nung mga sinabi niya. He
needs to realize that girl’s are NOT toys to play with. May feelings din naman ako noh! Kaya lagi kong
inaaway si Josh. Para hindi ako ma-inlove sa kanya. “Sus. Pa-trying hard to get pa siya. Pag-lalaruan ko
lang naman si Gabriella eh. Isa pa, hindi ko siya type” Sa tuwing naalala ko yung mga sinabi niya, lagi na
lang ako naiinis na nalulungkot. BASTA! Malabo talaga. Tapos isa pa akong sira, kahit iniiwasan ko siya, di
ko maiwasang lumapit. Kasi si Josh, pag nakikita niya ako lagi na siyang nakadikit hanggang mag-bell!
Pinagkakamalan tuloy kami. Tapos eto namang si Josh kunwari pang kinikilig pag sinasabi nila na ‘bagay’
kami. Ayoko namang sabihin na narinig ko lahat ng sinabi niya nung gabi na yun. Kung alam lang niya.
Kung gaano kasakit nung mga salitang binitawan niya. Sana lang talaga….
Ivan’s Part
Pinapapunta ako ni Josh sa mall. Sabi niya samahan ko daw si Gabriella! Ano ako bodyguard niya? Tss.
May aasikasuhin daw siyang ‘importante’. Bahala na nga! Hindi naman ako makaka-hindi kay Josh eh. Isa
pa, first time lang naming mag-bonding ni Gabriella. Malay mo makakuha ako ng information diba?
Nagkita kami ni Gabriella sa Starbucks. As usual, dala-dala ko yung laptop para hindi boring. Eto namang
si Gabriella, SOBRANG TAHIMIK! Hindi ako sanay. Ano naman kayang dinadamdam nito?
“Alam mo kanina ka pa tahimik!” - Ako
“Ano ba? Walang basagan ng trip. Gusto ko manahimik eh!” - Ella
“May problema ka noh! Sabihin mo kaya sa akin”
“Wag na. Baka mamaya ilaglag mo pa ako sa bestfriend mo!” Best friend? Si Josh ba prinoproblema
niya?
“Alam mo, kung prinoproblema mo kung maghahanap si Josh ng iba, hindi niya gagawin yun”
“Hindi. Hindi yun” Edi ano?
“Ano nga yun? Hindi ko sasabihin sa kanya. PROMISE YAN!”
“Sure ka ah”
“SURE NA SURE!”
Kinwento na niya sa akin yung problema niya. Sino? Edi si Josh. Narinig niya pala yung sinabi ni Josh.
Kahit matagal na yun naalala pa din niya. Sa pagkakakwento niya sa akin, masasabi kong sobrang
nasaktan siya. Sira ulo kasi tong si Josh! Kaya nga tutol kaming lahat sa plano niya eh. I want Gabriella for
Josh kasi alam kong hindi siya magiging bad influence kagaya ni Stefanie. At mukhang malaking malaki
ang chance na magbabago si Josh. Kung magkagusto lang sana siya kay Ella edi okay na ang lahat.
“I want Josh and you to be together”
Mukhang nagulat siya sa sinabi ko. Totoo naman eh. Bagay naman talaga sila. Kahit itanong niyo pa sa
iba.
“Salamat na lang. But, Josh……. he thinks that I’m a toy”
“Wag mo na lang siya pansinin okay? Think positive”
And so, gusto niya pala si Josh NOON. Bago pa niya marinig yung sobrang masasakit na salita. T*NG* KA
TALAGA JOSH! SAYANG KA SAYANG! HINDI KASI MARUNONG MAG-ISIP BAGO MAGDADA-DAKDAK EH!
AYAN TULOY! ANDUN NA EH! MATATAPOS NA DAPAT YUNG DEAL MAY GINAWA KA PANG MALI! ANG
T*NG* MO TALAGA GRABE!
“Eto talaga! Wala na akong gusto sa kanya noh. As in 000000000000000% wala” Ngumiti siya sa akin,
kahit alam kong pilit lang yun.
Amf. Kainis talaga! Dapat kasi hindi na lang niya sinabi yun! EDI SANA HINDI NASASAKTAN SI GABRIELLA!
Wala ka talagang kwenta Josh!
“Wag ka na ngumiti kung hindi rin lang totoo. Pero alam mo, compared kay Stefanie mas gusto kita para
kay Josh”
“Maniwala ako”
“Totoo nga! Kasi nung una, sobrang bait ni Stefanie. Nung nag 1 year anniversary na sila, biglang
sumama yung ugali”
“1 YEAR?! GRABE!”
“HAHA! Maikli pa lang yun noh! First love niya kasi si Stefanie”
“Ah okay. Tapos naging sila ni Caleb?”
“Ganun na nga” Siyempre naging happy na siya ulit, nag-kwento na lang ako ng kung ano-ano. Buti
naman at tumatawa na siya. Mukhang mas guto ko pa din yung daldalerang si Gabriella kesa sa Emo side
niya. One hour din kaming nag-usap. Ang saya niya kausap. Kahit medyo matanong si Gabriella, okay
lang sa akin!
“Gabriella, tagal ni Josh noh?”
“Call me Ella”
Wait. Ella? Nickname niya yun diba? IBIG SABIHIN, NAG-IMPROVE ANG FRIENDSHIP NAMIN! SUCCESS!
Buti naman.
Biglang nag-vibrate yung phone ni Gab—este Ella. Siguro si Josh na toh.
“Josh? Bakit?”
Sabi ko na nga ba. Ano kaya ginawa ng mokong toh? Kung kelan one hour na nakalipas tsaka lang
tatawag. Tsk tsk. Baka kung ano isipin ni Ella!
Binaba na niya yung phone. Bilis naman nila mag-usap!
“Ivan, alis na ako ah. Si Josh kasi eh. Sabi niya wag na daw kita isama. Kulit eh. Sige ah! bye!”
Nag-mamadali na siyan lumabas. Ganon? Kailangan talaga maiwan ako dito? Well, wala naman akong
reklamo dun. Pero sana…… ma-realize ni Josh na mas bagay sa kanya si Ella compared sa kahit sino.
Gabriella’s Part
Wrong timing naman talaga tong si Josh. Ang ganda na kaya ng usapan namin ni Ivan. Tapos sobrang
dami ko pang nalamang information galing kay Ivan. Example, nung grade 3 si Josh, dun siya first ever
gumawa ng love letter sa crush niya. Oh diba? Grade 3 pa lang marunong nang DUMAMOVES.
Sabi din ni Josh wag ko daw isasama si Ivan. Ano naman kayang problema nito. Ano naman kung isasama
ko si Ivan? Pinapunta niya ako sa tapat ng flower shop. SA LABAS. Tuloy kailangan ko pang maglakad
para lang makapunta dun. Hindi naman siya sobrang layo. Mga 5 minutes walking lang naman. Pero
kahit na!
“Ano ba tong si Josh! Pinag-lakad pa talaga ako! KAINIS NAMAN”
Nandun na ako sa tapat ng flower shop. Asan si Josh? Aba ewan ko. Pagdating ko wala siya dun. Baka
niloloko lang nanaman ako ng lalakeng toh. Subukan lang niya, itutulak ko talaga siya sa kalsada.
Tss. Matawagan nga.
Calling Josh Martin..
“JOSH! ASAN KA NA BA HA? KANINA PA AKO NANDITO WALA KA PA DIN!”
“Andito kaya ako.”
Nanggaling sa likod ko yung boses ni Josh. Pagkatalikod ko….
IBANG JOSH ANG NAKITA KO.
Hindi na siya yung Josh na may kulay ang buhok. Hindi na siya yung may sobrang habang bangs na laging
nakasabog sa mukha niya. Hindi na siya yung mukhang serial killer sa sobrang daming piercings. Nagmukha na siyang mabait. Mas bumagay na sa kanya yung pangalang “Joshua”. Lumapit siya sa akin.
Hinawakan yung kamay ko, pagkatapos nilagay sa buhok niya.
“Sabihin mo nga ulit sa akin kung ano-ano ang mga gusto mong baguhin sa akin”
Ngumiti siya sa akin. Ang…. gwapo niya…. Yun lang ang masasabi ko. I was speechless. TODAY, JOSH
MARTIN, ONCE AGAIN, SHOWED HOW WEIRD HE IS. Kaya pala hindi agad sinunod ang sinabi ko. Baka
nagdadalawang isip pa niya kung okay lang ba talaga na magbawas siya ng buhok. AHAHA. BAGAY
NAMAN EH!
Napangiti na lang din ako. Hindi ko akalaing gagawin niya yun. Ano ba toh? Para maka-pogi points sa
akin?
“Naka-drugs ka noh!”
“Hindi ah. Ganito talaga pag in-love. Tsaka, gusto ko na din magbago ng style. Nakakasawa na kasi yung
akin eh”
Ngumiti na lang kami pareho. Hindi ko alam kung bakit pero… bigla na lang akong sumaya nung nakita
ko si Josh. I think… I still like him.
Chapter Fifteen.
Josh’s Part
Nung una, pinag-iisipan ko kung susundin ko ba yung sinabi ni Gabriella.
Pero wala namang
masama kung oo. I-trtry ko na lang. Isa pa, ang tagal ko nang hindi nagpapaayos ng buhok. Mga 2 years
ago pa yun. Kung iniisip niyong dahil kay Stefanie, diyan kayo nagkakamali. Ang reason ko ay para hindi
na maging habulin ng babae. Eh hindi naman effective. Nagulat ba kayo sa sinabi ko? AKO DIN EH.
Ayokong habulin ng babae pero madami na akong naging girlfriends. Ganito kasi yun, STICK-TO-ONE
AKO. Napag-isip isip ko na bagay naman sa akin yung naiisip kong style ng buhok. Kaya magpapagupit
na lang ako. Tapos mas sasaya pa si Gabriella. Gagawin ko na lang yung gusto niya.
Edi ginawa ko na talaga. Mukhang maganda naman ang result ng pag-papagupit ko. Mas sumaya nga
talaga siya. Lagi na nga niya hinawakan buhok ko eh. Sabi niya hindi daw siya makapaniwala.
“Ang weird talaga ng ginawa mo Josh. hanggang ngayon hindi pa din ako maka-getover” - Ella
“Oo na! Tigilan mo nga buhok ko. Nakakainis na eh!”
Oh diba? Pero sige pa din siya sa kakahawak. -___-“ Pero kahit papaano may advantage din. Kasi hindi
na niya masyadong nilalapitan si Caleb. Amf. Dapat lang noh. Sagabal sa buhay ko yung traydor na yun!
Lahat na lang gusto agawin. Nakakainis talaga. Pero magkasama sila tuwing lunch. Tapos ako naman
kasama ni Gabriella tuwing Recess at Uwian. Tunog two-timer noh? Kaso nga lang hindi ko siya girlfriend
kaya hindi din yun considered as two-timer. Tsk. Kung GF ko lang sana si Gabriella.
“Ayieee! Ang sweet niyo namang dalawa!” - Chloe
“Siyempre noh. Bagay kasi kami” - Ako
“Anong konek nun? Pag bagay tayo edi sweet na din yun? Ganon? ANG LABO MO GRABE!”
“Ganun na din yun. Wag na kasi ipagkaila. Para na nga kayong mag-shota eh” - Lance
Nasabihan nanaman kami ng bagay kami for the nth time! Alam ko namang bagay kami eh. AHAHAHA.
Pero parang hindi man lang affected si Gabriella sa sinasabi nila. Parang wala lang. Marami na ngang
nag-seselos sa kanya eh. Tapos para kay Gabriella, wala lang lahat yun?! Tsk. Kainis talaga.
“Ella”
Si Caleb. BAKET BA NANDITO NANAMAN YAN?!
“Caleb! Bakit ka nandito?”
“Hoy gag0, umalis ka na dito baka kung ano pa magawa ko sayo!!!”
“Sa labas na nga lang tayo, Caleb” Aba’t sumama pa tong si Gabriella! NAKAKABADTRIP. #$%^&*(.
Andito ako tapos bigla siyang lalapit tapos kakausapin si Gabriella? Kung hindi lang talaga malakas ang
loob!
Ang tagal nila mag-usap. Pinuntahan ko na lang sila. Pagkadating ko, biglang umalis si Caleb. Amf, duwag
pala siya eh.
10 minutes sila nag-usap. Pag tingin ko sa kanila, pareho sila tumatawa. Ano naman kaya ang
pinagusapan ng dalawang toh?! TSSK. Subukan lang talaga agawin ng hayop na yun si Gabriella.
Makakatikim nanaman siya sa akin ng isang malakas na suntok.
“ANO ANG PINAG-USAPAN NIYO?! HA?! HA?!”
“Selos ka noh! AHAHAAH!” NAKUHA PA NIYA MAG-BIRO!
“Paano kung oo?”
Hinawakan niya mukha ko, BOTH SIDES with her two hands.
“Wala lang yun. AHAHAHA” Tumatawa pa din siya. Bakit parang… parang ang cute niya ngayon?
Bumitaw siya agad tapos pumasok sa loob. Napahawak tuloy ako sa cheeks ko.
“Ano toh….”
Napahawak naman ako sa ‘heart’ ko. Ano naman ang nararamdaman ko ngayon? Bakit biglang bumilis
nanaman ang tibok ng puso ko? Wag mo sabihing… AY NAKO! Wala lang siguro toh. Nagulat lang ako sa
ginawa ni Gabriella. Yun lang yun. Hay, bahala na.
Pagkapasok ko sa loob, nagtatawanan silang lahat. Ano bang nakakatawa?
Umupo na lang ako. Nakatingin kay Gabriella. Bigla na lang ako napaisip. Kaya ko pa kayang gawin yun?
Di ko nga alam kung bakit ko pa sinabing kaya kong mapa-inlove si Gabriella bago pa mag new year! Para
kasing nahihirapan na ako. Hindi ko talaga kaya gawin yun. Kasi habang tumatagal mas lalo ko pang
nakilala si Gabriella at napapaisip ako na hindi ko kayang saktan ang isang babaeng masyadong innocent
at honest. Paano ko nasabing innocent at honest siya? Halos wala siyang ginagawang mali. Lahat ng
nararamdaman niya lagi niyang nilalabas. Ineexpress. Ganun. Kaya malalaman mo agad kung galit ba
siya, masaya o malungkot. Ang hindi ko lang malaman, KUNG IN-LOVE BA SIYA. Nung tinanong ko kay
Chloe sabi niya never pa daw na-inlove as yung todo-todo si Gabriella. Hindi siguro tao toh. Never pang
naka-exeperience ng love… Sa akin kaya? Ma-eexperience niya kaya yun? Napapansin ko din na habang
tumatagal para bang na-‘dedevelop’ ako kay Ella. Hindi naman siguro maiiwasan yun diba? Paminsan din
nagiging sobrang possessive ako sa kanya. Ang weird ko noh?
Gabriella’s Part
Grabe! Nagulat talaga ako sa sinabi ni Caleb kanina. As in tawang-tawa ako! Paano ba naman, sabi niya
nakita daw niyang nadulas si Josh sa boy’s CR. Eh nagkataong nandun si Caleb. Hindi daw siya napansin
ni Josh. Pinakita pa nga yung picture eh. Sinend niya sa akin. xD Grabe talaga. AHAHAAHA. Kahit sila Ivan
di din matigil sa kakatawa eh! Tapos sobrang random pa nung sinabi niya yun. Sobrang serious kaming
lahat kanina tapos bigla siyang magpapakita ng SUPER DUPER FUNNY PICTURE ni Josh? I mean, that’ so
EPIC FAIL! AHAHAHAH!
“Ang tanga naman ni Josh! Hindi na nga masyadong madulas yung sahig sa banyo nadudulas pa din.
Grabe talaga. AHAHAAHHAHA!” - Ivan
Nilait-lait na ni Ivan si Josh. Lahat na ata ng dapat masabi nasabi na niya. Parang hindi magkaibigan noh?
Kahit sila Dennis, natatawa na din. Si Chloe, nagpipigil pa eh, tatawa din naman. Kahit dumating na si
Josh hindi pa din kami tumitigil sa kakatawa!
Dumaan na ang sobrang daming minutes. 10, 9, 8, 7 ,6 ,5 ,4, 3, 2, 1 … Ayan na! Dismissal Time.
Tumigil na kami sa kakatawa. Pero hindi pa din ako maka-getover sa picture na yun. Napansin ko, si Josh
lang yung nasa gate. Asan sila Ivan?
“Asan yun iba?” - Ako
“Nauna na sila. Oh ano tara?” - Josh
Ako? Iniwan ni Chloe kay Josh? Impossible toh! If I know, gusto lang ako tanungin ni Josh sa pinaguusapan namin kanina.
“Alam kong alam mo ang gusto kong itanong. Kaya kung ako sayo, sabihin mo na lang” Kitam? Sabi ko na
nga ba.
“EXCLUSIVE: JOSHUA JAY DE LA VEGA MARTIN ACCIDENTALLY SLIPPED INSIDE THE BOY’S CR THIS
MORNING”
Josh’s EXACT EXPRESSION:
O__________________________________________________________________________________O
“Paano………….. NAKITA AKO NI CALEB?!”
“Oo nakita ka niya. May picture pa nga eh”
Nilabas ko yung phone ko. “Eto oh!” Sabay pakita sa kanya ng wallpaper ko.
“Akin na nga yan!!!” Iniwas ko sa kamay niya yung phone ko.
“Ayoko nga! Idedelete mo toh eh!”
“Akin na sabi eh!!”
“Ayoko nga!”
“Hahalikan kita sige ka!”
“Maniwala ako sayo! AHAHAHA!”
“Akala mo ah!”
O__________________________________________________________________________O
O.M.XVBIUVBENVKDVBJGMRLVNDLVDSM.G. JOSH KISSED ME AGAIN?! FOR THE 2ND TIME?! ABA ABA!
SUMOSOBRA NA TONG LALAKE NA TOH AH. Okay lang nung first time pero second time? HINDI NA
NOH! Nakakainis! Na-isahan nanaman ako ni Josh! I wasn’t prepared for this! Kala mo naman
nakakatuwa tong ginawa niya! WAAAAAAAHHHHHHHHHH!! JOSHUA JAY DE LA VEGA MARTIN,
NAKAKAINIS KA TALAGA! I HATE YOU! I HATE YOU!
“BAKIT MO GINAWA YUN AH!?!”
“Ayaw mo maniwala eh”
“ANG KAPAL TALAGA NG MUKHA MO!”
“Sige na. Makapal na mukha ko. Pero nahalikan naman ulit kita. Kaya okay lang din. :P” Humirit pa tong
walangya! >____________<”
“NAKAKAINIS KA!!!!”
Pagkadating na pagkadating ko bahay, pumasok na agad ako sa kwarto. Hindi ko nga pinansin si Chloe
eh!
Nakakainis talaga si Josh! “Pero nahalikan naman ulit kita. Kaya okay lang din.” Okay? Anong okay dun?!
Dapat hindi ko na toh pinoproblema eh! Nahalikan na niya ako once, edi dapat sanay na ako!! >_<. I’m
trying my best to avoid that guy! Siya kasi tong dikit ng dikit sa akin eh. LINTA TALAGA SIYA! LINTAAAA!
ISANG MALAKING LINTANG MARUNONG MAGSALITA!
“Ella! Papasukin mo ako. Dallliiiii!” - Chloe
“Nakaopen yun pinto” -___-“
“Uy, ano bang nangyari sayo ah? May ginawa ba siya sayo?”
“Obvious ba? MALAMANG MERON!”
“ikaw ba naman halikan eh…”
“ANO?! HINALIKAN KA NIYA? NANAMAN? PAANO? I-KWENTO MO!” Si Chloe kulang na lang i-ngudngud
niya mukha niya sa akin eh. Ang problema ko talaga ang pagiging chismosa ni Chloe! Kailangan lahat
alam niya eh. Kaya nga dito sa bahay hindi uso ang word na privacy.
“Baket paano ba humalik? Malamang through lips diba?”
“Sira! Ang pilosopo mo! Di kaya gusto ka na talaga ni Josh?” Ako? Eww. Baka ‘isa’ sa ‘mga’ gusto niya.
“Ako? Nako. Impossible yun. Si Josh sobrang daming crush! Asa ka namang ako lang ang gusto nun”
I made my point naman diba? Kaya nga ang tawag namin sa kanya ay Josh na maraming Crush!
AHAHAHA. Pasimuno yun ni Ivan. Totoo naman eh. Biruin mo sa school mahigit sampu crush nun.
Aabutin kami ng buong araw bago namin matapos yun. Kasi si Josh, he never settled with one girl exept
for Stefanie. Eh break na sila, so back to the chickboy Josh. Na according kay Lance ay way lang daw yun
ni Josh para makarecover sa breakup nila. Ibang klase ang way ni Josh. Kailangan daw manchicks nang
maramihan para makarecover. K
Siyempre nag-daldalan muna kami ni Chloe tungkol diyan sa kiss na yan. Ano naman kung nag-kiss ulit
kami diba? Buti sana kung may sense yung kiss na yun. Eh wala. Josh doesn’t like me. In other words,
AKO lang ang may nararamdaman. Para sa kanya wala lang yun. I’m sure. Sa dinadami nang naging GF
niya impossibleng hindi pa rin siya sanay humalik nang basta-basta. HE’S DOING IT FOR FUN. That
heartless idiot.
“Uy, nag-vivibrate phone mo…”
One text message from Josh Martin
Saya ko ngayong araw! Naka-jackpot nanaman kay G********. :”””> Kaso one shot lang eh. Kainis! Sana
maulit.
- Group Message.
- I LOVE YOU!
“Kanino galing?”
“WALA! Kay Ivan. Nangangamusta lang siya” Sira ulo talaga tong si Josh. Kailangan talaga i-broadcast?!
GROUP MESSAGE? Pag ako talaga dinumog ng admirers ng lalakeng toh.
“Galing kay Josh yan eh!”
“HINDI NGA EHHHHHH!!!!”
Subukan mo lang talaga i-send kay Chloe yang message na yan. Nakoooooo, malilintikan talaga sa akin
yang mokong yan. Care ba nila kung may nakahalikan siya? Depende na lang kung die-hard admirer niya
yun. Baka pag-pasok ko bukas may dalang itak silang lahat.
Tsaka alam niyo ba na merong Joshua Martin Fanclub sa school? Anduga nga eh. Dapat bawal yun. Kasi,
wala naman silang natutunan dun. Ang malupit pa din, mahigit 80 members sila. In other words, Josh
has more than 80 admirers sa buong school. Pedeng pede nang gumawa ng isang battalion. AHAHA!
Anyway, sana naman wag malaman ng KAHIT SINO tungkol sa kalokohang ginawa ni Josh. Ang manyak
kaya tingnan. Ikaw ba naman halikan ng walang permission? Kahit gaano kapogi yung humalik sayo, para
sa akin wala ding yun kwenta. Buti sana kung gusto din ako ni Josh. Eh hinde. Anobatoh! >_< Umaariba
nanaman ang pagiging actress ko! Tama na nga!
“May gusto ka ba kay Josh?” Seriously, napalingon talaga ako kay Chloe nun. Akala ko nagbibiro siya. But
she SOUNDED and LOOKED serious nung sinabi niya yun sa akin.
“Ano? Hindi kita narinig eh” I’m not sure kung tama ba narinig ko. Kasi never IN MY LIFE na tinanong ako
ni Chloe na crush ko si ganito, si ganyan.
“I said, may gusto ka ba kay JOSH?” What the heck would I answer? YES, NO, MAYBE? Kahit ako hindi
ako sure sa feelings ko kay Josh. Paminsan gustong gusto ko siyang patayin. Paminsan naman gusto ko
siya kasama. Alam mo yun? Ang labo. Ano yun semi-crush?
“No…”
“Kung no, bakit ang tagal mo sumagot?” Oh shoot. I’m caught. K
“I DON’T KNOW! Wala namang kwenta kung mag-kakagusto man ako eh. HE WOULD NEVER LOVE ME
BACK” I made my point? Diba? Playboy si Josh. Sana magbago na siya. Kahit para sa akin lang.
“It doesn’t matter he loves you back. My question is, DO YOU LIKE HIM?”
“50%”
First, I’m busted by Ivan and now Chloe. Sana naman hindi na kumalat. Pag nakarating kay Josh na crush
ko siya, kahit kunti lang, hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Baka mamatay ako sa sobrang KABA!
At kailangan ko din i-consider yun ‘deal’ namin. Pag nalaman niyang in-love ako sa kanya. IT’S
GAMEOVER.
“Can’t you make it a hundred percent?”
“I wish… if only he’s back to his old self. The Josh before Stefanie entered his life” Hindi ko naman sinisisi
si Stefanie kung bakit naging ganito si Josh. Pero mukha lang kasi. Baka naging emotionally unstable si
Josh. AHAHA!
“Can’t you give him a chance?”
“I need to make sure he deserves it” It’s true. Bakit naman ako magpapakatanga sa isang tao na alam
kong babasurahin lang feelings ko? And I heard it with my own ears. Paglalaruan lang daw ako ni Josh
kagaya ng ginawa niya sa mga ‘ex’ niya. Ang sakit sakit kaya pag pinaglalaruan ka. Nang taong gusto mo
pa. Yung feeling na pinagsisisihan mo kung bakit mo pa siya nagustuhan? Yung feeling na kulang na lang
bumuhos na lahat nang nararamdaman mo in the form of tears? I’ve never experienced it before. At
AYOKO ding ma-experience yun. Lagi kong napapanuod yung ganung scene sa T.V. I can feel the
character’s emotion by that time. Baka mangiyak-ngiyak na din ako. Baka hindi ko na din kayanin lahat
ng bagay. Kahit alam kong medyo OA yung pagkakadescribe ko, per totoo naman kasi.
“You shouldn’t keep your feelings. Kaya nga sumama ako sayo dito diba?”
“I know. I’m sorry,Chloe. But pede bang wag muna nating pag-usapan toh? Wala naman akong balak
maging certified drama queen”
“IKAW TALAGA! Nagawa mo pang mag-biro. Sabagay, mas gusto ko ang role mo bilang KONTRABIDA!”
“Edi ano ka BIDA?!”
Siyempre, naglaro muna kami nila Chloe. Buti na lang may best friend akong kasama….
To: Many
Hey Guys! Grabe kakapagod makipaglaro kay Chloe! AHAHA! Sige tulog na kami. Good night. See you
tomorrow.
@Ivan: Secret lang natin yung kanina ah. Subukan mo lang ipagkalat, LAGOT KA SA AKIN! >:D
-Group Message
- I’m so stupid.
Sana kahit papaano ma-realize mo na may taong nandito lang para sayo. Sana wag ka na maghanap mag
iba. Sana matuto ka nang mag-seryoso. Sana matuto ka nang magmahal ng totoo. Sana matuto ka nang
mag-appreciate ng ibang tao. Hanggang expectations na lang ba ako parati?
“Good night Ella!”
“Good night Chloe!” J
I wish it will come true. Not tomorrow, not next week. But someday, sometime in the future.
*************************************************************************************
*****************
Last update for today. Bukas na lang ulit ^___^
Okie? Don't forget to read! :)
Pwede ring mag-vote at mag-comment kung gusto ninyo XD
Chapter Sixteen.
Josh’s Part
Time fast forward.
At ako ay nagbabalik. AHAHA. Last July 23 birthday ko. Ngayong August 5 na. Bakit ba ang bilis bilis na
oras? Parang kelan lang. Kelan lang nung last kiss namin ni Ella. Iniisip pa din niya kaya yun? Feeling ko
kasi hindi. Simula nga nun parang iniiwasan na niya ako. Siya naman kasi may kasalanan eh. Ayaw ibigay
yung phone. Ayan tuloy. K
Parang may problema tong si Ella. Kanina pa tahimik eh! Di ako sanay.
“Okay ka lang ba? Ang lalim ng dinadamdam mo ah” - Ivan
Naunahan ako. BADTRIP!
“WALA AH! Wag mo na lang ako intindihin” - Ella
“Baka nilalagnat ka na ah!”
ABA! Si Gab nag-lakas loob hawakan forehead ni Ella?
“ANO YANG GINAGAWA MO HA? Hindi porket magkapangalan kayo ibig sabihin pede mo na siyang
hawakan ng ganyan!” - Josh
“Care mo ba? Hindi naman kita kaano-ano diyan eh” - Ella
Aray. Masakit yun ah. Grabe naman makapagsalita. CONCERN LANG YUNG TAO!
“Aray…” - Lance
“Mang-asar ka pa Lance. Sige lang”
“Tama na nga yan! Masyado kayong mga isip-bata!” - Chloe
Edi tumahimik nga kami baka magalit pa si Chloe. Mukhang mangangain ng tao si Chloe pag galit yan eh.
“Grabe Ella excited na ako sa visit ni Ate Mae dito!” - Chloe
Ate Mae? Sino yun?
“AHAHA! Ako din nga eh. Nakakamiss din siya kasama noh?” - Ella
“Sinong Ate Mae?” - Dennis
“Pinsan ko! Ganda nun sobra” - Ella
Ah ganun ba…. Kapangalan niya kasi si…..
“Wag na nga nating pag-usapan yang pinsan mo! Next topic na!” - Ivan
Siyempre si Ivan back-up ko. Kasi ‘Mae’ ay si… AY BASTA WAG NA! Wala na akong pakielam sa kanya.
Ang alam ko nakapag-moveon na ako. Focus muna kay Ella.
Hanggang ngayon problemadong problemado pa din ako kung anong gagawin ko sa ‘deal’ namin ni Ella.
Kasi SOBRANG hirap gawin. Si Ella kasi, hindi siya yung tipo na babae na bibigay na lang pag sinabi ng
isang lalake na gusto niya siya. Kahit paulit-ulit ko sinasabing si ELLA LANG GUSTO KO, kahit hindi, wala
pa din siyang pakielam. Lagi na lang siya nag-iiba ng topic. Ganun ba talaga siya nandiriri sa akin? SA
MUKHA KONG TOH? Tsaka, gusto ko na ngang sabihin na ayokong paglaruan si Ella. Masyado siyang
mabait para saktan ko ng ganun. And, ngayon-ngayon ko lang nalaman na malaki ang chance na
magkagusto ako kay Ella. Bakit? Napapansin ko din na hindi na ako masyadong sumasama sa ibang
babae. Paminsan na lang. At lagi na lang pumapasok sa isip ko si Ella. Ganun na lang lagi ang nangyayari.
“May progress na ba sa panliligaw mo,Josh?” - Lance
Tumingin ako kay Ella. Hindi man lang siya lumingon?! Ano ba talagang problema ng babaeng toh?
Ella’s Part
ERR! KAKABANAS TALAGA SI JOSH! Paano ba naman, SA HARAP KO PA NAKIKIPAGLANDIAN SA IBANG
BABAE?!? Nakakainis talaga! Ginawa pa niya yun SA HARAP NAMING LAHAT! Shock na shock nga sila
Ivan eh. As in kitang-kita mo na naglalandian silang dalawa. Nakakadiriiiiiiiiiiiiiiiiiiii! Okay, medyo
nagseselos ako. PERO MEDYO LANG. As in kunting kunti lang. Anyway, nakakainis kasi yung feeling eh.
Tapos eto namang babae na ito kung makayakap kay Josh, WAGASSSSSS! F na F niya. Grabe
nakakayamot. >_____________< Hindi na nga ako makatingin kay Josh eh. Baka kung ano pa isipin. Baka
isipin niyang nagseselos ako. Kagaya nga ng sinabi ko, partly true yun. Pero wala na akong magagawa
kasi sadyang nasa ‘nature’ na ni Josh ang manlandi ng iba’t ibang babae. Kelan ba niya kasi matutunan
na hindi dapat pinaglalaruan ang feelings ng mga babae? :| Sana matutunan niya yun kahit papaano.
Buti sana kung AKO lang ang NASASAKTAN pero hindi eh. Halos lahat ng admirers niya nahuhurt din.
Ibang klaseng tao talaga tong si Josh. But I don’t know why I fell for him. TWICE.
“Bye Ella”
Kahit mahina niyang sinabi yun narinig ko pa din. BUMULONG KA PA! AHAHA! Dahil dun.. kusa nang
tumingin ang buong mukha ko sa kanya. Accidentally. Hindi ko matiis eh! Para kasing sweet.
Naramdaman niya siguro na naiinis ako. Kanina pa kasi siya nakatitig sa akin. Balak ata akong tunawin ng
lalakeng toh.
“Hindi ka siguro maka-get over dun kay Josh at sa girl na yun” - Chloe
“Ano bang pakielam ko dun? Makipag-landian siya kung gusto niya” - Ella
“SUS! Pakipot ka pa. Nagseselos ka lang diyan eh!”
“HINDI NGA EH! Bakit naman ako magseselos?”
“Kasi gusto mo siya” Nabara ako dun ah.
“Ako?! Hindi noh……”
“Anong hindi? It’s too obvious, Ella. You got nothing to hide”
Paminsan sinasabi ko sa kanya na gusto ko si Josh tapos paminsan naman hinde. ANG GULO KO! Medyo
nalalabuan pa kasi ako sa feelings ko for Josh. Hindi ako sigurado kung TAMA ba tong nararamdaman ko.
Okay so, I lost with Chloe. Okay, edi ako na obvious na nag-seselos. May karapatan naman ako magselos noh! Sabi ng Josh na yun seryoso daw siya akin. Eh ako namang nagpapaka-baliw sa sinabi niya
kahit alam kong hindi totoo. Lagi ko na siyang pinipilosopo eh. Para hindi na siya maka-‘banat’ sa akin.
Kinikilig ako pag gumaganon siya. Wala lang, ang sarap kasi nung feeling na binabanatan ka ng crush mo.
Alam mo yun? Halos sumabog ka na sa sobrang kilig.
One Text Message Received
From: Josh Martin
uyyy… galit ka??
Hindi ako galit. Nagseselos ako…
To: Josh Martin
Ako pa ngayon galet? HAHA, nahihibang ka na ba?
From: Josh Martin
GALIT KA EH! bakit hindi mo ako pinapansin kanina…? :/
To: Josh Martin
Hindi nga! Kulit naman nito. >____>
From: Josh Martin
edi ano? nagseselos ka?
Oh shocks.
To: Josh Martin
I don’t have the right to be jealous noh! Tsaka ano bang paki ko sayo?
From: Josh Martin:
may karapatan ka kasi IKAW NAMAN ANG MAHAL KO EH
I stopped texting. AND SMILED. GRABEEEE,kinikilig nanaman ako. Kahit kelan talaga, Josh! Walang
kupas sa pagbabanat.
“Kinikilig na siya oh! AYIEEEEE, SWEET” - Chloe
Andito pa pala si Chloe? Well I got nothing to hide nga.
“Oo na sige na. Ako na kinikilig. HINDI KO MAIWASAN EH!”
She just laughed and asked kung bakit pa daw ako nagpapakipot. Ang sinabi ko naman, “Mas maganda
kung magkakagusto talaga sa akin si Josh. Bago ako umamin”
I made a point. Ayokong mag-assume. Kasi ayaw kong masaktan. Ayoko na.
From: Josh Martin
ano na? bakit nanahimik ka? hay nakoo!
To: Josh Martin
Ayoko na nga makipagusap sayo! Ang kulit mo eh!
From: Josh Martin
hala? nagalit? sorry na kasi! ano ba kasi problema mo?
To: Josh Martin
Ako pa ngayon may problema? Ayusin mo nga yang buhay mo!
From: Josh Martin
hala, lalo pang nagalit? sorry na nga ehh!!!
Oo, sa dinami-dami ng exclamation mo, kitang-kita ko na sincere ka mag-sorry.
Tinamad na ako mag-reply. Paubos na din kasi load ko. Kaya next time na lang.
Nanahimik si Josh ng mga… 20 minutes? Mga ganon. Tapos bigla na lang niya ako tinawagan. Ang yaman
naman nito sa load!
“Asan ka ba?”
“Malamang asa bahay. Sira ka ba?”
“Eto naman! Si Chloe nandyan?”
“Nope. Kakalabas nga lang eh”
“Tingin ka nga sa bintana!”
“Paano pag ayoko?”
“EHHH! DALI NA KASI!”
“Ba’t ba?”
Siyempre dahil sa curiosity ko tumingin ako sa bintana. And guess what I saw….. JOSH HOLDING A
PLACARD SAYING “Sorry na! Hindi ko na uulitin. Pangako”
Napa- O______________________________O ako.
“Gulat ka noh? Ano na?” – Josh
Biglang pumasok si Chloe sa kwarto tapos nginitian niya ako. Grabe naman tong mga toh. 20 minutes pa
lang ang lumipas may plano na agad sila?
Bumaba ako. Siyempre kaharap ko si Josh. SHEEEEETTTTTTTT. Kinakabahan ako! Hindi ko na alam ang
gagawin ko. My heart started to BEAT FAST AGAAIIINN. Kainis talaga si Josh. Tapos ngumiti pa siya sa
akin. Shocks ang pogi niya. >-<
“Sorry?”
Hindi ko alam kung NGITING-ASO lang ba yung ginagawa niya eh! K Pero honestly, kinikilig ako. Ayan
nanaman sa kilig feeling na yan! Hindi na ba toh matatapos?
“Sige na nga! Ang kulit mo kasi eh!”
HE SMILED. AGAIN. Potek mukha siyang anghel! MUKHA LANG OKAY? Pero grabeeeeeeeeeee, ANG
GWAPO NIYA TALAGA. Hindi ko na matatago yun. Ano ba kasi klaseng nilalang siya? Lahat na lang meron
siya. Problema nga lang pang timang yung ugali niya. Sayang eh. Pag naging mabait siya, WALA NA
AKONG HIHINGIN PA. Siya na lang noh. Pero kung mangyayari man yun, baka kinabukasan end of the
world na. HAHA! :P
As he went near me, I can feel my heart pounding FASSTTT. Daig pa ang Ferrari at Lamborghini sa bilis ng
tibok eh. Hinawakan nanaman niya mukha ko. Don’t tell me he will kiss me AGAIN?
Papalapit ng yung lips namin… NANG BIGLANG…
------------------------------------------------------------ BANG ---------------------------------------------------------------------
Napasigaw ako ng di oras. What the heck. Asan nanaman ba ako ha? -________-“
“Good MORNINGGGGGGGGGG!” - Josh
Bwiset na pambungad.
“IKAW NANAMAN?! Teka nga asan ba ako—“ - Ella
Teka nga, IBIG SABIHIN PANAGINIP LANG YUN?!?!?!?! NO WAAAAYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY. ANG
MALAS KO NAMAN OH! Bakit pa kasi panaginip yun? DAPAT REALITY NA LANG. Andun na eh. ANDUN NA
TALAGA. Leche, ang malas naman oh! -______________________-“
“Lagi naman talaga ako eh. Andito ka ngayon sa bahay. Hindi mo na maalala? Nakatulog ka sa sasakyan.
Dinala na kita dito para ma-solo naman kita kahit sandali lang” - Josh
Sa totoo lang, hindi maganda ang pagkakaintindi ko dun.
“Ano nanaman bang problema mo?” - Ella
“IKAW. IKAW ang prinoproblema KO. Hindi ka kasi namamansin. Siguro nagseselos ka sa admirer ko
kanina.” - Josh
“Selos mo mukha mo. Asa ka namang mangyayari yun.” - Ella
Nilapit nanaman niya yung pagmumukha niya sa akin. AS USUAL, nagkiller smile nanaman siya. Sasabog
na ako sa sobrang kilig. Kunti na lang.
“Basta ba lagi mo lang tandaan na sayo lang ako…” - Josh
OM@#$%^&*(. Malaglag na ako sa kama sa sobrang kilig. NAKO PO. K Baka panaginip nanaman toh.
Wag sana. LORD PLEASE! SANA TOTOO NA TOH! Mas pan-laglag panga yung nangyayare ngayon eh. As
in sagad sa lupa ang kilig ko.
Sana lagi na lang ganito….
I love you Josh…
Chapter Seventeen.
Josh’s Part
Andito ngayon si Ella sa bahay. Ang cute naman niya matulog. Kanina pa ako nakatingin sa kanya eh.
Wala lang. Di ko kasi mapigilan sarili ko eh.
After exactly, 1 hour, 3 minutes and 27 seconds gumising na siya. Ang cute niya pa din humikab. Haha,
grabe ang weird ko. Pati pag hikab niya pinapansin ko na din. Hindi ko alam kung bakit ganun. Lahat na
lang pinapansin ko tungkol kay Ella. Pati na din yung feeling na ayaw mong galit siya sayo? Parang sobra
kong dinadamdam kung hindi niya ako pinapansin. Kagaya na lang kanina. Bigla na lang nananahimik.
Tapos nakatulog pa sa sasakyan. Oh san ka pa? Grabe talaga.
“Good MORNINGGGGGGGGGG!” - Josh
nirapan lang niya ako. Wala pa ngang ginagawa yung tao eh!
“IKAW NANAMAN?! Teka nga asan ba ako—“
It’s always me, Ella. Lagi naman ako eh. Lagi namang ako yung nangungulit. Bakit ikaw? Hindi mo naman
ako kinukulit. Di ko nga malaman kung may gusto ka ba sa akin. Tapos ako na nga tong nag-eeffort na
makipagclose sayo ayaw mo pa. MASAMA BA? I want to know more about you. Other than the
bungangerang Ella na matagal na matagal ko nang kilala. Gusto kong makilala yung gentle na Ella. Yung
ugaling Ella pag kausap si Dennis o Caleb.
“Lagi naman talaga ako eh. Andito ka ngayon sa bahay. Hindi mo na maalala? Nakatulog ka sa sasakyan.
Dinala na kita dito para ma-solo naman kita kahit sandali lang”
Gusto ko siya ma-solo kasi this past few days parang lagi na lang kami nag-babangayan. Minsan kahit
nakita lang niya ako bigla na lang siya magagalit tapos aalis. Ganun ba talaga kapangit itsura ko pati
mood niya nababago din sa tuwing dadating ako?
“Ano nanaman bang problema mo?” I just want to TALK!
“IKAW. IKAW ang prinoproblema KO. Hindi ka kasi namamansin. Siguro nagseselos ka sa admirer ko
kanina.”
“Selos mo mukha mo. Asa ka namang mangyayari yun.”
Nilapit ko mukha ko sa mukha niya. Siyempre nag-smile ako. Kasi laging napapatahimik si Ella pag
ginagawa ko yun. Kaya nga parang yun na yung advantage ko sa kanya.
I whispered in her ear, “Basta ba lagi mo lang tandaan na sayo lang ako…”
Gusto niyo ba malaman kung totoo yun? Yes, it’s true. Pero hindi ko siya gusto as in gusto. Crush lang
pero hindi pa umaabot dun sa level na pang-iba na talaga. Hindi ko nga inaasahan na ‘ma-dedevelop ako
kay Ella eh. Kasi sa lahat ng babaeng nakilala ko sa buong talambuhay ko siya na ang pinakamalala.
Unang una bungangera. Parang ulam niya buong araw tatlong microphone? Wagas makasigaw eh.
Anong tingin niya sa akin bingi ako? Hindi kaya. Rinig na rinig ko lahat ng sinasabi niya.
Naramdaman ko na ngumiti si Ella. See? Basta ba marunong ka bumanat. Este, marunong ka maging
honest sa taong gusto mo. Pero sigurado naman akong hindi niya yun dinadamdam. HINDI NIYA AKO
GUSTO KO! Kahit pa siguro baliktarin ko pa ang mundo hanggang ‘playboy’ na lang ang tingin niya sa
akin. Kung gugustuhin naman niya, magbabago ako eh. KUNG GUGUSTUHIN NIYA. TAMA NA NGA!
Masyado na akong nagiging cheesy. Araw-araw naman ata ako cheesy eh. xD.
“Masyado ka naman! Ikaw? Sa akin ka lang? AKALA KO BA TAKEN BY MANY KA?”
Anak ng. ANO? TAKEN BY MANY? Ano ako slices ng pizza na pedeng ipamigay kung kani-kanino lang?
-________-“ Okay, inaamin ko CHICKBOY ako. Pero hindi playboy. Anong difference? Loyal ako sa
partner. Pag may girlfriend ako, stick-to-one. Hinding hindi ako nag-two timer kahit kelan. Tsaka, tao din
naman yung mga girlfriends ko. Sigurado akong masasaktan talaga sila pag nag-hanap ako ng iba habang
GF ko pa sila. Alam niyo yun? Hindi ako ganun. Nililinaw ko lang. Kaya pag yang si Ella sinagot na ako,
hindi ko na yan pakakawalan pa. Tsaka, sigurado akong matutulungan niya akong makalimutan NANG
TULUYAN si Stefanie. Tsaka malay mo siya na ang maging gamot sa sakit kong pagiging playboy.
“Masyado ka namang masakit mag-salita! Ako na nga etong nagpapakabait tapos aawayin mo pa ako?
Grabe ka din eh”
Tumalikod ako sa kanya. Aalis na sana ako. Tapos, hinawakan niya braso ko.
“Uy! Joke lang. Masyado ka namang serious” Hindi ko siya pinansin. Bahala ka sa buhay mo. Pinipigilan
ko na nga sarili ko tapos ikaw pa mangangaway? Ayos ka din eh noh. K
“Uy.. UY! Sorry na nga ehhhh!”
“Kiss muna”
“KISS MO MUKHA MO! Yun lang pala habol mo sa babae eh. WALA KANG KWENTA!” Ay putek. Wa epek
pala yung pagpapacute ko. Mauuwi din pala sa sigawan.
“Eh hug?”
SHET! Ba’t yun lumabas sa bibig ko? DAPAT SORRY EH. Anak ng. Mas lalo pa akong masisigawan nito eh!
“Next time na lang. >_>”
HA? ANO? Next time na lang? Ako ba pinagloloko nito? Walang, ‘MANYAK KA!’ o ‘LUMAYAS KA NGA SA
HARAP KO!’? Walang ganun?
“MAY SAKIT KA BAAAA?!”
“Wala. Baket?”
“Bakit parang bumait ka?”
“Bakit tingin mo ba sa akin masama ako? AYOS KA DIN AH!”
“Hindi ah. ANGHEL ka para sa akin. ANGHEL sa lupa. Hindi ANGHEL na hinulog sa lupa”
Napatawa siya. Sige ako na corny. =____=”
“MAIS! Ang mais mo, Josh! AHAHAHA!”
“Ang mais ko pero tumawa ka? Baliw ka lang diyan eh”
“Baliw na kung baliw.”
Pero hindi pa din siya tumitigil sa kakatawa. Ganun ba talaga ka-corny yung sinabi ko?
Biglang nag-ring yung phone niya.
“Hello?”
Tumingin sa akin si Ella.
“Ha? Wala akong kasama noh. Asan ka ba?”
Anong tawag mo sa akin HANGIN? Bakit ayaw mong sabihin na kasama mo ako?
“WAG KA PUMUNTA SA BAHAY! Wala ako dun. Nasa… nasa bahay ako ng pinsan ko eh!”
“Ah. Sige, sige bye na. Ingat ka din”
“Sino yun?”
“Si Caleb. Gusto daw niya mag-Starbucks eh”
AYAN NANAMANG CALEB NA YAN! Bakit ba lagi na lang nasasama pangalan niya? Sinabihan ko na nga
na wag sumama sa kanya. Pero sige pa din. Sama pa din ng sama. Pasaway masyado eh.
“Malamang hindi. Magseselos ka eh”
“Buti na lang alam mo!”
Oo magseselos ako. Kaya subukan mo lang. Malamang hindi ikaw ang mananagot sa akin. Si Caleb. Siya
kasi tong lapit ng lapit. Kailangan talaga lahat ng babaeng napapalapit sa akin aagawin niya.
“Sige, alis na ako. Papasundo na lang ako kay Mang Sergio”
“HATID NA KITA. Walking distance lang naman eh. Anong gusto mo naka-sasakyan o lakad na lang?”
“Lakad na lang. Sayang sa gasoline eh”
“Okay sabi mo eh”
Nauna na siyang bumaba. Akalain mo dalawang beses na siya nakatulog sa kama ko. 2 BESES KA. Kahit si
Stefanie hindi pa nakatulog sa higaan ko pero si Ella, NI HINDI KO SIYA GIRLFRIEND, pero lagi siyang
nakakatulog sa kama ko? Ibang klase talaga.
Bago ako bumaba, nag-suot pa ako ng maayos na damit. Pinapalit ako ni Ella. Sabi niya kahit t shirt na
lang tapos patungan ko ng Jacket okay na. Siyempre mag-pants na din diba? Ngayon lang siya nagsuggest ng ganun. Ano kaya problema nun?
“Himala at gusto mong simple lang suot ko ngayon”
“Masama? Wala lang. Hindi naman kailangan naka bonggang outfit ka pa. Pupunta ka lang naman sa
bahay namin”
“Sabagay….” - Josh
Nanahimik kami pareho. Para bang biglang naging nakakailang? Kahit walang reason. Basta. Ang weird
nga eh.
“Uh ano….” - Josh
BIGLANG KUMULOG. TAPOS UMULAN. TAPOS ANG LAKAS PA! Kung hindi ka naman minamalas oh! K
“Hala.” - Josh
Tumingin sa akin si Ella. Shet ang ganda niya. Basang-basa na din yung buhok niya.
“Teka, balik lang ako. Kuha ako ng payong” - Josh
“Ano ka ba? Basang basa na nga tayo eh. Tapos kukuha ka pa din ng payong? Enjoyin na lang natin yung
ulan” - Ella
Naglalakad pa din kami. Nagtatawanan, nagkwekwentuhan…. Para bang wala kaming pakielam sa ulan?
Ganun. Saya nga eh. Si Ella lagi pang tumatawa. Parang baliw lang. Tumatawa ng walang dahilan.
Sobrang daming nangyari ngayong araw na toh. Kahit nagalit pa sa akin si Ella kanina. Pero at least alam
kong hindi na siya masyadong galit sa akin. Sana talaga lagi na lang ganito. Masaya kami pareho. Baka
nga balang araw mahulog na talaga ang loob ko sa kanya. Hindi naman siguro impossible yun diba? At
hindi ko naman pipigilan yun. Kung gusto ng puso ko na ibigin si Ella edi sige. Mamahalin ko siya. Kesa
namang magpaka-tanga ako at hindi pansinin yung mga nararamdaman ko. Masakit din yun para sa
akin. At ayoko namang gawin yun. Proud ako sa taong gusto ko. Kaya nga nagustuhan ko siya diba?
Siguro totoo bungangera nga talaga si Ella. Hindi ko na mapagkakait yun. Pero habang tumatagal lalo ko
pa siyang nakikilala. Lalo ko pang nalalaman ang maraming bagay tungkol sa kanya. Pati ako, hindi ko
namamalayan nakwekwento ko na sa kanya lahat nang dapat AT hindi dapat ikwento. Kagaya na lang ng
tungkol sa ex ko. Tapos na kwento ko pa yung HABANG NAGDEDATE KAMI. Oo alam ko. Sobrang bilis ng
mga pangyayari. Parang kelan lang nung nakilala ko siya. Tapos ngayon gusto ko na siya agad? Possible
naman siguro yun. Kasi nangyari na nga sa akin diba? Inaamin ko unang una ko pa lang siyang nakita
alam ko na agad na hindi kami magkakasundo. Dahil unang una, AYAW niya sa BUHOK ko. SUNOD, Ang
DAMI kong PIERCINGS. ANG PINAKAMALUPET, MASAMA daw ugali ko. Basta! Ang dami niyang reklamo
tungkol sa akin. Kaya nga nagbawas ako ng kunti eh. Binago ko na yung kulay ng buhok ko. Tinanggal ko
na din yung 7 ko pang piercings. Ngayon ko lang toh sasabihin. Sa katunayan, dapat EARRINGS TAWAG
DUN. Hindi piercings. Kasi sa tenga nakalagay lahat ng burloloy ko sa katawan. Pero dahil ayokong
gamitin yung EARRINGS edi piercings na lang. Wala akong pakielam kung parehas lang yun. Ahahahaha!
“Ella….”
“Ano yun?”
“Kung pagbibigyan mo ba ako… pede mo akong bigyan ng chance para magawa ko ng maayos yung deal
natin?”
“Bakit mo naman nasabi yan?”
“Kasi, kung lagi mo na lang ako pangungunahan, mas lalong mawawalan ako ng pag-asa. Please? Kahit
isa lang”
“Hmm… Just make sure you’re worth it. Babawiin ko yun pag nalaman kong hindi ka karapat-dapat for a
chance” She smiled.
“Then we have a better deal”
Hanggang ngayon, hindi pa din tumitigil yung ulan. Malapit-malapit na din kami sa bahay ni Ella. Grabe
baka magbaha sa bahay nila Ella pagdating namin dun. Basang basa kaming dalawa eh!
“Nako, mukhang mahihirapang mag-mop si Ate Charlene mamaya. Mukhang O-Ondoyin yung bahay eh”
“Okay lang yun. Sabi ko sayo dapat nagsasakyan na lang eh”
“Wala ka kayang sinabi! Ikaw talaga. Okay lang naman eh. Matagal na din nung huli akong maligo sa
ulan. Never pa akong naligo sa ulan nung nasa States pa ako. Baka kasi manigas ako sa lamig eh”
Sabagay. Tama siya. Malamig pala sa States. Nakalimutan ko na. AHAHA! Matagal na kasi nung huli kong
punta dun eh.
Nakadating na din kami sa bahay nila Ella. Hindi namin inaasahan yung makikita namin. Nandun silang
lahat! Sila Ivan, Dennis, Lance, Gabriel. Bakit naman sila nandito? May party ba?
“Ang tagal niyo ah! Basang basa pa kayo!” - Chloe
“Bakit hindi kayo nagsasakyan?” - Ivan
“AYOKO EH! Teka, ano bang ginagawa niyo dito?” - Ella
“Gusto namin eh! AHAHAHA” - Lance
“Sige bahala kayo. Josh, sama ka sa akin sa taas. Baka may extrang damit dun si Kuya” - Ella
“Oy, baka may gawin kayo dun ah!” - Ivan
“Gag*. Umayos ka Ivan” - Josh
“Masyado ka naman! Oo na joke lang” - Ivan
Sumama na ako dun sa kwarto ni Ella. Grabe, ang laki ng kwarto.
“Ikaw lang mag-isa dito?” - Josh
“Oo naman. Hindi naman ako duwag eh. Ah, eto oh. Extrang damit ni Kuya”
Seryoso? Hindi daw siya duwag oh! Pero nung birthday ko halos mamatay na siya sa takot nung nakita
ko siya. AHAHA!
Wow. Hindi halatang ‘extrang’ damit lang toh. Mukhang bagong bago pa eh.
“Teka. Kelan ba yan binili?”
“Kahapon. Nag-reready na ako ng mga gamit kasi pupunta na sila Kuya dito next year.”
“Next year pa naman eh. MASYADONG EXCITED? Sige saan ako pedeng makiligo? Penge na din ng
towel…”
“Dun ka sa guest’s room maligo. May towel din dun. 2 doors to the left of my room”
“Sige, palit muna ako ah”
Nginitian na lang niya ako. Pustahan tayo malaki nanaman yung Guest’s room nila………..
Ella’s Part
Naligo na ako pagkatapos nagbihis. Sigurado ako namangha nanaman yung si Josh sa Guest’s room
namin. XD. Bumaba na ako agad right after I finished fixing myself.
“Si Josh? Tapos na maligo?” - Ella
“Hindi pa. May Gatsby ba sa Guest’s Room niyo?” – Dennis
“Oo naman. Baket?” - Ella
“Kaya pala” Sabin g magbabarkada in unison.
Ano naman meron sa Gatsby? Kinakain niya ba yun? AHHHAHAH.
“AYOS FITTING NITO AH! SAKTONG SAKTO!” - Josh
Napatingin kaming lahat. OMG. Ang gwapo niya talagaaaaaaaaaaaaaa. <3 Bagay na bagay sa kanya yung
suot niya. Grabe tapos sakto pa yung fitting?
“Bagay sayo Josh. Mukhang pinagdiskitahan mo yung Gatsby ah” - Gabriel
Ah, speaking of, obvious na obvious na ginamit niya kasi naman over yung pagkataas ng buhok niya sa
likod. Spiky hair. I think Spiky Hair is hot. Pero, ang baho kasi ng Gatsby Wax sa buhok. Tapos naninigas
pa. Dati gumagamit ng ganun si Kuya. Ang masama pa dun hindi sa kanya bagay yung spiky hair. -____-“
“Wagas maka-gamit ng Gatsby ba. Baka naman naubos mo na yun?” - Chloe
“Hinde. Kunti nga lang toh eh. Compared dati” - Josh
“Alin nung kayo pa ni Stefanie?” - Ella
O_O Why the heck did I said that? I sounded too offensive! Nako patay na.
Napatingin silang lahat sa akin. Oh sige ako na may mali. Tao lang ako noh.
“WALA! WALA AKONG SINABI! WAG NIYO NA LANG AKO INTINDIHIN!” - Ella
“Oo, nung kami pa ni Stefanie. Mas gusto niya kasing nakataas yung buhok ko. Pero hindi nanaman kami
eh”
Wow. I didn’t expect that. Sabagay, hindi nanaman sila. Kaya bakit pa niya kailangang gawin yun?
Nginitian ko na lang siya. Ano ba yan. All day long ko na siya nginingitian. Mukha akong ewan nito eh.
“TAMA NA NGA YAN! Nga pala, dito kami matutulog ngayon ah” - Ivan
“Ah, okay. Wait WHAT? DITO? AS IN NOW NA?!” - Ella
“Ayaw mo? Minsan lang namin eh. Sige na!” - Lance
“At saan naman kayo matutulog?” - Ella
“Sa guest room! Maglalatag na lang kami ng foldable beds” - Gabriel
Nakakatawa naman yung term ni Gabriel. xD. Ang iniisip kong term niya sa foldable beds ay KUTSON. X))
“Oo na sige na. NGAYON LANG AH!” - Ella
Naghiyawan silang lahat. Grabe talaga tong mga lalake na toh. Nakakain na nga sila dito tapos ngayon
naman matutulog na? Baka naman for the third time dito na sila titira?
“HORROR MOVIE MARATHON MUNA!!” - Chloe
“Ha? Si—sige.. kayo na lang. May gagawin pa ako eh….” - Ella
Sa dinami-dami ng mapapanuod kailangan ba talaga horror movie? Tingnan mo oh! 8pm na.
“DITO KA LANG.” - Josh
Hinatak na ako ni Josh. Ibig sabihin, no CHANCE to RUN. Mostly ng movies na pinanuod namin, Zombies,
Aliens, Cannibals, kung hindi naman mga taong nabaliw tapos pumapatay ng tao pero mukha silang
nakadroga o zombies. Kung hindi niyo naintindihan, isang great example ay ang Wrong Turn movies.
Ayan okay na? Ever since talaga ayoko ng Wrong Turn. Kahit maraming nagsasabi na hindi naman
nakakatakot. Ako naman kasi, AYOKO TALAGA NG SOUND EFFECTS. Yun lang eh. Makakapanuod naman
ako kung walang sounds. Kasi naman, sino bang hindi matatakot kung may biglang lalabas sa screen with
matching super-duper-ultramega scary sounds diba?
Time check: 2am.
Bale naka 2 movies na kami. 3 hours per movie kasi. 3rd movie na namin toh at mukhang walang balak
pa ding matulog silang lahat. Except ako siyempre. Kanina ko pa gusto matulog.
“AH AYOKO NA!! MATUTULOG NA NGA AKO!!!!” - Ella
“Sige bahala ka.” - Chloe
Umakyat na ako. Grabe nakakamiss matulog ah. Di kasi ako natutulog ng 2am. Sa States oo pero dito?
Hindi. Ewan ko kung bakit ganun.
“Hindi mo siguro kayang matulog ng late noh?” - Josh
“Tama ka. Teka nga, WHO GAVE YOU PERMISSION TO ENTER MY ROOM?”
“My heart did”
“Tigil-tigilan mo nga ako sa mga banat mo!”
Pero siyempre deep inside, kinikilig ako. Sino bang hindi? Ikaw ba naman sabihan ng ganyan ng taong
mahal mo? Malamang nakakakilig na yun. Kahit alam kong paminsan barbero lang yun. Barbero means
liar. Minsan nga pag bumabanat siya kulang na lang ma- hypertension na ako sa sobrang bilis ng
pagtibok ng puso ko eh. Alam niyo yun? That particular feeling that you want to burst out in happiness
pag sinasabihan ka niya ng I love you or any other love quotes? Sana nga lang sa akin lang niya sinasabi
yun. Baka naman kasi expect ako ng expect yun pala lahat ng babae sinasabihan din niya ng ganun.
Nagmumukha lang akong tanga nun eh.
“Dito ako matutulog ah”
“Saan ka naman matutulog?”
“Dito. Sa Sofa. Sofa bed naman toh diba?
“Oo?”
Binaba niya yung isang part ng upuan. Sofa Bed pala toh? Ngayon ko lang nalaman.
“Oh... Sofa Bed nga” - Josh
Humiga siya dun. Mukhang balak nga talaga niyang matulog dito sa kwarto ko.
“Bahala ka. Wag mo lang susubukang guluhin ako habang natutulog”
Hindi na siya sumagot. Ganon? Instant tulog pala eh. Tiningnan ko siya kung paano siya matulog.
Mukha siyang bata. I whispered in his ear,“Goodnight, Josh” Okay lang kahit narinig niya yung sinabi ko.
Bakit masama bang mag-goodnight sa bisita?
Natulog na din ako pagkatapos nun. Sobrang daming nangyari ngayong araw. Pero I guess worth it
naman na magkasama kami ni Josh buong araw. Sa tingin ko din, kaming lahat ay hindi papasok bukas.
Sana lagi na lang ganito. Ilang beses ko na yan sinabi ngayong araw kahit sa isip ko lang yun sinasabi.
Hindi ko mapigilan eh. Masaya kasi siya kasama eh. Nakakatanggal stress. Tapos habang tumatagal mas
lalo pa kaming nagiging close ni Josh. Sana nga ma-realize niya yung feelings ko. Ang manhid kasi
maysado eh! Sige na nga matutulog na ako. My last words for today are, Sana lagi na lang ganito. Haha,
paulit-ulit noh?
Chapter Eighteen.
Josh’s Part
Dahil napuyat kaming lahat kagabi, hindi na lang kami pumasok. Kasi naman lahat kami gumising ng
2pm. Pinaka una si Ella. Malamang siya unang nakatulog eh. Akala niyo ako noh? Hinde. Nagtulogtulugan lang ako. Impossible naman na pagkahiga ko tulog na agad. Yung iba ganun pero hindi ako.
Flashback:
Pagkahiga ko dun sa Sofa Bed nag-tulog tulugan ako.
“Good night , Josh”
Binulong niya sa akin SHHHEEEETTTTT. Biglang tumibok yung puso ko. AS in mabilis na mabilis.
Bumalik na agad si Ella sa higaan niya. Siyempre, hinintay ko muna siyang makatulog. Bumangon ako
after 30 minutes. Nilapitan ko siya.
“Good night din, Ella”
Pero iba naman ginawa ko. I kissed her on the cheek. Bakit ba? Gusto ko eh, wala namang
pakielamanan ng trip!
End of Flashback.
Siyempre, walang kaalam-alam si Ella sa ginawa ko. Na-una kaming dalawang gumising mga 2:10pm yun.
Kagaya ng sinabi ko, walang alam si Ella sa nangyari kagabi.
“Gising ka pa din ba kagabi?”
“Hindi na bakit?”
Gusto kong sabihin, ‘Hindi mo ba naramdaman na hinalikan kita?’
“Wala, wala. Akala ko kasi oo eh”
Hindi na siya sumagot. Sige wag mo ako pansinin.
Nag-luto na yung chef nila. As usual, marasap nanaman yung luto niya. Lagi naman eh. Tumataba na nga
ako dahil sa pagkain kila Ella eh. Araw araw kasi iba ibang cuisine. Kaya hindi ka talaga mag sasawa.
Alam niyo paminsan na-weweirduhan ako kay Ella kasi paminsan sobrang awkward ng atmosphere
naming dalawa tapos paminsan naman sobrang close namin. Nakakainis eh. Mas gusto ko pa yung
parang sobrang close kaming dalawa kung mag-usap kesa naman na hindi kami nag-uusap.
“Josh...”
“Baket?”
“Pede bang magtanong?”
“Oo naman ikaw pa”
“Pero promise that whatever you’ll say is the truth”
“Promise. Cross my heart and hope to die. Kahit alam mong nasayo na ang puso ko”
“Fine… here goes”
Huminga siya ng malalim. Ano kaya yung itatanong niya sa akin? Sana naman hindi siya sobrang hirap
sagutin.
“Ano bang klaseng tao si Stefanie? Ano-ano ba yung pinagdaanan ninyo?”
Hindi ko inaasahan nay un yung itatanong niya. Bakit ba kasi lagi na lang ibinabalik yang si Stefanie?
Break na nga kami eh. BREAK. Lalo ko siyang maalala kung lagi na lang ako tinatanong tungkol sa kanya.
Ang hindi ko pa gusto dun si Ella pa mismo ang nagtatanong. Ano ba toh! Nangako akong hindi pedeng
magsinungaling. Magagalit sa akin si Ella pag hindi ko nilabas lahat ng dapat na sagot para sa tanong
niya.
“Si Stefanie? Iba siya. Ay hinde… yung ugali niya ibang iba sa kahit sino. Para bang halos extinct na yung
mga babaeng katulad niya? Iisa lang siya sa mundo. Wala siyang katulad sa buong mundo. Siya din ang
kauna-unahang babaeng nagpatibok ng puso ko. Minahal ko siya. Totoo yun. Alam ko ding mahal niya
ako. Niligawan ko siya agad. Sinagot naman niya ako. Alam kong alam mo na siya na ang pinakamatagal
kong naging girlfriend. Alam mo din na nung nakipagbreak siya sa akin halos mamatay na ako sa sobrang
lungkot. Gusto ko na nga mamatay nun eh. Nakipagbreak siya sa akin kasi dahil kanino? SA CALEB NA
YUN? Hindi ko matanggap eh. Sa dinami-dami ng magiging boyfriend niya, ANG PINSAN AT BEST FRIEND
KO PA. Ang sakit eh. Sobra. Bakit pa kasi siya? Ayaw ko namang magalit kay Caleb eh. Pero hindi ko
talaga mapigilan. Sa tuwing nakikita ko siya naalala ko yung pagtataksil na ginawa nilang dalawa. Medyo
natagalan din akong makapagmove on. Sino ba naman hindi? Lahat naman siguro. Pagkatapos nun,
paiba-iba na ako ng girlfriends. Hindi na din ako masyadong naka-focus sa pag-aaral ko. Pero hindi ko
naman sinisisi si Stefanie dahil dun. Pinili ko toh eh. Sana kasi kami na lang talaga. Wala naman akong
magagawa kung hindi ako ang nakatadhana para sa kanya. Maswerte siguro yung lalaking pipiliin niya
balang araw. Hindi ako magagalit kung hindi man ako yun. Tanggap ko na eh. Matagal na. Pero alam mo
yung pakiramdam na sa tuwing naririnig mo yung pangalan niya bigla na lang bumabalik lahat ng alaala
tungkol sa nakaraan? Lalong lalo na yung masasayang alaala. Si Stefanie ang first ko. First sa lahat ng
bagay. First girlfriend, kiss, date. Lahat na eh. Nasa kanya na. Pero bakit ba kasi hindi umayon ang mga
bagay-bagay sa plano naming dalawa? Wala naman akong ginawa na mali eh. Hindi ko alam kung bakit
ko kailangan mag-dusa ng ganun. Nauna ko nang sagutan yung pangalawa mong tanong. Sige, sasagutin
ko naman yung una. Si Stefanie, mabait, maganda, matalino, masaya kasama, mahaba ang pasensiya.
Basta. Hindi ko kayang i-describe siya sa pamamagitan ng mga salita. Mahirap kasi pumili ng mga
salitang babagay sa kanya. Para sa akin perpekto siya. Kumpara sa ibang babae, iba siya. Okay na ba
yun?”
Napahaba ata yung sinabi ko. Kagaya nga ng sinabi ko, nagpapaka totoo lang ako sa sarili ko. Ayaw ko
nang mag-sinungaling. Lalo na kay Ella. Ayoko na talaga. Pero mas lalo namang hindi ko sinabi yun para
mag-selos siya.
“Ella?” Hindi siya sumasagot.
“Ella?” Tanong ko ulit.
“Ha? Bakit?”
“Okay ka lang? Narinig mo ba lahat ng sinabi ko kanina?”
“Oo naman. Nakakatouch lang kasi eh. Ganun mo talaga siya kamahal noh?”
“Noon.”
Umiiyak ata si Ella. Teka umiiyak ba siya? Parang eh.
“Umiiyak ka ba?”
‘AKO? Hindi ah! Ba’t naman ako iiyak?”
“Patingin nga” Hinawakan ko yung kamay niya. Umiiyak nga!
“Hala, bakit?”
“Wala. Wala lang toh. Masyado lang siguro akong na-touch sa mga sinabi mo…”
Ella’s Part
Grabe. Tumatak talaga sa utak ko yung sagot ni Josh sa tanong ko. Akala ko hindi niya serseryosohin. Yun
pala bibigyan niya ako ng sobrang lalim na sagot? Hindi ko talaga ineexpect yun. SWEAR! At least
nalaman ko na ang lahat ng dapat malaman. Pero nalaman ko din ang pinaka masakit na katotohanan na
mahal ni Josh si Stefanie na higit pa sa kahit sino. Napaiyak na nga ako! Tapos nakita pa ni Josh na
lumuluha ako? Ano namang klaseng palusot ang sasabihin ko?
“Wala. Wala lang toh. Masyado lang siguro akong na-touch sa mga sinabi mo…”
“Anong nakakatouch dun? Sabi mo magsabi ako ng totoo diba? Ginawa ko lang yung sinabi mo. Naging
honest lang ako”
Sobrang honest naman ni Josh. Yung mga sagot niya tagos sa puso ko! Pero namulat naman ang mga
mata ko sa katotohanan Kaya I can bear with it.
“Alam mo, wag mo na lang kasi damdamin yung mga sinabi ko” He wiped my ‘tears’ using his bare
hands. Grabe, I CANNOT BELIEVE IT.
Naramdaman kong bumukas yung pintuan ng Guest’s Room. Tinapik ko yung kamay ni Josh tapos
umupo ng maayos. Nako, hindi kami pedeng mahuli nila Ivan na mayroong ‘sweet’ atmosphere. Baka
isipin nilang tapos na yung deal. Well, matagal nang walang deal. May gusto na ako kay Josh eh. Kaso
nga lang pinipigilan kong ma-fully develop sa kanya. Kasi alam ko namang masasaktan lang ako sa huli.
At ayoko naman nun.
“ABA! Ang aga niyo gumising ngayong araw ah. Ano meron?” - Ivan
“Ayie! Magkasama silang dalawa oh!” - Lance
“Josh, balita ko dun ka daw natulog sa kwarto ni Ella ah” – Gabriel
“PEDE BANG TIGIL-TIGILAN NIYO AKO? Ang aga aga naninira agad kayo ng araw” - Ella
“Oo nga! Ang iingay niyo nabibingi kami nila Ella sa inyo eh” - Josh
“Kayo ah! Masyado na kayong sweet. Nako, baka manalo si Josh sa deal niyo ah” - Chloe
“At yun ang hinding hindi mangyayari. You know it’s impossible” - Ella
TIGIL-TIGILAN MO AKO CHLOE! Pag ikaw dumulas diyan kay Josh malilintikan ka talaga sa akin. Kaya
paminsan hindi ko mapagkatiwalaan si Chloe sa mga secrets ko eh. Masyadong delikado. Lalo na pag
naloko ang magaling kong best friend. xD
“Tapos na ako kumain. Dun na ako ulit sa taas. Mag-Skype pa daw kami ni Kuya eh” - Ella
Umakyat na ako AGAD sa taas. Well, palusot ko lang yung mag-skyskype kami ni Kuya. Alam ko kasing
maniniwala sila agad pag si Kuya ang reason ko. Alam niyo naman na mahal na mahal ako ng kuya ko.
AHAHAHA.
Nag-stay na muna ako sa kwarto. Mukhang wala pang balak umuwi sila Ivan eh. Baka wala na silang
balak umuwi sa kani-kanilang tirahan. -___-“.
I opened my FB Account. Matagal na kasi nung huli akong nag-open. 25 Friend Requests, 46 messages
and 99 notifications. Nakakatamad basahin eh. Pero since walang magawa, binasa ko na lang lahat ng
messages. Mostly ng messages ay galing kay Kuya at sa mga pinsan ko. Laging nangangamusta. Masyado
naman akong miss na miss noh?
Pagka-tingin ko sa Chatbox, saktong online si Kuya.
“Panget!”
“Sino ikaw?”
“Whatever! AHAHA”
“Ikaw talaga. Musta na kayo nila Chloe? Baka may boyfriend ka na diyan. Nako, hindi ka pa pede dun.
Masyado ka pang bata for that”
“Kuya, I’m 16 okay? And I’m turning 17 after 2 weeks? You’re just too protective”
“I don’t want my only sister to have her heart broken by some bastard”
“I WON’T OKAY? Alam mo namang mataas ang standards ko sa lalake. So relax. I’m fine. How about
Anthony? Okay lang ba siya?”
“He’s perfectly fine. Pupunta kami diyan next year eh. Kaya nagpapagaling talaga siya. Siya ang pinaka
nakakamiss sayo eh. He often dreams about you too”
“Ganun talaga. Ako ang ‘guardian angel’ niya eh”
“You’re right. Eh studies mo? Baka napapabayaan mo na”
“Hindi ah. I’m enjoying my stay here”
And blah blah blah. Masyadong mahaba pag i-didictate ko lahat ng pinag-usapan namin. Pag naguusap
kasi kami ni Kuya tuloy tuloy. Ewan ko kung bakit. xD Ganun talaga kaming mag-kakapatid. Sobrang
sweet pero mahilig mag-asarin. Actually, kami lang ni Kuya. Masyado kasing mabait si Anthony. And can
you believe it? Pupunta sila dito for ME. Kaso next year pa. Ang tagal pa grabe. Gusto ko na makita sila
Anthony. Pero I’m sure hindi makakasama sila Papa kasi masyado silang busy sa work. Tsaka, lagi naman
ako tinatamad i-kwento lahat ng pinag-uusapan namin eh.
“So, how’s you and Josh?”
“KILALA MO YUN?! OMG. HOW?!”
“Look at our mutual friends. He added me. And introduced himself”
“BAKIT MO NAMAN INACCEPT?! Sira ka talaga, Kuya! I-delete mo siya!”
“What’s the big deal, Ella? Matino naman siyang kausap eh. At through him nalalaman ko lahat ng pinaggagawa mo. So no lying”
“Ganon? Ano ba yan. Nasa kabilang dulo ka na nga ng mundo pero pati dito sa Pilipinas reach pa rin ako
ng mga ‘guards’ mo? Grabe. Masyado naman akong under surveillance”
“Of course. You’re our family’s ‘precious diamond’ ”
“Tama na nga. Para tuloy nag-dadalawang isip ako kung papayagan kong pumunta kayo dito. Baka hindi
niyo na ako payagang lumabas ng bahay pag nandito na kayo eh”
Siyempre hindi nagpatalo sa akin si Kuya. Nakipag argue pa siya sa akin about kung ano ang posisyon ko
sa mundo, ETCHETERA! :)) . SO what kung ako ang isa sa mga magmamana ng kumpanya? Sus. Masyado.
Pinapaunlad ko na nga ang social life ko tapos ayaw pa nila? Tapos pag nag-eemote naman ako sinasabi
nila na makipagusap ako sa ibang tao. Ano ba talaga? Buhay nga naman. It’s too complicated.
“Ella!”
Okay, pumasok nanaman si Josh sa kwarto ko. Masyado nang feel at home ah!
“Ano nanaman ba problema mo?”
“Ang sungit mo naman! Aalis kami. Sama ka?”
“Hindi na. Pasalubong na lang. Isang box ng Krispy Kreme”
“ISANG BOX?! Nagpapataba ka ba? Teka, sino ba yang kausap mo?”
Nilapit niya yung mukha niya sa screen ng laptop. Bulag? Bulag? -___-“
“Ahh, yung kuya mo. Inadd ko yan eh”
“Oo nga eh. Balita ko nagsusumbong ka daw sa kanya eh”
“Hala? Hindi kaya. Sinasabi ko lang kung anong ginagawa mo dito”
“Kaya nga! Edi para ka na ding nagsusumbong. Kainis ka! Tingnan mo? Sermon ang inabot ko. Daig pa ni
Kuya yung paring nag-Hohomily eh. Tss”
“Uyyy, sorry. Hindi ko naman alam na bawal pala i-add eh”
“Ewan ko sayo! Teka diba sabi mo aalis kayo? Ano pang ginagawa mo dito? ALIS NA ALIS!” T
inulak ko siya papalabas. Kainis eh. Kung maka-kausap kay Kuya. Bakit Boyfriend kita, Josh? Well,
sana.Pero hindi eh!
Patay talaga ako kay Kuya pagdating niya dito. Mukhang may balak siyang mag-sama ng isang buong
army pagkapunta nila dito eh. I’m sure ma-fefeature nanaman sila sa world news. Ano bang meron kung
babalik sila dito sa Home-country nila? Nako, baka naka-ready na yung mga reporters sa labas ng bahay
nun. Tsk tsk. Paniguradong maingay nanaman ang buong paligid ng araw na yun. Alam ko iniisip niyo.
Parang presidente lang eh noh?
“Sige alis na kami!”
“OO SIGE!! WAG KA NA DING BABALIK!!”
Nag-BRB si Kuya. Bigla daw tumawag si Papa sa bahay eh.
Biglang may nag-chat sa akin. Si Kuya? Akala ko ba BRB toh?
“Hi Ate!! Anthony ito!! J”
“Anthony! Awww. Long time no talk na. Musta ka na?”
“Okay lang po ako Ate! Pero di ako sanay na wala ka dito eh. Hehe”
“Gusto mo pumunta ako diyan?”
“Hala, ate wag na! Pupunta na kami diyan next year eh. Hintayin mo na lang kami!”
“Sige sabi mo eh. Musta naman studies mo? Iniinom mo ba gamot mo? Natutulog ka ba ng maaga?”
“Opo ate. Pinapagalitan ako ni Kuya pag napupuyat ako ehh”
“You should have at least 8 hours of sleep EVERYDAY. Do you understand? Magagalit ako niyan sige ka”
“Sorry na ate! Hindi na ako uulit. Pangako yan”
“Good! Make sure you’ll do what you promised. Masama na hindi mo gagawin yung pinangako mo.
Okay ba yun?”
“Yes Ate. Hindi na ulit”
“You need to rest kasi. You’re too… uhm fragile. You can’t just do the things that you want. I wish na
naiintindihan mo ang gusto kong mangyari. I don’t want you to go ahead of me, Anthony. Baka hindi ko
kayanin”
“Edi pag namatay ako, sobrang malulungkot ka?”
“Of course. And what are you saying? YOU CAN’T DIE. Alam kong stable ka ngayon. And I’m here to help
you. Pero kung time mo na talaga, I need to let go”
Bumalik na agad si Kuya tapos pinatulog na din niya si Anthony.
“Kuya, kung nagka-problem kay Anthony, sabihin mo sa akin. Ayokong hindi ako ang huling makakaalam.
Hanggat maari gusto ko ako yung unang makakaalam”
“Okay. Promise.Sasabihin ko sayo lahat ng dapat malaman. Pero…..”
“Pero ano?”
“You need to accept it. Truthfully”
“Okay. J Enough with the drama talk. I think you need to sleep na. 2am na ata diyan eh. Teka, bakit nga
pala gising pa si Anthony?”
“Yun ba. Tulog na yun. Nagising siguro”
Ngayon lang ulit kami nakapag-usap nila Kuya ng matagal. Si Anthony din. NGAYON ko lang siya
nakausap. Paminsan kasi nag-aaral siya. Kung hindi naman, tulog na. Ahahaha. xD Home-schooled kasi si
Anthony. Kaya kung ayaw niya mag-aral edi hindi siya mag-aaral. Sa totoo lang, hindi talaga
recommended yun. Baka nga kasi mapagod siya. Doctors describe him as ‘fragile’. Fragile as the heart.
Sana nga hindi sa akin magtatago ng sikreto sila Kuya.
Grabe, kahit nakangiti ako, alam ko sa sarili ko na marami akong problema sa buhay. Pero kagaya nga ng
sinasabi ng mga nakakatanda, kailangan mag-move on sa araw-araw.
Chapter Nineteen.
Chloe’s Part.
Wohoo! Hello sa inyo. Second time ko pa lang magkaroon ng speech dito. Ahaha!
Kasalukuyan kaming nasa Megamall. Nanunuod ng sine. Ewan ko nga kung bakit kami biglang
nagkayayaan manuod eh. Siguro epekto ng boredom. Hindi na namin sinama si Ella. Mukhang busy
siyang kausap si Kuya Darryl. Malalim nanaman siguro yung pinag-uusapan nila. Malamang tungkol yun
kay Anthony. Alam niyo paminsan naawa na ako kay Ella. Kasi walang araw na hindi niya iniisip si
Anthony. Kahit alam kong problemado siya tungkol sa kalagayan ng kapatid niya nagagawa pa din niyang
ngumiti sa harap naming lahat.
“Malapit na birthday ni Ella. Anong plano niyo?” - Lance
Oo nga. Tatanda na pala ulit ang best friend ko!
“Dapat mas bongga nung birthday ni Josh” - Chloe
“Oo nga! Dapat mas maganda!” - Ivan
“Sige nga, anong plano niyo?” - Josh
“Ba’t kami? Diba dapat ikaw? Isipin mo na lang pogi points yun!” - Gabriel
“May sarili akong plano. Kaya dapat meron din kayong sarili ninyo. I want to make Ella’s birthday
memorable, unique and special” - Josh
“Ayos ah. Pa-english English ka na din Josh? Epekto ba yan ni Ella? AHAHAHA” - Dennis
Tumawa na lang si Josh. Ay ibig sabihin totoo. xD Okay lang at least mas nadedevelop yung English ni
Josh diba? Pansin ko din na madalas nang magkasama sila Josh at Ella. Hmm. I smell something fishy.
Alam ko din na gusto ni Ella si Josh. Ang hindi ko lang maintindihan kung si Josh ay may gusto ba kay Ella.
Kasi naman, nakikipaglandian siya sa ibang babae. Pero paminsan naman nakadikit si Josh kay Ella. AH
BASTA! Ang labo kasi ng buhay ni Josh. Pero siyempre as best friend, supportive ako sa love team nila
Josh and Ella. Certified na yun! Sila Ivan nga din eh. Lagi nga naming sinasabi na bagay sila eh. Totoo
naman kasi. We can’t deny it. Mas bagay pa nga daw si Josh kay Ella kesa kay Stefanie eh. Kasi silang
dalawa daw sobrang sweet. As in sobra. OUT OF THIS WORLD. Nandidiri na nga paminsan sila Ivan eh!
Compared naman daw kila Stefanie. Mag-aaway sila tapos mag-sosorry yung isa. Edi bati na lahat.
Ganun. Mas gusto daw talaga nila yun. Grabe noh? Hindi nga girlfriend ni Josh si Ella pero sobrang
supportive nilang lahat. Well, sana magkatuluyan sila. Mukhang approved naman si Ella pagdating sa
mga admirers ni Josh. Pero ang lalakeng toh kasi hindi mo talaga maintindihan ang gustong ipahiwatig.
Paminsan sinasabi niyang may gusto siya kay Ella. Pero paminsan naman hindi niya sinasabi yun.
Sabagay… chick boy kasi yung mokong na yun. Well sana pag umulan sumama na ang masamang espiritu
ni Josh sa ulan. Para naman bumait na at mas bumagay pa sa kanya yung pangalan niyang Josh na tunog
anghel.Pero yung tao mismo sobrang layo sa pagiging anghel. XD
“Bili lang muna kami ng tickets ah. Diyan muna kayo ni Josh” – Gabriel
Ang weird. Tatlo silang bibili ng tickets?
“Chloe... pedeng magtanong?”
Ah, okay gets. Kaya pala tatlo silang bumili para matanong ako ni Josh.
“Siyempre naman. Ano yun?”
“Ano bang gusto ni Ella para sa birthday niya?”
Ikaw ang gusto niya para sa birthday niya! Ang manhid mo kasi eh. -______-“ Dapat sayo binabato
muna sa pader bago magising sa katotohanan eh.
“Si Ella, simpleng babae lang yan. Kahit simpleng greet lang, I’m sure mapapangiti mo na yun. Pero
siyempre it’s up to you kung gusto mo pang dagdagan ang ibibigay mo sa kanya”
“Tulad ng?”
“Hmm... couple necklace kaya? Pero wag mong sabihin na couple necklace yung ibibigay!”
Ayos naman suggestion ko diba? Tsaka in naman yung couple necklace eh. Ang cute kaya! I super-duper
suggest to all the couples out there na bumili nun. I’m sure both of you would appreciate it. And you
should be proud na taken ka na.
“Oo nga noh…. May binigay sa akin si Ella na parang ganun eh. Couple ring ata yun”
Ah, oo. Nung birthday ni Josh! Grabe nag-effort talaga kaming magpagawa nang couple ring. Customized
yun eh. Wala kasi kaming makitang maganda design. Ang nakalagay dun, “I’m yours” tapos yung isa
“You’re mine” Oh diba? Pinaghandaan talaga namin yun. Of course, si Ella pa!
“Hmm. I think mas maganda kung necklace ang ibibigay mo. Kasi diba nga ang usapan ibibigay mo yung
ring sa taong mahal mo? Pero dapat mahal ka din niya”
“Yun na nga eh. Hindi ko naman kasi alam kung mahal ba ako ni Ella…….”
OMG. Don’t tell me...
“MAY GUSTO KA KAY ELLA?!”
WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOWWWWWW.
“SIGE! IPAGSIGAWAN MO PA! Anak ng putakte naman eh”
“Di ngaaaaaaaaa?! OMMMMGGGG!”
“Oo nga! Manahimik ka diyan. Chloe. Binabalaan na kita”
Ganon? Takutin daw ba ako? XD
“Fine. Kelan pa?”
“Di ko alam. Biglaan eh. Kasi habang tumatagal, lalo na pag nag-dedate kami, mas napapalapit ako sa
kanya eh. Pero mahilig pa rin talaga kami mag-asaran”
“SIGN NA YAN! Hay. Nako, iparamdam mo kase!”
“Ipinaparamdam ko na nga eh! MANHID kasi yang best friend mo”
WALA KANG ALAM,OKAY? Ikaw ang manhid, SIRA!
“Wala ka kasing alam”
“Ano? May sinasabi ka ba?”
“Ang sabi ko, maghanap na tayo ng couple necklace!”
Tumayo na ako tapos naglakad. Ano ba toh! Napapagitnaan ako ng dalawang manhid! Not to mention
Dennis pa pala. Isa pa yung lalake na yun. Ano ba kasi klaseng mundo toh? Kung hindi puno ng mga PDA,
puno naman ng mga manhid. -______________-“
“Saan naman tayo makakapulot ng couple necklace?”
“Meron akong alam. Ako na nga lang bibili. Baka pangit pa yung makuha mo eh”
ß This is the couple ring I want to buy! :D (I saw this couple ring on a Korean movie entitled as
DoReMiFaSoLaSiDo. Feel free to watch it! Oh, BTW, the leading man here is Jang Geun Suk from He’s
Beautiful. )
“Okay sabi mo eh… Pero ipakita mo muna sa akin ah”
“Yeah sure”
Bumalik na sila Ivan. Pumasok na din kami sa Theatre. Hindi pa din ako makaget-over sa sinabi ni Josh
kanina. Gustong-gusto ko na tuloy sabihin kay Ella yun! Pero pag sinabi ko naman baka patayin ako ni
Josh kinabukasan. Ang hirap naman ng ganitong situation. I also don’t want to lie to my BFF!
Behave lang ako ng buong 3 oras. Hindi ako makakibo eh! Ikaw ba naman paligiran ng 5 lalake? Sige nga!
Tingnan ko lang kung hindi ka magpapakabait.
Natapos na yung pinapanuod namin ng mga… 7:15pm? Kailangan ko na umuwi! Baka umabsent
nanaman kami bukas. I mean, kami except si Ella. Masyado kasi siyang responsible. Hindi katulad ko.
Araw-araw tatamad-tamad. Ganun talaga. Nakakasawa kaya mag-aral! Tsaka, na-home schooled
nanaman kami tungkol sa the higher grades bago pa kami pumunta dito. Edi advance na kami! HAHAHA!
Sila Josh naman, napipilitan lang yun pumasok. Kasi pag pumasok kami edi papasok din sila. Bakit? Aba
malay ko sa mga yun. Gaya-gaya eh.
“Uwi na tayo. Ayoko na mag-gala. Sakit na ng paa ko oh!” - Chloe
“Dennis, nagpaparinig na si Chloe oh! Buhatin mo daw! WAHAHAHAHA!” -Ivan
Ano ba namang klaseng tawa yan? Parang kakain ng tao eh! Sus. Hindi naman ako nagpaparinig eh!
Okay, slight lang. Sana buhatin niya ako. xD
Hindi na kumibo si Dennis, hindi nga din siya tumingin sa amin eh. Bakit kaya parang lagi na lang
nananahimik tong si Dennis? Baka may dinadamdam NANAMAN? Araw-araw naman ata eh. Umuwi na
kami kasi nag-iinarte na ako. Wala silang magagawa. Sinama nila ako eh. –insert devilish laugh here-
Dumating na kami, past 10 na. Chineck ko. Tulog na si Ella. May balak na nga talagang pumasok toh.
“Tulog na?” - Josh
“Yup. Sige, salamat sa paghatid. Papasok ba kayo bukas?” - Chloe
“Hindi na. Wala akong balak” - Gabriel
“Ako din. Pero papasok si Ella eh” - Lance
“Ikaw Josh?” - Chloe
“Hindi na. Magplano na lang tayo bukas para sa birthday niya” - Josh
Ah so mag-plaplano din kami para sa birthday ni Ella? Same sa ginawa namin nung birthday ni Josh? Ano
toh gantihan? Pero ang usapan mas bongga pa sa birthday ni Josh! Dapat lang noh. Parang ewan lang
eh, si Ella binigyan ni Josh ng couple ring tapos ang ibibigay naman ni Josh kay Ella ay couple necklace.
Edi sige sila na sweet. Ako, kelan kayo ako magkakaganyan? Haha, nag-emote bigla eh?
Natulog na ako agad. Kakapagod naman tong araw na toh. Walang ginawa kundi mag-lakad sa buong
Megamall!
Pagkagising ko ng umaaga, may note sa refridgerator. “Hoy Chloe! Anong oras ka nanaman umuwi ha?
Nako, dalawang araw ka nang absent! Nga pala, may sakit yung chef natin. Kaya magpaorder ka na lang.
May pera dun sa cabinet ko. Kuha ka na lang dun – Ella”
Ang yaman ah. Nag-iiwan na lang ng pera sa cabinet? P1000 yung perang iniwan ni Ella. Makapag-order
nga ng pizza. Sabi kasi nila Josh pupunta daw sila dito eh. Matawagan nga baka nakalimutan na nila agad
yung usapan.
Calling Ivan Delos Reyes….
“Hello? Chloe? Oh bakit?”
“Akala ko ba mag-memeeting? Asan na kayo?”
“Nasa bahay kami nila Josh eh. Mamaya pupunta na kami diyan. Nagdodota pa eh”
“ANO?! Bahala nga kayo diyan!”
Call ended.
Ah, so mas importante na ba ngayon yung DOTA? Er! Mga lalaki talaga. PANIRA NANG ARAW! Nung una
ang ganda ganda ng gising ko tapos bigla na lang nila sisirain? Hay, umaariba nanaman ang pagiging OA
ko. Kasi naman, may kasunduan na eh! Ayoko sa lahat hindi sumunod sa deal. K Wala na silang inatupag
kung hindi dota! Bakit magiging masaya ba sila dun? Mabibigyan ba sila ng shota ng dota? Masasabihan
ba sila ng dota ng I love you? MAPAPAKAIN BA SILA NUN?! Leche, for entertainment lang naman yun eh.
Parang ayaw ko na tuloy magkatuluyan sina Josh at Ella! At baka mas intindihin pa ng mokong na yun
ang dota kesa sa BABAE! Anak ng leche. Ang sarap sapukin ng mga lalaking yun! Kung ayaw nila makijoin di wag. Magsama sila ng dota nila! Nagalit eh? HAHAHA. Nakakainis kasi eh. Wrong timing pa ang
pagdodota nila. Hindi na nga lang ako mag-oorder ng pizza. Wala namang kakain eh. Tss. Makapunta na
nga lang sa Starbucks.
“ATE CHARLENE! Punta lang ako ng Starbucks ah!” - Chloe
“Sige po Ma’am. Ingat po kayo!”
Naglakad na lang ako papunta ng Starbucks. Hindi naman kasi masyadong mainit. Nag-stay ako dun ng
dalawang oras. Tsaka naman tumawag sila Ivan.
Calling Ivan Delos Reyes…
“Oh baket?”
“Asan ka? Bakit wala ka sa bahay niyo? May meeting nga diba?”
“I don’t care about the meeting. Mukhang labag naman sa kalooban niyo ‘mag-plano’ eh. Kung ayaw
niyo di wag! I can do it on my own naman eh. I don’t need a bunch of worthless boys who got nothing to
do but to play dota”
Call ended.
Gosh. ELLA’S BIRTHDAY IS COMING NEAR. Tapos ngayon pa ako yayamutin ng mga toh? -____-“ Kung
ayaw nila mag-seryoso edi wag! Ang aga-aga nangyayamot sila. Hmp. Bahala sila. Makita nila ang
mataray na ako.
One text message received.
From: Ella Mendoza
Heyy! Nasa Starbucks ka daw ngayon ah? Punta ako diyan. Wait mo lang ako J
Nako pupunta dito si Ella? I need to relax. Baka pagdating niya dito mukha akong mangkukulam sa
sobrang galit.
“Chloe!”
Teka kakatext lang niya sa akin ah. Andito na siya agad? Ano siya lumipad? xD
“Bilis mo ah”
“Siyempre naka-sasakyan ako ngayon eh. Ako nag-drive. First time! HAHAHA”
“Wala si Mang Sergio?”
“Andun. Pero pang-experience lang naman eh. At sayang driving lessons ko noh!”
“Sabagay….”
“Lalim ng iniisip mo ah. Mas malalim pa sa balon. May problema ba?”
“Badtrip lang kasi sina Ivan eh. Ang sarap itulak sa cliff!”
Tinawanan lang ako ni Ella. Akala niya siguro nag-bibiro ako. :|. Pero okay lang. At least hindi siya
nagtatanong kung anong ginawa nila sa akin. Nag-daldalan muna kami ni Ella. Tagal na nung huli kaming
nag-usap ng matino! Lagi kasi kaming umaalis. Tapos ang laging magkasama sina Josh at Ella. Kaya no
time for me. T-T.
Nag-riring nanaman phone ko. Siyempre iba naman tumatawag ngayon. Si Lance. Bahala kayo diyan!
Binabaan ko sila ng phone.
“Sino yun?”
“Hindi ko kilala eh. Baka wrong number” Wushu. Palusot.com eh. Pero naniwala naman si Ella!
HAHAHA! Sunod-sunod silang tumawag sa akin. Siyempre lahat sila binabaan ko ng phone.
“Ang dami namang tumatawag sayong wrong number”
“Oo nga eh. Saan kaya nila nadampot number ko?”
Nag-riring na din phone ni Ella. Ay lagot na. >->
“Si Ivan oh. Tumatawag”
“Ako na lang kakausap! Pleasse”
Inabot na lang sa akin ni Ella yung phone niya. Dun kami sa labas nag-bangayan.
“Ayos ah. Pati si Ella tinatawagan niyo na din?”
“Chloe? Bakit hindi mo sinasagot phone mo ah?”
“Paki mo ba? Ano, nakapag-meeting na ba kayo? O meeting-meetingan lang?”
“Bakit ka ba nagagalit? Kasi nag-dodota kami? Ganun ba yun?”
“Ay hinde! Hinde grabe. Di ba obvious? Para kasing sira eh. Kayo na nga ang nag-suggest na mag-plano
for Ella tapos hindi kayo susulpot? Ano toh lokohan? Ayos ah”
“Sorry na nga eh! Nawala kasi sa isip namin na may meeting pala”
“Haha, is that a joke? Nakakatawa as in. Kakasabi mo nga lang kagabi eh. Tapos nakalimutan mo na
agad? Ganun ka na ba katanda? Bilis mo ding makalimot eh. O sadyang ayaw niyo talaga mag-plano?
You guys just messed up with the wrong person. Kung yung iba hindi nagagalit kung mas inuuna niyo
ang dota, ibahin niyo ako. Mas matino pa mga lalaki sa States eh. Marunong sumunod sa
pinagkasunduan. Eh kayo? NO. Bye, I’m hanging up. Don’t you dare to call’
Call ended.
Hmp. Switch to mataray mode. AGAIN. Nakapag-cool down na nga yung tao eh tapos tsaka sila
mangugulo ng buhay ng may buhay? BADTRIIIIIIIIIPPPPPPPPP.
“Anong sabi? Mukhang mainit nanaman ulo mo ah. Nag-talo kayo? Ano ba kasing pinag-uusapan niyo
dun? Share naman oh!”
“Walaaaaaaaaa. Sabi kasi ni Ivan ililibre daw niya ako ng Starbucks eh hindi naman dumating. Kaya ayun
inaaway ko ngayon. Sinungaling kasi. Alam mo naman ayoko sa lahat sinungaling”
“Bakit hindi ka ba sinungaling? Joke!”
“Grabe ka naman, Ella! Best friend mo ako tapos ginaganito mo ako? Hmp”
“Hay nako, nagtataray nanaman ang magaling kong best friend. Kaya nga may joke sa huli diba? Tsaka,
kahit masungit ka, ikaw pa din ang BFF ko noh!”
“Masyado ka namang sweet! AHAHAHA, sabagay,pag ikaw nagkaroon ng ibang BFF maliban sa akin lagot
ka talaga!”
“Of course! Mark my words! HAHAHA!”
You gotta love best friends! Bawing-bawi na talaga ang galit ko ngayong araw. Thanks to Ella! J
Oh eto para may malagay naman akong interesting at pedeng i-share. Here are some bestfriend quotes
you can share! Of course, galing toh sa internet! AHAHA.
·
A friend is someone who can see the truth and pain in you even when you are fooling everyone
else.
·
“A real friend is one who walks in when the rest of the world walks out.”
·
“You were the one who made things different; you were the one who took me in. You were the
one thing I could count on; above all, you were my friend.”
·
If all my friends were to jump off a bridge, I wouldn’t jump with them, I would be at the bottom to
catch them.”
·
A friend knows the song in my heart and sings it to me when my memory fails.
·
A best friend shares the good times and help you out by listening during the bad times.
·
A true friend never gets in your way unless you happen to be going down.
·
Don’t walk in front of me, I may not follow. Don’t walk behind me, I may not lead. Walk beside me
and be my friend.
·
True friendship is like sound health, the value of it is seldom known until it is lost.
·
“Dont walk in front of me, I may not follow. Dont walk behind me, I may not lead. Walk beside me
and be my friend.
·
“Good friends are like stars…. You dont always see them, but you know they are always there”
·
A friend is someone who lets you have total freedom to be yourself.
This is made by me. Gusto kong malaman nang lahat kung ano ba talagang kahulugan ng BFF :D
Best friend? Nako, kasama mo yan sa lahat ng bagay. Mapa-kalokohan man o kasiyahan! Hinding hindi
ka niyan iiwan. Siya yung taong lagi mong mapagsasabihan ng sama ng loob pag wala yung mga
magulang mo. Sila yung mga taong kahit sagad sa lupa ang lungkot mo kayang-kaya pa din nilang
pangitiin ka. Lahat na nasa kanila. Paminsan nag-aaway kayo pero agad din namang nagbabati. Yung
feeling na ayaw mong galit siya sayo? Kahit hindi ka niya pinansin ng isang minute akala mo galit na siya
sayo? Ganun. Para ko na rin siyang another companion. Kasama mo kasi siya sa sakit at ginhawa. Kaya
dapat lagi mo siyang pahahalagan. Tandaan mo may feelings din yan. Kaya kung lagi mong ginagamit o
inaaway ang best mo, aba mag bagong buhay ka na! At baka bukas magising ka na lang na wala ka na pa
lang best friend. SO ALWAYS REMEMBER: BEST FRIENDS ARE ALWAYS THERE FOR YOU. And in return,
ALWAYS BE WITH HIM/HER TOO. Spread the word to your best friend/s!
Chapter Twenty.
Ella’s Part.
Halos hindi na pumupunta dito sila Ivan. Siguro nag-aaway nanaman sila Chloe at Ivan. Kainis naman eh.
Di marunong mag-share. Sinosolo nila lahat ng problema nila. Nawala lang ako sandali eh. Andaming
himala na ang nangyari. Si Josh din, hindi na nagpaparamdam. Baka may iba nanaman tong kasama.
Swear. Yun lagi ang pumapasok sa isip ko eh. Okay, masyado na akong masama. Pero totoo naman eh.
And besides, who wouldn’t think of that idea? Biruin mo kahit kasama ko siya ginagawa niya pa dun yun.
Kaya ayoko magkaroon ng crush sa sobrang gwapo eh. Masyadong maraming karibal. Tapos malay mo
mag-loko pa yun? It’s too risky. XD Kaya lucky ang mga taong nag-stastay ng matagal sa isang
relationship. But I’m not being negative about handsome boys. Okay? Baka hindi kayo makarelate eh.
“Bati na ba kayo nila Ivan? Hindi na sila pumupunta dito eh. Di ako sanay. Walang maingay dito sa
bahay”
Rhyming ah. Sanay-maingay-bahay. Okay, ang babaw ng kaligayahan ko. AHAHAHA.
“Bati na kami ah. Hindi lang talaga sila pumupunta dito. May inaasikaso kasi silang ‘importante’”
“Ah ganun ba. Balitaan mo na lang ako pag successful sila sa plano nila. Hehe”
Anobayan! Hindi nanaman ako kasama sa mga plano nila. It’s too unfair. Malapit na nga birthday ko
tapos pabawas pa ng pabawas yung time nila para sa akin. Tapos pag natatanong naman ako, hindi nila
masagot tanong ko. Laging nag-iiba ng topic. Na-cucurious tuloy ako kung ano ba talaga yung ‘plano’ na
yun. Sino bang hindi?
Umakyat na ako dun sa kwarto. Nagsisimula na ding magdatingan yung mga regalo para sa akin galing sa
mga relatives ko all over the world. Mapupuno na nga kwarto ko sa sobrang dami. Yung iba naman hindi
ko gagamitin. Ibigay ko na lang kaya toh sa Charity? Para naman hindi masayang pera nila. Sayang
naman kasi eh. Mukhang brand new pa lahat. Kunti lang siguro ang gagamitin ko dito. Yung
cellphone,laptop,IPad. Mostly technology. Tapos ang dami pang mga damit. Aanhin ko naman toh?
Halos di ko nga masara cabinet ko sa sobrang dami ng mga damit ko eh.
Bahala na kung ano ang gagawin ko sa mga toh.
Makapag-status nga. “Thank you for all the gifts. I really appreciate them. Aww, you gotta love relatives!
<3 Have a great day ahead of yah’ ;)”
Kahit simpleng status lang yun, ang dami pa ding naglilike. Madami na ding nag-wallpost ng Advance
Happy Birthday. Masyadong excited eh. AHAHHA.
“Ella, anong plano mo sa birthday mo?”
“Andyan ka pala. Hindi kita napansin ah. Hmm, ang alam ko magkakaroon ng party sa company ni Daddy
eh. Pero hindi makakarating sila Kuya. Yung ibang relatives ko lang. Masyado kasi silang busy eh. Padami
ng padami na daw kasi yung stockholders sa main building. Kaya kailangan talaga matutukan”
“Sayang. Okay lang sayo na wala sila? I mean, alam kong hindi ka payag dun. Pero what’s your plan?”
“Well, as long na nandun lahat ng taong mahalaga sa akin, I can bear with it. Wala naman akong
magagawa kung busy sila. Hindi naman pedeng pagpilitan ko yung gusto ko na pumunta sila dito. At
baka malagay pa sa alanganin ang company pag umalis sila dun”
“Okay. I’ll make sure na makakarating ang lahat ng dapat dumating. Yayayain ko din sila Josh. Pag hindi
sila umattend lagot sa akin yun mga yun. So cheer up na. I can handle it”
Ngumiti na lang ako. Okay lang naman na wala sila Papa eh. Sabagay 16 years ko na sila kasama tuwing
birthday ko. I need to be independent too. Pero wala lang. Parang medyo heart-breaking na hindi sila
makakasama. Kaso, sila naman ang may pinakamaraming regalo na nabigay. Edi parang bawing-bawi na
din yun. As long as I can feel that they’re around me, it’s fine na wag na sila umattend. I can feel their
presence naman through care and sweet text messages eh. Except kay Kuya Darryl. Lagi naman
nangangaway yun eh. Everyday.
Well, I can’t believe I’m turning 17. Parang noon lang, iyak pa din ako ng iyak pag hindi ko kasama sila
Papa pero ngayon, parang wala lang. I can say, I’m truly matured na. Pero siyempre may times na
nagiging childish ulit ako. I mean who won’t? Sometimes being a child is fun. For some. Yung iba kasi
excited tumanda. HAHAHA. Well, not me.
“Ang tanda ko na grabe!”
“So? Baby face pa din naman! Kainnggit ka nga eh. Ikaw everyday looking pretty. Eh ako? Nako, mukha
na akong 100 years old eh”
“Ang OA mo naman. Hindi naman 100 years old eh”
“WEH? DI NGA?”
“Oo! Mga 95 years old lang naman eh. Masyado mong pinapadami yung numbers >:P”
“Ang sama mo! Kung makapanglait ka diyan ah. Che. Hindi ka babyface! Lolaface ka!”
“Edi lolaface kung lolaface. Lolang 85 years old ako. IKAW 95! BELAT. :P”
“Haha! Ikaw talaga. Lakas mo mangbully ah. Pero pag ikaw naman binubully galit ka agad!”
“Ako? NEVER! Kung gusto mo ako laitin edi laitin mo ako. HEHEH!”
Nag-sigawan nanaman kami nila Chloe. Parang kanina nag-eemote ako ah? Tapos ngayon sayang-saya
naman ako. Ang labo ko naman masyado. Well, ganun talaga. Pag nang-gulo na talaga si Chloe, riot na
yun. Girl Best Friends are awesome. Sinong nakakarelate? TAAS DALAWANG PAA! :D Joke, wag magpauto. -___-“
“Grabe, kakamiss makipag bangayan sayo! Kasi ngayon mo na lang hindi nakakasama sila Josh. Pero
alam mo ba….”
“Alam ang alin? Teka nga, paano ko malalaman kung hindi ka magiging direct sa sinasabi mo?”
“AH WALA! Nevermind. Baka magalit sila sa akin ehh”
“Kung ayaw mo sabihin okay lang. Pero do you think it’s better if you didn’t mentioned it? Hindi mo
naman pala sasabihin eh”
“Sorry naman! Naalala ko kasi na papatayin daw nila ako pag pinagkalat ko. Kaya SHUT UP daw muna
ako. Pero sasabihin ko din sayo yun. IN THE FUTURE nga lang. And I’m sure ikatutuwa mo yung sasabihin
ko. Kasi kahit ako natuwa din nung nalaman ko eh!”
As usual ako nanaman ang nahuhuli sa balita. Ano naman yung ‘something’ na yun? At ikatutuwa ko pa
daw pag nalaman ko! Hmmm. Curiousity attacks! Seryoso, gusto ko na talaga malaman yung. Na-eexcite
na din ako eh. Siguro about yun sa barkada namin nila Josh. SIGURADO ako na lahat na lang ng bagay sa
mundo ay tinatago nila sa akin. Badtrip.
Calling Josh Martin…
“Josh? Napatawag ka ah.”
“Ahehe, wala lang. Nakakamiss ka na kasing kausapin eh. Musta ka na diyan?”
“Okay lang. Teka,bakit hindi na kayo bumibisita dito? Hindi naman daw kayo magkaaway ni Chloe.”
“Hindi naman talaga kami magkagalit eh. Mukha lang.At sorry kung hindi na kami nakakapunta. May
ginagawa kasi kami dito eh. Sobrang impportante lang. Pero kung gusto mo pupunta ako diyan
mamaya.”
“Wag na. Mukhang importante naman yung ginagawa niyo eh. “
“Sigurado ka ah. Baka pagsisihan mo yan. Ahaha, joke lang. Nga pala, anong gusto mong regalo sa
birthday mo?”
“A simple greet would do. Ay, punta ka sa birthday celebration ko ah! Sa Makati.”
“Greet lang? Bakit greet laaannnggg? Ako, ayaw mo akong birthday gift?”
“KADIRI KA, JOSH! AHAHAHAHA. Pero punta ka ah.”
“Oo, pupunta ako. Formal ba? Or Semi lang?”
“Siyempre formal. The president would be there. Tsaka invited din naman parents mo diba? Hindi niyo
ba nareceive invitation ko?”
“Hindi ko alam eh. Baka sa ibang bahay pinadala. Ang alam ko nasa Antipolo ngayon sila Mama eh.
Siguro dun binigay. Kami lang kaya ni Ate nasa bahay ngayon. Pinag-day off namin lahat ng katulong eh.”
“Wow, bait naman. Bakit kaya mo ba gumawa ng housechores?”
“Siyempre noh! Hindi lang ako magaling sa papogian. Pati din sa housechores. Tsaka, nag-aaral na din
ako magluto para mapa-impress naman kita.”
“Nako! Kaya ayaw kong nakikipagusap sayo eh. Wala kang ginawa kung hindi bumanat!”
“Pasalamat ka nga at sweet ako eh! Yung iba ngang lalaki diyan, halos wala nang sweetness. Kaya hindi
nagtatagal yung mga relationship nila. Eh pag tayo? Tatagal yan. Kahit buong buhay pa.”
“Ewan ko sayo!”
“Kinikilig ka na siguro noh? “
“HINDE! ASA KA! “
“Aasa talaga ako. Kaya nga ginawa yung deal diba? Magiging girlfriend kita bago pa mag-bagong taon.
Sigurado ako dun.”
“Hmf. Yabang mo naman! Bakit tingin mo ba may gusto ako sayo?”
“Pasalamat ka wala ako diyan ngayon. Baka niyakap ka kita pag nandiyan ako.”
“Subukan mo lang. Itatapon kita palabas ng bintana. Irereport kita ng sexual harassment.”
“GRABE KA NAMAN! Hindi katawan o pera ang habol ko sa isang babae noh! Yung ugali. Kahit pa gaano
siya kaganda kung masama naman ang ugali niya tingin mo papatulan ko yun? Hindi ako katulad ng
ibang lalake diyan na ganun lang ang habol. “
“Really? Bakit hindi obvious?”
“Ah so gusto mo iparamdam ko sayo? Sige pag nakita kita. Humanda ka na.”
“Sige ba! Hindi mo ako mahahawakan. EVEEERRR! Kahit isang strand ng buhok ko hindi mo
mahahawakan!”
“Tingnan na lang natin kung magkakatotoo yang sinasabi mo. “
“Takutin mo pa ako!”
“Hindi kita tinatakot. Sinasabi ko lang na maghanda ka.”
“Pareho lang yun. Tsaka what’s the point saying na maghanda ako?”
“Basta! Tama na nga toh. Anong ginagawa mo ngayon?”
“Kausap ka. Hindi ba obvious?”
We talked for HOOOUUUURRSSS. Masagana talaga sa load si Josh. Hindi katulad ko. Halos hindi
nagpapaload. xD AHAHAHA. Well, nag-eenjoy naman kasi ako pag kinakausap ko siya. Hello? Crush ko
siya eh. Kaya natural lang na sobrang saya ko na kulang na lang lumundag na ako sa sobrang saya sa
tuwing tinatawagan niya ako. At yun mga banat niya? WAGAS! Tagos sa puso ko eh. As in kinikilig ako.
Every single second na kausap ko siya. Buti nga naisipan niyang tumawag eh. Para naman may makausap
ako noh. Si Chloe nasa kabilang kwarto, naglalaro ng Angry Birds. Tapos ko na lahat yun eh. Kaya
nakakatamad nang ulitin.
“Kanina pa tayo nag-uusap ah.”
“Gusto mo ibaba ko na yung phone.”
“Joke lang. Masaya nga ako pag nakakausap kita eh. Hindi ka kasi boring kausap. Tapos hindi pa tayo
nauubusan ng mapaguusapan. Yung ibang babae hindi nagtatagal ng 10 minutes sa phone eh. Sobra na
daw kasi silang kinikilig hindi na sila makahinga. Kaya nga bihira lang ako tumawag sa isang babae eh.
Pero ikaw? Parang wala lang yung 2 hours nating pag-uusap eh.”
“Hindi naman kasi natin mararamdaman yung oras pag madaming topics. Buti nga hindi tayo nauubusan
ng topics eh! And same goes for you, maliban sa kuya ko wala nang nakakatagal na kausap ako. Mostly
hanggang 30 minutes lang. Kasi ang boring na ng conversation naming dalawa.”
“Sabagay tama ka. Ano gusto mo tawagan ulit kita bukas? Naka-unli naman ako buong linggo. Hindi ko
nga inaasahan na 2 hours pala tayo mag-uusap. Buti na lang talaga nag-unli ako. Kung hindi baka naputol
na yung paguusap natin. Sayang naman pag ganun yung nangyari.”
“Pareho pala tayo ng iniisip noh? Ako naman hindi ko inaasahan na tatawag ka. Akala ko kasi ayaw mo
na akong kausapin eh. Hindi ka na kasi nagpaparamdam.”
“Hindi naman ako magagalit sayo eh. Tsaka wala ka namang ginagawa na dapat na ikagalit ko. Depende
na lang kung sumama ka pa din kay Caleb. Teka, nagsasama pa din ba kayong dalawa?”
“Hindi na masyado. Kadalasan tuwing break na lang. Pero lagi pa din kaming naguusap. Seatmate ko siya
eh. Kaya kahit anong gawin ko, makakausap ko pa din siya. Alangan hindi ko siya pansinin. Edi parang
ang bastos ko tingnan.”
“Oo na, oo na. Basta ba wag mo ako ipagpapalit dun sa Caleb na yun. Mas magaling naman ako sa kanya
eh. Kaya AKIN ka lang, okay?”
“ASA KA! I’m not yours!”
“Edi soon. “
“Ewan ko sayo!”
“Bahala ka. Sige alis na ako. Tinatawag na ako ni Ivan eh. Dun naman daw kami sa bahay nila. Hindi ako
mag-dodota ah. Baka magalit nanaman si Chloe sa amin eh. Sige bukas na lang ulit. Ingat ka pa lagi ah? I
LOVE YOU, ELLA. AND ONLY YOU.”
Call ended.
“GRABE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Napasigaw na ako ng di oras. GRABE AS IN. KALOKA. TO THE MAX! Grabe nakakakilig talaga. Pigil na pigil
yung pag-hihiyaw ko. WAAAHHHH. Josh talaga. Forever ako pinapakilig. Sasabog na ako sa sobrang kiligness.
Kaso, I can’t say it to him. As of now. Sana naman lahat ng sinasabi niya ay TOTOO. Walang bahid ng
kasinungalingan. Kasi kung oo. Wow, edi ang sakit nun. Pero I want to say that back to Josh.
“I LOVE YOU TOO, JOSH. AND ONLY YOU!”
Chapter Twenty-One
Josh’s Part
Nakaraos na din kami sa plano para sa birthday ni Ella. Paano ba naman kasi silang dalawa ni Ivan.
Nagkatampuhan pa edi mas lalo kaming natagalan! Ang lapit lapit na nga ng August 16 tapos dun pa sila
mag-aaway? Sa totoo lang, hindi naman talaga kami mag-dodota nung tumawag si Ivan. Sa katunayan
nga ay nag-plaplano na kami. Gusto sana naming i-surprise si Chloe na may maganda na kaming plano.
Eh siraulo tong si Ivan gagawa na nga lang ng palusot yung pangit pa! Edi ayun. Nagalit si Chloe. Grabe
noh? Yun lang nagalit na siya. Sabagay... siguro nga napaka-importante para kay Chloe yung plano
naming para kay Ella. PERO, mas importante naman toh sa akin. Ako ata ang future boyfriend noh.
“Dapat kasi hinihintay niyo ako bago magplano eh! Aba malay kong excited kayo mag-meeting. Edi sana
hindi na lang tayo natulog. Diretso meeting na agad” - Ella
“IKAW KASI EH! Hindi mo ako pinapakinggan!!” - Ivan
“AKO PA NGAYON?! KAYO NGA DI MARUNONG MAKI-SHARE!!!” - Chloe
Nako, nag-simula nanaman sila. -__- Wala ngayon si Ella pumunta siya sa bahay ng Tita niya. Dun daw
muna siya mag-stastay. Buti na lang naisipan niyang gawin yun. Para naman hindi kami laging sa bahay
nag-memeeting. Na-gugulo yung buong bahay pag andun sila Ivan eh. Kalikut dito kalikut diyan.
Nakakabadtrip nga eh.
“TAMA NA NGA YAN! Ang iingay niyo! MAS MABUTI PANG MAG-PLANO NA LANG KESA NAG-TATALO PA
KAYO DIYAN!” - Gabriel
“Tsaka sandali na lang birthday na ni Ella. Kaya kailangan na kailangan nating mag-cooperate” - Lance
“FINE! Teka alam niyo na ba kung anong mangyayari sa birthday ni Ella?” - Chloe
“Malamang hinde”- Josh
“Galing mo talaga Josh. Magaling sa pag-pipilosopo. Okay enough with that. Ganito kasi yun, sa isang
five star hotel magaganap ang birthday. Sobrang higpit din ng security dun kasi most ng presidents ng
iba’t ibang countries ay pupunta. Kaya expect niyo na bawat floor ay hindi bababa sa 40 guards. Formal
ang attire. Kaya pag nag-shorts o t-shirt kayo automatically kayong itatapon sa labas” - Chloe
“Sobrang strict naman. Teka, ano bang color ang suot ni Ella? Para materno natin sa suot ni Josh” Dennis
“OO NGA NOH! Magandang idea yun. Anong kulay ba Chloe?” - Ivan
“If I’m not mistaken... color white ang suotin niya. Madali lang makahanap ng tuxedo na white. Haluan
na din natin ng kunting black ang susuotin ni Josh. Baka mag-mukha siyang multo pag pure white lang”Chloe
“Ikaw na din bang bahala dun?” - Josh
“OF COURSE! Nakapag-order na din ako ng couple necklace. Darating yun ng mga August 15 para brand
new na brand new! So don’t worry. I got it covered!” - Chloe
Buti na lang kasama namin si Chloe. Halos siya na nga mag-aasikaso sa lahat eh. Siya na bibili ng
necklace, siya pa bibili ng tuxedo ko. Grabe, nakakahiya naman toh. Kalalaki kong tao ako pa ang
nagpapalibre.
“Kung nahuhurt man ang pride mo, Josh kasi ako na lahat bibili, no need for that. It’s for the sake of my
best friend’s birthday” - Chloe
Paminsan pumapasok talaga sa isip ko na may lahing physic si Chloe. Lagi niya kasing nababasa yung
nasa isip ko. Ganun ba talagang kadaling basahin yung iniisip ko?
“Ha? Hindi ah. Pero nakakahiya lang kasi sayo”
“STOP! Buti pa, samahan mo na lang ako sa isang fashion designer mamaya. Para masukatan ka na at
mapagawa na yung tuxedo mo. Kesa nag-iinarte ka diyan”
“OKAY! Sabi mo eh. Pero gusto ko sana ako na bahala sa ‘plano’ ko pagdating na birthday ni Ella. Teka,
gagawa pa ba ako ng letter? Ganun ginawa niya nung birthday ko eh”
“Mas maganda siguro kung sasabihin mo talaga nang harap-harapan ang gusto mong sabihin. Para
kasing mas sweet tingnan pag ganun kesa pag letter. Wala namang emotion ang sulat eh”
Si Dennis gumaganon! Sabagay, mas sweet nga siguro pag ganun ang gagawin ko. Teka, ano namang
sasabihin ko?!!
“I SUPER AGREE WITH DENNIS! Josh, ganun nga gawin mo. Dapat sobrang pamatay ang sasabihin mo.
Baka naman sobrang nakakaiyak ang gawin mong speech. Kakaladkarin kita palabas, sige ka”
“OO NA! Ano ba to! Ang hirap naman kasi mag-isip ng sasabihin eh. Mamaya biglang mawala sa isip ko
ang sasabhin ko sa kanya. Mas nakakahiya naman yun diba?”
“Kung sabihin mo na lang kaya lahat ng gusto mong sabihin kesa nag-mememorize ka ng sarili mong
script. ANOKABANAMAN, JOSH! Sa dinami-dami mong naging girlfriend hindi ka pa ba sanay diyan?” Gabriel
“Hindi ko naman mahal yung mga yun eh. Kaya kahit anong salita pede na sa kanila. PERO SI ELLA, mahal
ko yun. Sobra. Kaya nga kailangan SOBRANG GANDA NG SASABIHIN KO SA KANYA. As in SOBRA.
Gagawin ko na talaga lahat sa birthday niya. Tsaka sabi ko sa kanya yayakapin ko siya pag nagkita na
kami”
“Diba bukas pa kayo magkikita?”
“Problema ba yun? Edi yayakapin ko siya sa harap ng buong school. Akala kasi ni Ella niloloko ko lang
siya. Hindi niya alam tuluyan na akong nagkagusto sa kanya. Hindi ko nga akalain eh. Mukhang totoo nga
ang mga milagro”
I.LOVE.HER. Yun lang ang alam ko ngayon. Kahit pa tingin niya binabarbero ko lang siya pero para sa akin
totoo talaga ang nararamdaman ko. Alam kong may gusto na ako sa kanya kasi kilalang-kilala ko na ang
sarili ko. Ang pagkakaiba nga lang, hindi pa magka-level sila Stefanie at Ella. Pero malaki naman ang pagasang mahigitan pa ni Ella si Stefanie. Bakit ko nasabi yun? Kasi, magkaibang magkaiba kami ni Ella. Ang
labo noh? Para kasing may tense ang relationship pag magkaiba kayo ng ugali. Nagkakasundo naman
kami eh. Sadyang paminsan hilig lang talaga naming mag-asaran. Ano bang magagawa ko? Mas
natutuwa pa nga ako pag nagkukulitan kaming dalawa eh. Dahil dun mas naging close pa kaming dalawa.
Dahil dun mas nakilala ko pa si Ella. Masaya talaga siya kasama. Lagi nga ako nakangiti pag kasama ko
siya. Nababanas lang ako pag nakikita kong magkasama silang dalawa ni Caleb. Gusto ko ngang sabihin
na nasasaktan ako eh. Pero pag sinabi ko yun para na rin akong nag-confess kay Ella. Hindi ko pa rin
kayang aminin ang nararamdaman ko. Lalo na pag totoong totoo na. Natatakot kasi akong tanggihan
niya ako. Natatakot din akong masaktan... ULET. Buti nga boto sa nararamdaman ko sila Ivan. Simula pa
naman dati gusto na nilang seryosohin ko si Ella. Nung una talaga ayoko. Sagad sa inner core ng mundo
ang inis ko kay Ella eh. Hindi ko lang talagang maintindihan kung bakit na lang akong biglang nagkagusto
sa kanya. Siguro hindi ko napansin na habang tumatagal mas nagugustuhan ko siya. Nagsisisi nga ako
dahil nilait ko na agad siya ng hindi ko alam ang buong katauhan niya. Pinagsisihan ko talaga yun. Mabait
naman kasi si Ella. May lahi nga lang talaga ng pagiging madaldal. Pero kakayanin ko naman yun. SANA.
“Oh, pag-usapan na natin lahat ng dapat mangyari bukas. Hindi na din natin uulitin yung ginawa natin
nung birthday ni Josh. Masyadong simple eh. Buti na lang medyo uto-uto si Josh. Nauto agad sa acting ni
Ella. AHAHAHA!” - Ivan
TAO LANG AKO! Nadala lang talaga ako kasi sobrang bihira lang na papayagan ako ni Ella na samahan ko
siya sa kung saan. Kaya nauto ako. -_____-“
“Ako na nga mag-eexplain! Tuesday ang birthday ni Ella. Hindi din natin i-sususpend ang classes kasi
masyado na daw nakaka-gambala. PERO, exempted tayo dun siyempre. Di naman pedeng hindi tayo
makakapunta pagkatapos nating mag-plano buong araw. This is the good part. Hindi kayo papasok ON
that day. First thing in the morning, pupunta kayo sa Mendoza Corp. To help prepare kung meron mang
hindi pa tapos ayusin. Tutulong din lahat ng staff and employees. Tapos pag 12pm na pupunta naman
kayo sa Hotel na gaganapan ng party to make sure na everything’s in place. Kasi 2pm pupunta si Ella sa
Mendoza Corp. Hanggang 6pm ang celebration dun. Start naman ng party sa hotel ay 6:30pm hanggang
11 or 12am. PUYATAN NANAMAN TOH! AHAHAHA. At ikaw naman Josh, anong oras mo plano ibigay
yung couple necklace?” - Chloe
“Hmm. 12 kaya?” - Josh
“WAG NAA! Luma na yan eh. Kahit mga 11pm mo ibigay. Mas maganda kung sa Christmas mong
gagawing 12am. Basta ba sobrang cheesy BUT WITH REAL FEELINGS ang message mo sa kanya. Baka
naman sobrang nakakaiyak ang speech mo” - IVan
“Oo na! Gagandahan ko na. Pangako yan. Tamaan ako ng kidlat kung panget ang sasabihin ko kay Ella”
“Matamaan ka sana” Sabi nila Ivan in unison.
Ayos ah. Gusto talaga nila akong tamaan ng kidlat? Mga kaibigan nga talaga. Gusto na akong mawala sa
mundo! K Tapos iisipin ko pa ang sobrang gandang speech for Ella. Gusto ko din namang gawing
sobrang special ang birthday niya. Gusto kong mahigitan ang ginawa niya nung birthday ko. Tsaka ano
naman kaya ang ibibigay kong reason kung bakit couple necklace ang ibibigay ko sa kanya? Pag ginaya ko
naman yung kanya edi mukha naman akong gaya-gaya nun.
“I need an extremely heart-warming message for Gabriella....”
“Kaya mo yan! Kung need mo naman ng help, hindi naman labag sa batas ang mag-ask ng opinion diba?
Besides, I’m her best friend since birth. I know a lot about her. More than you or anyone else in this
room” - Chloe
Tama nga naman si Chloe. Pero mas gusto ko talaga na ako ang gagawa ng LAHAT. As in lahat. I love
Ella. And I want her to feel that too. Kahit pa alam kong hindi niya ako gusto, I still need to try. Teka nga,
bakit ba nadadalas na ang pag-eenglish ko?
Umuwi na kami pagkatapos naming mag-plano. Gusto ko pa sanang hintayin si Ella. Pero eto sabi ni
Chloe: “WAAAGGGG NAAA! Diba yayakapin mo pa yun bukas? Wag ka na kasi excited! See you
tomorrow. Paki-sabi kay Dennis, bye bye. Hindi kasi nag-good bye. Sige layas na!”
Ang kulit talaga ni Chloe kahit kelan. Pero balita ko wala pa ding asenso sa relationship nila ni Dennis eh.
Buti pa kami ni Ella. Meron na. AHAHAHA. Dapat lang. Ako tong nagpapakahirap mapapalapit kay Ella.
Nakakainis talaga. Gusto ko nang mag-bukas AGAD! I want to see Ella again. Sobrang tagal na nung huli
naming kita. Tapos 2 days ago naman yung huli naming pag-uusap SA PHONE. Badtrip eh. PHONE?! Sana
nag-video call nalang kaming dalawa para kahit papaano nakita ko siya. Grabe, kating-kati na akong
makita siya!
“Kanina ka pa tingin ng tingin sa cellphone mo ah. Ano bang hinihintay mo?” - Lance
“Si Ella noh! AYIIIIIIIIEEEEEEEE, di ko akalaing seryoso ka sa kanya. Paano yan edi wala na talagang deal?”
– Gabriel
“Ang deal kasi dapat si Ella ang magkagusto. HINDI AKO. Malay ko ba kung gusto niya din pala ako. Hindi
kasi marunong iparamdam ang feelings” - Josh
“Matuto ka kasing maghintay. Malay mo may gusto na din pala siya sayo” - Dennis
“Anong tingin mo sa akin, MANHID? Mararamdaman ko naman yun pag may gusto na siya sa akin eh”
“Ikaw nga tong hindi malaman kung may gusto siya sayo eh! Sadyang mahirap basahin si Ella” - Ivan
“Bahala na. Basta gusto kong malaman kung may gusto sa akin si Ella. Ang sarap kaya ng feeling. MagkaMU kayo ng taong gusto mo”
Tama naman ako diba? Sino bang hindi kikiligin dun? Ang saya saya kaya sa feeling. Teka, si Stefanie?
Nakalimutan ko na yun. One thing’s for sure. I’m inlove with Ella. The weirdest girl I met in my entire life.
Magka-baligtad kami ng ugali pero gusto este mahal ko siya. Sobra.
Maaga akong humiga sa kama para hindi mabilis na akong makatulog. Mas maganda kung makatulog na
ako agad para hindi naman akong magmukhang bakulaw sa sobrang late ng tulog ko. Kailangan sobrang
gwapo ko bukas. Para namang hindi ma-inis si Ella sa mukha ko. AHAHAHA. Tapos konting Gatsby lang
ang ilalagay ko. Mukhang ayaw niya yun eh. Parang girlfriend ko na siya noh? SANA. Yun na lang ang
wish ko. Sana siya na lang talaga. Sana siya na talaga ang nakatadhana para sa akin. Ayoko nang
masaktan dahil sa pagmamahal na yan. I want Ella to be my partner in life. Sana naman tama na ngayon
ang desisyon ko. Ayoko nang maulit ang nangyari sa amin ni Stefanie.
Time Check: 10pm
Anak ng. Hindi pa din ako tulog? ANO BA YAN! Gusto ko na matulog. Ayokong mapuyat. -_____-“ PLAN
FAILED. Nako naman talaga. Ang malas ko naman masyado.
Para naman ma-antok ako kahit papaano, I opened my Facebook account. 50 Friend Request 225
messages and 99 notifications. Masyado namang madami. 2 araw lang ako hindi nag-online ganyan na
agad kadami?! Bahala kayo. Next time ko na lang pag-titiyagaang basahin isa-isa. Bakit ko inopen
account ko? Gagawa ako ng sobrang sweet message sa notes ko. At siyempre ang itatag ko lang si Ella.
Para sa kanya yun eh. Hindi pedeng sa status kasi sobrang haba nito.
Title: Everlasting love.
The first time we met is in an airport. I didn’t expect to see someone so lovely as her. From far, I can see
her face. She’s as beautiful as the princesses from other countries. But that didn’t end there. I saw her
again in the grocery and there I want to introduce myself to her. She accidentally bumped me and she
fell on the ground. I want to help her by offering a hand but she immediately opened her eyes and stood
up. I didn’t know if she glared at me or what. But it seems that my piercings and colored hair made me
look evil. For her, I think. I don’t get it why she’s so mad at me. Every time she sees me, she just shouts
then leaves. I tried my best to properly introduce myself but it seems like someone’s got a different plan
for the both us. With luck, she’s my schoolmate. We go home together, spend some time together. Me
and my friends really like her. But sometimes her mouth is as big and loud as a megaphone. Because of
them, I hate her as well. I closed my heart to her and judged her the way she acts. At first I want to ‘play’
with her but as time fly by, my plan AND FEELINGS changed. My heart started beating for her.
When I met her, I thought me and her won’t stand a chance. Every bit of her personality is different
from mine. She’s louder than me. She’s weirder than me. But the fact that I love her won’t change. She’s
the opposite me. How come I feel in love with her? For me, she’s neither cute nor pretty. For me she’s
the most beautiful girl I’ve ever met. I know I’m still not over my past love but who knows this girl might
be the way for me to change. I want her to be mine. Not as a toy but a partner for life. My girlfriend, my
wife, my guardian angel. I hope you’ll realize someday that I’m her FOR YOU. ONLY YOU. I can change if
you want and I’m begging you to at least give me a chance. I love you. That’ what I want to say to you
every time I see you. I want to be with you FOREVER... my everlasting love.
Siyempre tinag ko si Ella. I want her to be the first one to read this. Sigurado naman akong online yun
ngayon eh. Half-day lang kasi siya bukas. Galing nga kasi siya sa bahay ng Tita niya kaya half-day lang siya
bukas. Edi kailangan ko pa maghintay ng lunch break bago ko siya makita ulet! Buhay naman oh. Bakit ba
kasi kailangan mawala ng kahit isang araw ng taong nagpapasaya sa akin?
After one minute, ni-like at nag-comment si Ella. SHEEEETTT. Ano kayang sinabi niya?! Ni-refresh ko
agad. Eto sabi niya: “Nako Josh! Wala talagang kupas sa pag-banat. Hahaha, salamat na lang. Na-touch
ako sa message mo ah. MAKAPAGDAMDAMIN masyado eh. :)). Ni-like ko na din. Masyadong nakakainspire eh. Teka, totoo ba naman yan? Mamaya binabarbero mo nanaman ako! J”
Reply ko: “anong barber yang pinagsasabi mo? lahat ng sinabi ko ay totoo. kahit pa bali-baligtarin mo
ang mundo IKAW lang ang mahal ko. pangako yan! teka, pede bang recess ka na lang pumunta sa
school? gusto na kitang makita ehhhh”
Mag-reply ka parang-awa mo na! YES! Nag-reply nga. Haha. Mabasa nga.
“Oo na! Edi ikaw na sweet and proud. AHAHAHA, bahala na. :P. Basta papasok ako, hintayin mo na lang
ako. Masyado kasing atat eh. Teka, matulog ka na nga! Maaga ka pa bukas diba? TULOG NA!”
“Ehhhhhhhhhhh, I love you ko?”
“Anong I love you mo ka diyan? Ang choosy! AHAHA, matulog ka na. Bahala ka papangit ka”
“Matutulog na! Baka magalit ka pa diyan eh. Sige bye Ella. Ingat ka diyan ha? I LOVE YOU po. J”
Nag-sign out na ako pag-katapos nun. Oo na, ako na talaga proud. Ano bang masama mag-I love you sa
kanya? Okay lang kahit walang I love you too. Makakapaghintay naman ako eh. Sana nga lang ay mag I
love you too din siya akin. BALANG ARAW.
Nakatulog na ako ng mga 11:15pm. Sumaya kasi ako nung nag-comment si Ella. Ni-like pa niya. Buti na
lang kahit papaano na-appreciate niya yung ginawa ko para sa kanya. Pero kailangan mas maganda
talaga ang sasabihin ko sa kanya sa birthday niya mismo. I want her to feel special. Alam niyo yun? Yung
feeling na gusto niyong gawin lahat ng bagay mapasaya lang ang taong pinakamamahal mo.
After 7 hours:
“HOY JOSH! GUMISING KA NA DIYAN! 6:30 NA OH! MALALATE TAYO NITO EH!!!!!!!!!!” - Ivan
Ang aga-aga naninigaw na agad si Ivan! Teka, bakit ba nandito toh? 6:30?!
“8 pa naman pasok ah?”
“KAHIT NA! Ang bagal mo kaya kumilos. Andun si Chloe sa baba. Sinundo namin kanina eh”
“Oo na. Maliligo na ako tapos magbibihis. Layas na. Natutulog yung tao tapos gagambalain niyo! -___-“ “
“Pede bang wag ka na mag-reklamo? Kumilos ka na lang diyan!” Pagkatapos niya ako sigawan lumabas
na siya ng kwarto ko. Ayos ah. Ako may-ari tapos sila pa ang may ganang manigaw? Tss. Palibhasa
mabait ako eh!
Edi ginawa ko na nga yung sinabi ko. Naligo na ako agad tapos nag-bihis. Grabe, sobrang nakakatamad
mag-suot ng uniform. Pede bang naka-civilian na lang ako? Tapos ang init init pa ngayong araw. Sana
kahit naka-PE uniform na lang, wag lang Daily uniform. -____-“
“Ang tagal mo naman Josh! Puyat ka siguro noh?” - Chloe
“Oo puyat ako. Di kasi ako makatulog kagabi eh. Buti na lang nakausap ko si Ella kahit sandal lang.
Excited na excited na akong makita siya. Yayakapin ko yun. Sigurado ako...”
Chapter Twenty-Two.
Ella’s Part
Grabbbeeeee, halos wala na akong lines sa last Chapter! Pero okay lang. Babawi ako! AHAHAHA. Ano
kaya ang na-miss ko? Mamaya marami na pa lang nangyari kahapon. Tsk. Kung kelan wala ako! Pumunta
kasi ako sa bahay nila Tita Caroline. Sorry, ako na talaga paulit-ulit. ENJOY AKO DUN SUPPPPEEERRR! Ang
kulit kulit ni Daniel! Ang sarap i-uwi eh. AHAHA, kaso di pede. L. Dapat kasi andito na lang si Anthony or
Jason eh! Wag lang si Kuya. Panira ng buhay yun eh. Riot parati pag nagkakasama kaming dalawa.
On the way na ako pauwi. Pero papasok ako at 12 noon. EXCITED NA AKONG MAKITA SI JOOOSSHHH!
Hindi ko siya nakita ng isang araw. Gusto ko siyang yakapin pag nakita ko siya. AS IIINNN. Kung kaya ko
lang sanang gawin yun diba? Sana naman kasi sobrang kapal ng mukha ko eh. Joke, baka naman mas
makapal sa pinag-sama samang Encyclopedia ang mukha ko nun. Okay moving on, kasama ko ngayon sa
sasakyan si Daniel. Tinuturan kong mag-tagalog. Hindi pa kaya eh. Pero ang cute niya! Sobra. Mukha
siyang anghel. Nako baka hindi ko na toh pabayaang umuwi mamaya. AHAHAHA. xD He’s too cute! Ang
swerte naman nila Tita may super duper cute na anak. Pero baka mahirapan si Daniel sa future. Sobrang
daming admirers nito for sure na yun. Aba, dadaan muna sa akin ang magiging asawa niya noh. –insert
evil laugh here-.
Nakadating ako sa school mga 11:15am na.
“Ate, sama ato ta luob” (Ate, sama ako sa loob) SHOCKS, ANG CUTE TALAGA NI DANIELLLL!
“Tita, pede ba?”
“Basta ba iingatan mo si Daniel. Hmm, sige na nga! Dito lang kami sa labas. Mag-iikot”
Pumasok na kami ni Daniel sa loob. Manghang-mangha siya sa laki eh. AHAHAHA. Tinanong niya ako ng
kung ano-ano tungkol sa school. Nako Daniel, wag kang excited pumasok at baka mag-sisi ka sa huli.
Joke. Pero swear, medyo nag-sisisi ako at nag-aral pa ako. xD Sabagay, lahat naman siguro.
Dumiretso kami sa Cafeteria kasi gutom na daw si Daniel. Infernes, choosy siya sa food. Spaghetti yung
gusto niya. Ako naman, sandwich lang. DIET EH. Malamang, tinulungan ko na siyang kumain. Nag-stay pa
kami dun hanggang 12. Alam ko naman na didiretso sila Josh dito.
“Ella, kukunin na namin si Daniel. It’s time to go home na eh. Next time na lang okay?”
“Aww, okay Tita. Ingat po kayo. Goodbye din sayo, Daniel J”
“Ba-bye din Ate Ella” Grabe, masyado na akong na-aapektuhan ng cuteness ni Daniel~!
Naiwan nanaman ako dito mag-isa. K Asan na ba kasi sila Josh?! Nako, makalabas na nga kesa nageemote ako dito. Hmp. Dapat kanina pa sila nandito eh! Lumabas na ako sa Cafeteria. Nag-sisimula na
ding mag-datingan ang mga students. Still, no sign of Josh anywhere. Gosh, this is depressing.
“Ella.....? ELLLLLLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!”
DON’T LOOK BACK ELLA! Bagalan mo na lang mag-lakad para mahabol ka! AHAHAHA....
10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 ANNNNDDD OMG! Wait, JOSH HUGGED ME IN FRONT OF EVERYONE?!?!?!?! OH
SHOOOOOOOOOOOOOT! Nakalimutan ko na yayakapin niya pala ako pag nagkita na kami. Grabe!
KINIKILIG AKO! Bawing-bawi naman pala yung pag-eemote ko dun eh.
“Sabi ko sayo yayakapin kita eh”Binulong niya sa akin. GOODNESS, ang bilis ng heart beat ko. SUPER!
>_< Let go of me, Josh! Baka mamatay ako sa kilig nito eh.
“Grabe makayakap ah. Isang araw lang kaya tayo hindi nagkita” Binitawan na ako ni Josh. Ang higpit niya
naman yumakap parang gusto niya ako pisain eh.
“Na-miss kita eh! Anong magagawa ko?”
“Tigil-tigilan mo ako sa drama mo, Josh. Sus. Na-miss daw. SINUNGALING!”
“Hindi ako sinungaling!”
“MANIWALA AKO! Proof mo asan?”
“Halikan kita diyan gusto mo?”
Tingin ko alam ko na kung ano patutunguhan nito. MAY FEELING NA AKO EH.
“Ay wag na. Salamat na lang. I’m contented. TAMA NA ANG DALAWANG BESES”
Nako, kilala niyo naman si Josh. LAHAT NG SINASABI NIYA GAGAWIN NIYA. Pag sinabi niyang hahalikan
ka niya, paniguradong hahalikan ka nga talaga niya. Naalala niyo ba yung sa cellphone? Grabe, akala ko
nag-jojoke lang siya. Tapos bigla ba naman akong hinalikan?! Wagas eh. Para na kaming mag-boyfriend
na hindi. Diba? Pero mas okay naman yun kung kami nga pero parang hindi. Tama diba?
“Ayaw mo yun? Three times na”
“SHEESSSH. Manahimik ka na nga. Maghanap ka ng ibang bibiktimahin. Wag ako”
“Si Chloe pede?”
“Sapakin kaya kita diyan. PEDE?”
Sira talaga tong si Josh. Si Chloe daw ba isunod? Grabe, ang landi naman masyado nito. Nakaka-EWAN. ___-“
Edi ayun. Nakipag-daldalan na ako TO THE MAX! As in. Sa bahay kasi nila Tita dapat behave ako. HELLO?
Mamaya isumbong pa ako kila Mommy at masugod pa ako ng de-oras. Alam niyo yun? Ang hirap ng
overprotective ang buhay. Not to mention Josh na sobrang protective. Ang malupit pa dun.....
DOES HE FREAKIN’ LIKE ME OR NOT?
Buong araw ko na yan iniisip. Sino ba namang hindi? His actions are waaayyy to much! Para nang
boyfriend na instant bodyguard, tatay at kuya. COMBINED IN ONE BODY! Nakaka-touch at the same
time nakakayamot. Halos wala nang pagkakaiba nung nasa US ako. May nakaantabay na kung sinoman
sa tabi ko na readying ready na pumatay ng kahit sinong lalapit sa akin. For example: Kasama ko si Josh
nung Lunch. AT KAMI LANG,OK? Proud naman ako masyado eh? Wala sila Chloe may aasikasuhin daw na
chuva chuva whateverness at of course hindi nanaman nila sinabi sa akin. Bakit? Aba malay ko dun.
Kinalimutan na ata ako.
Okay, tama na daldal, kwento na lang. So ayun, magkasama nga kami, naglalakad sa hallway at eto
namang si Josh sabi niya mag-holding hands daw kami. WHUT? Ano siya feeler masyado? Heck, no. Sabi
ko sa kanya. Ang kapal talaga eh. Holding hands? Nako, tumino muna siya. TAPPOOOOSSSS, habang
naglalakad kaming dalawa sa hallway siyempre madaming nag-titinginan, nagbubulungan at higit pa sa
lahat NAGTATANUNGAN. “OMG! SILA NA BA?” “GRABE, ANG SWERTE NAMAN NIYA!” or that kind of
thing. Honestly, it’s too annoying. Siyempre si Josh walking proud at napuri nanaman kaming dalawa.
TAPOOOOOOSSSS, biglang may lumapit sa akin na guy. Okay lang cute, mukhang athletic, mabait, ganun
ganun. Tinanong niya ako about something related to school at nakalimutan ko talaga na ako ang nakaassign dun! Inassign ako ni Ate Sheila to do the job. Aalis kasi siya for Rome, hindi ko na siya naintriga
nun. Eh ang vice? Sabi niya wala siyang tiwala sa kanya kaya ako na lang daw ang gagala. Wow ang
galing, instant member na ako ng student council. Ni wala nga akong alam sa gagawin eh! Tapos for
some unknown reason bigla na lang nag-init ulo ni Josh. Eto ang nangyari:
“Di ka naman siguro bulag noh? Nakita mo na ngang magkasama kaming dalawa tapos ang lakas pa ng
loob mo na kausapin ang girlfriend ko” - Josh
AH, OKAY. Ngayon ko lang nalaman na boyfriend ko siya. May sarili ata tong mundo eh! Grabe
makagawa ng kwento. Sige siya na ang may future na maging writer.
“ANONG---“
Bago pa ako makatapos mag-salita, bumanat nanaman tong si Josh.
“ANO? Layas na”
Naramdaman ko yung fear nung guy. Grabe naman talaga si Josh. Delikado buhay ko pag naging
boyfriend ko talaga toh. SELOSO NA NGA KUNG MAKAPAGSALITA PA EH KALA MO MAKAKAPATAY NA
YUNG MGA SALITA NIYA! How rude talaga. No manners.
Umalis na siyempre yung first year college na yun. Kawawa naman talaga. Tsk Josh. ANG SAMA MO!
“Bakit mo naman ginawa yun ah?”
“Wala lang. Gusto ko lang masama?”
“OO MASAMA. And wait, girlfriend? At kelan naman kita sinagot diyan?”
“Pag pinagsigawan mo pa yan, lagot ka talaga sa akin”
“ERRRR. FINE! Tara na nga, bago pa talaga ako maubusan ng patience, maglunch na tayo!”
Kinaladkad ko siya papunta sa Cafeteria. Ang swerte ng janitor, meron na siyang buhay na mop. Pero di
naman masyadong nadumihan yung damit ni Josh. Iniwasan ko talaga yun at wala akong balak labhan
ang damit niya. Panigurado naman na ako dapat ang maglalaba nun. Bawala i-pa dry clean. Sobrang
miserable talaga ang buhay ko sa kanya. May patutunguhan naman kaya toh?
“Ano namang nangyari nung wala ako? Baka naman huli na ako sa tsismis!”
“Ha? Wala naman. Usap-usap lang ganun... as usual. Pero siyempre it’s not the same without you”
NAKS NAMAN! Kaka-flatter. AHAHAHA, ‘it’s not the same without you’ yeah right. It’s the same without
the bungangerang Ella! Ako ata ang pinaka-dakdak ng dakdak sa grupo noh!
“Lakas mambola ah. Totoo ba naman yan?” SAY YES. PLEASE.
“It’s up to you. Pero para sa akin, it’s true. Ikaw lang talaga ang ayaw maniwala. Ikaw kasi eh, masyado
kang close-hearted. MANHID PA!”
Nagsalita ang hindi manhid. Sabagay sino ba namang makakahalata na gusto ko siya eh bawat segundo
ng buhay namin lagi ko siyang inaaway.
“Okay fine. I believe you. Happy?”
“You sounded sarcastic. Happy? My happiness in another term is you. But since, you’re not mine, I’m
not happy.....”
DAANNNNGGG, ako na kinikilig. Bwiset kasi kung makabanat tong si Josh eh. Para wala nang bukas. I
mean, yes he sounded serious when he said that, but what the heck. Sana naman ako na lang talaga ang
pinopormahan niya. WALA NANG IBA. Pero who knows baka bumalik yang Stefanie na yan anytime now.
“Kung sasagutan kita, ako lang ba ang mamahalin mo?”
I looked straight into his eyes to tell him that I’M DEAD SERIOUS.
“Of course. Bakit naman ako maghahanap ng iba kung kuntento na ako sayo? I’ve found another life and
hope in you. Akala ko wala na akong pag-asang kalimutan si Stefanie but when you came into my life it
seems like everything change about me. Tumaas na yung grades ko, hindi na ako masyadong palaaway.
And that I thank you, Ella”
Totoo ba toh at ume-English na ngayon si Josh? Wow, naimpluwensyahan ko na talaga siya. In a good
way. And I think I’m very contented with his serious answer. Of course, to make sure tatanungin ko siya
ng pinakamatinding tanong.
“Kung bumalik si Stefanie, iiwan mo ba ako?”
Napalulon siya ng di oras. Told yah.
Tumayo siya. Oy, di pa tayo tapos mag-usap! UMUPO KA! Nag-lakad siya papunta sa side ko. Malamang
tumabi na siya sa akin. Pinatong niya yung right elbow niya sa table. Tapos pinatong naman niya ulit
yung ulo niya. Tumingin siya sa akin. Siyempre napatingin din ako. Mukhang in-eexamine niya ako.
SOBRANG CREEPY NIYA TINGNAN!
“Hmm, no. Kung siyempre you’ll love me back at hinding hindi mo ako ipagpapalit kay Caleb”
Whatthe. Caleb nanaman? Bakit ba lagi na lang nadadampot sa usapan yun? Wala naman siyang
ginagawang masama. At isa pa, he’s just my best friend. I don’t like him as a crush. Maybe as a friend, oo
pero above that? No way. Kay Josh na nga yung tao eh ipagpipilitan pa sa iba. Ang sarap kasi isigaw kay
Josh na siya lang eh. Ang nega kasi masyado.
“Thanks. For the serious answers. I’ll be needing it. In the near future”
Josh gave me a what-do-you-mean-by-that look. HELLO? Isip naman Josh! Nagpahiwatig na nga yung tao
eh, di mo pa din gets?
Anyway, I’m so contented and happy with his answer. The question is, totoo ba naman yan? Mamaya
ako lang pala ang may feelings. Wait, what am I saying? Lolokohin lang pala niya ako!!!
Natahimik kaming dalawa. Eh mukhang napaisip si Josh sa sinabi ko kanina. After 3 minutes, binuka na
niya ang bibig niya, “Bakit may gusto ka na sa akin?”
Oo, talaga na. Huli ka na sa balita! Manhid kasi eh!
“Secret. And one more thing, diba lolokohin mo lang naman ako? So it’s useless. Kahit pa ma-inlove ako
sayo....”
WAIT, WHAT?! OMG, I SLIPPPPPPPPPEEEEEEEEEEED! Oh no. Nako, Ella. Gumana nanaman yang
katangahan mo! I noticed that Josh’s face expression changed. From smiling face to SHOCK.
“WHAT?! HOW DID YOU—GISING KA NUN?!?!”
Masyado kung mag-react! Well, wala naman sigurong masama kung malalaman niya. Malay mo
magbago? Diba? Nothing’s impossible naman eh.
“Yep. So explain yourself”
Napa-seat erect tuloy siya ng di-oras.
“Okay, fine. That WAS BEFORE, alright? BEFORE!”
Diniinan niya pa talaga yung BEFORE. Sus, maniniwala ba ako?
“Yeah, right”
“That was before! Now I realized, you are VERY VERY IMPORTANT”
Is it just me or napapansin ko na napapadalas na ang English English moment ni Josh? Mukhang
napapantayan na ako ah! At least, hindi siya nag-sasalitang kalye or hurtful words diba? I can bear with
Josh’s English-speaking moment na naman. Gusto ko siya i-congratulate alam niyo yun? AHAHAHA.
“What about now? Ano na status ko sa buhay mo?”
“I—“
“EEELLLLLLLLLLLLLLLLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!”
Nasa pintuan pa lang siya rinig na rinig ko na ang napakalakas niyang boses na tila nakakain ng isang
daang megaphone. Mas malakas pa nga siya sa sound system ng school eh! And yeah, paparating na ang
daldalera kong best friend.
“Andito ka na pala. Tara sa labas tayo kumain! Conti’s treat ko” Tumingin siya kay Josh. “Hiramin ko
muna siya, okay lang ba sayo yun Josh?” Teka, bakit hiramin? Pede bang KUNIN na lang?”
“Sige. Pero mamaya bawal nang hiramin”
Tumayo siya tapos naglakad papalabas. Ganon? Biglang mang-iwan. Hmp! Parang yun lang nagtatampo
na agad. Malapit na siya sa pinto kasi bigla na lang siyang huminto. Lumingon siya sa akin.
“Ella, kita na lang tayo mamayang uwian!!! Gate 3!” Tapos ayun. Lumabas na siya. Grabe, huminto siya
para lang dun?
Isa pa, nakakatamad mag-lakad! Tsaka, paano pag umulan? Edi mababasa pa ako nun. Hay nako. Bahala
na siya. Kaso, pag di naman ako sumulpot, baka masapak niya ako ng di oras! -___-“
“Oh, bakit nakatulala ka pa diyan? Akala ko ba ililibre mo ako? Let’s!”
Hinatak ko na siya palabas. Hello? Ililibre daw niya ako eh. Para naman maramdaman niya kung ano
feeling ng makaladkad noh. Pasalamat nga siya ako yung nangangaladkad eh paano pa kaya kung si
Josh? Baka natanggalan na yan ng kamay.
“Aray! Masyado ka namang makahawak eh. Masyadong excited?
” I lifted an eyebrow.
“DUH? Si Chloe Villanueva na saksakan ng kuripot ay biglang manlilibre? That is indeed a miracle”
And of course, nag-asaran na kami until makadating kami sa Conti’s. 1 subject na lang ang itatake ko eh.
2pm ang end ng classes ko so, MORE TIME TO GALA! 10am na ngayon and my lunch break is 2 hours.
Heck, yeah. Then last 2 hours for my last subject.
“Tingin mo ba seryoso sa akin si Josh?”
Nabulunan bigla si Chloe. Teka, bakit ba ang OA ng mga tao ngayon? Nagtatanong lang naman ako.
“Malay mo, oo. So, give it a try!”
“Paano kung mahuhurt naman pala ako sa bandang huli?”
“Ganito gawin mo. Mag-hire ka ng assassin tapos ipapatay mo siya. As simple as that. Wala ka nang
problema”
“Grabe ha. Wala na bang mas less ‘madugong’ proseso?”
“Wala. Basta, be sure na hindi ka AAMIN, kahit ipahiwatig mo lang or something. But NEVER EVER, tell
him the three most dangerous words. I LOVE YOU”
“I won’t! But found any interesting about Josh? Kayo kasi ang laging magkasama eh”
“I’ve heard. A LOT. And yes,it is indeed interesting! But I promise not to tell. I’m too young to die noh!”
As usual, may something fishy nanaman ang nangyayari ngayong araw! Wala talaga silang balak na magshare ng kahit anon oh? Sige, ako na talaga ang hindi updated. Pero still, ano naman ang ayaw nilang
sabihin sa akin? K
“Bahala ka. Basta ba hindi makakasama sa akin yung nalalaman mo. Kasi don’t you dare to keep AN EVIL
SECRET FROM ME!”
And just after 4 hours: CLASSES ARE NOT FINISHED! FINALLY. Muntikan ko na din makalimutan na
kailangan ko pala pumunta sa Gate 3! Ano naman kayang meron dun?
Siyempre nag-dali dali na akong pumunta dun at baka malate pa ako. Sabi niya uwian daw eh. And I’m
sure that means I need to be there at 2:05 SHARP. May inasikaso pa naman ako! Impossibleng
makaabout ako noh! Badtrip kasi tong si Josh. Masyadong demanding!
Anong oras ako nakadating? 2:15pm.
“LATE KA!”
“ALAM KO OKAY? Busy din naman akong tao. Teka, where are we going ba?”
“It’s a secret”
Then he smiled. Uh-oh. I have a very bad feeling about this. Balak ko pa ngang tumakas eh. Kaso he held
a grip on my blouse so no choice. Sumakay na ako sa car niya. Dun ako sa front seat. Nag-aklas pa nga
ako eh. Sabi ko sa back seat na lang ako and I don’t consider him as a good driver. Baka mapunta pa ako
sa langit ng di oras.
“SEATBELT”
“THAT, I won’t agree on”
“Just put on the seatbelt so WE CAN LEAVE!”
“Na-uh! Make me”
“Oh really? You want ME to MAKE YOU WEAR YOU SEATBELT?”
“Oo na! Ito na! Ilalagay na!” Siyempre napilitan na ako. I buckled up my seatbelt. And once again, there
was silence.
“May phobia ka ba sa seatbelt?”
“You don’t care”
“I.DO.CARE. Every single thing that has a connection to you, matters to me”
“Muntikan na akong mawalan ng hininga dahil sa seatbelt! Okay na?”
“Bakit?”
“Ewan. Bigla na lang nag-malfunction yung seatbelt na suot suot ko. Hindi naman nag-demanda sila
Mommy but still, I AM AWARE, takot ako sa seatbelt”
“Ganun ba. Okay lang yun. Edi ako na lang mag-tatanggal ng seatbelt mo. Baka mawalan ka nga talaga
ng hininga at maiwan pa ako ng mag-isa dito”
“Enough with the drama! Bahala ka. Basta ba wala akong balak tanggalin yang seatbelt na yan”
Hindi na siya nag-salita then went on driving. Medyo tahimik yung car pero mas maingay pa din talaga
pag magkasama kami ni Chloe sa iisang sasakyan. That’s a total disaster! Pero kami ni Josh, simple
kwentuhan lang. And in fact, I’m enjoying this.
30 minutes. Ganun katagal ang biyahe naming. From my school to some unknown place. More like a
condominium or something. Nandun kami sa parking lot at siya nga talaga ang nag-tanggal ng seatbelt
ko.
“Tatanggalin ko na…” Clinick niya yung button sa tabi ko. Good thing is, hindi siya nag-malfunction.
“Thanks” Lumabas na ako agad. Si Josh naman inikot muna yung buo niyang car. Chineck yung baba,
yung hood and other parts.
“Ano meron?”
“Security check” He smiled. AGAIN. Tinuro niya yung pintuan sa dulong right side. And so, doon nga
kami dumaan. And you know what’s weird? Dumaan lang kami sa reception at hindi man lang
nagpalista! Tapos ngitian pa ng ngitian yung mga staff nila. Wait, don’t tell me…
“This condo is yours. Right?”
“Parents. Not mine”
“Okay, so, anong ginagawa natin dito?”
“Bonding”
“IN ONE ROOM? Now, that’s ridiculous!”
“Malamang pag gabi na sa kabila na ako pupunta! Kadiri ka naman kung mag-isip. I’m not like that,
okay?”
“EDI HINDE!”
“Masyado. I brought you here kasi I’m sure pag dinala kita sa mall maraming makakakita sa atin lalo na
pag kaibigan mo pa at baka pag niyaya ka nilang maunod ng movie, eh agad kang sumama at iwan ako!!”
“Drama mo! And besides, my 2:05 schedule is now reserved and it is reserved for someone named
Joshua Jay Martin”
“That’s…… that’s sweet. Thanks. At least you’re mine. Until tomorrow” Tama na. Nakakarindi na sa
tenga yung you’re mine, etc. Sana naman THANK YOU na lang eh noh?
“Bleh. Too much sweetness, I’ll die”
“Wala namang ganyanan. Anong gusto mong gawin? Manuod ng DVD? Maglaro?”
“Laro na lang!”
“Anong laro?”
“Truth or dare na pang-dalawahan lang. AHAHAHA!”
“Sige ba. Sabi mo eh. Sige, ako na lang muna magtatanong!”
“SURE!”
“MAHAL MO BA AKO?”
Chapter Twenty-Three.
Is he serious or not? Grabe namang pambungad na tanong yan! Masyadong mahirap sagutin.
“Ano? MAHAL mo ba ako?”
MAHAL
Anak ng tokwa naman talaga eh. Sobrang lakas pa talaga ng pagkasabi niya ng MAHAL. As in todo todo
na.
“Seryoso ka ba diyan?”
Lumapit siya sa akin. 1 inch away from my face? “TINGIN MO?”
“Oo na sige na. Seryoso ka na! I won’t say anything. Pero kasi, I’m still thinking about it. Chloe keeps on
telling me to give you a chance. Pero mukhang may pag-asa naman eh. AY BASTA EWAN!”
“Can I get a better answer?” He leaned closer. 5cm away.
“FINE! Oo na, mahal na kita, okay na?” Gusto ko yang ipagsigawan sa mukha niya eh!
“There’s a possibility. HAPPY?”
“Okay, good. At least may improvement na sa sagot mo” Wala pa yan sa KALAHATI ng dapat kong sagot!
“Hehehe….” Lumayo na siya sa mukha ko. FINALLY! Napa- breathe in, out tuloy ako. Kinabahan ako dun.
Akala ko wala na akong palusot. .___.
“Ako naman! Sa tingin mo, mahal ka pa din ba ni Stefanie?” Nag-straight face siya sa akin. Okay? What
the heck does that mean?
“Why do you keep asking me questions related to Stefanie? Kung gusto mong maging kami ulit sabihin
mo lang. Pero eto lang ang masasabi, kung mahal man niya ako wala na akong pakielam dun. Kasi hindi
ko na siya mahal. Bakit ba hindi mo matanggap na ikaw na nga ang mahal ko? BAKIT BA HINDI MO
MATANGGAP YUN?!” Oh shiz. I made him mad.
“THAT’S JUST A QUESTION!” “Natatakot kasi akong iwanan mo ako pag nag-confess na ako sayo…”
“A question? Lagi na lang eh! Ano ba kasing meron at siya na lang ang lagi mong topic?”
“BECAUSE, I want to know”
“WANT TO KNOW WHAT?”
“Kung ano bang meron sa kanya at nagustuhan mo siya! I need to know more information about you
Josh. Hindi sapat na alam kong may gusto mo ako…”
“Correction, mahal hindi gusto”
“EDI MAHAL!”
“Please, wag mo na akong tatanungin ulit tungkol kay Stefanie. Please lang. Alam mo ba kung gaano
kasakit na pinaguusapan nating dalawa ang nakaraan ko? Buti sana kung sila Ivan ang kausap ko, pero
hinde eh! Parang awa mo na. Ayoko nang masaktan kaya kahit anong mangyari hinding hindi na ako
babalik sa kanya” Tumungo siya sa akin. Eh mukhang nahurt ko talaga ang feelings nito. Nako. ANG ENGENG KO TALAGA! BAKIT NGA NAMAN DI KO NAISIP YUN? Sino ba naman hindi masasaktan sa ginagawa
ko? PAST IS PAST NGA DAW EH!
“Okay. Hindi na ulit. Promise” I patted his head, 5 times. Parang aso lang eh? Joke, edi kay gwapo
namang aso nito! Bigla niyang hinawakan yung right hand ko, yung pinang-pat ko ng ulo niya. TAPOS,
hinatak niya ako papalapit sa kanya.
HALT! No kissing okay? Akala niyo ah. Nanyakap lang naman si Mr. Emo.
“Thank you…Itsumo aishiteru”
Woah, wait. AISHITERU? GANON? Lumelevel up na ah. Nag-hahapon na si Josh ngayon? Natulak ko siya
ng mahina papalayo sa akin.
“Kelan ka pa natuto mag-hapon?”
“Tagal na! Nung summer nag-japanese lessons ako eh. Alam mo ba ibig sabihin nun?
“I’ll always love you?”
“Tama ka. I’ll always love you nga. Paano mo nalaman?”
“I took Japanese and Chinese classes two years ago”
“Ah, ganun ba. Ano ako na ba mag-tatanong?” Pamatay kasi yung mga tanong mo eh!
“Basta ba yung masasagot ko!”
“Anong gusto mo sa lalaki?” Sabi ko na nga ba at yan ang itatanong mo eh. Baka next niyang itatanong,
kelan mo balak magpakasal? AHAHAHA. Ma-seryoso ng paseryoso yung mga tanong ng lalake na toh eh.
“Sabihin na lang natin na nasayo na lahat ng gusto ko sa isang lalake”
“SERYOSO?!”
“Except sa pag-uugali. So, kulang ka pa din!”
“Mabait naman ako ah! Tsaka di na ako palaaway”
“Weh? San banda? Bakit hindi ko nakikita yun? Iparamdam mo kasi. Hindi ko ma-feel yung kabaitan mo
eh”
“Ah ganon? Bulag ka kasi!”
Then ayun. We played truth or dare for 2 hours. Halos lahat na ng pedeng matanong na-tanong na niya!
Simula sa pangalan ng mga magulang ko hanggang sa pangalan ng lolo at lola ko sa tuhod. Grabe
makatanong eh. Kulang na lang buong angkan ko na sabihin ko na din. Siyempre marami din akong
nalaman tungkol sa kanya. Such as, mas takot pa daw siya sa ate niya kesa sa mga sarili niyang
magulang. Ibang klase talaga eh. Sabi niya lagi naman daw wala ang parents niya sa bahay kaya ayun.
Mas natutukan siya ng older sis niya. Eh ako? Kahit nasa kabilang dako ng mundo ang pamilya ko narereach pa rin nila ako.
“It’s 5 o’clock na oh! I’m hungry!”
“Anong gusto mong kainin?”
“Chinese dishes”
“Kakain ka ng mga plato ng intsik?!”
“SIRA! Sabi ko, CHINESE CUISINE! Bastos mo ah”
“Biro lang. Masyado ka namang pikon. Sige, mag-oorder na ako” Nagpipindot siya dun sa telephone
tapos nag-order na siya. After 30 minutes daw darating na yung food. 30 minutes? NAGUGUTOM NA
AKO!
“Anong plano mong gawin for 30 minutes?”
“Movie marathon? Action movies na lang. Baka mamamatay ka sa takot pag horror ang papanuorin
natin eh”
“Sinabi mo pa!”
First movie? Rush Hour. Ang adik nila Jackie Chan grabe! Laptrip eh. Yung tatlong Rush Hour muna
pinanuod namin. HABANG KUMAKAIN, of course. Nabusog talaga ako sa pagkain. Naka-2 plato lang
naman ako. Sinabihan pa nga ako ni Josh ng matakaw eh.
Time Check: 11pm.
“Tulog na tayo. Ayoko na”
Tumingin lang sa akin si Josh tapos pinatay na niya yung DVD player. Nag-wash na muna ako. Siyempre
pinalayas ko muna si Josh. Dun nga daw kasi siya matutulog sa kabilang kwarto. Lumabas ako sa Comfort
Room after 40 minutes. Nakabihis na ako nun. Wearing my cute PJ’s. Nakapatay na yung ilaw kaya hindi
ko talaga makita yung nasa paligid. Inopen ko yung electric fan para magpatuyo ng buhok. F na F ko nga
yung hangin eh. Mahaba na pala yung buhok ko?
After 15 minutes. Natapos din. Grabe 11:55 na? Hinahanap ko yung cellphone ko at since sobrang dilim,
inopen ko na lang yun ilaw. At sa hindi inaasahang pangyayari, napatili ako.
“AAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ANONG
GINAGAWA MO DITO?!”
Si Josh. Nakahiga sa sofa. Kelan pa naging kabilang kwarto ang SOFA?!
“Natutulog ako! Ang ingay ingay mo naman eh!!!”
“AKO PA NGAYON?! Sabi mo dun ka sa kabilang kwarto!” 12am na at balak pa naming mag-iskandalo
dito sa 10th floor.
“Nag-bago na isip ko”
“ANO?! BAKIT?!”
“Iiwan kitang mag-isa dito? TAPOS BABAE KA PA!”
“SO? Mas pangit naman tingnan kung magkasama tayo sa iisang kwarto tapos hindi naman tayo!”
“Edi isipin mong girlfriend kita ngayong gabi” Nababaliw na ba talaga siya? Ibig sabihin niyang mag-on
kami for 1 night? NASIRAA AN NA SIYA NG BAIT! Actually, wala pala siyang kabaitan.
“Badtrip! Ako na lang sa kabilang kwarto!” Nag-lakad ako papalapit pinto ng biglang may taong nag-ala
Superman sa sobrang taas tumalon. Of course, si Josh na yun. Humarang siya sa pintuan.
“What the hell are you doing?” I raised an eyebrow.
“Hinaharangan ka. Hindi naman ako manyak eh. Wala akong gagawing masama sayo. I just want to
make sure you’re safe”
“Uhmm… being with you is not safe either”
“Ngayong gabi lang naman eh. Sige na”
“Hay nako! Bahala na nga! Pag ikaw may ginawang masama sa akin!” Humiga na ako sa higaan. Inaantok
na ako noh! I have no time to argue with Josh kung saanman ako matutulog. 12:10am. Natapos din ang
pag-iiskandalo naming dalawa sa sarili niyang hotel. Nakatulog ako after 3 minutes. Si Josh naman, aba
ewan ko kung tulog na yun. May lahi din yung kwago eh. Sa gabi gising sa umaga tulog.
Josh’s Part
Umariba nanaman ang pagiging childish ni Ella. Ang usapan kasi sa kabilang kwarto ako matutulog.
Ayoko naman nun kasi nga babae siya at alam ko naman sa sarili ko na wala akong balak na kung
anumang masama sa kanya. I’m not like other guys. Akala niya kasi manyak ako eh. Hindi naman.
“Tulog ka na?”
“PATULOG NA NGA YUNG TAO EH! Matutulog na po. Goodnight sayo, Josh. Magiging bodyguard kita for
one night! AHAHAHA”
“Yes, boss. Gagawin ko ng maayos ang trabaho ko. Goodnight din, Ella. Sweet dreams” Hindi na siya
sumagot nun kaya malamang nakatulog na talaga siya. Si Ella pa naman di sanay sa puyatan. Sabi nga
niya may lahi daw akong kwago. Sanay na ako sa puyatan eh.
Lumapit ako sa kanya. Tulog na nga. Bilis ah. After 1 minutes, KO na agad. Hinawi ko yung buhok niya.
Hinirangan kasi ang mukha niya. Nag-ala Sadako tuloy. Siguro alam niyo na ang ginawa ko. Nope, I
didn’t kiss her. I whispered in her ear. “I love you, Ella. Wag ka na sana maging manhid”
Gumalaw siya nun kaya nag-mamadali akong pumunta sa sofa. Kung narinig man niya yun, sigurado
akong half-asleep at half-awake siya.
Alam niyo yung nakakainis tungkol kay Ella? Maganda nga siya, MANHID naman. Nagiging PDA na nga
ako masyado dahil sa sobrang kamanhidan niya eh kesa naman maging manhid ako sa sarili kong
nararamdaman. Tapos kanina nainis pa ako, kasi binabalik nanaman si Stefanie sa usapan. Ayoko na nga
siyang maalala eh tapos lagi pa niya sasabihin yung pangalan niya? Nakaka-badtrip eh. Alam niyo yun?
Alam naman ng buong mundo na mahal ko na talaga siya. I lost with our deal at hindi ko na talaga
maitatago yun. Ang hindi ko lang alam kung si Ella ay matagal na ding natalo sa deal namin. Ayoko din
namang gawin ang consequence ni Ella pag natalo ako sa deal. Ang putulin ang lahat ng connections
namin sa isa’t isa? Ang mag-kunwaring hindi namin kilala ang isa’t isa? I would never do such thing.
Hinding hindi ko siya kayang iwasan. Halata naman eh. Biurin mo isang araw pa lang miss na miss ko na
siya agad? Paano pa kaya pag iniwasan ko siya? Baka kinabukasan mamamatay na ako AGAD. Ayoko
naman nun. Tsaka, gusto ko siya makasama habang buhay! I know she’s the one. Sadyang mahirap nga
lang talaga siyang abutin.
****
“JOSH! GISING NA!” Ang aga-aga naninigaw na agad tong si Gabriella!
“Bakit? Anong meron?”
“Wala kang balak pumasok?”
“WALA!”
“Ganun? Sige mag-cocommute na lang ako” Naramdaman kong lumayo siya sa Sofa. Hinawakan ko ng
mahigpit yung braso niya.
“HINDE. Dito ka lang. Di ka pedeng umalis. Wag ka na lang pumasok!” Hindi naman sa nagiging badinfluence ako sa kanya.
“Bigyan mo ako ng dahilan”
“Kahit naman hindi ka mag-aaral sa kahit anong subject, mataas pa din ang scores mo. Sagana ka sa
stock knowledge, nag-advance study ka na nung nasa States ka pa lang. SIYEMPRE, IKAW ANG PINAKAMATALINO SA SCHOOL NATIN”
“Alright. Hindi na ako papasok. Happy? Ano namang gagawin natin?”
“Turuan mo na lang ako. Mag-aral”
“Sure ka?” Bakit parang iba ang gusto niyang ipahiwatig nung tinanong niya yun? Anong gusto niyang
sabihin?
“Kung balak mo rin lang akong laitin sana sabihin mo na agad kesa gumagamit ka pa nang kung anoanong mga salita!”
“Sorry naman. Anong oras mo nga pala balak gumising diyan?”
“1pm. Mag-laro ka na lang muna diyan ng kung ano-ano. Laptop, IPad, Iphone, PlayStation. Marami pa
diyang iba. Basta don’t you dare to leave me”
“Okay…” Pumiglas siya ng kunti pero hinawakan ko pa siya ng mas mahigpit.
“TEKA! Sasabog na yung mga veins ko eh. Let go of me! Hindi na nga ako aalis eh”
“Promise?”
“PROMISE. SWEAR. Baka sa susunod, leeg ko naman ang hahawakan mo ng ganyang kahigpit!”
Binitawan ko na siya pagkatapos nun. Siguro naman hindi na siya mag-tatangkang tumakas.
Teka, bakit ba gusto ko mag-aral? Wala lang. Sa totoo lang ginamit ko lang yun na dahilan para hindi siya
umalis. Wala naman akong balak mag-aral ngayong araw eh. I just need her to be away from school.
Bakit? It’s August 15 today. BUKAS NA ang birthday ni Gabriella Allison S. Mendoza.
Chapter Twenty-Four
Chloe’s Part
HELLLOOOO SA LAHAT! At nagbabalak si Chloe Villanueva, ang sobrang daldal na best friend ni Ella, from
the dead! Kahapon nawala na lang ba parang bula si Ella pagka-ring ng bell. Tinanong ko si Ivan kung
ssang lupalop ng mundo dadalhin ni Josh si Ella, sabi niya sa condominium daw nila Josh.
CONDOMINIUM? MERON SILA? Sige sila na talaga mayaman. Pero may 3 villa naman sila Ella, soo. Wa
epek. Joke.
“So, ano namang gagawin nila sa Condo?” - Chloe
“Aba malay ko dun! Wag kang mag-alala hindi naman gagawin ni Josh yun” - Ivan
“Gagawin ang alin?” - Chloe
“Ang slow ni Chloe” - LAnce
Huh? Anong gagawin ni Josh?
“Ewan ko sa inyo! Di talaga ako makarelate sa mga lalake kahit kelan. Papasok ba sila bukas?” - Chloe
“Panigurado, hindi sila papasok. Puyatan yun. Malamang” - Gabriel
“Oh okay. So guys! TOMORROW IS THE DAY! Any plans?” - Chloe
“Yung damit ni Josh okay na? Eh yung necklace?” - Dennis
“Tuxedo, check. Necklace, X” - Chloe
“ANO?!” Sabay na sagot ni Ivan at Dennis.
CHILL!
“Relax guys. Darating na mamaya dito sa bahay. Mga 2pm. Tapos pupunta tayo sa MOA to buy more
gifts! Then we’re gonna visit a designer and a friend of mine to get your tuxedos. Diba pinagawa
nanaman natin yung last 2 weeks ago? She called me up yesterday and told me it’s already finished.
Even Ella’s bonggacious gown!”
“Excited na excited ka na ah”- Ivan
“Of course!” I giggled.
Sobrang excited na talaga ako. SAGAD HANGGANG BUTO! Tsaka nag-todo effort talaga kaming lahat
dito. Ang prinoproblema ko na lang eh yung speech ni Josh. Ay OMG. Nakalimutan ko na siya i-update
tungkol dun! NAKO NAMAN! Subukan lang niya ma-forget yung bagay na yun. I’ll kill him!
Teka, asan ba kami? Andito sa 5-star hotel kung saan gaganapin ang birthday ni Ella. Tapos na kasi gawin
ang mga arrangements sa Mendoza Corp. Kaya ang proproblemahin na lang namin eh yung hotel.
Grabe, takbo dito, takbo diyan! Ang daming ginagawa. Daig ko pa yung mga contestant sa Amazing
Race! .___. Mababawasan timbang ko nito eh.
“Oh, mukhang pagod ka na ah?” - Dennis
Is that Dennis? OMG. SIYA NGAA!
“Uh… ah, oo. Pero kaya ko pa naman. This is for Ella eh!” I laughed. He smiled. GOOOODDNESS. I’ll burn
anytime now.
“Pawis na pawis ka na din. Eto oh” He handed me a bottle of C2. He sat beside ME. CHLOE, relax ka lang.
Remember, alam ni Dennis na may crush ka sa kanya. Relaaxxx!
“Ano namang meron at bigla mo na lang naisipang bigyan ako ng C2? And, thanks!”
“Wala lang. Alam mo namang siguro na may gusto si Josh kay Ella diba?”
“Yep. What about it?”
“AAMIN NA SIYA. BUKAS” WOAH! Ang bilis!
“Seryoso? What’s gotten into him? Sabi niya December pa daw siya aamin!”
“Kaya nga niya sinama si Ella sa condo nila para mag-tanong ng kung ano-ano. Para na rin nilang bonding
time yun pero ang hindi alam ni Ella, nagplaplano na si Josh kung paano siya aamin sa kanya on her
birthday. Tsaka, sabi niya, gusto na daw niyang umamin ng mas maaga. Ayaw niyang mag-sisi sa huli”
Lolwhat? Ang gulo! Di ako maka-pick up ng kahit ano.
“Mag-sisi? Ano naman ang pag-sisisihan niya?”
“Ella likes Josh” O__________________________O. PAANO NIYA NALAMAN YAN?! OMG. Ako lang ang
nakakaalam niyan ah? Or may iba pa?
“Who told you?”
“Ivan did. Sinabi daw ni Ella sa kanya. TAGAL NA. Di niya sinasabi sayo yun?”
“Okay, so Ivan knows. Ang hindi ko lang maintindihan, ano ang pagsisisihan ni Josh?”
“Di ko din alam sa kanya. Pakiramdam niya kasi may mangyayaring hindi maganda sa kanilang dalawa sa
hinaharap kaya aamin na siya bago pa man mangyari yun”
“Ano pang maaamin niya eh bunyag na bunyag na nga ang feelings niya for Ella?!”
“Ella thinks of it as a joke. Kaya bukas, kung ano man ang balak niyang gawin, I’m sure it will make Ella
cry tears of joy”
“So hindi alam ni Josh na may gusto si Ella sa kanya?”
“Affirmative”
PHEW! Akala ko buking na kaming dalawa eh. Hindi pa pala. So, kinutuban na si Josh? Grabe ah. Tingin
ko din. Kasi parang ewan. Kilala namin yung Stefanie. We just can’t remember who she is! Pero kung ano
man ang relation naming tatlo, I’m sure hindi maganda yun. Baka yun din ang naramdaman ni Josh?
Kaya aamin na siya agad. Siguro yun na nga ang dahilan. Sabagay ganun din naman ang gagawin ko
kapag may naramdaman akong hindi maganda. Mas gugustuhin kong umamin sa taong mahal ko kesa
magpaka-manhid ako.
“Alam ko ring may gusto ka sa akin”
SHET! Anobayan! Sunod-sunod na revelation na ba toh? Una, yung pagiging totoo ni Josh. Tapos ngayon,
ako naman? Grabe ah. Ano namang susunod, si Ivan? Si Lance? Si Gab?
“Weh”
“Wala ba? Sige”
“Uy joke lang! Oo sige, totoo may gusto ako sayo. Happy? Teka don’t tell me Ella told you my deepest
secret!”
“I figured that on my own. Sinabi lang sa akin ni Ella yung totoo nung nag-tanong na ako”
Ganun ba talaga siya katalino? Pati feelings ng isang tao nalalaman na niya din? OVER AH! Ano yung
gumamit pa siya ng formula para lang malaman yun?
“FREAKAZOID! So what kung may gusto ako sayo?”
“Wala. Just want to tell you, I also have feelings for you…”
Tumayo na siya tapos umalis. PANAGINIP LANG BA TOH?!?! UNA, JOSH AND ELLA SOON TO BE IN A
RELATIONSHIP AND NOW DENNIS CONFESSES? WHATTHEHECK. So, kailangan talaga sabay-sabay sa
August 15 diba? LUCKY! <3 Pero wow. Planado na pala ang lahat ako lang talaga ang walang alam dito.
Bumalik na din ako sa Reception, dun gaganapin ang bonggang birthday ni Ella.
“CHLOE! Saan ka ba galing? Nagkita ba kayo ni Dennis?” - Ivan
“Uh… YEAH! Bakit, ano meron?”
Umakbay sa akin si Gab. “Malapit na matapos ang lahat. Na-asikaso na din naman ang mga gagamiting
bedrooms para bukas. Yung food and drinks, okay na. Natawagan na din naming ang mga guests para
malaman kung sino ang makakasama. Yung music okay na din. Nakapag-hire na kami ng DJ. Tables, okay
na din. Banners, flowers and other decorations, are all set for tomorrow”
“THANK YOU!”
Napaluha talaga ako sa harap nilang lahat. TEARS OF JOY! Never pa ako nagkaroon ng sobrang daming
katulong sa birthday ni Ella. Mostly, parents lang niya and brothers pero this time, FRIENDS lang. Hindi
parents and brothers. Sobrang ganda din ng output ng ginawa naming kaya napaiyak talaga ako. We all
shared our part in this celebration. We all used our time and effort just for this plan to succeed. Nagtalo
pa nga kami nung una pero hindi ko ineexpect na ganito ang kalalabasan. Buti na lang hindi nasayang
ang mga gabi na nagpuyat kami, ang mga pawis na lumabas sa sobrang pagod. Wala lang yun kung
magiging masaya si Ella. She’s been an important person in my life. Wala pa nga toh kung ikukumpara
sa mga nagawa niya sa akin. Dahil din sa ginawa namin mas naging close pa kami sa isa’t isa. I really
enjoyed this part of my life. Sobra. Hindi ko talaga toh ma-foforget. Mamamatay man ako.
“Chloe oh” - Dennis
He handed me a handerchief. Sa sobrang na-touc h ako sa mga ginawa nila napayakap ako kay Dennis.
“Salamat. Maraming salamat sa inyong lahat. Without your help baka hindi makapag-celebrate si Ella ng
birthday niya”
“Wala yun! Para naman kay Ella eh. AHAHAHA!” - Lance
“Kaya nga. Naging close friend na rin naming si Ella noh!” - Gabriel
“Totoo nung una, lagi tayong hindi magkasundo. Biruin mo in 4 months naging close na agad tayong
lahat? Hindi lang yung nagkagusto pa si Josh kay Ella! LAST MONTH! Nung first kiss nila”
Ah talaga? Dun pala nag-simula ang lahat.
“Ang bilis noh?” - Chloe
“Pero sigurado naman akong na-love at first sight si Josh kay Ella. Hindi lang niya talaga ma-amin sa sarili
niya kasi hindi pa siya masyadong nakakapag-move on kay Stefanie nung dumating kayo dito. Pero
ngayon, sigurado akong seryoso na siya kay Ella at nakalimutan na niya ang nakaraan” - Dennis
That I agree on! Baka nag-back out si Josh nung nalaman niya ang pag-uugali ni Ella? Diba? May
possibility na ganun nga ang nangyari pero at least ngayon aamin na siya.
Kahit alam kong medyo mabilis na maraming maganap in 4 months, pero hindi naman talaga maiiwasan
yun. Ikaw ba naman eh lagi mong kasama ang isang tao tapos ang dami-dami niyo pang nalalaman
tungkol sa isa’t isa tingnan ko lang kung hindi kayo magka-gusto with each other!
Calling Ella Mendoza…
“ELLA?!”
“CHLOOOOEEEEEE! Wala lang miss na kita eh. AHAHA, teka, asan ka ba ngayon?”
“Ha? Ako? Asa bahay.”
“Ahh, mamayang 9pm nasa bahay na ako. Nag-aayos pa lang ako dito sa condo nila Josh. Paano ba
naman biglang nag-paturo ng HW. Ang weird nga niya eh! AHAHAHA!”
“So, nag-enjoy ka?”
“Siyempre naman! Ikaw ba naman ang hindi kiligin pag isang araw mong nakasama ang taong gusto mo!
DIBA?”
“I AGREE! ALAM MO BA! SOBRANG DAMING NANGYARI TODDAAAYYY!”
“Really? Like what? Grabe, kung kelan wala pa talaga ako ah!””
“DENNIS LIKES ME ALL ALONG PALA!”
“WEH? OMG! GRATZ CHLOE! Buti ka pa! Nakakainggit naman oh. Si Josh kaya may gusto sa akin?”
“Malay mo meron? Don’t lose hope my dear best friend and don’t you dare to frown. It’s your DAY
tomorrow remember? Di pedeng pangit ka bukas. Sige I’ll hang up na. Marami-rami pa akong aayusin
eh”.
Call ended.
Hindi ako nakipag-daldalan kay Ella sa harap nilang lahat noh! Siyempre pumunta ako sa isang sulok at
dun nakipag-chismisan.
“Sino yun?” - Ivan
“That? Oh, it’s Ella. Nangangamusta lang. Uuwi na daw siya by 9pm. Since, 2pm pa lang naman at
patapos na lahat ng gagawin natin, kunting arrangements na lang, we can go to MOA at 3pm para kunin
ang mga tuxedos niyo! Ay, to buy gifts pa pala”
“Miss Chloe, may naghahanap po sa inyo sa labas”
“Oh, okay. Wait lang ah. Yung necklace na ata yun”
Tumakbo na ako palabas and I’m so excited! Yes, I’m correct. Dumating na din sa wakas ang necklace na
inorder ko! Medyo pina-artihan ko lang ng kunti. Pinalagyan ko ng red for the girl and blue for the guy
yung gilid-gilid ng necklace para naman may kunting design diba?
At exactly 3pm natapos na namin lahat ng dapat gawin. Off we go to MOA! Luckily, hindi traffic kaya
sandal lang at nandun na kami. We bought 4 gifts then went to the Designer.Alam naman naming na
maraming mag-reregalo sa kanya eh!
“Hi Tita! We’re here to get the tuxedos and gowns please!”
She handed me the clothes I was looking for. Napa-wow yung mga lalake at maganda ang mga tuxedos
nila kahit simple lang. Nagbayad na din ako siyempre. Mas napa-wow pa sila at nagtanong kung saan ba
galing yung pera ko.
“Obviously, it’s from my bank accout! Binigyan ako nila Tita noh. Tingin mo makakakuha ako ng ganitong
kalaking pera all by my own? HECK NO!”
Napa-aahhh na lang silang lahat. 6pm na at wala pa din kami sa bahay! Kumain pa kasi kami ng dinner
kaya medyo natagalan. Nag-text na din ako kay Ella na ma-lalate ako ng dating at bigla na lang nagkaheavy traffic sa Marcos Highway! Wala namang any accidents pero sobrang traffic. Halos hindi na nga
gumagalaw eh!
Nakadating ako sa bahay ng 11pm. LATE NA! SOBRAAAA! Nag-goodbye na sa akin sila Dennis. Pumasok
na ako sa loob at sinabit sa closet nila ang gown niya. Ako naman eh pumasok na sa kwarto. Bilis ko nga
nakatulog eh. Nag-bihis lang ako then toothbrush then higa then ayun, TULOG! Sabagay naubos na lahat
ng energy ko kakatakbo. Ikaw ba naman ay mag-tatakbo sa bawat sulok ng hotel tingnan ko lang kung
hindi ka kapusin sa hininga.
BASTA TOMORROW IS THE DAY! ANG ARAW NA PINAKA-HIHINTAY NAMING LAHAT, ANG ARAW NA
IPINANGANAK SI ELLA SA MUNDO! August 16.
Josh, wag ka sana gagawa ng kapalpakan bukas….
Chapter Twenty-Five.
Ella’s Part
TODAY IS THE DAY! Birthday ko na! FINALLY! I’m 17! Super saya. Kahit ang tanda ko na. 8| Anyway,
nakita ko na lang na naka-sabit ang gown ko sa closet. Ay, si Chloe nga pala ang kukuha nito. Speaking
of, grabe nakakaloka kahapon! Ang bilis pumick-up ni Josh! GRABE! Kaso nga lang, sumablay siya sa
Mathematics. Sumakit daw ulo niya dun. Kaya pala C lagi ang grade niya Math. Hirap na hirap pala siya
dun. Sabi niya wala daw siyang balak mag-paturo tapos bigla na lang nagbago ang isip. Weird nga niya
eh. Iba pala ang feeling pag nakasama mo yung taong gusto mo ng 1 day. Iba talaga ang feeling. Nung
una medyo naiilang pa ako pero nung gabi na, nawala lahat ng masamang nararamdaman ko sa kanya.
Except na nga lang nung nag-pumilit siyang sa sofa matutulog. Ang weird pa dun para bang may
bumulong sa aking ng I love you, Ella. Ewan ko ba kung si Josh yun. Parang na hindi eh. Basta! Or baka
nananaginip na ako nun?
May pasok ngayon pero half-day lang ako. Same as Chloe and the others. Hindi na daw i-cucut off ang
classes at hindi naman lahat ay makakasama sa celebration ko. Mostly, relatives lang and friends. May
plano kaya para sa akin sila Josh? Sana naman meron! Matapos nilang mag-lihim ng kung ano-ano.
Pagpasok ko sa school, isang battalion na ng mga students ang bumati sa akin. Ang dami ding letters and
gifts na hindi ko alam kung saan ko ilalagay! Mas lalo pang dumami ang bumati nung dumadaan ako sa
corridor! Pero mostly letters na lang ang binibigay. AND HUGS TOO! Yung mga boys naman hanggang
greet lang and letters. Subukan lang nila mang-yakap, kamao ni Josh ang katapat nila. AHAHAHA. Pagkaopen ko naman nung pintuan sa kwarto, biglang may pumutok na confetti. “HAPPY BIRTHDAAAYYYYY!”
Sabay-sabay nilang sinabi. Wow, kalat na kalat ba sa buong school na birthday ko ngayon? Ibang klase
ah! Binigyan nila ako ng Bouquet of roses and a pack of chocolates. Ano ba ngayon, Valentine’s day or
birthday ko? Mostly ng natatanggap ko ay roses at chocolates eh.
Pagka-upo ko sa upuan, bigla akong kinausap ni Caleb.
“Happy 17th birthday, Ella!”
He handed me a small red box. Square ang shape niya. I wonder that this is.
“Open it” Ngumiti siya sa akin. Of course, I opened it. Hmm, necklace siya na may letter J.
“J? Why J?”
“J as in Josh” What? O_o
“Bakit naman Josh? Pede namang G for Gabriella”
“Basta maiintindihan mo din yun. Basta mamaya, umaaligid ako sa party mo mamaya just don’t look for
me”
“Why not? Ay, thank you pala for the gift. I really appreciate it” Binalik ko na yung necklace at baka
masira ko pa. And, what will happen naman? Ano ba toh! Wala nanaman akong alam. As usual.
Biglang may nag-open ng pinto. BINALIBAG PA! Si Chloe. Todo ngiti nga siya eh. Sigurado akong past
10pm na yan nakadating sa bahay.
“ELLA! HELLLLOOOOOOO!”
Hello lang? No happy birthday at all?
“Hi! Anong oras ka nakadating sa bahay kagabi? Nakita ko na din yung gown ko. Thank you ah!”
“11pm. Pero okay lang kahit puyat! You’re welcome, Ella! Ikaw pa. Nga pala…” Tumingin siya kay Caleb.
“Hindi alam ni Josh na pupunta ka diba?”
“He knows. Siya nga nag-yaya sa akin eh”
“WEH?!” Sabay pa kami ni Chloe.
Woah, si Josh niyaya si Caleb? That’s so shocking!
“Seryoso. Pati nga ako nagulat eh. Tinawagan niya ako kagabi sabi niya pumunta daw ako sa birthday ni
Ella. Sabi din niya, dahil birthday mo naman papayagan niya akong pumunta sa celebration mo”
AHHHH. Sabagay, dapat din naman na pumunta si Caleb sa birthday ko. Isa siya sa mga importateng
taong niyaya ko noh! Tapos hindi siya pupunta dahil kay Josh? Di pede yun!
“Ayun naman pala eh. Buti na lang marunong maging considerate ang boyfriend ni Ella” - Chloe
“BOYFRIEND? ANONG BOYFRIEND! Hindi nga siya nanliligaw eh”
“Edi anong tawag mo dun sa mga lakad niyo na kayo LANG DALAWA? Anong tawag mo dun sa pagsasabi niya ng I love you sayo? Anong tawag dun sa pag-sasama niya sayo sa condo kahapon? SIGE NGA!
Anong tawag dun?” - Chloe
“Panliligaw….”
Tama naman sagot ko diba? Panliligaw naman talaga ang lahat na yun sadyang hindi ko lang siya
kinoconsider at baka niloloko lang pala niya ako. Kahit na sinabi niya sa akin na dati lang yun, I still can’t
be sure.
“Ayun naman pala eh! Basta, enjoy your day!” She smiled tapos nilagay na niya yung bag sa sarili niyang
upuan.
Sana nga I will enjoy this day because I have no idea on what will happen today. Or will something
happen?
Every minute that pass by seems so important. Malapit na kasi mag-12. Eh aalis na ako nun. Para
pumunta sa Mendoza Corp. 2pm pa ang start ng party tapos hanggang 6pm yun. Then, may another
party pa sa isang hotel na hanggang 11 or 12am! WOW, sobrang busy ngayong araw!
*************************************** DING DONG ***********************************
OMG! AYAN NA! LUNCH BREAK NAAA!
“Grabe 12 na agad? Ella, tara na!”
“Tara! Caleb kita na lang tayo mamaya ah. Bye!”
Nag-wave na lang siya ng kamay which means okay or yes.
Habang nasa-loob kami ng sasakyan, daldalan kami ng daldalan ni Chloe.
“Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa mga staff….”
“Ano ka ba naman! Now’s NOT the time to do some drama. Cheer up, sister!” Chloe snapped her fingers
in front of my face.
“Besides, you don’t need a speech. You just need to express your feelings! Hindi ka naman magSOSONA dun eh. You’ll just show up there and say thanks to staff and employees of your company. Kahit
ano namang gawin mo din eh tanggap nila” She’s right! Buti na lang kasama ko si Chloe. May back-up
ako kung sakaling ma-mental block ako sa kung anumang sasabihin ko mamaya.
After 1 hour and 30 minutes, andun na kami sa Comfort Room, getting ready for 2pm’s celebration.
Sinuot ko na yung gown na binigay ni Chloe kagabi and it’s so cute! White gown na parang pang-bride.
Natatawa nga ako sa suot ko eh!
“Hindi ko alam na wedding-inspired pala ang birthday celebration ko!”
“Ganun talaga! Ayaw mo yun? Si Josh ang groom mo don’t worry”
“Sus, sige na nga! Kinikilig na yung tao eh. Teka, speaking of Josh, where is he?”
“Hindi ko nga din alam eh! Nung tinext ko si Ivan kanina sabi niya hindi pa din daw sila nagkikita ni Josh”
“Hala… baka hindi siya makapunta sa birthday ko”
“MAKAKAPUNTA YUN! MANIWALA KA! Pag hinde, lagot siya” Biglang nag-ring yung phone ni Chloe. “Uh,
mauna ka na Ella! Si Dennis kasi eh…” Tumungo na lang ako tapos lumabas na. Ano kayang nangyayari?
Chloe’s Part
Calling Dennis Gonzales…
“DENNIS! Ano nang nangyayari diyan?”
“Wala pa din si Josh dito! Wala ba siya diyan?”
“Bakit naman siya mapupunta dito? AS IN? KAHIT SAANG FLOOR WALA SIYA?”
“WALA! Naikot na namin lahat! Eto oh, kausapin ka daw ni Ivan.”
“CHLOE! Masama toh!”
“Bakit? ANONG NANGYARI?!”
“SI JOSH! NAPAAWAY NANAMAN SI JOSH!”
“ANO?!?!?!?!??!?! SINO NAGSABI?!”
“Tinext ako ni Caleb. Nakita niya kaninang umaga si Josh kasama ang isang lalake. Sobrang laki nga daw
eh. Parang dambuhala na.”
“HA?! BAKIT NAMAN NGAYON PA! Paano na yan?”
“Relax ka lang, Chloe. Hahanapin na naming si Josh. Sige mukhang mapapaway nanaman kami. Sorry sa
pag-aalala, bye.”
“TEKA I—“
Call ended.
Bakit ngayon pa? JOSH NAMAN OH! Birthday ni Ella ngayon! Please naman. Sana maging okay lang lahat.
Ella’s Part
“CHLOE! Okay ka lang? You look sick!”
“Wala lang toh. NAIINITAN LANG AKO SA GOWN KO! Sobraaa, maluluto na nga ako ng buhay eh!”
I guess kung ano man ang pinag-usapan nila Dennis ay di masyadong seryoso. Sana naman hindi. Tsaka
I’m sure mag-papanic si Chloe ng bonggang-bongga kung may nangyari mang hindi maganda.
Nag-tuloy tuloy lang yung party. Siyempre ako ang center of attraction. Mas lalo pang dumami ang mga
regalo ko! Grabe, wala naman kaming malaking kwarto na pede kong pag-lagyan ng mga toh. Pati nga si
Chloe napa-nganga sa sobrang dami eh! See? Paano naman kaya naming mauuwi ang lahat ng toh! Hindi
toh keri ni Manong Sergio.
Time check: 5:00pm.
Ang usapan 6 ang tapos at dapat nasa hotel na ako nang 6:30. Kaso, marami pang aasikasuhin yung mga
employees and staff kaya umalis na kami. Tumawag na din sila ng mas malaking sasakyan na pedeng
mag-dala ng mga regalo ko. Daig pa tulog ang pasko nito. Sobrang dami eh! Tapos may nag-bigay din ng
pera. Ang pinaka least na natanggap ko PER PERSON ay 3k. GRABE 3K?! Tsaka aanhin ko naman ang
15.7K diba? Buti pa i-lagay ko na lang sa bangko. Sobrang clumsy ko pa naman sa pera o pede din
namang idonate ko to charity? Tapos yung iba kong regalo ibigay ko sa mga bata? Or donation? Pede
naman siguro yun! Basta ba makakatulog, I’m sure hindi sila magagalit. Tsaka, ang dami dami ko nang
gamit sa bahay! I don’t need those. Siguro yung mga laptop, IPads… that I can keep! Kasi aanhin naman
ng mga bata yun diba? Pero yung mga clothes? Nah, pede ko nang i-donate yun. Hindi na nga kasya sa
closet ko yung iba kong damit tapos madadagdagan pa? SHARE YOUR BLESSINGS NA LANG! Matutuwa
pa sa akin si Bro. O:)
Naunang bumaba si Chloe kasi sabi niya i-checheck niya muna kung okay na lahat. After 5 minutes, nagsign siya ng okay kaya bumaba na ako.
Pagkapasok ko, may nagpasabog ng 2 confetti. Isa sa kanan, isa sa kaliwa. Samu’t saring tao ang bumati.
Yung iba di ko kilala. Mga 3rd cousins ko siguro. Pag hindi niyo alam ang ibig sabihin ng 3rd cousins, isearch niyo sa Google! Ahahaha.
“Ella! Happy Birthday!
” Binati ako ni Ivan sabay hug. Sunod-sunod na ring bumati yung 3 pang iba. WAIT, WHERE IS JOSH?
“Si Josh?”
“Darating siya mamaya. Nagka-emergency kasi sa bahay nila. Don’t worry. Darating yun. Pangako” Gabriel
“Kami bahala pag di siya dumating! Babalian namin yun ng buto” - Lance
Tapos tumawa siya. SANA NGA DUMATING SIYA! KASI PAG HINDI, ewan. Lagot lang siya sa akin…
Eto nanaman tayo, bati-bati kahit hindi ko kilala nag-thathank you na lang ako. Sabi nila 3rd cousin ko
daw sila, blah blah. Then may regalo nanaman. Tapos may nagbibigay nanaman ng pera. Ang least ng
bingay ay 5K. @____@. Ano ba ako bangko? Anyway, it’s better to give than to receive. Kaya magdodonate na talaga ako nito sa Charity. Panigurado na yun. Hindi naman sa nagmamayabang. Pero higit
naman na mas kailangan toh ng iba compared sa akin!
Time check: 10pm.
WALA PA DIN SI JOSH! ASAN NA BA YUNG HINAYUPAK NA YUN? SIYA PA NAMAN ANG PINAKAHINIHINTAY KO DITO!
“Ella….” Napalingon ako sa likod ko. I know it’s Caleb.
“Oh Caleb?” Kaso nga lang, nag-momoment pa ako nung dumating siya. Paluha na nga ako eh!
“Wag kang iiyak. Malapit na siya. I know it”
“How can you be so sure?”
“Because…. He’s my cousin”
“Darating ba talaga siya? Baka hindi na siya umabot”
“Mahal mo ba siya?”
“OO! SOBRA!”
“Kung ganon, darating siya… para sayo…”
Umalis na siya pagkatapos nun. Napatigil ako sa kakaiyak nung sinabi niyang ‘para sayo’. Kaso totoo ba
naman yung sinabi niya? Mamaya mag-hintay ako dito buong umaga tapos hindi naman siya dadating.
Nagpaparty-party sila sa loob. Sobrang dami pa ding tao pero ako nasa terrace lang nagpapahangin.
Pinipigilan kong umiyak. Nakaupo ako dun sa isang bench, nakatingin sa langit. Grabe ang ganda pala ng
stars. Hindi sila natatakpan ng clouds. Sayang nga lang wala akong camerang dala…
“ASAN KA NA BA KASI JOSH?! PINAPAASA MO AKO SA WALA!”
“Sinong nag-papaasa sayo?”
Napatingin ako sa likuran ko. ETO NA. SI JOSH. NANDITO NA DIN! Paluha na ako eh! Bakit ba tsaka na
lang may darating kung kelan malapit na ako umiyak? Nananadya ba talaga sila?
“Jo—“ Tumakbo siya papalapit sa akin tapos niyakap niya ako ng mahigpit. Napaiyak pa ako lalo nun. I
hugged him back.
*sniff* “Sira ka Josh! Pinapaiyak mo ako eh!”
“Shh…sorry. Andito nanaman ako eh” He kissed me on my fore head.
“Umupo muna tayo” Umupo na kami sa may Bench. Yakap yakap pa din ako ni Josh nun. Wala nga
talaga siyang balak bitawan ako.
“Ang tagal mo! Alam mo yun?”
“ALAM KO! Sorry” Kinuha niya yung isa kong kamay tapos pinatong sa left cheek niya. May naramdaman
akong umbok dun. Don’t tell me, BANDAGE YUN?
“Anong nangyari sa mukha mo?” Napabitaw ako sa yakap ni Josh nun. Hinawakan ko pareho yung
cheeks niya.
“Napaaway lang. Ng kunti”
“Sabi mo hindi ka na uulit?”
“Alam ko naman yun pero hindi talaga ako tinatantanan nito eh. Kaya ayun, sinugod na ako. Hindi
naman ako makatanggi kaya um-oo na lang ako. Natalo ko naman siya eh. Nasuntok lang ako ng isang
beses. ISA LANG. Tapos dumating na sila Ivan kaya ayun bugbog sarado na” Ibang klaseng
pagkakadescribe ah.
“Masakit?” Dahan-dahan kong pinoke yung sugat niya.
“Not really. Basta ba ikaw ang hahawak” He smiled. Siya pa talaga may ganang ngumiti eh? Siya na nga
yung nasuntok! SA MUKHA! Walang hiyang dambuhala yan! NANINIRA NG MUKHA EH!
“Sus! Nagawa mo pa talagang mambiro eh noh? Kumain ka na ba? Kukuha lang ako sa baba” Tumayo na
ako nang biglang hawakan niya ang wrist ko.
“Dito ka lang! May importante akong sasabihin” I wonder what that is? Umupo na lang ulit ako tapos
binitawan na ni Josh ang kamay ko.
“So, ano yung sasabihin mo?”
“Ano kasi…” He took a very deep breathe. Okay? Para saan naman yun?
“Tingin mo na niloloko lang kita?” No na Yes na No.
“Well, uh, kinda”
“I’m here to prove you wrong. Ipapakita ko sayo na hindi ako nagsisinungaling. I love you and please
believe me. Oo, totoo nung una para akong kiti-kiti na hindi mapakali sa iisang babae but that was
before. Ikaw na ngayon. Kelan lang nung na-realize ko na hindi kumpleto ang araw ko pag hindi kita
nakikita. Siguro nga narinig mo na sinabi kong lolokohin kita pero dati pa yun nung hindi pa ako nag-iisip
ng matino. Minsan nung nag-seselos ako pag magkasama ako ni Caleb akala ko wala lang yun. Hindi ko
siya pinapansin. Pero ngayon alam ko na. I have completely fallen for you. AND ONLY YOU. Masakit din
sa akin na tinatanong mo ako tungkol kay Stefanie. Sino ba namang hindi masasaktan kung yung taong
maha mo mismo ang magtatanong sayo ng ganon. Kaya sana maintindihan mo kasi nga, kung
ipagpipilitan mo sa akin si Stefanie mas lalo pa akong mahihirapang makalimutan siya kahit alam ko sa
sarili ko na matagal na siyang walang lugar sa puso ko. You’re better than her. In many ways. Makakaasa din ako na hindi mo ako lolokohin. Hindi gaya ng ginawa niya. You taught me to avoid fights. How to
be happy and contented with one person ang of course, how to love… truthfully. Chickboy ako. Noon.
Pero ngayon isang babae na lang ang nakikita ko sa mga mata ko at ikaw yun Ella. MAHAL NGA TALAGA
KITA. Kahit pa halos magka-iba tayo sa maraming bagay, ikaw may pagka-madaldal, matalino, mabait…
ako naman palaaway, masama ugali, hindi pala-daldal. Pero kahit ganon, handa akong gawin ang lahat
ng makakaya ko wag mo lang ako iwan…” Tears started to fall from my eyes. “Kung hindi mo man alam
matagal na akong nanliligaw sayo. Di ko nga lang alam kung basted na ba ako o hinde. Kung basted man
ako wala na akong magagawa dun. Hindi ko naman kayang ipagpilitan ang sarili ko sa taong ayaw naman
sa akin. That’s why I need to her your answer. Is it a yes or a no? Ayoko lang umasa. Ayoko nang
masaktan. ULET. Ng taong pinaka-mamahal ko. Tinanong ko pa nga si Chloe kung may gusto ka ba sa
akin pero hindi niya sinagot yun. Ang sabi niya I need to know the truth on my own. Nung ginawa natin
yung deal na yun, sinabi kaagad ni Dennis na magkakagusto ako sayo siyempre sabi ko impossibleng
mangyari yun pero tingan mo ngayon, halos magkandarapa na ako kakaisip sayo. Nung una din, pigil na
pigil ang nararamdaman ko para sayo. Akala ko kasi wala lang talaga yun pero nung hindi ko na mapigil
tsaka ko na lang nalaman na totoo na pala ang lahat ng toh. Siguro nga manhid ka sa nararamdaman ko
pero hindi naman kita masisi kasi narinig mo yung sinabi ko na lolokohin lang kita. Siguro nga dahil dun
nagka-gulo ang plano ko. Pagpasensiyahan mo na ako. ANG TANGA KO KASI EH. Sobrang tanga. Let me
tell you something, my love for you is way too much than Stefanie. Sayo kasi naramdaman ko talaga ang
tunay na pag-mamahal kahit hindi ako sigurado kung mahal mo din ba ako. Pero nung narinig ko yung
sagot mo kahapon, mas naging kampante ako. Sinama kita sa condominium ko kahapon para makilala ng
mga employees ang taong mahal ko. Proud ako sayo eh. Maganda ka, matalino, mabait, mayaman.
Lahat na ng gusto ko nasayo na. If only you are mine. Wala na talaga akong hihingiin pa. Kahit ikaw na
lang Ella. Wag na ang iba. Kahit hindi na ako manalo sa ‘Prince of the Campus’ basta magiging akin ka.
Kahit yung na ang premyo ko, I’m already satisfied. Kahit i-basted mo pa ako… always remember this: I
LOVE YOU, I WON’T LET GO, I WON’T LOSE HOPE” Medyo huminto na ako kakaiyak nun. Grabe, ang
haba ng sinabi niya! Daig pa talaga yung letter na binigay ko sa kanya! SUPER! Kung sinulat niya toh sa
papel baka namaga na pareho yung kamay niya. I LOVE YOU, I WON’T LET GO, I WON’T LOSE HOPE.That
I won’t never forget! EVER IN MY LIFE! Nakakainspire eh. Diba? And yes, sasabog na ako sa sobrang kilig!
“Ah, nga pala. Happy Birthday!” May nilabas siyang black na rectangular box. Ano toh palakihan ng
regalo? Kay Caleb square lang tapos sa kanya rectangular? HUWOW. Okay, tama na. SERIOUS TIME.
Inopen niya yung box. And it’s a couple necklace. Simple lang siya. Yung isa may red na background sa
gilid. Yung isa naman, blue ang nasa background! CUTE! J
“What’s this for?”
“Give the girl piece to the boy that you love most. I want to you to give it to him NOW. Sigurado naman
akong nandiyan siya sa paligid” What will I do now? I’m sure walang kwenta na ang mga palusot ko dito.
“Follow your heart” Sinabi niya ng mahina. KAINIS NAMAN TALAGA EH. FOLLOW YOUR HEART?! AAMIN
NA BA AKO? IT’S TOO EARLY PA EH! Pero kasi… since umamin na siya ng totoo… parang gusto ko na ding
umamin.
“Follow my heart?”
“Yes, please…” Mag-sasalita na sana ako nung biglang may nilabas siya sa bulsa niya. AND IT’S THE
COUPLE RING THAT I GAVE. Ah so, dahil binigyan ko siya ng couple ring, bibigyan niya ako ng couple
necklace? AWESOME!
“Akin na kamay mo” Kinuha niya yung right hand ko tapos sinuot dun sa ring finger ko. Parang kasalan
lang eh.
“Isuot mo sa akin yung isa” ABA eh parang kasalan nga talaga ang nangyayari ngayong gabi. The only
difference is that, we don’t have any speech.
“Oh game. Kanino mo ibibigay yung necklace?”
“Aamin na ba talaga ako? Parang ayoko pa eh”
“Pede bang gawin mo na lang at wag na mag-pakipot? PLEASE. Kahit hindi ako yun. It’s okay” Nalulon ko
tuloy yung laway ko! :|
INHALE-EXHALE-INHALE. Aamin na ako. Sige, I just can’tescape the truth! I also love Josh. Bakit ko ba
kasi pinipigilan sarili ko? I’m so stupid! I know that he loves me more than anyone. Simply because his
actions are way to much! Ang tanga ko talaga! AKO ANG MANHID HINDI SIYA. I was wrong. For my
confession, I will correct everything.
Kinuha ko yung isang necklace yung babae, kasi sabi nila dapat ganun daw ang gagawin. Yung babae na
figure sa lalaki ibibigay na nag-sysymbolize na taken na siya by another girl and no space for a third
party.
“Ehem…” I placed my arms around Josh’s neck para malagay ko yung necklace. HINDI PARA SAKALIN
SIYA AH! Nanlaki yung mga mata niya.
“It’s yours. It’s always been. Hindi ko lang talaga ma-admit sa sarili ko na mahal kita. Ako ang manhid
hindi ikaw. Sorry, akala ko all of the words you said before were lies. I WAS WRONG! Now that you
proved it, there’s nothing wrong on admitting my true feelings… I love you, Josh”
“Seryoso?”
“Seryoso…”
Josh hugged me again. THEN KISSED ME FOR THE THIRD TIME. BUT THIS, is different. Sige, I won’t
consider the last two ‘kisses’ as a kiss kasi wala naman masyadong kwenta yun. But this… this is the real
thing. We finally admitted that we both love each other. Pina-ariba ko kasi ang pagiging manhid ko kaya
ayun, natagalan pa. Pero hindi ko talaga in-eexpect na sa birthday ko pa talaga siya aamin. Hindi lang
yun, SA LAST MINUTE PA! 11:30 na kaya nung dumating siya! Tapos natapos kaming mag-drama at magconfess nung 11:56. Tapos nag-salita pa si Josh tapos final hug and kiss na. Anong oras na ba ngayon?
11:59pm. Nakahabol pa siya. Which means, hindi pa August 17! Nice one, Josh! Sobrang saya ng araw na
ito. Best day! Because this day, IS THE DAY MY HEART FEELS RELAXED! Hindi na ako ma-iilang kay Josh.
Kami na eh! Yes, sinagot ko na siya. Kaya nga binigay ko na yung couple necklace sa kanya eh. Today, I
officially entered the relationship world. And I’m 17! Double celebration toh next year! AHAHAHA!
“Ella…”
“Hm?”
“Walang iwanan ahh. Akin ka na. Hindi ko na din kailangang gawin yung consequence mo. Hindi kasi kita
kayang iwasan eh. Mamamatay ako”
“Masyado ka naman! Oo promise yan. Faithful naman akong partner eh. IKAW ang prinoproblema ko
noh!”
“Hala… good boy na ako! Basta ako hinding-hindi ako lalayo sayo”
“Promise?”
“Oo, promise. From now on, you’ll be a gangster’s girlfriend”
Chapter Twenty-Six
Ella’s Part
Matagal-tagal na din nung sinagot ko si Josh. Mga… 10 months ago? Grabe bilis talaga ng oras. Di ko
man lang napansin na 10 months na pala ang nakalipas eh sobrang enjoy ko pa naman tuwing kasama
ko si Josh! Inasar ko pa nga siya a day after ko siyang sagutin.
Sabi ko, “Ayan sinagot na kita sa silent panliligaw mo!”
Tumingin siya sa akin mukhang nainis tapos SINIGAWAN BA NAMAN AKO?! According to him, ANG
MANHID KO DAW. Eh sino ba kasi yung nagsabing mangloloko, ako ba? Hindi naman eh. Pinapa-ariba
kasi ang pagiging pikonin. Eto pa. Na-shock at the same time natuwa talaga ako pagkapasok ko sa
school. Biruin mo, KALAT NA AGAD NA KAMI NA?! Over over ang bilis ng balita ngayon, grabe. Isa-isa
daw ba kaming sinabihan ng Congratulations? After din nun, marami daw ang naging mag-boyfriend
nung naging kami na ayon kay Chloe ay follow the leader daw. Oh wait. Bago ko pa makalimutan.
BREAKING NEWS: DENNIS GONZALES MATAGAL NANG MAY CRUSH KAY CHLOE?! Wow. Can you believe
it? Kung si Josh, lantaran mag-express ng feelings, si Dennis naman kabaligtaran! Tagong-tago talaga.
Hanggang ngayon may hang-over pa din ako dun. I mean, lahat naman siguro na-stroke nung nagconfess si Dennis diba? Ang pinaka-talaga, si Chloe. Kung ako simple hang-over lang, sa kanya aba
dinadamdam niya talaga! Tatlong araw pa ang inabot bago makapag-move on? Kaso nga lang medyo nadisappoint siya nung sinabi ni Dennis na wala daw siyang balak manligaw for now kasi studies first DAW
muna. Ganon? Anong tawag mo sa amin ni Josh? Pabaya sa pag-aaral. HECK NO. Basta kayo mong ibalance ang study and love life walang problema yun. Ibig sabihin di keri ni Dennis ang love life and
studies, COMBINED! Actually, hindi naman talaga nakaka-pressure yun kasi may inspiration ka pumasok.
“Grabe, nakakainggit talaga kayo!!!”
Here she goes again. Bursting out of jealousy. Kasalanan ba namin na may lahing pagiging nerd ang kaMU niya?
“Matuto kasing mag-hintay. Alam mo namang BFF si Dennis at ng mga libro niya. Mahihirapang
makapag-move on…”
“Hmf! Sige mag-biro ka pa”
“Eto naman! Alam mo, true love can wait. Kung mahal mo handa kang mag-sacrifice at mag-hintay”
Nginitian ko na lang siya para may hope pa din naman sa puso niya.
And kasalukuyan kaming nag-bobonding ni Chloe sa isang salon. Mall is the only place we can relax. Kasi
pag nasa bahay naman pupunta dun sila Ivan tapos mag-kakalat edi hihigh-bloodin ako kaya it’s better
to stay here. Hindi nga alam ni Josh na nandito kami eh. So shh muna kayo. Hihintayin ko na lang
tumawag at mukhang eh tulog pa ang lalake. Puyat nanaman siguro yun.
“Sooooooooo, how’s you and Josh lately? Alam na ba ng family mo yan? Baka naglilihim ka na”
“Of course not! Kung sa school kalat na agad, sa States pa kaya? Kuya knows. And since friends naman
ang parents naming dalawa hindi sila tutol. Nag-aalala nga lang sila kasi may record daw ng pagiging
playboy si Josh which is true”
“Anong plano mo pag niloko ka niya like what he originally planned?”
“Marami namang assassins diyan sa paligid. Naghihintay na lang… Joke. Wala akong gagawin. Ano ako
BITTER?!”
“HA? Ano yun wala kang imik?”
“Malamang meron! Mag-eemote muna ako ng kunti bago mag-move on. Duh? Lahat naman ng couple
na dumaan sa break up ganun ang nangyayari and besides, if he’s not the right one for me darating at
darating din ang panahon na kailangan naming maghiwalay and I can whole heartedly accept that fact”
“Fine. Just make sure sa process of moving on, exempted ang alcohol”
“Yeah sure…” Pinatong nang isang hair-dresser yung gunting sa tabi ko. Yes, I’m getting my brand new
hairstyle! Babawasan lang ng kunti at mukhang dugyot na ang hair ko. May kunting split ends kasi, so
CUT IT NA! Then papa-perm ako ng buhok. Tagal ko na ngang gustong ipa-perm ang hair ko eh.
“Baka naman tutol si Josh diyan sa hairstyle mo?”
“According to him, mapa-ano mang itsura ko, mahal niya ako. That’s it. Sabi niya yan sa akin kagabi”
“YES NAMAN! Gumaganon si Josh. Sabagay, ba’t naman nasali ang looks sa love diba? He’s right. May
punto ang BF mo ah. Lumevel up na sa pag-banat si Kuya”
“Ganun talaga yun. Maraming alam eh. AHAHAHAHA”
Then yun. After 4 hours ba? Or more? Okay to be exact, after 4-6 hours natapos na din kami sa hair.
Since 8am pa lang andun na kami sa salon. 2pm na nga ngayon eh. So I guess it’s 6 hours. Dun kami
kumain sa newly opened restaurant na ang binebenta ay Pinoy Cuisine. I ate sisig, BBQ and other Pinoy
dishes which are incredibly good! Ang sarap nga eh. Si Chloe sabi dapat nag-eat-all-you-can na lang
kami. Sabi ko naman, hindi ako matakaw katulad niya.
“Boyfriend mo hindi pa din gising?”
“Malamang hindi. May lahing Snorlax yun eh. Yung pokemon na kahit ihulog mo sa bangin hindi pa din
magigising? Ganun siya”
“Grabe naman. Anong oras niya balak gumising mga 6pm? Anong oras ba yun natulog?”
“My guess is…”
Calling Josh Martin…
“Oops. Gising na ang loko. Sige, labas muna ako ha” Tumango na lang siya kaya lumabas na ako. Dun ko
na lang sinagot yung tawag niya.
“Hi Panget! Tagal mo gumising ah.”
“Hi Ganda! Hindi ah. Kanina pa ako gising. Tinapos ko lang yung mga HW para makapag-date tayo. Balita
ko kasama mo daw si Chloe. Ano okay na ba yung buhok mo?”
“Yeahh, it’s so maganda na. Saan ka na ngayon?”
Call Ended.
AY BASTOOOOOOOOOSSSSSSSSS. Babaan daw ba ako ng cellphone? Lagot talaga sa akin yun. Aaminin
ko, medyo nainis talaga ako sa ginawa niya. Tapos pag ako naman ang nambaba ng telepono magagalit
siya! Nakakainis! Babalik na sana ako kay Chloe kaya lang pagkaharap ko…
“ASA LIKOD MO AKO” Napa-OMGOMGOMGOMGOMGOMG na lang ako nun.
“SIRA KA! Kanina ka pa nandyan?”
“Nope. Kadarating ko lang” Tumingin siya sa likod kaya napatingin na lang din ako. Si Chloe.
“Thank you Chloe. Sige hiramin ko muna toh. Darating na si Dennis after 10 minutes” Ah so, set-up
nanaman toh AT hindi ko nanaman alam. Wow, as usual ako nanaman ang laging hindi updated but I
really find it… uhm… sweet?
Umalis na kami ni Josh tapos umalis na din si Chloe.
“So, anong gagawin natin ngayon?”
“Mag-dedate. Diba sabi ko yun? Tapos ko na yung HWs eh. Pede na tayong mag-bonding”
“Kakabonding lang natin kahapon. Bago umuwi”
“Kaya nga tayo naging Totally Inseparable diba? We can’t survive a day without seeing each other” Wait,
kinikilig ako!
“Sabagay tama ka… ano movie tayo?”
“NO. Subic” Weh? Subic? WEH? WEH? WEEEHHHHHHHHHHHHHHHHH. Ang layo naman. Masisira hair
ko eh. Sabay-ganon? Pero honestly, gusto ko talaga mag-Subic. First time kong makakapunta dun eh.
“Di nga?”
“Oo naman. Nagpa-alam na ako. Tayo na lang ang hinihintay” He smiled. Why the heck does he look like
an angel when he smiles? Then the opposite side when he gets mad? Napaka-unpredictable ng lalakeng
toh. He’s weird… in a good way.
Sinundan ko lang siya tapos nakadating kami sa parking lot tapos nag-stay muna kami dun ng ilang
minutes.
“Oh. Tingin mo ba aandar yung sasakyan kung hindi mo ilalagay yung key?”
“Wait lang”
ANG WEIRD TALAGA EH. Nag-wait lang pa siya ng lagay na yun. Tiningnan ko siya tapos para bang may
hinahanap siya sa bag niya. I wonder what that is. Sigurado ako kahindik-hindik nanaman yun.
“Ayan. Nakita ko na. Sige alis na tayo” Stinart na niya yung engine. Ay wait, did I mentioned that Josh
just got his driver’s license last week? Kaya todo layas na kami sa bahay. Palibhasa may sasakyan na siya
eh. Ako naman eh… training pa lang at for some unknown reason, takot ako sa manubela. Ano ba yan.
Una takot ako sa seatbelt ngayon naman manubela? Wow. Is this serious? Nahaluan ata ako ng pagiging
weird ni Josh.
“Ano yung nakita mo?” Tumingin muna siya sa akin tapos bigla ba naman akong binelatan?! Parang bata
lang kung kumilos eh!
“WHA THE HELL JOSH. That’s annoying”
“No it’s not. I look cute when I do that”
“SAYS WHO?”
“The people in the Universe”
“Then you should consider them as liars”
“OO NA SIGE NA! Pangit na kung pangit! Pag-tatalunan pa natin ‘toh eh. Ayoko na makipag-talo sayo. So
please stop this nonsense”
“Sure! Sabi mo eh. Wow, I find that sweet by the way”
“And that makes us a totally inseparable couple. Kaya nga todo-mangha yung mga tao sa atin. Despite
all our differences, we still stand strong”
“Hey, can you see our point here? Love is not having common characteristics. It’s about accepting your
partner’s flaws and thinking of it as perfection. You know you’re in love when you see an imperfect
person perfectly. I find it weird but that’s just the way it is. Love sure is unpredictable”
“You’re right. And one more thing. I love you, Ella” Okay? Bigla daw ba mag-singit ng heart-warming
message sa huli?
“NAKO TSONG! Andrama mo! Tama na nga yan. Ang pangit pakinggan eh”
“Ano naman? I don’t want to keep my feelings for myself. I’m not like DENNIS”
Naka-emphasize pa talaga yung name ni Dennis. Sabagay he’s right. Ayoko din naman yung mga
lalakeng katulad ni Dennis. Nagka-aminan na nga tapos bumalik nanaman sa pagiging… well hindi naman
torpe. Okay, bumalik nanaman sa pagiging EWAN! Enough with that Dennis and Chloe love team. Focus
muna tayo sa trip namin ni Josh to Subic. Sabi niya masyado na daw common kung Tagaytay or Batangas
ang pupuntahan namin so Subic na lang daw. And he knows I’m fond of dolphins. Ain’t they cute?
“Naka-silent mode ka ba?”
“Hindi bakit?”
“ANG TAHIMIK MO EH! Mag-salita ka naman. I feel awkward when you keep silent for no reason. Galit
ka??”
“I’m not! May itatanong lang ako kaso I’m a hundred percent sure hindi mo siya sasagutin”
“Fine. Ano ba yun?”
“ANO BA KASI YUNG NASA BROWN FOLDER NA YUUUUUUUNNNN?! I’m drowning with curiosity!”
“Ohhh that. Malalaman mo naman mamaya eh. Maghintay ka na lang. It won’t take long. Promise”
“HELLO?! HERE TO ZAMBALES? HOW LONG IS THAT”
“Basta, Just wait. You’ll love it, I promise”
Since wala naman akong balak makipag-argue, um-oo na lang ako pagkatapos dumiretso ng upo. Nilabas
yung IPad at nag-laro ng Angry Birds. It’s so fun kaya! Nawawala din ang boredom ko for playing that
game. My fave character is the green one. Yung mukhang baboy na may crown? Yeah, that’s it. I don’t
know why.
“TALK. NOW.”
“What do you want me to tell?”
“ASK. Anything about me… except for you-know-who”
Stefanie, his EX-GF is also known as you-know-who. Binigyan namin ng codename at ayaw na daw
marinig ni Josh ang pangalan niya. Ang daming arte eh. So I just need to bear with it at baka ma-develop
pa ang feelings niya for her. In case that happens, ewan ko na lang. Sana naman sa lahat ng papalit sa
akin wag lang siya diba?! Sobrang hindi ko ma-tatake yun because according to Josh, his feelings for this
girl had faded a long time ago. Nung kapanahunan pa ni Magellan.
“Ano pa ba ang hindi ko alam tungkol sayo………. AH ALAM KO NA! Why can’t you accept yourself?”
Everyone knows that my silly boyfriend can’t accept what he is and I’m here to help him. Pansin niyo
halos hindi siya gumagastos ng pera niya pag hindi related sa mga hindi mahahalaga? Hindi din niya
pinagmamalaki sa iba na mayaman siya. Ang alam ko lang na medyo tanggap niya ang itsura niya eh.
“I don’t know. I’m not other rich kids who boasts about their family’s money eh ni kalianman wala
naman siyang na-contribute dun. Pinagmamalaki ko yung mga bagay na na-achieve ko at hindi ang mga
bagay na na-achieve ng pamilya ko. Kasi ano namang nagawa ko dun? Diba wala? Para na rin akong nagtake credit sa ginawa ng iba which is what I’ll never do”
“So, how about you being smart?”
“AKO? SMART? Nag-bibiro ka ba?”
Tinaasan ko nga ng kilay. HELLO? Hindi naman siya ang Top one namin pero at least napasama siya sa
overall as rank 4. AKO NGA 5 EH. How awesome is that? Mas mataas ranking niya sa akin pero ako
naman ang todo-effort sa kaka-aral. Well I guess ganon talaga pag sagana sa stock knowledge.
“I’m not smart. Coincidence lang na rank 4 ako overall”
“So, me meeting you at the airport then eventually fell in-love with you I s just a coincidence?”
“OKAY YOU WIN. Ewan ko kung bakit eh hindi naman ako nag-aaral kaya I don’t consider myself as smart
because I’m not studying as hard as you. Siguro noon sobrang wala talaga akong pakielam sa pag-aaral
ko pero now that I have my inspiration para bang naganahan ako pumasok sa school kahit pa sobrang
boring ng subject. Basta ba makikita kita, I’m satisfied”
“Alam mo… kanina mo pa ako pinapakilig. Hobby mo na talaga eh noh?”
“Yeah and yun na ang paborito kong hobby. Ang pakiligin ka. Nothing more nothing less”
Tinitigan ko lang siya for 10 seconds tapos umayos nanaman ako ng upo. Sige ako na malikot umupo.
Kasi naman diba kinikilig ako? Pag kinilig pa naman ang mga babae it’s either titile sila, manghahampas
ng katabi, gugulong sa sahig or lilikot. Eh mga lalake? Ngingiti lang sa isang sulok na tila ewan. For me
that’s how the two genders express the kilig feeling. Kung iba yun paraan niyo, edi iba! Unique naman
lahat ng tao diba? Kanya-kanyang trip lang yan.
“More questions?” Tumango na lang siya. “Anong mangyayari sayo kapag hindi mo ako nakilala?”
“I guess if I didn’t met you… hanggang ngayon wala pa ding process ang pag-momove on ko kay youknow-who”
“AHHHHHHHHHHHHHH. Sabagay. Tama ka naman diyan. Okay, next question. How much do you love
me?”
Diretso lang yung tingin niya pero sinasagot niya pa din yung tanong ko. But this time, natagalan siya
bago sumagot. “It comes to the point that I’m not willing to sacrifice my life for you..” Ay wait. Parang
baliktad sagot niya. Diba dapat willing siyang mag-sacrifice for ME?!
“Ah, okay…” Tumingin na muna ako sa bintana. OUCH! Sakit nun ah.
“You want to know why?” Tumingin ako sa kanya. “It’s because if ever I’ll sacrifice my life for you, it’s
either you or me will die and the one who’ll stay will be alone and I won’t let that happen. I’ll never
leave you. I don’t want you to be alone. Kung mamamatay ka, mamamatay din ako. Another reason is,
kung pareho man tayo mamamatay, hindi natin masasabi kung magkakasama pa din tayo. Malay mo isa
sa ating mahiwalay ng landas. It’s the same. Ayoko din yun.”
“Pede ka naman magparamdam eh” Wait, why did I said that? Ordinary ghost nga takot pa ako. Eh kung
multo pa kaya ni Josh yun? Edi ano yun, nangangalikot ng gamit ko?!
“MATATAKOT KA NAMAN SA AKIN! Lalayuan mo ako…”
“IKAW TALAGA!” Ginulo ko yung buhok niya at parang wala lang sa kanya yung ginawa ko. Siguro
nasanay na. “Mag-tanong ka pa!”
So ayun. Nagpalitan kami ng tanong hanggang makadating ng Subic. Gabi na nung nakadating kami dun
kaya dumiretso na muna kami sa isang hotel. Nag-hati kami ni Josh sa bayad pero malamang nag-talo
muna kami for that.
“ANG KULIT MO KASI EH! Sabi ko sagot ko na eh!”
“AYOKO! Share nga tayo diba? We’re in the SAME relationship. So we share. GOT IT?”
“Hay nako! Bahala ka na nga diyan. Kung nag-desisyon ka na… Sige, we share” Eh yun naman pala.
Mapapasuko ko din naman si Josh sa sarili kong paraan. –insert evil laugh here-
Let me clear things up. Yung room na pinili namin, may dalawa pang room sa loob. Magkatabi lang yung
kwarto at both single beds lang tapos tig-isang banya kaya hindi na namin mag-talo kung sinoman ang
mauuna sa amin. Sa gitna naman nandun yung living room. Walang kitchen. Malamang hotel yun hindi
condo!
“Which room will you take?”
“The first room”
And so it’s decided, si Josh sa unang room ako naman sa second. Nag-separate ways muna kami at
inayos na yung gamit namin. Siguro pati kayo nag-tataka kung paano kami nagka-gamit eh hindi kami
dumaan sa bahay bago umalis. According to Josh, pinakuha daw niya si Ate Charlene ng mga gamit ko at
mag-oout of town dami kami for 3 days. Tagal noh? Mag-skiskip kami ng classes. How nice. SIRA KASI
TONG LALAKE NA TOH! Balak pa ata ako magkaroon ng mababang grade. Basta kasi maisipan gagawin
na agad.
After 30 minutes, natapos din ako sa pagliligpit. Nabawsan ata ako ng timbang eh.
“So, anong plano mo sa school?”
“Ako? I brought our books. Hiningi ko na din sa teachers yung listahan ng gagawin habang wala pa tayo
except siyempre yung quiz pero wala ka nang dapat problemahin kasi hindi naman daw sila
magpapabigay ng quiz for 3 days”
Quiz na long test na lang sana ang ginamit niya. Paano ba naman nagbibigay ng quiz na 30 items yung
ibang teacher. Kelan pa naging quiz yun?
“Oh, okay then. At least hindi ko na kailangang maghapit pa pag-dating ko”
“Bukas na lang tayo gumala. Matulog ka na at 9pm na po. Good night!” Bubuksan ko na sana yung pinto
ko nang biglang nagsalita nanaman siya.
“AY, SANDALE!”
Lumapit siya sa akin tapos niyakap ba naman ako? With matching kiss sa forehead pa. Di naman siya
masyadon g napamahal na sa akin noh? Imagine 4 months pa lang kami nag-Susubic na kami. Pag nakatwo years na kami, dadalhin ko siya sa States. Mark my words! Tapos ipapakilala ko pa siya sa Mendoza
Clan. Bahala na siya kung kaya niyang makabisado ang mga pangalan ng cousins ko. Anyway, so yun na
nga. After niyang i-kiss ako, nginitian muna niya ako ng matagal. I think mas maganda kung titig na lang
ang sinabi ko noh? Tinawanan ko siya.
“Tulog ka na din” Kiniss ko naman siya sa cheek.
“Tabi na lang kaya tayo matulog?”
“NO.WAY.ASA.KA.NAMAN. We’re not yet MARRIED!”
“Bakit, wala naman akong gagawing masama ah? Matutulog lang ako!”
Sinamaan ko nga ng tingin. Kahit na ganon lang ang agenda niya, hindi pa din maganda tingnan yun
noh! Hindi naman sa ayaw ko siyang makatabi… it’s just that, baka hindi ako makatulog!
“Sige, hindi na. ANOBAYAN! Pakasal na kaya tayo?” AY GRABE. Nakakatawa talaga siya umasta noh?
“SIRA KA TALAGA! Malay mo may mangyari sa ating dalawa” Bigla na lang nag-dikit yung kilay niya. Ay
napikon ko ata toh.
“I WON’T LEAVE YOU!” Lalo pa niyang hinigpitan yung pagkakayakap niya sa akin. Nginitian ko lang siya.
“I’m just waiting for you to say that. Sige, tulog na tayo. I-lolock ko yung door. Just in case natamaan ka
ng kabaliwan”
Binitawan na niya ako tapos tinitigan ako for the last time. FOR TODAY. Pinauna na niya akong pumasok
sa loob saka lang siya pumasok. Inopen ko din yung aircon at naiinitan ako. Humilata muna ako nun
tapos tumingin ako sa kisame. Bigla na lang akong napaluha ng walang dahilan. Why? I don’t know.
Tapos bigla ko na lang sinabi na…
“Please Lord, kung kukunin niyo man si Josh sa akin, gawin niyo na ng maaga habang hindi pa ako
tuluyang na-iinlove sa kanya. Please lang. Wag niyo na siya kunin sa akin after ng one year kasi… mas
mahal ko na siya nun. Sana wag na dumating ang pinaka-kinatatakutan kong karibal. Si Stefanie. Parang
awa niyo na. Hindi ako nagiging selfish… pero ayoko lang na mawala siya sa buhay ko. I love him and the
world knows he loves me too. Pinagdadasal ko din si Anthony. Ang younger brother ko. Wala na kasi
akong balita sa kanya. Sana naman okay lang siya sa States at na-move yung pagbisita nila sa akin. Sa
birthday ko na lang daw sila bibisita. Sana naman okay lang ang lahat. At sana magiging okay ang lahat
mapa-present man o future. Please lang. Gagawin ko ang lahat… wag lang… wag lang…”
Hindi ko na alam kung ano ba yung sasabihin ko kaya tinapos ko na lang. Pinunasan ko na yung luha ko.
Tama ba naman na mag-drama muna ako bago matulog? Parang sira lang eh!
Nakatulog na ako after ng 10 minutes. This day onwards, I should be prepared. Problems will come. I’m
sure. Give me the strength and guide me. For I cannot do it alone. Be with me ‘till the end of time.
You’re my new world… and the other me.
Eternal love……. is it true?
Chapter Twenty-Seven.
So ayun. Natapos na din yung pag-bobonding naming dalawa ni Josh at bumalik na sa City. Grabe enjoy
talaga ako! Halos naikot nanamin lahat eh. Siguro naman may idea na kayo kung ano ang nangyari nung
nandun pa kami. Of course, tinodo-todo na namin ang pag-eenjoy which is very relaxing. Na-strestress
din naman ako kaka-aral noh! Ikwekwento ko na lang yung pinaka-memorable na nangyari sa amin. Una,
nag-close up picture kami sa mga dolphins and trust me, nayamot is Josh nung binasa siya nung baby
dolphin and last, sa sobrang pagod ko eh nakatulog na lang ako bigla at pagka-gising ko katabi ko na si
Josh sa higaan. Mukha namang matino pa ang itsura ko. Pagkatingin ko naman yung note sa cellphone
ko ang nakalagay dun, “Told you I just want to sleep beside you. –Josh”. Gagawin talaga ang lahat
magawa lang ang gusto eh noh? Pero okay lang. Bakit dalawa lang ang pinaka-memorable? Kasi yun lang
talaga ang tumatak sa isip ko.
Pagkadating ko naman sa bahay, sinalubong kaming lahat nila Ivan at si Chloe naman todo ngiti at
tinanong pa ako kung may ‘nangyari’ daw. Nahalata ko din ang ibig niyang sabihin kaya sinabihan ko siya
ng SHUT UP! Si Ivan naman, abot-tenga yung ngiti.
“Galing ka bang mental hospital, ha Ivan?”
Hindi pa din siya sumasagot kaya ayun, nanigaw na ang bungangero.
“HOY! KAU—“
Tinakpan ko na yung bibig niya at baka mag-armalite mode nanaman toh. Ang aga-aga eh! Balak pang
mag-isakandalo.
“Sinagot na kasi siya ng nililigawan niya” - Gabriel
“WEH?! Yung Marie Jane Anastacio? WOW ‘GRATS IVAN! After uhm….” - Ella
“One year ng panliligaw” - Ivan
Napanganga naman ako sa kanya. WEH?! ONE YEAR?! Ang tindi! Walang suko-suko ah.
“Ano Ella. Nag-iba na ba ang tingin mo kay Ivan?” - Chloe
“Yeah. 75% of it changed. Grabe! PERSISTENT TALAGA! Idol na kita Ivan from now on!” - Ella
“Eh ako?” - Josh
“Ikaw?” Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa.
“Hindi sige di bale na lang. Mukhang hindi naman maganda ang isasagot mo”
“Bakit pa kita kailangang idolize kung mahal na kita? Edi parang ganun na din yun! In a higher level nga
lang”
“HAY NAKO! Tigilan niyo ako sa pagiging sweet niyo diyan”
Oh right. Nag-sesenti pa pala ang best friend ko. And si Dennis? Ayun katabi niya. Naka-akbay pa nga
siya kay Chloe eh.
“Alam mo Dennis, kung aakbayan mo rin lang ang best friend ko, sana pag kayo na diba?”
“Mag-MU kami”
“I don’t give a crap kung mag-MU kayo. Just court her already! Pinapatagalmo pa eh”
“Tingin mo dapat kong gawin yun? Baka naman hindi niya ako sagutin”
“AKALA KO BA MAG-MU KAYO? Edi malamang sasagutin ka talaga niyan. Okay ka lang? You like her and
she likes you. KULANG LANG TALAGA NA MANLIGAW KA. Yun na lang eh”
“I don’t know how!”
Nagtawanan kaming lahat after nun except si Chloe and Dennis. Malamang? Well, what should I expect?
Nerd siya na gwapo. Pero WOW! Kasama niya mga chickboy tapos siya walang alam sa panliligaw?
Nagbibiro ba siya? Siguro naman sa tagal-tagal nilang magkasama, may alam na siya tungkol sa courting
thingy.
Kaya ang ginawa ko, pinalayas ko muna yung mga lalake at sa labas ko na sila pinag-usap para naman
bigyan ng kunting “love lessons”.
“OHMAYGOD. Thank you talaga Ella!” Niyakap naman niya ako.
“Hay nako Chloe! Kung hindi ka pa niya liligawan after this, ewan ko na lang. Baka masapak ko talaga
yun”
“SAME HERE! Ikaw sa kanan ako sa kaliwa. Badtrip kasi eh! Alam nanaman ng lahat na mag-MU kami.
Bakit pa ayaw niyang i-level up yun? Hindi pa ba sapat ang feelings niya para sa akin?”
“Stop the drama. Kasi nga, married na daw sila nung mga libro niya kaya ayun. Hindi niya mahiwalayan”
Nung sinabi ko yun binigyan ako ni Chloe ng ha-ano-daw-yun look.
“MEANING, he’s a nerd” Napa-aaaahhhh na lang siya. Mahirap ba intindihin yung sinabi ko?
1 hour and a half. Ganyan nila katagal kinausap ni Dennis. ANG TAGAL! Kami nga ni Chloe natapos nang
kumain, manuod, hindi pa sila tapos! Gaano ba katagal mag-bigay ng ‘love lessons’? Siguro naging
matigas ang ulo ni Dennis kaya natagal pa sila. Oh wait. Where’s Dennis?
“Si Dennis?”
Nginitian lang siya nila Ivan. Si Josh naman eh binulong sa akin na umalis si Dennis para bumili ng
flowers. MANLILIGAW NA DAW EH. Ay sus! Akala ko wala pa ding effect yung pag-uusap nilang yun eh.
Babalik daw siya after 15 minutes. Hay maghihintay nanaman kami. Si Chloe naman todo-panic at nagaalala kung nagalit sa kanya si Dennis. At ano naman ang ikakagalit niya? Wala naman siyang ginagawa
eh. Si Chloe talaga masyadong nega(tive).
And so, pinakain muna namin sila Josh ng meryenda habang hinihintay si Dennis at siyempre,
nagtanong muna sa akin si Chloe.
“Anong balak niyong mag-boyfriend pag naka-one year na kayo? Dadalhin mo sa States?”
“Nope. Pupunta dito sila Kuya eh” Ay, nag-time fast forward ako hanggang sa 10 months na kami at dun
lang kasi kami naging comfortable sa isa’t isa. Siyempre nung first months medyo hindi pa ganon ka-
comfortable tsaka, I have a feeling na magiging memorable at 11th monthsary namin at siyempre 1st
anniversary.
“What if… bumalik si you-know-who?”
“SO? Anong gagawin ko? It’s Josh’s choice kung sino ang pipiliin niya. Hindi naman kasi ako yung taong
mapili. If he isn’t the right one for me then our relationship will end. Pero basta ang alam ko mahal ko
siya. Yun lang”
“I love the way you think, girl! Paano na lang kung aawagawin niya sayo si Josh?”
“SIYA? EH PAKAPALAN NA LANG NG MUKHA! Pag hindi siguro ako nakapag-pigil baka mapatay ko na
yun. Grabe naman! Mag-ex na nga lahat-lahat eh tapos aagawin niya pa din? Ano siya may topak sa
utak? Isa pa, Josh was hurt enough by her. SIguro naman he learned his lesson already pero kung
sasabak pa din siya sa relationship nilang dalawa… well, leche sila! AHAHAHA”
Sinabi ko na lang ng pabiro. Pero siyempre hindi naman talaga yun ang dapat kong isasagot. Inaasar ko
lang si Chloe tsaka para malaman niyang hindi ako magpapakamatay kung mawawala man sa akin si
Josh. Why? Kasi mahal ko siya. Just like what they say, kung mahal mo, papakawalan mo. Pero kung
mahal talaga ako ni Josh, ipaglalaban niya ako. Only the one above ang nakakaalam kung ano ba ang
mangyayari sa amin, ako naman kahit ano pang pagsubok ang darating, as long as Josh is with me, I’m
invincible. Si Josh naman, invincible din pag kasama ako. Parang partner-in-crime lang ang dating eh.
Siyempre hindi natapos dun ang pag-iimbestiga ni Chloe. She went deeper.
“What about Caleb? He loves you and you know that”
Speaking of the new topic, it’s been WEEKS since I last talked to Caleb. Hindi na kasi siya masyado
lumalapit sa akin. I don’t know why.
“Siya? I’m not sure pero probably siya ang magiging taga-salo kung sakaling may gagawing kapalpakan si
Josh. Caleb is more like my best bud. Yun lang ang tingin ko sa kanya. Siya din ang pede kong malabasan
ng sama ng loob kay Josh because I know he knows him better than I do. Mag-pinsan sila eh. Eh ako? By
heart ang bond namin. Hindi by blood”
“Grabe. Nakakadugo ng ilong yung mga sagot mo! Masyadong serious. Pero at least I know your next
moves”
Akala ko dun na mag-tatapos ang pagupo ko sa hot seat. Hindi pa pala! SHE WENT DEEPER AND DEEPER.
“Kung darating ulit si you-know-who at siya ang pinili ni Josh then after a while na-realize ni Josh na kayo
pala talaga ang destined for each other, edi siyempre makikipag-balikan siya, will you say no? or yes?”
“MAYBE”
“Sa pagkakaalam ko yes or no lang ang choices eh. Nagiimbento ka?”
“Hindi pa ako tapos okay? It’s a maybe because that depends. Malay mo sobrang grabe na pala ang
nangyari sa amin ni Josh before siya makipagbalikan kaya panigurado na hindi ako papayag. Pag yes
naman… kung mahal ko pa siya, I need to go deeper and look for infos before saying yes. Siyempre I
learned my lesson na nun”
“Sabagay. Okay last na yun. Wow cous! I really do admire you. Hindi ka basta-basta magpapatalo kung
kani-kanino lang!” Nag-apir kaming dalawa tapos nag-tawanan. Ilang sandali lang eh dumating na si
Dennis kaya umalis muna ako at iniwang mag-isa yung dalawa sa living room.
“Nag-uusap na sila?”
“Yup. Teka ano bang sinabi niyo sa kanya kanina?”
“It’s a guy thing, Ella. Teka ano bang pinag-usapa niyo kanina?”
“It’s a girl thing, Josh”
“Barado…” - Lance
“Hay nako… paano ko ba masisimulan… sinabi lang namin sa kanya ang do’s and don’ts sa panliligaw.
Tinuruan din namin siyang mag-express ng feelings kasi alam mo na… may pagka-torpe na ewan. Ayan
sinabi ko na, ikaw naman!”
“I told Chloe what will happen in case of EMERGENCY”
“Huh? Emergency?”
“Alam mo na… baka magka-earthquake, sunog o baha” Ngumiti na lang ako at siya naman naki-oo na
lang. Ang slow niya naman! Earthquake kasi baka yanigin ng mga pangyayare ang mundo ko, sunog kasi
magliliyab ako sa galit if ever may mang-aagaw na darating and last, BAHA. Kasi siyempre, iiyak ako ng
iiyak nun. Gets? Si Josh hindi eh. Bahala siya.
***
After ng ilang minutes, bigla na lang nag-titile si Chloe sa labas. Pupuntahan ko na sana siya nung biglang
hinatak ako ni Josh tapos tinakpan pa talaga ang bibig ko!
“VNIRVECDMOCUHCISAMHECVBEG!!!!!”
“Shh, wag ka nga maingay!” Ayaw magpapigil? Ayun, I bit him.
“ARAAYY!!!”
“Bitawan na kasi pag sinabi ko…”
“Oo na, oo na”
Mukhang hindi naman narinig nila Dennis yung sigaw ni Josh at mukhang busy na busy pa si Chloe
kakatile. Tingin ko basag na eardrums ni Dennis. She’s been shrieking for the LAST 10 MINUTES! GIVE ME
A BREAK!
“Ano pede na ba ako mag-take action?”
“Oh sige pede na” - Ivan
Edi yun na nga. Pagkalabas ko... the most unexpected thing ang nadatnan ko.
CHLOE AND DENNIS… were emitting a very scary aura.
Napatakbo ako pabalik kila Josh.
“Oh ano na?” - Gabriel
“OH.MAY.GOD” Sinabi ko ng paulit-ulit yun at mukhang tawang-tawa na yung iba sa akin.
“Relax lang” Inakbayan ako ni Josh.
“SILA NA!!!”
“Kaya nga. Sila na” - Lance
“ANO YUN 1 MINUTE NA PANLILIGAW?!”
“Correction, MU for almost a year in short, matagal nang sila. Hindi nga lang official. Parang kayo lang ni
Josh” - Ivan
“Tama siya. Ayaw mo yun? Pareho nang taken ang mag-best friend?”
Tiningnan ko lang siya tapos nananahimik lang ako for… a while.
“ELLA!!!!!!! ELLLLLLLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!”
“Yes Chloe?”
“WE’RE OFFICIAL!”
“As so I’ve heard. GRATS! HAVE FUN!” I hugged her then she hugged me back. I’m happy for her. At least
after ng ilang buwang paghihintay diba? Her one and only wish is now finally answered.
Umalis ulit si Chloe at nag-paalam na mag-dedate daw sila. GABI NA AT NGAYON PA NAISIPANG
MAKIPAG-DATE! Babalik daw mamayang 12 ng umaga. Siyempre, um-oo naman ako at ayoko maging KJ.
Ngayon lang naman daw eh.
Hinawakan ako bigla ni Josh sa shoulder. Napatingala na lang ako sa kanya.
“Sleep-over?”
I KNOW THAT QUESTION.
“Hm, okay. BUT, separate rooms”
“Sige, sabi mo eh”
“Ang duga! Wala kaming damit!” - Ivan
Nag-reklamo si Ivan.
“Edi kumuha kayo! Hihintayin na lang namin kayong tatlo. So, go! Dali na bago pa mag-bago isip ko”
So ayun. Dali-dali silang nagtatakbo papalabas ng bahay at mukhang gustong-gusto nilang mag-sleep
over dito.
“Tara. Nood tayo ng TV sa kwarto mo tapos papatulugin na kita”
“Ano ako? BATA?”
“Ayaw mo? Wag na kasi mag inarte. Ako na nga yung magpapatulog eh ayaw mo pa! Dali na! Bihira ko
lang toh gawin. Sayo ang first time kaya wag mo na lang sayangin! PLEASE!”
Lumuhod siya sa harapan ko at nag-puppy dog eyes pa. Ugh, I hate it when he does that!
“Oo na sige na. Just make sure na hindi kita mahuhuli na katabi ko sa higaan! Or else I’m doomed. Wala
na tayo sa Subic okay?”
Ngumiti siya tapos tumakbo sa labas para kunin yung gamit niya. He is weird. But I’m weirder because I
fell in-love with him. Nauna na ako sa taas para magpalit at mag-tootbrush. Inopen ko muna yung TV at
mukhang nag-aayos pa ng gamit si Josh. After 10 minutes, tsaka lang siya pumasok sa kwarto. Siyempre
kumatok muna siya. MANNERS daw eh.
“Ano yan?” Tinuro niya yung pinapanuod ko.
“THAT is what you call a CARTOON. The yellow one is named as SPONGEBOB and the pink one is
PATRICK”
Tunog sarcastic yung pagkakasabi ko. Lahat naman ng tao sa mundo kilala ang dalawang characters na
toh noh! They’re famous worldwide!
“I know who those cartoon characters are but why watch them? You’re 17!”
“And so? Wala na ba akong karapatan manuod ng cartoon ngayon? I’m just having fun!”
“Sige, toothbrush lang muna ako. Pagamit ng banyo ah” Pumasok na siya sa loob at nagsimulang magtoothbrush. Ako naman pa-lipat lipat na lang ng channel habang commercial pa yung Spongebob
Squarepants.
“Ayan tapos na ako” Tumingin lang ako sa kanya tapos tumingin ulit sa TV.
Siya naman humiga sa tabi ko at pinatong ako sa stomache niya. Yung tipong siya nakahiga pa-horizontal
tapos ako pa-vertical naman? Nanunuod ako ng TV eh. Nararamdaman ko din na kinakalikot niya yung
buhok ko. Sa akin naman, wala na akong pakielam dun kasi I know that naglalambing lang siya. Every
boyfriend in this world should show how much he loves his girlfriend, right? Kasi kung hindi i-eexpress,
parang friends lang sila. Not couples.
“Enjoy ka ba sa pangangalikot ng buhok ko?”
“Yep. Masaya siya” Patuloy pa din siya sa pangangalikot ng buhok ko. This past few days, parang ayaw
nang umuwi ni Josh sa bahay nila. Gusto niya lagi siyang nasa bahay ko. Mas enjoy daw kasi siya dito
compared sa sarili niyang pugad except na nga lang pag nang-raraid ako ng bahay ng may bahay.
“Ayoko na manuod” Pinatay ko na yung TV at nakakasawa na manuod. Pero ganon ba din yung pwesto
ko.
“Sa tingin ko hindi ka makakatulog pag ganyan ang posisyon mo. Alam mo yun? Sasakit likod mo niyan”
Edi umayos na ako ng higa nun. Naharap lang ako sa kanya na medyo nakabend yung pareho kong legs
kaya parang naka hook-position ako. Siyempre dahil idol ni Josh ang buhok ko, hinimas-himas niya
hanggang makatulog ako. Naramdaman ko naman na nakatulog agad ako. Man, he’s so sweet! Pero
parang ang weird kasi kung mag-turingan kami parang mag on na kami for 3 years! Sa sobrang sweet
naming dalawa. Why? Because we trust each other. All couples should believe in his/her partner. Dapat
hindi always nega ang iniisip kasi mamaya you got it wrong. Kaya learn to trust your partner because if
he/she truly loves you, the idea of breaking-up with you will never come up in his/her brain. Mahal mo
nga eh. Bakit mo pa kailangan magdalawang-isip for that? Hindi na diba? Ako naman, I trust Josh kaya
pinabayaan ko na lang siya matulog katabi ko. Exception na pag nasa bahay ako. He’s just protecting me.
Sa tingin ko ganon naman talaga ang trabaho ng boyfriend. Alagaan, respetuhin, protektahan at
siyempre MAHALIN ang girlfriend. Diba? What ‘s the point of being in a relationship kung wala ka
namang palang pakielam sa partner mo? Para ka lang nagpapaka-manhid sa sarili mo nun eh which is,
for me, is wrong.
Half-awake, half-asleep ako nung umalis si Josh para lumipat sa kabilang kwarto. Sinunod niya talaga ang
sinabi ko. See? TRUST is always there.
Chapter Twenty-Eight
Josh’s Part
Ang sarap talaga nang feeling na sinagot ka na ng taong mahal mo. Diba? Para bang daig mo pa ang
pinaka-masayang tao sa buong daigdig. Lalo na sa tuwing nakakasama mo siya, tumatalon na ang puso
mo sa saya! Sana nga lagi na lang kami ganito… walang sagabal, walang aangal at higit sa lahat palaging
nag-mamahalan.
“Ano nanaman bang problema mo, ha Josh? Kanina ka pa nakatitig diyan”
“Ah ako? Wala naman. Masama bang tingnan ka? I’m just enjoying our time together”
“Alam mo bang halos 24 hours na tayong magkasama? Grabe ka talaga!”
Pero paminsan talaga na-weweirduhan ako kay Ella. Minsan ayaw niya akong kasama. Minsan naman
gusto niya akong kasama. Weird. Parang ngayon, ayaw niyang tinitingnan ko siya. Baka naman siya ang
may problema sa aming dalawa? I’m just straring at her because that’s the time I feel at peace. Lalo na
pag ngumingiti siya.
“Uy joke lang. Wag ka magagalit!”
“Hindi ako galit. Basta ba wag ka din magagalit sa akin” Tinawanan lang niya ako nun.
“Ang hilig mo talaga ibato sa akin yung mga sinasabi ko noh? And… I like it”
Ay, siguro nag-tataka kayo kung anoman ang binigay ko sa kanya nung pumunta kami ng subic. Actually
simple lang yun. Picture na may background na heart. At ano naman yung picture? Ang aming official
first kiss. Nung sinagot niya ako? That’s it. Chloe took a picture for me. Nandoon lang pala sila all the
time at narinig daw nila lahat ng pinag-sasabi ko. Naiyak pa nga daw sila eh. My message is so touching
but at the same time sobrang mahaba ang message ko sa kanya. I just said what’s on my mind. Aamin
ako tapos ang message ko sobrang ikli lang? I wanted to tell her everything. Pero siyempre todo-iyak na
siya kaya ang ginawa ko sinummarize ko na lang. But at least she felt special which is true. SHE IS
SPECIAL, IN A GOOD WAY.
“Teka, mag-isa ka lang talaga dito sa kwarto mo?”
“Oo naman. Ano ako duwag?”
“Oo kaya duwag ka!” Siguro naman may idea na kayo kung nasaan man kami ngayon. Asa bahay namin
si Ella. Gusto daw siya kausapin ni Ate Hannah.
“ATE HANNAH!” “ELLA!” Nagyakapan sila sa harap ko. Para lang silang magkapatid. Sabagay, ang tagal
na nung huli sila nagkita.
“Josh, hiramin ko muna si Ella ah” – Ate Hannah
“No way”
“WAY. It’s a girl talk. Ano gusto mo sumama ka? Don’t tell me you want to be accused as a gay” – Ate
Hannah
“Pero—“
“Tsaka she’s here because I asked you to. Kaya ako ang may kasalanan, not you. Para ka lang driver noh.
Kaya tigil-tigilan mo ako” Tumango na lang ako at ayoko nang masermonan pa ng magaling kong
kapatid. Isa pa, panigurado wala naman silang gagawin kundi pag-tripan ako. Pangalawa, aabutin sila ng
isang araw bago pa matapos sa kakausap. Mga babae talaga.
Calling Ivan Delos Reyes…
“Oh pre’ bakit? Ang aga ah.”
“Pumunta ka dito sa bahay. NGAYON NA.”
“Si Ella?”
“Andun. Hinostage ni Ate. Wala akong makausap dito!! Kaya nga dalian mo na at pumunta ka na dito!!”
“Oo, sige mag-bibihis lang ako.”
Call ended.
30 minutes. Ganyan ako katagal maghihintay. Si Ivan pa! Ang tagal mag-bihis nun eh. Parang babae lang.
Ang dami pa kasing nilalagay sa katawan.
***
“Asan naman sila?” Andito na si Ivan. Kadarating lang at mukha pa siyang basang-sisiw.
“Andun sa kwarto”
“Nako pare. Alam mo pabayaan mo na sila. Tsaka excited lang siya na maging sister-in-law si Ella”
“ANO?! Anong sister-in-law yang pinagsasabi mo ha?!”
“Baket wala kang balak pakasalan si Ella? Tingan mo, Gabriella Allison M. Martin”
“Ewan ko lang…”
“Wag mo sabihing nag-aalanganin ka sa kanya? Pare, kayo na nga eh. Wag mo na sayangin. Malapit na
din kayo mag-one year. Baka naman dun mo pa balak mag-back out”
“DI KO NGA ALAM EH!”
“Anong hinde? Mahal mo naman siya diba? Kung mahal mo, dapat hindi ka nag-aalanganin sa kanya”
“I have a bad feeling. Tsaka may sinasabi din yung Caleb na yun eh”
“Yon?! Ano nanaman bang sinasabi ng mokong na yun ha?”
“Something related to Ella and Stefanie. HAY BASTA! Bahala na. Basta sa ngayon, eenjoyin namin ni Ella
ang oras namin. Nothing more, nothing less. At tama ka. Mahal ko nga talaga siya. I can’t stand a minute
without seeing her. Mas lalo naman kung mag-brebreak kami”
“Ang labo mo, alam mo yun?! Wag ka na kasi makielam kay Stefanie. MATAGAL NA KAYONG TAPOS.
Kaya isa pang beses na banggitin mo sa akin na nag-aalanganin ka kay Ella susuntukin na talaga kita.
Tandaan mo yan”
“Ako pa ngayon ang pinagbabantaan mo? Ilang beses na kaya kita nabugbog. Wala kang laban sa akin”
“Noon yun. Pero kung makikipag-break ka kay Ella, ibang usapan na yun”
“TEKA NGA, bakit ba sobrang nagagalit ka? Ano may gusto ka sa Shota ko?”
“Ano ka ba?! Taken na kaya ako. I’m just concerned. Ella’s a nice girl. Ang masasabi ko lang eh ni hamak
naman na mas mataas ang ranking ni Ella kumpara dun kay you-know-who. Ang layo ng distansiya nilang
dalawa. Kaya kung sakali man bumalik yun at siya pa rin ang pinili mo, baka mapatay na talaga kita”
Hindi na lang ako sumagot at ayoko nang marinig pa ang susunod na sasabihin ni Ivan. Bakit ba kasi lagi
na lang siyang tama? Una, siya ang unang hindi sumang-ayon na lolokohin ko si Ella at nagbunga naman
yun. Naging kami. Tapos ngayon, sinasabihan niya ako na hindi daw dapat akong makipag-balikan kay
Ella. Sinabi din niya na wag kong iintindihin yung sinabi ni Caleb. Tama naman siya. Bakit ko pa pinagaaksayahan ng panahon yung sinabi niya?! Lalo pa akong naguguluhan sa lagay na toh eh!
“Tingin mo mag-tatagal kame?”
“Depende sa inyo yun. Kung matibay pa din ang string of love niyong dalawa, paniguradong mag-tatagal
kayo pero kung mapuputol yun, hinde. Siguro hanggang one year lang kayo”
“Ano bang dapat kong gawin para hindi maputol yung string of love na pinag-sasabi mo?”
“Avoid temptations… gamitin mo din ang utak at puso mo. Basta tandaan mo, hindi sa lahat ng oras tam
ang sinasabi ng puso mo paminsan yun pa ang nagdadala sayo ng tiyak na kapahamakan” Iba talaga pag
may kaibigan kang maraming alam.
Nag-serious face lang ako ng mahabang oras. Temptations. MARAMING GANON SA MUNDO!!! Bakit ba
kasi ang hirap ng ganito?
“HOY JOSH!!!” - Ella
Nagulat na lang ako bigla kaya nasigawan ko siya.
“BAKIT MO AKO SINISIGAWAN?!”
“Kung alam mo lang. Kanina pa kita tumatawag. Tumawid ka nanaman ba sa another dimension? Or
sadyang bingi ka na?”
“Mas okay sa akin yung una kesa sa pangalawa”
“Sabi mo eh. Nga pala, ang cute mo pala nung bata ka. Ang taba ng cheeks!” Tapos pinisil niya yung
cheeks ko. TEKA, BATA AKO?! PAANONG.
“HANNAH!!!!!!!!!!!!!!!!”
“Ano nanaman bang problema mo?” – Ate Hannah
“ANONG PICTURE YUNG PINAKITA MO SA KANYA?”
“Lahat” – Ate Hannah
“HA?! ANONG LAHAT?! AS IN SIMULA SA UMPISA?”
“Ano bang definition ng lahat sa dictionary? Diba mula umpisa hanggang dulo? DUH JOSH. BABY
PICTURES UNTIL PRESENT!” – Ate Hannah
THIS IS NOT HAPPENING. BISTO NA AKO!
“Bakit? You were cute back then!” Nasa likod ko pa din si Ella at naka-cross yung braso niya sa leeg ko
edi parang niyayakap niya na din ako.
“Stop teasing!”
“I’m not! Ang cute mo nga eh. Ayaw mo tanggapin? SIGE ANG PANGIT MO! MUKHA KANG SHREK!”
“Hay nako…” Hinatak ko yung isa niyang braso kaya mas lumapit pa yung mukha niya sa akin.
“Oh cut it off, Josh! That’s not funny!” - Ella
Umayos siya ng tayo tapos lumapit kay Ate Hannah.
“I owe you… a lot”
Tapos nag-high 5 silang dalawa. Tingin ko hindi ko kakayanin kung magkakasama sila ng isang buong
araw. It’ll be a disaster. Ngayon pa nga lang eh!
“You’re lucky Ella. Ikaw ang unang-unang pinakitaan ko ng baby pictures ni Josh. Never kong pinakita
yun sa mga ex-GFs niya. Wala kasi silang binatbat sayo eh” – Ate Hannah
“TALAGA? Thank you Ate! Buti na lang binigyan mo ako ng isang picture” Napatingin ako kay Ella.
“WHAT?! GIVE ME THAT!”
“Na-uh. It’s mine!”
Nag-habulan kaming dalawa sa buong bahay. Simula sa living room hanggang garden, garage at pabalik
sa living room. Si Ella pagod na pagod na.
“Grabe ka Josh! Let me keep this. It’s a souveneir! Tsaka, ang bilis mong tumakbo! May lahi kang
kabayo?”
“SHUT UP! Give me that picture! Or else”
“I’m sick of that prank”
“NO SERIOUSLY. Give me that! Gusto mo i-check ko pa lahat ng bulsa mo para makita lang yung
picture?”
“MANIAC! KADIRI! MANIAC KA!”
“Yun naman pala eh. Surrender it!”
“HECK NO! It’s now my property”
“NO! Wag ka na kasi makulit Ella! Ibibigay mo lang ayaw mo pa. JUST GIVE THE FREAKING PICTURE
BEFORE I GET MAD AT YOU!”
“Edi magalit ka! Hindi naman ako ang kailangan mag-sorry eh. IT’LL BE YOU!”
“TAMA NA NGA YAN! Ella, just give Josh a baby picture of you. Para square. Okay? Ang umangal
papaalisin ko dito” – Ate Hannah
“FINE! Bibigyan ko siya. Kainis naman eh. Ang arte kasi”
That’s better. At least I’ll have my own picture of her. And I can stare at it all day!
“I get the idea of what Josh’s is thinking”
“Same here” - Ate hannah
“HOY MANIAC, wag mong titigan ang picture ko, okay?”
“What’s the point of having a picture of you if I won’t stare at it?” Ella rolled her eyes. Bahala siya. Basta
ako titigan ko ang picture niya.
“WHATEVER!!!!”
“Basta deadline bukas”
“Ano toh project? Excuse me, hahanapin ko pa po yun”
***
Hinatid ko na si Ella sa bahay nila at ayoko pa namang umuuwi mag-isa yun at siyempre, binigay na niya
agad yung picture. Natatawa pa nga ako kasi bawat picture may iba-ibang sizes. Ang yaman naman nila
at ang dami-dami nilang pinapa-develop. Binigyan niya ako ng tatlong wallet size picture. Tapos nilagyan
niya ng numbers 1,4,3 yung bawat picture which signifies I love you. Kaya pagka-uwi ko, nag-hanap ako
ng 2 pang pinaka-cute kong picture at ibibigay ko kay Ella bukas. Nilagay ko lahat yun sa wallet ko kaya
kada-bubuksan ko ang wallet ko, the first thing I’ll see is my girlfriend, Gabriella Allison Mendoza.
Chapter Twenty-Nine.
Ella’s Part
So ayun. Nag-kulitan lang naman kami ni Josh buong linggo at pinagtritripan ko din yung baby picture
niya. Eh baket kasi ang cute niya dun diba? It’s so addicting. Bago matulog at paka-gising ko yun agad
ang tinitingnan ko. Pampawala ng badtrip eh. Lalo na pag hindi maganda ang tulog ko.
“Baka naman nilamon mo na yung picture ko?”
“Baka naman ikaw yun. CRUSH MO LANG AKO EH!”
“Tingin mo, crush kita?”
“Hindi ba…” Sumimangot lang siya. Nang bigla kong hinawakan yung pareho niyang pisngi.
“Mahal kita, SIRA!”
Namula na lang siya bigla.
“AYIE! NAG-BLUBLUSH SIYA!”
Ngumiti na lang siya at nakahawak pa din ako sa pisngi niya. Malapit na din kasi kami mag 11th
monthsary. 2 weeks to go. Nag-iisip pa nga ako kung paano namin i-cecelebrate yun eh. Tapos iisipin ko
pa yung 1st anniversary namin. Habang iniisip ko yun mas lalo pa akong na-eexcite.
“Bakit ka ngumingiti diyan? Para kang sira diyan. You’re smiling without any reason”
“Should I state my reason? Come on. Think of it. I’m happy because you’re here at malapit na tayo magone year”
“I know. We’re history! Tayo lang ang nag-tagal ng ganito. I’m so excited na nga eh”
“Kung naka-abot tayo ng 2 years?”
“I’ll introduce you to my family in States. Formally” Binigyan niya ako ng weh-di-nga look.
“Seryoso ka?” BInitawan ko na yung pisngi niya pero sige pa din sa kakangiti sa akin.
“Oo naman. It’s about time na kasi. And besides, gusto ka na nga nila ma-meet eh. AS IN NOW NA”
“Kilala nila ako?”
“Hello? Meron akong madaldal na Kuya dun. Kaya malaman, pinag-sigawan na niya sa buong angkan na
may boyfriend na ako. So, be proud. My parents know about you too”
“Di nga?!”
“Oo nga! Our parents know each other. So, alam na talaga nila since the very start”
“Di ko alam yun ah” Nag-tatawanan na lang kami dun sa Starbucks.Kaka-tapos lang na klase namin.
Hindi na talaga ako nag-kwekwento tungkol sa school hours at baka hindi na kayo magbasa pa. Wala
naman kasing ginagawa maliban sa pagtuturo ng mga boring na topic pati nga si Josh tinutulugan na lang
yun eh. Ako naman, pinagtitiyagaan ko na lang making at kahit papaano naman eh may na-aabsorb ako.
“Ella, Josh!” Sabay kaming tumingin sa likod. Oh it’s Chloe. And Dennis. Naka-hook arms sila.
“Sweet” Tapos tinuro ko silang dalawa sa may bandang arms.
“Inggit ka? Gusto mo gawin natin yun”
“Nah, no need. I’m satisfied nanaman eh. Oh, Congratulations to the new couple! Dapat kayo na forever
and ever ah! Walang iwanan”
“Pangako yan, Ella. I’ll take care of Chloe” - Dennis
“PROMISE YAN! Kung hindi, I’ll make you pay. Mark my words”
“Nananakot ka pa Ella ah!” - Ivan
“Uyyy, andito tayong lahat ah? Anong meron?” - Gabriel
“Wala naman. Get-along lang. Tapos na classes eh”
“Tama, ano gala tayo? Saan niyo gusto?” Lance
Niyaya nila ako pero umayaw ako at siyempre inintriga nanaman ako.
“Bakit naman ayaw mong sumama?”
“I have some matter to discuss with my BROTHERS”
Inemphasize ko talaga yung BROTHER para pumayag na silang hindi ako sumama. Alam naman nilang
wala sa kanila ang pedeng humindi pag family matter na ang gagawin ko.
“Sige na nga. Hatid na muna kita sa bahay niyo. Mauna na kayo. Sabihin niyo na lang kung saan
magkikita-kita” - Josh
Sinamahan na lang ako ni Josh hanggang sa bahay.
“Oh paano ba yan. Mamaya na lang ulet” - Josh
“Oo sige, mamaya na lang” Hinug niya ako tapos kiniss sa forehead. Parang hindi na mag-kikita ulit diba?
Pumasok na ako sa loob tsaka lang siya umalis. He’s one protective boyfriend. Paminsan medyo
nahihirapan na din ako pag ganon siya.
Dumiretso na agad ako sa kwarto at nagpipindot sa telepono. Naka-apat na tawag ako bago may
sumagot.
“Who’s this?”
“Guess”
“ELLA?!”Parang nabuhayan ng loob yung kausap ko. But my first guess is… it’s my brother.
“Uh yeah. It’s me. Your one and only sister”
“Bakit naman ngayon ka pa tumawag? 2am pa ng umaga dito!”
“Wag mo ako sisihin. Di ko naman kasalanan kung bakit hinid tayo pare-pareho ng oras ah! Kung makasigaw ka diyan ah”
“Ikaw talagang bata ka. Teka, ano nanaman bang problema mo at napatawag ka? Nag-talo ba kayo ng
boyfriend mo? Kasi kung oo, lagot sa akin yun”
“No. He’s not the issue here. Tuloy ba kayo dito? Si Anthony? WHERE IS HE?”
“He uh… er… RESTING! Right, he’s resting in his bedroom. I can’t wake him up. Alam mo namang bawal
yun”
“IKR. So tuloy nga kayo?”
“Uh, yeah. Siyempre naman tuloy kami. Na-delay na nga lahat lahat eh. Besides, Debut mo na” Speaking
of. Bilis talaga ng oras. Akalain malapit na kami mag-one year ni Josh.
Time… bakit ang bilis mo masyado? I can’t keep up with you. This past year, kahit wala kaming
masyadong ginawa kung hindi maging sweet sa isa-isa pero still we’re not stopping. Hindi na ako
nagkwento at obvious naman kung ano ang daily routine namin. (gigising-mag-aaral-mag-mamall-uuwimatutulog) halos yun lang ginagawa namin pero hindi pa din kami nag-sasawa. Tingin ko nga naikot
nanamin buong Luzon eh. Kasi tuwing weekends it’s either nasa bahay ako or naglalakbay kung saanman
ang kaya naming marating. Sobrang saya. Yun lang ang masasabi ko. Sana kahit ganon lang ang ginagawa
namin, mag-tagal pa din kami. Kasi Josh is very unpredicatable. Di mo malaman kung saan ka dadalhin o
kung ano ang gagawin niya. Kaya nga siguro masayang masaya ako pag kasama ko siya. Because of him,
I’m able to live my life to the fullest.
“Di ka naman excited na pumunta kami diyan?”
“Oo, hindi talaga ako excited. Ang ikatutuwa ko lang naman eh makita si Anthony. Pero ikaw? Hmm,
pag-iisipan ko pa”
“AY SIGE! Mang-asar ka pa talaga diyan. Nako, kung katabi lang kita kanina pa kita naaway”
“Actually, mapa-phone man or real life magaling ka talaga mangaway. I SALUTE YOU BROTHER! Distance
doesn’t count sa pang-aasar mo sa akin”
“Sus. Ginagawa ko lang kung saan ako magaling. Ang mang-bully”
“Unfortunately, hindi ako nabubully. Nag-eenjoy pa nga ako eh. AKO DIN NAMAN NOH! I’m better than
you when it comes to the state-of-the-art bullying”
“Ewan ko sayo! Ang dami mong alam. Alam mo yun? Nakakamiss ka talaga, Ella! Walang buhay yung
buong bahay nung pumunta ka diyan. Tuwing umaga, wala nang nagsisigawan. Tuwing gabi naman wala
nang nag-aalaga kay Anthony. Mahirap man aminin pero namimiss na talaga kita”
“AYIE! Ang keso mo brother! Natatawa tuloy ako. Don’tworry sasampolan kita ng kaingayan ko
pagdating niyo dito. Oh how’s Isaac nga pala?”
Si Isaac Jason Mendoza. Ang aking sobrang-hindi-namemention brother. Halos hindi ko na nga siya
napakilala eh. So here’s it. Magkamukha sila ni Anthony and they’re more like twins. Pero 2 years older
si Jason. Ang shocking pa dun, same date sila pinanganak pero different time. Sa umaga si Jason at sa
gabi naman si Anthony. I call him Jason kasi ayaw daw niya ng Isaac. Eh hindi naman daw siya
masyadong matalino. Ang OA noh? Compared kay Anthony, he’s much more cheerful at always hyper.
Siya rin yung unang bumabati sa akin pag-uwi ko galing school. Love na love ako niyan eh! Well, same
here. Siya din yung katuwang ko sa pangangalaga kay Anthony. Mas maaga kasi siya umuuwi kesa sa
akin eh. May lahi din siyang chickboy. Palibhasa eh gwapo siya. Pero to think of it na 15 years old na siya,
(kakabirthday lang last summer) mali pa din yun. Kaya if ever nandun ako, sandamakmak na sermon ang
aabutin niya sa akin. Kaya nga Josh kinda resembles him. I mean A LOT. Gwapo at may pagka-mayabang
factor. The good thing is, kaya ko pang pigilan yung dalawa sa pagiging flirt lalo na pag natamaan ng
kabaliwan? NAKO! Baka mahulog ko sa bangin yun para tumino lang. But… most of the time, tahimik
lang siya and he’s not expressing his thoughts.
“He’s doing great. Top 1 overall”
“Edi siya na Top 1! How about the issue of girls?”
“Ah yun? Ginagawa lang naman kitang panakot sa kanya at alam niyang kunting pindot lang sa telepono
ma-cocontact na kita”
See? Ako lang talaga ang may kakayahang mapasunod yun except for our parents of course. Takot din
siya kay Daddy eh. He’s kinda strict when it comes to Jason. Kaya nga sabi niya unfair daw siya masyado.
Ako naman tinatawanan ko lang siya.
“Tama yan. Sabihin mo i-aarmalite ko siya pag hindi tumino. AHAHAHA”
“Ang weird nga dun eh namimiss ka pa din niya kahit lagi mo siyang nasesermonan”
“That’s what you call brotherly love”
Our conversation went on and on. Halos di na nga kami mapigilan eh. Dumating na lahat-lahat sila Josh
sa bahay si Kuya pa din ang kausap ko. Nangalay naman ako siyempre kaya ni-loud speaker ko na lang
para marinig ko. Para nga akong sira dun at nagsisigaw dahil hindi daw marinig ni Kuya yung sinasabi ko.
Sus, if I know joke lang yun.
“Sino kausap mo?”
Oh right. Pumasok si Josh ng kwarto ko without permission. Pasalamat siya sanay na ako sa kanya kung
hindi baka binato ko na siya palabas.
“My brother. Kausapin mo?”
“Hindi na makikinig na lang ako” Umupo siya dun sa sofa.
“Sino yun?”
“Oh it’s Josh. Makikinig daw sa usapan natin. He’s too chismoso noh?”
“He’s just doing his job as a boyfriend you know. And I like Josh for you too so wala nang kaso sa akin
kahit making siya sa usapan natin”
“Okay. Sabi mo eh. Basta ako I’ll keep talking”
Kagaya nga ng sinabi ni Josh, makikinig daw siya sa usapan namin edi nakinig nga. Na-expose nanaman
ang kadaldalan ko. Si Kuya naman obvious na inaantok nga kaya oo na lang oo kahit hindi naman yes or
no ang tanong ko.
“Kuya, you’re already tired. You better go to sleep”
“Oh sige tulog na ako. Good night Ella. HOY JOSH, ALAGAAN MO KAPATID KO!” Sinigaw ba naman yun?
Napa-tingin tuloy si Josh sa direksyon ko.
“OO! PANGAKO YAN!” Ang sagot ni Kuya? Tumawa lang siya. Tapos nag-hang up na siya.
“Matutulog na ako”
“Sige alis na ako” Siyempre di muna siya umalis nun. Ang kulit talaga!
“Akala ko aalis ka na?”
“Kaya nga… sabi ko nga” Tumayo na siya pero bago pa man niya maikot yung doorknob tumingin
nanaman siya sa akin.
“Uh, Ella?”
“Yes?”
“Kung may problema ka man, don’t bother to tell me. Ni-reremind lang kita na I’m always here for you”
“Thank you”
“Anytime. Good night. Sweet dreams. I love you po”
Hindi na ako sumagot para maka-alis na si Josh. Sana lahat ng nangyayari ngayon hindi panaginip. Sana
lahat toh ay hindi guni-guni ko lamang. Kasi kung ganon nga yun, masyado na akong maraming naiisip. I
think it’s about time to…
Chapter Thirty
Time fastforward.
Hulaan niyo kung anong araw ngayon. Yes, it’s our 11th monthsary. Then 31 days bago pa kami mag one
year! We better enjoy this day because we both deserve this.
“Sana mahigitan mo si Stefanie” He said Stefanie. DIBA? DIBA? Akala ko ba bawal yun?
“I thought we can’t call her directly using her name? At what do you mean higitan?”
“Stefanie and I were in a relationship for 1 year and 2 months and I want our relationship to last at least
2 years. Kahit 2 years lang. Kuntento na ako dun. Basta mahigitan mo siya”
“So, after 2 years mag-brebreak tayo?”
“NO! My point is, pag nalagpasan mo siya ikaw na talaga ang mamahalin ko habang buhay”
“Ay weh? Sus. Sige ba! But you need to help me. Tsaka 1 month na lang and you’ll finally be able to meet
my brothers and my cousin”
“Cousin? Cousin who?”
“Si Ate Mae! Ano ka ba? Nakalimutan mo na ba yun? Kasama siyang pupunta dito noh! She misses me so
much na kase and so she decided that she’ll go visit. Di ko nga lang alam kung gaano katagal siyang magstastay dito pero I’m sure masaya yun! Ipapakilala din kita sa kanya!”
“Mukhang excited na excited ka na ah? Oo sige, ipakilala mo ako ah. Pangako mo yan. Maganda din ba
katulad mo?”
“Oo naman! Nasa genes na namin ang pagiging maganda at gwapo. Joke!”
“It’s very evident. I can see it very clearly na nasa lahi mo na talaga yun. Eh parents mo?”
“Yeah! Pupunta din sila dito.Na-tetense na nga ako eh. Paano ba naman nag-wawall post na sa akin yung
mga cousins ko. Sabi nila dalhin na daw kita dun. Bawal pa kasi sila pumunta dito eh”
“Ah, walang problema sa akin yun. Ang mahalaga hindi ako kinakahiya ng girlfriend ko. You’re proud of
me. Kahit pa na paminsan may topak. Ikaw naman eh nakilala mo na ang kalahati ng angkan ko nung
birthday ko pa”
Oh right. Nakilala ko na pala yung iba. Yung tinanong pa ako kung Pure Filipino ba ako tapos yung
sinagot ko pang-Universe yung style? Oo yun. Feeling ko nga nabara ko yun eh. Napa-ayos kasi nang upo
nung sinagot ko siya. Well, I’m not trying to be rude noh.
And where were we? Andito kami sa Greenhills then pupunta sa Manila Ocean Park. Di naman kami
sawang-sawa sa Ocean Creatures diba? Nag-punta na nga ng Subic lahat lahat eh. Anong ginagawa
namin sa Greenhills? TAMBAY. Joke. Mag-wawatch muna kami ng movie then shopping na bago
pumunta ng Manila Ocean Park. Ewan ko nga lang kung aabot pa kami dun feeling ko matatapos na
kaming mag-gala ng mga 6pm. Paano ba naman eh 12pm na. Si Josh kasi ewan ko kung saan napunta
ang tagal ako sunduin.
“Nawala ka ba nung susunduin mo ako? Tagal mo eh”
“Nag-hanap pa ako ng matinong damit eh! Kailangan same as you”
AY KAYA NAMAN PALA! Blue dress ang suot ko kaya nag-hanap pa siya ng Blue na checkered. Pinagtitinginan kami ng lahat ng tao. What’s the matter? Ano naman kung pareho kami ng kulay?
“Tsaka may dinaanan pa akong importanteng bagay eh. I hope you’ll understand”
“I understand and I also appreciate the effort for making this day special. Kung tutuusin everyday naman
eh special”
“May punto ka naman. Teka, what movie do you want to watch?”
“Action! Nakakasawa pag Romance eh. Meron na tayo nun. Action na lang wala. May
comedy,drama,romance pati horror meron na din. So, I chose Action”
Kung hindi niyo naintindihan let me explain. Comedy means nag-papatawa kaming dalawa. Romance
kasi sweet kaming dalawa. Drama kasi paminsan pag nag-tatalo kaming dalawa, lalo na pag sumo-sobra
na ang mokong, napapaiyak na lang ako at siympre horror. IKAW BA NAMAN TAKUTIN NIYA HABANG
NAG-LALAKAD KA SA HALLWAY NG SCHOOL NA IKAW LANG MAG-ISA?! Late na kasi nun eh ako na lang
ang naiwan. May tinatapos pa ako tapos eto namang si Josh nag-jump out of nowhere at accidentally
kong nahampas sa kanya yung shoulder bag ko. Nagka-pasa pa nga eh. Siraulo kasi. And so, Action na
lang. Ano yun pag-babarilin ko siya? NO WAY.
“Miss, 2 ngang tickets for –insert Action Move name here-“
“Eto po, Sir”
Tapos inabot na nung babae yung ticket at malamang sa malamang nag-bayad din siya. Bago pa din siya
lumingon bumili na ako ng food and drinks kaya pagkaharap niya, nasigawan niya ako.
“Hey tre— sige na nga!”
Pumayag na lang siya na ako na ang mag-babayad for the food and drinks at mas malaki naman ang
magagastos niya diba? He’ll pay for the tickets then probably meryenda/dinner. Masagana talaga sa
kayamanan tong si Josh but akala ko ba ayaw niyang gumastos ng family money?
“This money is MINE. Nag-part time ako noon para magkaroon ng pera pero nung mga dinedate kita
nung hindi pa tayo official, parents’ money yun”
Is he some kind of a psychic? He read my mind! Pero at least I don’t have to ask him personally. Siguro
nahalata din niya na panay ang tingin ko sa wallet niya then kay Josh then sa wallet ulet.
“NAG-PART TIME KA? OMAYGOD. Akala ko wala kang tiyaga sa pagtratrabaho?”
“Eh kailangan ko gawin! No choice. Kaya pede bang manahimik ka na lang at malapit nang mag-start
yung movie”
Inirapan ko na lang siya at since madilim nanaman hindi niya makikita na ginawa ko yun. The whole
movie serious lang ako. Paminsan-minsan tumatawa kasi may halong comedy naman yung pinapanuod
namin. Overall, maganda naman yung movie lalo na pag mag-eepic face yung bida habang tumatalon na
parang sinalo na lahat ang hangin ng mukha niya.
Sa King Crab kami kumain at obviously, crabs ang kinain namin. Kagaya nga ng iniisip ko, 3pm na at nagdadalawang isip pa ba kami kung mag-shoshopping or pupunta sa Manila Ocean Park.
“Bakit naman ako yung tinatanong mo diyan? Hindi ako magaling sa decision making!!” - Josh
“Yes or no?”
“Next time na lang yung Ocean Park…”
“Oh edi no. Yun lang naman ang hinihingi ko eh. Ang dami mo pang inarte diyan. Tara na. Bili na tayo ng
mga bagong damit”
Nangako ako kay Josh na ako na ang mag-gagastos ng bibilhin ko at siyempre nag-talo nanaman kami
pero sa bandang huli natalo ko pa din siya. Kasi, pag ako nag-shopping todo-todo na. Ang grabe pa dun
halos branded ang lahat ng binibili ko eh ayoko namang isipin ng iba na pera lang ang habol ko kay Josh.
***
And so, 3 hours and inabot namin kaka-shopping. Of course, naghiwalay muna kami ng landas bago
bumili diba? Alangan may buntot ako habang namimili sa Women’s Section.
AT ANG NAGASTOS KO? TUMATAGINTING NA 17,234PHP! Napanganga si Josh nung nakita niya yung
Bill.
“SERYOSO KA TALAGA?!”
“Excuse me, 7k lang po ang akin diyan, 3k kay Chloe, 5k kila kuya at 2.234k para pang-donate!! Kaya wag
mo ako tingnan ng ganyan at baka masapak kita!!!”
“Donate? Anong donate?”
“EWAN KO SAYO!”
Nilagay nanamin sa Cart yung mga pinamili namin. Masyado naman eh! I know madami akong nabili
pero half lang naman ang akin diyan eh! Donate? Mag-bibigay ako ng mga bagong damit at laruan dun
sa pinakamalapit na bahay ampunan sa amin. Duh? I’ve received more than what I expected. I need to
share my blessings too!
Buti na nga rin eh nagpatawag pa ako ng another 3 drivers na may kanya-kanyang sasakyan at ayoko
namang pagka-siyahin lahat ng pinamili ko sa sasakyan ni Josh.
“Buti na lang nag-tawag ka ng drivers” - Josh
“Malamang. Obvious naman na kailangan natin yun diba?”
“Eto galit nanaman sa akin! Nag-sorry na nga eh”
“IDC. Ano sasakay ka ba or what?”
“Sabi ko nga sasakay na”
Inopen na niya yung pintuan at pina-una akong umupo. Yung mga pinamili lang ni Josh yung nasa
sasakyan niya tapos yung akin naman edi nasa tatlong driver.
***
8:30pm na ako nakadating sa bahay. As usual, andun nanaman sila Dennis at si Marie. Ang GF ni Ivan.
Aww, bagay sila. Teka bakit hindi ko siya nakikita sa school? Weird.
“Hi! Ikaw ba yung Marie Jane?”
“Ah eh oo ako yun! Nice to meet you! Di ko akalaing makikita kita ng malapitan. Ahehehe”
“Same here! You sound like you’re shy or something. Dapat walang hiya-hiya dito! Tingnan mo BF mo.
Makapal mukha niyan. Joke, mabait yan!”
“Kaya nga sinagot ko siya kasi mabait si Ivan” Nag-ngingitian lang sila dun tapos pinasok na ng mga
drivers yung pinamili ko.
Si Chloe naman biglang nadura yung iniinom niyang Juice.
“ANO YAN?!”
“Ayan? Mga pinamili ko. Obvious ba?”
“LAHAT YAN?! GRABE! INUBOS MO LAHAT NG PANINDA NILA?!”
“Geez Chloe! Ang OA mo! 7k lang ang akin diyan. Some are yours”
“Woah. Mine? Di nga?”
“Yeah. Pasalamat ka naalala kita”
“Thank you! Thank you! THANK YOU TALAGA ELLA! I LOVE YOU GIRL!”
Pinag-yayakap-yakap niya ako nung oras na yun. Wow, ngayon lang ba siya nalibre ng ganon? I think not.
Kasi nalibre ko na siya once. Ay wait, twice na ata yun. HAY NVM!
Pumunta na muna ako sa kwarto ko nun then pumunta sa terrace. Tanaw na tanaw dito yung mga stars.
Sobrang shiny tapos clear sky pa kaya sobrang nakakaaliw tingnan. Umupo ako dun sa bench. I tried to
reach the stars.
“Why is it that you look so close yet I can’t reach you?”
“Ella?”
“Ikaw pala Josh. What are you doing here?”
“Looking for you. Can I sit beside you?”
“Of course! Libre lang yan noh”
Umupo nga siya sa tabi ko. Naramdaman ko din na nilapit niya yung bibig niya sa tenga ko. Naramdaman
ko yung hininga niya eh.
“Happy monthsary…. And I love you, Ella…”
I heard them again. The most powerful words here on Earth. The words of love uttered by my special
someone. It made my day. Just so you know,I love you too.
***********************
Last update for today!
Comments?
Anyway, keep reading! ;3
Dahil... 17 Chapters na lang at ending na ito ^__^
I'll update if you'll ask me to :3
Chapter Thirty-One.
“Kuya, kelan ba kayo pupunta dito?”
“Basta! Text na lang, Ella!”
Call Ended.
Ay bastos talaga itong si Kuya. Babaan daw ba ako ng telepono? Matapos naming makipagdaldalan for 2
hours bigla na lang niya ako babaan? Ugh. Sasapakin ko talaga yan pagdating sa bahay.
“Anong sabi?” - Chloe
“He didn’t answered my question! BV talaga yun!” - Ella
“Hay. Kayo talagang mag-brothers kahit kelan mahilig mag-bangayan. Anyway, ready nanaman lahat
diba? So kahit pumunta sila dito, no prob”
“Sabagay. Teka, asan na nga ba sila Josh?”
“Gym”
“GYM? THEY’RE WORKING OUT? WOAH! Now that’s funny!”
“It’s not funny. It’s cute! At least nag-eeffort diba? And besides, mag-eeighteen ka na girl! You’re getting
old. Bilis ng panahon”
Speaking of panahon, yeah. Malapit na nga birthday ko diba? Skinip ko na kasi yung first 10 months
namin ni Josh dahil, medyo wala naman kaming ginawa nun kundi mag-kulitan. At kagaya nga ng sinabi
ni Chloe. Nag-gygym daw sila. Kaya pabayaan na lang natin.
“Eh kayo ni Dennis?”
“Kami? Sweet as ever”
With matching hampas pa talaga yan. Pag kaibigan talaga kinikilig may automatic na hampas noh?
Right now, nasa mall nanaman kami as usual. Pero eto ‘group date’ nga daw sabi ni Ivan. Dalawang tao
lang naman sa grupo ang single ngayon eh. And I guess you know who they are. Masyado pa daw kasi
silang bata for such things. Nako if I know may nililigawan na sila kahit hindi pa nila sinasabi. Obvious
naman eh. Laging may hinahanap pag nasa school kami.
“Si Ate Mae? Pupunta ba?”
“Yup! Same date as Kuya’s”
“I see... kayo ni Caleb musta na?”
“Hindi pa din kami nag-uusap eh. Ewan ko ba kung iniiwasan niya ba ako o ano. Kasi pag kakausapin ko
siya bigla na lang siyang aalis ng walang sasabihin. Kung kakausapin naman niya ako mostly schoolrelated lang. Other than that wala na. He’s weirder than I thought. Hindi ko nga alam kung galit ba siya
sa akin eh”
“Ohhh. Big deal. Oh well, wag na lang nating intindihin yun”
Kagaya nga ng sinabi ko, mukhang walang balak si Caleb na kausapin ako. Malay ko ba dun! Bigla na lang
akong iniwasan without any particular reason. Pag tinetext ko naman hindi-nagrereply. Kainis lang!
***
“Ella!” - Josh
Niyakap naman niya ako. Nag-wash daw sila sa Comfort Room ng Gym tapos nag-palit ng damit kaya
medyo natagalan. Pero grabe ha. 1 hour silang nag-bihis? Ako nga 30 minutes lang sa banyo tapos sila
double sa oras ko. Hindi kaya nag-make up sila? O-o
“Kain na tayo!” - Ivan
Pumayag na lang kaming lahat.Dun kami kumain sa restaurant na dati naming kinainan kasi wala kaming
mapiling maganda eh. Yung iba lagi naming kinakainan. Chinese dishes in particular.
So, ang inaasahan kong mangyayari ngayon at sa mga susunod pang araw eh mag-eenjoy lang ako. Since
sunod-sunod na naman ang kaganapan sa buhay ko. Una sila Kuya pupunta dito. Tapos mag-oone year
na kami ni Josh. Parang everybody happy lang ang dating eh.
Nasa Greenhills kami ngayon at di ko alam kung balak nilang mag-shopping or hanggang window
shopping na lang kami. Si Josh naman eh wala lang. Naka-holding hands lang kami dun pati na din yung
ibang couple kaya yung dalawang bata sa gilid ay naOOP.
“Edi kayo na may shota!” - Lance
“Anong drama yan? Be proud kung single ka!” - Ella
Ginulo ko naman yung buhok ni Lance. Masyado naman kung makapag-emote itong lalake na to. Parang
ewan lang eh. So what kung single siya at kami ay taken?
Medyo pinag-titinginan na kami ng tao sa mall kasi halos lahat kami naka-terno. Parang couple shirt ba?
Except yung dalawang emo sa gilid. Love is in the air eh! We can’t do anything about it. Basta ako enjoy
na lang. Tsaka medyo sanay na ako at lagi akong pinag-titinginan sa school. Lalo naman nung naging
kami na ng Campus King. Ang pinaka-sikat na titulo ni Josh sa school.
Nung una medyo wala pa kaming magawa kaya nag-stay muna kami sa Starbucks. Eto namang si Josh eh
nakaisip ng ‘idea’ and that ‘idea’ is Spin the Bottle. Bumili siya ng bote ng coke tapos pina-inum kung
sinoman ang may gustong uminom. Actually, si Gab yung uminom at sa maniwala man kayo o hindi,
nilaklak lang niya ng tuloy-tuloy yung Coke hanggang maubos. Sabi nga namin parang hindi siya
pinapainom sa bahay nila.
“Game!”- Josh
Pinaikot naman niya yung bote at una pa talagang tumama sa akin yung dulo. Meaning ako
magtatanong or ako ang mag-uutos. Nung second ikot naman tumama kay Ivan.
“GGAAAAMMMEEEE. Sige, Ivan, ang tanong ko sayo eh simple lang. Saan mo balak dalhin si Jane sa first
anniversary niyo? Dapat yung paniguradong masisiyahan siya ah!” - Ella
Napa-kunot noo naman siya.
“Sa Bahay” - Ivan
Medyo sumimangot si Jane. Sa bahay? Ba’t naman sa bahay?
“Sa bahay kasi ipapakilala ko na siya sa buong angkan namin” - Ivan
Ngumiti naman si Jane sa sinabi niya.
Ayun naman pala eh. Mag-bibitaw na nga lang ng statement yung bitin pa.
“Akala ko naman walang sense yung sasabihin mo. Go, next!” - Chloe
Ako naman ang nagpa-ikot ng bote dahil ako daw yung huli nag-tanong. Tumama kay Dennis yung una
tapos kay Josh naman yung ikalawa.
“Ano namang magandang itanong sayo?” - Dennis
Pumorma siya na para bang hirap na hirap magtanong.
“Alam ko na. Kung ikaw ang papipiliin, anong mas gugustuhin mo, forever in a relationship pero hindi
nag-aaway o married pero parating nag-aaway?” - Dennis
Kinakabahan naman ako sa sagot niya.
“Married pero parating nag-aaway” - Josh
Napatingin naman ako sa kanya. Binigyan ko siya ng bakit-yun-ang-sagot-mo look. Nginitian niya lang
ako pagkatapos hinatak papalapit sa kanya.
“Hindi naman maganda kung walang challenge sa isang relationship. Sabi nga nila, hardships make you
stronger. Kung walang hardship edi parang hindi din matibay ang pundasyon namin ni Ella. Tsaka kahit
naman maraming problema basta mahal mo ang isang tao, hindi ka basta-basta matitinang nang kahit
ano”
Napa-nganga naman ako sa sinabi niya. Wow. Ang galing niya sumagot kahit kelan. I wonder kung saan
niya nakukuha yan?
“I like your answer. Nakaka-aliw pakinggan” - Ella
Nag-ayiee naman sila tapos kami ni Josh eh ganon pa din. Nakahawak sa bewang ko tapos ako din eh
nakahawak sa bewang niya.
“Edi alam na kung saan nakakakuha ng matibay na pundasyon noh?” - Chloe
“TAMA!” - Ella
Nagtawanan lang kami dun at nagpatuloy pa din sa pag-spispin the bottle. Actually masaya siyang
laruin. Kaso nga mostly ng tanong eh connected sa love. Maliban na lang kina Gabriel at Lance. Related
pa din sa love pero future girlfriend naman ang usapan. Kaya nga tinutukso nila Dennis eh.
Siguro nga dahil sa mga problema tumitibay ang isang relationship. Hindi naman sa hindi ako naniniwala
dun pero, hindi naman kase lahat maganda ang ending, diba? Yung iba dahil sunod-sunod ang problema
hindi na kinakaya kaya ayun nag-brebreak. Pero kami ni Josh sana naman hindi ganon ang hahantungan.
I mean, mahal ko na siya eh. Sana naman wag na siya mawala pa sa buhay ko. Eto na siguro ang isa sa
mga dahilan kung bakit ayaw kong pumasok sa isang relationship kasi natatakot ako na baka mag-break
kami at tuluyan ng masira ang friendship namin. Nega na kung nega. Ayoko lang kasing masaktan. Nang
taong mahal ko pa.
“Okay ka lang?”
Tinitingnan ako ni Josh.
“Oo naman! Tumawid lang ako sa kabilang dimension and now I’m back!”
“Ikaw talaga. Baka naman may sakit ka na diyan”
Hinawakan naman ni Josh yung forehead ko. Mukha ba akong may sakit? Baka problemado!
“I’m perfectly fine!”
Nginitian ko na lang siya para tumahimik naman. Ang kulit talaga eh. Akala niya may kung anomang
nangyayari sa katawan ko kaya nagkayayaan kaming mag-Enchanted Kingdom. Malamang puro rides ang
matatagpuan mo dun. Kaya ang ginawa namin eh sinakyan isa-isa lahat ng rides. From Roller Coaster
down to Haunted House. Medyo natakot pa ako nung una. Paano ba naman pati sila Ivan nananakot din.
Tapos bigla pang may hairy thingy na humawak sa paa ko kaya ayun nag-tititile ako dun. Susunod naman
biglang may nabuhay na mummy out of nowhere. Tapos kay Josh wala lang nung biglang may Kapreng
pumunta sa harap niya. Ako pa ang tumile para sa kanya! Kaya nga pinag-tatawanan nila ako nung
nakalabas kami sa haunted house. Binging-bingi na daw sila sa tili ko. Abot daw sa kabilang dako ng
mundo yung sigaw ko. Nung triny naman namin yung roller coaster, yung tipong sunod-sunod yung ikot
dun kaya medyo natatakot ako at baka biglang mahulog kami dun at sumalpak sa sahig. Yung boys
medyo sumisigaw. Si Josh eh ewan. Nakatulala lang dun. TAO BA TALAGA TO? No emotion at all! Si Jane
naman bonggang-bongga ang tili. Sinisigaw pa talaga ang full name ni Ivan. Si Chloe naman eh yung
normal na tili. Ako hindi gaanong sumisigaw kasi medyo sanay na ako sa roller coaster. Yung parang boat
naman na-taas baba na-kokornihan ako dun pero si Chloe todo tili pa din. Nalalaglag daw yung puso
niya. Pumunta din kami sa waterworld at nag-ala ondoy yung itsura naming lahat dun.
“Ang sakit na ng ulo ko! Grabe, ang tiyaga naman nating ikutin ang buong EK. Tara uwi na tayo!” - Ella
“Sige, uwi na tayo” - Josh
Pumunta na kami sa parking lot. Dun ako umupo sa tabi ng driver’s seat. Siguro mga 10pm na din nung
naka-alis kami dun. Grabe, sobrang sakit na talaga ng buong katawan ko. Nag-kanya-kanyang tulog na
nga lang kami eh.
Pagka-gising ko naman eh nandun ako sa kwarto ni Josh. May nakadikit namang note dun, ‘Morning
Sunshine! Aalis lang ako sandali. Nautusan ni Ate eh. Si Chloe baka late magising. Sila Dennis naman
umuwi na. Mag paluto ka na lang kung gusto mo. I love you. – Josh J’ Ang aga-aga pinapakilig ako ng
nilalang na to!
Bumaba naman agad ako at kagaya nga ng inaasahan ko, nandun si Ate Hannah nanunuod ng TV.
“Good morning, Ella!”
“Good morning din ate Hannah! Wala pa din ba si Josh?”
“Wala pa eh. Medyo may kalayuan yung grocery dito eh. Musta naman ang pag-tulog mo? Feeling
better?”
“Kinda. Bakit nga pala ako andito?”
“Ah yun ba. Hindi ka na nauwi ng boyfriend mo eh. Masyado na siyang pagod. Wag ka mag-alala dun ko
pinatulog sa kwarto ko si Josh. Tabi tayo matulog eh. Si Chloe naman sa kabilang kwarto kasi hindi na
kasya”
“Ahh, ganon ba. Ate Hannah, pede bang mag-tanong?”
“O’ba! Malakas ka sa akin eh”
Umupo na ako sa tabi niya. Hindi ko alam kung paano ko ba sisimulan yung kung anoman ang gusto
kong sabihin. Medyo naiilang kasi ako.
“Medyo nag-aalanganin ako sa relationship namin ni Josh”
Tiningnan niya muna ako. Saka siya nag-salita. “I understand your feeling, Ella. Kung nag-aalanganin ka
sa kanya abot dun sa ex niyang walang kwenta, isa lang ang masasabi ko sayo, kung magkakabalikan
man sila, saludo pa din ako sayo”
“Talaga?”
“Oo naman! Mark my words, Ella. Kahit ano pang mangyari. Ikaw at ikaw pa din ang pipiliin ko as Josh’s
girlfriend. Napamahal na ako sayo eh” Na-touch naman talaga ako sa sinabi ni Ate Hannah. Ewan ko ba
kung bakit nag-aalanganin ako paminsan-minsan kay Josh. Siguro naapektuhan ako nung may record
siya ng pagiging chickboy. I’m just scared.
“Andito na ako!”
“JOSH!” Tumakbo naman ako papalapit sa kanya then I hugged him tight.
“Ella?”
“Wala lang! Ay, I love you too nga din pala”
Forever and ever.
**********************************************
A/N: More reads = update :)
Chapter Thirty-Two.
“PSST!” Ano ba yan! Kanina pa yang psst psst na yan ah? Ayaw talaga ako tantanan nito ah! Ang laking
istorbo. Kitang-kita naman na busy na busy akong nag-aaral para sa quiz sa Philo!
“ELLA UYY!” Nung binanggit na niya yung pangalan ko eh tsaka na lang ako lumingon. Baka isipin pa ng
loko na masyado akong assuming na ako ang tinatawag.
“Caleb?” Siya lang pala! Akala ko naman kung sino. Nagulat naman ako at bigla na lang niya akong
kakausapin ngayon after ng… 3 months naming hindi paguusap?
“Akala ko wala ka nang balak lumingon eh” Sinabayan naman niya ako sa paglakad.
“Aba malay ko bang ikaw yang psst ng psst sa akin kanina pa”
“Sorry naman” Inakbayan naman niya ako. In a friendly way. Nasa garden naman ako ng school kaya
walang makakakita sa amin dun. Tsaka kung meron man, alam naman nila na friends lang ang turingan
namin.
“Ano namang hangin ang nalanghap mo at naisip mong kausapin ako?”
“Ako? Wala lang. May ipapaalala lang ako”
“Ano naman yun?”
“Mahal pa din kita, Ella. Papaalala ko lang yun. Kung sakaling may nangyaring hindi maganda sa birthday
mo, tawagan mo lang ako o kaya pumunta ka sa bahay ko. Nangako naman na tayo sa isa’t isa na ako
ang crying shoulder mo. Walang malisya. Ayoko lang kitang nakikitang nasasaktan. Dahil sa pinsan ko”
Seryoso naman niyang sinabi yun. Ako naman eh, di ko sure kung anong isasagot ko. Meron ba?
“Thanks Caleb” YUN LANG? Ang lumabas sa malaki kong bunganga? YUN LANG?!
“Buti naman. Ano naman yang ni-rereview mo?” Tinaas ko naman yung sandamakmak na papel sa Philo.
Pati siya eh nagulat na lang pero in the end, sabay din kaming nag-review.
Siguro nga siya na talaga ang taga-salo ng lahat ng problema ko. Masaya naman kahit papaano kasi alam
kong kahit mawalan ako ng lovelife may isang tao pa ding handing tumulong sa akin. Hindi ko naman
sinasabing ayoko kay Caleb. Sa katunayan eh I like him. As a friend and brother nga lang. Maliban dun
wala na…
“Eh loko naman pala itong teacher ko eh. Kakabigay lang ng pagka-kapal kapal na papel na ‘to tapos
ngayon mag-papaquiz na siya agad? Ano ako robot na nag-reregister sa utak ko ang lahat ng nakikita at
naririnig ng sarili kong mga senses? HAY BUHAY!”
“Kaya nga eh. Ang pinagtataka ko din sayo eh bakit ka pa nag-rereview kung absent naman ang teacher
natin” Napataas naman ang kilay ko sa kanya. Siya naman tumungo.
Sira pala itong lalake na to! Alam naman pala niyang absent ang teacher wala pa din siyang sinabi
tungkol dun. Balak nga talaga niyang paduguin ang utak ko noh? Ni wala nga akong naintindihan sa
pinag-babasa ko eh.
“Sabi ko nga. Hindi mo alam” Hinampas ko naman sa braso niya yung binabasa ko. Sira talaga!
“Nakakainis ka, Caleb! Todo-effort pa akong nag-memorize hindi naman pala kailangan!”
“Sorry na nga eh! Oh ano tara? Samahan mo ako sa park. Last subject mo na to diba?”
“Alam na alam ang subjects ko ah? Oo nga last ko na ito. Si Josh naman… sabi niya may aasikasuhin pa
daw yun”
“I know. The anniv celebration thing. Alam ko na yun”
“Nag-uusap na kayo?”
“Medyo…”
Natuwa naman ako sa sinabi niya. Aba buti naman at nag-uusap na sila. Akala ko forever and ever na
silang mag-archenemies eh. Mas mabuti na yun kesa naman maabutan ko silang nagbabangayan sa
corridor at tila mga rooster sa sobrang pag-babakabakan dun. Sa gitna pa talaga. Minsan pa nga sa
school quadrangle. Pero that was before. Nung mga bago pa lang ako dito. Remember nung sagad sa
buto pa ang pandidiri ko kay Josh? Yung akala niya kakampihan ko siya pero kay Caleb ako lumapit?
Yeah that thing. Medyo epic fail nga ang nangyari nun eh.
“Anong plano mo?”
“Plano? Tungkol saan? Financial, problems, lovelife, emotions? Ano?”
“Malamang love life. Ano namang magagawa ko sa financial plans mo diba?”
“Eto naman! Ang serious ha. Ako? Wala pa naman. Sabi ni Josh siya na daw bahala sa lahat eh. Kelan nga
ba ulit ang anniversary namin? Ah, two days from now. Bilis noh?”
Malamang baka hindi ko nanaman ma-kwento ang mangyayari bukas. Boring lang yun panigurado.
Maliban na lang sa madalas na pag-tawag ng kuya ko at pina-paalala niya na malapit na silang dumating.
Naka-sakay na nga daw sila sa Airplane ngayon eh. Ewan ko ba kung anong gusto niyang ipahiwatig.
Nagsasabi ba siya na paparating na sila o nang-iinggit at yung tono ng boses niya eh hindi ko mawari.
Sabi kasi ni Josh baka hindi kami magkita bukas at busy pa siya kaka-prepare sa anniv namin. Baka nga
hindi na ako mag-celebrate ng birthday ko eh. No need for that. Aanhin ko pa ang bonggang handaan
kung kasama ko naman ang taong bumubuo ng mundo ko? Diba? Siguro simpleng celebration o hangout man lang ang gawin namin eh kuntento na ako. I’m not like the other girls na gusto pa ng higanteng
diamond na nakadikit sa necklaces, bracelets or earrings nila. Hindi ako katulad ng mga babaeng
makukuha sa magagarang damit. Aanhin ko yun? Napuno na nga yung closet ko dahil sa mga pinag-bibili
kong damit nung last time ko pang nag-shopping. Kuntento na ako basta ba masabihan ako ng I love you
ni Josh na galing sa puso niya. Subukan lang niyang sabihin yun ng pabiro. Papaliparin ko sa mukha niya
yung kamao ko. Parang siga lang noh? Well, ganon talaga.
“Ella, oh” Inabot naman niya sa akin yung ice cream na binili niya dun sa Ministop sa kanto.
“Thanks!” Kinuha ko naman siyempre.
Mga 5pm na pero andito pa din ako sa park ng village. Since secured naman to, walang problema. Alam
na din naman ng magaling kong boyfriend na nandito ako. WITH CALEB. Ang reply lang niya eh, ‘Okay.
Ingat ka diyan. I love you’. At least hindi nagalit diba? Noon pag sinabi kong kasama ko si Caleb ang reply
niya eh ganito, ‘UMALIS KA DIYAN! WAG MO SAMAHAN YANG **** NA YAN!’ oo with matching mura to
the max pa talaga. Pero ngayon? Wala. Calm lang.
“Kamusta naman ang bonding niyong dalawa?” - Josh
Napatingin na lang kami dun sa may bandang poste. May tao nga doon. Kaboses ni Josh kaya alam
naman naming siya na yon.
“Ang tagal mo. Kanina ka pa hinihintay ni Ella”
Medyo tinulak naman niya ako papalapit kay Josh. Sira talaga ito! Muntikan nang masubsub yung mukha
ko sa lupa kahit medyo mahina lang yun. Mahina para sa lalake pero para sa mga babae, malakas.
“BWISIT KA, CALEB!”
“Eto naman. Sige, iwan ko na kayo diyan. Ah, advance happy anniversary nga pala”
Dinaanan niya kami tapos tinapik si Josh sa likod tapos nag-wave na. Medyo may spark nga yung tingin
nilang dalawa eh.
“Miss mo ‘ko?” - Josh
“HINDE!” - Ella
“Galit? Sige, ihahatid na kita. Kailangan magpahinga ka for the big day. Papakilala mo na ako sa mga
kapatid mo diba?” - Josh
“Ikaw? Papakilala ba kita?” - Ella
Tiningnan niya ako ng masama tapos stinart yung sasakyan. Kinakabahan naman ako sa ginagawa niya!
“Alam mo baka sa sobrang serious mo, mas magiging mukha kang matanda kesa sa akin. Probably 20
years older” - Ella
“Di ka mabiro. Alam ko namang hindi mo mababawi ang promise mo sa akin eh” - Josh
“Hinde. Binabawi ko na” - Ella
Bigla ba naman tinapakan yung break?! Sira to ah!
“Sorry, red light eh” - Josh
Sinusubukan talaga ako ng lalakeng to noh?!
“RED LIGHT?! KUNG IPASOK KO KAYA YUNG ULO MO SA RED LIGHT?! I HATE YOU!” - Ella
Tsaka paano namang magkaka-red light eh nasa tapat na kami ng gate ng village ko? WALANG RED
LIGHT DUN OKAY? Baka guard kamo at may check-point something pa.
“Sige sir. Pasok na po kayo” Since naka-sasakyan naman kami eh 1 minute pa lang nasa tapat na ako ng
bahay namin.
Hindi na ako ng good-bye sa kanya. Loko din to noh? Balak pa niya talaga masangkot sa disgrasya.
I-oopen ko na sana yung gate kaso… bigla ko na lang may nakabalot na braso sa katawan ko.
“Sorry. Kasalanan ko talaga. Sorry. Inaasar lang naman kita eh. Inaamin ko na nag-seselos ako sa inyo
nila Caleb kahit na alam kong hindi ka magkakagusto sa kanya. Ewan ko kung bakit ganun. Siguro natuto
na ako nung pinabayaan kong maging close sina Caleb at Stefanie. Sana maintindihan mo. Ayokong…
ayokong maagaw ka ng iba” - Josh
Napangiti naman ako sa sinabi niya.
“At least you know how to admit your fault. Oo sige, kasalanan mo. Paano na lang kung nadisgrasya
ako? Edi mag-totodo panic ka na diyan. Never do that again, okay? Kasi next time baka masubsub na
talaga ako sa unahan at mauna pa ako sa bahay” - Ella
Humarap naman ako sa kanya then I hugged him back.
Sa harap ba naman ng bahay mag-ganyanan noh? Kaya nga humiwalay na ako kaagad at baka may
makikita pa sa amin.
“Good night Josh. Kita na lang tayo bukas” Ella
Binuksan ko na yung gate at ready na ready na akong pumasok.
“ELLA!” - Josh
“Hmm?” - Ella
“Good night. Sweet dreams. Take care. I love you. Yun lang” - Josh
Natawa naman ako. Talagang binuo na ang dapat sabihin noh?
Obvious naman ang sinabi ko sa kanya. Ginaya ko din ang sinabi ko at dinugtungan ko lang ng too yung
you.
Pagkapasok ko naman sa loob eh si Chloe na ang bumungad sa akin at naka-cross arms pa!
“Kayo ha. As time goes by, mas nagiging sweet pa kayo!” - Chloe
“Getting stronger kasi eh” - Ella
“Buti nga kayo eh. Yung iba getting BITTER as time goes by. Pero kayo? Di alintala ang mga bruhildang
mang-aagaw!” - Chloe
Speaking of, bruhildang mang-aagaw means yung mga babaeng nakakairita sa paligid. Iniwan ko lang
sandali si Josh para mag-CR tapos pagka-balik ko eh napapaligiran na siya ng mga babae at hinihingi pa
talaga ang number niya. Hmp! Kala naman nila kung sino silang magaganda.
“Basta ako, pag sumobra na yang si Josh, malilintikan na talaga yan sa akin” - Ella
“Ano, papaluin mo ng belt? Parang bata?” – Chloe
“Hinde. I-huhulog ko siya sa rooftop ng school” - Ella
“WOW, SCARY!” - Chloe
Nag-tawanan na muna kami at nagkayayaang manuod ng action movies. Siyempre may halong patayan
din pero immune nanaman kami dun kaya walang naganap na nakakabinging tilian.
***
“Good Morning!” - Josh
Medyo hindi ko marinig yung nag-gogood morning sa akin. May topak pa kasi ang utak ko eh. Paano ba
naman humirit pa ng another action movie kaya ayun. Natulog na ako ng 3am. Si Chloe siguro 3:30 na
nakatulog yun. Madami pang seremonyas ang ginagawa nun bago matulog eh.
“ELLA ANO BA! Gumising ka na nga diyan! Kanina pa kita sinisigawan diyan, hindi ka pa din gumising!!” Josh
Mukhang iritado na yung boses ng kung sinoman ang gumising sa akin. But my guess is it’s Josh. Siya
lang naman ang hindi matiyagang nang-gigising sa akin eh.
Dahan-dahan ko naman minulat yung mata ko and I’m right. Si Josh nga yun. Parang ewan sa sobrang
inis. Kulang na lang may lumabas na usok sa ulo niya eh.
“Kanina ka pa?” - Ella
“OO! 4 hours na kitang ginigising ayaw mo pa rin bumangon!!” - Josh
Sabi ko nga hindi siya matiyagang mangising. 4 HOURS? Ano ako si Sleeping Beauty na walang balak
bumangon?
“Anong oras na ba?” - Ella
“1 pm” - Josh
Napatayo na talaga ako dun. 1 pm?! Na-break nanaman ang record ko ah. Ang pinaka-late na gising ko
eh 11am lang. Pero ngayon 1 na?
“Oh shoot! Sorry, Josh!” - Ella
“You owe me. A date” - Josh
“Anong I owe you? Wala naman akong na-miss na date natin diba? Bakit I owe you a date?!” - Ella
“Hindi ka siguro nag-babasa ng text. Nagpadala ako ng text sayo na aalis tayo ng 9am” - Josh
“Wala pa akong nababasang text. Malamang kakagising ko lang! 3am na ako nakatulog kasi si Chloe
makulit. Nanunuod pa kami ng 6 hours kaya na-late ako ng gising. Sorry na kase!” - Ella
“Ayoko. Kiss muna!” - Josh
Sinusubukan talaga ako ng lalakeng ito noh? Kung kiss rin ang hanap niya edi ibibigay ko sa kanya. Why
not? He’s my boyfriend. Kaya hinatak ko siya papalapit sa akin at hinalikan ko sa cheeks. Medyo nagblush pa nga eh.
“Ayan, may kiss ka na. Bati na tayo ha!” - Ella
“BAKIT DUN? AYAW MO SA LIPS?” - Josh
“Ayoko nga. Naka-3 ka na dun diba?” - Ella
“Ah eh… sabagay. Sige na nga, apology accepted” - Josh
Ngumiti na lang ako tapos dahan-dahan tumayo. Ang sakit kaya ng ulo ko. Tapos 4 hours na pala akong
ginagambala ni Josh.
Tinulak ko siya papalabas ng kwarto ko at maliligo na muna ako. Ewan ko ba kung bakit sobrang init
ngayong araw. Tindi na nga ng sinag ng araw eh. Parang hindi na kaya ng Sun block.
***
“Ang tagal mo talaga bumangon. Mukhang lumakas ang magnetic field ng higaan mo ah” - Ivan
Sige Ivan. Asarin mo pa ako. Papaliparin ko na talaga sayo ang hawak hawak kong pinggan.
“Uy joke lang! Ang init ng ulo ah. Naka-aircon ka naman sa kwarto mo diba?” - Ivan
“Makita ko pa lang mukha mo nang-iinit na ulo ko!” - Ella
“Oh, oh. Tama na yan. Baka mag-patayan na kayo diyan” - Gabriel
Papaliparin ko lang naman yung pinggan. Hindi naman siguro deadly weapon yun diba? Siguro a few
scratches at pasa lang ang aabutan niya.
“Ano nang nangyare dito? Nawala lang ako sandali nagka-gera na agad” - Josh
Lumingon naman kami sa direksyon ni Josh.
Mukhang galing sa Yellow Cab si Josh. May dala-dalang Pizza eh. Yung malaki pa talaga yung binili niya.
“May balak ka bang magpa-taba ulit, Josh? Kaka-Gym lang natin kahapon ah” - Lance
“Early celebration. For tomorrow” - Josh
Nag-hiyawan na lang kami dun. Kumuha ng baso, pinggan, ketchup at kung ano-ano pa. Naki-join nga din
yung iba naming katulong. Hindi kasi namin kayang ubusin eh. Naka-2 slices ako at si Chloe, si Gab naka3, si Ivan naka-3 din, si Dennis isa lang kasi nag-iinarte pa, si Lance naman 2 at si Josh naka-2. The rest sa
mga katulong, gardeners at drivers na.
Nag-preprepare na din ako para bukas. Tinext na kasi ako ni Kuya na bukas na ang dating nila.
I’m so excited. Sa wakas, mag-oone year na kami. So far, siya na ang pinaka-matagal kong nagustuhan.
One year? Wow. Hindi pa counted yung pagiging mag-MU namin dun ah.
“MABUHAY ANG RELATIONSHIP NILA ELLA!” - Ivan
Sigaw ni Ivan habang hawak-hawak yung isang baso na puno ng RC.
Oo nga, mabuhay ang relationship namin ni Josh na sana nga ay walang ending! <3
*************************************************************************************
*********************
A/N: AHAHAHAHAH. Ang ewan ko grabe XD Dalawa pala yung Chapter Thirty One. Ba't di ko napansin
yun?
Anyway, makikilala niyo na ang mga kapatid ni Ella sa next chap pati na rin si Ate Mae :3
Chapter Thirty-Three.
Today is the day. Birthday ko nanaman. Wow. Hindi naman ako sobrang excited ano? Kakatext lang din
sa akin ni Kuya. Papunta na daw sila sa bahay kaya todo-linis na kaming lahat. Gumawa pa ako ng
banner na welcome home tapos may konting designs pa sa gilid.
“It’s today! Grabe, I’m so excited!” - Chloe
“Mas lalo naman ako diba? Super duper! Pa-abot nga ng glue diyan sa gilid” - Ella
Inabot naman niya sa akin at dinikit ko na yung last piece ng design. Happy face lang naman yun.
Yung mga babae sa loob ang duty. Mag-luluto, gagawa ng mga banners. Tapos yung mga lalake naman
ang bahala sa paglilinis. Yung mga gardeners sa labas, malamang. Sila Josh naman eh nag-wawalis.
Natatawa nga ako kasi ngayon ko lang nalaman na marunong pala sa gawaing bahay ang lalakeng yun.
Akala ko puro mukha lang ang pede niyang ipakita eh. May kaya rin naman pala sa gawaing bahay. At
least, may karamay na ako sa paglilinis diba? Tsaka sabi niya, pogi points daw yun at gusto lang daw
niyang ipakita na willing siyang tumulong sa akin. Particularly, household chores. Ang hirap naman nun
kung puro babae lang ang gagawa ng mga gawaing bahay tapos mga lalake, relax relax lang.
Wala ding party na magaganap ngayon. Actually dapat meron. Pero since one year na kami ni Josh,
napag-isipan naming dalawa na kami na lang ang mag-cecelebrate. Tapos bukas na lang together with
my family. Hindi na siguro masama ang plano namin at panigurado namang naintindihan na ni Kuya yun.
Si Anthony naman, payag na din. Siya pa nga ang una kong kinausap about dun eh. All-set na for today’s
event. Ang kulang na lang ang brothers ko at si Ate Mae.
“Grabe, ang aga-aga pinag-babanat niyo ako ng buto!” - Ivan
Umupo na yung mga lalake sa tabi namin pero pinag-bihis muna namin sila at amoy athlete na sila sa
sobrang… let’s say sagana sa pawis ang katawan nila kaya pinaligo na muna namin.
“Okay na ba suot ko?” - Josh
Sabay naman kaming lumingon ni Chloe kay Josh. Napanganga na lang ako nung nakita ko siya. OMG.
Bakit ba ang gwapo niya?
Kahit simple lang ang suot niya, laglag panga pa rin talaga ang itsura niya. Naka-blue checkered polo.
Yung usong polo ngayon? Pati nga mga babae nag-susuot na din ng ganon. Ako nga, i-trtry ko pag may
nakita akong ganon. Ang cool kasi tingnan eh at sobrang bagay pa talaga kay Josh. Tapos medyo nakataas yung buhok niya tapos may silver necklace siya sa leeg na naka-lagay ay letter G. Tingin ko, bigay ni
Caleb yun. Diba may J din akong necklace nun? Tapos naka-blue rubber shoes din. Bahala na ang tao
kung paano niyo ma-pipicture out ang itsura niya. Basta ang masasabi ko lang eh, he’s super hot and
handsome. No lies.
“ANG GWAPO MO!” - Ella
Tinawanan naman ako. Pasalamat na nga siya at pinuri ko pa eh.
“Salamat!” - Josh
“Sige, mag-bibihis na din ako” - Ella
Tumayo na ako dun at pumasok sa kwarto ko. No need na para maligo. Kakaligo ko lang eh. Tsaka hindi
naman ako pinag-pawisan sa ginawa ko. Gumawa lang naman ako ng banner eh. Yun lang wala nang iba.
***
“ANG GANDA MO BEST FRIEND!!!”
Seryoso? Sa lagay na ito maganda pa ang tingin nila sa akin? Wow, lakas ng trip nila ah.
“Oo nga. Kahit simple lang ang suot mo, maganda ka pa din” - Josh
Ganon talaga. Natural beauty eh. Joke. Pero ano namang ikinaganda ng suot ko?
Dress lang naman yun. White dress. Na may konting designs na parang frills or ribbons. Basta plain white
dress lang siya for me. Tapos naka-heels ako na may diamonds as design. May white bow sa ulo ko. Then
blue contact lenses. Yun lang.
“What’s so beautiful about this? Wala naman ah” - Ella
“MAGANDA KA NGA. Ang kulit? Dapat pala white sinuot ko para parehas tayo ng kulay” - Josh
“Suot ko naman yung J na necklace eh” - Ella
Pinakita ko naman sa kanya yung necklace.
“Okay. Kuntento na ako dun. Wag mo aalisin ah” - Josh
Um-oo naman ako. Hindi ko talaga ito aalisin. I’m proud of my necklace. Tsaka, it fits my outfit. Ano, napicture out niyo ba yung itsura naming dalawa?
Tapos na kaming mag-bihis. Yung mga katulong na lang ang hindi. Medyo madami-dami din kasi yung
mga ginawa nila kaya matagal talaga bago sila matapos. Nanuod pa nga kami ng TV habang nag-hihintay.
Traffic daw kasi sabi ni Kuya.
Siguro mga 2 hours or more pa kaming mag-hihintay para sa kanila. Sa NAIA pa sila nanggaling tapos
sobrang layo pa ng bahay namin pag galing dun. Na-bobored na nga kami eh. Kayo ba naman mag-hintay
ng ganung katagal diba? Kaya nag-lalaro na lang kami ng kung ano-ano while waiting. Mapa-PS3 o Xbox
man yan. Siyempre yung mga lalake lang ang nag-lalaro nun. Himala nga at si Dennis ay naglalaro pala ng
gore games. Kami ni Chloe eh nanunuod lang. Nakakatawa nga silang panuorin eh. Kulang na lang
ingudngud sa pagmumukha nila yung TV sa sobrang lapit. Kaya nga nag-buburst out of laughter na lang
kami. Si Marie Jane kasi wala! Hindi daw available kaya si Ivan semi-lonely kasi wala siyang partner. Nagdiwang naman sila Gab at Lance kasi may karamay na daw sila. Inaasar pa nga nila si Ivan ng, ‘SINO
LONER? SI IVAN! SINO LONER? SI IVAN!’ paulit-ulit nilang sinagaw yan sa tenga ni Ivan. Kaya nung
napikon na. Ayun, nag-albunturol na parang Mount Mayon.
“Asan na daw ba sila, Ella? Ang tagal ah. Akala ko ba 2 hours na lang?” - Chloe
“Kaya nga eh. Sabi traffic daw eh. Teka, tatawagan ko na ba?” - Ella
“Oo tawagan mo na. Baka nawala pa yun eh. Alam mo na, new to the city. Hindi pa familiar sa kung anoano ang driver. Call him now” – Chloe
“Sige” - Ella
Nag-pipindot naman ako sa cellphone ko.
Calling Darryl Mendoza…
“Oh?”
“Anong oh? Asan na ba kayo ha? Kanina pa kami nag-hihintay dito!”
“Traffic nga kasi! Ang kulit! Tapos nag-stop by pa kami sandali sa Duty Free kasi nauuhaw na daw si
Jason. Medyo malapit-lapit na daw kami ayon sa Google Map eh.”
“WHAT THE HECK. Google Map?! Kuya, I gave you the directions! Pinadala ko pa nga yung picture diba?
Nako naman! Can’t you follow the given instructions?!”
“NAWALA KO EH!”
“Ang clumsy mo talaga, Kuya! Nakakainis naman eh. DO you have ANY IDEA kung nasaan na kayo?”
“Marcos highway.”
“Oh. Malapit na pala kayo eh. Pero kung hindi mo sana nawala yung Map na binigay ko edi sana hindi
kayo natagalan. Siguro nagkanda-wala wala pa kayo.”
“Oo nga. Nagkanda-wala wala pa nga kami.”
“Ang hirap talaga pag may pasaway kang Kuya! Mamaya gutom na gutom na pala si Anthony!”
“Medyo gutom na nga siya eh…”
“HAY NAKO KUYA! You’re so stupid! Kaya ayokong pinag-kakatiwala sayo yungmga bagay-bagay eh.
Malaki ang chance na pumalpak ka! Simpleng Map na nga lang hindi mo pa magawang ingatan!”
“Pft. Oo na sige na! Kasalanan ko na kung kasalanan ko. Teka, bakit ba parang hindi umuusad yung mga
sasakyan. Ano bang meron?”
“NCAE ng high school eh. National Career Assessment Examination.”
“Ah ganon ba. Saan ba yung Village niyo?”
“Itanong mo na lang. Alam naman nila yun eh. Basta, pag tinanong nila kung bakit mo ako hinahanap,
ipakita mo yung picture nating dalawang magkasama, okay? Baka kasi hindi isiping magkapatid tayo eh.”
“HA? Bakit naman hinde?”
“Ang pangit mo kasi eh. AHAHAHA! Sige, okay na. Mukhang malapit nanaman kayo eh. I’m hanging up!
See you later, Kuya!”
Call Ended.
“Anong sabi ng Kuya mo?” - Chloe
“Marcos Highway na daw sila” - Ella
“Ohhhhhhhhh. Josh, nasa Marcos Highway na daw sila. Iligpit niyo na yan” - Chloe
Parang ako lang kung maka-utos ah!
Oo, traffic daw talaga ngayon sa Marcos Highway kasi puro sasakyan. NCAE kasi ng high school eh. Kami
naman eh hindi talaga pumasok kasi darating na sila Kuya. We’re excused! Maaga pa lang kasi eh
nagpaalam na kami sa principal at pumayag naman siya. Malakas kami sa kanya eh. Joke, pero
pinayagan talaga kami and we don’t have to bother about long quizzes/tests kasi wala naman daw silang
gagawin masyado kasi halos lahat ng teachers nasa high school building. Oh, and hindi school namin ang
nag-NNCAE. Yung kabilang school na katabi namin.
“Parating na daw sila? Iligpit niya na yan! Dalian niyo!” - Josh
Tapos ayun. Halos nagka-gulo na yung buong bahay nung sumigaw na si Josh. Nag-papanic na yung iba
kasi medyo kabado. Ngayon lang daw kasi umuwi si Kuya sa bahay namin. Last visit niya dito eh…. 3
years ago lang naman. Kaya nung unang dating ko dito mukhang haunted house kasi walang kalamanlaman yung bahay. Pero ngayon pupunta na dito ang magkakapatid na Mendoza. I’m sure magmimistulang party house nanaman ang buong bahay sa sobrang ingay namin. Kami pa nga lang ni Kuya
sa telepono eh halos magka-basagan na ng eardrums, paano na kaya sa real life? Gugunaw na yung
buong bahay sa sobrang lakas ng boses naming dalawa. Yung tipong siya nasa Sun tapos ako nasa Pluto.
Parang ganon na ang dating namin. Ay, hindi din pala sila makakapunta dito sa birthday ko dahil sa
urgent plans. Este meetings na biglang sumulpot sa schedule nila kaya na-cancel ang flight nila.
Nakakainis lang kasi wala yung parents mo sa big day mo.
“Ano ba itsura ng mga kapatid mo, Ella?” - Dennis
“Sila? Lahat naman sila matino ang istura. Sa pag-uugali naman eh kami ni Kuya ang halos magkapareho. Parang manok lang sa sobrang putak ng putak. Si Jason naman medyo pasaway. Si Anthony
naman saksakan ng tahimik. Halos hindi na nag-sasalita. Kaya nga kami ni Kuya ang nag-mimistulang
‘buhay’ ng bahay namin sa States. Kasi pag wala sila Mommy, kami na ang pumapalit as parents” - Ella
“WOW CLOSE! Buti pa kayo. Kami wala masyadong connection and communication sa isa’t isa eh” Lance
“Yun ba? Si Kuya kasi eh. Sagana sa load. Ayaw mag-pa-awat sa mga tawag niya sa akin eh. Lalo naman
nung papalapit na sila dito. Halos kada-minuto ng buhay niya tinatawagan niya ako. Kagabi nga medyo
hindi ako nakatulog ng maayos kasi ring ng ring yung cellphone ko” - Ella
“Ganon talaga si Kuya Darryl. Pero overall, mabait yun. Mukhang hindi concern kay Ella pero deep inside
love na love niya yun. Siya lang only daughter and sister eh. Kaya lahat ng kapatid niya eh
overprotective. Kaya nga parang himala na din nung pinayagan nilang pumunta dito si Ella” - Chloe
“Close na close talaga ang pamilya niyo! Sige kayo na ang may unbreakable bond of family. Pero
nakakatuwa sigurong tingnan pag nag-babangayan kayo ng Kuya mo. Yung parang first meeting niyo ni
Josh? Halos ayaw magpa-pigil sa kakasigawan niyo eh!” - Gabriel
I remember those times. Yung nag-meet kami ulit sa grocery at halos ingudngud na niya yung
pagmumukha niya sa mukha ko. Nakakamiss yun. Ngayon kasi hindi na kami masyadong nag-aaway.
Parang small fight lang. Away-bata nga kung tawagan ni Dennis.
“Teka, asan na ba sila? Akala ko ba nasa Marcos Highway na sila?” - Josh
“Oo nga. Nasa Marcos Highway na nga sila. Mag-hintay ka na lang diyan sandali. Paparating na yun.
Ready na ba kayong lahat?” - Ella
“Ako ready na. Wala namang problema sa akin na ma-meet ang mga kapatid mo eh. Tsaka, mas
maganda yun kasi magkakaibigan nanaman tayo eh. I mean, close friends na tayong lahat” - Ivan
Nag-usap usap muna kami dun about sa kung ano-ano. Kaso natigil naman kaming lahat nung pumasok
yung katulong sa kwarto.
“Ma’am, sorry po sa istorbo. Andito na po ang Kuya niyo”
Para bang nag-yelo yung buong katawan ko nung sinabi na nung isang katulong na nandito na si Kuya.
Sobrang na-tetense ako. Hindi ko alam kung paano ko ipapakilala si Josh.
Bumukas na yung pinto kaya sabay-sabay kaming tumayo. Nakita ko naman yung mga kapatid ko. Si Ate
Mae, siguro kinukuha pa yung gamit. Wala pa kasi siya eh.
“HI KUYA, JASON AND ANTHONY!!”
Hinug ko naman sila at kiniss sa cheeks.
“Hi Ate”
Binati naman ako ni Jason.
Si Anthony naka-wheel chair as usual pero binate niya pa din ako.
“Guys. Ipapakilala ko na sa inyo sila Kuya. Eto, ang Kuya ko, si Darryl Emerson Mendoza. Ito naman si
Isaac Jason Mendoza. At eto naman si Anthony. Anthony Jefferson Mendoza. Sila ang mga first kumpare
ko sa buhay. Kuya… yun si Joshua Jay Martin. Boyfriend ko” - Ella
TInuro ko naman si Josh.
“Pare, Darryl nga pala. Mukhang matino ka namang lalake” - Kuya Darryl
Nag-shake hands silang dalawa. Tama ba naman yung ginawa niya? Mukha naman talaga siyang matino
eh!
“Salamat pare” - Josh
Mukha naman silang magkaka-sundo kaya wala nanaman akong dapat ipag-alala.
Narinig ko naman na nag-bukas ulit yung pinto. This time, si Ate Mae na yun.
“Guys, eto nga pala ang sinasabi kong Ate Mae” - Ella
Nilapit ko naman siya kina Josh.
Ewan ko kung bakit pero parang gulat na gulat silang lahat. Itatanong ko sana kung bakit. Kaya lang nagsalita bigla si Josh.
“STEFANIE?!?!” - Josh
*************************************************************************************
***********************
A/N: Akalain niyong magpinsan pala sila Ella at Stefanie A.K.A Ate Mae :3
Chapter Thirty-Four.
Nanigas naman ako dun nung narinig kong sinabi niyang “STEFANIE?!?!” Why did Josh called Ate Mae,
Stefanie?
“Josh? Ikaw ba yan?” - Stefanie
MAGKAKILALA SILA?!?!
“You… you know each other?!” - Ella
“Oo naman. He’s my Ex. Nakalimutan mo na? His codename is Agent X. Remember?” - Stefanie
Napatulala naman ako dun. SIYA YUN?! NILALAIT LAIT KO PA SIYA NUN AH!
“YOUR NAME IS STEFANIE?! DIBA MAE?” - Ella
“My full name is Stefanie Mae. Ulyanin ka na ba, Ella?” - Stefanie
SHOOT! Nasanay na akong Ate Mae ang tawag sa kanya kaya nakalimutan ko na ang real name niya.
That’s why Stefanie Santos sounds so familiar. She’s my cousin!
“Mag…. Mag-pinsan ka.. kayo?” – Josh
“Yeah. Bakit? Magka-ano ano ba kayo?” - Stefanie
“SHE’S MY GIRLFRIEND” - Josh
Medyo namutla naman ako nun.
“GIRLFRIEND? Ella! You’ve gotta be kidding me!” - Stefanie
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napatakbo na ako papalabas nun.
“ELLA!” - Josh
Hindi na ako lumingon sa kanya at tuloy pa din sa pag-takbo papunta sa garage ng bahay. Buti na lang at
nagpalit ako ng flats kanina. Kasi kung hindi, baka matatanggalan ako ng paa. Ang tagal kasi ni Kuya kaya
nagpalit na lang ako.
This is why Caleb warned me two days ago. Sabi niya tawagan ko lang daw siya or pumunta sa bahay
nila.
Stinart ko naman yung engine at since mabilis naman ako magpa-takbo dahil nasa compound pa rin ako.
Nakita ko si Josh pero malayo pa din siya. Malayo-layo kasi ang bahay ni Caleb dito eh. Sa Antipolo pa.
Hindi siya nag-stay ngayon sa dorm niya kasi sabi niya may gagawin daw siya. At wala na akong pakielam
kahit maistorbo ko siya sa ginagawa niya. Ang importante ngayon ay may kausap ako at kailangan yung
taong yun ay paniguradong maiintindihan ako and that person is Caleb. For sure.
Calling Caleb Dela Vega…
“Ella?”- Caleb
“Caleb… pupunta ako sa bahay niyo… “-Ella
Humihikbi pa ako nung sinasabi ko sa kanya yan.
“Anong nangyari sayo? Okay ka lang? Asan ka?!”-Caleb
“Papunta na ako diyan. Give me 45 minutes.”-Ella
Call Ended.
I’m so stupid! Bakit ba hindi ko naalala na ang pangalan pala ni Agent X ay JOSHUA?! BAKIT HINDI KO
NAALALA YUN!? I’m so stupid! Nalaman ko pa talaga yun sa mismong birthday at anniversary namin!
BAKIT GANON?!
FCK THIS!!!
***
After exactly 45 minutes, nakadating ako sa bahay nila Caleb. Kagaya nga ng nasa isip ko, mayaman sila.
Voice activated pa nga yung pinto eh. I mean, may kakausapin ka pa bago ka makapasok. Narinig ko
naman na sinigaw ni Caleb na papasukin ako.
Pinark ko na yung sasakyan ko dun sa garage nila. Tinuro naman sa akin nung katulong kung saan ko
makikita si Caleb. Sabi sa living room daw hinihintay ako. Mabilis ko namang nahanap yung living room
nila. Nandun nga si Caleb. Nakatayo.
“CALEB!” - Ella
Tumakbo na ako sa direksyon niya at niyakap ko siya. Dun na talaga bumuhos yung luha ko.
“BAKIT GANUN? KUNG KELAN MASAYANG-MASAYA NA AKONG KASAMA SI JOSH TSAKA KO PA
MALALAMAN NA PINSAN KO PA AYUNG EX NIYA. BAKIT GANUN?! ANG SAKLAP NG KAPALARAN KO!
HINDI BA PEDENG MAGING MASAYA AKO? SA PILING NIYA? HINDI BA PEDE YUN!?” - Ella
“Ella… ibuhos mo na ang lahat ng sama ng loob mo. Makikinig lang ako” - Caleb
Binuhos ko talaga yung sama ng loob ko kay Caleb. Siya nga talaga ang crying shoulder ko. Lahat ng
sinasabi ko pinapakinggan niya. Lahat ng ginawa ni Josh at Stefanie, sinalo na niya. Sinalo niya… para sa
akin.
“Sorry kung hindi ko nasabi sayo ng diretso. Natatakot kasi akong masaktan ka. Sorry, Ella. Alam ko
namang mag-pinsan kayong dalawa. Nakita ko kasi sa Profile ni Stefanie na pinsan mo siya. Sorry.
Sorry…” - Caleb
Hinimas-himas naman niya yung buhok ko. Hindi ko naman siya masisi kasi kahit ako baka hindi
maniwala. Ang unang papasok sa isip ko eh sinsiraan niya si Josh pero ngayon na may pruweba ako, I can
believe him. Believe the fact that his EX is also MY COUSIN.
ISA AKONG MALAKING HANGAL! Na-inlove ako sa Ex ng pinsan ko? Hindi ko akalain. Ewan ko kung
masama ba yung nangyayare ngayon o hindi. Si Kuya naman kanina pa ako tinatawagan. Pero hindi ko
sinasagot. Pinatay ko na nga din yung cellphone ko kasi pati si Josh tinatawagan na din ako. Hindi ko
magawang tingnan ang wallpaper ko lalo na kung yun yung picture na binigay niya sa akin nung nagSubic kami. Hindi ko matingnan kasi nasasaktan ako. After all what happened to me and Josh, ngayon pa
talagang naisipan ng tadhana na paglaruan kaming dalawa.
“ANG SAKIT CALEB. Sobra, hindi kita sinisisi pero ang sakit… bakit ba kasi sa dinami-dami ng magiging ex
niya eh pinsan ko pa?! BAKIT?” - Ella
Basang-basa na din yung t-shirt ni Caleb at kahit gustuhin ko mang tumigil, hindi ko magawa. Para bang
lahat na ng tubig ko sa katawan kulang nalang eh maubos sa kakaiyak ko.
“Ibuhos mo lang, Ella. Hindi kita pipigilan” - Caleb
Ayun. Humagulgol pa ulit ko. Naturingang Ilog Pasig ang drama ko ngayong gabi.
Ewan ko ba kung may mukha pa akong mahaharap sa kanilang last. Imagine, si X ni Stefanie ay siyang BF
ko ngayon? Alam kong past is past. Pero WOW! Bago ako magpunta dito halos mapatay ko na sa salita si
Josh tapos in the end siya pala ang magiging knight and shining armor ko dito sa Pilipinas? ANNOYED!
Nako, kung alam niyo lang kung anong pinagsasabi ko tungkol sa kanya nung nasa States ako. Baka
mapatay ko na talaga si Josh. Kumbaga, silent killing ang ginagawa ko sa kanya. Para na-massacre ko na
siya sa mga panlalait nung nalaman kong nag-break sila.
“Caleb…”
Nanghihina na ako. Ikaw ba naman halos maubusan ng likido sa katawan?
“Keep talking. Makiking lang ako. Kahit magmura ka pa. Ayos lang” -Caleb
Sa totoo lang, gusto ko talaga mag-mura ng todo-todo as if mag-eend na ang mundo mamaya. Hindi ako
naiinis kay Josh or Stefanie. Sa SARILI ko. First, I judged Josh without seeing and meeting him personally.
Then magkakagusto ako sa kanya? Para ko na ring binagsak ang ego ko sa kanya. Second, ang lakas ng
loob kong sagutin siya kung in the end magpapatalo rin lang ako sa ex niya. Anong binatbat ko kay
Stefanie? Makita ko pa lang sila iisipin ko na agad sila as ‘perfect couple’. Eh ako? Parang alalay lang
nilang dalawa. Third, ang takbuhan ko pa talaga ay yung pinsan niya na karibal sa lahat ng bagay. Oo sige
medyo nagkapatawaran na sila. Kahit medyo lang. Pero I’m sure kinabukasan, halos magpatayan
nanaman sila DAHIL SA AKIN. POTEK YAN! Dahil nanaman sa akin. Lagi na lang ako ang pangunahing
cause ng maraming kaguluhan sa paligid. Takte. I want to die. But to think of it na first meeting pa lang
namin ni Stefanie, bilang ex ni Josh, ay bumigay na agad ako. Masyado na akong nagpapaapekto just
because she’s my cousin. Ewan ko ba kung lalaban pa ba ako for Josh. Mukhang bumigay din naman ang
loko nung nakita niya si Stefanie. Gahd. Mukha pa siyang gandang-ganda sa kanya. Grabe. Nakakaiyak.
“Dito ka lang. Pansamantala. I can’t show my face to anyone. Kahit nga kay Chloe parang di ko na kaya.
Just please… stay” - Ella
Yun na lang siguro ang masasabi ko ngayon kay Caleb.
“Fine. Ano gusto mo ng maiinom? Makakain? Anything. Sabihin mo sa akin. Ora mismo ko sayong
ibibigay” - Caleb
“I need a room. For one” - Ella
Para bang kumapal ang mukha ko ng isangdaang beses at bigla ko na lang sinabi na dito ako matutulog
ngayon. Weird. Pero mukhang yun lang pede kong gawin ngayon. At baka pag umuwi ako, maputakte pa
ako ng di oras. And yun ang iiwasan ko. Magkita man kami ni Josh, IDC. Panigurado namang mag-aapply
din yung lintek na Stefanie na yun sa school. Panigurado as teacher yun. Graduate nanaman yun eh. Last
year lang. Ako naman, College. Tertiary level in other words. Diba 18 na ako? So, ganon.
“MANANG! PAKI-HANDA NGA YUNG GUEST ROOM! MAY BISITA HO TAYO!” - Caleb
Sigaw ni Caleb. Sumagot naman yung Manang na pa-sigaw din.
“Clothes. Papakuha ba ako?” - Caleb
“I’ll call Chloe” - Ella
Binuhay ko na ulit yung cellphone ko, at sandamakmak na missed calls and texts ang bumungad sa akin.
Mostly from Josh and Chloe. Yung iba naman sa iba naming ka-tropa. They have no idea kung nasaan
ako.
Calling Chloe Villanueva…
“THANK GOD TUMAWAG KA! Where are you Ella?”- Chloe
“Kung naka-loud speaker ka, ibahin mo. I want to talk to you personally. Umalis ka diyan. Lumayo ka.”Ella
“Ah eh… okay.”- Chloe
Narinig kong nag-excuse muna siya kila Josh at mukhang ayaw pa niyang mag-paawat. Gusto daw niya
ako makausap. Well ako hindi. Punong-puno pa ng kahihiyan ang buong pagkatao ko. Para bang
bumaliktad na ang Wheel of Fortune ng buhay ko. I ran out of luck.
Narinig ko din na stinart niya yung engine.
“TALK.” - Chloe
“Andito ako sa bahay nila Caleb. Pede bang kumuha ka ng ilang clothes sa bahay? I really really need it.
PLEASE.”- Ella
“WHAT?! MAG-TATANAN KAYO!?” - Chloe
“I said, stay. Hindi tanan. Ano ka ba? I can’t face them. Ikaw na lang ang kaya kong maharap kasi best
friend kita. PLEASE CHLOE. Tulungan mo ako dito. I’m… weak.”- Ella
“Sige. Nasa Antipolo siya diba? Give me an hour.” - Chloe
“Siguraduhin mong hindi ka nasundan.”- Ella
“Oo, oo. See you later. Stay safe and strong.” - Chloe
Call Ended.
“Anong sabi?”
“Pupunta na siya. Sorry Caleb. Mukhang mag-kakaaway nanaman kayong mag-pinsan”
“Wala yun. Sanay na ako” Nakuha pa niyang magpatawa sa lagay na yun ha.
After 1 hour and 10 minutes…
“BESTFRIEND!” - Chloe
Binitawan ni Chloe yung dala-dala niyang dalawang maleta at niyakap ako ng mahigpit.
“Okay ka lang ba? Nako, your eyes. Magang-maga. So, if you’re staying here, mag-stastay din ako. I can’t
leave you alone. Kaya ka nga pinaubaya nila Tita sa akin diba? Kahit mag-mistulan mo akong PA na
babae, okay lang. I can’t afford to see you crying” - Chloe
Medyo naiiyak nanaman ako.
“I’m such a fool…”
“Jusko Ella. Wag ka mag-drama ngayon. Ayoko niyan. I can’t afford to see crying nga diba? I’m here to
make you smile. Maaring halos malaglag na ang panga ni Josh kanina nung nakita niya si Stefanie. Pero
that’s nothing. He’s taken by you. Heart, body and soul”
Natuwa naman ako sinabi ni Chloe. Sabagay, I own him. Not some stupid ex. Diba? Parang hindi ko
pinsan yung ex na tinutukoy eh.
Calling Josh Martin…
“Boyfriend calling” - Ella
“Sagutin mo. He’ll make you happier. Maniwala ka” - Caleb
Tumingin ako kay Caleb at seryosong-seryoso siya. No choice. Sasagutin ko na. Wala namang mawawala
eh.
Pinaakyat nila ako dun sa guest room na may King Size bed at dun na lang dami mag-usap.
“Josh.”
“ELLA? IKAW NA BA YAN?” Medyo mataas ang tono ng boses niya kaya nakakabingi.
“Siguro. Ata. Baka. Maybe. I think.”
“Please Ella. Wag naman tayong mag-lokohan. Bakit ka tumakbo? Is it because of her? Or me?”
“I made a fool of myself, Josh. Bakit ba kasi hindi ko naisip na ikaw si Agent X? DARN IT! Di uubra ang
utak ko pag-dating sa pagibig.”
“Kahit pa bumalik siya, ikaw pa rin. I love you, Ella. Wag kang bibitaw sa akin. Please. I won’t let you go.
Lalo na’t naka one year na tayo. No… hindi ako papayag.”
“I don’t know, Josh. I just can’t. Nanghihina pa ako ngayon. Kahit sinasabi pa ng mga matatanda na,
‘kung mahal mo, ipaglaban mo’ ewan ko na lang. She’s my cousin, Josh. Bali-baliktaran ko man ang
buong galaxy, pinsan ko pa din siya. KADUGO ko pa din siya”
“Wala ka na sa matinong pag-iisip, Ella. Mag-usap na lang tayo bukas. I’ll let you cool down first before
we start the talking. Simple problem lang to. I won’t allow your cousin to destroy our relationship.”
Call Ended.
“Kinikilig pa yata ako dun ah” - Ella
Napa-face palm ako dun. Juskomeyo naman Ella! Bakit ngayon mo pa maisipang kiligin? Grabeng feeling
to. Wrong timing!
Parang medyo calm na naiinis sa akin si Josh. Pero at the same nasasabi niya pa din sa akin ang ‘most
powerful words here on earth’ diba? He’s sweet. Ewan ko na lang kung ipapakita niya ba sa akin yung
sungay at buntot niya bukas. Bahala na. Basta ako, I’ll keep my composure. Kung para sa akin si Josh, sa
akin at sa akin ang bagsak niya. Kahit lahat na ng lahi ni Eba ang naging girlfriend niya, wala yun sa akin.
Kung papalarin ng tadhana ay ako pa din ang makakatuluyan niya.
Nag-drama nanaman ako. Parang sira lang ako dito sa kwarto ko. Kinikilig na ewan. Kinatok na nga ako ni
Chloe at inalog-alog pa talaga ako bago bumalik sa realidad.
“Anong sabi ng boyfriend mo?” - Chloe
“Mag-usap daw kami bukas. Mag-cool down daw muna ako” - Ella
“YUN LANG? Walang bahid ng murahan?” - Chloe
“Subukan lang niya. Itatapon ko siya palabas ng eskwelahan bukas” - Ella
“SABAGAY! Anyway, ready na yung pagkain dun. Pinaayos ko na yung iba kong gamit sa mga katulong sa
bahay at ipapadala na lang ni Manong driver yung akin” -Chloe
Tumango na lang ako at sinamahan siya palabas.
Ngayong araw napatunayan ko na:
Love is full of mysteries and suprises.
A/N: Para masaya, dalawang update for todaaayyy! :3
Sa mga My Ice Cold Prince readers, di ko alam kung kelan ako sunod na mag-uupdate. Laging inaatake
ng katamaran si otor eh :))
*************************************************************************************
**********************
Chapter Thirty-Five.
Normal naman ang gising ko ngayong araw. Except na nga lang sa ibang bahay ako natulog kagabi. Sanay
nanaman ako ng makita ang maka-halimaw na tulog ni Chloe kaya parang wala lang sa akin kahit nasa
bahay ako ni Caleb. Naligo na muna ako at nagbihis for school. Pinadala din kasi ni yung mga uniforms
namin. Ibig sabihin, walang laman yung dalawang maleta na dala-dala ni Chloe kundi mga pang-alis ko at
pang-bahay.
“Morning”
Bati sa akin ni Caleb habang kumakain. Naka-bihis na siya. Si Chloe naman, kakagising lang nung pagkalabas ko galing banyo.
“Morning din”
Umupo ako sa tabi niya. Kumuha ng makakain at nilagay sa plato ko. Nakatingin lang siya sa akin the
whole time. Nakakatawa pero nakakailang.
“Staring. Is. Rude”
Napa-ayos naman siya ng upo.
“Sabi ko nga. Rude yun. Kamusta naman tulog mo?”
Sumubo na ako ng spaghetti na naka-handa. Infernes ha, ang sarap! Nakakamiss tuloy ang luto ng
dearest chef namin. Feeling ko nag-eemote na yun kasi walang matakaw na banat ng banat sa mga
niluluto niya which is ako.
“Okay lang naman. Sino ba namang hindi makakatanggi sa king-size bed ng guest room? Sobrang lambot
pa. Ano ako nasa isang 5-star hotel?”
Biglang umurong yung dila ko. What the hell. Naalala ko nung nag-Subic kami ni Josh. Okay, para akong
tangang ngumi-ngiti doon.
“HAHA. Sabi ko nga. Sabay na tayong pumasok, ha? Classmate naman kita eh”
Sabagay. He has a point.Tsaka mas okay na sabay kami at baka magkasalubong pa kami ni Josh.
Hay, tapos dadalhin pa namin ni Chloe yung gamit namin dun. Mag-dodorm na eh. Na-settle na ni Kuya
lahat kasi tinawagan ko siya kagabi. Nag-padala siya ng mga pagkain at maiinom sa ref. Pinalinis na rin
niya. May sarili daw yung CR na saksakan ng dumi kaya kulang na lang maubos ang isang truck ng Mr.
Clean para matanggal yung dumi. Medyo matagal-tagal na kasing hindi nagagamit yun kaya nagmistulang abandoned factory yung kwarto. Sinendan pa nga ako ni Kuya ng before and after picture at
talagang namangha ako. Nagawa nila yun within one day? May new pintura na, at maraming
mararangyang furniture and those kind of stuff. Nagpalagay na din ng insect repellant at sinigurado pa
talaga ni Kuya na walang pesteng makakalusot sa kanila. Brutal masyado sa mga peste yun eh.
“HEY! Kain na tayo!” - Chloe
“Tapos na. Hinatayin ka na lang namin diyan” - Ella
Umalis na kami sa dining table nilang pagka-haba haba na mas mahaba pa ata sa isang milyong ruler.
Kinalikot ko muna yung cellphone ko at 100 text messages and 57 miss calls ang bumungad. Napanganga
naman ako nung nakita kong isa lang ang sender ng lahat ng yun. SI JOSH. At marami pang incoming
text. Binasa ko yung content ng first text.
From Josh Martin:
kung ayaw mo rin lang akong pansinin, edi sa text na lang ako magpapapansin sayo.
Pagkatingin ko sa ibang text parang gusto kong tumawa na maiyak. Biruin mo ang 99 texts na yun ay
walang ibang laman kung hindi, ‘ELLA, I LOVE YOU! SORRY NA!!’ Yun lang ang laman. Ang sweet noh?
“Josh?”
“Yeah. Pinapaalala na mahal niya ako. Kulit nga eh”
Nag-reply naman ako sa kanya. Wala namang masama dun. Sabi niya mag-cool down ako. Nagawa ko
naman eh. Tsaka, he’s still my boyfriend. Dapat lang na iparamdam kong hindi ako susuko sa kanya.
Siguro nung nalaman ko ang big news halos mamatay na ako. But Josh remained. Kaya I know I won.
And will win.
To: Josh Martin:
Lakas mang-gambala ah! Joke, ayiee. Sorry late reply. Kakagising ko lang eh. Thank you ah! Hindi naman
ako galit sayo eh. Shock pa din ako sa nangyari but I’m not mad. Okay? I love you too. Forever and ever.
Baka naman pati kayo halos mamatay na sa kilig diyan? That’s what a couple should do. Stay strong.
Kaya pag si Josh ang unang bumigay sa amin dalawa, papa-sabugan ko talaga ng Granada ang bahay nila.
Siguro, mga 5 granada okay na yun. Ay, tunog-bitter. Okay scratch that plan.
“Tapos na ako. Let’s go!” - Chloe
Anong oras na ba? 5:30. Oh diba?
Ang aga ko sinet yung alarm ko. So 4:45 pa lang gising na ako. Mahaba kasi biyahe from Antipolo to
school eh. Kaya ayun. Si Manong Driver na daw bahala sa mga gamit namin ni Chloe. Pumayag naman
kami kasi sila lang naman ang pwedeng mag-ayos nun. Dumaan pa nga muna kami to set things up.
Manghang-mangha kami sa make-over na ginawa ng Kuya ko dito kahapon. Parang dinaanan ng anghel
yung kwarto namin sa sobrang ganda.
“Dalian niyo. Baka ma-late pa tayo niyan” - Caleb
Bumaba na kami at lumipat ng building. Since college nanaman ako. Hanggang ngayon nga din eh
classmate este blockmate ko si Caleb. Same course kasi kami eh. IT or MIS in some schools. Halatang
adik na adik sa programming ano? Well, I like that.
Medyo nagka-rambulan pa nga pag dating ko kasi nagkakagulo. Ewan ko kung anong meron. Dinaanan
lang namin yung Riot na nangyayari sa labas. Parang walang pakielam lang kasi wala naman talaga akong
pakielam. Siguro may nagkaaway lang kaya ganon.
“GABRIELLA!” May tumawag sa akin na hindi ko kilala. Napalingon na lang ako at mukhang naghihingalo
pa siya.
“May problema ba? Miss?”
“Si Joshua. Nakikipag……….”
Kinabahan na lang ako bigla. “NAKIKIPAG ANO?!”
“Yung poster sa labas. Nakikipaghalikan si Joshua dun. Sa isang babae.”
Sa isip ko, punong-puno na ng mura ang utak ko. POTEK YAN! NAKIKIPAGHALIKAN?! MAY GAHD!
“TABI!”
I acted fierce. Pero deep in side, para akong tigreng nawalan ng asawa.
Nanlaki ang mga mata ko. It is indeed Josh. Kissing Stefanie. Mukhang bago pa ang picture. Shete. Ang
sarap mag-laslas ngayong araw ah.
“Ella. Si Josh nasa rooftop. Hinihintay ka” - Chloe
Tumingin ako sa taas pero pasimple lang. Andun nga ang taksil kong boyfriend. Or, set-up lang? HAY!
ANG GULO!
Tumakbo na ako papatakbo sa loob ng school para kunwaring na-shock sa ginawa niya.
“ELLA…”
Tumakbo siya papalapit sa akin. I felt the urge to slap him. But I didn’t. Instead, I hugged him tight. Pati
nga sila Chloe nagulat sa ginawa ko. PERO MAS LALO AKO!
“I was drunk. Pina-inom ako ni Stefanie then kissed me. I heard camera click back then but since I was
drunk, hindi ko napansin na nakaraming shots na pala siya. Forgive me…”
Naniniwala naman ako sa kanya. Bwisit na pinsan yan. ANG DESPERADA MASYADO! Mukhang mababalewala ang ang dugong dumadaloy sa aming dalawa ah.
“Chloe, Caleb. Leave us alone. Please”
Sumunod naman sila sa akin at ni-lock ko naman yung pinto.
I hugged him again. Then kissed him. WHILE CRYING. Ang laking damage ng nagawa sa puso ko nung
picture. I need… I need Josh. Kailangan ko siya to make me strong.
“Ella… stay strong. Please, wag ka papatalo sa pinsan mo. Pag nawala ka baka pati ako bumigay na din.
PLEASE, AYOKO NANG BUMALIK SA KANYA”
He hugged me tighter. Ang aga-aga drama na agad ang trip naming dalawa.
“I won’t. Baka nga ikaw pa unang bumigay diyan eh” - Ella
Tumingin siya sa akin at binigyan niya ako ng what-are-you-saying look.
“Tawa ka naman oh. Nagbibiro yung tao eh” - Ella
Ngumiti naman siya sa akin pero hindi pa din niya ako binibitawan.
“Wag na tayo pumasok” Nagulat na lang ako sa sinabi niya.
“Saan tayo pupunta?”
“SOMEWHERE. Somewhere we can have fun and forget everything that happened yesterday” Um-oo
naman ako pero nagpa-excuse muna ako sa principal at since malakas ang kapit ko sa kanya, na-excused
agad ako. Ang reason ko lang naman eh may sakit ako since yesterday at hinablot ko pa talaga si Caleb
as proof. Kaya napa-oo naman siya.
“Pare, salamat.” - Josh
Mukhang sincere naman yung pagkakasabi niya. No anger or jealousy in his tone.
“Wala yun, pare. Alagaan mo yang si Ella. She’s such an angel. Pero pag pinakawalan mo yan, asahan
mong ako ang magiging boyfriend niyan” - Caleb
Napanganga naman talaga ako sa sinabi ni Caleb. Whoah. Seryoso talaga siya.
“Challenge accepted. Wala namang problema sa akin kung sayo siya babagsak. Basta ba aalagaan mo
siyang mabuti. Despite her heart aches and brain problems” - Josh
Hinampas ko siya sa braso.
“BRAIN PROBLEMS? SAPAKIN KAYA KITA DIYAN? Oo sige, kung umasta ako parang takas-mental pero
brain problems? Grabe, sama mo”
“Joke lang, Ella. Sige alis na kami”
Tinapik na lang ni Josh yung balikat ni Caleb as a sign that we’re leaving. Dumaan muna kami sa dorm ko
at binato na lang yung gamit dun. Si Chloe na bahala mag-ayos. She’ll understand.
“Mag-dodorm nga rin ako” Tumingin ako sa kanya tapos ngumiti naman siya. He’s trying to pull a prank.
I can see and feel it.
“Joke lang. Baka ayaw mo eh”
“Hindi naman sa ayaw ko. Baka kasi kung anong isipin ng bruhilda kong pinsan”
Napa-hands down naman siya sa akin.
“Nawala yata bigla sa dugo mo ang dugong Santos ah”
“Nako Josh. Ewan ko na lang kung babalik pa yun. Hindi naman ako galit sa kanya kahapon pero dahil sa
ginawa niya sayo kagabi, para bang gusto ko siyang patayin pero hindi ko magawa kasi kakahit papaano
may awa rin ako”
“Bahala ka. Basta ako kung anong gagawin mo, sasang-ayon lang ako” Nilagay naman niya yung isang
kamay niya sa bewang ko. Kinilabutan naman ako dun.
“Nagulat ako dun. Kainis ka. Saan ba tayo pupunta?”
“Belated birthday and first year anniversary celebration. Kahit saan. Gusto mo ibang bansa pa eh”
“WEH. Tigilan mo nga ako! Pero kung mapilit ka… I’d rather stay at your house. Kahit simpleng
celebration lang. I’m satisfied”
“Sweet naman ng girlfriend ko. Sige, sa bahay na lang. Papa-deliver na lang ako” Nilagay na niya sa akin
yung seatbelt at namuo nanaman ang trauma ko dun.
Nag-drive siya na parang naka-drugs kaya parang tinatahak namin yung mga zigzag road papuntang
Baguio.
“PAPATAYIN MO BA AKO O ANO?”
“Eto na. Andito na tayo” Mamamatay na yata ako. Ang 15 mins ride from school papunta sa bahay nila
Josh ay naging 5 minutes na lang. Actually parang seconds lang sa sobrang bilis ng pagpapatakbo niya ng
kotse.
“Ang sakit ng ulo ko…” Inalalayan ako ni Josh papalabas ng kotse at mukhang may hindi magandang
idea ang nasa utak nito ngayon. Because, I know that smile.
“MANANG! Mag-luto nga kayo!” Ang labo. Sabi mag-papadeliver lang tapos magpapaluto naman siya
ngayon.
“Sira ka Josh. Ang weird mo talaga ano?”
“Weird na kung weird. Basta ako, ginagawa ko lang ang dapat kong gawin as boyfriend ni Gabriella
Allison Mendoza”
“KAINIS! Lagi na lang akong kinikilig sa mga sinasabi mo. Alam mo yun?”
“Kiligin ka lang. Nakakatuwa kang pag-masdan pag kinikilig ka eh. Parang batang style kung kiligin. Ang
cute mo nga eh. Continue” Umupo lang siya sa tabi ko at nag-salang ng DVD.
Naka-semi-higa naman ako sa kamay niya tapos si Josh naman naka-sandal sa higaan.
“Anong movie yan?”
“Saw IV” Hinampas ko siya ng unan.
“SIRA! BAKIT SAW? YOU KNOW HOW MUCH I HATE HORROR MOVIES AND JIGSAW!”
“Relax. I’m just joking. It’s Barney”
“That’s gay, Josh”
“WOAH, eto na nga. Green Hornet” Oh. Yung funny action movie na may astig na Chinese guy at may
kwelang partner.
***
Di ko maiwasang sumagi sa isip ko ang mga katanungang, ‘Matatagal pa ba kami?’ , ‘Mamahalin pa rin
kaya ako despite that I’m his ex’s cousin?’ , ‘Hindi ba siya mag-fafall ulit kay Stefanie?’. Siguro yung mga
tanong na yun ang ayaw lumayas sa utak ko. Ewan ko ba. Masyado na akong nagpapa-apekto kahit alam
kong Josh is still on my side. He… won’t leave. For now. Ewan ko lang in the near future. Kasi baka
biglang mag-bago ang decision niya.
Ayoko… ayokong matalo sa unang pagkakataon. Kung pagibig rin lang ang magiging dahilan.
A/N: THANK YOU SA READSSSSSSS!!
Pero bakit walang vote? -_-
Gusto niyo bang ipost ko na lahat ng chapters hanggang dulo? Ngayon ko lang kasi na-realize na 50
chapters pala itech eh XD
*************************************************************************************
**********************
Chapter Thirty-Six.
This past 3 weeks medyo nawawala ang sweetness namin ni Josh. Marami daw kasi siyang ginawa pero
sinisigurado niyang na-tatawagan niya ako sa phone. So no problem pa din naman.
Kasalukayan naman kaming nasa bahay nila Caleb. Together with the whole gang except Josh.
“Grabe, parang ang tagal-tagal ko nang hindi nakadating dito ah” - Ivan
“Ako rin. Malaki pa din bahay niyo Caleb at mukhang lalaki at lalaki pa din yung bahay niyo” - Gabriel
No comment naman si Caleb dun. Parang siya lang si Josh. Hindi siya matapobre.
“Basta guys. Silent muna kayo na nag-pupunta ako sa bahay nila Caleb tuwing weekends” - Ella
“Naintindihan naman yun, Ella. Pero parang hindi tama kung nililihim mo kay Josh na nandito ka” Dennis
“I’m watching his moves. Pinapa-sundan ko siya sa mga bodyguards ko everyday kaya alam ko lahat ng
pinag-gagawa niya simula umaga hanggang makatulog siya” - Ella
“So, what’d you found out, Ella?” - Chloe
“He’s… dating his ex” - Ella
Nabuga ni Ivan yung iniinom niyang tubig. Okay, so may alam pala siya huh?
“Ang harsh ng initial reaction mo ah. Why do you know something about this? Huh, Ivan?” - Ella
Para bang nag-pawis siya ng malamig. He knows something.
“Itali niyo nga yan. Sa upuan” - Ella
I glared at the boys kaya sinunod nila ang utos ko. Tinali nga talaga nila si Ivan sa upuan. P.S wala ang GF
niya. Busy ulit eh.
“E—Ella… wa—wag ka naman ganyan oh…” - Ivan
I-mimild torture ko nga siya. Ipapakinig ko lang naman sa kanya ang pinaka-ayaw niyang kanta sa balat
ng lupa. Joke, isusumbong ko siya sa GF niya.
“Wala pa akong ginagawa, okay? Just tell me. What do you know?” - Ella
“A—ang alam ko—o lang e—eh… Nag-dedate sila… ka—kasi… naguguluhan pa si Josh” - Ivan
“Psh”- Ella
“HINDI AKO NAG-SISINUNGALING! Kahit ako ganon din ang mangyayari sa akin. Ikaw ba naman
mapaligiran ng dalawang magaganda” - Ivan
Ouch. Kahit napuri ang kagandahan ko, nasaktan ako. Ewan ko kung bakit. Is it because, he can’t
choose? Or is it because I’m his girlfriend? OR BOTH? Or I’m his girlfriend yet he’s having second
thoughts about our relationship? I think that’s the case. Well, kung yun nga. ARAY. Para bang tinusok ng
alaga naming ibon yung puso ko sa sobrang sakit.
“Ella…” - Caleb
“WHAT?!” - Ella
“Your brothers are here” - Caleb
Nagulat na lang ako nung sinabi ni Caleb yun. Pagka-tingin ko sa right side niya, nandun talaga sila. My
tears started to fell when I saw Anthony holding a boquet of roses.
“Ate…” - Anthony
Inabot niya sa akin yung boquet with a smile on his face. Napaluhod ako sa harap niya.
“Ate, wag ka iiyak. Please” - Anthony
Pinunasan niya yung mga luha ko gamit yung mga kamay niya. He’s indeed fragile. Kamay pa lan g niya
feeling mo mapuputol na. Eh puso niya pa kaya? Mas lalo na. Bigla na lang nagka-bumbilya ang utak ko.
“Kuya, mag-bigay ka ng letter sa school na nag-sasabing aabsent ako sa school for… 8 months or more
for Anthony. Tell them about his condition. Sabihin mo na kailangan niya ako, ulit. I need to think…
please Kuya. I’m hurt. Hurt like hell” - Ella
Tumango naman siya at agad umalis. Binilin niya sa akin yung dalawa ko pang kapatid na si Jason at
Anthony.
“Ate Ella”
Niyakap ako ni Jason.
Wag kang iiyak kung para rin lang kay Joshua yun. Wag ha. Wag na wag” Aba, parang dinidiktahan lang
ako ng kapatid ko ha?
“Kung hindi mo ako iiwan, walang problema”
Niyakap niya ulit ako. Akalain mong nangyayakap pa din ang 16-year old brother ko sa kanyang 18-year
old na ate na hindi man lang naka-debut ng maayos? How sweet.
Nag-movie marathon muna kaming lahat. Siyempre pinanuod lang namin yung mga PG-13 dahil may
kasama pa kaming 14 year old dito which is Anthony so, behave lang kami. Bawal din yung sobrang scary
na films at baka na lang malaglag ang puso ni Bunso sa sobrang kaba. Naiintindihan naman nila yun kaya
mostly ng pinanuod namin eh romance na comedy. Na paminsan ay may halong action which is great
kasi nakakalimutan ko ang sakit at pighating nararamdaman ko. Dun sa Josh na yun.
Nung naka-3 movies na kami, tsaka lang nakadating si Kuya. Grabe, gaano ba katagal ang
pagpapaliwanag na ginawa niya sa Principal? Alam naman niyang malakas ako sa kanya kaya konting
drama lang epektib na. Or traffic?
“Ano, lumuha ka pa ba sa harap ng office kaya ang tagal mong makadating?”
Asar ko kay Kuya.
“Not not really. Nakipag-daldalan lang at naka-salubong ko din si Josh sa hallway at kung ano-anong
pinagtatanong. He’s with someone and you know who that is. He even begged me not to tell you but I
guess he didn’t know I can’t lie to my one and only sister. How dare him! I thought he’ll treat you well
but after a year he just left you hanging on the atmosphere. I know Stefanie’s our cousin but she didn’t
have to flirt with Josh as if she wants him back”
Napatulala kami sa sinabi ni Kuya. Wow, di naman siya galit sa English noh?
“Kuya Darryl, chill. Kakarmahin din yun. It’s up to Josh kung sino ang karapat dapat sa kanya. It’s up to
his heart and brain. Kung si bwiset na Stefanie na yun ang pinili niya, edi mag-sama sila! Gusto niya ako
pa mag-set ng libing nila eh” - Chloe
Natawa naman kami dun. Akala ko naman sasabihin niya kasal yun pala LIBING.
“Hey hey, ako ang girlfriend dito pero parang mas affected pa kayo ah” - Ella
“Nako Ella. Kung magpipigil ka din ng feelings, ewan ko na sayo. Masakit sa puso yang ginagawa mo” Ivan
Do they think I’m holding my feelings? Well, hindi.
“WAIT. Don’t get me wrong. I’M NOT JEALOUS. Why should I? Hindi naman ako yung tipo ng taong
pinagpipilitan ang sarili sa isang taong ayaw sa kanya. I’m not like Stefanie or some other flirts who keep
using their faces to attract men. Well, hindi ako ganon. Everyone knows what type of woman I am. I’m
not like the others who’ll die in stress if their boyfriend broke up with them or something. Okay, I admit
that ALMOST happened to me but then I realized, Josh is not the only man here on Earth. There are lots.
I’m not saying I could replace him that easily but yeah. I still have many men in my life. Particularly my
relatives and of course, brothers and daddy. I can live without him. If he didn’t choose me, FINE! He
should make sure that he won’t regret it. He’s ripping my heart apart and everyone knows that. I’m
suffering, yes that’s true. But there are some other people in the universe who are suffering a more
harder problem than mine. Like Anthony, he’s still living on Earth despite his disease that steals his
energy. While me? That’s just love. A plain and empty love…” - Ella
Nag-sniff pa silang lahat. SAPAKIN KO TOH AH! Sabi nila mag-labas ako ng sama ng loob? I just did!
“WHEW! Ang inet nun ah” - Gabriel
“Grabe, nataga ako sa dibdib nun, Ella! AMAZING! Ganyan ka talaga ka-siga noh? You didn’t bother your
problem. Instead you looked at a brighter side” - Lance
“That’s such a positive attitude. Dapat lang yan sa mga nasa-ere na ang relationship. Don’t worry about
Josh. Kami na bahala sa kanya. Basta ikaw, bahala na sila Chloe sayo. Okay?” - Dennis
“KAYA NGA! We’re friends! Hindi ka namin iiwan di tulad ng boyfriend mong nakakita lang ng girlet
nabading na at nakalimutang may shota pa pala siyang naghihintay” - Chloe
Natawa kami kay Chloe kasi naka-emphasize pa talaga ang word na NABADING kaya ang lakas talaga ng
tawa namin. Dito na kami sa bahay nila Caleb nag-dinner. Gumawa pa kasi kami ng HWs na due
tomorrow. Alam mo naman, marami kaming resources. Tsaka, last day ko bukas before my 8-month
leave from school. Well, medyo may hindi sinunod si Kuya. Ang pinakiusapan na lang niya eh, 3-4
subjects na lang daw ang itake ko everyday or depende sa gusto ko. Basta nasa school pa rin ako.
Pumayag naman yung principal at alam naman din niyang pati puso ko na-cacancer na din dahil sa
pagibig. Oh well. At least marunong makiramdam ang Principal namin diba?
“Grabe, balik Monday nanaman bukas! Thank you sa mga tumulong sa mga assignments at due papers
bukas!” - Ivan
Sigaw ni Ivan. Paano ba naman, halos wala pa siyang nagagawang paperwork na due this week kaya
ayun. Tulong-tulong na. Siya gumawa tapos yung mga brothers ko ang magrere-edit. Gulat na gulat pa
nga sila nung nakita nilang genius si Anthony kahit de-homeschooled lang. Excuse me, nasa genes na
namin ang pagiging matalino noh!
“Ang mamamaw niyong magkakapatid. Lahat kayo matatalino! Ano yung mga magulang niyo, sobrang
talino din?” - Lance
Sabi ni Lance na pabiro lang. Pero, sa totoo lang hindi ko alam ang isasagot ko sa tanong na yun. Bihira
lang kaming mag-usap nila Mommy and Daddy eh. Except na lang pag may time sila at naisipan nilang
tawagan ako sa Pilipinas. Alam niyo na halos hindi na nila natatamasa ang lupa paano ba namang hindi
lagi silang nakikibonding sa hangin. Punta ng punta sa ibang bansa.
“Oh, paano ba yan. Matutulog na kami dito” - Ivan
“Oo ba” - Caleb
“Kayo kuya?” - Ella
“Mag-usap muna tayo sa labas Ella bago kami umalis” – Kuya Darryl
Sinundan ko siya papunta sa garden at mukhang seryosong-seryoso ang sasabihin ni Kuya.
“Okay. So, what’s the fudge all about?” - Ella
“I hate it when you smile like that in front of everybody especially now you’re frustrated than ever” –
Kuya Darryl
“I know. I feel stupid but I don’t want to act weak in front of them. I can’t show them that I’m dying in
the inside, Kuya. I CAN’T! Especially to Anthony. Do you know how he’ll feel if he’ll see his older sister
dying because of love? THINK KUYA THINK! I can’t stand a day if I caught Anthony crying because I’m
weak. Let Josh. Let him be the judge of this crazy love. Let him decide. Give him the time to think and if
he didn’t chose me then that means one think. He didn’t forget about Stefanie. Instead he used me to
cover in undying pain because of Stefanie’s betrayal. I’m tired of it. I never told Josh how much I was
hurt before because… because of this STUPID LOVE!” - Ella
My tears overflowed.
“HE NEVER KNEW ANYTHING ABOUT HIM, KUYA! He never did. HE DIDN’T KNOW. I lied. I didn’t tell him
that I had a relationship with Lloyd when I was 15. I didn’t. Because I don’t consider him as a boyfriend
too! He dumped me like trash then threw me to the bin as if I’m no value to him. IT HURTS. AS IF I’M
DYING BECAUSE OF CANCER. Or some sht. I didn’t told him. I thought I’ll get over Lloyd through Josh.
BUT I DIDN’T. Our relationship will soon end and I’ll be the one to finish everything. Now, I still can’t. I
just have to bear with it for a while. I feel my heart dying and not beating everytime I see Josh. But still, I
miraculously place a smile on my face to cover my tears. Yes, I’m a pretender. Yes, I’m a liar. And yes,
I’m a fool. I fell for a playboy AGAIN. When will I stop? I promise myself when I broke up with Lloyd that
I’LL NEVER EVER FELL TO SOMEONE LIKE HIM AGAIN. And now, I did it again! Why is my brain not
working when it comes to this stupid love?! Is my smartness not enough to choose? IS MY INTELLIGENCE
NOT ENOUGH! DARN IT!” I cried more. “I’M STUPID! I’M STUPID…. I’m so stupid….” - Ella
Alam kong nag-mura ako. I just can’t help it. My heart is now a total wreck. Mas wreck pa sa Titanic.
“Cry more. Tell me more” - Kuya Darryl
“I keep crying on the same kind of man—playboy. GABRIELLA ALLISON SANTOS MENDOZA IS NOTHING
BUT A STUPID PERSON! Wow, this would probably be the trending topic around the world. My foolish
heart. Ugh. If only it would start beating or grow a barrier to protect me from being hurt by this… this
LOVE! I’m so tired of it. I got hurt for the second time yet I feel I already got hurt gazillion times. If only I
could pull this pear shape thing out of my body, I would. Why do I have to be so stubborn? WHY? TELL
ME KUYA, WHY! Why do I have to suffer… why? Am I not a good girl before? Am I not? Silent is the girls’
loudest cry. But even though it is the loudest cry it seems like Josh won’t hear it. I didn’t even told me
that I was about to die before. When that bastard left me. He didn’t know I also have a fragile heart like
Anthony but because of you, it was cured. And now I think it won’t easily recover. I love Josh a million
times as I loved Lloyd. A million times you hear it?” - Ella
It’s true. I stayed in the hospital for a month because my heart started to fail. Stress can lead you
anywhere. Even death. You see? If ever I’ll die now, I won’t care. It’s my fault anyway. I loved the same
kind of man—a playboy.
“You’ve experience enough my sister. You’ll break up with him. As soon as you can. Because if you won’t
I have to pull you out and bring you back home. Where you can’t feel any sadness. Like I said, you’re our
family’s diamond. You’re our little angel. An angel that will always bring happiness to our family. Now, if
you keep crying, what will happen? We will also cry. We are always here for you, our dear little princess.
You may be energetic but it seems you didn’t forget about the past. You already got oever Llyod and
prayed hard that your next boyfriend won’t be a bastard like him. But it seems like your heart didn’t
learned. Again, break up with him. I can’t afford to see you crying. I’m dying in the inside if you’re also
dying. If you’ll cry, I’ll cry. If you’ll smile, I’ll smile. I’m more like a mirror reflecting your emotions. You’re
not alone, sis. I’m here. Everyone is. You don’t have to bear your problems alone. I won’t allow that
you’re heart will fail for the 2nd time. It’s a miracle that you escaped death before but now, I don’t think
that will be possible. Your stress will trigger your perpetual disease living in your body. The doctor said
only stress could trigger that. And if you’re experiencing stress because of love then I’m sorry. I’m taking
your love from you boyfriend. I’m not poisoning your mind. It’s just someone like you don’t deserve
someone like him. You’re special. In a good way. You’re an angel and let’s say he’s the opposite you.
Matino kang tao. Eh siya? He’s a gangster and besides, he chose his ex over you. I know how much it
hurts. Please Ella. Be strong. I don’t want to hear that you’ll faint because of that bllsht love. Not again.
Not anymore” – Kuya Darryl
He simply wiped my overflowing tears with his white handkerchief then helped me stand. I can’t feel my
knees. As if they became weaker and weaker as I express my feelings and thoughts to my brother.
I can feel like I’m dying. Again, I lied to Josh. I never mentioned to him that he’s my second boyfriend
and Lloyd, my first ‘fake’ love, is my first boyfriend. I never mentioned to him that I almost died when I
was 15 when stress took over my body. Lloyd always went to visit me but my parents simply shooed him
off. Yes, death was summoned above me but then I escaped it. Everyone was in joy when I opened my
eyes and saw the colorful world again. My heart full of pain, agony, suffering, distress and tears was
replaced by happiness, color, peace and smiles. My relatives were there. Standing by my side as if I
didn’t wake up for a month. They told me the whole story that my heart almost stopped beating and yes
the main causes are stress and that stupid love. My brother said that I looked like sleeping beauty. I
slept for a month without eating, drinking nor taking a bath. They though that I’m dead because my
body started to drop its temperature but they didn’t lose hope. Instead, all of them left school and work
just to be with me. Everyone did. They prayed everyday that one day I’ll open my eyes and smile. When
the most awaited day came, they burst with tears of joy. I was happy. I thought that I died. The doctors
and nurses were also shock when I opened my eyes and spoke once more. My parents hugged me tight
then told me that they love me. I was really happy and I know that they love me too much it can replace
the sadness that I felt with Lloyd. It may hurt a bit but still, I’m alive. Breathing. And happy. I thought
that incident won’t happen again but it seems like the past still haunts me. Now, I’m experiencing it
again. The wheel of love just turned upside down. I don’t know what will happen next. Will death come
back and fetch me again? Will I sleep again for not a month but a year already? WILL I EVER CHANGE?
Will I still enjoy life? Will I still….. love again?
This love is still hurting me. My heart being torn apart by the person I love. Why do I keep ending with
the same ending? Why do I always lose in this game of love? Why do I always have to cry for the man I
love? Why? Are they even worthy for my golden tears?
***************************************
A/N: Okay, don't hate Josh kasi right now he's still confused about his feelings. Hindi niya pa rin madecipher kung sino ang mas mahal niya, si Ella or Stefanie.
But don't worry, may paraan si Ella para maayos ang problema na yan. Kaya abangan niyo na lang XDD
A/N: Naka-update na rin. Ngayon lang ginanahan kasi tumaas ang reads. :)
Happy 510 reads!
I'll post 4 Chapters today :)
*************************************************************************************
***********************
Chapter Thirty-Seven.
“Ella!!” Sigaw ni Chloe.
“WHAT?!” - Ella
“YOU’RE NOT EVEN LISTENING!” - Chloe
Oh. Kanina pa pala ako wala sa sarili ko.
So sa kasalukuyan, kami ay nasa food court kasama si Caleb at nanlilisik yung mga mata ni Joshua na
nakaupo sa kabilang table. Why? I declared a cool-off 2 weeks ago. Kaya no choice siya kundi lumayo.
“Chill ka lang, Chloe” - Caleb
Inabot naman ni Caleb yung bote ng C2 kay Chloe.
“O’nga! I get your point, orayt? Sasama na nga ako sa Batangas this weekend” - Ella
Tumayo naman si Chloe at niyakap ako ng loka.
I need to ‘relax’ daw kase. Alam niyo na, tadtad ako ng stress simula last month pa. Yun nga dahil
dumating si Stefanie.
“Basta sa tabi kita ah” - Caleb
Nginitian naman niya ako so in return, I smiled back.
“I will” - Ella
Nag-dikit naman yung parehong kilay ni Joshua. Kitang-kita ko kasi siya sa kinauupuan ko. Psh. Ang labo
niya noh? Sabi niya mahal niya ‘ko pero in the end he still loves his ex which is also my cousin. Arouch
noh?
***
“Can we talk?” - Josh
Sabi ni Joshua habang nakasandal sa pader. Inabangan talaga ako ha.
“Sure, JOSHUA” - Ella
Naka-emphasize pa talaga yung name niya at ang kanyang immediate response eh, tinaasan ako ng
kilay.
“Josh. Not Joshua”
“Pangalan mo pa din yun”
Inirapan ko naman siya. Dinala ako ng loko sa rooftop which is supposedly sa car niya. Nag-talo pa kasi
kami kasi AYOKONG mag-usap sa car niya. Mamaya may makakita pa at kung anong isipin. Everyone
knows that our relationship is at the end of a cliff kaya alam niyo na. Ayokong mag-isip sila ng kung anoano.
“WHAT THE FCK, ELLA?! You’re going to Batangas with CALEB?! ANO PLANO MO BANG SIRAIN ANG
RELASYON NAMING DALAWANG MAG-PINSAN HA?!”
“ANO BANG PAKE MO HA? KUNG GUSTO KO, WALA KANG MAGAGAWA. AND PLEASE, CALL ME
GABRIELLA. MASYADONG INFORMAL PAG ELLA LANG EH”
“But you’re my girlfriend”
“Who cares. Call me Gabriella or else I won’t talk with you. EVER”
Siguro sa galit niya eh he dragged me by the nape and kissed me. I felt his lips but I didn’t bother to kiss
him back. I think of it as a friendly kiss not a she’s-my-girlfriend-kiss. Why? That’s because… maybe
because my eyes are starting to open and face reality.
“Oh tapos ka na? Kasi kung oo, lalayas na ako”
Nag-three steps siya background. He’s shock of what I said. Binigyan niya ako ng wala-kangnararamdaman na tingin.
“You’ve changed”
“That happens. A lot. Kumbaga ito ang second wave ng puberty. Realizing your MISTAKES and avoid
doing them AGAIN”
Ibubuka pa niya sana yung bibig niya but I headed straight to the door. I didn’t look back to him to see
his expression.
Dali-dali naman ako pumunta sa sasakyan ko na naka-park sa parking lot. Nag-tago pa nga ako dun kasi I
saw Stefanie leaning over Joshua’s car. Ouch. Masakit talaga na makita siyang nandun sa kotse niya.
“BWISET NAMAN OH ELLA! ANDUN NA EH. BABALIK NA SAYO EH. BAKIT TINANGGIHAN MO PA?!?”
Sinuntok ko yung bintana sa tabi ko.
Tears started to flow.
“BAKIT BA KASI KAILANGAN PA NIYA MAWALA SA BUHAY KO?! BAKIT GANON?! ANG UNFAIR!!! BAKIT
BA LAGI NA LANG AKO WALANG HAPPY ENDING? BAKIT BA?! ANO BANG GINAWA KO AT KAILANGAN
SAKLUBAN AKO NG LANGIT AT LUPA? BAKIT BA KAILANGANG LAGI NA LANG AKO ANG NATATALO?!
BAKIT BA KAILANGAN AKO NG LANG LAGI ANG UUWING LUHAAN?! BAKIT BA KAILANGAN AKO NA LANG
ANG LAGING MAGPARAYA?! HINDI BA PEDENG… KUNG AKIN AY AKIN?! HINDI BA PARA SA AKIN SI
JOSH?! INIS!!”
Binuksan ko na yung radio ko thinking that music can soothe this sorrow kaso nga lang eh kung
minamalas ka pa ang kantang pinapakinggan ko eh sapul na sapul sa mga nangyayari sa akin.
I need a love that grows
I don't want it unless I know
But with each passing hour
Someone, somehow
Will be there, ready to share
I need a love that's strong
I'm so tired of being alone
But will my lonely heart
Play the part
Of the fool again, before I begin
Foolish heart, hear me calling
Stop before you start falling
Foolish heart, heed my warning
You've been wrong before
Don't be wrong anymore
Shit. Bakit ba ganito ako? Ang tanga tanga ko!
I'm feelin that feelin again
I've been playin a game I can't win
Love's knockin on the door
Of my heart once more
Think I'll let him in
Before I begin
Foolish heart, hear me calling
Stop before, you start falling
Foolish heart, heed my warning
You've been wrong before
Don't be wrong anymore
Foolish heart
Foolish, foolish heart
You've been wrong before
I’ve been wrong before. Mali nanaman ba ako ngayon?
TAE! LAGI NA LANG AKO MALI!!!
Foolish heart, hear me calling
Stop before you start falling
Foolish heart, heed my warning
You've been wrong before
Don't be wrong anymore
Foolish heart
Oh foolish
foolish heart
You've been wrong before
Foolish
foolish heart
Foolish heart
I’ve been wrong… for two times already.
***
Josh’s Part
Sabi ni Ella mag-cool off daw muna kami kaya pumayag naman ako pero hindi ko naman sinabing
pumapayag akong maging sobrang close sila ni Caleb. Kanina tinanong pa niya kung ano bang paki ko
kung pupunta siya sa Batangas. Masakit eh. Tapos nung hinalikan ko siya parang wala lang yun lahat. She
didn’t kissed me back at ang masakit pa dun, tinanong pa niya kung tapos na ba ako para makaalis na
siya. Sht. Sht. Sht. Ano ba. Masisira nanaman ba ang relationship ko sa isang babae?
“She’s hurt” - Ivan
“ALAM KO! KAYA PEDE KA BANG GUMAWA NG PARAAN?! I CAN’T LOSE HER, IVAN. I CAN’T!”
“You just lost her, Josh. Pawala na ng pawala ang feelings niya para sayo. Masyado na siyang nasaktan sa
ginawa mo sa kanya. Halos bumuka na yung puso niya sa sobrang laki ng laslas na nilagay mo dun. Akala
ko titino ka na through Ella. Yun pala hindi din effective. Pero isa lang ang masasabi ko, ang kapal ng
mukha mo for breaking her heart”
“Kanino ka ba kampi ha?!”
“Kay Ella”
“EH GAGO KA PALA EH!”
Susuntukin ko sana siya kaya lang pinigilan ako nila Dennis.
“ANO JOSHUA?! MANUNUNTOK KA?! SIGE!! TOTOO NAMAN SINABI KO DIBA?! ANG KAPAL NG MUKHA
MONG PAASAHIN SI ELLA. SHE’S…… SHE’S SOMEONE NOT WORTHY FOR SOMEONE LIKE YOU! ISA KANG
MALAKING TARANTAD0! ISA KANG HANGAL!!”
Umalis na nun si Ivan at sinundan naman siya nila Dennis. In short, ako na lang ang natira dito.
Itong mga nakaraang araw, madalas na akong iwasan nila Dennis kaya hindi na ako mag-tataka kung
kinakampihan nga talaga nila si Ella. Pati nga ang buong school ay nasa side niya. Especially nung
nalaman nilang nag-aaway kami ngayon. Maraming nag-comfort sa kanya samantalang sa akin ni isa,
WALA! BWISIT kasi itong buhay na ‘to eh. Ano ba kasing pumasok sa isip ko at pinili ko si Stefanie over
Ella?!
Flashback:
“Ella!”
Niyakap ko siya nun. Matagal na din kasi nung huli kaming nag-kita.
“Josh. May sasabihin ako sayo. Importante”
“Aww, sige lang. Ano ba yun?”
“I’m declaring a cool-off Josh. Hindi ko na kaya. I need to take some rest. This love is making my heart
swell. Kulang na lang pati literal na mag-swell ang puso ko eh mangyari na. Sorry, Josh. Cool-off muna
tayo”
End of Flashback.
Ayun. Ganon kadali at kabilis at naging cool-off na agad kami. After nun, hindi na kami nag-usap. Para na
nga kaming break eh. Hindi cool-off. Tapos kasama pa niya lagi si Caleb. Tapos sasama pa siya sa
resthouse nila sa Batangas. Sila-sila lang yung nil Dennis, Lance, Ivan, Gab, Ella, Chloe at Caleb. Ako
naman, still stuck with Stefanie. No choice kasi siya yung pinili ko.
Mabilis nga siguro ang mga pangyayari kasi in just a matter of days… wait, hours, nagbago na agad ang
tingin ng puso ko. I still love Stefanie more than Ella pero biglang may kung anomang nag-sasabi sa isip
ko na mas mahal ko si Ella. Ewan hindi ko maintindihan. Para bang nahahati ang puso ko sa dalawang
tao. I want to love them both pero hindi pede. Edi parang nag-totwo timer ako nun. Well, I’m not like
that at all! Isa lang ang dapat kung piliin at sa ngayon ay gulong-gulo pa din ang utak ko. Will it be Ella or
Stefanie?
“Hey Josh! Bakit kanina ka pa tulala diyan? Late ka na din dumating…” -Stefanie
Eto ang problema ko kay Stefanie. Malate lang ako ng 10 minutes sasabihin niya nambababae na daw
ako. Parang ewan lang eh. Samantalang kay Ella kahit hindi ako dumating okay lang sa kanya. Wait, am I
comparing or what?
Siguro nga sobrang dami nilang differences pero still, mahal ko sila pareho. Ang tanong na lang eh kung
sino ang mas matimbang sa puso ko. Sino nga ba? In the first place naman kase Ella is just a tool for
revenge or moving on pero in the end, I fell in-love with her tapos nung dumating naman ang Ex ko
bumaligtad naman bigla ang nilalaman ng puso ko. Ano ba toh?! Bakit ba ang hirap magmahal? Sa
sobrang hirap parang sasabog na utak ko kakaisip sa tamang sagot. Hindi naman ako pede mag-decide
ng biglaan. Kasi alam kong kung anoman ang pipiliin ko, panigurado isa ang iiyak isa ang sasaya. Well,
Stefanie’s on the better side while Ella is… on the opposite side. Masakit mang isipin na dun siya
napadpad pero hindi ko alam eh. Masyado nang na-alog yung utak ko ng dumating si Stefanie kaya
siguro sa sobrang gulat ko eh, I chose her. Ang labo ko noh? Mahal ko sila pareho pero asan ako ngayon?
KASAMA SI STEFANIE.
Fck. Bakit ba kasi hindi ako makapag-isip ng maayos?
“Even if I talked to her, nothing will change. Hindi na niya ako pinapakinggan”
“Ganun talaga yun. Hindi niya ina-accept ang PAGKATALO niya”
“Alam ko. But it’s her first time to lose”
“I KNOW! Ella’s the perfect girl for men. Lahat na ng bagay na gusto ng mga lalake nasa kanya niya. Kaya
nga paminsan naiinis ako sa kanya. She’s just… different”
That I know. SHE IS DIFFERENT.
*************************************************************************************
***********************
A/N: CHHHAAARRR, binalewala lang ni Ella yung kiss ni Josh.
HAHAHAHA. Sayang -________-
Chapter Thirty-Eight.
Darryl’s Part.
Kamusta? First time kong magka-part dito. At least meron ako diba? Hehe. Ako nga pala si Darryl
Emerson Mendoza. Kuya ni Gabriella Allison Mendoza A.K.A Ella.
This past few weeks, medyo wala sa sarili si Ella pero through the help of Caleb and the others,
bumabalik naman siya sa katinuan.
“Kuya… wag mo sasabihin kay Ate Ella yung condition ko ha” - Anthony
Sabi sa akin ni Anthony. Nung una, unknown pa yung disease but it turned out, it’s cancer. In short, wala
ng cure. Ang masakit pa dun, it’s already stage 4.
“ANO KA BA ANTHONY! MAGAGALIT SA ATIN SI ATE ELLA NITO EH!” - Jason
Sigaw naman ni Jason.
“Ayokong malaman niya. Masyado na siyang nasasaktan sa mga nangyayari. Ayoko nang dumagdag sa
problema niya” - Anthony
“Anong gusto mong palabasin? MALALAMAN LANG NIYA KAPAG PATAY KA NA?!” - Jason
“Jason, Anthony, tama na nga yan. Lumabas ka nga muna dito Jason. Ako na bahala mag-explain kay
Anthony” - Darryl
Lumabas naman siya agad. Kaso mukhang labag sa kalooban niya yung gusto mangyari ni Anthony. Na
kung tutuusin ay pati ako ay against sa gusto niyang mangyari. KAMI? Maglilihim kay Ella? Mas mahirap
pa yun kesa sa College Algebra plus Chemistry plus Physics eh.
“Anthony, alam mo namang kagaya mo ay fragile si Ella. She’s not cancerous pero hindi niya kayang makeep ang sobrang stress sa katawan. Alam mo naman ang condition ng love life niya diba? Bumaba nga
ulit yung platelets niya eh. Tapos pag namatay ka, ano nang mangyayari sa kanya? Remember when she
slept for a month? That’s the worst thing that happened in my entire life kesa pa nung nakagat ako ng
dalawang aso. Na bulldog pa. Pero kung si Ella ang problema, yun na ang pinakamahirap na equation na
pedeng sagutin. Kaya please Anthony. Maintindihan mo sana. She needs to know. Wait, she has the
right to know” - Darryl
“Kuya kasi… I love Ate Ella. Ayokong makita siyang umiiyak. Nakita ko nanaman siyang umiyak dahil sa
Josh na yun. He’s not worth it”- Anthony
Pasaway talaga itong batang toh. Ayaw talaga makinig!
Pinaliwanag ko nanaman sa kanya ang gusto kong mangyari. I want Ella to know. I’m her older brother. I
know a lot about her compared to anyone in this world. Sila Mommy naman laging wala sa bahay. Kaya
ako na lang ang takbuhan nilang tatlo. I left work because of Ella. I left because Anthony wants to see
Ella. Why? He’ll die in three days.
2 months ago nalaman naming may tanning na ang buhay ni Anthony. That’s why we planned to go
here. Gustong makita ni Anthony ang ate niya bago siya mamatay. Lahat na ng relatives namin nandito
pero nilihim lang naman yun kay Ella baka kasi magtanong kung bakit nandito silang lahat. Ayun nga.
Bale ang tanning ng buhay niya eh 1 month na lang. Tapos nabawasan pa ng isang linggo kaya 2 weeks
na lang. At since matagal-tagal na kaming nandito, 3 days na lang. YET, she still doesn’t know. Hindi ko
talaga kayang maglihim ng KAHIT ANO kay Ella. Kahit siguro pati simpleng problema hindi ko matago.
Kagaya na nga lang nung nawala yung pusa niya na nasa States hindi ko din matago sa kanya.
***
“KUYA! Asan si Anthony?” - Ella
“Si Anthony? Magkasama sila ni Jason eh. Nag-gagala” - Darryl
“Weh? Kaya ni Anthony mag-gala?”
“Ano ka ba! Tao din yun marunong mag-gala”
Ginulo ko naman yung buhok niya. Grabe, mamamatay na yata ako tuwing kasama ko si Ella. Ang bigatbigat kasi ng kalooban ko eh.
“Tss. Corny mo kuya! Teka, diba galing kayo sa Doctor? Anong sabi? Okay lang ba siya?”
“Ha? OO NAMAN! Kasama mo na siya eh. Malamang gagaling na yun!”
Pede bang putulan niyo na ako ng dila sa sobrang kasinungalingan ko?! Grabe talaga hindi na ako
makahinga.
“Sige Kuya. Alis na muna ako, pupunta pa kila Caleb eh at baka maabutan pa ako ng dalawa”
Nagpa-alam na siya sa akin tapos umalis na din agad.
“Hindi niyo po dapat nililihim kay Ma’am Ella yung tungkol kay Sir Anthony”
“Wala akong magagawa Charlene. Bahala na kung ano ang susunod na mangyayari. Sana, kayanin niya.
Kasi kung hindi, I will bring her back to America at all costs. Silang dalawa ni Chloe”
Ella’s Part.
Madlang people hello! Grabe, sobrang saya ko ngayong araw. Ewan ko ba kung bakit! Para akong nakadrugs sa sobrang baliw kumilos. Papunta na ako kila Caleb. Dumaan lang ako kila Kuya para mang-gulo
ng buhay ng may buhay.
Caleb Dela Vega calling…
“Asan ka na? Ikaw na lang kaya ang hinihintay dito! Ano na? Akala ko ba tuloy ang plano for Anthony?”
“OF COURSE! Eto na nga eh. Papunta na. I’m so excited! Within 3 days Anthony will be so happy!”
“Ikaw talaga. Basta dalian mo lang para matapos na agad natin ito. Para pede pa tayong pumunta sa
Green Hills.”
“Yes sir! Malapit na ako. See you in 5 minutes!”
Call Ended.
Kung tatanungin niyo ako if I like/love Caleb, well hindi. Friends lang kami at alam naman niya yun. Oh,
one reason kung bakit kami pupunta sa Batangas if for Anthony to experience a kick-a** vacation here
in Philippines. Bihira lang kasi siya pumunta dito. Alam niyo na siguro kung bakit.
***
“Oo Ella. Ang tagal mo grabe!” - Chloe
“Sorry naman diba? Pinuntahan ko pa kaya sa dear brother. Baka namimiss na ako nun eh” - Ella
“Asa ka namang namimiss ka nun. Baka namimiss na asarin. Feeling ko nga hindi yun mabubuhay ng
isang araw nang hindi ka naasar eh. Milagro na nga lang at hindi pa rin siya na-dededz simula nung
umalis ka”
“Hoy, grabe ka naman ha. Alam mo namang labidabs ako ni kuya eh. So, everything’s planned for
Saturday?”
“Yep. Kakatawag lang namin sa resort at ni-rent ang whole place so, no tourists or visitors allowed. Pinaedit na din namin yung website nila para ma-inform yung guests. And it costs… about 650k”
“Great. Including na yung mga luxury suites and stuff? Food, pool and whatever?”
“Yeah. From red carpet down to dust. Everything’s settled. Tinawagan na din namin ISA-ISA lahat ng
relatives niyo and their own their way to Philippines. Sabagay may sari-sarili naman silang jet plane so
isang snap lang they have their own flight”
“Cool. Thanks, Chloe. Hindi ito mag-susucceed without the help from all of you!”
“Wala yun, Ella. Para sayo naman eh” -Caleb
“Nako Caleb. Yang masamang plano mo ha. Tigilan mo yan kundi sasapakin kita” - Ivan
Tumawa naman kaming lahat sa sinabi ni Ivan. Ang kulit kasi eh.
***
So, let’s time fast-forward para weekend na agad. Eto kami ngayon, nakasakay sa isang black na
sasakyan na tinted at secretly nilagyan ng tinted thingy sa loob din ng car para di makita ni Anthony kung
saanman kami pupunta. You know, the plan thing. Ngayon na yun eh. Nag-last minute check pa nga kami
kanina and according to the staff, everything’s fine and in place. Dapat lang ano. Sayang ang binayad
namin na kalahating milyon para lang i-rent ang buong resort. Buti nga pinayagan pa kami sa gusto
namin.
“Ate, where are we going? I can’t see what’s going on outside” - Anthony
“Dangerous sa labas eh. It’s better for you NOT to see the outside world, Anthony. Just play with your
IPad” - Ella
Ayun. Nagkalikot-kalikot muna itong si Anthony. Ako naman eh inaaliw din ang sarili ko by listening to
music. Mukhang nahihilig na ako sa pagkinig sa music ha? Especially the… let’s say the not-so happy
songs. Epekto na rin siguro ito ng pagiging heartbroken. Deym. Lagi na lang sumasagi sa utak ko yung
bagay na yun! I should get over it. Wait, I will get over it. Probably not now but somehow and sometime,
I would.
Always knew that when we said goodbye
It wouldn't last forever
Always thought that I'd run into you
And we'd get back together........
Now you're here
Just like I imagined
But never once did it cross my mind
That you could move on.......
You've found someone
It breaks my heart
Cuz you're so in love
[Chorus]
I wish that my touch
Makes you smile just like that
And I wish that I had you
the way that she has
Cuz I still remember the love
I left behind
Oh I wish I was her
And you were mine
I think somebody's tryin' to talk to me
But I can't hear a word they're saying
All I can do is stare at you
I don't even know why I'm staying
Never thought, I'd cry to see you Happy Its Just I Thought that your happiness
Was right here with me
I know we're through
It's no use
Still I can't help but feel......
[Chorus]
I wish that my touch
Makes you smile just like that (make you smile like that)
And I wish that I had you
The way that she has you (the way that she has)
Cuz I still remember the love
I left behind (I left behind)
Oh I wish I was her
And you were mine
[Chorus]
The way that she has you (oh)
I wish that was me (I wish that was me)
There's no place on earth
That I'd rather be (rather be)
Cuz I still remember the love
I left behind
Oh I wish I was her
And you were mine
I used to be right beside you (oh no)
Now I'm not even kept inside your heart (oh no)
I put our love upon a shadow
But now it's gone
Cuz you belong to someone else.......
[Chorus]
I wish that my touch
Makes you smile just like that (I wish I was her)
And I wish that I had you
The way that she has you (the way that she has you babe)
Cuz I still remember the love
I left (I Left Oh I Left Behind)
Oh I wish I was her (I wish I was her)
And you were mine (oh I wish you were mine)
Oh I wish that were me (Oh I Wish That Was Me)
There's no place On earth
That I'd rather be (That I'd Rather Be)
Cuz I still remember the love
I left behind
Oh I wish I was her
And you were mine
Oh...oooo
(The song is Wish I was Her by Amy Pearson. J)
Yeah right. I WISH I WAS HER AND YOU WERE MINE. Ouch. Ang saket eh. I though he’s the one. But I
guess he’s just another obstacle that I have to pass but unlike Lloyd, I love Josh more. Mas masaya at
mas mabait siya kumpara naman sa kumag na yun na walang alam gawin kundi paasahin ako. Okay,
enough with the bitterness stuff. Lalo pa akong naiiyak eh pero I can’t show how much I’m hurting in the
inside. Ako si Gabriella Allison Mendoza, mas magaling ako sa pag-arte. I know I can do it. I can surpass
this thing. This whole bllsht relationship thing. Kaya ko toh. I just need a matter of time bago ko toh
malagpasan. Or can I even surpass this thing? Kakayanin kaya ng puso ko? Kakayanin KO kaya?
“Okay ka lang? You look pale” - Caleb
“Uh yeah! Sinasabayan ko lang yung emoness ng ulan. Bakit bawal na ba mag-senti ngayon?” - Ella
“Ikaw talaga. Basta kung may problema ka, feel free to approach me. Remember, I’m ALWAYS here for
you. I’ll fill in Josh’s place” Tumibok naman bigla yung puso ko sa sinabi niya.
“Thank you, espren” I forced a smile.
So next song?
Drew looks at me, I fake a smile so he won't see
That I want and I'm needing everything that we should be
I'll bet she's beautiful, that girl he talks about
And she's got everything that I have to live without
Drew talks to me, I laugh cuz It's so funny
That I can't even see anyone when he's with me
He says he's so in love, he's finally got it right
I wonder if he knows he's all I think about at night
CHORUS
He's the reason for the teardrops on my guitar
The only thing that keeps me wishing on a wishing star
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do
Drew walks by me, can he tell that I can't breathe?
And there he goes, so perfectly
The kind of flawless I wish I could be
She'd better hold him tight, give him all her love
Look in those beautiful eyes and know she's lucky cause
He's the reason for the teardrops on my guitar
The only thing that keeps me wishing on a wishing star
He's the song in the car I keep singing, don't know why I do
So I drive home alone, as I turn out the light
I'll put his picture down and maybe
Get some sleep tonight
He's the reason for the teardrops on my guitar
The Only one that’s got enough for me to break my heart
He's the song in the car I keep singing don't know why I do
He's the time taken up but there's never enough
And he's all that I need to fall into...
Teardrops on my guitar by Taylor Swift. Pede bang Josh na lang yan hindi Drew?
At ang last song for the day? Come Back to Me by Utada Hikaru.
The rain falls on my windows
And a coldness runs through my soul
And the rain falls, oh the rain falls
I don't want to be alone
I wish that I could photoshop all our bad memories
Because the flashbacks, oh the flashbacks
Won't leave me alone
If you come back to me
I'll be all that you need
Baby, come back to me
Let me make up for what happened in the past
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
Boy, you're one in a million (come back)
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
You're one in a million (one in a million)
Lower east side of Manhattan
She goes shopping for new clothes
And she buys this
And she buys that
Just leave her alone
I wish that he would listen to her side of the story
It isn't that bad
It isn't that bad
And she's wiser for it now
I admit I cheated
Don't know why I did it
But I do regret it
Nothing I can do or say can change the past
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
Boy, you're one in a million (come back)
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
You're one in a million (one in a million)
Everything I ever did
Heaven knows I'm sorry babe
I was too dumb to see
You were always there for me
And my curiosity got the better of me
Baby take it easy on me
Anything from A to Z
Call me what you wanna but
I open my heart to be
You are my priority
Can't you see you punished me
More than enough already
Baby take it easy on me
Baby, take it easy on me
Baby come back to me
Baby come back to me
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
Boy, you're one in a million (come back)
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
You're one in a million (one in a million)
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
Boy, you're one in a million (come back)
Baby come back to me (come back)
I'll be everything you need (come back)
Baby come back to me (come back)
You're one in a million (one in a million)
Na na na na, na na na na, na na na na na na, na na na...
CAN ANYONE KILL ME NOW?! Deym. Come Back To Me? Yun ba ang gusto kong mangyari? ANG
BALIKAN AKO NI JOSH?! ANO BA?!
“Ella… ready?” - Ella
Tinanggal ko na yung nakasalpak na earphones sa tenga ko at ginawa na yung plano.
Nakarating kami sa Batangas 10 hours ago at kasalukuyan kaming nag-strostroll sa garden. Nagkita-kita
na din kami ng buong angkan at sa sobrang dami namin eh halos maluwa na yung mga mata nila Ivan sa
kakabilang. I have 10 titos and titas. Tig-5 ang aking mga magulang. Oh diba? Tapos kada-Tita eh may 4 o
3 anak. Yung iba naman may anak na din kaya mas lalo pang lumaki ang family tree. Sinong may sabi na
malaki na ang family nila Josh?
“A…ate Ella… may sasabihin sana ako sayo”
“Ano yun, Anthony?”
“Gusto ko… pag wala na ako dito, wag ka iiyak ha. Wag ka din magagalit sa akin at lagi mong tatandaan
na mahal na mahal kita, Ate Ella. Ikaw ang anghel ng buhay ko”
“I don’t understand what you’re saying, Anthony. You WON’T die. Bakit ka naman mamamatay? You’re
doing great naman diba?”
Nag-tataka naman ako at nakatingin siya dun sa orasan. It’s almost 12. Mga 4 kami nakarating tapos nagimpake pa then kumain kaya 3 hours. Gumala ng 7 hours kaya eto. Mag-twewelve na.
“Basta, Ate. Promise?”
Inabot naman niya sa akin yung pinky niya as a sign of a promise. Kinuha ko naman yun pinky niya then
wrapped it with my pinky. After nun, he kissed me on the cheek. Took a few steps backward then
started to count. From 10. When he reached 7, tears started to fall from his face. I DON’T GET THIS. AND
I DON’T LIKE THIS AT ALL! IT’S TAKING THE SOUL OUT OF ME!
“3…2…1”
“ANTHONY!!!!”
*************************************************************************************
********************
A/N: HALA! ANYARE KAY ANTHONY? :OOO
Bakit kaya siya nagbilang at anong meaning nun? O____O
Chapter Thirty-Nine.
“ELLA PLEASE! KAUSAPIN MO AKO!” - Darryl
“P*** KUYA. ANONG NANGYARE?! BAKIT NAHIMATAY SIYA HA?! ANONG NANGYARI?! WHAT THE FU**
HAPPENED TO HIM?!”
“CALM DOWN ELLA. JUST… JUST LET ME EXPLAIN EVERYTHING!!”
“Ms. Mendoza, gusto po kayong kausapin ng pasyente”
Tiningnan ko ng sobrang masama si Kuya tapos pumunta sa room kung saan nakahimlay si Anthony. He
passed out. Exactly at 12 IN THE MORNING.
“Ate…” - Anthony
“Andito lang ako okay? Andito lang si Ate… hindi ka niya iiwan. Andito lang ako para sayo ha. Don’t give
up. Ate’s here for you. Please, kayanin mo…”
“Ate, sorry. Sorry sa lahat ng ginawa ko. Sorry sa lahat ng maling ginawa ko. Sorry sana mapatawad mo
ako”
“Of course. Mapapatawad kita kahit anong gawin mo. Basta ba hindi masyadong brutal ha. Bad yun eh”
Nagulat ako ng bigla niyang hinawakan yung pareho kong kamay. Dun na ako napaiyak talaga.
“Ate… you need to know the truth” TRUTH? WHAT TRUTH?!
“Anthony, ano bang pinagsasabi mo ha?”
“I’m dying. Physically, emotionally and mentally”
Humagolgol na ako dun. I don’t know if it’s a joke or not. But he’s serious.
“Ate… mahal na mahal kita”
Pagkatapos niyang sabihin yun binigyan niya ako ng isang inosenteng ngiti at biglang nag-iba yung tunog
ng computer sa tabi ko. Nakita ko sa side ng mata ko na naging straight line yung nasa monitor.
“HINDE…. HINDE PWEDE ITO. ANTHONY!!!!!!!!!!!!!!!”
I hugged him tight. Naramdaman kong bumababa na yung temperature ng katawan niya. Yet he’s still
smiling.
“Para po sa inyo ito, Ms. Mendoza”
Inabot naman sa akin ng doctor yung isang brown envelope. Binuksan ko naman agad. May nakalagay
na sulat dun at USB.
Eto ang laman ng sulat:
Dear Ate Ella,
Siguro habang binabasa mo ito malaman wala na ako sa mundong ibabaw. Eto,
nagkahiwalay na yung kaluluwa at katawan ko. Alam mo ate, ang sama kong kapatid. Sobrang sama ko.
Nilihim ko sayong may 4 stage na cancer ako. At hindi na ito kaya pang magamot ng kahit sinong doctor
sa mundo. I didn’t tell you because you’ll cry and you know how much I hate it everytime I see you
crying. Pero nung nakita kitang umiiyak dahil kay Joshua, natuwa ako kasi napatunayan kong mahal na
mahal mo siya. Just the way you love me eversince I’m still a kid. Ate, lagi mong tatandaan na nasa tabi
mo lang ako. Not physically pero mararamdaman mo naman yun. This time, ako naman ang mag-aalaga
sayo. Susuklian ko naman yung mga sakripisyo mong ginawa para sa akin. Simula sa pag-tigil sa pag-aaral
pati na rin sa pag-iwas sa mga bagay na ikasisiya mo. Paminsan napagisip-isip ko na napaka-selfish ko
pala. Iniisip ko lang ang sarili ko and I’m keeping you for myself. Siguro nga yun ang nag-push sa akin na
pumayag na pumunta ka sa Pilipinas. And it’s worth it. Totoo, hindi ako nag-sisi. Siguro nga lagi kitang
sinasabihan ng mahal kita o kaya I love you. Kasi alam kong anytime, mamamatay ako at ayoko namang
mamatay ako nang hindi man lang sinasabihan ang mga taong mahalaga para sa akin kung gaano ko sila
kamahal. Kahit nga si Kuya naiiyak pag sinasabihan ko siya ng ganun. Alam mo ate, higit ka pa sa isang
superhero. Wala ka mang superpowers, para ka na ring hindi tao kasi sino bang tao sa mundo ang magsasakripisyo ng sobrang dami para lang sa isang tao? Wala. Tanging mga superhero lang. Kayong mga
kapatid ko ang tanging meron ako. Pati na din ang buong angkan natin. You didn’t abandoned me kahit
sobrang hina ko na at halos hindi ako makagalaw. You were there. You joined me in my pain and
happiness. Kayong lahat ang nag-tatagal ng mga sakit at problema ko sa buhay. You’re the best family in
the whole wide universe. I wouldn’t want more. I’m contented that God gave me a family like you guys.
Paki-sabi na lang kila Mama na mahal na mahal na mahal ko sila. Panuorin mo rin yung video na ginawa
ko para sayo na nasa USB. Paalam na Ate Ella, Kuya Darryl, Kuya Jason, Mama, Papa… paalam sa inyong
lahat.
Yours truly,
Anthony Jefferson Mendoza
Mas umagos pa yung luha ko nung natapos kong basahin yung sulat. He’s keeping the pain on his own.
Siguro nga naging binata na siya. Siguro nga…
Sinaksak ko naman agad yung USB sa laptop ko pagka-uwing pagka-uwi sa bahay. Kinakabahan nga ako
kung anong laman nito eh. To summarize the whole video, it started like this, may lumitaw na For Ate
Gabriella Allison sa screen. Halos umiikot sa pictures namin together yung buong video. At ang mas lalo
pang naka-paiyak sa akin eh yung background music which is Unconditional by Jordan Pruitt. (Mamaya
na yung lyrics, story po muna. ) Tapos sa huli, may picture siya dun na baby siya nun. Mga bagong
panganak pa lang siya. He held my finger just like what he did to the whole family. I think that means na
ina-acknowledge niya kami or stuff like that. Naiyak talaga ako nun.
You got me I know that you always have
When I'm looking up over my shoulder
You'll be there when I get older
Cause I'm dependent on you
When I crawl it's ok
I'm not alone you're there beside me
Confident cause I'm feeling you guide me
I couldn't do without you, no
Troubles with my guy
Issues with my girls
You cover me with your love
So I know it's gonna be alright
(know it's gonna be alright)
I know it's gonna work out fine
There are some times when I'm running low
And I hear your voice like the radio
Lifting me up, up to a better place
Where love is unconditional
When the world fights back
When this crazy train gets a bit off track
Remember your words 'there's always another way'
When love is unconditional
You know me inside out
You're my good and bad but you still love me
So thank you for taking care of me
I know you'll always come through
Even when I might fall down
I don't know just how but you always pick me up
And I know you will never remind me
What would I do without you through
Troubles with my guy
Issues with my girls
You cover me with your love
So I know it's gonna be alright
(know it's gonna be alright)
I know it's gonna work out fine
There are some times when I'm running low
And I hear your voice like the radio
Lifting me up, up to a better place
Where love is unconditional
When the world fights back
When this crazy train gets a bit off track
Remember your words 'there's always another way'
When love is unconditional
And when I think I'm about to let go
There you are cheering me on
And it ain't even about what's reciprocal
Cause you ask for nothing in return
It's just unconditional (unconditional)
Yeah, yeah, yeah, yeah, oh
Yeah, yeah, yeah, yeah, oh
There are some times when I'm running low
And I hear your voice like the radio (radio)
Lifting me up, up to a better place
Where love is unconditional
When the world fights back
When this crazy train gets a bit off track
Remember your words 'there's always another way'
When love is unconditional
Yeah, yeah, yeah, yeah
Unconditional
Lifting me up, up to a better place
Where love is unconditional
Yeah, yeah, yeah, yeah
Remember your words 'there's always another way'
When love is unconditional
“He did the right thing, Ella. Ayaw niyang maka-dagdag sa mga problemang pasan-pasan mo. That’s why
he lied. He kept his condition a secret to you because he knows what will happen. I told him the
consequences of his decision and he told me that he can bear with it. That’s why I agreed lying to you.
Do you think I want to lie to you? You’re my sister. And the only one to add. You know how much it
hurts to see you crying because you’re sad. Kung pwede lang laging tears of joy ang nilalabas ng tao,
kung pwede lang sana pero hinde eh. Kadalasan tears of sadness. Sana naman maintindihan mo na, Ella.
We did this for YOU. For the sake of YOUR health. We still don’t know what will happen in the future.
Sana naman wala nang maglilihim sa ating magkakapatid. Kung may problema ka, approach me.
Dadalhin kita sa Freedom Wall if you want. Kung gusto mo manuntok, dadalhin kita sa isang boxing gym”
Okay, ang haba ng sinabi niya pero in a way, na-touch naman ako. See? Kahit lagi akong inaasar ng
lokong toh, concerned din naman yan.
“Thank you, Kuya”
Niyakap ko naman siya ng mahigpit. He hugged me back. Anthony’s dead. Sa Batangas siya ililibing kasi
yun ang gusto niya. Ayaw niya sa City kasi baka mabulabog siya dun. Okay, medyo nakakatawa yung
reason niya pero payag pa din ako. Gusto niya eh.
***
Hay, eto ako nagmumukmuk pa din. May hang-over pa din ako sa pagkamatay ni Anthony eh pero
andito naman ang whole family para suportahan ako. Alam ko rin namang ayaw ni Anthony na
magpalamon ako sa lungkot pag namatay siya kaya ayun. Medyo nagpapakasaya ako dito kahit alam
kong may kulang. Not just Anthony. Of course, Josh too. Yung ga**ng yun, kahit sinaktan ako hindi ko pa
ding mapigilang hanap-hanapin siya. We’re together for a year. Siguro nga hindi ko siya basta-basta
makakalimutan ng ganun-ganun lang.
“ELLA, CATCH!” - Chloe
“Huh? Catch? Anong—“
BANG! Ayun, nasalpak sa mukha ko yung bola ng volleyball. Aray, nakita na ngang nag-susun bathing
yung tao eh.
“HOY CHLOE! DINA-DAMAGE MO MUKHA KO HA! ANONG CATCH-CATCH KA DIYAN! NAKITA MONG
NANANAHIMIK YUNG TAO EH BINUBULABOG MO!”
“SORRY NAMAN! IT SLIPPED FROM MY HAND!”
“Ugh. Butas ba yang kamay mo para madulas yung bola? Kunting ingat naman please. Mamaya
matamaan niyo na yung mismong manager ng resort na ito eh”
Humiga ulit ako ng maayos at sinuot nanaman yung headphones ko na color black. Nagpapa-tugtog ako
ng rock songs para maiba naman ang mood. Paminsan-minsan sa buhay ko eh naiiyak ako siyempre,
nakikita ko si Anthony na nasa loob ng kabaong. Wala siya sa resort. Dun siya sa inupahan naming chapel
nakalagay. Wala ako dun ngayon kasi sinabi ni Kuya I should enjoy our last days here. Actually, 9 days pa
kami mag-stastay dito. Cool na cool nga lang ako eh kasi binabalik-balikan ko yung mga pangako ko kay
Anthony. I promised him that I won’t cry right? Kung sakit rin lang ang dadalhin nun eh bakit ko pa
iiyakan? Pasakit lang yun sa life. I should just face it para matapos na ang problema. Kaya in 9 days, I’ll
face Josh. Tell him SOMETHING important. It’s a decision that I made when Anthony died. I realized, why
should I love someone not worthy for me? I know that the One above created someone for me and I
know that Josh is not him. Nagka-watak watak nga kaming dalawa diba? And so, I decided to break up
with him. Medyo nahirapan ako kasi ang isang taon naming pagsasama ay mawawala ng parang bula but
I made that decision because I know that’s best for me. Kagaya nga ng sinabi ni Kuya, they kept
everything a secret because they know it’s right. Ako naman, inaapply ko lang yung natutunan ko sa real
life. Siguro nga obstacles make you stronger and it did made me stronger. Stronger than steel and
diamond. Malapit na din kasi mag-2010 eh. (AHEHEHE, 2011 na ngayon actually –AUTHOR) So plano
kong mag-bagong buhay.
***
Joshua Martin Calling…
“Hey Josh!”
“Josh na ulit tawag mo sa akin ha. Hindi ka na galit?”
“Uh, inis na lang siguro.”
“Ikaw talaga. I’ve heard about Anthony. Condolence, Ella. Kelan nga pala balik niyo?”
“Ayiee. Miss na ako. I’ll be back in 9 days. Mag-count down ka kung gusto mo. Just promise me that
you’ll wait. Okay?”
“Sounds important. Sure, I’ll wait.”
“Glad to hear that. See you soon, Josh.”
Call Ended.
Whatever this decision will lead to, I’m sure it will lead to something good. I don’t know whether he’s
the one or not. Even though I want him to be the one, I can’t still change the plan made for me. Kung
hindi man siya, tanggap ko yun. Hindi ako ma-bibitter or anything. Diba ang bilis nga mag-bago nung
mood ko eh. Kailan lang humahagulgul ako sa kwarto ko pero eto ako ngayon, tinatamaan ng mainit na
sikat ng araw. I realized that I don’t have to stay in the shadows forever. Napag-isip isip ko na, I deserve
to be happy. Kaya gagawin ko ang paraan matakasan lang ang lungkot. Well, alam ko namang
impossibleng maiwasan ang lungkot kasi laging nakabuntot sayo yun. Pero still, alam ko namang kahit
papaano eh mababawasan-bawasan ang sadness ko sa buhay ko hindi ako laging iiyak at manghihina.
Yun rin siguro ang dahilan kung bakit ako na-ospital ng isang buwan. Which is because I gave up.
*************************************************************************************
*********************
A/N: What is the decision that Ella's talking about? O_____O
Chapter Forty
After 9 days…
“Good morning, Josh!”
I kissed him on the cheek.
“Hey. So, anong pag-uusapan natin?”
“Sa rooftop tayo? Mas maganda kasi kung doon”
“Anywhere you want”
Nag-ngitian kaming dalawa dun at lahat ng tao sa paligid eh na-shock sa mga nangyayari. Naguguluhan
silang lahat. Basta ako, I know what I’m doing.
“So, ano nga bang sasabihin mo sa akin?”
“Josh. I uh…”
“You’re what?”
“I’m breaking up with you”
“You’re… breaking up? Teka, akala ko makikipag-ayos ka? But then, you’re breaking up with ME?”
“I’m sorry. Eto ang tama eh. I’m not breaking up with you because I don’t love you anymore. Alam mo
naman kung gaano kasakit na pakawalan ka. I just want you to be free. I want you to choose. I’m giving
you 4 months to think about it. Kasi sa tingin ko nahihirapan kang pumili sa aming dalawa. I know how
much you love the both of us pero hindi yun eh. Sa mundong ito, hindi pede ang dalawa. Dahil ang sobra
ay masama that’s why I’m breaking up. You have to choose. Wait, you SHOULD choose. Will it be ME or
STEFANIE? I won’t pressure you. I won’t talk to you until 4 months have passed. I want you to think deep
about it. I won’t push myself to you if you chose Stefanie. Instead, magpaparaya ako. I’ll go back to
America when that happens. I’ll wait for you AND your decision. IN 4 MONTHS”
I gave him my goodbye kiss then immediately left. Hindi na ako umiyak kasi iniyakan ko na ito kagabi. At
mukha ring wala siyang balak mag-protesta sa sinabi ko kaya bumaba na ako ng hagdanan. Nginitian ko
naman lahat ng nadadaanan ko as if nothing happened. Si Josh naman parang bangkay sa sobrang
tamlay. Consistent 0 daw ang nakukuha niya sa quizzes ng teachers. Paano ko nalaman? Edi sinabi sa
akin. I told them the whole thing at naintindihan naman nila kaya hindi muna sila mag-papabigay ng
mahirap na quiz kasi it will greatly affect his grade. Si Stefanie? Ayun. Inawan siya ni Josh sa bahay para
fair daw. Dun siya tumira sa lungga niya.
Josh’s Part.
Nandito ako ngayon sa bahay at pinag-day off ko lahat ng katulong. Ella gave me 4 months to think
about everything. Ang sakit nung sinabi niyang papapiliin niya ako. In the first place dapat wala naman
talagang pilian kasi mahal niya ako. She wouldn’t let me choose pero alam ko namang may point siya sa
ginawa niya. I can’t love two girls at the same time. That’s just unfair. Nag-guiguilty at na-iinis ako sa
sarili ko pag nakikita ko si Ella. Tinotoo nga niya yung sinabi niya. She won’t talk to me hanggang
matapos ang apat na buwan. Si Stefanie naman hindi na nag-tetext or nagpaparamdam. Sila Ivan, wala
na din. I’m all alone now. Mukhang plinano talaga ito ng mabuti ni Ella. Hindi niya pinabayaang may
taong impluwensyahan ang gagawin kong desisyon. Isa nga lang ang patutunguhan ng desisyon na
gagawin ko eh. Either si Ella or si Stefanie ang aalis that’s why I have to think of this thoroughly. Sana
nga tama ang gagawin kong desisyon. I still have 3 and 2 weeks to think about it. Will it be my first love
or the one whom I loved at my best?
“Hello Ma.”
“Oh anak? Napatawag ka? “
“I need help.”
“Kay Ella ba anak?”
“Hindi po. Sa lovelife. Nalilito na ako, Ma. Hindi ko na alam kung sino ba ang dapat kong piliin.”
“Alam mo anak, hindi nadadaan sa pag-iisip ang pag-pili ng taong dapat mahalin. Hindi naman yan isang
math equation na kayang-kayang i-solve ng utak mo. You need to feel it, by heart then use your brain in
brainstorming everything and that’s the time you’ll make a decision. Kumbaga, titimbangin mo. Hindi
pwedeng i-aasa mo lang lahat ng decision-making sa utak mo. You can’t keep them both, Josh. Tama ang
ginawa ni Ella. Hindi ko pa siya nakikilala but I’m sure she’s an amazing girl. Hindi ko sinasabing siya ang
dapat mong piliin because the decision is up to you. Not me.”
“Thank you, Ma. What you said helped me a lot. Sa tingin ko may punto ka. I should feel my feelings not
think of it. Thank you ulit.”
Binaba ko na yung telepono. Ang kausap ko kanina ay yung Mama ko. Nasa Hongkong siya ngayon,
inaayos yung isang branch ng company dun. Napag-isipan kong mag-simulang timbangin ang maraming
bagay ngayong araw. Pumasok ako sa school to see Ella tapos pupuntahan ko naman si Stefanie para
pasimpleng mag-rereminisce ng past. I promise you, Ella. I’ll give you the right and honest decision that
you want. I won’t expect who will it be but I promise that whatever it will be, it’s for the best. The best
thing that we should do…
“Ang saya niyo ah. Patabi ako!” - Josh
Hindi ako pinansin nila Ella. Ay, kinausap ko si Mama via Pay Phone kung nagtataka kayo kung bakit
telepono ang sinabi ko hindi cellphone. Tawa ng tawa lang silang lahat dun samantalang ako nakatitig
lang kay Ella. I’m trying to think of everything we’ve done before. Simula sa pagkikita namin sa airport
hanggang sa magkahiwalay kami. Naalala ko yung first kiss, first hug at first date namin. Masaya… oo
masaya. Hindi ko matatago yun.
“Naka-drugs ka ba?” - Ella
Bigla kong minulat yung mga mata ko nung narinig ko yung sinabi niya.
“Ako? Sa pagkaka-alala ko hinde”
“Kanina ka pa nakatitig tapos bigla kang pipikit tapos ngingiti. Ano ang ineexpect mong iisipin ko?”
“Wala. I’m trying to decide okay? Kaya pabayaan mo na lang akong gawin ang gusto ko. Tititig ako kung
gusto ko”
“You don’t have to be THAT serious”
“Apparently, I’m dead serious about this”
“Bahala ka. You still have 3 months and 2 weeks. Don’t rush yourself. Kung gusto mo may extension pa
ng time eh”
“No. 4 months is 4 months”
“Bahala ka Mr. Martin. Do your thing and I’ll do mine”
Pagkatapos niyang sabihin yun umayos siya ng upo at hindi nanaman niya ako kinausap. I kept staring at
her. No doubt she’s beautiful. Mas gumaganda pa siya pag tumatawa o kaya ngumingiti. Kaso biglang
nag-flash back nung umiyak niya. Fck. Nainis ako ng kunti kaya nasapak ko yung bote sa harap ko.
“Wala namang ginawang krimen yung bote ha. Hoy wag ka ganyan. Inosente yan” - Ella
Nagsitawanan ulit sila.
Nagtataka lang ako kung paano natatago ni Ella ang tunay niyang nararamdaman. Alam ko namang hindi
talaga siya sobrang masaya. I’m sure na kahit papaano may part pa rin sa kanya na malungkot. Anthony
died and she’s losing me. Or is she really losing me?
***
Pinuntahan ko si Stefanie ngayong araw at siyempre ginawa ko yung katulad ng ginawa ko kay Ella. So
far so good. Hindi naman ako nalilito na masyado. And I think I’ll keep my decision until it’s time.
Abangan niyo na lang after 4 months. Magpapasabog ako ng isang malaking decision. A decision that will
change everything.
“Nag-uusap pa rin ba kayo ni Ella?”- Stefanie
“Oo naman. I talked to her yesterday at mukhang hindi naman siya galit sa akin or kung anoman”
“She’s strong, isn’t she?”
“I know. She’s an amazing person”
“Mahilig ka talaga sa mga Mendoza ano? Baka naman pati kapatid ko ligawin mo na din”
“Hindi na. Okay na ako sa isang Mendoza”
“You’re taking this seriously. This 4 month-decision thing. Wow, you really love Ella huh? Siya lang ang
kauna-unahang tao nagpalito sayo ng ganito”
“She’s the first. Yeah”
***
“Grabe naman kadumi yang kwarto mo Josh!” - Ivan
Sigaw ni Ivan habang nandidiri sa paligid.
“I have no time to clean. Walang mga katulong eh”
“Sira ka pala eh. Pinag-dayoff mo silang LAHAT ng isang linggo” - Gabriel
Naka-sabat naman si Gab.
“Alam mo bang nakaka-turn off para sa mga babae ang pagiging makalat?” - Dennis
Pa-trivia naman itong si Dennis.
“I KNOW. OKAY. I KNOW. Andito ba kayo para makipag-usap o mangaway? Sabihin niyo lang. Ready na
ready naman itong kamao ko eh”
“Ang yabang. Pasalamat ka nga bumibisita pa kami dito eh. Wala kasi sila Ella sa bahay ni Caleb kaya
umalis na din kami” - Lance
ANO?! BAHAY NI CALEB?!
“GAGO LANCE! BAKIT MO SINABI?” - Ivan
“She’s staying at CALEB’S house?! ANO? TOTOO?!”
“Chill lang. Oo, matagal na siyang nandoon. Magalit ka kung gusto mong magalit. Tingin mo ba gusto
niya yun? Ano ba ang nag-force sa kanyang pumunta dun? Sige, sabihin mo” - Dennis
Nabara ako dun ah. Teka, ano nga ba? Fck. Yun yung tumira ako kila Stefanie tapos bigla na lang siyang
nawala na parang bula. Ako ang may kasalanan?
“I get it. Alam ko na. Pero asan siya ngayon?”
“Girls’ Night daw. Kasama niya si Chloe eh. Nasa isang hotel siya ngayon” - Lance
“With cousins?”
“Sinabi na ngang WITH CHLOE eh tapos tatanungin mo pa kung kasama mga pinsan niya” - Gabriel
“Tigilan mo nga ako Gab. Baka masapak kita ng tuluyan”
“I’m just answering your question. Tsaka kung kinakabahan ka man kung magkakagustuhan yung
dalawa, wala ka nang dapat alalahanin. Ella’s not yet ready to fall in love. After 4 months pa” - Gabriel
“Pagkatapos kong gumawa ng decision?”
“Malamang” - Lance
“Siguraduhin niyo lang. She’s still mine. Not by relationship but by heart. Alam ko namang mahal pa niya
ako eh”
“Ewan ko sayo. Kung makapagsalita ka parang wala kang ginawang KAHANGALAN ah?” - Ivan
Sabay-sabay silang tumayo tapos nagtatakbo papunta ng rooftop ng bahay. Parang tanga lang talaga ang
mag-babarkada.
Ella’s Part.
“Kung makayaya ka na mag-girls night parang wala kang problemang dinadamdam diyan, Ella” - Chloe
“I promised Anthony remember? I won’t cry. Ulyanin ka na ba, girl?” - Ella
“Sabagay. Teka, bakit mo ba biglang naisipan na papiliin siJosh? Alam mo bang masakit yun para sa
kanya?”
“Eh ako? Hindi ba masakit sa akin yung pinaggagawa niya? That’s why I broke up with him. Hindi naman
ako tanga na ipipilit ang sarili sa isang taong ayaw sa akin tapos in the end ako rin naman ang iiyak. It
doesn’t makes sense at all! Kung iibig rin lang ako sana sasaya ako hindi yung parang mamamatay na ako
sa sobrang lungkot”
“I know, sis. I totally get your point. Siguro nga it’s about time to talk maturely. So, babalik ka talagang
America pag hindi ikaw yung pinili niya?”
“Yeah. I made my word. Aalis talaga ako pag hindi ako ang pinili niya. Ikaw na lang ang bahala kung
sasama ka kasi alam ko namang may Dennis ka eh”
“Aww. Sasama ako sayo siyempre. Si Dennis na ang bahala kung sasama siya ano. Ma-gegets naman niya
kung bakit ikaw ang sasamahan ko hindi siya”
“Your boyfriend’s nice, Chloe. You’re lucky you know? Kasi siya ang first mo at mukhang mag-tatagal
kayo. Ay ang bitter ko naman masyado, HAHA!”
“Mahal na mahal mo talaga siya. I know it. I’m your bestfriend”
“Mahal na mahal ko nga talaga siya. Yung siraulong yun. Mahal ko talaga siya”
*************************************************************************************
***********************
A/N: Last update for today :)
650 reads for next update?
A/N: Dahil lagpas 700 na tayo, eto na ang update. XD
*************************************************************************************
*********************
Chapter Forty One
“Goodmorning, Ella”
“Josh? Anong ginagawa mo dito sa LIBRARY?”
“Ako? Wala lang. Belated Happy Ex monthsary nga pala”
Anak ng elepante naman oh. Nang-aasar ba to? Pasalamat siya nasa library kami at baka natapon ko na
sa bintana itong ungas na to. Kapal.
“Same here”
Ang date ngayon? September 16. Kaya nga Ex monthsary. Sinagot ko nga siya ng August 16 diba? Which
is exactly my birthday. Grabe kung kami pa rin ngayon mga 2 years at 1 month na kami by now. Parang
ang laking kawalan naman nito. 3 months na nga lang pala ang natitirang time na binigay ko kay Josh at
aaminin kong hindi ko malaman kung sino ba ang mas lamang right now kasi sabay kaming nilalapitan ni
Josh. Mukha ngang sineseryoso niya masyado yung sinabi ko. Isa lang ang masasabi ko, sana ako ang
piliin niya pero alam ko namang malabong mangyari yun kasi nga dedz na dedz siya sa pinsan ko. Hindi
ko naman masisi yun kasi aminado naman akong maganda talaga siya kahit medyo may ugali. Knowing
Josh, puro ganda lang ang hanap nito sa babae. Siya ang dakilang Chickboy ng school diba? Speaking of
school, nasapian ata ito ngayon at naisipang dumalaw sa library. Nandito ako ngayon kasi nagreresearch ako for some project at naka-aircon rin dito kaya masaya rin. Chloe’s not here with me.
Pinagsama ko muna silang dalawa ni Dennis at baka isipin pa nilang sagabal ako sa kanilang relasyon.
“So, you’re alone?”
“Nope. I’m with my books, laptop, papers, tables and chairs”
“Ang corny mo, Ella. Ano ba yang ginagawa mo?”
Kinuha niya yung isang upuan tapos tinabihan ako. Yung pwesto niya yung upong pang-tamad talaga.
“Programming. Project yan eh. Actually tapos na yung drawings and stuff. Role ko kasing i-combine lahat
to make it a game. Nasa gitna na ako ng process and so far it’s good”
“Tulungan kaya kita?”
Inakbayan naman niya ako tapos kinuha yung mouse. The hell. Ang kulit talaga nito eh.
“Bahala ka. Pero pag nasira yan ikaw gagawa lahat”
“Sige ba. Magaling naman ako mag-programming eh. Sabihin mo lang kung ano ba yung dapat itype
tapos ako na bahala”
At nagmamayabang pa ang loko ha. Feeling niya naman napaka-galing niya. Okay, aaminin kong
magaling talaga siya mag-programming. Nalalalamangan niya ako ng grade pag yun ang ginagagawa eh.
Alam niyo naman. DoTa freak siya.
***
“Oh, okay na ba itong ginawa ko?”
“Yup. Ang galing ng pagka-edit parang totoo. Paano mong ginawang 3D yun? Hanggang 2D lang kaya ko.
Kainis ka talaga! Lumamon ka siguro ng Computer kaya ang galing mo mag-programming!”
“Malay mo kumain talaga ako ng computer. HAHA! Teka, since wala ka namang kasama, I’ll treat you
Lunch tapos ihahatid na kita sa bahay niyo. Game?”
“Paano pag ayoko?”
“Bubuhatin kita palabas ng school at papunta sa sasakyan ko”
“Kikidnappin mo ako?”
“Kung gusto mo, sabihin mo lang at gagawin ko agad”
“Tara na ako. Either way naman pipilitin mo pa rin akong sumama sayo”
Sinara ko na yung laptop at kinuha ko na rin yung bag ko. Ang nakakainis lang talaga habang dumadaan
kami sa hallway, tama ba namang pag-tinginan kami ng LAHAT ng tao? As in buong campus.
Nagbubulungan pa nga sila eh. Feeling ko iniisip nila kung bakit kaming magkasamang dalawa kahit alam
nanaman ng buong mundo na break na kame.
“We’re famous again. Pag pinagsama talaga tayong dalawa laging nakakahakot ng atensyon”
“Our relationship made us famous hindi TAYONG DALAWA ANG FAMOUS. Tsaka sino ba namang hindi
magugulat kung ang mag-ex ay magkasamang naglalakad sa hallway habang naka-akbay pa ang
magaling kong ex boyfriend. Sige nga, i-explain mo”
I forgot to mention na inaakbayan niya pala ako simula pa nung pagkalabas naming dalawa sa library.
Grabe anong iisipin nila na dahil sa library nagka-balikan kami? That’s the weirdest thing ever!
***
“Nako, ang tahimik na niya oh”
Nakakainis talaga si Josh! Andito na nga kami sa loob ng sasakyan, sige pa din sa pang-aasary. Sapakin ko
kaya ito para matauhan?
“Ano, ikaw ba mag-dridrive o ako? Ang tagal mo i-start yung engine eh. Nakakainis ka talaga alam mo
yun? Parang wala lang sayo yung 4 months na binigay ko ah. Actually, we’re not allowed to have
breakfast, brunch, lunch, meryenda, dinner or midnight snack together!”
“Wala ka namang sinabing batas diba? Don’t worry, I’m trying to be fair, Ella. I took Stefanie to dinner
last night and it was a blast!” I’M NOT JEALOUS, I’M NOT JEALOUS, I’M NOT JEALOUS! He’s trying to
make me feel insecure. Alam ko yun. Nag-kikiller smile nanaman siya eh. Kung i-killer stab ko kaya ito
para manahimik na?
“Anong pake ko kung ‘it was a blast’ yung date niyo? Tss. Hindi ito competition, Josh. Tingin mo biro lang
to lahat? Bahala ka. Kung hindi ko nakikitang sineseryoso mo yung sinabi ko sayo, hindi ko na hihintayin
pa ang apat na buwan. I’ll go back to America immediately. WITHOUT LAME EXCUSES OF YOURS”
“I’m trying to look strong in front of you. Tingin mo ba hindi dumugo ang puso ko nung nakipag-break ka
sa akin? I just lost a girlfriend, Ella. And I’m about to lose her permanently if you leave. Tingin mo ba
sabay ko kayong dinedate kasi nag-twotwo time ako? Sira ka ba talaga? I’m doing this because THIS is
what you want. I’m trying to think of this. Lahat ng nangyari sa atin, iniisip ko silang lahat isa-isa. I want
to know who’s worthy for me. Sige, sabihin na nating nasaktan kita at alam kong hindi mo pa ako
pinapatawad until now pero tingin mo ba porket sumablay tayo ng unang beses ay ibig sabihin ay hindi
na tayo para sa isa’t isa? Maybe all of these are just obstacle we need to past. Nanghina ka, Ella. That’s
why you broke up with me”
Tumingin ako sa kanya tapos tumawa naman ako. “Okay, you’re taking this seriously. Kung naguguluhan
ka, choose Stefanie. She’s my cousin and I know she loves you. Siguro nga noon si Caleb ang laman ng
puso niya pero ngayon hindi na. Ikaw na. Diba yun naman ang gusto mo? Ang mahalin ka niya just like
the way you love her? Eto na yun, Josh. This is what you want since the very beginning. Diba gusto mo
siyang mapasayo? This is the moment you’ve been waiting for. Bakit ayaw mo pang i-grab ang
opportunity?”
“Kasi, pareho ko kayong mahal. Ayaw ko nang magkamali, Ella. Ayoko. Lalo na’t alam ko ang magiging
kapalit ng magiging desisyon ko. Isa sa inyo ang aalis, paano na lang kung mali pala ako? Masakit yun.
Kaya nga pinag-iisipan ko ng mabuti diba? I’m trying to be fair. Basta mangako ka, you won’t fall in love
with another guy until my time’s up. Okay? Say it. Say that you promise me”
“I promise…”
Deym. Nag-promise nanaman ako. Heto nanaman ang tangang ako. Promise dito, promise diyan. Ika
nga, promises are meant to be broken.
“We’re here”
Tumingin naman agad ako sa bintana. Bale, 4 na oras pala kami bumiyahe. Yung nakita niyong debate
namin sa taas, kanina yan bago umalis ng school.
The weird thing is, wala kami sa Marikina or Katipunan or Quezon City or Libis or Green Hills or Trinoma
or MOA or Megamall or ATC or Festival Mall. Parang villa siya na hindi talaga mukhang restaurant kahit
saang angulo ko tingnan.
“Nako. Ano nanaman bang pakulo to, Josh? Saang dako nanaman ba ng Pilipinas to?”
“Asa Laguna tayo. Bahay namin to eh. Wag ka mag-alala, safe naman dito”
“Kaso yung kasama ko, hindi safe”
“Grabe makapag-salita ah. Parang napakabait mong tao. Sinasapak mo nga ako eh”
“Gusto mo itry ko ulit sayo yun? Ang saya kaya. Para kang bata nun”
Ganito kasi yun, noon nung 5th monthsary namin, nagtalo kami kasi si Josh nansimula nanamang mangbabae kaya nung nag-sosorry siya, imbes na patawarin ko siya, sinapak ko siya. Oh diba? Na-trauma ata
siya kaya nag-behave na siya simula nun.
“Hindi na po, ser. Teka, hindi kaya anak ka ni Hitler?”
“CHE! Tigilan mo nga ako Josh. Feeling mo nakakatuwa ka ha. FYI, hinde”
“Tara na nga. Nasa 2nd floor yung kwarto mo tapos katapat naman ng kwarto mo yung kwarto ko”
***
“Grabe naman parang walang laman yung bahay niyo ah”
Kasalakuyan akong nasa living room at aliw na aliw ako sa mga painting kasi sobrang gaganda. Nagulat
nga ako nung nakita ko yung pangalang Hannah Marie sa gilid. Ngayon ko nga lang nalaman na magaling
pala mag-paint si Ate Hannah.
“Josh? Josh, asan ka?”
Kanina asa likod ko lang siya ah. Nako, ayoko ng ganito eh. Porket alam niyang hindi ako fan ng horror
movies?! LECHE TALAGA!
“Joshua, hindi ka na nakakatawa ha! MAGPAKITA KA NA!”
Matibay talaga siya ha. Ayaw talagang magpakita.
“HOY JOSHUA JAY DELA VEGA MARTIN, TIGIL-TIGILAN MO AKO HA! IT’S NOT FUNNY!”
Natatakot na talaga ako. Lalo na’t may naririnig akong nag-sisipag bagsakan sa Kusina at may scary
sounds pa talaga.
“Hay nako. Bahala ka na diyan, I’m going home”
Since lagi ko namang dala-dala yung bag ko, dire-diretsong lakad lang ang gagawin ko at makakalayas na
ako sa bahay na to.
“Saan ka pupunta?”
Napatigil naman ako sa paglalakad nun. O MAY KALABAW NA HINAGIS SA DAAN! Tama ba namang
nakatayo siya dun sa gate nila tapos may spotlight pa talaga?
“Uuwi na ako. May isa kasing taong nang-iiwan diyan eh”
“Hindi naman ako umalis eh. I was hiding. Bawal ka na bang pag-tripan ngayon?”
“GA**! BAWAL NAMAN TALAGA EH”
Ngumiti lang siya sa akin tapos bumaba dun sa gate nila. Tao ba to o aswang? Ang taas-taas ng gate nila
eh tapos wala lang yung pag-talon niya galing sa taas?
“Wag ka na nga mag-emote diyan. Pumasok ka na sa loob, dali na. Hindi na kita iiwan, okay?”
Napa-urong naman ako sa sinabi niya. Grabe, his eyes tell something.
“Edi wag mo ako iwan. Pinipilit ba kita?”
Nawala naman bigla yung smile sa mukha niya. Phew. Muntikan na ako dun ah. Baka kung hindi ko
napigilan sarili ko ang masasagot ko eh, ‘Promise yan ha? Akin ka na ulit?’ Hindi naman pwede yun diba?
Kailangan firm and steady lang ako especially pag kasama niya ako. Baka bumigay ako ng de oras.
“Ang sungit mo! Ay nga pala, may bisita tayo sa loob kaya dalian mo na”
Na-excite naman ako sa sinabi niya kaya mas naunahan ko pa siya papunta sa dining room.
“OMG! ATE HANNAH!”
“How are you?”
“I’m doing great! Uh, anong meron?”
“She wants to talk to you” - Josh
“You brought me here because of Ate Hannah?”
“Yes and I also brought you here because I want to talk to you” - Josh
So, kailangan talagang kausapin ako ng Martin siblings diba?
“Josh, layas na. Kami naman mag-uusap”
“Eto na, eto na” Lumabas naman agad si Josh.
“Dun tayo sa kwarto mo. Baka kasi umaaligid-ligid lang si JOSHUA eh” - Ate Hannah
Tumango naman ako at pumunta na agad kami sa kwarto.
“So, how are you?” – Ate Hannah
“Great. Pero paminsan-minsan naiinis kay Josh. Alam mo na siguro kung bakit”
“Anyway, I think your 4-month thing is magnificent! Alam mo ba, as in hanggang 3AM gising pa siya at
pinag-iisipan yun. Binabasa ko nga yung list niya eh. I don’t know kung para saan yun pero hindi ko rin
masabi kung sino ang leading. Josh is very weird. Totoo talaga. Ngayon ko lang siyang nakitang
nahihirapang pumili ng babae all these years. Ella, you rock! Grabe, di ko akalaing darating tong araw na
ito. Pinaka-hinihintay ko to since naging chickboy ang kapatid kong loko. He’s madly in love with the
both of you kaya sobrang serious siya. I can’t wait after 3 months! And he’ll announce it on Christmas
too! Bakit mo naman sinakto sa August 25 yung bonggacious announcement mo?”
“Ewan ko kung bakit. Para masaya? Or malungkot? Ewan. Basta ang alam ko, yun ang sinabi ng puso ko”
“Naks naman oh. ‘Basta ang alam ko, yun ang sinabi ng puso ko’ ka pang nalalaman ah.I’m glad that you
met Josh. Sana ikaw ang piliin niya hindi yung bruhang yun. Masama ugali nun, maniwala ka. Alamkong
pinsan mo siya but I’m just saying the truth”
“Hands down ako diyan Ate Hannah. AHAHAHA”
“Hannah na lang, Ella. Wag na Ate. 2 years apart lang naman tayo eh. Wag na masyadong formal.
Nakakaloka eh. Hannah na lang, okay?”
“Pero parang ang bastos naman nun”
“BASTA HANNAH NA LANG ANG KULIT MO EH. Tsaka, ikaw pa lang ang kauna-unahang babaeng naging
girlfriend ni Josh na naging sobrang ka-close ko. Siguro masyado tayo maraming same likes. Kayo na Josh
pag nagdikit nag-babangayan diba? Especially nung nagka-bungguan kayo sa grocery”
“HALA. Alam mo yun? Grabe, daldal talaga ng lalakeng yun. Yeah, I remember. Tinarayan ko talaga siya
nun. Paano ba naman parang papatayin ako. Mukhang serial killer eh. Ang daming piercings tapos may
kulay pa ang buhok. Ako nga hindi ganon eh. Nakakatawa lang at mukhang pinaglapit talaga kami ng
tadhana”
“Alam mo ba, dapat ako yung pupunta sa airport nun hindi siya? Kaso marami akong ginagawa nung
araw na yun kaya siya ang nautusan. Buti na lang talaga kasi kung hindi, baka hindi nag-cross ang
tadhana niyong dalawa”
So, si Ate Hannah este Hannah pala ang dapat kong makikilala hindi yung kumag na yun. Oh well,
masaya naman ako at nakilala ko si Josh eh. He made me smile, laugh and forget everything about Lloyd,
the bastard ex-boyfriend.
***
“Ella. Nakila Josh ka daw?” – Kuya Darryl
“Ah… oo eh. Bakit? Masama ba? I’m trying to be happy here?” - Ella
“Tingin mo ikaw ang pipiliin niya?”
“Ako? Tingin ko hindi. Isa pa, si Stefanie ang nauna hindi ako. HINDI AKO. Yun yun eh. Masakit kasi hindi
ako nauna. Ay botcha. Nagiging bitter nanaman ako eh. Tsaka, naka-settle na ang lahat diba? Flight,
house, school. Tapos na lahat ako na lang ang hinihintay.”
“Kung ikaw ang pipiliin, masaya ako pero kung hindi ikaw, okay lang din. Hindi ko naman pwedeng pilitin
si Joshua na ikaw ang piliin diba? Alam kong dictator ako pero pagdating sa mga ganyang bagay,
nawawala ang boses ko. Ella, promise me that you won’t cry if he didn’t chose you”
“I won’t cry, Kuya. Sige na, I’m hanging up. Thanks for the concern. Uuwi din ako bukas, papahiramin na
lang daw ako nila Ate Hannah ng mga damit. See you tomorrow.”
Call Ended.
“Pumayag yung Kuya mo?” - Josh
“Yup. Kanina ka pa ba nandiyan?”
“Hindi naman. Tumingin ka nga dun”
Tinuro naman niya yung sky. Parang sira lang kami dito eh. Nakatitig sa kawalan.
“Anong meron?”
“Shooting… star”
After niyang sabihin yun, biglang may dumaan na shooting star. Is this guy a psychic or what? Pero ako
naman eh napa-wish ng de oras. Sana ako ang piliin niya. Yan ang biglang dumaan sa utak ko.
“Anong winish mo?”
“Hmm. Ang winish ko, sana mawala na ang global warming”
Bingyan ko naman siya ng nakakainis na tingin kaya ayun. Naghabulan kami sa buong floor hanggang
mapagod kami.
Hindi ko talagang makaka-ila na mahal ko si Josh higit sa iba. Higit pa kay Lloyd. Siguro kahit break na
kami, mag-eenjoy pa din ako kasama siya. Siguro dahil sa dikta ng puso ko hindi ako nasasaktan kahit
alam kong nalilito siya dahil sa pag-ibig. Siguro hindi puro saya ang dala ng LOVE. Paminsan pwede ding
lungkot. Hindi naman mapipigilan yun. Pero sa tuwing nakikita ko siyang nakangiti pag kasama ko siya,
pakiramdam ko mahal niya pa din ako. Pero mas maganda kung wag mag-aasssume diba? Too much
assuming may lead to disappointment. Oh bagong lesson yan. Natutunan ko yan siyempre sa magaling
kong ex. Nag-assume ako na mahal niya pa rin ako kahit hindi na. Maybe this time the wheel of love
slightly turned. Balanced na ako in short. Hindi sobrang lungkot, hindi din sobrang saya.
“Ella” - Josh
“Hmm?”
“Kung ikaw ang pipiliin ko, papakasalan mo ba ako?”
“Siguro. Malay mo oo or hindi” I smiled.
“You’ll be mine forever if ever I’ll choose you”
“You have my word, Joshua Jay”
Another promise is made at exactly 12AM. They say fairytales end at 12 but as for me, it just started.
*************************************************************************************
*********************
A/N: Yon. Nagkaroon ng semi-kidnapan dito. :3
Hmm. 800 reads for next update? O___O
Don't forget to vote, comment and be a fan! :)
Chapter Forty Two
“I think the other one looks good on you. Masyado kasing madaming ruffles and stuff eh. It’s too...
distracting” - Ella
I looked at her again.
“Sure ka? Hmm. I think the other one looks good. Sige, I’ll take that one please” - Ate Ria
“Yey! My brother will surely be drooling on you this Saturday!”
“Aww. Thanks young sis. I’m so glad I brought you here!”
“Nah. That’s nothing. It’s for my brother’s happiness anyway. I’m just here to help. BUT, promise that if
something bad happens, call me up and I’ll do the punishment thing”
“Nakakatawa talaga kayong magkapatid, ano? Para kayong nag-babangayan pero at the same, sweet”
“I know that. Ganun talaga eh. Di lang obvious na concern kami sa isa’t isa”
The saleslady handed us enormous bags containing our dresses for the upcoming BIG EVENT! Sobrang
excited na nga ako eh. Actually, matagal ko nang alam pero ngayon lang talaga ako na-excite ng ganito.
Paano ba naman, my Kuya Darryl is getting married J
“Tomorrow na flight natin to Cebu diba? Then kayo mag-boboracay afterwards”
“Yes. Tsaka pede naman kayo mag-side trip eh. Wherever you want to go. Baguio, Bohol, Palawan. Any!”
“Oo nga noh! Mag-Palawan na lang ako. Isasama ko ang barkada at siyempre si Jason. Baka mag-drama
yun eh”
We don’t talk formally. Tingnan niyo naman kung gaano ako kagalang diba? So, my brother is now 22
years old. And yeah, ikakasal na siya at THAT age. Si Ate Ria (Kuya’s fiancé) is also 22 years old. Naging
sila since 15 years old pa lang sila Kuya. Actually, hindi ito yung ‘appropriate’ na kasal. Parang sa judge
muna sila ikakasal then pag 25 na sila, sa simbahan na. MAGIGING BRIDE’S MAID AKO AFTER 3 YEARS.
WOOOOO. Wow. After so many years, magkakahiwalay na kami ng baliw kong Kuya. I’ll miss him. L Pero
just like the world goes, hindi mo pwedeng laging kasama ang pamilya mo sa iisang bahay but your love
for each other will keep you together and form an unbreakable bond. Papunta na kaming NAIA ngayon.
Ang arte kasi ni Kuya gusto sa Cebu pa mag-pakasal sa harap ng isang judge. Loko talaga eh.
Chloe Villanueva Calling...
“Chloe!”
“So, how’s your shopping with you future sister-in-law?”
“Eto parang ikaw lang. Masaya din namang kasama. And wow, halos magkakasundo kame. And hello?
Magkaka-sister na din ako!”
“Sabagay. And oh, Josh called. Sabi niya ‘he’s i mproving’”
“Improving WHERE? Nako. Nantritrip lang yun noh tsaka he still have, 2 months. And I know that you
know that I cut our communication before. Wagas kasi mangulit eh”
“He’s trying to be sweet! De joke. Teka, nandito na kame sa NAIA”
“Kame OTW pa lang. Tss. Grabe,mag-chika ka na lang diyan. Or internet”
“Fine! K, I’m hanging up”
Call Ended.
Siguro after 3 hours narating na din naman yung airport. Mukhang yamot na yamot na nga yung iba eh.
Si Kuya naman, hindi ako pwedeng sigawan kasi hindi lang naman ako yung late. Oh diba? Wala siyang
laban ngayon.
Okay, recap muna tayo. So, Chapter Thirty Eight nag-end sa 3 months yung palugid ko kay Josh. Kaso,
nung mag-eend na yung month ng October, nayamot na ako kay Josh kaya ayun hindi ko na siya
kinausap kasi parang walang kwenta yung deal. Paano ba naman, umaga at gabi tinatawagan ako.
Parang sira lang eh. So ayun, I cut our communication. Si Stefanie naman… nasa Baguio kasi masyado na
daw naiinitan dito. Naka-cut na din yung communication kaya in short, loner si Josh ng ilang buwan.
Kanina lang siya tumawag ulit. Siguro hindi na matiis na walang kausap. Kasi as far as I know, hindi n sila
masyadong nag-uusap nila Dennis. Kasama ko nga yung buong barkada ngayon eh. Niyaya kasi ni Kuya
na sumama. Kaya eto, ang ingay sa airplane. Dinadaig nga yung headset ko eh. Grabe, pag pinag-sama
sama yung mga bunganga nila mas malakas pa sa elepante.
“Oh, oh, si Gab naman! Kanina pa ako eh!” - Ivan
Nag-babaraha naman sila ngayon. Tapos ang ingay ingay pa.
“Define maingay. BOYS” - Ella
“Chill ka na lang, Ella. Hayaan mo na sila. Ganyan naman talaga pag lalake, mabunganga. Parang Josh
lang” - Chloe
“Kung maka-Josh ka naman. Tsk. Nakita mong hindi ko na iniintindi yung mokong na yun pero
pinapaalala mo pa din”
“I know! Pero sa tingin mo ba, ikaw ang pipiliin niya?”
“Kung ako, edi ako. Kung hindi, edi hindi. Kahit masakit wala akong magagawa. Tsaka kung magsusuicide ako, he won’t be mine either way. Kaya mas mabuting magpaka-layo layo na lang ako kesa pa
maging aso kakahabol sa kanya”
“Alam mo paminsan, hindi kita maintindihan. Kung makapag-salita ka kase parang hindi mo mahal si
Josh pero mahal mo siya. AY BASTA! Ang labo mo talaga”
“Alam mo Chloe, may mga pag-kakataon na dapat hindi mo pinapakita ang tunay mong nararamdaman.
Lalo na pag nasasaktan ka. Hindi naman ako yung tipo ng taong makapag-drama, wagas kung may
problema. Hindi ako yung tipo ng taong dinadamdam ang lahat ng bagay. I’ve learned a lot. Tsaka, what
is mine will always be mine. And Josh is not mine, then, I have to let him go”
“The best ka talaga. Ang dami mong words of wisdom! Nakakadugo ng ilong. Sabagay, tama ka. Siguro
nga sa unahan, it may hurt pero in the end ma-rerealize mo na may taong inilaan para sayo at lahat ng
naging ex mo ay mga obstacles that would make you stronger. Yung tipong magiging dahilan kung bakit
magiging strong yung bond mo at nung soulmate mo”
“Yun nga. Pero, isa lang ang alam ko. Mahal ko si Josh. Basta if he’s not meant for me, it’s fine. I’ll never
forget him…”
Josh’s Part
Kanina pa ako nandito sa Cebu. Halos mamatay na ako kakahintay kila Ella. I-susurprise ko sana siya.
Ininvite din ako ng Kuya niya kaya wala naman sigurong masama kung pupunta ako. Since invited rin
naman ako. Gusto ko na rin kasi makita si Ella. Miss ko na siya eh. As in sobra. Nag-iba siya ng cellphone
number kase nakukulitan na daw siya sa akin. Wala naman akong magagawa dun. Hindi ko na siya
nakikita sa school. Ewan ko ba kung iniiwasan niya ako. Well, sana hindi. Lalo na’t ilang buwan na lang
pasko na…
After 6 hours…
“OM… JOSH?!”
“Hi Ella. Miss mo na ako noh?”
“Kapal mo ah! Teka, why are you here? Akala ko nasa Katipunan ka?!”
“Invited ako eh!”
“Let him be, Ella. Ininvite ko siya. Tsaka, it’s about time that the two of you will talk to each other. Baka
naman gusto niyong masama sa SMP?” – Kuya Darryl
“SMP? Ako? Bakit si Josh lang ba ang nagpapasaya sa akin? Hindi kaya!”
“Ouch. Ang sakit mo naman magsalita! Palibhasa nilalayuan mo lang ako eh!”
“Nilalayuan na nga kita pero tila ka namang magnet na dikit ng dikit”
“Malamang! Gusto kitang lapitan eh”
“Hindi ka na nakakatuwa ha! Tigilan mo nga ako!”
“Kinikilig ka lang eh! Gusto mo yakapin kita?”
“Hoy, over na yung kakapalan ng mukha mo ah!”
“AYIIIIIIIIIIIIIEEEEEEEEEEEEEEEE! Ang sweet naman ng DALAWANG mag-EX oh!” - Ivan
“Ano naman kung mag-ex kame? Tsaka, hindi pa kame officially break. You’ll find out on Christmas” Josh
“Malay mo si Stefanie ang piliin mo” - Ivan
“Malay mo hinde”
Nanahimik ang lahat ng tao sa sinabi ko. Si Ella naman nakatingin lang sa akin, mukhang gulat na gulat
din.
“Matutulog na nga ako. Nag-dedebate pa kayo diyan. Dun ako sa isang kwarto” - Ella
Nag-simula namang mg-lakad si Ella. Ang hilig niya talaga mag-walk out noh?
“Dun naman ako sa katabi niyang kwarto!” - Josh
*BAM* Ayun, binalibag ni Ella yung pinto.
“Wrong move” - Gabriel
“Oo nga, wrong move” - Ivan
“Ewan ko sa inyo. Tsaka, dun naman talaga yung kwarto ko eh” - Josh
“WEH!?!” - Chloe
“Oo nga. Kanina pa ako nandito eh. Nagulat nga ako nung pinili ni Ella yung kwarto sa tabi ko”
“Wow. Pinaglalapit talaga ng tadhana! Teka. Josh, talk to her. Don’t waste the opportunity pero
kailangan lagi mong tatandaan na yung Ella na nasa harap mo ay hindi yung Ella na girlfriend mo. Treat
her like A FRIEND”
“I will. Thanks” I headed to Ella’s door. Of course, I knocked and whispered my name to signal that it’s
me. The only thing I heard is the cabinet. I bet she’s putting her things in it.
“Need help?”
“Feel free”
She smiled.
Medyo marami-rami ang mga damit ni Ella. One week kasi siya mag-stastay dito. Akala ko nga pupunta
siya ng Palawan kaso sabi ni Darryl, next time na lang daw. Si Chloe naman at sila Dennis, 5 days lang
mag-stastay. Si Darryl, yung girlfriend niya pati si Jason, 3 days lang. Si Jason kase babalik na ng Marikina
tapos yung dalawa mag-hohoneymoon sa Boracay.
“Musta?”
“Eto, okay lang. I’m trying to enjoy every single moment in my life”
“So you’re enjoying THIS moment?”
“Wag mo nga ibato sa akin yun sinabi ko!” She laughed.
“Nag-dedate pa ba kayo ni Caleb?”
“Huh? We never dated. Even once. Well, more like a hang-out or something. Pero hindi date. Sobrang
layo”
“Ganun ba… Ano ba yan! Nag-seselos pala ako sa wala!”
“Tigilan mo nga ako. Naninimula ka nanaman eh”
“Seryoso ako. Nag-seselos nga talaga ako”
“Ewan ko sayo”
“Ayan pikon na siya. Tapos mag-wawalk out na yan”
“Ang galing mo talagang mang-asar noh? Lumayas ka nga! Iniistorbo mo lang ako eh”
“Papatulugin muna kita bago ako umalis”
“Anung tingin mo sa akin, BABY!?!”
“Oo. Baby ko~~”
“Yuck. Ang landi mo! Alis na kase!!!”
“Mag-toothbrush ka na”
“Eto na. Mag-totoothbrush na po”
Inirapan niya muna ako bago siya tumayo. Ang bilis niya talagang mabully noh? Pero aaminin ko,
sobrang cute niya pag napipikon. J
Approximately 10 minutes bago siya lumabas ng banyo. Grabe naman pag babae. Mag-totoothbrush na
nga lang 10 minutes pa ang aabutin.
“Ang tagal mo namang mag-toothbrush. Baka naman pudpod na yang ngipin mo”
“Malamang hindi lang yun ang ginawa ko sa banyo! Nag-hugas pa ako ng mukha at dinasalan ang toilet
bowl! Kainis! Lumayas ka na nga!”
“Matulog ka na”
Ilang ulit ko namang pinalo yung higaan na ibig sabihin ko eh humiga na siya at gagawin ko talaga yung
sinabi kong papatulugin ko siya. Nung una nanlaki pa ang mata niya pero ang sinabi lang niya, “Same old
Josh. Laging gusto akong panuoring matulog kahit boring”
Pagkatapos niyang sabihin nun she rolled her eyes then rushed to the bed. Tinulak pa nga ako eh.
Siyempre unang-una kong nahawakan eh ang kamay niya. Grabe, kasing-lamig ng bangkay.
“Lamig na lamig ka na ah”
“Malamang. Malamig na nga kamay ko diba?”
“Sige, para mabawasan” I gently hugged her.
Hindi siya huminga for 5 seconds pagkatapos nun naramdaman kong ngumiti siya. Hindi ko makita ang
mukha niya kasi nakatalikod siya sa akin. In short, patalikod ko nga siya niyayakap.
“Feeling better?”
“At least you’re not as cold as Edward Cullen without the sparkle”
“Alam ko. I’m not cold. I’m hot”
“Oo na, sige na. Hindi na ako makikipagtalo sayo at baka mas lalo pang lumala ang discussion na toh.
Nga pala, nabawasan na yung lamig na nararamdaman ko. You can let go now”
“Kinikilig ka lang eh” Pigilan niyo ako at baka ma-tulak ko to palabas ng bintana!
“KAPAL TALAGA NG MUKHA MO!!!”
“Shh. Ang ingay mo. Mas lalo kang hindi makakatulog niyan eh. Sige ka hindi ako aalis.I told you. I’ll
leave when you’re asleep kaya pag hindi ka pa matutulog mas tatagal pa toh. Your pick. Matutulog o
maglalaro tayo?”
“Yes, Daddy. Matutulog na po. Susunod na po. At baka MASERMONAN mo nanaman po ako” S
he closed her eyes at since pagod na pagod na din naman siya, nakatulog din siya agad. As she lost her
consciousness, I let her go, gently.
“You’re so beautiful. I can’t wait for Christmas anymore kung hindi sana ako naging tanga walang
masasaktan. I can’t say that I already made a decision. Ang masasabi ko lang sa ngayon eh… MAHAL
KITA. Sobra”
Siguro nga masyadong naging komplikado ang mga pangyayari nitong mga nakaraang araw at baka pati
kayo naguguluhan na din. Pero, may mga pagkakataon naman na parang may ginawa kang isang bagay
na akala ko mali pero yun pala tama o pwede ding vice-versa. Parang ganun ang pakiramdam ko. I felt
guilt. As if I lost something very important kahit hindi pa naman siya talagang nawawala sa akin pero
once I pulled the string, in just a snap, mawawala na siya sa akin. Siguro alam niyo na kung sino yun.
Siyempre ang one and only Mendoza, Ella. Pero hindi tulad ng dati, tira na lang kami ng tira. Basta kung
anong maisipan gagawin. Walang pakielam kung makakabuti ba sa kapwa o hindi. Tingnan mo yung
nangyari sa dapat na ‘deal’ lang. Nahantong sa totohanan na. Akala ko sa mga istorya lang nangyayari
yun. Kaya nga sa tuwing sinasabi ni Dennis noon na maiinlove ako ang sinasabi ko lang eh, ‘That kind of
story is so lame’ pero nakakapagtaka na I fell for a very lame story which happened to be true. Ngayon,
pinaubaya na sa akin ni Ella ang kapalaran. Sa desisyon na gagawin ko, magbabago ang lahat. Babaguhin
nun ang isang bagay na kailanman ay hindi na babalik…
Nung naramdaman kong nakatulog na talaga si Ella, umalis na ako agad pero dinahan-dahan ko lang
yung mga hakbang ko at baka isipin pa niyang ako na nga ang nagpapatulog ako pa ang may ganang
mang-gising.
“Mahal na mahal mo talaga siya noh?” - Caleb
“Oo. Mahal na mahal ko siya. Kaya pag gumawa ka ng hakbang habang hindi pa ako gumagawa ng
desisyon, sisiguraduhin kong mag-cecelebrate ka ng Pasko sa ospital”
“Chill ka lang, bro. Standby lang ako habang wala pang announcement”
“She’s the first person who made me realize what love really is, Caleb. Hindi ako papaya na aagawin mo
siya ng ganun-ganun lang”
“I know. Matagal ko nang alam yun. The moment I saw how you looked at her kahit alam kong deal lang
yun, may something pa din and it turned out, it was love. She’s amazing. Very amazing. Kaso, ang tangatanga mo lang talaga nung iniwan mo siya at pinayagan na ako ang sumalo ng lahat ng kapalpakan mo!”
“Alam ko kung saan ako nagkamali. Hindi mo na kailangan pang ipag-diinan yun. Isa pa, wala kang kaalam alam kung gaano ko talaga pinag-iisipan ang sinabi ni Ella. Sabi niya, hindi sila pareho pwedeng
mag-stay”
“Take your time. Matagal pa naman eh. Teka, sino na nga ba ang mas matimbang sayo?”
“Sasabihin ko sayo kung tutulungan mo ako”
“Anong klaseng tulong ba ang gusto mong gawin ko?” I grinned.
“I need you to do something on Dec. 24, 11pm. An hour before Christmas”
*************************************************************************************
*********************
A/N: Ano kaya yung ipapagawa ni Josh? o-o
Anyway, eto na ang pinangakong update! ^O^ At di ko rin alam kung kelan ang next update XD
Nga pala, 8 Chapters na lang at ending na. Kaya stay tuned! :)
Chapter Forty Three
Ella’s Part
Pagka-gising ko, hinanap ko pa talaga si Josh pero siyempre ako nanaman tong parang sira. Bakit ko
naman ineexpect na nandito pa din siya sa tabi ko eh in the first place bawal yun kasi hindi kame? Pero
nabasag din agad ang katahimikan sa kwarto nang bumukas yung pintuan. Sino pa ba? Edi yung taong
pinakamamahal ko at kitang-kita mo na masaya siya dahil abot-tenga ang ngiti niya. Masaya ba siya dahil
hindi na kame or sadyang, baliw lang talaga siya o pinanganak na siyang ganyan?
“Good Morning!” - Josh
Bungad niya sa akin at tuwang tuwa pa talaga siya nung sinabi niya yan ah! Ang sarap batuhin eh.
“Leche ka. Ang aga-aga sumasabak ako sa drama. Nako, baka ma-discover pa ako nito eh” - Ella
“Hala?! Ano nanaman bang ginawa ko? Kadarating ko lang ah”
“Yun na nga eh. Bakit ka ba kase pumunta sa kwarto ko?! I didn’t call you!”
“Ewan ko ba. Para bang may force na nagsabi sa akin na gising ka na at kailangan kitang puntahan kasi
baka nagugutom ka na at magiging kasalanan ko pa kung magkakasakit ka sa tiyan”
“Whoah. Ang haba ng sinabi mo pero wala akong naintindihan. Tsaka, ano ka may physic powers? Wag
ka nga feeling!”
“Ipapaalala ko lang na kaya ako pumunta dito kasi yayayain kitang kumain kaya mamaya mo na ako
sigawan. Kumain ka muna at baka mag-protesta na yang tiyan mo”
Speaking of rally sa tiyan, nararamdaman ko nga na na-digest na yung lahat ng kinain ko at kailangan ko
na i-refill.
“So, what’s for breakfast?”
“Beef Steak and Salad. Wala kase yung mga tao dito. May pinuntahan kasi eh. Sa Venue ata para sa
kaininan mamaya. Actually, tayo-tayo lang yun pero pinaghahandaan talaga nila. Ako yung nagluto
niyan. Sorry kung masyadong simple. Yan lang ang naisipan ko nung nakita ko yung laman ng ref. Kesa
naman itlog lang ang lutuin ko, nakakahiya naman sayo. Tsaka para ka kayang hyena kung kumain”
“Mamaya na kita reresbakan at kakain muna ako. Pero Josh, at least may kaya kang lutuin”
Tumayo na ako at naramdaman kong mag-rarally na nga ang tiyan ko. Ang kinaibahan lang ng rally sa
tiyan sa rally sa kalsada eh, walang pulis sa tiyan kaya bugbog sarado talaga.
“Anong masasabi mo sa luto ko?”
“Alam mo naman siguro ang ibig sabihin ko kapag sinabi kong, walang pagkaing di masarap sa taong
gutom diba?”
“Anung punto mo, Ella? Nang-aasar ka nanaman ba?”
“Eto naman hindi mabiro! Okay lang naman yung lasa eh. It tastes like an ordinary beef steak and as for
the salad, okay lang din”
“Buti naman at nagustuhan mo. Mamaya nga pala pahangin tayo sa labas habang maaga pa”
Oo nga eh. Sobrang aga pa. 5am pa lang ng umaga. Tapos si Josh malamang 4am pa lang gising na yan.
Iba talaga pag sa ibang lugar ka natutulog, hindi ka sanay!
“Sure. Tsaka, wag mo ako tingnan ng ganyan habang kumakain ako. It’s very… distracting”
“Staring is rude. I know but if I get to stare on the most beautiful girl on this planet, I’ll never take my
eyes of her. Just like what I’m doing right now”
“Naks naman. Ang dami mong alam ah! Wag mo nga ako gawing bola-bola,okay. Matalino ka na. Ang
dame-dame mo kaseng alam! Daig mo pa ako. Sige, ikaw na ang the next-Albert-Einstein”
“Ayoko nun”
“Ang choosy ni Lolo! Kung ayaw mo ng Albert Einstein, anong gusto mo?”
“Gusto ko, your future husband LANG”
Tumahimik na lang ako sa sinabi niya. Okay, aminado naman ako na deep na deep na deep inside my
heart kinikilig ako at oo, kahit pagbaliktaran mo ang north and south pole hindi pa din mawawala ang
kilig feeling na ito. Tsaka sino ba naman ang hindi kikiligin pag sinabihan ka ng taong ganyan mo diba?
Kahit pabiro yun, paniguradong may maiiwang ‘mark’ yun sa puso mo. Right Girls?
“Ngiti ka ng ngiti ah Nabaliw ka na yata sa akin”
“Ewan ko sayo. Tapos na ako kumain. Hintayin mo na lang ako mag-toothbrush tapos mag-lakad na tayo
sa labas”
At siyempre naramdaman kong tatalak nanaman etong si Martin kaya ginawa ko na ang grand exit for
the day. No other than my famous trick para makawala sa isang sitwasyon, ang pag-WAWALKOUT.
“UY! ELLA! DI PA TAYO TAPOS MAG-USAP! ELLA!”
Etong bruhong to. Kahit kalian talaga ang landi!
***
“Matagal-tagal na nung huli natin tong ginawa”
Sa totoo, lumilipad ang utak ko ngayon. Ang aga-aga pa kase. 5:30 pa lang ang lumalabas na ang araw.
Sobrang ganda. Dun nga ako nakatingin eh.
“Ella?”
“Huh? May problema ba? Ay, sorry. May iniisip kasi ako”
“Kung ikaw may iniisip, ako may sasabihin kaya mamaya mo na paliparin yang utak mo at making ka
muna sa akin”
“Okay. Fire it”
“I’m sorry. For Everything. For the pain I caused, for the tears that you shed because of me, for the
frowns you…”
“Stop. Stop it now, Josh. Sapat na magkasama tayong dalawa ngayon. Dun pa lang Masaya na ako. Hindi
ko kailangan ng sorry mo kasi wala ka namang ginawang kasalanan. Confused ka lang masyado. Kaya nga
ako na ang gumawa ng hakbang para wala nang masasaktan. Sana maintindihan mo yun. Kaya please,
tama na. Pinapaiyak mo lang ako pag nag-sosorry ka eh!”
“Sorry. Hindi ko naman alam eh! Malay ko bang yan ang saloobin mo. Basta, wag kang iiyak. Baka magsosorry nanaman ako. Mamaya masanay na ako at pag iiyak ka lagi kong sisisihin ang sarili ko”
“Ang OA! Nakakainis sa sobrang pagka-OA! HAHAHA! Hindi naman ako iiyak as in iiyak onoh! Siyempre
parang expression lang yun”
“Alam ko naman yun eh. I’m just trying to make you feel better”
“Everytime I’m with you, I feel better”
“Ano? May sinasabi ka ba?”
“Ang sabi ko, pumunta ka nang ENT at baka may malaki nang BARA diyan sa TENGA mo”
“Uulitin mo lang ayaw mo pa! I want to hear it again that’s why I asked you to repeat it and it that
doesn’t necessarily mean that I didn’t heard it. Honestly, narinig ko”
“Narinig mo naman pala eh! And I don’t want to repeat it!”
“Ako na lang mag-uulit. Ella, everytime I’m with you, I feel better”
Hinampas ko siya sa braso pero this time, malakas kung malakas. Napa-ARAY! Pa nga eh. Palibhasa kasi
bihira lang makaramdam ng feeling na kinikilig ang mga lalake at iba rin ang method ng pag-eexpress
nila ng ‘kilig’. Ang napapansin ko, ngingiti ngiti lang sila sa isang sulok at aakalain mo talaga silang baliw.
“Ayan. Kinilig ka na talaga ng lagay na yan. Grabe, napaka-spontaneous mo naman pag kinikilig. Para
kang makakapatay ng tao eh. Dapat pala pag pakikiligin kita walang kutsilyo sa paligid at baka masaksak
mo pa ako ng di oras”
“Hoy! Ang OA ah. May utak naman ako kaya hindi ko gagawin yun. Isa pa, kung gagawin ko man yun edi
sana matagal ko nang ginawa”
“Ngayon naman pinag-babantaan mo ako! Ang kulit mo talaga. Pa-hug na lang ako!”
“Hindi pwede. Pabalik na sila Kuya kaya mas mabuti kung babalik na tayo at baka mamaya kung ano
pang iisipin nila lalo na’t TAYONGDALAWA ang MAGKASAMA”
“Ba’t naman sila mag-iisip ng kung ano-ano? Iniisip ba nila i-tatanan kita? Mas makakabuti naman kung
ikakasal tayo”
“Kasal na agad? Di ka naman excited masyado? Ni hindi nga ‘tayo’ eh”
Then BOOM! Nanahimik kami pareho sa sinabi ko. Oh noh. I think I made a wrong move. Hindi ko dapat
sinabi yun!
“Oo nga naman… hindi pala tayo. Dati lang pala. Sorry, nakalimutan ko”
Bakat na bakat sa mukha niya ang disappointment. Ewan ko ba kung bakit at kung saan siya madidisappoint.
“Okay lang. Hindi naman maiiwasang ma-bring up yung topic na yun. Isa pa, hindi pa naman tayo official
na break eh”
“In short may pag-asa pa? Ella, anong mangyayari pag hindi ikaw ang pinili ko? Anong mararamdaman at
gagawin mo?”
“Sige dun muna tayo sa mararamdaman ko. Siyempre una, mag-proprotesta ako kasi hindi ko kayang
tanggapin. We’ve been together for a year at hindi pa kasama dun yung mga buwan na magka-MU tayo.
Hindi kita madaling makakalimutan, Josh. Sana hinding-hindi mo makakalimutan yun. Siguro nga hindi
ko matatanggap sa simula pero darating din ang panahon na mamumulat ang mata ko sa katotohanan
na, you’re just another obstacle at hindi naman pwedeng parating nag-mumukmok par a sayo. Magmomove on at pagdating ng tamang panahon, makikipag-kaibigan ulit ako”
“Buti naman. Baka mamatay ako pag hindi ka na makikipag-kaibigan ulit sa akin. Pagdating nga lang ng
tamang panahon. Okay, ano namang gagawin mo?”
“Simple lang. A promise is a promise. Well, more like a boundary. Kaya once na hindi ako ang pinili mo,
hindi mo na ako makikita after an hour. I’ll be on my way to NAIA and kung nagkamali ka sa desisyon
mo, hindi pa din ako babalik and if you want to know if I’ll come back then sasabihin ko na. Hindi na ako
babalik pa dito pag pumunta ako sa States. Siguro bibisita lang pero hindi permanent stay”
“Ganun ba… sige alam ko na yung magiging consequences sa gagawin kong desisyon. Salamat ng
marami”
“Kayong dalawa ah! Nag-dedate na kayo ah. Wala pang pasko!” - Ivan
Kanina pa kami naglalakad pabalik ng bahay at hindi ko talagang ineexpect na nandito na sila. 7am na
kasi. In short, matagal-tagal din kaming naglalakad sa labas. Naramdaman ko na nga yun init eh.
“Ayiiee! Bati na sila!” - Gabriel
“Bakit nag-away ba kami?!”
Sabay pa talaga naming sinabi yun ah! Kami ni… Josh.
“Ayun oh! Sabay na sabay pa talaga sila oh! Ayiiee, bagay na bagay talaga! Mr. and Mrs. Martin!” - Lance
“Tigil-tigilan mo nga ako, Gab! Kanina pa kayo ni Lance ah. Umayos kayo kung ayaw niyong palayasin ko
kaya dito!!! Teka, where’s Chloe and Dennis?”
“Pumunta sila sa mga Souvenir Shops” - Gabriel
“Bakit gusto mo pumunta dun?” - Josh
“Pwede ba? Pero kung ikaw kasama ko, di bale na lang. CALEB! SAMAHAN MO NGA AKO!” - Ella
“Hindi na. Si Josh na lang isama mo. Baka magalit pa yan sa akin, delikado na” - Caleb
Nagtalo pa kami sandali pero nag-ending din ang pag-aaway namin. Si Josh nga ang kasama ko sa
pagpunta sa mga shops. Nag-sasakyan kame siyempre. Ang layo nun eh. Pasaway kasi yung mga kasama
ko. Masyadong mapilit eh. Si Caleb, Ivan, Lance, Gab and even Kuya and his girlfriend ayaw akong
samahan! Pinagtulungan talaga ako ng mga toh! Kaya no choice. Si Josh na lang ang sinama ko kesa
namang wala diba? Kaya eto, kahit sobrang close naming kanina parang ngayon hindi naman kilala ang
isa’t isa. Paano ba naman hindi kami nag-papansinan?
“Alam mo… nasaktan ako nung niyaya mo si Caleb kanina” - Josh
“Alam ko. Nakita ko yun sa mukha mo kanina, na-hurt ka talaga. Sorry, ayoko kasing pine-pair up sayo
lalo na’t wala na akong karapatan ma-pair up sayo” - Ella
“Bahala ka kung anong gusto mong isipin, Ella”
“Bahala talaga ako noh! Teka, ever heard of Christmas Dance?”
“Yung ritual ng school na di ko naman maintindihan kung para saan. Oo, I’ve heard of it”
“Masaya ba dun? Gusto ko kasing pumunta eh. Sabi nila maraming stalls sa school ng araw na yun tapos
ma-fefeel mo talaga ang Christmas Spirit then pag 11:45 na ng Dec. 24 sisimulan na ang Christmas
Dance. Sasayaw kayo ng partner mo for 15 minutes and sabi nila, makakatuluyan mo daw ang taong
kasayaw mo pag sapit ng 12AM which is Dec. 25. So, pupunta ka?”
“Walang problema, pupunta ako. Tsaka, yun naman talaga ang dapat mangyari eh”
“Ha? Mangyari ang ano?”
“BASTA!”
Hindi ko na siya kinulit pa pagkatapos nun. Nakadating na kasi kami sa mga stores. Hindi ko naman alam
kung nasaang lugar na kami. Nagkita pa nga kami nila Chloe after ng isang oras ng paghahanap. Ang laki
kasi ng lugar. Dun na rin kami kumain, ulit, kasi gutom na kami kakalakad. Sila Kuya naman hindi ako
tinext or tinawagan siguro dahil alam naman nilang kasama ko si Josh kaya hindi ako mawawala.I guess,
my family trusts Josh more than anyone. Sana, ako ang piliin niya. Sa totoo lang pati ako nasaktan sa
mga sinagot ko sa tanong niya. Sobrang sakit, siguro nga ganun ko siya kamahal.
*************************************************************************************
**********************
A/N: ETO NA ANG UPDATE! Sorry natagalan :)
7 more chapters before Finale! So, keep tuned!
Chapter Forty Four
Back to school nanaman ang drama namin ngayon. Actually, hindi ako nakikinig sa klase ngayon lalo na’t
hindi ko naman maintindihan ang mga pinag-sasabi ni Sir at mas lalong wala akong balak na intindihin pa
yun. Kaya eto, pinaglalaruan ko na lang yung ballpen ko at baka sakaling ma-aliw pa ako kahit papaano.
2 weeks after nung ‘kasal’ nila Kuya.
Hindi ko namang masasabing official kasal yun kasi hindi naman sa simbahan pero at least prinove na ni
Kuya kung gaano niya kamahal ang girlfriend niya. May sarili na silang bahay kaya hindi na niya ako
maasar at mas lalong wala na akong aasarin kasi wala na sila sa bahay. Si Jason naman pinabalik na ni
Daddy sa States kaya bumalik na siya dun. Home Alone nga eh. Si Chloe, pinapabayaan ko na lang na
laging makipag-date kay Dennis. Isa pa, halos ilang buwan ko din siyang kinadena sa akin kaya oras na
pakawalan na yun. Mukhang sabik na sabik makipag-date sa boyfriend eh. Si Ivan naman, mamaya pang
hapon yung klase tapos 6 ang end. Same as Jane. Si Caleb at Josh, hindi ko classmate pero morning
kaming tatlo kaya kahit papaano eh nagkaka-salubong. Si Caleb, friends kung friends sabi niya. Hindi na
rin raw niya ako gusto pero ready pa rin siyang maging crying shoulder ko in case of emergency nga daw.
Lagi na nga silang mag-kasama ni Josh eh! Simula nung umuwi kami galing Cebu para na silang kambal
tuko at hinding-hindi na mapaghiwalay. At ang tawagan nila, “PAREEEEEEEEEE!!” with elongated E pa
talaga sa dulo. Paminsan para silang lasing na naglalakad sa hallway. Paano ba naman mahilig maggibberish talk ang loko? Pero dedma lang sa akin. Kung tutuusin, mas mabuti na yun kesa pa may
digmaang nagaganap. Nung high school kami ganun ang laging theme ng dalawa pero ngayong college
na kame, mas close pa silang dalawa kesa sa amin nila Chloe!
Si Stefanie? Asa Baguio pa din siya and mukhang walang balak bumalik. Sabi ni Kuya, babalik lang daw
siya pag Dec. 21 na. Ako naman eh party party lang with matching tequila and vodka nung sinabi ni Kuya
yan. Hindi naman sa sinasabi kong ayaw kong makita si Stefanie. Ay teka, ayaw ko nga talaga siyang
makita. Sigurado naman akong enjoy na enjoy siya dun at sagana ang news feed ko sa Facebook na puro
posts niya at naiirita na talaga ako kasi paulit-ulit lang naman. Kulang na lang bawat bahay sa Baguio
pasukin niya tapos mag-pictorial dun sa sobrang dami ng pictures. Madami ngang nag-lalilike pero
mukha namang pilit yung ngiti. Nakakainis talaga, parang ewan lang eh. Ako nga, ilang buwan at taon na
ako sa Pilipinas pero mas kunti pa ang pictures ko kesa sa kanya. More like kung ako may 200 pictures
siya 10 times sa dami ng akin. Malamang nag-iinit na ngayon ang camera at SLR niya sa sobrang pagpipicture.
Okay next. My parents. Mom and Dad won’t be here as usual pero ang buong sandatahang Mendoza
naman ang pupunta dito. Particularly, my cousins and other relatives or some second or third family na
parang mga tigre at leon kung umasta. Di ko alam kung anong gagawin nila dito pero sana naman hindi
puro pang-kalokohan lang at baka mapalipad ko sila ng hindi oras. Na-eexcite akong makita sila na hindi
ko maintindihan kasi knowing my cousins alam kong hindi sila basta-basta uuwi dito sa Pilipinas. Hindi
naman sa ayaw nila o ano, sadyang tamad lang sila mag-schedule ng flight at bumili ng ticket. Nagulat na
lang ako ng meron akong 50+ na notifications yun pala puro wallpost lang na nag-sasabing pupunta na
sila. Ang dami namin noh? Yung iba ko kasing pinsan may mga anak na at siyempre asawa kaya mas
lalong kumapal ang family tree namin tapos madadagdagan pa yan kasi kinasal na si Kuya. Speaking of
Kuya, nasa prescon siya ngayon together with her wife para sagutin ang mga tanong ng mga reporters.
Alam niyo na, family thing. Naging issue pa nga yung girlfriend ni Kuya before. Parang ang big deal kapag
may girlfriend ka tapos anak ka or related sa mga taong sikat sa kahit anong industry. Well, our family sa
business industry malaki ang hatak. Masaya nga kami kasi never pang na-bankrupt ang company.
“Okay, class dismissed”
Yan lang ang isang bagay na naintindihan ko sa mga ni-lesson ni Sir ngayong araw. Ang sipag ko talaga
noh?
“PAREEEEEEE, MUSTAAAAAAAAA?” - Caleb
Nako, andito na sila. -______-
“OKAY LANG PAREEEEEEEEE!” - Josh
Nagsisimula nanaman ho ang mga kalokohan ng dalawang mag-pinsan na sina Joshua Jay Dela Vega
Martin at si Caleb Dean Guevarra Dela Vega. Nag-eecho pa talaga sa buong hallway yung mga sinasabi
nila at nararamdaman ko naman na may mga nakalalasong tingin sa akin. Of course, from the girls. Sa
sobrang ‘kagwapuhan’ nilang dalawa, naging heartthrob nanaman po sila at kagaya ng nangyayari sa
high school, sinasasabihan nanaman nila ako ng ‘malandi’ and the like pero ako no comment lang kahit
gusto ko silang ihulog galing third floor kasi nakakasakit na sila ng damdamin.
“Ella, ang snob mo ngayong araw ah” - Josh
“Sorry, wala akong kilalang baliw eh”
“Baliw? Ako?”
“Ay hinde. Ako, ako. Kaya nga kinakausap kita diba? Baliw means ikaw. And ikaw means Josh. Ikaw lang
naman ang Josh na kilala ko eh”
“Mamaya na lang yan, sumama ka na lang sa akin”
“San tayo pupunta?”
“Greenbelt”
“Greenhills!”
“Greenbelt kung greenbelt! Ang dami mo namang arte eh”
“Ano bang gagawin natin dun? Meron ba?”
“Sumama ka na lang! Ang kulit-kulit mo naman eh. Dalian mo na, sasama ka ba?”
“OO NA!”
In a matter of seconds, naramdaman ko naman na kinakaladkad na ako papunta sa sasakyan ni Josh.
Mapupudpod na nga tong sapatos ko sa kakahila niya sa akin. Mukha namang alam niyang iritado na ako
sa kanya pero sige pa din siya sa kakahila. And si Caleb? He refused to join kaya ako napairap sa kanya ng
di oras.
“Seatbelt”
And of course. Si Josh nanaman ang nag-lagay ng mahiwagang seatbelt sa bewang ko.
Stinart na niya yung engine pero ako, silent mode pa din.
“Ano na? Nawala nanaman ba yang boses mo?”
“Di naman. Alam mo, you’re very weird today. Bigla yata kayong naging close ni Caleb?”
“Masama bang mag-bagong buhay? Tsaka, Christmas is near. We should learn how to FORGIVE and
FORGET”
Yes, he said that with a STRESS on FORGIVE and FORGET.
Since siya rin tong nag-prisinta na mag-usap kami, pinagbigyan ko na. Nag-palitan lang naman kaming
dalawa ng kwento tungkol sa mga nangyayari nung mga nakaraang araw. Pati na nga din yung pagtulog
at panaginip ni Josh eh nasama na din. Ako naman, minimized lang ang sinasabi kong stories. Siyempre
medyo nasa ‘awkward’ atmosphere pa kaming dalawa kahit sabihin pa nating mag ‘ex’ kami. Siguro
naman lahat ng mga taong nagbabasa nito ay alam na mahal ko si Josh and yung lalakeng yun naman…
hindi mo malaman kung inlove ba siya or hindi because he always gets this confused feeling about love.
“Baka naman may bago ka nang boyfriend, Ella?”
I looked at him wearing my what-the-hell face.
“Kung meron man, wala ka na dun!” Ginulo ko naman yung buhok niya at bilang ganti niya, mas ginulo
niya ang buhok ko.
“Si Josh gumaganti sa babae! Bading ka noh!”
“Asa ka. Meron bang bading na nagmamahal sa babae? Sige nga!”
Tumingin siya sa akin ng nakangiti. By that moment, nag-flash back nanaman ang lahat ng nangyari sa
amin dati. Starting from the very first day that we met until now. Yung ngiti niyang yun, it’s the same
smile that he showed me when we met at the grocery store. The ‘freaky’ smile of Josh. Ngayon ko lang
na-appreciate yung ngiti niyang yun. Paminsan kasi pag ngumingiti siya ng ganun, gusto ko siyang
ihampas sa pader kasi nakakairita yung mukha niya. Mala-manyak ang mukha niya eh.
“Pft. Whatever!”
I rolled my eyes at umayos na din ng upo.
Tuloy tuloy lang ang pag-uusap namin na para bang ang dami naming gustong ikwento sa isa’t isa. But
there’s this one thing that I noticed, he never stopped looking at my eyes. Pag titingin siya sa akin, laging
straight to the eye. Weird, hindi naman niya ginagawa yun before eh. Or, ginagawa niya na yun pero
hindi ko lang pinapansin?
“Wagas toh maka-eye to eye contact ah!” - Ella
“I’m just trying to look serious, okay? And besides, kelan ba ako huling nakipag-usap sayo ng ganito
katagal?”
He’s right. Siguro nga nag-uusap kami pero hindi naman ganung katagal. Parang 10 minutes silence then
5 minutes talking. Aaminin ko na naiilang ako kay Josh kasi paminsan sobrang unexpected ang mga
ginagawa niya. Saan ka nakakakita ng mag-ex na nag-dedate? Mag-ex na laging magkasama? Mag-ex na
hindi mo maintindihan ang gustong gawin sa buhay? Sa aming dalawa lang yun eh. Si Josh… hindi siya
yung tipo ng ex na pagkakamali. And not to mention, hindi ko pa sinasabi sa kanya ang tungkol kay
Lloyd. Should I tell him? Baka kasi bigla niyang ibunggo sa poste yung sasakyan pag bigla ko sa kanya
sinabi yun eh. Pero mas makakabuti na din siguro kung sasabihin. Better late than never nga diba?
I breathed hard.
“Josh… paano kung malalaman mong hindi ikaw ang first boyfriend ko?”
“Bakit hindi ba?” Nawala naman bigla yung ngiti sa mukha niya kaya lalo akong kinabahan.
“Uh… kasi…”
“Kung hindi ako… okay lang”
“My first is Lloyd”
He laughed.
“Lloyd? Yung kumag na yun? FIRST mo? Eh wala naman palang kwenta ang first mo eh”
“I know. Isa siyang malaking pagkakamali!” I laughed with him. “Pero okay lang sayo?”
“Kung siya ang naging dahilan kung bakit naging kung ano ka ngayon, okay lang”
“I mean you’re not hurt or whatever?”
“I’m hurt. Okay? Hindi ko ineexpect na hindi pala ako ang first mo pero wala naman akong magagawa
dun eh. It’s your life not mine. Hindi ko naman pwedeng idiin na ako lang ang taong dapat mong
mahalin. I have to accept the fact that hindi porket may gusto ako ay mapapasaakin yun. Think mature
kumbaga. Pero si Lloyd as your first boyfriend? The guy who rejected you? Nah. Siya ang pinaka-huling
taong nasa listahan ko na pwede mong maging first”
“Yeah, the guy who rejected me became my first. Weird noh?”
“Love is weird. And crazy”
“Well I guess pwede na akong makahinga ng maluwag kasi sinabi ko na sayo”
“Anong pwede ka nang makahinga ng maluwag? Bakit ngayon mo lang sinabi yun?”
“Nako, Josh! Walang ganyanan. Pinapa-kaba mo naman ako eh”
“Joke lang. Hindi ako galit. Naiinis lang. Teka, andito na tayo” Napatingin naman ako sa harap. Yep,
narating na nga namin ang Greenbelt.
Nag-park lang kami tapos hinatak na ako ni Josh papalabas. He was holding my hand, actually.
“Paki-bitaw” Tapos tinuro ko naman yung kamay na hawak-hawak niya.
“Nah. This is better” Nag-sway siya ng kamay kaya pati ako napasway na din ng kamay. Loko talaga eh.
We went around the mall for 2 hours then we decided to watch a movie. Josh chosed it kaya hindi ko na
tinanong kung anong title ng movie. 3D ang pinili niya kaya nag-suot kami ng glasses. Eto namang si Josh
parang isip bata at tinatanggal tapos binabalik yung glasses. Sabi niya, he’s trying to differentiate the
movie with 3D glasses and with not. And his conclusion? Not much difference. He even said that with a
pouting face! Natawa na nga lang ako sa ginawa niya eh. Paminsan talaga nagiging isip bata ang mga
lalake noh? Pero they look cute everytime they do that. Or not at all? Joke. Natapos ang movie mga
bandang… 6:40? We went out for dinner and again, Josh chosed it. Tinatamad kasi akong mamili kaya
siya na lang ang pumipili for the both of us. Maganda naman ang taste niya.
“So, how’s today’s trip?” He looked at me.
“Fun. I really enjoyed. Not to mention I have LT’s tomorrow!”
“Really? Alam ko namang nag-review ka na over the weekend eh”
“Sabi ko nga. Alam mo nang nag-aral na ako”
“After nito may pupuntahan tayo”
“Saan?”
“Just wait and see…”
Mabilis naman kaming natapos kumain. Hinawakan nanaman niya yung kamay ko. Umalis na kami ng
Greenbelt and I don’t have a single idea kung saan kami pupunta. 7:15 na ngayon . Plus 2 hours of
driving papunta kung saan, 9:15PM.
“We’re here” We stopped in front of a park which I’m not familiar with. May mga lights pa at kung ano
mang decoration.
“Wow…” Nakahawak pa din si Josh sa kamay ko. Nagulat naman ako nung bigla niya akong hinatak.
“I just want you to know that I miss you. I miss you, Ella” Binitawan niya ako. He handed me a big teddy
bear. A very cute teddy bear. Tiningnan ko naman yung pangalan
“Thank you, Josh” Ngumiti lang siya sa akin. Nilapitan niya ako… he hugged me, tight.
“I know what you’re thinking. Alam kong nalilito ka sa mga ginawa ko ngayong araw. I know that you
want to know if I chose you or not. Paminsan iniisip ko, minahal ko nga ba ulit si Stefanie nung bumalik
siya? Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Tama bang mag-mahal ng dalawang tao? Hindi diba? Siguro ito
ang dahilan kung bakit ako nalilito. Ginagawa ko kasi ang isang bagay na alam kong mali. Pasensiya na,
Ella kung pati ikaw nadadamay sa kalokohan. I decided to go on a date with you para malaman ko kung
may pag-asa pa ba ako sa puso mo. And I’m glad that I still have a spot in your heart”
“You always have a spot in my heart, Josh. Thank you for everything. Pero promise me one thing”
“Ano?”
“Wag ka ngang mag-drama ng ganyan! Di bagay eh!” We ended the night with our laughs. Hinatid rin
ako ni Josh sa bahay. I really enjoyed our date. It was sweet and unforgettable. Thank you, Joshua.
*************************************************************************************
**********************
Ang tumal ng reads natin ah? Ano, itutuloy ko pa ba 'to o wag na? :>
Vote.Comment.Be a Fan. <3
Chapter Forty Five
Fast forward muna tayo ha? 2 weeks after ng date namin Josh at siyempre dalawang linggo din kaming
nagkalayo ni Best Friend Chloe kaya sabi namin magkaka ‘girls’ night kami. And of course, para di boring,
pinapunta na din namin sina Ate Hannah and Jane. After 1 billion years naging free na din si Jane at sa
kasaklapan ng kapalaran, kailangan namin siyang ilayo kay Ivan ng 2 or 3 araw. Bad namin noh? Okay. Sa
bahay ko siyempre ang location ng girls night. Friday night ang start tapos mag-eend ng Sunday night.
Included na dun ang malling and group study sa Sunday which is strictly NO BOYS ALLOWED. Kaya
matagal-tagal ding mananahimik ang buhay namin. Pati texting AY BAWAL DIN! Payag naman silang
lahat sa gusto kong mangyari. Sabi nila magkaka-‘bonding’ moment rin raw ang boys parang sa amin.
Mga gaya-gaya talaga oh. Mga walang originality! Actually, isa lang ang hindi payag which is, of course,
Josh Martin. Sabi niya, “Girls’ night lang naman yun pero bawal ang texting or calling? Ano toh preso?”
Ayun. Nakatikim ng uppercut galing sa akin. Joke, pero seriously, sinuntok ko talaga siya pero mahina
lang at baka makulong ako ng di oras.
“Girls’ Night kung girls’ night! Ilang araw din nating hindi makikita ang mga sakit sa ulong boys!” - Chloe
She laughed.
“Single ako, FYI! Kakabreak lang naming ng boyfriend kong walang hiya!”
Sabat naman ni Ate Hannah. Yep, she HAD a boyfriend but due to unexpected events, nag-break sila kasi
nambabae daw yung guy. Este, nanlalake pala. Yep, he’s gay.
“Grabe yun eh! Akala ko straight. Hindi pala! Boy pala ang type hindi girl!”
She took another sip on her tequila.
“Alam mo Ate Hannah, learn to move on okay? Kung hindi ka niya na gusto at sa ka-gender na siya
gustong sumama, hayaan mo na siya. Yun ang gusto niya. Respetuhin na lang natin ang desisyon niya.
Tsaka, andame dame pa namang guys diyan oh” - Ella
“Nako, Ella. Pasalamat ka at maganda ka. Kahit wala na kayo ni Josh hindi ka pa din mauubusan ng
reserba. Ang dami-dami mo kayang manliligaw”
“Dakilang mambabasted yang si Ella eh. Goodluck na lang sa kanila. Mas mataas pa yata sa Mount
Everest ang standards ni Ella, noh?” - Chloe
“Edi si Josh ang nagpatumba sa dakilang mambabasted? Aba ayos naman pala ng kapatid ko eh.
Gwapong gwapo!”
“Hello? Andito lang po ang taong pinag-chichismisan niyo?” - Ella
“Oh tama na yan! TAGAY PAAAA!” – Ate Hannah
“CHEERS TO LOVELIFE!” - Chloe
At yun nga, nag-tagayan silang dalawa. Kami naman ni Jane, pakunti-kunti lang ang inom namin at baka
mag-ala baliw kami sa sobrang lasing. Kagaya na nga lang ng nangyayari sa dalawang babae dito na tila
nainom na ang stock namin tequila, wine at vodka dito sa bahay. Nag-yaya pang makipag-tagayan ah! Eh
halos matumba tumba na nga sila eh. Tsk. Mga babaeng ito talaga oh. Di makapag-pigil eh.
“They’re just too wild” - Ella
“Ganyan talaga pag-lasing. Buti nga walang boys eh. Baka makitagay pa yung mga yun” - Jane
I laughed. “Oo nga eh. Lalo na si Josh and Ivan. Mga lasinggero yun eh”
“Pero kahit pa ganun sila, kahit papaano eh masasabi nating mabait sila”
“Tama ka. Paminsan talaga nagiging siraulo mode ang mga lalake. Di naman maiiwasan yun eh”
I looked at the sky. Nasa terrace kasi kami at since malawak naman ang terrace namin, kasyang kasya
kami dito.
“Ella, ano ba yung isang bagay na nagustuhan mo kay Josh? Diba halos ang pagkakapareho niyo lang eh
pareho kayong mayaman, popular and smart?”
“Si Josh? Well, siguro naman alam mo na kung anong pagkakaiba namin. He’s not loyal while me I am
loyal. Hindi siya organized pero ako gusto ko lahat naka-ayos. But love isn’t about counting how many
common characteristics the both of you have. It’s about the essence of romance. Hindi porket yung isa
mayaman tapos ikaw mahirap eh bawal na kayong magmahalan. Everyone can love. Pero paminsan kasi
may mga hadlang pero hindi naman maiiwasan yun eh. Love is full of obstacles. I love Josh because he’s
Josh. Ang hirap i-explain kung anong nagustuhan ko sa kanya. Siguro ang nagustuhan ko sa kanya yun
ugali niyang pagiging masayahin and siyempre pag naging magkaibigan na kayo, gusto niya lagi kang
safe”
“Maalahanin. In short”
“Oh, tama yun. Kung anomang term yun”
“Still not that familiar with Filipino?”
“Kunti pa lang ang alam ko eh. Maliban dun sa natutunan ko dito at sa tinuro sa akin ni Kuya”
“Alam mo, ang swerte ni Josh sayo… mabait ka kasi. Mapagmahal pa. Pero siguro hindi ganung kadaling
maka-get over dun sa ex niya”
“Stefanie’s kind. And sweet kaya siguro hindi talaga ganung kadali maka-get over. Since one year din
naman sila nagkasama”
“Diba ginamit lang niya si Josh para mapalapit kay Caleb?”
“Parang ganun na nga pero in the end, Stefanie realized na mahal nga niya si Josh. Pero siyempre nasa
States na siya nun kaya anong magagawa niya? She moved on na may halong panlalait pa yun eh”
“Nakakatawa naman pala kayong mag-pinsan eh. Close na close”
“Things happen. Nawarat lang ang dugong Mendoza naming dalawa nung nalaman niyang ako ang
current GF ni Josh. Nag-selos siguro” Sabi ko ng pabiro.
“Hoy kayo! May sarili ba kayong mundo? Ba’t hindi kayo maki-join dito?” – Ate Hannah
“No thanks, I’m cool!”
“ANONG YOU’RE COOL! Wag ka ngang KJ! COME ‘ERE!” - Chloe
“Oi. Lasing ka na ‘teh. Tama na yan at baka makapatay ka pa ng tao sa sobrang kalasingan. Akin na nga
yang bote na yan!”
Inagaw ko naman yun bote ng The Bar sa kamay niya at pagka-kuhang pagkakuha ko ng bote, ayun. NaKO yung dalawa.
“Nako. Ang saket ng ulo ng mga yan bukas” - Jane
“Kaya nga Friday Night ang start eh. Dapat bukas pa. Kaso eto kasi si Ate Hannah nagyaya ng inuman
para Masaya daw. Alam mo na, kagagaling lang sa break-up”
“Process of moving on. Medyo matagal-tagal yata toh eh”
“Ate Hannah? Nah. Mabilis lang yan mag-move on. Mas mabilis pa kesa kay Flash!”
“Sige, Ella. Matulog na din tayo. Hayaan mo yung dalawa sa sofa. Mukhang wala ding balak umalis eh”
“Tara!”
The both of us headed for bed. Pinauna ko na si Jane na gumamit ng Rest Room at ako naman, I’m
playing with my phone nang biglang may nagtext.
From Josh Martin:
‘Hi, Ella! Sorry di ko matiis eh. Tumba na yung mga kasama ko dito. Nag-lasingan din ba kayo? Dito kasi
grabe ang nangyari eh. Parang mga tigre na silang lahat.’
Ma-text na nga.
To Josh Martin:
‘Hello din. Eto naglasingan din pero buhay pa naman kami ni Jane. Si Chloe and Ate Hannah ang
tumbang-tumba kaya ayun. Sa sofa ang bagsak. Hindi naming kayang buhatin papuntang higaan eh. Too
heavy’
From Josh Martin:
‘Haha, ganun talaga si Ate. Mahilig mag-lasing. Sorry ah. Naistorbo ka pa tuloy’
To Josh Martin:
‘Nah. Okay lang naman yun eh. At least nag-enjoy kaming lahat dito eh. Napasobra lang talaga yung
dalawang pasaway’
From Josh Martin:
‘Ah talaga? Teka, hindi ka ba magagalit sa akin?’
To Josh Martin:
‘Dahil ba hindi ka sumunod sa rules? Hindi na. Sanay nanaman akong hindi ka marunong sumunod. Alam
ko namang anytime now eh mag-flaflash ang pangalan mo sa screen ko’
From Josh Martin:
‘Ikaw pa. Ang tagal kaya nating nagsama. One year rin yun’
I smiled. One year. Isang taon na puno ng saya pero in the end, we crashed.
“Okay ka lang, Ella? Ngumingiti ka mag-isa” - Jane
“Ahh. Kuya texted me kase. Naninimula nanaman ng away. Miss na daw ako ng loko” - Ella
“Weh? Kuya mo ba talaga o si Josh?”
“Fine. Si Josh”
“Hindi ka talaga matiis noh?”
“Siguro nga ganun. Isip bata pa yun eh. Hindi yata nabuo ang maturity period niya” Natawa kami pareho
sa sinabi ko.
“Masyado ka naman, Ella. Matured na yun di nga lang halata”
“Hindi talaga halata! Tara na nga matulog na tayo. Mamaya todo bahing na ng bahing yun. Kanina pa
natin siya pinagchichismisan eh” Nag-wash muna ako ng katawan then we headed for bed. Sa isang
kwarto lang kami tapos pinalipat ko yung isa pang sofa bed dito sa kwarto para dun matulog si Ate
Hannah. Actually, dapat si Chloe ang katabi ko pero since tumba na siya, si Jane na lang.
The next day…
“MAYGAD! ULO KOOOOO~”
Sabi ni Chloe habang nakapatong ang isa niyang kamay sa forehead niya.
“Ayan. Ikaw kase eh. Tama ba namang lagukin ang 5 bote ng The Bar?”
“Hindi mo naman sinabi na magkaka-hang over ako eh! Ugh. My head hurts!”
“Ts. Ano papuntahin ko na ba si Dennis dito? Siya lang daw ang hindi uminom sa mag-babarkada eh”
“Paano mo nalaman? Tinext ka ni Joshua your labidabs noh!”
“Anong Joshua whatever labidabs ka diyan? Eto lokaret talaga. Tigilan mo na nga yan at mag-ayos ka na.
Paano tayo mag-mamall niyan? 3PM NA OH!”
“Chill ka lang, Ella. Mag-Eastwood na lang tayo. Matagal naman mag-sara yun eh” – Ate Hannah
“Oo nga. Medyo nawala na nga yung sakit ng ulo ko eh. Pero nandun pa rin” - Chloe
“Malamang. Mamayang 5 tayo aalis. Maligo na kayong dalawa. Kanina pa kami naka-prepare ni Jane eh.
And…” - Ella
“And?” - Chloe
“The boys will be here at around… 4:30”
Dugtong ni Jane.
“ANO?!?! Akala ko ba strictly NO BOYS?!” – Ate Hannah
“Wala tayong chaperone noh. Naka-dayoff si Manong driver!” - Ella
“Sabi ko nga isasama natin sila” – Ate Hannah
Actually, loko-loko talaga si Josh. Pumunta siya dito ng mga bandang… 6 ng umaga para gambalain si
Manong Driver. Pinauwi ba naman? Sabi niya, SIYA na lang daw ang maghahatid sa amin sa mall. Eh
since, parang family na rin itong si Josh sa bahay, naniwala siya. Nagulat na lang ako nung pagkagising ko
eh ang unang bumungad ay ang mahiwagang text ni Josh. Ang sabi lang naman niya ay… Hello! Sasama
kami sa pagpunta niyo sa mall mamaya ah. Eastwood tayo. Ako magsusundo sa inyo. Pinag-dayoff ko
muna yung driver niyo eh. Napasigaw ako ng de oras. Si Jane nagising pero yung dalawa tumba pa din.
Akalain mong pwede niya pa lang gawin yun? Akala ko yung boss lang ang pwedeng magpa-dayoff sa
driver eh.Siguro sabik sa dayoff yun pero hayaan mo na. Sarili kong rules brinibreak ko. Hay pasaway ka
talaga, Ella. You’re breaking your own boundaries because of him!
“Di ko akalaing magagawa niya yun. Para lang makasama sila sa malling natin?” - Jane
“Ugh. What do you expect? Si Joshua Jay Dela Vega Martin ang pinaguusapan natin dito. He’s the type of
guy you can’t read easily. Wait. More like unpredictable. Yung pinaka-least na ineexpect mong gagawin
niya ay yun ang nangyayari” - Ella
“Saksakan talaga ng ka-weirdohan yang boylet mo ah. Dati pa yan” – Chloe
“Hindi pa ba kayo sanay sa little brother ko? Nako. Lalo naman sa bahay noh. Kulang na lang ikasal na
siya sa laptop niya. Bago kayo magkakilala, Ella, lagi niyang kadikit yung laptop niya. Kahit saan siya
pumunta. Mapa-overseas or pupunta sa iba’t ibang lugar dito sa Pilipinas. Adik yun eh” – Ate Hannah
“Mukha nga!” - Ella
“Ano nanaman ba yang pinagsasabi niyo tungkol sa akin ha?” - Josh
Uh-oh. We froze. Anong ginagawa niya dito? It’s only 3:10!
“What the hell are you doing here? Akala ko ba 4:30? Excited?” - Ella
“Ako lang naman at si Dennis ang pumunta. Si Ivan dapat sasama kaso yun nga masakit ang ulo. We
decided to check up on you, girls” - Josh
“We can CHECK-UP on OURSELVES. So I don’t see the point of you being here” - Ella
“Ano papaalisin mo ako? Ako na nga ang pumunta dito eh. Pasalamat ka at concern ako!” - Josh
“Aba edi thank you, Joshua! Ang sweet mo naman masyado. BINISITA MO PA AKO!” - Ella
I said in a sarcastic manner.
“Problema mo, Ella? Lasing ka ba?”
Sabi niya habang mukhang naiinis na.
“Edi sana kung lasing ako hindi kita kinakausap ngayon!”
“Bakit hindi na ba nakakapag-salita yung tao kapag lasing? Edi diba nga nag-gigibberish talk pa?”
Pilosopo toh ah.
“Kung nag-gigibberish talk ako, you won’t understand a thing!” Sabi ko naman sabay talikod sa kanya.
“San ka pupunta?” - Chloe
“SA TAAS! KAYA NGA AAKYAT NG HAGDAN EH” Binigatan ko naman yung mga hakbang ko para kunwari
galit ako sa kanya.
“Hindi na yan effective, Ella! Nakita ko na yan dati eh” - Josh
“SHUT UP!” BOOM! Binalibag ko na yung pintuan.
Problema niya? Pupunta siya dito tapos aawayin ako. Parang sira lang eh tsaka sino ba yung nagpapasok sa kanya dito? Kanina pa yan nag-tretrespass dito eh. Porket laging nandito feel at home na feel
at home naman ang drama niya.
“ELLA! JOKE LANG YUN! UY SORRY!”
Sabi ni Josh habang kinakalabog yung pintuan ko.
“EWAN KO SAYO! BAWAL PANGET DITO! LAYAS!”
“Edi tara labas na tayo.Bawal pala panget eh”
Ibato daw ba sa akin yung sinabi ko?
“I HATE YOU! I REALLY DO!!!”
“I LOVE YOU! I REALLY DO!!!”
“Ewan ko sayo Joshua Jay Dela Vega Martin! Ang epal mo! As in! Sobra! To the highest level!” Sabi ko
naman habang pinipigilan ang tawa ko. Ewan ko ba kung bakit ako natatawa sa sinabi niya. Bakit nga ba?
“HOY JOSH! Anong ginagawa mo dito?! Dun ka sa baba! Bawal ka dito! Unauthorized personel is not
allowed!”
Sa sobrang lakas ng bunganga ni Chloe rinig na rinig mo talaga sa loob yung sinabi niya. Narinig ko pa
nga yung pag-rereklamo ni Josh pero masyadong mahina kaya di ko na talaga narinig yung buo niyang
sinabi.
Bigla namang may nag-click dun sa punto at siyempre sino pa ba yun? Edi si Chloe. May hawak hawak
siyang juice which is, I think, four seasons. Dalawang baso yung dalawa niya kaya hindi na niya masasara
ang pinto kaya ang ginawa ng loka eh sinipa na lang yung pinto.
“Pag yan nasira, ikaw mag-babayad niyan” - Ella
“Ba’t naman yan masisira? Bakit pinukpok ko ba ng martilyo? Mag-reklamo ka pag ginawa ko yun” Chloe
“Pag ginawa mo yun, sisiguraduhin kong hindi ka na makakatapak ng damo ng garden namin”
“Echos ka. Balak mo pa talaga akong paliparin? Edi kung bawal tumapak, i-sasapul ko na lang yung
sasakyan papasok ng gate”
“Tama na nga. Baka mabuhos ko pa sayo yang juice. Umalis na ba siya?”
“Si Josh? Nako. Asa kang aalis yun. Asa baba kasama si Ate Hannah, naglalaro ng Tetris sa laptop”
“Ah. Bayaan mo na yung dalawa para makapag-bonding”
“Anong bonding bonding ka diyan. Nag-sisigawan na sila dun. Pero ang cute nga nila eh. Pag matatalo
sasabihin nila, CHEATER YAN CHEATER!!!”
Nag-siesta kami ni Chloe ng mga 30 minutes. Teka, considered na ba as siesta yun? 4:05 na kaya pinaligo
ko na si Chloe. Ako naman eh magbibihis lang tapos bababa. Simple lang naman yung damit na susuotin
ko. Parang white siya na cut-off shoulder type tapos naka-short pero hindi yung ultra mega super duper
maikling shorts. Ayaw ni Josh nun eh este ayoko din pala nun.
“HI SEXY! CAN I GET YOUR NUMBER?”
Pabirong sinabi ni Ate Hannah habang winawasiwas yung kamay niya sa harap ni Josh which means…
(acc. To Chloe) sinisignal niya si Josh na purihin daw ang itsura ko.
“Ako nakuha ko number niya ng walang bola-bola” He smirked.
“Oh hi STALKER!” - Ella
Then I snapped my fingers in front of him.
“Chloe gave it. I didn’t asked for it”
“Hindi ako naniniwala” I said with a straight face.
“Oo na hiningi ko” Sabi naman niya tapos tumingin sa malayo.
“Hoy chaperone tapos na si Chloe. I-start mo na yung sasakyan. Aalis na tayo”
***
In mall…
Okay. Ba’t pinagtitinginan kaming lahat? Ngayon lang ba sila nakakita ng tao?
“Uhh….” - Ella
Siguro alam ko na kung bakit. *ehem* I-eexplain ko. Dahil nga sa dakilang kagwapuhan nitong si Josh,
lahat ng babae eh nagkandarapa sa kanya so pati taken kumapit na din. Eto namang si Josh nag-tatakbo
na sa buong Timezone tapos kaming mga babae, nag-eenjoy sa space hockey nang biglang tumakbo si
Josh papunta sa likod ko tapos sabi niya ipagtanggol ko daw siya dun sa mga nang-momolestiya sa
kanya. Akala ko nga nag-bibiro lang siya pero pagkatingin ko. Napa-OMG na lang ako dahil… we’re
surrounded. BY GIRLS. Lahat sila hinihingi yung number ni Josh tapos bigla namang may umepal na
feeling gwapo tapos ayun sinuntok si Josh. Sabi niya inaagaw daw niya yung GF niya tapos nung tinanong
ko naman kung kanino tong lalake na ito walang sumagot. May sumabat naman siyempre. Babae
nanaman. Sabi niya, wala daw siyang girlfriend kasi kakabasted lang sa kanya mga approximately 30
minutes ago. Kaya yun. Nagka-suntukan dun pero dahil hindi ako papayag sa ganitong eksena, ayun.
Napa-karate ako ng de oras. Kumalma naman sila pareho at napag-alaman naming lasing pala itong si
Kuya na feeling Manny Pacquiao so instead na pati si Josh mapunta sa presinto eh siya lang kasi halos
hindi naman nakasuntok sa kanya si Josh. Kumabaga ‘acting’ lang ni Josh yun. Ang daldal ko nanaman
noh? Yun lang naman ang nangyari sa nakalipas na 15 MINUTES.
“Hindi ka na gwapo, Josh” - Ella
“Asarin mo pa ako, sige lang! Kainis naman yung kumag na yun. Tss. Pasalamat siya nandiyan si Ella kasi
kung hindi baka binanatan ko na yun” - Josh
Sabi niya habang hawak hawak yung ice pack. Nasa sasakyan kaming dalawa ni Josh tapos yung tatlo
naman pinabili ko ng gamot and stuff that I’ll need. Sira kasi tong lalake na ito eh. Hindi nagdadala ng
first aid. Naglinis daw kasi siya ng sasakyan kanina tapos nakalimutang ibalik. Wow. Watta reason.
“Hindi. Seryoso ako. Ang panget mo na talaga. As in”
“Tumigil ka na nga! Hahalikan kita!”
“Para namang magagawa mo yun. Tingnan mo oh. Damage nga yang lips mo” Sabi ko naman habang
pinatong sa lips niya yung ice pack.
“ARAY!”
“Manahimik ka na nga”
“Ella…”
“Ano nanaman bang problema mo? Hindi na nga madiin yung pagkaka-hawak ko eh” Nanahimik naman
siya tapos biglang ngumiti. Baliw? Nagulat naman ako nung niyakap niya ako.
“Anong ginagawa mo? Fresh na fresh pa nga yang sugat mo tapos may payakap-yakap ka pang
nalalaman”
“Miss na kitang kasama ng tayong dalawa lang…”
Sabi niya tapos ako naman, dahan-dahan kong pinatong yung kamay ko sa likod niya. We stayed in that
position for 10 minutes nang biglang nakita ko sina Ate Hannah na papalapit na sa amin kaya agad ko
namang tinulak ng mahina si Josh papalayo sa akin. Sabay kuha sa ice pack then salpak sa mukha niya.
“ARAAAAAAAAAYYYYYYYYYYYYYY!!!!!”
“Ella? Anong ginagawa mo? Wag mo patayin! Tingnan mo oh! Kaawa-awa pa nga yung itsura eh! Next
time pag wala na siyang sugat!”
Sabi ni Ate Hannah sabay abot sa akin ng mga gamot.
Kinuha ko naman yun tapos naglagay ng ointment tsaka nilagay sa mukha ni Josh. Medyo marami-rami
rin pala ang na-damage ng ugok na yun ah. Bale, nag-dudugo yung corner ng lips ni Josh tapos may sugat
siya sa right cheek dahil nga siguro sa impact nung suntok nung guy. Wala naman siyang black-eye kasi
kung meron, baka nahampas ko na dun sa lalake yung ginagamit na pangsalo sa Space Hockey.
“Ako na lang muna. Kanina ka pa naman diyan eh. Akin na muna, Ella. Pa-lamig ka muna sa loob” - Ate
Hannah
Sinara ko naman yung pinto ng kotse tapos pumasok na ulit sa mall. Nag-Red Mango muna kami habang
nag-papalipas oras.
“Kamusta naman si Josh?” - Chloe
“Damaged ang mukha” - Ella
Sabi ko habang medyo napapatawa pa ako. Si Chloe naman, napa-poker face sa sinabi ko.
“I’m talking about your relationship. Alam ko namang damaged ang mukha niya kasi I was there when
his face got damaged! Pilosopo ka talaga ano?”
“We’re fine. Usap-usap kami kanina. The normal thing lang naman. Big deal ba yun?”
“Walang kissing… or hugging action man lang?” Tanong ni Chloe habang medyo kinikilig-kilig pa ang
bruha.
“Mukha mo kissing and hugging. Edi sana nadagdagan yung sugat niya sa mukha kapag ginawa niya yun
diba? Hugging nga bawal na. Kissing pa kaya?”
“Hugging pwede noh! Friends lang naman diba? More like ‘friendly’ hug”
Siguro nag-tataka kayo kung saang lupalop ba napadpad yung mga iba pang lalakeng kasama namin.
Nag-piyansa na kani-kanina lang yung nakipag-suntukan kanina. Rich boy pala ang loko. Siguro alam niyo
na kung anong gagawin nila? Sige, I’ll explain it in simplier words, the bad boys are back. J Bahala na
kung ma-gegets niyo ba yung sinabi ko.
From Ivan Delos Reyes…
Pabalik na kami diyan. Tapos na.
Yan ang text na bumungad sa akin right after I finished eating my yogurt.
“Tapos na daw” - Ella
“HAHAHA, kamusta naman daw yung guy?” - Chloe
“Hindi sinabi. Basta sinabi niya tapos na daw”
“Ella, ba’t di mo naman sila pinigilan?”
Jane said with a shivering tone. Di pa pala sanay si Jane sa mga dating kalokohan nila Josh.
“Believe me. Once na naging bad-boy mode sila, you can’t stop them kasi kahit anong gawin mo, hinding
hindi sila makikinig hanggang hindi nila nagagawa ang gusto nilang gawin. Particularly REVENGE” - Ella
“Tama si Ella. I mean, hindi naman naming sinasabi na ayaw namin silang pigilan. Sadyang ganun talaga
sila. They’re friends. Sige, sabihin na natin na para silang sindikato na frat na hindi mo maintindihan. But
they’re not. Dati kasi, sabik sila sa gera. Pero nowadays, they fight when needed” - Chloe
“Alam ko naman yun eh. Pero hindi ba kayo matatakot na baka makulong sila o kung ano?” - Jane
“They won’t” - Ella
I smiled at Jane.
“We’re BAAACCCKKK!” Ayan na. Umepal na si Ivan.
Nanlaki yung mata ni Jane nang makita niya na ni scratch eh wala sa mukha nilang lahat. Para bang wala
silang ginawa.
“Hep. I know what you’re thinking. I know, we’re THAT good” Sabi ni Gab sabay papogi pose.
“Kayo talaga. Ano, okay lang ba siya?” - Ella
“Sabi niya, sorry daw” - Ivan
Napatawa naman ako.
“How’s your fist?” - Ella
“Better than ever. Ngayon ko lang ulit to ginawa eh. Si Josh?” - Ivan
“Asa car. Wanna check him out? Si Ate Hannah na ang gumagamot eh” - Ella
Tumango naman sila tapos pumunta na kami sa sasakyan. Maraming band-aid sa mukha ni Josh pero
okay pa rin. Kahit papano eh mukha pa din siyang tao.
Sabi ni Ate Hannah, siya na lang daw ang mag-dridrive pauwi kaya pumasok na kami ng sasakyan
pagkatapos naming ligpitin yung mga kalat. Katabi ko daw dapat si Josh dahil kailangan ko daw siya
‘alalayan’ dahil baka sumobra sa ‘katangahan’ at madagdagan nanaman ang mga sugat niyang walang
katapusan.
“Josh, mawawalan ka ng fans niyan!”
Asar ni Lance habang nag-hihintay kami ng ticket. Manunuod daw kasi kami ng sine kahit pa na pinagtitinginan na kami ng lahat ng tao. Dapat pala buong mukha ni Josh yung binandage namin eh.
“Oh, Ella. Sa tabi ni Josh, okay?”
Naki-oo naman ako sa sinabi ni Ate Hannah. Dun kami sa may bandang gitna umupo para maganda yung
angle ng movie. Overall, nag-enjoy naman kami. Funny din kasi yung movie kahit papaano. Comedy na
Action plus konting romance. Share-share pa nga kami ng pagkain eh. Ako tsaka si Josh ang magshashare ng popcorn. Excepted na dun ang drinks siyempre.
“Ella…” - Josh
“Oh?” - Ella
Naramdaman ko namang hinila niya ako papalapit sa kanya. Marahan niyang pinatong yung ulo niya sa
shoulder ko kaya napangiti na lang ako.
“Yun lang”
Nakapatong pa din yung ulo niya. Makakapanood ba siya ng maayos nito?
***
“Ba’t parang ang tahimik niyong dalawa?”
Ate Hannah said pointing to me and Josh.
“Wala lang. Gusto lang namin manahimik”
“Nakoooooooo, if I know pinatong ni Josh yung ulo niya sa shoulder mo eh!” - Chloe
“And so?”
“Wala namang masama kung gagawin yun. Tutal, she’s mine. Heart, body and soul” - Josh
“Kapal mo. Pati body? Feeler?” I said jokingly. Nag-pout naman si Josh.
“Hindi bagay!” - Chloe
We ended our malling time with laughs. We ate dinner at Choi Palace so Chinese cousin. Hindi muna
kami kumain dun sa restaurant namin para maiba naman diba? Lagi na lang dun eh.
Nag-lakad muna kami along Eastwood since malaki naman yun. Kami namang mga girls, todo-pictorial
and as usual, yung mga boys tunganga lang at nakiki-join sa amin pag sinabing group picture.
“Uwi na tayo….”
“Inaantok ka na, Gab? Oh sige. Tara uwi na tayo. Last day na bukas diba?” - Ella
Tumango sila at kagaya nga ng sinabi ni Ate Hannah, siya nga talaga ang nag-drive. Hinatid niya muna
kami tapos si Ivan na yung drive papunta sa bahay nila Josh. Pagkauwi naman, sobrang pagod na kami
kaya pagkakita na pagkakita naming sa higaan, napahiga agad kami. Binilisan na nga namin yung
pagliligo naming tapos toothbrush then ayun. Instant KO na ang kinalabasan.
As for the boys, nag-laro pa daw muna sila pero si Josh natulog na daw agad dahil wala rin siyang
magagawa dahil tulog na daw ako. Wala na daw siyang matetext. Natuwa naman ako sa sinabi ni Ivan.
Bihira na lang ako mag-gala ng todo todo. Kasama pa talaga ang buong barkada. Paminsan kasi kami na
lang nila Chloe or ni Josh ang magkasamang gumala. Especially nung kami ni Josh. Halos hindi na nga
kami mapaghiwalay nun diba? I miss this kind of fun. Yung kulitan. Asaran. Tawanan. Lahat maeexperience mo kapag kasama mo ang barkada mo. Siguro ito na nga ang dahilan kung bakit naging mas
enjoyable ang buhay ko. Dahil sa KANILA. Sa kanila lang….
***
Late na ako nagising ngayong araw. Mga 11AM. Pero ako pa din ang pinaka-unang nagising sa kanilang
lahat at wala nang bago dun. Mala-Snorlax matulog yung dalawa eh pero si Jane siguro pagod na pagod
lang yun kaya hindi bumangon agad. Naligo na ako ng maaga tapos nagpalit na ng everday clothes.
Nagulat na lang ako nung nakita ko si…
“JOSH?!”
“Goodmorning!”
“Ayan ka nanaman ha. Ang aga-aga nangangapit bahay ka! Ano bang ginagawa mo dito?”
“Wala lang. Ang boring sa bahay eh. Tulog pa silang lahat. Tsaka, sino namang makakausap ko dun?
Yung computer?”
“Oo na. Dito ka na muna kawawa ka naman at baka umiyak ka pa diyan. Kumain ka na?”
“Nope. Hinihintay kita eh. Pinapaluto ko na yung uulamin natin” Pinatay na din niya yung TV. Oo,
nanunuod siya ng TV.
“Tara” Hinawakan naman niya yung kamay ko tapos hinila ako papunta sa dining table namin. Sinerve na
din ng mga katulong yung pinaluto niya. Kare-Kare. Yum! Favorite ko ito eh.
“Tulo mo lumalaway!” Tumawa naman siya ng malakas.
“Che! Kumain ka na nga! Nang-aasar ka naman eh”
Natapos naman kaming kumain. Nanuod pa nga kami ng movie eh. Titanic. Natapos namin yung movie
tsaka lang bumangon yung 3 babaeng kanina pang tulog sa taas. Ang una nilang sinabi ay ‘AYIEEEE!!!’
sabay babae ng hagdan tapos tinabihan kaming dalawa ni Josh.
“Kayo ah. May something something nanaman kayo tapos hindi kayo marunong mag-share!” - Chloe
“Pag magkatabi ba may something na agad? Diba pwedeng nanunuod muna kami ng TV?”
“Pauso ka, Ella. Hay nako, Chloe. Tara na nga. Mamaya na natin sila tanungin total hindi naman sila
sasagot sa mga tatanungin natin” – Ate Hannah
Umalis naman sila para pumunta sa kusina. I’m sure ubos sa kanilang tatlo yung Kare-Kare. Si Chloe pa
lang eh. Isa pang adik yun dun eh.
“Ang galing mong mamilosopo. Idol na talaga kita!” - Josh
“Manahimik ka nga!” - Ella
Time went by so fast. Hapon na. Mga bandang 3pm. Dumating naman sila Ivan with complete pizza and
drinks pa. Nanuod nanaman kami ng movie. Fast and Furious Marathon ang drama namin. Grabe, ang
cool nilang lahat! I want my car to be as beautiful as theirs! Ang galing pa nila mag-drift. Especially yung
3 kahit hindi si Brian O’Conner ang bida. Akalain mong States yun na ginawa lang Japan-like ang setting?
Wow.
“Kakahilo. Ang daming cars oh!”
“Malamang, Chloe. Ang Fast and Furious po ay about sa car, driving, lovelife and stuff?”
“Alam ko noh! Ang cool lang”
Natapos namin hanggang 2 lang kasi pagod na ang mga mata namin. Yung 3 kasi napanuod na namin
nung nasa States pa kami ni Chloe kaya dalawang movie na lang yung pinanuod namin.
“CHLOE! Si Dennis hinahanap ka na oh!”
Sigaw ko ng malakas. May tumawag kasi kay Chloe. Si Tita. Wala lang, nangangamusta lang siya. Inaasar
ko lang siya. ‘Legal’ naman sila ni Dennis kung yun ang pinagtataka ninyo. Mom and Tita knows
everything! I swear!
“Ang ingay mo, Ella! Kainis ka! Kausap ko nga si Mom eh tapos nakiki-sabat ka”
“Parang di ka pa sanay noh?”
We’re all having fun ng biglang nag-vibrate ang phone ko. May tumatawag na unknown number. Binaba
ko lang. Hindi ko kilala eh. Sorry siya.
“Sino yun?” - Josh
“Wala… wala lang yun”
Nakailang tawag siya sa akin. Siguro mga 20+ na. Sino ba talaga ito? Nung tumawag siya ulit, tsaka ko
lang sinagot ang phone ko. Lumayo muna ako ng kunti sa kanila at baka marinig nila na nag-wawala na
ako sa galit sa terrace.
“WHO THE HELL ARE YOU? WHY DO KEEP CALLING ME?!?!”
“I’m someone you know and you’re very familiar with me”
Hanap. Umeenglish si Kuya. Kuya kasi boses lalake and take note, MAY ACCENT HA!
“Please, I don’t like this kind of prank. Tell me, who are you?”
“Kilala mo ako, Gabriella Allison Mendoza”
O.M.G!!!! He knows my full name?!?!?!
“Who are you….?”
“It’s me… Lloyd. I’m here…
in the Philippines.”
“Ll—“
Call Ended.
“Si Lloyd? NANDITO?!”
*************************************************************************************
Me is updatingness this story ^O^
Who wants me to dedicating the next chapter to you? Comment below! :D
Hala, andito na si Lloyd! :))
I posted another story kasi mag-eending na rin 'to. Pwede niyo rin ba yung basahin? o-o
Ang title eh Love Chords. Related siya sa music :3
Yun lang! Godspeed.
Chapter Forty Six
Pagkatapos kong matanggap ang tawag na yun, napahinga ako ng malalim. Teka, totoo bang si Lloyd yun
or parang nantritrip lang? Pero impossible eh. Siya talaga yun! He kinda sounds like him. Ang tanong,
ANONG GINAGAWA NIYA DITO?!
“ANO?! TINAWAGAN KA NG SIRA ULONG YON?! ABA ANG KAPAL HA!”
Sigaw ni Chloe matapos kong ikwento yung nangyari kanina. With matching bato-bato pa ng cellphone
yan.
Pinauwi ko muna sila Josh dahil kailangan nga namin mag-‘girl’ talk at para wala nanamang gawing
kalokohan si Josh, sinabi ko sa guard na bawal sila papasukin in the next 24 hours. Sinabi ko na rin na
huwag mag-papasok ng KAHIT SINO. Tutal, hindi naman pupunta dito si Kuya kaya walang problema
kahit hindi ako magpapasok ng bisita.
“Ex mo siya diba? Baka gustong makipagbalikan?” – Ate Hannah
“YON?! NAKO, DI MO LANG ALAM UGALI NUN!!” - Chloe
“Teka, bakit ba mas mainit ang ulo mo kesa sa akin ah? Diba nga ako ang hinahanap at ‘di ikaw?” - Ella
“Ano ka ba, bestfriend?! Problema mo, problema ko na rin! Tsaka, hello?! Si Lloyd? Siya na ang pinakanakakairitang problema sa buong mundo!”
“Bakit ba ang init ng dugo niyo sa Lloyd na yun? Kaya nga X diba? Tapos na yun. Parang bitter kayo eh”
“Ganito kasi yun, Ate Hannah…”
Ayun. Kinwento ko sa kanya ang buong buhay ko sa America. Simula nung nakilala ko si Lloyd. Hanggang
sa nag-confess ako, tapos nawala si Lloyd ng maraming taon tapos pagkabalik, niligawan ako hanggang
sa nag-break kami.
“Eh gag* pala siya eh. Ba’t niya ginawa yun?!” – Ate Hannah
“Kita mo na?! Nakakairita siya noh?! Ang sarap patayin! Ipakain ko kay Simba yun eh” - Chloe
“Hindi ko nga ineexpect na pupunta siya dito eh” - Ella
“Baka naman may plano siya o ano?” - Jane
“Nako… kung meron man, I’m sure, hindi yun maganda” - Ella
“Tama ka diyan, bestfriend! Isang malaking CHECK!”
Unknown Number Calling…
“OMG! He’s calling! Sagutin ko ba?”
“Malamang. Akin na nga!”
Bigla na lang kinuha ni Chloe sa kamay ko yung cellphone at dali-dali niyang pinindot ang Answer. Alam
niyo kung anong una niyang sinabi?
“HOY LLOYD! LUMAYAS KA DITO SA PILIPINAS! DI KA BAGAY DITO!”Oo, yan ang exact words ni Chloe.
“Si Ella?”
“Si Ella? Ano bang kailangan mo sa kanya ah? Salot ka lang sa buhay niya eh. Ano bang problema mo
ah?!”
“Chill ka lang, Chloe. Baka ma-heart attack ka niyan” – Ate Hannah
“Ibigay mo na lang sa kanya ang phone at mag-uusap!”
“Bakit? At ano naman ang pag-uusap niyo? Kung walang kwenta yan, di bale na lang!”
“I JUST WANT TO TALK! BA’T BA SABAT KA NG SABAT?! IKAW BA SI ELLA?!”
“Hindi nga ako si Ella pero ako ang kanyang bestfriend, counselor at spokesperson kaya manahimik ka!”
“Tama na nga yan. Akin na!” - Ella
Kinuha ko na yung phone ko at mukhang di na maganda ang lagay ng ‘spokesperson’ ko.
“Hoy Lloyd. Ang lakas din ng trip mo ah? Pupunta ka dito sa Pilipinas para ano?! MANGULIT?!”
“Ella… pakinggan mo sana ako o…”
“Pakinggan? Bakit kita pakikinggan? TATAY BA KITA?”
“Gusto ko lang makipag-ayos sayo. I was wrong. Na-realize ko lang yun nung nagka-boyfriend ka na ulit.
Please, give me another chance?”
“Another chance? Ano yun? Further explain please. Wala yata yan sa vocabulary ko eh”
“Pero willing kang bigyan ng another chance yung Joshua?!”
“Oo. Kasi hindi naman kami official break eh! Nakisahog lang si Stefanie kaya nagkagulo ang lahat!”
“Bakit, ano bang nagustuhan mo sa kanya?! Hindi naman siya matinong lalake ah. Mukha ngang
gangster eh!”
“Tingin mo ba hanap ko lang sa isang lalake ay gwapo, yaman at kung ano-ano pa?! FYI, HINDI AKO
KATULAD MO!”
Call Ended.
“BWISET! LAITIN DAW BA SI JOSH?!” - Ella
“Ano, mukha daw gangster?” - Chloe
“Wag na ngang i-dig in ang katotohanan!” – Ate Hannah
“Ang sama mo, Ate Hannah!” - Ella
Napag-desisyon namin na if ever magkasalubong kami ni Lloyd sa mall, papatayin ko daw siya. De joke,
sabi ni Ate Hannah, ang dakilang love guru ng barkada, no choice naman daw kundi kausapin siya kasi
nandun na eh. Ba’t pa papalampasin? Mas okay ng i-tie ang lahat ng ends para matapos na ang
problema ng buhay ko. Since, matino naman kahit papaano yung si Lloyd, matatapos rin siguro ang
pinagtatalunan namin.
“So, okay na ba tayo?” – Ate Hannah
“Uh yeah… pero what about Josh?” - Ella
“This issue is for the four corners of this room ONLY. Bawal ito ikalat!” - Chloe
“Promise yan!” - Jane
***
“Nagugutom na ako! Bakit naman ganito ang buhay oh? Kung kelan bawal tayong lumabas tsaka pa
naisipang mag-dayoff ng chef natin!” - Chloe
“Edi… bibili na lang ako diyan. Malapit lang naman eh…” - Ella
“Hindi magandang idea yan, Ella! Paano na lang kung nasa labas na pala yung dakila mong ex? Delikado
na yun noh!” – Ate Hannah
“Ano ba kayo? Ang big deal ba masyado kung magkita kami? Diba sinabi na natin kanina na kung
magkikita man kami, edi mag-uusap kami! Besides, hindi naman siya serial killer para katakutan ng
ganyan diba?”
“Sure ka ba diyan?” – Ate Hannah
“Well… yeah. Sige lalabas na muna ako. Mas okay naman na mag-usap kami kesa mamatay tayo sa
gutom dito noh? Tsaka, pansin ko lang ah, bakit ba parang ang OA natin pagdating sa pag-iwas kay
Lloyd? Hindi naman siya alien para iwasan ng ganito”
“MUKHANG ALIEN KAMO!” - Chloe
Lumabas na ako ng bahay para bumili ng pagkain. May malapit na fast food chain naman sa bahay kaya
hindi ko na kailangan sumakay pa ng tricycle or jeep or kahit ano pang vehicle. Kung ako ang tatanungin
niyo, medyo kinakabahan nga ako ngayon at baka biglang sumulpot yung Lloyd na yun. Sa pagkaka-alala
ko kasi, isa pang may lahing kabute yun eh. Nakakainis talaga ang buhay na to! Bakit ba bigla na lang
may susulpot na asungot sa buhay ko? I mean kung kelan na maayos at payapa na ang lahat ay biglang
may mangyayaring hindi maganda ang everything will turn into nothing! Nauna na si Stefanie tapos
ngayon si Lloyd naman? Seriously. Buti na nga lang at isa lang ang naging ex namin ni Josh eh. Baka kung
nakarami na kami, nako, riot na yun. Bakit ba biglang bumabalik ang mga dakilang ex namin?
“Do you know how dangerous it is for you to walk alone in this street?”
(P.S, si Lloyd po ang nagsasalita, hindi ko na binigyan ng colors yung mga characters na sandali lang
mag-aappear sa story)
I stopped walking. Sabi ko na nga ba at may pugitang nakasunod sa akin eh.
“Eh ano ngayon?”
“You’re not even worried for your own dignity? That’s ridiculous!”
“Dignidad che che ka pa diyan. Ano bang pakielam mo?”
“I care because I regretted everything I did before! I wasted 2 years to think of everything and now
you’re asking me why the hell do I care?! Stop asking me those kind of questions! It annoys me!” Makaenglish naman ‘to, wagas! Para namang hindi siya marunong mag-Filipino eh. Actually, mas fluent pa nga
sa pagtatagalog etong si Lloyd kesa sa akin eh. Kung maka-English naman eh akala mo naman kung
sinong foreigner siya. Hoy, Pinoy ka kuya!
“Where are you going?”
“Kahit saan, basta may pagkain! Nagugutom na kaya ako. Tapos manenermon ka pa? Grabe talaga.
Pangatlong tatay na kita ah! Kung maka-utos talaga ang mga lalake!!! KAINIS!!!” Bigla namang nag-salita
ang tiyan ko. Oh diba? Ang dami pa kasing dinadakdak eh.
Tumawa naman si Lloyd. “You really are hungry. C’mon, I’ll treat you and your friends food”
“May Philippine Money ka na agad?”
“Of course! Do you think I’ll face you empty handed?...” Bla blab la. Andami dami pa niyang
pinagdadakdak dun pero hindi ko naman siya naintindihan.
“What’s with the deafening silence?” Sabi niya sabay subo sa kinakain niyang cake.
“Do you have a single idea how awkward it is to talk to you? I mean, you’re my EX”
“So?” Yun lang ang sinabi niya at tumigil naman siya sa pagkain niya at lumapit sa akin. “It doesn’t make
a difference if you’re my ex or not”
“Eh bakit ang dami mo pang kalandiang alam?”
“ELLA!!!!”
Wait, that sounds like… JOSH?!
“Anong ginagawa mo dito?!”
“Ha?” Tiningnan niya naman kami ni Lloyd.
“Sino yang emo na yan?”
“I’m NOT an emo”
“Ang sabi ko, EMONGOLOID. Hindi EMOTIONAL”
“Hey, I don’t know who you are but what did you just called me?”
“I said, YOU ARE AN EMONGOLOID. E-M-O-N-G-O-L-O-I-D. Bingi ka ba?”
“The hell?! Sino ka ba?!” Ay nag-tagalog! Kanina pa pala siya nagtatagalog XD
“Ako? Sino ako?! Eh tarant*** ka pala eh. AKIN yang nilalandi mo”
“Anong SAYO? Kelan pa naging SAYO ang AKIN?!” Teka bakit puro possessive noun or pronoun ang
naririnig ko dito? SAYO, AKIN. Ano ba?
“Anong sayo? Akin nga siya eh!! Bakit ba mapilit ka? Gusto mo ng away?!”
“Sino ka ba?!”
“Ako lang naman si…” Bago pa man niya masabi ang katakot takot na pangalan niya ay tinakpan ko na
agad ang bibig niya.
“Epal lang itong si RICK. Kababata ko siya at kaya niya sinasabing pag-mamay-ari niya ako kasi ano…
bakit nga ba… AH! OO TAMA! Ako lang kasi yung kaibigan na lagi niyang kasama at ayaw niyang
napapalayo ako sa kanya. Alam mo na, masyado kaming close”
Pumipiglas naman itong si Josh kaya mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkahawak sa kanya.
“Why are you covering his mouth?”
“Kasi lahat ng sinasabi niya ay walang kwenta kaya mas mabuti pang takpan ko na lang ang bibig niya.
Diba, RICK?”
Tiningnan ko naman siya ng masama. Para namang batang nababaliw ‘to oh. Ang sarap sipain eh.
“Bibitawan kita pero kailangan, umayos ka kasi kung hindi, tatawag na talaga ako sa mental” Tumango
naman si Josh kaya binitawan ko na siya at kusa namang umupo si Josh sa tabi ko.
“Sorry nga pala sa inasta ko kanina”
“Wala yun. I understand, pare”
“Buti naman. I’m Rick nga pala, pare. And you are?”
“Lloyd. Ella’s first love”
So kailangan may first love pa?
Tiningnan naman ako ni Josh at kitang kita mo naman sa mukha niya na may pinapahiwatig siya. Para
bang sinasabi niya na ‘Kaya pala’. Grabe, nagtitimpi lang ako dito ah. Pareho kong ex ay nandito? Wow.
What a major catastrophe. Asan na ba si Stefanie? Siya na lang ang kulang dito eh. Lahat na ng magkakaex ay nandito. Iba na talaga kung nantritrip ang tadhana ano? The most unexpected comes but kagaya
nga ng sabi ng iba, Prepare for the worst.
“So Lloyd, how long will you stay here?”
“It depends on how long it will take for Ella to become my girlfriend again”
Tumingin nanaman sa akin si Josh at ginawa nanaman niya ang kanyang ‘Kaya Pala’ face. Can somebody
punch this guy? I mean, seriously, mamaya mahalata ni Lloyd yung mga tingin niyang yan eh.
“Really? Di mo ba alam na mahal pa din ni Ella si Josh?”
Did he just… oh no. Ma-proprovoke si Lloyd nito eh.
“Joshua Martin? Her ex na wala namang kwenta? Yon?”
I stood stiff. Hindi ko na talaga nagugustuhan yung mga sinasabi ng lalaking to! Di ko na ma-take!
“Ayoko na. I’m leaving” -Ella
Binilisan ko na yung lakad ko at baka may masabi nanaman si Josh na hindi ko magugustuhan.
“ELLA!!! TEKAA!!”
Hindi ko na pinakinggan yung mga pinag-sisigaw nila Lloyd at Josh. Patuloy naman ako sa paglalakad ko
ng nakayuko.
“ELLA! MAY TAO!” - Josh
Napatingin naman ako sa harapan ko. OH MY! May tao nga! Sinubukan kong tumigil sa paglalakad pero
huli na. Nabunggo ko na nga eh. Lumipad naman yung suot suot niyang sombrero and before I knew it,
napa-sigaw na kami ng,
“Stefanie?!”
*************************************************************************************
Lloyd' back... Stefanie's back... ano 'to bakbakan of the exes? HAHAHAHA.
4 more chapters before ending! ^O^
Osiya, dalawang beses akong mag-uupdate ngayong araw. Eh pano ang kapatid ko, ang aga aga ginugulo
mundo ko. Tama ba namang gisingin kami ng alas tres ng umaga para ano? MAGHANAP NG
HIGHLIGHTER? :))
Anyway, enjoy <3
*************************************************************************************
Chapter Forty Seven
Nagkanda-loko loko na kami nila Josh sa kung anong gagawin. Nag-papanic pa nga kami pareho eh.
Ewan ko ba kung bakit pero para bang hindi mainit ang ulo ko kay Stefanie ngayon. Kaso, ngayon lang.
“Sige, alis na kami. Kayo na lang dalawa ang mag-usap” - Josh
Hinawakan naman ni Josh ang kamay ko sabay hila papalabas ng Starbucks.
“ANONG GINAGAWA NUN DITO?” - Josh
“Eh bakit ba ako ang tinatanong mo? Tingin mo ba nag-uusap kami nun?” - Ella
“Alangan ako? Ay teka… oo nga. Baka ako?”
“Loko-loko ka talaga eh noh, Joshua?”
“Oo na. Loko-loko na. Pero Ella? Akala ko hindi pa yun babalik? Magugulo lalo utak ko!!!”
“Eh ano ngayon kung magugulo? May Lloyd pa naman ako”
Sabi ko kay Josh ng paasar. Nakita ko namang may effect sa kanya ang sinabi ko. Nag-iba kasi bigla yung
atmosphere niya eh.
“ANO?! ISA PANG BESES NA BANGGITIN MO YANG LLOYD NA YAN AH. AKALA KO BA DI MO NA MAHAL
HA?!”
“May sinabi ba ako?” Nginitian ko naman siya.
“Nako, Ella ha. Hindi na nakukutuwa yang ginagawa mo. Kinakabahan na ako!”
“Eh bakit ka naman kinakabahan? May nangyayari ba?”
“I mean, MAHAL MO SI LLOYD? MAHAL MO? MAHAL MO?!?!” Hinawakan naman ni Josh yung shoulders
ko at inalog-alog ako habang tinatanong kung ‘mahal’ ko ba si Lloyd. Natatawa na lang ako sa ginagawa
niya.
“Ano ka ba, Josh! Para ka namang bata eh!”
“Bakit ka ba tawa ng tawa diyan? Baliw ka na ba?”
“Oo! Nababaliw na ako diyan sa ginagawa mo. Ano bang nangyayari sayo? Eto, lumitaw lang si Stefanie
parang napunta sa paanan mo yang utak mo. Chill, kung mahal ko si Lloyd… Hmmm…”
“Kung mahal mo yung kutong-lupa na yun, bubugbugin ko yun” Nag-posisyon naman siya na para bang
manununtok na. Nag-patunog naman siya ng mga daliri niya.
“O dali na, tirahin mo na yung lupa. Nag-iinit ka na eh”
“Eh bakit ko titirahin yan? Edi masasaktan ako?”
“MALAMANG! Alangan yung lupa yung masaktan tapos ikaw hindi? Ano ka, superhero? Hindi effective
ang katigasan ng lupa? Abnoy ka talaga eh”
Sa di malamang dahilan eh nagsimula nanaman ang kalbaryo ko sa paghahatak sa akin ni Josh
papuntang sasakyan niya. Alam niyo pwedeng pwede ko nang kasuhan ng kidnapping yung ginagawa
nito eh. Sinabi nang ayaw kong pumunta kung saan man pero kinaladkad pa din ako. As usual, siya
nanaman ang nagkabit ng seatbelt. Actually, nagpaturo na ako kay Chloe and so far… marunong
nanaman ako mag-lagay ng seatbelt pero mukhang gusto rin naman nito ang pagsasabit ng seatbelt sa
akin. Josh simply started his engine and joined the traffic on the main road. Tahimik lang kami pareho
nang bigla naman siyang nagpatugtog ng Party Rock Anthem kaya natawa naman ako.
“Yan ba ang tamang kanta para sirain ang katahimikan natin? Party Rock? Loko talaga!”
Hindi naman niya ako pinansin at pinindot yung next button sa IPhone niya. De USB yung mga kanta eh.
Yung next na song eh What Makes You Beautiful by One Direction.
You're insecure
Don't know what for
You're turning heads when you walk through the door
Don't need make up
To cover up
Being the way that you are is enough
Everyone else in the room can see it
Everyone else but you
[Chorus]
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don't know
Oh Oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know
Oh oh
You don't know you're beautiful
Oh oh
That what makes you beautiful
So c-come on
You got it wrong
To prove I'm right I put it in a song
I don't know why
You're being shy
And turn away when I look into your eyes
Everyone else in the room can see it
Everyone else but you
[Chorus]
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don't know
Oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know
Oh oh
You don't know you're beautiful
Oh oh
That's what makes you beautiful
[Bridge]
Nana Nana Nana Nana
Nana Nana Nana Nana
Nana Nana Nana Nana
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don't know
Oh Oh
You don't know you're beautiful
[Chorus]
Baby you light up my world like nobody else
The way that you flip your hair gets me overwhelmed
But when you smile at the ground it aint hard to tell
You don't know
Oh oh
You don't know you're beautiful
If only you saw what I can see
You'll understand why I want you so desperately
Right now I'm looking at you and I can't believe
You don't know
Oh Oh
You don't know you're beautiful
Oh ohw
You don't know you're beautiful
Oh oh
That's what makes you beautiful
(One Direction What Makes You Beautiful lyrics found on http://www.directlyrics.com/one-directionwhat-makes-you-beautiful-lyrics.html)
Sumabay naman sa pagkanta si Josh at kahit medyo off-key, okay lang naman atleast hindi naman
sobrang nakakabasag ng tenga ang boses niya. Naaliw nga ako kasi parang sobrang hirap sa kanya na
abutin yung notes kahit mababa lang naman. Ay para namang kaya ko eh noh?
Naka-shuffle yung IPod niya kaya kung ano na lang ang mapili eh yun na lang din ang pinapakinggan
namin. Infernes ha, meron siyang magandang taste for music compared sa ibang guys. I like it. Kaso naaawkward na ako at nagtataka kung bakit hanggang ngayon ay wala pa ding nagsasalita sa aming
dalawa. Ano bang meron? Nangako na ako sa sarili ko na hindi na ako papayag na sobrang magpapaepekto sa pagbabalik ni Stefanie. I promised not to cry because of sadness. Hindi na… hindi na mauulit
yun. Masaya na ako sa buhay ko ngayon at ano naman kung bumalik siya? Sino ba si Stefanie para kunin
ang kaligayahan ko? Wala. She’s nothing.
Matapos ang ilang oras ng paglalakbay patungo sa kung saan… hindi ko namalayan na nakatulog na pala
ako. Nagising na lang ako nung pinagtangkaan ni Josh na buhatin ako papalabas ng car. Nasa park nga
pala kami ngayon pero kung ako ang tatanungin niyo kung saang park niya ba ako dinala eh, ewan ko rin
pero masasabi ko na maganda dito. Malinis at kitang-kita mo ang sunset. Yep, it’s already sunset at
tamang-tama ang pagdating namin dito dahil saktong pababa pa lang si Haring Araw at lalabas naman si
Buwan. I kept my gaze locked on the sun nung nabigla ako nung naramdaman kong pinatong ni Josh
yung ulo niya sa balikat ko.
“Sorry for bringing you her without your permission. Alam ko naman kasing hindi ka papayag” - Josh
“Oo nga. Buti alam mo. De joke, pero… okay lang naman sa akin eh. Atleast natuwa naman ako sa view”
- Ella
“Buti naman kung ganun. Alam mo, lagi akong nandito pag problemado ako”
“Ah so problemado ka ngayon kasi kasama kita. Ganon?”
“Hindi ah! Well actually, kinda pero hindi naman ikaw ang dahilan. Na-momroblema ako kasi dumating
na nga si Stefanie. Hindi ko kasi na ganito kaaga siya pupunta dito eh. Dinala kita dito kasi… alam kong
na-stress ka at dumating siya kaya I want to share this amazing view to you”
“Alam mo, para bang lahat ng sinasabi mo sa akin palaging may paghuhugutan. You know what? Normal
lang naman na mailto ka pagdating sa love. Okay lang na dumating si Stefanie dahil kapag nandito siya,
everything will be balanced. Kasama mo ako, kasama mo siya. Mas ma-sosort out mo ang feelings mo
diba?”
“Hindi ka ba magagalit sa akin kapag hindi ikaw ang pinili ko?”
“Bakit naman ako magagalit? Kasalanan ko pa kung bakit hindi ako ang pinili mo? Hindi naman ako yung
tipong halos mamatay na kapag iniwan ng taong mahal niya diba? Tsaka, I made my word. Pupunta ako
ng America kapag hindi ako ang pinili mo”
“Hindi ka ba natatakot na magkahiwalay tayo?”
“If you love someone, you should learn how to let go…” Tumingin ako kay Josh at binigyan ko siya ng
isang magandang ngiti telling him that I’ll be okay.
***
Nakipag-bati na ako kay Stefanie at sinabi naman niya na nakapag-cool down na siya kaya okay na kami.
Ginawa namin yun para hindi magkaroon ng samaan ng loob kapag nakapili na si Josh. Sabi naman ni
Chloe, tama lang ang ginawa ko. Atleast may peace na dito sa bahay diba? Si Stefanie at si Lloyd nakatira
na dito sa bahay. Si Lloyd, pinatira namin dito as ordered by Daddy. No choice naman eh. Kahit ayoko…
no problem naman yun kay Josh pero wag lang daw siya gagawa ng kung anong milagro kung ayaw
niyang magka-wasak wasak ang mukha niya.
“Ella, nakita mo na ba yung message sayo ng Kuya mo?” - Chloe
“Oo nakita ko na. Ang haba nga eh. Inabot ako ng 30 minutes para matapos. Nobela na nga eh. Ang
drama pa” - Ella
“Ayshus! Miss ka lang nun noh. Alam mo naman yung Kuya mo. Wagas yun mambully pero mahal ka
nun”
“Alam ko naman yun noh! Nakita ko na yun, dati pa…”
7 days has passed since pinatira namin dito yung dalawang visitors namin. Si Stefanie naman, kasama
namin siya sa kwarto ngayon at nanunuod kami ng The Walking Dead. Ako naman, DEADma lang. Nako,
Ella! Ang corny mo na oh! -__-“ Hindi nanaman ako natatakot dun sa movie dahil mahina lang yung
sounds. May pagka-duwag din kasi yung mga kasama ko ngayon eh. And the boys? Pinaayos yung
sasakyan nila. Si Josh and Lloyd din eh pinagbati nanamin kahapon at umagree naman si Lloyd na
maghihintay siya hanggang matapos ang time na binigay ko para makapag-isip si Josh.
“Alam mo, Ella. Nung nasa Baguio ako, napagisip isip ko na gusto kong makipagbati sayo. Kasi, ang hirap
kaya pag magkaaway tayong dalawa. Lalo na at ikaw pa ang closest cousin ko. I realized na kailangan
kong tanggapin ang magiging decision ni Josh dahil mahal ko siya. Oo, napamahal na ako sa kanya. Di ko
yun na-realize nung kami pa pero ngayon, mahal ko na talaga siya…” - Stefanie
“Wala namang problema sa akin yun, Stefanie eh. Actually pag naging magkaibigan tayo, it means we’re
both mature”
“Tama na nga yan. Dumadrama nanaman ang atmosphere natin eh. Chill, guys! Friends na kayo so tama
na ang oh so dramatic conversations like that! Tumataas balahibo ko oh!” - Chloe
“Hala, Chloe! Minumulto ka ng The Walking Dead! HAHA!”
8 hours kaming nagkukulitan sa buong bahay ng nadatnan kami ng boys at pinagyabang pa nga nila ang
kanilang sasakyan na bagong linis at kumikintab pa. Naki-ride na lang kaming mga girls sa sinasabi nila.
Dito nanaman, as usual, nag-dinner ang buong barkada including Lloyd and Stefanie. Sila Gab and Lance
ang nakarami at nag-hahanap pa sila ng dessert ah! Aliw na aliw naman ang chef namin sa kanila dahil
gusto nga niya na na-aappreciate ang mga niluluto niya kaya gumawa siya ng Leche Flan. Hindi na ako
nakakain ng dessert dahil bloated na ako. Pinabayaan ko na lang silang mag-agawan dun sa Leche Flan.
Nag-stay na lang ako dun sa terrace namin. Mahangin nga ngayon eh. Malapit na kasi ang Christmas.
Grabe… ngayon ko lang naalala… ilang linggo na lang pala malalaman na namin ang desisyon ni Josh.
Kinakabahan ako na parang ewan. Tanggap ko na naman eh… pero… parang ang sakit sakit sa tuwing
iniisip ko na ilang linggo na lang at BAKA mawala na sa akin ang lalaking pinakamamahal ko. Haaay. Bakit
ba ang gulo gulo ng buhay ko ngayon? Si Tadhana kasi eh. Pinapagulo na lang lagi ang lahat.
“Okay ka lang?”
“Okay lang ako, Lloyd. May iniisip lang. Teka, hindi ka pa kakain ng Leche Flan?”
“Hindi na, busog na busog na ako. Grabe, the best talaga ang luto ng chef niyo noh?”
“Oo naman. Ako namili eh”
Si Lloyd, sa una nakakailang siyang kausap pero pag nag-tagal, para bang nagiging comfortable ka nang
kasama siya. The same with Josh. Siguro nga marami silang similarities kaya pareho ko silang
nagustuhan. Kaso nga lang, may pagka-siraulo din silang dalawa kaya doble doble ang binibigay nilang
sakit ng ulo sa akin.
“Alam mo, nung nakita ko kung paano nakatingin sayo si Josh, alam ko nanaman na mahal ka niya.
Tsaka, hindi mo na din kailangang mag-sinungaling na siya si Rick dahil alam ko nanaman ang mukha
nung Joshua Martin” Nagulat naman ako sa sinabi niya. Oo nga naman, paano niyang hindi malalaman
yun? Eh naka-ilang milyong post na ako ng picture namin ni Josh na magkasama.
“I know. Natakot lang ako na baka kung anong gawin mo sa kanya”
“Kung mahal mo siya at masaya kang kasama siya, walang problema sa akin yun. Ayoko lang na
pinapaiyak ka niya kagaya ng ginawa ko sayo dati. Kaya nga ako bumalik diba? You don’t deserve to be
lonely. Kailangan lagi kang masaya”
“So, requirement na lagi akong masaya? Hindi naman noh! Paminsan kailangan ko ding maranasan ang
lungkot. That’s part of life. Abnormal na yun pag laging masaya”
“Naalala ko kasi yung mga panahon na gusto mo pang makipagbalikan sa akin nun. Iyak ka ng iyak.
Nasasaktan nga ako nung nakita kitang umiiyak. Ewan ko ba kung bakit ko ginawa yun sayo. Ang tanga
ko talaga”
“Nasa huli ang pagsisi… pero, okay nanaman ako ngayon eh. Naka-move on na ako through the help of
friends”
“Andito lang pala kayo eh. Kanina ko pa kaya kayo hinahanap”
Narinig namin ang boses ni Josh kaya sabay kaming napalingon. May dala-dala siyang dalawang plato na
may Leche Flan at binigyan niya kami ng tig-isang plate.
“Thanks”
“Salamat, Pare”
Sa gitna ng pagkain namin, dumating si Stefanie at Caleb. Napatigil naman ako sa pagkain ko at sinabing,
“We’re all here!”
“Oo nga noh. Tara mag-meeting na tayong lahat. Tutal, nandito nanaman ang lahat ng mag-eex!” - Caleb
“Walang problema sa akin” - Stefanie
Ewan ko ba kung anong ibig sabihin ni Caleb sa sinabi niyang ‘meeting’ pero pumayag pa rin ako sa
sinabi niya. Umupo kami ng pa-bilog sa floor at nag-usap usap tungkol sa kung ano. I felt happiness
habang ginagawa namin ang so-called ‘meeting’. Nakakarelate kasi kami sa isa’t isa at para bang close na
close kami kahit pa alam namin ang isang fact na lahat kami ay mag-eex. Well, kagaya nga ng sabi ng iba,
being friends with your ex shows that you two are mature enough to get over the fact that you weren't
meant to be together.
“Hindi ah! Di ako ganun!”
“Hindi daw! Iyakin ka kaya!” Pang-aasar ni Josh.
Nag-kwekwento kami tungkol sa mga kalokohan namin dito. I mean, nag-kwekwento kami kasi gusto
naming ipakita na kahit ex na kami, may sense pa din ang mga nangyari sa amin before dahil isa yun sa
mga dahilan kung bakit kami naging ganito, ganyan. Kung bakit kami naging ganito katatag pagdating sa
mga pagsubok. Pinapakita rin namin na naka-move on na kami dahil kinekwento namin ang nakaraan ng
nakangiti at parang wala na lang ang lahat. Our moment right now is perfect. Walang nagkaka-galit sa
isa’t isa. We’re friends.
“I guess, walang magkakasamaan ng loob if ever may pinili na si Josh, ano?” - Lloyd
“Wala na… we’re mature enough to accept his decision. Kaya Josh, wag kang mag-aalinlangan sa
decision mo. Pag alam mong siya na talaga, go for it. There’s nothing wrong for being true to your
feelings” - Stefanie
Ngumiti naman si Josh at sinabing kunting panahon na lang, matatapos na niya ang ‘brainstorming’ na
ginagawa niya.
We ended the night with hugs and kisses. ON THE CHEEK. Umuwi na sila Josh at nagkanya-kanya naman
kaming pasok sa mga kwarto namin. Pero bago ang lahat, nag-group message muna ako, siyempre.
To: Many
Sobrang saya ngayong araw! Thank you Josh, Stefanie, Caleb and Lloyd for the oh-so-fun meeting
kanina! HAHAHAH! Kagaya nga ng sinabi ni Stefanie: It’s the bakbakan of the exes! Sige, tulog na ako.
G’eve everyone!
-Group.
Pinatay ko nanaman agad yung phone ko dahil alam kong once na nag-group message ako, dadagsa na
ang mga text. Bukas ko na lang iisa-isahin yan, pagod na rin naman ako. Siguro after one minute,
nakatulog na agad ako. Sobrang saya ngayong araw. Akalain mong possible pala na maging sobrang
close ng mga mag-eex? Ngayon ko lang nalaman yun eh. Paminsan kasi ang kadalasan kong napapanuod
sa teleserye, pag EX ang turing sa kanya eh isang hayop tapos kung ano-anong ginagawa sa kanya. Edi
parang bitter na rin yun? Kailangan, pag naka-move on ka na, dapat friends kayo ng ex mo at wala ka
nang feelings na nararamdaman para sa kanya. Hindi yung binabackstab mo siya dahil it’s a sign na bitter
ka. Yun rin ang tinuro sa akin ni Ate Hannah at Kuya Darryl. Mga dakilang love guru ko yun eh.
“Masaya ako ngayong araw, BFF. Ang saya-saya ko talaga. Friends kaming lahat… walang nagkaka-initan.
Lahat masaya. As in MASAYA”
Yan ang huli kong sinabi kay Chloe bago ako makatulog.
Sana laging ganito… sana lagi na lang masaya. Sana wala nang kung anong himala ang eentrada sa buhay
namin at sisirain ang lahat. Gusto namin laging ebrybody hapi na. Sana nga…
“Be matured enough to accept facts about life. Don’t be blind to the things that’ll never happen. Always
remember that one day, you’ll find the one for you. Just wait and you’ll see.” – Ella M.
Chapter Forty Eight
May one week break kami sa school dahil… aba ewan ko. Bigla na lang inannounce na mawawalan kami
ng pasok. Sabi naman ni Chloe, pumutok daw yung something related sa nag-proproduce ng kuryente sa
school at delikado kung mag-stastay kami at baka biglang magkasunog sa school habang inaayos yun.
Kaya eto, relax na relax lang kami nila Chloe. Nasa usual tambayan kaming lahat, sa Megamall. Nasa
Starbucks kami ngayon at todo chill habang nag-lalaptop at nag-Skyskype. Pinapa-online kasi ako ni Kuya
dahil may important announcement daw siya. Nasa States na siya ngayon kaya hindi na niya ako
masyadong natatawagan since dahil may sarili na rin siyang pamilya.
“Ang tagal naman ni Kuya. Mauubos ko na yung kape ko pero hindi pa rin online! Nananadya bay un?
Nakakainis ah!” - Ella
“Mag-hintay ka lang bestfriend. Important daw eh” - Chloe
Naghintay pa kami ng 10 minutes bago pa siya nag-buzz sa akin. Inalok niya rin ako na mag-webcam
kami at siyempre pumayag ako.
Nung una naming pag-uusap parang wala lang. Kinwento niya ang buhay may asawa simula nung kinasal
sila hanggang ngayon. Blah blah blah. Ako naman nag-kwento din at sabi niya buti naman at nagka-bati
bati na kaming lahat. Mas okay na daw yun kesa parang may World War III sa tuwing nagkaka-salubong
kami.
“Oh, ready ka na ba sa important announcement ko?”
“Kanina pa noh! Kung hindi mo lang ako pinag-story telling edi sana kanina ko pa natanong yun!”
“Hehe. Ganun talaga. Para suspense. Sige, wait lang. Kunin ko lang yung picture”
Umalis naman siya sa harap ng camera at kitang-kita namin yung lawak ng kwarto niya. Siguro master’s
bedroom yun. Nga pala, may sariling bahay na sila sa States. Hindi ko pa siya nakikita kahit picture pero
mukhang okay lang naman.
“Ayan, nakita ko na. Ready?”
Mukhang excited na excited siya habang kabadang-kabado at the same time. Ano ba kasi yun? Pati ako
na-eexcite eh!
“I’m born to be ready”
“Sige… 1, 2,3…”
Huminga siya ng malalim at nilabas yung isang picture. Hindi ko gaanong makita dahil galaw ng galaw
yung kamay niya.
“Ano ba, Kuya? Hindi ko makita eh! Yung kamay mo ang likot!”
Huminto naman siya sa kakagalaw at zinoom yung picture sa camera na naging dahilan ng pagtili ko.
“OMG! It’s a… IT’S A…”
“It’s a baby, Ella” Sabi ni Kuya ng may naka-plant na ngiti sa mukha niya. “3 weeks old”
Humarap naman ako kay Chloe at inalog-alog siya, “BES! MAGKAKAPAMANGKIN NA ‘KO! MAY FIRST
PAMANGKIN! OMG!!!”
Tinigilan ko naman yung ginagawa ko dahil mukhang naiinis na si Chloe. Humarap na ulit ako kay Kuya at
sinabing, “Pupunta ako diyan! Now na! Padala ka na ng eroplano!!”
Bigla namang nag-react si Josh, “Hoy, hindi pwede. Di pa ako nakakapag-decide!!”
“Ehhh, gusto ko na makita si Ate ehhhhhhhhh”
“HINDE. PWEDE” Tumingin ulit ako kay Kuya.
“Meeennn, I wanna see ehhhhhhhh” Sabi ko at nag-pout. “Nakakainis naman eh. Gusto ko ngang
pumunta eh!”
“Ikaw talaga, Ella. It can wait. 9 months naman siyang mag-stastay sa loob ng Ate mo eh. Pumunta ka na
lang dito pag-New Year na”
“New Year? Ang tagal-tagal pa nun eh”
“Ganun talaga. Mag-hintay ka na lang. Ang importante lang naman eh, nasabi ko sayo na magkakaroon
ka na ng pamangkin though hindi namin alam kung anong gender. Pwede bang mag-isip ka ng pangalan
for boy and for girl?”
“Yung lang pala eh. Ang dami dami naming pwedeng mag-suggest dito oh” I smiled at Kuya.
Nag-usap pa kami ng matagal at inisa-isa ang lahat ng names na pwedeng magamit nila Kuya na maging
pangalan ng magiging anak nila. In the end, we chose the name Ethan pag lalake then Sophia/Sophie
pag babae. Pangalan lang yung pero inabot kami ng 3 oras kakaisip ng magandang pangalan. Useless kasi
yung mga lalake eh. Kung ano-ano ang sinusuggest.
“Thank you sa inyong lahat. Sige kailangan ko nang umalis. 2am na kasi dito eh”
“Sure thing, Kuya. Basta ha, iingatan mo yan. Pag yan…” Nagporma naman ako na para bang sasapakin
ko siya at mukhang naintindihan naman niya ang sinabi ko kaya tumango naman siya at nag-sign off na
agad.
“YES! MAY PAMANGKIN NA AKOOO~”
***
Nagka-yayaan kaming manuod ng sine pero boys daw ang aako ng lahat ng gastusin from ticket down to
food kaya pumayag na lang kami. Nanuod kami ng Action-Comedy. Romance nga ang gusto ni Chloe
pero sinabi ko na, “ROMANCE? Tingnan mo nga kung sino ang mga kasama mo!” Ang ibig sabihin ko eh,
‘romance’ tapos lahat ng kasama niya ay ‘mag-ex’ edi maaalala nanaman namin ang mga super sweet
moment tapos I’m sure may mag-wawala diyan kaya mas mabuti ng iwasan yun diba?
“Ella…” - Josh
“Oh?” - Ella
“Ang corny naman ng pinapanuod natin eh. Bakit ba yan ang pinili niyo?”
“Hindi ako ang pumili niyan noh. Sila Ivan ang pumili niyan. Wag mo nga akong sisihin”
“Tara, lipat na lang tayo sa ibang cinema”
“Wag na. Okay na dito. Pwede na namang pag-tiyagaan ‘to eh”
“Etong dalawang ‘to, nagbubulungan pa. Pwede namang mag-usap”
Sabat naman ni Chloe at sabay kaming lumingon sa kanya.
Ang seating arrangement kasi namin ay ganito: Josh -> Ako -> Chloe -> Dennis-> Ivan -> Jane -> Caleb ->
Stefanie->Lloyd -> At yung dalawang single (Gab and Lance).
Natapos ang movie after 2 hours at naglakad-lakad muna kami sa ground floor bago kami kumain. Nagdrive pa nga si Josh papuntang Conti’s kasi dun namin gustong kumain. And yes, ang boys ang sasagot sa
kakainin namin. Aba, mayayaman yata ang mga lalake ngayon ah?
“Ang tagal-tagal ko nang hinihintay ‘tong araw na ‘to. Grabe, isang araw lang pala ang kailangan para
mapag-bati ang lahat eh. Bakit ba hindi natin ‘to ginawa ng mas maaga?” - Caleb
“Kasi, unang-una, wala dito sina Stefanie and Lloyd. Malamang paano tayo magkakabati kung kulang
diba?” - Ella
“I mean, hindi na kayo dapat nag-away ni Stefanie nung nalaman niyang kayo ni Josh. Diba?”
“Masyado ka talang echosero, Caleb. Wag ka na nga lang mangielam pwede? Tapos na yun eh.
Magkabati na nga diba?” - Chloe
“Oh, chill ka lang Chloe. Ang init naman masyado ng ulo mo eh”
“Ewan ko sayo. Brini-bring up mo pa kasi yung topic eh. Ang importante lang naman ngayon, bati-bati na
tayong lahat. Magkakabarkada na tayo ulit. Hinihintay na lang natin mag-Pasko para matapos na ang
final wing ng problema natin” - Chloe
Tumingin naman sa akin si Chloe.
“Bakit ganyan ka kung makatingin?”
“Ano ka ba, Ella! Pag tapos na ang Pasko, tapos na din ang problema natin. Kasi siyempre magdedecision na siya Josh… blah blah blah….”
Hindi ko na sasabihin lahat ng sinabi niya at baka umabot pa ng isang paragraph pag itytype ko. Nasamid
pa nga si Josh sa kinakain niya kasi dakdak kung dakdak ang ginagawa nito ni Chloe eh. As in walang
preno kung mag-salita.
“Hoy Chloe! Ang daldal mo masyado ah. Hindi mo kailangang magsagawa ng Homily dito noh”
Sabi ko habang inaabutan ng tubig si Josh.
“Ay sorry! Sumobra ba?”
“Sobrang sobra”
Sagot naman ni Ivan habang pinipigilan yung tawa niya.
***
Natapos ang mahabang gabi na ‘yon at hinatid na nila kami sa bahay namin. Nasa iisang bubong lang
kami nila Lloyd, Stefanie at Chloe pero dahil nag-aalala si Stefanie at baka kung anong milagro ang gawin
ni Lloyd, dun na rin siya matutulog sa kwarto ko. Pati na rin si Chloe dun na rin. At, triniple lock pa talaga
ni Stefanie ang pinto.
“Di ka naman masyadong nag-hihinala kay Lloyd, ano?” - Ella
“Ano ka ba, Ella! Obssessed kaya yun sayo. Mamaya pumasok yun dito eh” - Stefanie
“Paano siya makakapasok eh nilock mo nga ng todo-todo yung pinto eh. Tapos hinarang mo pa dun yung
mga maleta mo”
“Sus! Pasalamat ka nga at concern pa ako eh” - Stefanie
“Eto naman oh. Masyadong ma-drama”
“Matulog na kaya kayo! Iniistorbo niyo ako eh”
Sabi ni Chloe habang kinukumutan ang sarili niya.
“Kung ayaw mo ng maingay, wag ka dito. Gusto mo tabi kayo ni Lloyd”
“Asa ka naman noh! May boyfriend kaya ako. LOYAL ako, Ella. As in LOYAL. Mas loyal pa sa man’s best
friend”
“Ano gusto mo ng Loyalty Award?” Tumawa naman kami ni Stefanie at tinalikuran naman kami ni Chloe.
Mga bandang 11pm na kami natulog ni Stefanie kasi nagdaldalan pa kami ng kung ano-ano. Sinabi niya
sa akin yung experiences niya sa Baguio pati na rin yung muntikan ng tumaob yung Bangka na
sinasakyan niya sa Burnham Park. Pati na nga rin yung muntikan na siyang masuka habang bumababa sa
Kenon Road. Nakakamiss din pa lang kausap si Stefanie. Siya kasi an g tinuturing kong ate dahil nga puro
lalake ang mga kapatid ko. Hindi ko ring naiwasang mag-sisi dahil inaway ko siya at kinalimutan na
kadugo ko pala siya. Tama nga siguro ang kasabihang nasa huli ang pag-sisisi.
***
“Oh? Nanahimik ka yata ah. Okay ka lang?” - Stefanie
She said and snapped in front of me.
“Huh? Okay lang ako… naisip ko lang. Bakit nga ba tayo nag-away ulit?” - Ella
Sabi ko naman habang umiinom ng pineapple juice. Kakatapos lang kasi naming mag-jogging and the
current time is… 5am. Bale, tulog pa ang lahat maliban sa security guard. 6 pa kasi namin pinag-stastart
mag-trabaho yung mga katulong at chef maliban na lang kung may importanteng occasion ba or
something.
“Hmmm. Nag-away tayo kase… nag-selos ako? Tapos nagalit ka?” Tumatawa pa siya habang sinasabi
niya yun. “Actually, nagulat talaga ako nung nalaman ko na ikaw pala yung GF ni Josh. Hindi ko na kasi
siya friend sa Facebook kaya hindi ko nakikita ang Relationship Status niya. Para nga tayong bata eh,
nag-aaway na lang bigla pero after so many days na nagkahiwalay tayo, dun ko narealize na… hindi pala
tama na nagalit ako sayo”
“Ako nga rin eh. Nakakamiss yung mga panahon na lagi tayong masaya, nag-bibiruan. You’re like my
older sister. Kaso nga, nag-away tayo”
“Ano ka ba, Ella! Bati na nga tayo diba? Kaya, wag mo na akong paiyakin diyan sa mga sinasabi mo.
Halika nga dito, payakap nga sa ‘lil sis ko” Sabi niya sabay stretched ng arms niya. Tumakbo naman ako
papalapit sa kanya at niyakap siya.
I really missed my best cousin…
***
“Ella, alam mo, nakakahilo ka na ah. Bakit ba ikot ka ng ikot diyan?” - Chloe
“Ha? Eh kasi 30 minutes na pero wala pa rin si Josh!” - Ella
“Wag ka ngang OA! 30 minutes pa lang naman eh. Magalit ka kapag 4 hours na. Tsaka malay mo naggygym lang sila or stuff diba?”
“Hindi naman kasi nature ni Josh ang ma-late eh. Buti sana kung oo pero hindi talaga eh. Never pa
siyang na-late especially like this. And duh? Siya kaya nag-yaya tapos siya ma-lalate? Ano yun?
Lokohan?”
“Yun lang… natawagan mo na ba si Hannah?”
“Oo but she’s not answering any of my calls! Kinakabahan na nga ako eh. I don’t know if this is a prank
pero ewan! Kahit sila Gab hindi din sumasagot”
“Weird. Pati si Dennis di din sumasagot. Baka naman napa-away nanaman sila?”
“Hindi naman sila palaaway eh. Dati lang yun,okay? Ugh! Malaman ko lang talaga kung nasaan yung mga
yon”
“Baka naman nantritrip lang sila? Alam mo naman ang ugali ng mga yun eh”
“Pag yun ang ginagawa nila ngayon, mananagot talaga sila sa akin!”
*************************************************************************************
COUNTDOWN: TWO MORE CHAPTERS BEFORE ENDING <3
Sa next chap na rin ma-rereveal kung sino ang pinili ni Josh! Excited kayo? HAHAHA!
Vote. Comment. Be A Fan <3
Chapter Forty Nine
Time fast forward.
It’s been a week since I last saw Josh. And guess what? It’s December 24 today. Yep, today is the day.
Eto na ang tinakdang araw para malaman namin ang desisyon ni Josh. Well, hindi naman siya exact as in
today since 12AM siya mag-dedecide pero pwede na rin yun. Sabi ng iba, ang tanga ko daw dahil hindi
ko man lang nararamdaman na obvious na ako ang pipiliin ni Josh. Pero, ayokong umasa. Ayokong
masaktan. I want to hear it from his own mouth, his own words. Kaso, nagka-topak nanaman yata sa
utak si Josh kaya ayun, nawala ng parang bula. Missing pa rin siya hanggang ngayon. Nagpatulong na nga
kami sa pulis pero wala pa rin talaga eh.
Nag-text lang ako sa kanya kagabi at sinabi ko na may ‘change of plans’ para mamayang gabi. Stefanie
and I decided to be in different places at the same time. I’ll be at Eastwood and si Stefanie ay sa Megall.
Pupunta kami dun at around 11:30PM and ang estimated time of arrival ni Josh ay mga bandang…
11:45PM. Hindi kami sure kung makakapunta or pupunta siya pero what will kung hindi nga talaga siya
pumunta? I guess… aalis kami pareho ni Stefanie. Ako, sa States. Siya naman sa Rome. Ewan ko kung
bakit niya gusto sa Rome pero sabi niya, maganda daw dun so, dun na daw siya. In short, pareho kaming
aalis if ever hindi susulpot yung mokong na yun.
“Grabe! Na-faufraustrate na talaga ako! Ugh! Todo-todo na ang pangtritrip nila ah” - Ella
“Chill! Impossibleng di darating yun noh” – Chloe
“Eh paano nga pag di dumating? I can’t take risks, Chloe!”
“Edi, siya rin ang mawawalan. Aalis ka, aalis si Stefanie… oh diba? Quits lang!”
“Thank A LOT, Chloe. Ang laki ng natulong mo sa buhay ko! Bravo!” Sinabayan ko naman ng pag-irap.
“Ayan nanaman yang irap-irap something mo ah! Basta pumunta ka na lang mamaya to make sure.
Malay mo naging busy lang siya or sa sobrang excited nadulas at nabagok ang ulo diba?
“Patawa ka rin eh noh? Mas delikado naman pag na-aksidente pa siya. Mas tatagal pa ang pag-hihintay!”
“True love can wait noh!”
“Anong true love can wait? Kelan pa natuto mag-ganyan? Yung kay Dennis nga eh, sobrang atat mo nang
maligawan ka. Can wait daw… Tigilan mo ako niyan”
“Ay ang sunggiiittt. May PMS ka, Ella?”
“Corny? Alam mo…” Napatigil ako nang biglang nag-ring yung cellphone ko:
You got a message
Nae maeumeul jeok ji
A message
Nan oneul do bameul sae ji
Munja jom, sshib jima
Dab jangeul nan gidaryeo
(Message by MyName) (Yes, KPOP fan ako :)) )
Napasigaw ako ng makita kong nag-flash sa screen ko ang “One Message Received From Josh Martin”
“Seryoso? Si Josh?!”
Eto lang ang nakalagay sa text:
Ok, see you.
“Nakngtilapya oh! Yun lang? SEE YOU?! DaF?” - Chloe
“Bakit ang init ng ulo mo, Chloe? Parang sayo ina-address yung message eh” - Ella
“Ikaw hindi ba mainit ulo mo? Tingnan mo text niya! SEE YOU?!”
“Okay lang yun… ang importante, nag-text siya” Napangiti naman ako. Now, atleast alam kong andyan
siya diba?
***
Josh’s Part
At ako’y nag-babalik. Siguro nag-tataka kayo kung nasaan naman ako? Wag kayong mag-alala, buhay pa
naman ako eh. Nag-preprepare lang ako para mamayang gabi pero bakit ako inabot ng one week?
Sikreto ko na yun! Pero, malalaman niyo rin kung bakit mamayang gabi. Malapit na naman eh. Mga ilang
oras na lang… nako, feeling ko masasampak talaga ako ni Ella pag nakita niya ako. Kainis naman talaga
paminsan ang mga babae, paminsan, hindi nila nararamdaman ang efforts na ginagawa ng mga lalaki.
Nawala lang sandali, akala na nila may babae na. Di ba pwedeng nag-preprepare muna para ma-enjoy
mo ang Christmas?
“Grabe, ilang beses ko nang di sinagot ang tawag ni Ella. Baka awayin pa ako nun” - Caleb
“Ako rin kaya. Feeling ko kakainin ako ng buhay ni Chloe…” - Dennis
“Buti pa ako, chill lang. Alam naman ni Jane kung nasaan ako eh” - Ivan
“EWAN KO SAYO!!” Sabay na sagot nila Caleb at Dennis.
“Puso niyo, mga pare. Ang importante, gagawin natin ‘to ng maayos” - Ivan
Kaninang umaga, bumungad sa akin yung text ni Ella tungkol sa change of plan. Nagulat nga ako eh dahil
mas pinahirap pa nila ang situation para sa akin. Biruin mo ang layo ng pupuntahan ko para lang
marating yung dalawa. Kinakabahan nga ako. Nag-iba pa tuloy kami ng gagawin para makapag-adjust pa.
Ay, nasa Makati kami ngayon. Nandito na kami since last week pa. Nag-stastay kami sa dalawang condo
unit ni Lloyd. Ah, si Lloyd nga pala ang spy namin kay Ella. Actually, dapat si Caleb pero siya na lang daw
ang bahala sa ‘explaining’ part.
“Ano, Josh? Sino ba kasing pinili mo? Pero obvious naman na si Ella eh” - Caleb
“Malay mo hindi” Nanahimik naman silang lahat at tumingin sa akin.
“Weh? Hindi?” - Ivan
“Oo nga, hindi. Mas mahal ko si Stefanie. First love ko siya eh. Si Ella? Diba nga pinag-tritripan ko lang
yun?”
“Siraulo ka, Joshua. Tigilan mo yang biro mo di nakakatawa!” - Caleb
“Hindi naman ako nag-bibiro ah. Diba totoo naman sinasabi ko?”
“Masasapak ka talaga nila Caleb at Lloyd pag di mo ititigil yan” - Dennis
“Tss. Para namang kaya nila ako. Mas malakas naman ako sa kanila”
“Ang yabang! Abs ko pa nga lang basag ka na eh” - Caleb
Ayun, nagka-away nanaman kami ni Caleb. Hmm, totoo ba ang sinabi ko kanina? Malay mo oo, malay
mo hinde :D Abangan!
***
Ella’s Part
I’m sleeping through the day
I’m trying not to fade
But every single night
I’ve just been lying awake
Cause I, I can’t get you off my mind
The moment that we met, I didn’t know yet
That I was looking at a face I’ll never forget
Cause I, I can’t get you off my mind
I can’t get you off my mind
Give me the chance to love you
I’ll tell you the only reason why
Cause you are on my mind
I want to know you feel it
What do you see when you close your eyes
Cause you are on my mind
I want to be best
I want to be worst
I want to be the gravity in your universe
And I, I want to be there to help you fly
I’ll help you fly girl
Oh, the longer that I wait
The more that I’m afraid
That someone’s gonna fool your heart and take you away
Cause I, I finally realized,
That I can’t get you off my mind
Give me the chance to love
I’ll tell you the only reason why
Cause you are on my mind
I want to know you feel it
What do you see when you close your eyes
Cause you are on my mind
Girl I can’t live without you
I can’t think straight without you, no
So tell me what should I do
If I can’t get you off my mind
Give me the chance to love
I’ll tell you the only reason why
Cause you are on my mind
I gotta know you feel it
What do you see when you close your eyes
Cause you are on my mind
You’re on my mind
You’re on my mind all day and night, oh
Cause you are on my mind
(On My Mind – Cody Simpson)
At dahil ako ay nag-sesenti, eto ang pinapakinggan ko. Kaso, gawing pang-girl version na lang yung kanta
para mas maganda.
Nandito lang ako sa bedroom, nag-mumuni muni. Kung ano-ano iniisip ko. 12PM na pero eto,
nakatunganga pa rin ako. Dapat mag-dedecide na ako kung anong susuotin ko mamayang gabi pero
ewan ko ba kung bakit ang lakas ng gravitational pull ng higaan ko ngayon kahit kanina pa naman ako
gising. Si Chloe naman, ayun. Nagpa-ayos na ng buhok. Tinatamad talaga ako. Bakit ganun? Dapat
masaya pa nga ako eh. Weird…
“Ang lalim ng iniisip mo ah” Si Lloyd lang pala. Kanina pa yan nandito eh. Parang body guard lang yan
kasi parang bantay na bantay sa mga kilos ko eh.
“Di naman ganung kalalim. Slight lang naman. Trip ko lang lagyan ng drama atmosphere ang kwarto ko,
ba’t ba?”
“Masaya ka ba?” Napatingin naman ako kay Lloyd. Nakangiti siya sa akin na parang angel with matching
innocent looks pa.
“Masaya? Hindi naman nasusukat sa ngiti ang kasiyahan, Lloyd. It’s what you feel on the inside. Hindi
porket nakangiti ako, masaya na ako. Sometimes, we hide our sadness by implanting a smile on our
face”
“Ano bang pinagsasabi mo? Itatanong ko kung masaya ka ba sa piling ni Joshua”
“Ha? Eto naman kase eh tanong ng tanong hindi naman buo yung tanong”
“Sorry, sorry. Ang lalim kasi ng iniisip mo eh. Ano ba yun, baka makatulong ako”
“Hmmm. Wala naman akong iniisip or may tanong na walang sagot eh. Naalala ko lang yung past
memories ko bago ako pumunta dito sa Pilipinas. Nung mga bata pa tayo… ganun. Nakakamiss din pala”
“Kung may bagay ka na hindi mo kayang iwan dito sa Pilipinas, hindi kita pipilitin na umuwi sa America.
Mahal kita eh at gusto ko lagi kang masaya” Nginitian naman ako ni Lloyd. Naks naman si Lloyd,
lumelevel up eh.
“Grabe, ano yan Lloyd? Words of wisdom mo? Haha… thank you ah”
“Wala yun. Ikaw pa, lakas mo sa akin eh” Tumawa naman siya. Niyakap ko siya pagkatapos nun, napatigil
pa nga siya sa kakatawa eh. Nagulat siguro.
“Thank you, Lloyd. Thank you for everything. Kung dati parang gusto kitang patayin dahil iniwan mo ako
ngayon nagpapasalamat ako dahil ginawa mo yun… thank you for being part of my life, my everything”
“Your welcome, Ella. Thank you din for being part of me. Isa ka sa mga taong hinding-hindi ko
makakalimutan kahit pa ikasal na ako. Dahil sayo, naging ganito ako. You changed me to a better
person”
“Tama na nga, nagiging ma-drama na tayo eh. Feeling ko tulay may bipolar disease na ako sa ginagawa
natin”
“Oo nga. Tama na ang drama. Di bagay eh”
“Sa akin pwede pa, eh sayo? Nako! Malabo na!”
“Grabe, hindi naman. Kaya ko naman siguro mag-drama. Tss”
“Hay nako. Tara na nga, samahan mo ako sa mall paayos tayo ng buhok”
“Ha?”
“Nabingi ka na ba? Sabi ko, punta tayong mall! Hintayin mo ako, maliligo lang ako then magbibihis”
Hindi naman ako yung tipo ng babaeng parang buong bahay nang nasa banyo. Siguro mga 15-20
minutes maligo tapos 15-20 minutes ulit sa pagbibihis.
“Di ka naman galit sa red?” Sabi ni Lloyd. Eh pano, lahat ng suot ko color red >__<
“It’s Christmas!” - Ella
Pumunta kami sa Tony & Jackey para magpa-permpero si Lloyd magpapa-haircut lang medyo mahaba na
kasi eh tapos papakulay din siya ng dark brown. Si Chloe kasi nakalimutan kong tanungin kung saan siya
magpapagupit eh.
***
Chloe’s Part
Ay grabe lang! Ang hirap mag-sinungaling kay Ella. Ang hirap naman kasi maki-ride sa biro ng mga
lalakeng ito eh. Akalain mong pati ako dinadamay sa kalokohan nila? At pinag-sisinungaling pa talaga
ako kay Ella and Ate Stefanie! Ang hirap talaga mag-panggap. Nakooo, makakatikim talaga ng lumilipad
na kamao yung mga yon pag natapos na kami dito. Well… kanina ko lang talaga nalaman yung plano
nung nagkausap kami ni Lloyd bago kami umalis. Nasa Makati pala ang mga mokong! Nakikigamit pa
talaga ng condo ni Papa Lloyd! Pakiramdam ko talaga magkakasakit ako dahil sa pagsisinungaling kay
BFF eh. Haayyy, kung walang kwenta ang gagawin ng mga ito, hindi talaga ako makikijoin sa kanila.
“Pag ikaw, Josh pumalpak ka, sisiguraduhin kong kakalbuhin talaga kita ng lubos-lubusan” - Chloe
“Chill ka lang, Chloe. Promise, magiging matino talaga ang mangyayari mamaya. Maniwala ka na lang” Josh
“Yun na nga ang problema eh. Hindi kita pinaniniwalaan. Ikaw pa? Nako, napudpod na yata ang
pagtitiwala ko sayo eh”
“Aray. Ang saket nun ah, Josh. Di ka daw kapani-paniwalang tao oh! Sakeett!” Sige, Ivan. Sabat lang.
“Wag ka nga, Ivan. Hindi naman ikaw ang kausap ni Chloe eh. Kelan ka pang naging si Josh? Ang gwapo
mo naman!”
“Tsss. Yabang”
Actually, hindi naman talaga ako nag-pagupit. Nasa Makati ako ngayon kasama yung mga baliw na ‘to.
Pero malapit na rin kaming umalis kasi pupunta pa kaming Eastwood and Megamall to finalize some
stuff for tonight. Tapos, sasamahan ko pa si Josh para maghanap ng matinong suot. Parang ewan lang
eh. Babae ako tapos isasama niya ako sa paghahanap ng PANLALAKING damit. Anong tingin niya sa akin,
taga-isip ng susuotin niya?
Ang alam ko kasi… mag-rered si Ella tapos mag-rered din naman si Stefanie so, baka maghahanap na
lang ako ng polo na red. Ang corny pag tux, di bagay edi parang prom na ang pupuntahan nila. Basta
yung polo na pang-modern tapos color red. Tapos, itataas ko yung buhok ni Josh tapos… hmm. Ano
namang magandang pang-sapatos? AH! Yung sneakers na lang na color red!
Pwede na siguro yun noh? Tapos ako pa bibili ng ‘props na gagamitin para mamaya. Tapos etong si Josh
nag-iisip pa ng magandang love letter katulong pa niya sila Dennis at todo debate pa sila kung anong
pwedeng ilagay dun. Ako naman eh, NR lang. Kaya na nila yun. Love letter lang pala eh. Ay, hindi nga rin
pala ako marunong mag-sulat ng ganun. Grabe, feeling ko ma-hahaggard mode nanaman ang mukha ko
nito mamaya. Ako ang mahiwagang ‘tagabili’ at ‘tagapili’ ng mga lalakeng kasama ko eh. Parang walang
alam sa taste and surprises. Hindi ba nila sinusurprise ang mga mommy nila pag birthday nila?
“Ah, sige po. Dadaanan na lang po namin diyan. Opo. Bouquet of red roses po. Sige po, lagyan niyo na
rin nung maliit na lalagyan ng tubig sa baba para di agad mamatay. Sige, sige. Salamat po.”
Taga-contact rin pala nila ako eh. Kausap ko kanina yung taga-gawa ng flowers na ibibigay ni Josh kay…
kanino nga ba? Yun lang ang isang bagay na hindi ko alam tungkol sa plano eh. Kung SINO ang bibigyan
niya. Sa akin lang, no big deal kung hindi si Ella ang pipiliin niya. Kay Ella din naman eh. Hindi naman ako
yung tipo ng taong ipagpipilitan pa ang isang bagay sa taong alam kong may ayaw. Ayaw na nga eh tapos
ipagpipilitan mo pa. Pero, I know, masakit yun sa side ni Ella pag hindi siya ang pinili pero time lang ang
kailangan niya and friends diba? Depende na lang kung may sense ang dahilan ni Josh kung bakit hindi
siya ang pinili. Mabubogbog ko talaga yun pag wala ni isa sa kanilang dalawa ang pinili niya. Nakooo,
makakakita sila Ivan ng lumilipad na tao nito.
***
Ella’s Part
Okay! Natapos din ang sobrang tagal na pag-papaayos ng buhok. Nakarating kami dito ng mga 2PM
tapos ngayon ay… 8 na. Wow, 6 hours? Medyo marami rin kasing tao ngayon kaya natagalan talaga kami
tapos kumain pa kami ni Lloyd dahil nga nag-rereklamo na ang mga tiyan namin sa sobrang gutom.
Ihahatid naman ako ni Lloyd sa Eastwood eh kaya no prob kahit medyo matagal tsaka, 11:30 pa naman
ako dapat pumunta dun eh. I still have 3 hours and 30 minutes left.
Stefanie Santos Calling…
‘Ella!’
‘Ate Stefanie? Bakit? May problema ba?’
‘Wala naman. Itatanong ko lang kung nasaan ka na’
‘Ahh, kala ko naman kung ano. Papunta na akong Eastwood, kasama ko nga si Lloyd eh. Nagpaayos lang
kami ng buhok’
‘Naks. Nag-paayos pa talaga ng buhok eh’
‘Naman noh! Mukha na kaya akong bruhilda sa buhok ko. Hindi lang mukha ko ang na-strestress, pati
buhok ko din noh’
‘Ikaw talaga. Sige, tawagan mo na lang ulit ako kapag nasa Eastwood ka na, okay?’
‘Yep. Promise. Bye’
Call Ended.
“Anong sabi?” - Lloyd
“Wala naman. Sabi lang niya tawagan ko daw siya pag nakarating na tayo sa Eastwood”
“Ganun ba… kinakabahan ka ba Ella?”
“Oo. Tsk. Ano ba ‘to! Parang eto lang ang feeling pag may graded recitation ako nung grade school at
high school ah”
Kinakabahan talaga ako. Para bang nanginginig na ang buong katawan ko. Feeling ko kasi may something
na hindi ko ma-explain pero ay ewan! Hindi ko siya masabi in words. Mukha na tuloy akong loka-loka
dito sa sasakyan ni Lloyd. Parang kulang na lang ay umikot ako sa buong sasakyan sa sobrang kaba.
Tapos lagi pa akong nakatingin sa oras. Habang nadadagdagan ng one minute yung orasan sa sasakyan ni
Lloyd, mas bumbilis pa ang tibok ng puso ko.
“Ugh. Feeling ko sasabog na puso ko sa sobrang kaba!”
I hate this kind of feeling! May na-fraufraustrate ako pag nagiging ganito ang pakiramdam ko. Yung para
bang magkakalagnat ako anytime now. Why? I don’t understand this. I don’t…
***
I don’t feel good. Feeling ko talaga mahihimatay na ako anytime now. Ugh! I hate you, Josh! I hate this
feeling! Bakit ba kasi sobrang weird ng nararamdaman ko para sayo? Bakit?! Eto na nga ang
pinakahihintay ko eh. Why am I feeling like this? I feel weird. Grabe, nababaliw na yata talaga ako sa
pangyayaring nagaganap ngayon. Paminsan talaga nakakaloka ang mga ginagawa kong desisyon sa
buhay. Bakit ko ba kasi pinauso yung ‘pagpipili’ something something na ‘to? Ako pa tuloy ang
naguguluhan sa sarili ko. Dapat ang pakiramdam ko, parang wala lang. The normal feeling pero ngayon,
parang na-jumble na lahat. Para bang algebra ang nararamdaman ko ngayon. Para bang nagkaroon ng
letters ang mga numbers.
I like your smile
I like your vibe
I like your style
But that's not why I love you
And I, I like the way
You're such a star
But that's not why I love you
Hey, do you feel, do you feel me?
Do you feel what I feel too?
Do you need, do you need me?
Do you need me?
You're so beautiful
But that's not why I love you
I'm not sure you know
That the reason I love you
Is you being you, just you
Yeah, the reason I love you
Is all that we've been through
And that's why I love you
I like the way you misbehave
When we get wasted
But that's not why I love you
And how you keep your cool
When I am complicated
But that's not why I love you
Hey, do you feel, do you feel me?
Do you feel what I feel too?
Do you need, do you need me?
Do you need me?
You're so beautiful
But that's not why I love you
And I'm not sure you know
That the reason I love you
Is you being you, just you
Yeah, the reason I love you
Is all that we've been through
And that's why I love you
Even though we didn't make it through
I am always here for you, you
You're so beautiful
But that's not why I love you
I'm not sure you know
That the reason I love you
Is you being you, just you
Yeah, the reason I love you
Is all that we've been through
And that's why I love you
That's why I love you
That's why I love you
(I Love You – Avril Lavigne)
“Para ka nang bangkay diyan. Namumutla ka na oh”
“Alam ko. Ang lamig na nga ng kamay ko oh” Pinatong ko naman yung kamay ko sa kamay ni Lloyd.
“Bangkay ka na nga talaga. Kung ako sayo, hindi dapat ako kakabahan ng ganyan. Bakit ka ba
kinakabahan?”
“Ano ka ba, Lloyd. Nasaktan mo na ako noon, anong gusto mo masaktan din ako ngayon? Kinakabahan
ako kung sino ba ang pinili ni Josh. Kung ako ba or si Stefanie. Hawak na ni Josh ang mundo ko ngayon.
I’m letting him decide. Oo alam ko. Bukal sa puso ko ang magiging desisyon niya”
11:45PM.
Oh God. It’s 11:45 already pero still, no sign of Josh. Kahit sila Caleb wala rin. Even Chloe. Asan na ba
yung babaeng yun? Sabi ko 11:15 siya dumating pero tingnan mo oh! Anong petsa na wala pa rin!
“Hindi na siya pupunta” - Ella
“Sigurado ka ba? Saktong 11:45 pa lang naman eh. Pwede naman siguro tayong maghintay ng kunti…” Lloyd
“Pero—“
“ELLLAAAAAAAAAAAA!!! BFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF!!!!” Chloe?
“Hoy babae! Saan ka galing ha? Nag-trip around Asia ka ba? Ang tagal mo ah! Saan ka ba nag-pagupit?
Sa Mindandao pa?”
“Corny mo! May pinuntahan pa kasi ako eh kaya medyo nahuli tapos nag-call pa si Mother kaya
natagalan. Nakibati ng Merry Christmas. Sabi ko nga hindi pa Pasko eh”
Natawa naman ako sa sinabi niya. “Eto, pati nanay niya pinipilosopo”
“Pilosopo ba yun? Tinatama ko lang noh. Ay teka, any sign of Josh?” Napatungo naman ako. I shook my
head.
“Ohh… wag kang mawawalan ng pag-asa, BFF! Malay mo traffic lang. Or may banggaan sa dinaanan niya
kaya na-late siya. Diba? Think positive!”
“Patawa ka talaga eh. Sana nga ganun lang… sana nga…”
***
2:00AM
Alas dos na ng umaga… Merry Christmas! Kahit medyo late na… I guess this is the loneliest Christmas!
“I told you… he’s not coming…”
Tears started to form at the corner of my ears. Aray. For the 2nd time, nabigo nanaman ako sa pag-ibig.
Grabe, ang malas-malas ko talaga pagdating sa pag-ibig. Ang sakit! Sobrang sakit!
“Ella…”
“Okay lang ako, Lloyd. Don’t worry. Napuwing lang ako…” Sabi ko habang pinupunasan ang mga luha ko.
“Okay lang ako, okay lang talaga ako, promise. Tingnan mo oh! Nakangiti pa nga ako eh”
Kainis! Bakit ba ayaw tumigil ng mga luha ko? Please stop! Bakit Josh? Sana, nagpakita ka muna sa akin
diba? I need explanation! Paano ko matatanggap ang desisyon mo kung hindi ka man lang
magpapaliwanag? Tanggap ko naman eh… please… explain this. I don’t understand it so please,
magpakita ka… Please…
Talo ako… talo nanaman ako. Kahit kelan talaga, Ella. Talunan ka pag-dating sa pag-ibig.
“Tara, uwi na tayo. Mukha na akong tanga dito kakaiyak”
Naka-tungo lang ako habang nag-lalakad papalayo sa fountain. I look stupid. I hate it! Pinagmumukha
mo talaga akong tanga, Joshua Jay Dela Vega Martin!
(A/N: SORRY SA MAHABANG SPACE. PARA SUSPENSE XD)
“Oh, bakit ka naman umiiyak? Sinong nag-paiyak sayo? Sabihin mo. Bubugbugin ko” Napahinto ako sa
narinig ko at tumingala ako. JOSH?!
Napangiti ako. “Sira. Ikaw kaya nagpaiyak sa akin” Sabi ko habang pinupunasan ang luha ko.
“Akin na nga” Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang sarili niyang mga kamay. Niyakap naman niya
ako pagkatapos nun.
“Sorry kung napaghintay kita. Traffic kasi galing Megamall eh” Galing siyang Megamall? Ibig sabihin…
pumunta pa siya kay Stefanie? Ano namang ginawa niya dun?
“What?”
“Pumunta pa akong Megamall para magpaliwanag kay Stefanie at magpasalamat sa kanya sa lahat ng
experiences na binigay niya sa akin. Nagpasalamat din ako dahil kung hindi kami nag-break, malamang
hindi ko makikilala ang babaeng pinakamahalaga sa buhay ko” He looked at me with his sincere eyes.
“Josh… I…”
“Shh. May ibibigay pa ako sayo” Binitawan naman niya ako at inabot sa kanya ni Caleb yung bouquet ng
flowers at inabot naman sa kanya ni Ivan yung maliit na kahon na ewan ko ba kung anong laman nun.
“Merry Christmas, my one and only, Gabriella Allison Mendoza. Sorry for making you cry on the first day
of Christmas and I want you to know that I love you. Ikaw lang, wala nang iba” He first opened the little
box. Ring? Gold ring?
“Eto muna ang susuotin mo sa ngayon” Sinuot naman niya sa kamay ko yung singsing. Suot niya na rin
yung sa kanya.
“Infinite”
Hugis infinite ang singsing na binigay sa akin ni Josh. Binigay nanaman niya sa akin yung bouquet ng
flowers.
“Gabriella Allison Mendoza, will you be my girlfriend?”
I smiled. “Yes”
*************************************************************************************
SIGE AKO NA GALIT SA SPACE! AKO NA XDDD
Yung ring ay nasa gilid -->
Mwahahaha. Sorry kasi ang daming spaces diyan. LOL. :))
Last chap after this <3
Final Chapter.
Senior year.
Ang daming nangyari simula nung dumating ako sa Pilipinas. Naloka na ako sa lovelife, lahat na ng klase
ng tao nakasalamuha ko pero overall, nag-enjoy ako. Ang dami kong natutunan. Ang dami ko ring
natuklasan. Ang dami kong naramdaman. Basta! Ang importante, hindi ko ni-reregret ang pag-punta ko
dito. Tama ang desisyon kong mag-stay dito. Dahil dito, nakilala ko ang taong bubura sa pait ng nakaraan
at ang magbibigay tamis sa kasalukuyan. Naks, gumaganon na ako oh! Siya lang naman si Joshua Jay
Martin. Matagal ko na siyang boyfriend mga… 3 years since nung nagka-problema kami tapos yung one
year pa edi 4 years ko na pala siyang boyfriend. Grabe, ang bilis ng panahon. Gra-graduate na pala kami.
“Ella! Ang laki mo na ah!”
Sabi ni Kuya Darryl ng pabiro. Yep, nandito ang buong pamilya ko ngayon. First time ring pumunta nila
Daddy and Mommy dahil ito raw ang isang pagkakataong hindi nila pwedeng palampasin kaya nag-leave
sila for 2 weeks tapos babalik din sila agad sa States.
“Kuya, lumiit ka ata ah!”
“Weh? Baka tumangkad at gumwapo pa!”
“Maniwala ako sayo! Mas gwapo pa nga sayo si Jason eh”
Grabe, ang laki na ni Jason. Pero ayun, nag-IIPad na lang sa sulok at parang may sariling mundo. Mainit
yata ulo niyan eh.
Nakakamiss ang mga ganitong moment, magkakasama kaming magkakapamilya, nagtatawanan,
nagkwekwentuhan… isa talaga ‘to sa mga pagkakataong pinaka-mamimiss ko sa lahat ng bagay.
“Hi Tita, Tito, Kuya Darryl, Jason!” - Josh
“Uy, pare!”
Nagkamayan moment pa talaga ang mga loko. Pansin ko lang, super close na nila Josh and Kuya Darryl.
Para na nga silang magkapatid eh tapos sila Mommy naman, anak na ang turing kay Josh dahil sabi nila,
impossibleng hindi pa kami magkatuluyan dahil biruin mo? 4 years na kami eh. Pero ako naman, agree
din sa kanila. J
“Ay, tara alis na tayo at baka mawalan pa tayo ng upuan”
Si Kuya ang mag-dridrive ngayong araw. Wow, first time ah! Ay, kanina ko pa pala pinagkakaguluhan ang
first ever pamangkin ko sa sinapupunan ni Ate. Nararamdaman ko nga yung pag-sipa niya eh.
“Ate Ella…”
“Bakit Jason?”
“Mamimiss talaga kita pag grumaduate ka na. Baka kasi hindi ka na umuwi sa bahay eh”
“Ako? Hindi uuwi? Nako, impossibleng mangyari yun noh. Tsaka, kailangan marunong kang lumingon sa
pinaggalingan upang makarating sa paroroonan. Kaya never ko kayong kakalimutan. Okay na ba yun?”
“Promise yan, Ate?”
“Naman!”
***
Isa ito sa mga pinaka-memorable na pangyayari sa buhay ko. Ikaw ba naman ang grumaduate ng
college?
“Best friieennndd! Lumelevel up sa buhok ah”
“Ikaw rin naman ah. Ay congrats ah!”
“Congrats din!”
“Ay, asan si Dennis? Di mo ata kasama”
“Nag-CR eh pero sandali lang yun, babalik rin yun agad. Sige, puntahan ko muna si Mama baka naiinip na
dun eh”
Tumango lang ako tapos nag-hi lang si Chloe kila Mommy at dumiretso naman sa mga may upuan. Wow,
I’ll really miss this place. Dito na nangyari ang lahat ng pwedeng mangyari. Napaiyak, napatawa at
napangiti ako sa lugar na ito. Lahat na ng feelings naramdaman ko na… lahat lahat na.
At ang aming graduation song?
Grew up in a small town
And when the rain would fall down
I'd just stare out my window
Dreaming of what could be
And if I'd end up happy
I would pray (I would pray)
Trying hard to reach out
But when I tried to speak out
Felt like no one could hear me
Wanted to belong here
But something felt so wrong here
So I prayed I could break away
I'll spread my wings and I'll learn how to fly
I'll do what it takes til' I touch the sky
And I'll make a wish
Take a chance
Make a change
And breakaway
Out of the darkness and into the sun
But I won't forget all the ones that I love
I'll take a risk
Take a chance
Make a change
And breakaway
Wanna feel the warm breeze
Sleep under a palm tree
Feel the rush of the ocean
Get onboard a fast train
Travel on a jet plane, far away (I will)
And breakaway
Buildings with a hundred floors
Swinging around revolving doors
Maybe I don't know where they'll take me but
Gotta keep moving on, moving on
Fly away, breakaway
I'll spread my wings
And I'll learn how to fly
Though it's not easy to tell you goodbye
I gotta take a risk
Take a chance
Make a change
And breakaway
Out of the darkness and into the sun
But I won't forget the place I come from
I gotta take a risk
Take a chance
Make a change
And breakaway, breakaway, breakaway
Yes, it’s Breakaway by Kelly Clarkson. Kahit medyo matagal na ang kanta, maganda pa rin siya pakinggan
kaya wala namang masama kahit yun ang gamiting graduation song diba?
***
Hay, natapos din ang graduation! Medyo inantok pa nga ako dahil ang haba ng ceremony tapos ang init
pa pag suot mo ang toga pero ngayon, I’m now an official graduate! Ang sarap pala sa feeling pag
nakatapos ka na rin sa wakas ng pagaaral. Wow, parang dati halos mamamatay na ako kakaaral pero
ngayon… lahat ng hardwork ay nasuklian naman.
***
I guess, kailangan nanaman nating mag-time fast forward noh?
Okay, so, 2 weeks after my graduation, bumalik na ulit ng States ang buong pamilya ko pero before that
we visited Anthony and prayed for him. Nag-kwento pa nga kami tungkol sa nangyari sa mga buhay
namin at kung gaano ko siya namimiss na kasama at kayakap.
After nun, eto, kung saan saan kami nagpupunta ni Josh. Kulang na nga lang puntahan na namin ang
bawat sulok ng Pilipinas eh. Napuntahan na namin ang Palawan, Boracay, Cebu, Baguio… basta marami!
Di ko nga alam yung pangalan ng iba eh. Si Josh kasi kadalasan ang may alam ng pupuntahan namin.
Si Chloe naman and Dennis, happy na happy pa rin. Nasa Australia sila ngayon para mag-vacation. Naks!
Australia pa talaga eh. Tapos si Ivan naman and Jane, andito sila ngayon around the Metro pero hindi na
kami masyadong nag-kikita dahil nga lagi kaming nasa lakwatsahan. And yung dalawa namang single
dati? Ayun, single pa rin! Joke, si Gab , may GF na tapos si Lance naman, going there pa lang. Nanliligaw
kasi siya dun sa kababata niya eh pero as far as I know mag-MU naman sila since dati pa. May pagkatorpe lang talaga si Lance.
Si Lloyd? Nasa Canada siya ngayon for family business stuff. I think, mag-stastay siya dun for 5 years ata.
Si Stefanie and Caleb… ayun. Nagkabalikan. Ang kulit nga ni Stefanie eh. Sabi niya inaway pa niya si Josh
nung pinuntahan siya sa Megamall. Sabi niya bakit daw siya nandun eh dapat nga ako yung pupuntahan
niya. Hindi na niya pala mahal si Josh eh since… kelan ba? Basta, hindi na niya mahal si Josh. Nasa Rome
silang dalawa ngayon and updated pa rin ako siyempre sa mga nangyayari. Hindi pwedeng hindi!
“Oh? Anong iniisip mo?”
“Ha? Wala wala! Reminiscing ng past siguro”
“Reminisce? Baka naman yung bad parts lang ang inaalala mo”
“Baliw! Bad na nga eh tapos aalalahanin ko pa. Edi nainis ako nun”
“Wala lang. Sinasabi ko lang. Masama ba yun?”
“Ewan ko sayo, Josh! Ang epal mo talaga kahit kalian. Nakita mong nag-eemote yung tao tapos makikiepal ka diyan. Dun ka nga!”
Lagi kaming ganito ni Josh. Most of the time, nagkukulitan. Para nga kaming mga bata eh. Ewan ko ba
kung bakit ganun kami umasta. Pero kahit ganito kami, alam kong mahal namin ang isa’t isa. Diba?
Time fastforward X 10.
After 10 years…
*Ring* *Ring*
Umaga na pala. Grabe, napasarap tulog ko dun ah!
“Good morning, Mrs. Martin”
“Goodmorning din, Mr. Martin” He gave me a light kiss on my forehead.
“Akala ko wala ka nang balak gumising eh”
“Sus. Si Liz ba gising na?”
“Oo ginising ko na”
Si Elizabeth Alexia Martin. Ang panganay namin ni Josh. Oo, kasal na kami ni Josh. J Ang bilis noh? Ang
dami ko kasing skinip pero ang masasabi ko lang, ang mga pangyayaring naranasan ko ay sobrang
masaya. Baon ko pa rin hanggang ngayon ang mga natutunan ko sa aking nakaraan. Habang buhay ko
itong babaunin at kailanman ay hindi ko ito iiwan. Dahil dito, ako ay naging ako.
*************************************************************************************
Josh and Ella’s Part
May mga bagay na sineseryoso. At may mga bagay na hindi. Sa aming paglalakbay sa magulong daan ng
pag-ibig dito namin natuklasan na hindi lang pala nakakasaya ang pagmamahal. Nakapagbibigay din sa
amin ito ng lakas upang magpatuloy sa araw araw. Siyempre, hindi magiging possible ito kung walang
tiwala sa isa't isa. Dito din namin natutunan na ang mga pangako ay dapat laging tinutupad kahit pa may
kasabihang, "Promises are meant to be broken"
Isang paalala sa lahat ng mga taong kasalukuyang nasa relasyon, laging bigyang atensyon ang iyong
girlfriend/boyfriend. LALONG LALO NA SA PANAHON NG PAGDUDUSA. Kahit pa bumalik ang ex
boyfriend/girlfriend mo at sinabing mahal ka pa din niya, kung alam mo sa sarili mo na may iba ka nang
mahal bakit mo pang ipagpipilitan ang puso mong tanggapin siya muli? Oo totoo may pagkakataong
mag-aaway kayo. Pero parte lamang ito ng relasyon. Wala namang perpekto relasyon eh. Pero kung
mag-papatalo tayo sa problema, may mararating ba tayo? Wala. Kaya laging iisipin na may karamay at
mahihingan ng payo sa lahat ng problema. Higit sa lahat laging magtiwala sa iyong kinakasama at
siyempre sa Diyos. Yan ang aral na natutunan namin sa pagsasama naming dalawa. Kaya laging
tatandaan, KUNG MAHAL MO, IPAGLABAN MO!
At yan ang mensahe namin sa inyo! Hanggang sa muli!
The last two words of this story?
The
End!
A/N: Hephep. Eto ang Author’s Note.
Maraming maraming thank you sa pagbasa ng Never Mess Up With A Gangster.
Oo, alam ko. Marami akong pagkakamali sa story. Dagdagan niyo pa yung nakakainis na auto correct ng
MS Word. =____= Ang sarap sapakin nun eh :|
Sorry din kung namatay si Anthony. Napag-desisyunan ko na mamatay siya dahil sa sakit niya kasi, hindi
naman sa hindi ako naniniwala sa miracles, pero kasi ginawa ko yun para andun pa rin yung reality effect
sa story. Kahit pa na sabihin ko na isa ‘tong teen fiction, paminsan kailangan pa rin nating alalahanin na
hindi tayo pwedeng mabuhay ng forever sa isang fiction life.
Ang pangit ba ng ending? Alam ko rin yun. Nag-reklamo nga sa akin yung classmate ko na isa sa mga
unang nakabasa ng story eh. Sabi niya ang bilis bilis daw ng nangyari. Uh… kung madami ang reads,
votes and comments, baka gumawa ako ng Special Chapters nito. I-feafeature ko dun ang engagement,
wedding at pregnancy ni Ella. Pati na rin yung lovelife ng tropa at lovelife ni Caleb.
Kung may reklamo kayo sa story, sabihin niyo at tatanggapin ko ng maluwag. Pero please lang, wag
kayong magmura at baka mabato ko kayo palabas ng Milky Way >___>
Next stories?
Madami-dami pa naman. Tatapusin ko muna ang My Ice Cold Prince at tsaka tatapusin ko muna ang
Love Chords. Kaya pag natapos ko na yung, ipopost ko na ang next story ko…
Abangan niyo rin ang next story after ng Love Chords dahil medyo connected siya sa Never Mess Up
With A Gangster. :3 At ang title? S-E-C-R-E-T!
So stay tuned para malaman niyo ang story na yun! J
Okay, yun lang <3
Lablots,
ForeverInspirit.