docBAtANGAN - Archdiocese of Lipa
download 
Report Transcription
BAtANGAN - Archdiocese of Lipa
Ulat Batangan JANUARY 2008 YEAR IV NO.1 see page 11 For Schedule of Activites St. Francis de Sales Patron Saint of the Minor, Major, and Theology Seminaries, PRAY FOR US PAPAL INTENTIONS FOR JANUARY FOCUS ON UNITY VATICAN CITY, JAN. 1, 2008 (Zenit.org) - Benedict XVI’s monthly prayer intention will focus on unity during January. The Apostleship of Prayer announced the general intention chosen by the Pope: “That the Church may strengthen her commitment to full visible unity in order to manifest in an ever growing degree her nature as community of love, in which is reflected the communion of the Father, the Son and the Holy Spirit.” The Holy Father also chooses an apostolic intention for each month. In January, he will pray that “the Church in Africa, which is preparing to celebrate her Second Special Assembly of the Synod of Bishops, may continue to be the sign and instrument of reconciliation and justice in a continent which is still marked by war exploitation and poverty.” #UB ANNOUNCEMENT OF ENTRANCE EXAMS SFS Institute of Formation (IF) on-going every week-end SFS Minor Seminary every Saturday For further details call: (043) 756-2175, (043) 756-1547, (043) 756-4190 OFFICIAL NEWSPAPER OF THE ARCHDIOCESE OF LIPA 1 JANUARY 2008 Handa na ang Arsidiyosesis sa pagdalaw ng Relikiya ni Sta. Teresa Handang-handa na ang Arsidiyosesis ng Lipa sa pagsalubong sa gumagalang relikya ni Sta. Teresa ng Batang Hesus. Ito ang pahayag ng komitibang naatasang maghanda para sa makasaysayang okasyon na magsisimula sa Pebrero 8, taong kasalukuyan. Ang relikiya ng Obispo Arguelles din ang tinaguriang Millennium Saint kasama ng relikiya sa Cardinal Rosales at Arsobispo ay dumating sa bansa noong paglilibot nito sa iba’t ibang Arguelles, sinamahan si ika-15 ng buwang ito sa mga kampo militar at Fr. Suarez sa Monte Maria Ninoy Aquino International pulisya, at ganoon din sa Airport at sinalubong ng iba’t ibang mga diyosesis sa Naging tampok ang Barangay Pinagkilatan, nasasakop ng mga dignitaries sa bansa. Parokya ni San Miguel Arkanghel, Ilijan, Batangas City, sa Hindi itinatago ni pangunguna ng Lubhang isinagawang 40 Hours of Adoration and Healing for Kgg. Obispo Leopoldo Arsobispo Ramon Arguelles National Peace and Unity noong ika-10 hanggang ika-12 ng Tumulak, Military Vicar ng ang kanyang pagiging Enero taong kasalukuyan. Ang nasabing pagtitipon sa bansa. Maalala na ang masidhing deboto ni Sta. inaakalang pagtayuan ng isang malaking complex na magiging sentro ng gawain ng kilalang healing priest, Fr. Fernando Lubhang Kgg. Arsobispo Teresa. Sa katunayan, siya ang Ang Ramon Arguelles ang siyang nagtalaga ng Simbahan ng Sta. Suarez. mataas na lugal na Military Vicar noong unang Teresita sa nasabi ring bayan ito ay tinatawag bumisita ang relikiya ng na maging isang Archdiocesan ngayong Monte Santa noong Enero – Abril, Shrine ng nasabing patron ng Maria (Bundok ni XHANDA NA... P. 2 taong 2000. Ang noon ay Sa simula ng taong 2008 . . . “Core Group” para sa BBC-Lipa/ Batangas Chapter, nagpulong Bilang patunay na seryoso ang kanilang pagtulong sa Arsobispo at sa lokal na simbahan sa layuning magkasama-sama sa paghanap ng pamamaraang magkatulungan para sa kabutihan ng lalawigan, nagdaos ng kanilang kauna-unahang pagpupulong ang “core group” noong ika-3 ng Enero sa ganap na ika-4 ng hapon sa tahanan ng Lubhang Kgg. Arsobispo Ramon C. Arguelles. Ang nasabing “core group” ay binuo bago matapos ang taong 2007, sa pagpupulong na tinawag ng Arsobispo upang magkaroon ng pagbubuo ng BBC-Lipa/Batangas Chapter. Sa nasabing pagpupulong naging panauhing tagapagsalita ang co-chairman ng BBC, and dating Senador at Kalihim Vicente Paterno, na nagbigay ng kaukulang paliwanag sa layunin at kabuuan ng BishopsBusinessmen’s Conference for Human Development. Naging pangunahing paksa ng unang pagpupulong ang binabalangkas na By-Laws ng lokal na BBC. Isa sa mga pinagtalakayan ay kung ito’y tatawaging BBC-Lipa Chapter o Maria). Nagsimulang magdagsaan ang mga tao mula sa iba’t ibang panig tulad ng Laguna, Bulacan, Metro Manila, at iba pa nang umaga ng ika10 ng Enero. Kabilang dito ang mga maysakit na umaasang magagamot ni P. Suarez. Nauna rito, maraming mga portalets at mga kubol ang naitayo ng mga nangasiwa ng nasabing gawain. Nang magtanghali, nagsimula ang pagdarasal ng Santo Rosaryo, sinaliwan ng iba’t ibang mga awit. Sang-ayon kay Rdo. P. Bong Javines, SDB, ang nasabing gawain ay isang “concerted efforts” ng iba’t ibang mga charismatic groups, at iba’t ibang mga parokya mula sa iba’t ibang mga diyosesis. Labinlimang minuto bago sumapit ang ika-tatlo ng hapon, dumating si P. Fernando at mga kasama sakay ng helicopter. Ilang minuto pa, dumating din ang grupo naman ng Kanyang Kabunyian, Gaudencio Cardinal Rosales, lulan ng kanyang Toyota van. Bukod sa mga bisitang pari, naki-Misa rin sina Msgr. Abet Boongaling, Rdo. P. Tom Villafranca, Rdo. P. Ben XCARDINAL... P. 2 XCORE GROUP... P. 2 PATER PUTATIVUS Publishing House Family Life Bldg., Villa San Jose Marawoy, Lipa City (043) 756-2410 • (043) 312-2410 e-mail: paterputativus2000@yahoo.com SERVICES OFFERED: COMPUTER COLOR SEPARATION LASER PRINTING OFFSET PRINTING LETTERPRESS PRINTING PHOTO TYPE SETTING PHOTO SCANNING NYLOGRAPHIC CLICHE ART SERVICES PLATE MAKING OFFSET RUNNING BINDING ALLIED PRINTING SERVICES “Your One-Stop Printing Partner in Batangas” 2 Ulat Batangan HANDA NA... P. 1 mga misyon. Ang isa pang inihahandang maging bagong parokya sa Barangay Talisay, Lungsod ng Lipan, ay nakatalaga na sa pangangalaga ng nasabi ring Santa. Sina Rdo. P. Bert Cabrera at Rdo. P. Jun Quiambao, ang mga paring nangangalaga sa nasabing mga lugal, ayon sa kanilang pagkakasunod, ay kapwa miyembro ng steering committee na nagplaplano para sa nasabing pagbisita ng relikiya sa Arsidiyosesis. Kasama rin nila si Rdo. P. Jojo Gonda, ang co-chairman ng program committee sa taong ito ng paghahanda para sa Dakilang Hubileyo 2010. Matatandaan na naging CARDINAL... P. 1 Malaluan, Rdo. P. Quinni Magpantay, Rdo. P. Lito Malibiran, at ang kura ng Ilijan, Rdo. P. Eugene Penalosa. Sa kanyang homiliya, binigyan diin ni Cardinal Rosales ang pagsunod sa kalooban ng Diyos. “Kalooban ng Diyos na ang tao, tayo, ay magkaisa. Ang demonyo ay di tumitigil sa pagnanais ng pagkakawatakwatak ng tao. Nguni’t sa ipinakita ninyong pagkakaisa sa pagtungo dito, tiyak na gagawin ng Diyos na banal ang lugal na ito.” Binanggit din niya ang yaman ng nasabing lugal. Isinalaysay din niya ang kanyang naging pananaw sa lugal na una niyang nakita mula sa dagat. “Pinagtawanan ako ng mga kasama ko noon,” kuwento ng Cardinal, “nang sabihin ko na balang araw, susulpot sa lugal na ito ang isang retreat center. Yon pala’y sa katauhan ni Fr. Fernando, mabibigyan katuparan ang aking unang pangarap!” Pabiro pa niyang idinugtong, “kasi mas marami kang kaibigan, pati na nga yong mga kaibigan ko ay kaibigan mo na rin ngayon.” Ang ikalwang araw ay araw ng paggagamot ni P. Fernando. Sa bandang ito, halos putikan na ang buong paligid dahil sa pag-ulan at dahil na rin sa lumobong bilang ng mga deboto. Matapos ang Banal na Eukaristiya, nagsimula na ang matagal na healing ng tubongButong, Taal na paring kasapi NEWS & EVENTS tampok sa unang taong ito ang Archdiocesan Mission Congress. Si Sta. Teresa ng Batang Hesus at Banal na Mukha ang siyang patron ng misyon, kasama si San Francisco Javier, na patron ng parokya sa Nasugbu, Batangas. Napag-alaman din na ang nasabing relikiya ng bantog na santa ay may sukat na 1.5 metro ang haba, 0.95 metro ang luwang at 1.85 metro ang taas. Kasama ang pinaglalagyan, ito’y may bigat na 132 kilogramo. Para sa detalye ng buong palatuntunan sa pagdalaw ng relikiya, tunghayan sa loob ng isyung ito ng Ulat Batangan. #UB sa Companion of the Cross sa Canada. Ito’y habang patuloy naman ang pagsamba sa Banal na Sakramento at ang samasamang pag-awit. Sa pagtatapos naman ng nasabing 40 oras ng pananalangin sa ikatlong araw, naging presider naman sa Banal na Misa ang Lubhang Kgg. Arsobispo Ramon C. Arguelles, Arsobispo ng Lipa. Sa kanyang homiliya, sinabi niyang si Maria ang tumawag sa lahat upang magtipon sa lugal na iyon. Sinariwa niya na ang taong ito ay idineklara niyang “Extraordinary Marian Year” para sa Arsidiyosesis ng Lipa. “Si Fr. Fernando ay kasangkapan ng pagpapagaling ng Diyos. We gather around God and Mary, not around Fernando; otherwise, we should go to Monte Fernando,” biro niya. Nabanggit din ni Arsobispo Arguelles na kung paano napigil ang malaking sakuna sa Europa noon nang sila ay nagsagawa ng 40 oras na debosyon sa Santisimo Sakramento, sana ang ginawang 40 oras na katulad na debosyon, na ayon pa rin sa butihing Arsobsipo ay nagsimula sa Pilipinas matapos paslangin ang dating Senador Ninoy Aquino, magdala din sana ito ng kapayapaan at kasaganaan sa bansa. “Kayo sana ang maging kasangkapan sa pagsasakatuparan ng mithiing ito para sa ating bansa, ang pueblo amante de Maria,” dugtong pa niya. #UB JANUARY 2008 SVF Club, binuo Susie D. Bauan Nagtipun-tipon kamakailan lamang ang may pitumpung katao na may pangalang Vicente bilang tugon sa naging panawagan ng kura paroko, Reb. P. Jojo Mendoza ng Parokya ng San Vicente Ferrer , Banaybanay Lipa City. Karamihan sa mga dumalo ay mga bata, subalit noon din ay nakabuo sila ng isang samahan sa karangalan ng mahal na Patron na tinatawag na Saint Vincent Ferrer Club. Mga nahirang na opisyales ay sina Rey Vincent Villena (President) na mula pa sa Batangas City, Vicente Dimatatac (VicePres.), Vince Lorzano (Secretary) at Vincent Villanueva (Treasurer) na pawang mula sa Banaybanay. Wala pang sunod na hakbang na gagawin ngunit may mga hangarin at maaring makapalunsad ng proyektong pamparokya. Sa kasalukuyan, patuloy pa ring ipinaaabot sa lahat ng mga nagnanais mapabilang sa samahan na maari pa ring magparehistro sa tanggapan ng parokya, ito ay walang bayad at bukas sa lahat na may kaugnayan ang pangalan sa patron, bata o matanda ,maging kababaihan at kahit hindi mula sa parokya. #UB CORE GROUP... P. 1 BBC-Batangas Chapter. Sina Atty. Ramel Muria, Bb. Emmy Castillo at G. Willie Bleza ang na-atasan ng grupo na bumuo ng draft ng By-Laws na pinagtalakayan. “Maraming mga puntos na dapat pang liwanagin,” pahayag ni G. Bleza. Ipinagpasya na tumawag ng isa pang pagpupulong ang “core group” upang ang mga puntos na ihiharap ng ibang mga miyembro ay maresolba. “Pagkatapos na magkasundo ang ‘core group’ hinggil sa final draft, ihaharap ito sa isang general assembly upang maratipika,” dagdag pa ni G. Bleza. Bukod kina Atty. Muria, Bb. Castillo at G. Belza, dumalo rin sa nasabing pulong sina Ambasador Macario Laurel, co-chair ng lokal na BBC, G. Ramon Araneta, Prof. Catalino Samonte, G. Al Katigbak, at Dr. Lionel Buenaflor (kumatawan kay Dr. Vic Arguelles). Sa panig ng Simbahan, dumalo sina Rdo. P. Junjun Ramos at Rdo. P. Nonie Dolor. #UB Emma D. Bauan Pebrero, itinalagang Buwan ng Bokasyon sa Arsidiyosesis ng Lipa Pormal na ilulunsad ang Buwan ng Bokasyon sa Arsidiyosesis ng Lipa sa ika-2 ng Pebrero sa Simbahan ng Divino Amor (Redemptorist) sa pamamagitan ng Misa Konselebrada na pangungunahan ni Lubhang Kgg. Ramon C. Arguelles. Inaasahang dadaluhan ito ng mga pari, relihiyoso at relihiyosa, seminarista at mga kabataan mula sa iba’t-ibang dako ng arsidiyosesis. Pagkatapos ng Banal ng Misa, magkakaroon ng Walk for Vocation mula sa Redemptorist patungong Carmel of Our Lady Mediatrix of All Grace kung saan gaganapin ang Holy Hour for Vocation. Magkakaroon ng iba’t-ibang programang naglalayong patuloy na magpalaganap ng bokasyon. Ang ComVoc Team sa pangunguna ni Reb. P. Toter Resuello ay nagtakda ng mga araw para sa vocation campaigns sa mga parokya at maging sa mga malls. Sa pakikipag-ugnayan kay Reb. P. Ilde Dimaano, Station Manager ng Spirit FM, maririnig maging ang mga madre at seminarista sa palatuntunang Mabuting Balita tuwing ika-5:30 ng umaga sa buong buwan ng Pebrero. Bilang bahagi pa rin ng isang buwang palatuntunan para sa bokasyon, gaganapin ang Altar Knights’ Sportsfest-Senior Division (ito ay para sa mga altar servers na may gulang na labing pito at pababa) sa St. Francis de Sales Minor Seminary sa ika-16 ng Pebrero. Ang pinakatampok na gawain ay ang Vocation Campfire na idaraos sa St. Francis de Sales Major Seminary. Magsisimula ito sa ika-5 ng hapon ng ika-24 ng Pebrero hanggang ika-6 ng umaga ng susunod araw. Ang buong programa ay iikot sa temang “Maria: Modelo sa Pagtugon”. #UB Mga larawang kuha sa ginanap na Christmas Party and Meeting/Planning ng ComVoc Team na ginanap noong ika-22 ng Disyembre sa Archbishop’s Residence, Lungsod ng Lipa San Francisco de Sales, ipinakilala; pagdedebosyon sa kanya, pinalaganap Patuloy ang pagpupunyagi ng Kapisanan ni San Francisco de Sales (KSFS) sa kanyang layuning maipakilala si San Francisco de Sales sa mga mananampalataya, lalo na sa mga Batangueño. “Nakalulungkot pong hindi kilala si San Francisco de Sales gayong siya ang Patron ng ating tatlong seminaryo- ang SFS Minor Seminary, SFS Major Seminary at SFS Theological Seminary”, wika ni Reb. P. Toter Resuello. direktor ng KSFS. Ito ang dahilan kung bakit isinama ni P. Toter sa taunang palatuntunan ng KSFS ang pagsasagawa ng Misa-Nobena para kay San Francisco de Sales nang maatasan siyang mamahala sa KSFS noong 2005. Mula ika-15 hanggang ika-23 ng Enero, inililibot ni P. Toter ang imahen at relikya ni San Francisco de Sales sa iba’t-ibang parokya sa Arsidiyosesis ng Lipa. Sa tulong ng mga promoters at benefactors ng KSFS, unti-unti nang nakikilala ang mahal na Patron at napalalaganap na ang pagdedebosyon sa kanya. Hindi rinmatatawaran ang mainit na pagtanggap at pagsuporta ng mga kura paroko ng mga parokyang nilalapitan ng KSFS. Sa taong ito, dala-dala ni P. Toter ang imahen at relikya ni SFS sa kanyang pagdiriwang ng Misa-Nobena sa mga sumusund na parokya: Invencion de la Sta. Cruz (Alitagtag), San Francisco ng Paola (Mabini), San Juan Ebanghelista (Tanauan), San Juan Bautista (Lungsod ng Lipa), Sta. Maria Magdalena (Bayanan), Inmaculada Concepcion (Bauan), Reyna na mga Banal (Balele), San Sebastian (Lipa), Santo Rosario (Rosario) at Santa Rita ng Cascia (Lungsod ng Lipa). #UB NEWS & EVENTS JANUARY 2008 Arsidiyosesis ng Lipa, naghahanda para sa National Rural Congress Bilang pagtugon sa panawagan ng Kapulungan ng mga Obispo ng Pilipinas o CBCP na mapaghandaan ang isasagawang Second National Rural Congress sa kalagitnaan ng taong ito, minarapat ng Lubhang Kgg. Arsobsipo Ramon C. Arguelles na mag-anyaya ng delegado mula sa iba’t ibang samahan ng mga manggagawa, mga magsasaka, mga mangingisda, mga kababaihan. Ang nasabing pagtitipon ay ginanap noong ika-26 ng Disyembre sa tahanan ng Arsobispo. Ang Lipa Archdiocesan Social Action Commission, na pinangungunahan ni Rdo. P. Junjun Ramos, ang siyang naging convenor ng nasabing pagtitipon. Nandoon din si Rdo. P. Lito Malibiran, ang namumuno sa Desk on Environment Concern, upang tumulong sa talakayan. Matapos ang pagbibigay ng situationer, na ginampanan ni G. Joseph Virtucio, nagkaroon ng mga workshops at mga pag-uulat ng nasabing mga pagpupulong sa maliliit na grupo. Naglahad din ng mga mungkahing hakbang at ng pagbuo ng kanilang ipararating sa darating na kongresong pambansa. Ayon kay G. Virtucio, ito ang magiging batayan ng mga paguulat ng Arsobispo sa pambansang kongreso. Naging maganda ito umanong pagkakataon upang ang mga kinatawan ng mga mahihirap ay makabuo ng mgamungkahi at plano bilang pagtugon sa mga nagaganap sa kanila sa iba’t ibang panig ng lalawigan. Naliwanagan din nila ang iba’t ibang palatuntunan ng simbahang lokal sa sama-samang pag-unlad na nakabatay sa ‘social teachings’ ng Simbahan. Nagpahayag naman ng kanyang kasiyahan ang Arsobispo sa ipinamalas na pagtugon at pakikiisa ng mga kinatawan ng mga maralita sa lalawigan. Ipinangako niya ang kanyang patuloy na suporta sa ipinaglalaban nila, lalo na sa dimakatarungang dinaranas nila mula sa malalaking industriya na di lamang nagiging dahilan ng kanilang pagkawala ng lupa, kundi pati ang dulot na panganib ng mga ito sa inang kalikasan. #UB Harana sa Banal na Sanggol, isinagawa sa Parokya ni San Isidro Labrador Lady Jana D. Mantuano “At sa bawat milyong daanan, Diwa ng Pasko, Nawa’y Makamtan” Tunay ngang makamtan at nadama ang diwa ng Pasko nang matagumpay na ginanap ang isang “konseryerto” noong ika-29 ng Disyembre, taong 2007 sa Parokya ng San Isidro, ang “ Harana sa banal na Sanggol “ na pinangunahan ng San Isidro Labrador Parish Youth Choir, at sa pakikiisa at suporta ng kagalang- galang na kura paroko, Rdo. P. Rene A. Ramos. Nakakatuwang isipin na ang dati-rati’y pinagpaplanuhan pa lamang naming naisagawa. Bilang isang myembro ng Youth Choir, masasabi ko na hindi naging madali para sa amin ang paghahanda upang maisagawa ang presentasyong ito. Ngunit dahil na rin sa paniniwala ng aming kura- paroko na makakaya naming ito, at tinanggap naming ito ng buong-puso at nagsilbing hamon para sa aming samahan. Sa loob ng dalawang buwan, halos araw araw ay nag-eensayo kami ng awiting pamasko. Dumating din kami sa punto na gusto na naming umurong at talagang pinanghihinaan na kami ng loob. Ngunit naisip din naming na hindi naman ito para sa aming sarili, para ito sa aming parokya at syempre, para ito sa Diyos. Laking tuwa din namin na ang buong organisasyon sa aming simbahan, mula sa mga bata hanggang sa matatanda ay nagtulong tulong kaya naman sa pagsapit ng araw na paghihintay ng lahat, ay masasabi kong matagumpay ang aming paghahanda. Tunay na nakakapawi ng pagod ang mataginting na palakpakan ng mga manonood. Sa malamyas at mala- falsetto’ng tinig ng koro ay talaga namang napatulala ang lahat. Hindi lang dahil sa galing at husay na ipinakita ng mga mangaawit, kundi dahil na rin sa makikitang kooperasyon ng bawat isa. Sa bawat pamaskong – awitin ay masasabing ang Pasko ay talagang para sa lahat. At malaki ang naging pasasalamat namin, unang-una ay sa Diyos na nagbigay sa amin ng ganitong pagkakataon, sa mga taong nagbigay ng oras sa amin, sa bawat tulong ng buong organisasyon ng parokya, sa suporta ng aming mahal na kura paroko, sa bawat tulong pinansyal, at syempre, sa kooperasyo at pang-unawa ng bawat isa sa aming grupo. Malugod po naming ipinaaalam sa inyo, na ang “konsertong” ito ay isang malaking karangalan, hindi lamang para sa Banal na Sanggol, kundi para na rin sa aming patron na si San Isidro Labrador. #UB Dunong Batangan Scholars sa Pampaskong Pagtatagpo Fr. Manny Guazon Disyembre 28 – 29, 2007 nang magtagpo at magtipon ang lahat ng Dunong Batangan Scholars sa San Sebastian Retreat House, San Isidro, Lipa City. Ito ay naganap sa pamamahala ng opisina ng Pondong Batangan sa pangunguna ni Fr. Manuel Guazon. Bahagi naman ito ng programa ng paghuhubog at pagsasanay na binuo na sapul pa nang ilunsad ang Dunong Batangan Scholarship Program noong Mayo, 2007. Sa pamamagitan nito inaasahan na ang mga Dunong Batangan Scholars ay hindi lamang magtatapos ng kurso sa edukasyon sa kani-kanilang mga paaralan kundi maragdagan pa ang kanilang kasanayan at mahuhubog sila sa kanilang buong pagkatao. Kaya naman ang naganap na pagtatagpo ay una pa lamang sa mga serye ng pagtitipon na magaganap sa buong panahon ng kanilang pag-aaral. Naging masaya ang unang pagtatagpo ng mga scholars na nagmumula sa tatlong eskwelahan. Maaalaala na para sa pagsasakatuparan ng Dunong Batangan Scholarship Program tatlong eskwelahan sa Arsidiyosesis: Immaculate Conception College sa Balayan, St. Bridget’s College sa Batangas City, at La Cosolacion College ng Tanauan, ang nakapanalig ng Pondong Batangan. Mula sa Immaculate Conception College ay dumalo sa pagtitipon sina Maria Joan Agquiz, Maria Bennarose Alvarez, Giselle de Villa, Ronel Gomez, Michelle Manalo at Maria Aubrey Olarvida. Mula naman sa St. Bridget’s College nakibahagi sina Maryann Aguda, Angelyn Asi, Donna Fabro, Marichelle Fajutagana, Jinky Mendoza, Ailen Rosales. Mula naman sa La Consolacion College ay dumating sina Mary Hazel Canelas, Allan Dacula, Ailyn Duenas, Jeaneth Escano, Elaine Gonzales, Lovely Ann Manio. Sa unang pagkikita pa lamang ay nawala na agad ang hiya at pangingimi sa isa’t isa. Parang matagal na silang magkakakilala. At ito naman ang unang nilalayun ng ginanap na pampaskong pagtatagpo. Bilang mga scholars ng Pondong Batangan mahalaga na sila ay maging magkakakilala at magkaroon ng paguugnayan. Subalit hindi lamang kilalanin ang isa’t isa, hangad din ng pagtitipong ito na ipakilala sa kanila ang Pondong Batangan at ang Arsidiyosesis na nagtataguyod nito. Kaya naging makahulugan ang pagbabahaging ginawa sa kanila ni Fr, Manny tungkol sa pananaw ng Arsidiyosesis, tungkol sa Aral Batangueno at tungkol na rin sa Pondong Batangan. Sa bawat paksang ito ay nagbahagi naman ang mga scholars ng kanilang kaisipan at saloobin. Kaya sa kabuuan ay naging makabuluhan ang naganap na pagtitipon. Dalwang bagay naman ang napansin sa mga Dunong Batangan scholars. Una ay ang kanilang kakayahan at potensyal. Sa pag-aaral at pagbabahaginan ay lumitaw ang angking talino ng mga scholars at ang kanilang kakayahang ipahayag ang nilalaman ng kanilang isip at kalooban. Gayundin kinakakitaan sila ng likas na kakayahang makipagkaibigan. Sa pagsasama at pakikihalubilo nila sa isa’t isa mararamdaman na mayroon silang tiwala sa sarili at may pagpapahalaga sa iba. Marami pang mga katangiang litaw at natatago ang mga kasalukuyang Dunong Batangan scholars. Inaasahan na sa kabila ng kanilang kahirapan sa buhay sa tulong ng Pondong Batangan at ng mga nabanggit na eskwelahan sila ay makauugit ng magandang kinabukasan para sa kanilang sarili at para sa sambayanang kanilang paglilingkuran sa hinaharap. #UB Ulat Batangan 3 ANAKIKO SHOP Tadeo Dolor Medrano , Anakiko ‘ 67-72 The year 2007 is over, we look back and be proud of what we have accomplished, and recall what we have not. 2008 is another Journey, meaning we must set our destination. To borrow these phrases , “We can Sail through, with fun, it might be rough seas, strong winds. It’s OK to rest, make side trips .But in the end, we aim to reach our goal. During our Travel, let us bring God’s blessing and follow his teachings with us.” There are ANAKIKOs whose New Year’s resolutions should be just to keep doing what they’re doing. Others will be handing out false promises. But many will surely be looking forward and pledge to actively participate in all ANAKIKO activities. Here’s my rundown for what should we Anakikos should or shouldn’t resolve to do this year. Anakiko e-group member-priests - promise to invite more priests to join/participate in our Anakiko e-group/activities Anakiko Batch 83 – as 2008 silver jubilarians, promise a grandeur alumni home coming, even besting what Batch 82 had done, though hard it may to match Anakiko Dekada ’90 and up - promise to be more proactive Anakikos, a force to reckon with and beat the Veterans when they meet again, both in sports and attendance Dekada ’80 - promise to maintain active role, provide leadership and assistance Dekada ’70 and older - promise to outnumber dekada ’80 in terms of attendance and participation Anakiko XFS Bachelors - Will seriously consider priesthood as one of the choices.. Many are called but few are chosen….. but being bachelors, still have the chance to go back and be “chosen again” toward priesthood. SFSMiSAA - Resolve to pledge for 7 figures in helping our ALMA MATER SFS 2007 Alumni Homecoming The year 2007 was capped w/ the Alumni Homecoming . More than 110 registered and made a visit to our old house SFS Minor Seminary. The oldest Anakiko who attended and graced the occasion was Mr. Pasajol of Batch ’58…Shame to those younger and capable of attending but did not attend. It was really a hilarious event as priests (kahit Sunday) , seminarians & ex-seminarians alike took time off from their busy schedules to get together for a whole day of camaraderie, laughter and reminiscing the past. Invited to give inspirational talk was Fr. Jojo Gonda. His topics for meditation , such as “Building Life, St. Francis of Asisi, Mother Teresa, Defy the Impossible, etc.” (for those who want a copy, please go to our Anakiko e-group bulletin/database), were very relevant…Then Fr. Ilde, the lone priest from Batch 82 officiated the mass, together w/ Fr. Joden, the present Rector, Fr. Richard, and Fr. Toter. The seminaristas provided the song and music . Lunch was served….catering services provided by our own Michael de Jesus…We wish to thank Franco Mendoza, now a successful commercial pilot, who brought with him a big lechon, large enough to serve more than a hundred . BTW, Franco is one of six(6) Mendoza brothers-Anakikos (a brother, Edgar Mendoza, now a Colonel in the Ar Force, was my classmate). . Two of the Mendoza brothers became priests. They were Fr. Godo and Fr. Tony. BEAT THAT! Then came the basketball games among Anakikos, with the Veterans (Batch 85 and older) prevailing over the younger batches…These veterans were the first recipient of Fr. Andy Carandang CUP. Aside from the silver jubilarians (Batch 82) and those already mentioned, we wish to thank Pres. JBalita and elected officers of the Association for their unwavering support , Atty Edwin Aguirre for the streamers, plaques, Eric de la Rosa, who provided the live entertainment (by bringing Red the singer, a saxophonist and guitarist) and special mention to the present SFS Minor seminarians, and priests-formators , who, without their support, the 2007 Alumni Homecoming would not have been a success. Looking forward to next year’s (2008) Alumni Homecoming!!!! 4 OPINION Ulat Batangan JANUARY 2008 E D I TO R I A L Looking Ahead with Hope Our Holy Father has ushered in some rays of hope when he issued another erudite encyclical, Spes Salvi before the 2007 ended. Indeed it was heartening to read this deep but warmth “lecture” on what Christian hope is for the modern man. It is for us to really reflect and be nurtured by the wisdom and erudition of this scholarly Pope. In our Archdiocese, our own Archbishop Ramon Arguelles has extended a priori, without cutting short the not-yet finished first year celebration centered on the Son of God, by declaring Dec. 8, 2007 till the end of the second year celebration as Extraordinary Marian Year in the Archdiocese. It is also fitting to end the Year of Jesus by already introducing Mary His Mother, connecting us to Her because He himself gave her to us to be our own mother. By April, Jesus must be saying, “Take over, Mama! Continue to bring the Batanguenos to me, because they are yours as they are mine!” It is also fitting that we close out our Year of Jesus, whose story we continue to recall and spread in our communities, by a timely visit in our Archdiocese of the relics of the patroness of mission – St. Therese of the Child Jesus and the Holy Face. She who taught us the Little Way to Jesus is a reminder to Batanguenos that to follow Jesus means that we are not only devoted to the Santo Nino. We should allow ourselves to constantly grow with him “in wisdom and in grace, before God and man” so that in facing the vicissitudes of life, we also see the transformation in us. It is St. Therese who showed us not only the humility of the a child – very much needed to enter the kingdom of heaven, as Christ Himself demanded – but also the steadfastness and patience of a mature man. This is the other half of her adopted and lived name – Holy Face: the face that showed courage and patience in suffering, the bloodied but determined face that Veronica adeptly drew on her kerchief as Jesus trekked the road to Calvary. We welcome the visit – her second – to renew our resolve to continue the mission of Christ, i.e., to spread the love of the Father in His own way of life, here in our province. Significantly, she would visit a place consecrated to her and being prepared to be a new community of believers. She’d also be venerated at Carmel, her family. She’d also go to the newly-proclaimed Archdiocesan Shrine in her honor. And at the end of her stay, she’d visit the place consecrated to her co-patron of mission , St. Francis Xavier. Finally, we also open this new year with hope! Reader will take note of our new dominant color – blue, the color of our Lady, our Mother Mary! Our masthead will remind us that 2008 is a Marian Year! #UB Ulat Batangan “Tungo sa Kaganapan ng Buhay” OFFICIAL NEWSPAPER OF THE ARCHDIOCESE OF LIPA EDITORIAL STAFF Fr. Nonie C. Dolor Editor-in-Chief Fr. Mike L. Samaniego Marketing Consultant Monina Silva Circulation Manager Fr. Eric Joquin Arada Photographer Niño Balita Martin Rufino Rubio Cartoonist Atty. Mary Antoniette E. Arguelles Legal Counsel Archdiocese of Lipa Publisher Fr. Oscar L. Andal Managing Editor Contributors: Fr. Gil Hernandez Mrs. Nilda R. Adorable Msgr. Ruben Dimaculagan Mrs. Norma Abratigue Fr. Jojo Gonda Rev. Eugene Hechanova Fr. Manny Guazon Lenny D. Mendoza Emma D. Bauan Lay-out Artists Pater Putativus Publishing House Printer TRANSFORMATION 2010 The beginning of the New Year might give many of us in the Archdiocese of Lipa the impression that the second year of our three year intense spiritual preparation for the centenary of our local Church has started. By no means! The year of Jesus, the Son of God, started in April 10, 2007. Even if the period from December 8, 2007 until March 25, 2009, has been declared an EXTRAORDINARY ARCHDIOCESAN MARIAN YEAR the year of Mary and the Holy Spirit is really officially starting on April 10, 2008. But as we start the new year and we look forward to the second preparatory year (which does not mean that conversion and evangelization, the theme of the first year of preparation, will be set aside; no, it must be intensified by the theme contemplation and spirituality that defines the ‘Mary and Holy Spirit’ character of this third spiritually intense year), it is fitting to visualize what we want to achieve in the year 2010 when the centenary of the local Church of Lipa will be feted. The theme is CONSECRATION to the Blessed Trinity and TRANSFORMATION into the Holy Family. To be consecrated to (made sacred with) the Holy Trinity must be preceded by transformation into being like the Holy Family. We should not forget the put out of your mind the preceeding notions of conversion, evangelization, contemplation, spirituality, communion and solidarity. What must be transformed? What do we want the Archdiocese of Lipa, the Province of Batangas to be by 2010? Allow me to dream! By 2010 I wish there is great transformation in the Archdiocese of Lipa, in the Province of Batangas so that remarkably: 1. Jueteng and all kinds of gambling, including government sanctioned Bingo and other like vices, has been totally eradicated; beer houses, lodges and like establishments where poor women are exploited and men folk reduce their already broken families to irreparable ruin; sale of alcoholic drinks and prohibited drugs and other vices has been rendered impossible; 2. Poverty have been wiped out because Pondong Batangan and other similar initiatives that help the poor help themselves have succeeded in establishing cooperativism and solidarity with others as a way of life; 3. The farmers and fishermen are delighted as they work in land and sea unhindered by the encroachment of irresponsible business who would destroy the beautiful nature around them for promise of false progress; 4. The Lake of Taal abounds once more with native fish and cleansed of all cages that destroy its natural beauty and productivity; 5. The streets of all towns and cities are safe for criminality has been reduced to nothing; 6. The ordinary families see their kids happily learning in school the values of Christian life and the eagerness to serve other people; 7. Computerized election is assured at the same time that citizens eagerly take part in the peaceful, honest, credible choice of leaders in all government levels; 8. Would-be leaders sincerely aim for honest and diligent service of people and, gracious in defeat, the vanquished offer hands of cooperation to the victors whom they will help deliver the best service for the total welfare of the many, especially the poor; 9. Priests are more prayerful, living a more simple life, celebrating the sacraments, particularly the Eucharist with deep faith and devotion, delivering reflected and bible-based homilies that inspire the faithful, most especially the young, to imitate them in their dedicated and selfless service, truly evangelizing the people and helping them to become effective evangelization agents; 10. Lay people are fervently fulfilling their mission to share their living faith with the un-churched, building Basic Ecclesial Communities rooted on holiness and love concretely applied in their daily living; 11. No resident of Batangas lives in inhuman conditions but are happily settled in clean, organized and beautiful simple dwelling places and given different opportunities to avail of honest and honorable means of livelihood; 12. All young men and women are able to get higher educational attainment giving them better chances of life improvement and promise of brighter future; There are countless other things that need to be transformed. This is just an invitation to think about other areas of improvement and transformation and verbalize them for further prayerful reflection. Ideas will be always welcome from anyone and anywhere. In our present situation, what areas of life need to be transformed so that our archdiocese and province can really have an authentic and meaningful consecration to the Holy Trinity in the year 2010. Let all the faithful of the Archdiocese of Lipa, let all the Batangueños collaborate to make our forthcoming centenary truly meaningful, real, relevant and worth commemorating. #UB JANUARY 2008 Kung ang unang encyclical ni Pope Benedict XVI ay tungkol sa “pag-ibig” (Deus Caritas Est), tungkol naman saan ang sumunod? Ang pangalawang encyclical ay tungkol sa “pag-asa”. Pinamagatan itong SPE SALVI facti sumus (in hope we are saved). Hinango ang pamagat na ito mula sa sulat ni San Pablo sa mga tagaRoma 8: 24. Pinirmahan ito nang 30 November 2007, kapistahan ni San Andres. Teka muna, ano ba ang pagkakaiba ng Papal Encyclical sa Apostolic Exhortation? Ang Encyclical ay circular letter ng Papa na kalimitan ay naka-address sa mga obispo ng isang bansa, continent o ng buong daigdig. Medyo mas-personal ang approach nito kung ihahambing sa Papal Bull at Apostolic Constitution. Ang nilalaman nito ay may kaugnayan sa paglilinaw sa isang isyu o doktrina. Samantala, ang Apostolic Exhortation naman ay kalimitang isang letter of encouragement na sumusuloy mula sa Sinodo (Kapulungan) ng mga Obispo ng buong daigdig na idinadaos sa Roma bawat ika-apat na taon. Ang topic ng ordinary synod na ito ay nagmumula na rin sa panukala ng mga obispo ng buong daigdig na sa tingin nila ay isang isyu na napaka-relevant sa panahong kanilang ginagalawan. Ano ang principal issue na tinalakay ng Spe Salvi? Sinuri ni Pope Benedict XVI yung pagsamba ng tao sa human progress na nag-uugat sa siyensya at kalayaan. Nagsimulang sumuloy ito noong 17 th century Europe kung saan nagsanga at lumawig ang Enlightenment, French Revolution, Komunismo at iba pang sekularistang pilosopiya. Paki-paliwanag pa nga nang konti pa. Kasi, noong 17th century tinuligsa nila ang Simbahan. Ginagamit daw lang ng mga kapitalistang mang-aapi ang Simbahan para hwag mag-alsa ang mahihirap sa gitna ng katiwalian. Hindi sila nag-aalsa dahil pinapaniwala daw silang merong “pie in the sky” sa huling paghuhukom. Ano namang solusyon ang inialay ng mga pwersang ito laban sa Simbahan? Niyakap nila ang materyalistang pilosopiya na nagsasabing ang tunay na progreso ay dapat manggagaling lang sa agham at teknolohiya. Ganon din, ang istruktura ng pulitika at ng gobyerno ay dapat produkto ng talino (reason) at hindi dikta ng Simbahan. Samakatwid ang “reason” ang ugat ng progreso. Tumatanggal ito ng lahat ng uri ng dependencies at nagbibigay ng ganap na kalayaan sa tao at kaganapan ng tao. Samantala, idinagdag pa ni Marx na ang tunay na progreso ay hindi talaga manggagaling sa agham (science) mismo kundi sa isang “pulitika na pinag-isipan scientifically”. Naging tagumpay ba ang materyalista at sekularistang solusyon? Hindi, sapagkat sa bandang huli, napatunayan natin sa Russia mismo at ibang bansa na kahit pa ang sistema ay bunga ng masusing analysis at kombinasyon ng siyensa at good practice, ang political at economic structure ay mananatiling marupok kung hindi nag-uugat mismo sa moral growth ng tao. Kung walang ethical principles ang siyensya, pulitika at teknolohiya, ang mga ito ay pwedeng gamiting instrumento, katulad ng nangyari na nga sa iba ding bansa, hindi sa kabutihan kundi sa kapahamakan ng bawat isa at ng lipunan. May nabanggit ang Papa na sa “small hopes”. Ano yun? Sinabi nya na Oo nga, kailangan natin ang mga pag-asa, maliliit o malaki, na bawat araw ay sumusuporta sa ating paglalakbay. Ang problema, matapos makamtan natin ang maliliit na pag-asa, hindi tayo nakakaramdam ng ganap na satisfaction. Kaya nga, kailangan ng maliliit na pag-asa ang Malaking Pag-asa (Diyos mismo). Siya ang pundasyon ng lahat ng ating pagsisikap at perseverance. Siya ang Pag-asa na may “human face” na nagmahal sa atin hanggang katapusan. Sa buhay Kristyano saan natututunan o saan ang lugal ng training ng pag-asa? Ang sagot sa tanong na ito ay syang bumubuo ng ikalawang bahagi ng encyclical (nn. 32-48): 1. Ang panalangin ay paaralan ng pag-asa. Dito binanggit ng Papa ang mga yumaong Cardinal Van Thuan at Santa Josephine Bakhita ng Sudan . Nabilanggo si Cardinal Van Thuan sa Vietnam sa loob ng 13 taon. Ang siyam na taon nito ay solitary confinement. OPINION Samantala, si Santa Josephine Bakhita naman ay naging alila at biktima ng mga slave traders. Sa pagkabilanggo ng una at pagka-alipin ng pangalawa naranasan nila ang tunay na panalangin at purification na nagbukas ng kanilang puso sa Diyos. Ang pagiging bukas sa Diyos ng pag-asa ang naghanda sa kanila para sa paglilingkod sa kapwa. Naging ministro sila ng pag-asa para sa iba. 2. Ang aksyon at paghihirap ang lugal ng training ng pag-asa. Ang “pagkilos” ay lugal ng training ng pag-asa dahil ang kristiyanong pag-asa ay hindi tamad. Ang kristiyanong pag-asa ang nagsusuporta sa atin arawaraw na pagtatalaga ng sarili, lalo na kung ubos na ang ating kakayanang makatao. Nagtutulak ito sa aksyon. Ang seryosong pagkilos ay isang aksyon ng pag-asa (n.35). Ganon din, ang paghihirap ay lugal ng training ng pag-asa. Hindi ang pag-iwas sa paghihirap ang nagpapagaling sa atin. Ang kakayanang harapin ito ang nagdudulot sa atin ng maturity. Kung hinaharap ito bilang pakikiisa kay Kristo na “nakaranas bumaba din sa mga impyerno”, nagkakameron ng kahulugan ang ating paghihirap. Ang dilim ay ginagawang liwanag. Para lumago ang pag-asa, ang panalangin natin ay dapat magabayan ng mga dakilang panalangin ng Simbahan at ng mga santo, ng mga panalangin ng pagsamba kung saan tinuturuan tayo ng Panginoon ng tamang pagdarasal (n.34). Sa ganitong paraan, nagiging bukas tayo sa mas-malaking pag-asa at nagiging ministro tayo ng pagasa para sa kapwa. Higit sa lahat, magandang tandaan na ang pagasa, sa kristiyanong pangunawa, ay laging pag-asa para sa iba”. 3. Ang Huling Paghuhukom ay lugal din ng pampalakas at training ng pag-asa. Sa pagsampalataya sa Paghuhukom, na nakaugat mismo sa mga pangako ng Panginoon, sinisibulan tayo lalo ng pag-asa dahil tiyak tayo na darating ang tagpo ng pagtubos sa mga naging tapat at wakas ng kasamaan at kawalan ng katarungan. Kaya nga, nilinaw ng Papa na ang pananampalataya sa Huling Paghuhukom ay, una sa lahat, pag-asa mismo. Ano ang papel ni Santa Maria sa ating pag-asa? Siya ang “tala ng pag-asa” na nagbabahagi ng liwanag ni Kristo. Si Kristo ang araw na gumapi sa kadiliman ng kasaysayan ng daigdig. Kasama ni Maria bilang bituin na nagbibigay ng liwanag ng pagasa ay ang mga banal na namuhay nang tapat. Hwag kalilimutan, ang pag-asa, sa kristiyanong pang-unawa, ay laging pag-asa para sa iba. #UB Ulat Batangan 5 Fr. Emmanuel M. Vergara Bilang pari iginagalang ko ang anumang tinatangap at pinahihintulutan ng simbahan. Gusto ko lang liwanagin ang ilang mahahalagang aspeto na sa palagay ko’y kailangan ng pagpapaliwanag, ang Healing na naganap sa Pagkilatan o Pagpapagaling ng mga Maysakit, at sana’y maipaliwanag ng lubos sa mga tao. Ang Panginoon na rin ang nagsabi na di maaaring maging gabay ng isang bulag ang kapwa bulag, ang mas nakakatawa baka mangyari na tayong nakakakita ang siyang pang ginagabayan ng bulag. 1. Sa aking personal na pagninilay sa pagpapagaling na mismong ginawa ng Panginoon, hindi ang pagpapagaling per se ang siyang essential, alalaumbagay, ang makita ng tao na siya ang ating pagasa at tagapaligtas na nagkaroon ng kaganapan sa kanyang kamatayan sa krus at muling pagkabuhay. Kung pagpapagaling lang ng maysakit sa palagay ko’y di na kailangan pang magkatawang tao pa ng Panginoon sapagkat sa simula’t simula maaaring namang ipagkaloob ng Diyos ang kapangyarihan ng pagpapagaling sa sinuman kanyang naisin. Hindi ang magpapagaling ng may sakit ang dahilan ng kanyang pagkakatwang tao kundi upang iligtas ang tao. Kayat sa kanyang ginawang pagliligtas napagtatagumpayan ng tao anuman ang kanyang pinagdadaanan sakit man sapagkat napagtagumpayan na ng Panginoon ang kamatayan. At ano nga bang saysay kung mabuhay man ng walang sakit ang isang tao kung di naman niya makakamtan ang kaligtasan. 2. Alin ba ang mahalaga ang physical miracle na nais ng marami o ang moral miracle na dapat naisin ng tao. Di ba dapat madala natin ang tao sa kabanalan at maunawaan ng tao ang kahulugan ng buhay sa kanyang pakikihati sa hirap na pinagdaanan ng Panginoon. Baka lang kasi mawala ng kabuluhan ang kahulugan ng Sufferings. Sana mapagtuuan din natin ng pansin ang Apostolic Letter “Salvifici Doloris” ng yumaong Papa Juan Paulo II gayundin naman ang bagong Papal Encyclical “Spe Salvi” na sinasabing ang paghihirap ay lugal ng training ng pagasa. Sa katunayan, hindi ang pag-iwas sa paghihirap ang nagpapagaling sa atin. Ang kakayanang harapin ito ang nagdudulot sa atin ng maturity. Kung hinaharap ito bilang pakikiisa kay Kristo na “nakaranas ding bumaba sa mga impyerno”, nagkakaroon ng kahulugan ang ating paghihirap. Ang dilim ay nagiging liwanag. 3. Matapos ang healing kumusta na kaya sila? Sana lang may kabuuan tayong programa, sana mapalalim natin ang tao sa pananampalataya. Kung talagang concerned tayo sa kanilang buhay sana lang may tuluy-tuloy na programa lalo’t higit sa pormasyon ng buhay nila bilang kristiyano. 4. Kakalungkot lang na merong ilan na pati bato sa lugar ng healing ay pinaniniwalaan na nila na nakapagpapagaling. Sa Pahayag 12:9 ng lumaban si Satanas at kanyang kampon sa Dyos itinapon sila sa daigdig kayat sa kasaysayan pinaniniwalaan na ang demonyo ay naninirahan sa ilog, puno o sa mga bato tulad ng nabangit ni San Atanasius. Kaya nga sa pag-aaral ng exorcist na pari ang pagsamba ng ating mga ninuno sa mga anito ay pagsamba sa diyablo. Di ba parang sa nangyayari mas pinaniniwalaan pa ng tao ang bato kaysa sa Blessed Sacrament. Parang walang pinagkaiba sa nangyayari sa Quiapo ng Fiesta ng Nazareno na puro kababalaghan ang paniniwala sa Diyos. 5. Sa Quiapo may namatay dahil sa kanilang maling paniniwala, alam n’yo ba na may nagkasakit dahil hirap na kanilang dinanas sa Pagkilatan at nabasa pa nga sila ng ulan. Ilan ba talaga ang gumaling sa dami ng taong nagdagsaan? Para sa akin kung sakit lang ng ulo sana nag biogesic na lang sila. At kung sakaling nawala nga ang sakit ng ulo nila kaya ba nating ipangako na di na ulit sasakit pa ang kanilang ulo. At kaya ba nating ipangako sa gumaling na di na sya mamatay. Mapagaling man sila mamatay din. 6. Bakit nga pala albolaryo ang tawag sa ordinayong mamayan kapag sila’y nagpapagaling at parang di sila tanggap. Ano ba talaga pinagkaiba ng healing priest sa albolaryo. Sabi kasi ng iba sa demonyo daw ang sa albolaryo. Sana lang maging malinaw ang mga bagay na ito. Para kasing malayo sa diwa ng globalization. #UB 6 Ulat Batangan ARCHDIOCESAN RURAL POOR CONSULTATION December 26, 2007 Archbishop’s Residence, San Lorenzo Ruiz Drive, Paninsingin, Lipa City Inihanda ni Jopes Virtucio Lipa Archdiocesan Social Action Commission Ganap na ika-8:00 ng umaga ay nagsimulang dumating ang mga delegado ng iba’t-ibang mga organisasyon mula sa mga kanayunan ng lalawigan ng Batangas. Sa kabila ng pagbuhos ng malakas na ulan at kalamigan ng panahon nakabuo pa rin ng 84 na delegado na makikiisa sa nakatakdang consultation.Ang mga delegado ay mula sa mga bayan ng Nasugbu, Calatagan, Lian, Lipa, Sto. Tomas, Talisay, Batangas, Balayan at Taal. Pormal na sinimulan ang consultation sa pamamagitan ng samasamang pag-awit ng Lupang Hinirang, ang pambansang awit ng Pilipinas at sinundan ng pambungad na panalangin na pinamunuan ni Rev. Fr. EdilbertoRamos. Ang bawat kinatawan ay kinilala sa pamamagitan ng pagtawag sa mga samahan at organisasyon na kanilang kinaaniban. Bilang pagkilala at pagtangap sa kanilang pagdalo ang lahat ay pinalakpakan. Isang mainit na pagtangap ang ipinahayag ng Kagalang-galang na Arsobispo ng Lipa, Archbishop Ramon C. Arguelles sa lahat ng mga delegado. Ipinahayag din niya ang kadahilanan at mga pangunahing layunin kung bakit may roong ganitong gawain. Aniya, “Ang gawaing ito ay isang paghahanda para sa darating na 2nd National Rural Congrss na gaganapin sa Hulyo ng susunod na taon, 2008. Nilalayon nito na mapakinggan ng mga namumuno ng simbahan ang mga hinaing at makita ang mga abang kalalagayan ng mga maralita sa kanayunan. Ito ang magiging dalahin upang makapagpanukala sa mga nanunungkulan ng mga kapamaraanan upang ang mga di makataong kalalagayan ng mga nasa kanayunan ay maresolbahan. Ang mga ito rin aniya ang syang huhubog ng mga patakaran at direkson ng simbahan na ang tanging patunguhin ay ang kaganapan ng buhay para sa bawat isa” Para sa kaayusan ng maghapong talakayan at consultation ipinahayag ni Jopes Virtucio, pangunahing tagapagpadaloy at kinatawan ng LASAC ang magiging daloy ng talakayan. Binigyang linaw niya ang mga takdang gawain upang ang mga hinaing, usapin at kalalagayan ng bawat isa ay maipahayag. Sa simula ng talakayan, isang presentasyon hinggil sa kalalgayan ng Pambansang agrikultura ang tinalakay ni Jopes Virtucio. KALALAGAYANG PANG AGRIKULTURA Ang Pilipinas ay kilala sa pagiging isang bansang pang-agrikultura. Higit sa kalahati ng kanyang populasyon ay naka depende sa mga gawaing pansakahan at pangisdaan. Sa kabila naman ng kanyang pagiging mayaman at kasaganaan sa kanyang likas na yaman, nararanasan pa rin ng mga tao lalo at higit ng mga nasa kanayunan, mga magsasaka at mga mangingisda, ang kasalatan sa kanilang mga pangunahing mga pangngailangan. Nararanasan din ang kakulangan sa mga kakayahan at pagkakataon sa pagpapaunlad ng kanilang mga produkto na patuloy na nagpapahina sa kinikita nila at patuloy na nagpapabaon sa kanila sa pagkakautang. Higit na naaapektuhan ng ganitong nakalulunos na kalalagayan ay ang mga kababaihan, mga bata at kabataan na nasa kanayunan. Ang ekonomiyang pang-agraryo ng bansa ay may dalawang mukha. Una ay pabalik at pangalawa naman ay ang di pantay na struktura. Kawalan ng lupa ang syang pangunahing usapin ng mga magsasaka sa kabila ng pagpapatupad ng pamahalaan ng iba’t-ibang mga programa, “Land Reform Programs” na sa kasalukuyan ay nasa apat na dekado nang ipinatutupad. Nananatili pa rin ang paurong na relasyon sa produksyon at ang di makatarungang hatian na syang nagsisilbing balakid upang makamit ng mga maliliit na nagsasaka ang bunga ng lupa at ng kanilang paghihirap. Ang mga panginoong may lupa ang patuloy na nagmamanipula ng malalaking bahagi ng lupang pansakahan samantalang ang mga malalaking mamumuhunan naman, local o internasyunal ay patuloy sa pagmamay-ari ng ibang kalupaan. Isa itong dahilan ng patuloy na paghina ng marami sa mga manggagawang pansakahan. Nagbubungkal na lamnag sila sa di hihigit sa isang ektaryang lupa lamang. Ang paatras na estado ng pambansang agrikultura ay isang matabang punlaan ng monopolistang pamilihan na nagbubunsod ng mga di makataong antas ng pamumuhay ng mga nasa kanayunang pamayanan. Ang kapangyarihang pang ekonomiya ng mga mamumuhunan at mga mamimili ay lumakas at nagdodomina at syang patuloy na nagkokontrol sa mga magsasaka. Sila ang nagtatakda at nagdidikta ng halaga at presyo ng mga ginagamit sa sakahan at maging ang mga produktong pansakahan. Nagpapautang sila ng mga puhunan o capital na may mapaglinlang na patubo na nagbubunsod sa mga magsasaka na ipagbili ang kanilang mga produkto sa mababang halaga o lugi. Ganito rin ang nangyayari sa mga nasa larangan ng pangisdaaan. Sa halip na pangalagaan at protektahan ang mga sector na nasa agrikultura, ang pamahalaan ay patuloy sa pagpapatupad ng kanyang mga “structural reform policies”, na nagliliberisa, nagbibigay laya JANUARY 2008 KAPISTAHAN NI SAN SEBASTIAN Msgr. Ruben Dimaculangan Ayon sa mga manunulat, si San Sebastian ay isinilang sa Francia mula sa isang angkang bantog, pero lumaki sa Milano sa bandang hilaga ng Italya. Bilang pagmamalasakit ni San Sebastian sa kristiyanong komunidad ng Roma na walang awang inuusig ng emperador, ipinasiya niyang pumunta sa Roma noong 283 upang magsundalo at magkameron ng pagkakataon na lihim na makatulong sa mga martir at mga konfesor na nasa loob ng bilangguan. Di nga naglaon pinili siya ni Emperador Diocletian bilang personal na tagatanod at bilang kapitan ng hinahangaang praetorian guards. Sa loob ng sandatahang lakas ng Roma nagtagumpay si San Sebastian na himukin ang kambal na sina Marko at Marcelino, parehong diyakono, na hwag itatwa ang kanilang pananampalataya at hwag magalay ng sakripisyo sa mga diyusdiyosang romano. Sa loob ng karsel, hindi lang mga kamag-anak kundi ang mismong mga magulang na sina Tranquilinus at Martia ang nanikluhod sa kambal na itatwa ang pananampalataya. Sa halip, ang mga magulang ng kambal ang nahimok ni Sebastian na maging Kristyano. Dahil dito, nahatulang ipako ang mga paa ng kambal na magkapatid at pagkatapos ng 24 na oras na nakatiwarik pinana sila hanggang sa tiyak na kamatayan. Bunga ng aura ng kabanalan ni San Sebastian nakapagsalita ang isang babae at bilang katugunan, 78 ang yumakap ng kristyanismo. Bukod rito napapagsalita rin ni Sebastian si Zoe na anim na taon nang pipi, asawa ni Nicostratus, punongbantay ng karsel. Bilang pasasalamat sa Diyos ni Nicostratus (punong-bantay na asawa ni Zoe) binayaan niya na ang 16 na preso ay yumakap sa Kristyanismo. Ipinalasap rin ni San Sebastian ang bisa ng sakramento sa pagpapagaling nang mabinyagan ang ama ni San Tiburtio na si Chromatius na noon ay gobernador ng Roma. Dagling gumaling ang huli ( Gov. Chromatius) sa matinding pananakit ng kanyang mga kasukasuan (gout). Sa kabilang dako, natuklasan din sa bandang huli noong 286 ang mga ginagawa ni San Sebastian. Isinuplong siya at kinalakadkad sa harap ni Emperador Diocletian at ipinapana ng huli sa mga sharpshooters ng Mauritania. Ayon sa sermon ni San Ambrosio, ang mga palasong tumagos sa katawan ni San Sebastian ay napakarami kung kaya nga iniwanan siya ng mga sundalo na nag-aakalang totoo na siyang yumao. Ngunit natagpuan siyang buhay ng mga taong gustong maglibing sa kanya. Pinagaling siya ng banal na biyudang si Irene. Subalit pagkagaling sa mga tinamong sugat, sa halip na tumakas at magtago, o sa halip na maghiganti, buong giting niyang inabangan isang araw kung saan daraan si Diocletian upang doon ay tuligsain ang nasabing emperador sa kanyang kabaliwan at kalupitan sa mga Kristiyano. Sapat ito upang mahatulan siya muli ni Diocletian ng tiyak na kamatayan. Siya ay hinalibas ng matigas na kahoy hanggang mapugto ang hininga. Nang masigurado siyang patay na, ipinatapon ang kanyang bangkay sa mga imburnal ng Roma. Nagpaarap siya sa isang kristyano kung saan matatagpuan ang kanyang bangkay at siya ay inilibing sa Via Appia ng Roma, kalapit ng Basilica ni San Sebastian. Dahil sa kanyang giting bilang sundalo, naging Patron siya ng local police at barangay-tanod sa Italya; Patron din siya ng siyudad ng Rio de Janeiro, Brazil; Itinanghal siyang Patron at kalasag laban sa peste dahil sa mga nangyaring peste sa Roma noong 680, sa Milano noong 1575 at sa Lisbon, Portugal noong 1599. Dito naman sa atin sa bayan ng Lipa, naging kalasag siya sa malagim na pagputok ng bulkang Taal noong 1911; Tinawag ang ating siyudad na Lipa dahil ang imahen ng ating Mahal na Patrong si San Sebastian ay ipinaukit ng mga unang misyonero mula sa kahoy ng puno ng lipa na napakadami noon sa ating mga kabundukan. Para sa ating lahat ngayon, si San Sebastian ay halimbawa ng pagdamay at pagmamalasakit. Modelo ng paninindigan ng mga kabataan. Tinig ni Kristo sa pagpapaliwanag kung sino at alin ba ang dapat maging layon ng ating pagsampalataya at pag-asa. Mabuhay si San Sebastian! Mabuhay din ang Poong Santo Nino! #UB sa ekonomiya at nagaalis ng suporta ng pamahalaan sa mga pangunahing serbisyo, at sinasamantala ang mga di maunlad na kanayunan. Ang ‘Trade Liberization” sa agrikultura ay nagbubunsod ng malawakang pagpasok ng mga artificially-cheapened at imported na mga produkto; bigas, mais, karne, gulay mantika, at isda na ang tahasang bunga ay di pantay na tunggalian, compitisyon sa mga local na produkto. Ang patuloy na pagpapatupad ng pamahalaan sa mga “neo-liberal policies” at kanyang commitment sa “WTO” ay mas lalong nagpapaliit sa kakayahan, kapasidad ng local na sector pang agrikutura para mabigyan ng mga angkop na pangkabuhayan at magkaroon ng pambansang kasiguraduhan sa pagkain. Ito ang pinagsisimulan ng mga pagkalugi ng mga gawaing pangkabuhayan ng mga nasa kanayunan. Nagbubunsod ito ng di balanseng ekonomiya at syang nagtutulak sa mga tao sa kanayunan upang lisanin ang sakahan at tunguhin ang kabayanan upang maghanap ng ikabubuhay na kadalasan naman ay nasasadlak lamang sa mas lalong kahirapan. Ang karamihan ay nagiging mga mang-gagawa sa kunstruksyon, pagawaan at iba pang mga gawaing manwal kahit kakarampot lamang ang kita. Bukod pa dito ay ang mas lalong pagsisikip ng mga kabayanan. Ang di mapigil na pag-angat ng bilang ng mga lumilipat sa kabayanan dahil sa kahirapan mas nagpapahirap sa mga kanayunan. Lumiliit lalo ang mga lupang pansakahan kasabay ng pagliit ng mga produktong agricultural na ang bunga ay ang kakapusan sa pagkain. Dahil sa wala namang nagnanais na magbungkal ng lupa, marami na sa mga lupang pang agrikultura ang napapalitan na ng gamit. Marami na sa mga lupa ang ginagawa nang mga subdibisyon o “Industrial States. Katotohanang kailangan ang tunay na pagpapaunlad sa mga nasa kanayunan. Suriin ang pagiging di pantay na struktura at mga mapanlinlang na batas at patakaran na patuloy na nagkakadena at naggagapos sa mga magsasaka at mahihinang sector sa kanayunan. Kailangan ang tuloy-tuloy at epektibong mga pamamaraan at mekanismo sa pagpapaunlad ng kanayunan. Makapagbigay ng kasiguraduhan sa pagkain. Makapagbigay ng kalayaan sa mga maliliit na magsasaka na makapag may-ari ng lupang sakahin, at mga gawaing mag papadagdag sa kita. Ang lahat ng mga ito ay syang magsisiguro na ang mga karapatan ng mga kababaihan at iba pang mga sektor ng lipunan lalo at higit ng mga nasa kanayunan ay napapangalagaan at naitataguyod. Sinundan ito ng pagtalakay naman ni Gigi Bautista ng kalalagayan ng mga mamamayan sa kanayunan ng Lalawigan ng Batangas. KALALAGAYAN NG PROBINSYA NG BATANGAS Ang Probinsya ng Batangas ay may lawak na 316 na libong ektaryang lupa na karamihan dito ay mga lupang sakahin. Nakalulungkot na ang malaking bahagi ng mga kalupaang ito ay XARCHDIOCESAN... P. 8 Ulat 7 Dakilang pagpaparangal sa Relikya ni Sta. Teresita, bakit ginagawa? Batangan JANUARY 2008 Rose Perce Sa pangalawang pagkakataon, muling makakaugnay ng mga Batangueño ang relikya ng pinakabatang Doktor ng Simbahan at tinaguriang pinakadakilang santa ng modernong panahon. Unang dumating sa Pilipinas ang reliquario na naglalaman ng mga buto ni Sta. Teresita ng Batang Jesus at ng Banal na Mukha (St. Thérèse of the Child Jesus and the Holy Face) taong 2000, kaalinsabay ng pagdiriwang ng Dakilang Jubileo, at mapalad na nakabilang ang Batangas sa ilang lalawigan na dinalaw nito. Ayon sa mga tagapamahala ng reliquario, sa Batangas naranasan ang pinakamalaking pagtanggap sa relikya ni Sta. Teresita. Ngayong taon, maglilibot ang reliquario sa lalawigan sa loob ng anim na araw, mula ika-8 hanggang ika-13 ng Pebrero, mula Sto. Tomas hanggang Nasugbu, laman ang first class na relikyang buto ni Sta. Teresita. (Itinuturing na first class ang bahagi ng katawan na natirang labí ng isang banal, tulad ng buto o buhok. Second class naman ang dumampi sa kanyang katawan, tulad ng damit.) Ngunit ano nga ga ang kahalagahan ng relikya sa pananampalatayang Katolika, lalo na ang relikya ni Sta. Teresita? Bakit ganoon na lamang ang pagbibigayparangal sa reliquario saan mang bansa ito magtungo? Kinakailangang pagbalikang-tanaw ang mga pangyayari sa buhay ni Sta. Teresita upang maunawaan at lalong mabigyang-halaga ng mananampalataya ang napipintong pagdalaw ng relikya. Pagkamatay ni Teresita noong ika-30 ng Setyembre, 1897, inilibing siya sa sementeryopubliko sa Lisieux, France noong ika-4 n g Oktubre sa isang bahagi ng loteng binili ng kanyang tiyuhing si Isidore Guerin para sa mga madreng Carmelita. Nang panahong yaon, ipinagbawal ng lokal na pamahalaan ang paglilibing sa loob ng mga monasteryo. Nanatili doon ng halos 26 na taon ang mga labí ng anaki’y karaniwang mongha ngunit tatanghalin palang isa sa mahahalagang banal ng Simbahan. Siguro’y itinalaga ito ng Diyos sapagkat daang libo ang nakadalaw at nagdasal sa puntod ni Sta. Teresita na hindi mangyayari kung nalibing siya sa loob ng monasteryo. At sa di mabilang na mga peregrinong yaon, pitong malalaking aklat ng talaan ng mga tinanggap na grasya at milagro ang nalimbag. Ang titulo nito, “A Shower of Roses”, ay isang alusyon sa sinambit ni Sta. Teresita nang mamamatay na siya, “Pagkamatay ko, magpapaulan ako ng mga rosas”. Nakasaad sa opisyal na a r k i b o (archives) ng m g a madreng Carmelita sa Lisieux na nang unang hukayin a t buksan n g Simbahan (first canonical exhumation) ang libing ni Sta. Teresita, ang mga buto na lamang na nababalot ng malaking abito ang natira. Ang maliit na krus na kahoy, na inilagay sa kanyang mga kamay pagkamatay niya, ay nanatiling buo at nasa dating lugar, gayundin ang isang buhay na palmera na inilagay sa kanyang mga kamay bago isinara ang kabaong. Nagkatotoo ang ilang beses na binanggit ni Teresita sa kanyang kapatid na madreng Karmelita rin, si Pauline o Mother Agnes noong siya’y may sakit pa na “hangad kong ako’y maging isang bunton ng mga buto lamang”. Nang isang nobisyada ang magsabi kay Teresita na “inibig mo ang Diyos nang labis na gagantihan ka Niya ng milagro at makikita naming buo pa rin ang iyong katawan”, sumagot si Teresita na “Ayaw ko ng ganoong karangalan”. “Upang manatili ang aking kababaan, kinakailangang walang mainggit sa akin.” At gayon ngang ang mga buto lamang ni Teresita ang inilagay sa isang bagong kabaong (oak & lead coffin) noong ika-6 ng Setyembre, 1910, at ilibing muli sa isa pang bahagi ng lote doon din sa sementeryo-publiko. Sa aklat na “St. Therese de L’Enfant Jesus”, isinulat ni Mons. Laveille na “Walang dipangkaraniwan sa kanyang mga labí, katulad ng kanyang buhay.” “Ngunit ang kanyang mga buto ay nagbigay ng napakatamis na halimuyak, at ang lupang nalapatan ng kanyang kabaong ay nanatiling puno ng makalangit na bango sa loob ng maraming buwan. Pasimula yaon ng iba pang kahanga-hangang mangyayari.” Pagkaraan ng pitong taon, muling binuksan ng Simbahan (second canonical exhumation) ang puntod ni Teresita noong ika-9 at 10 ng Agosto, 1917, upang pag-aralan ang mga buto. Kaharap ang Obispo ng Lisieux, Lupon ng Simbahan (Ecclesiastical Tribunal) na kanyang binuo para sa maselang gawain, at mga doktor na pinanumpa para sa isasagawang pag-aaral, natagpuang sira na ang abito at ang natira na lamang ay isang puting sutlang laso kung saan nakasulat ang mga katagang “Gugugulin ko ang aking langit sa pagsasagawa ng kabutihan sa daigdig. Pagkamatay ko, magpapaulan ako ng mga rosas.” Inatasan ng Obispo ang dalawang madreng Carmelita na pinayagan niyang saksihan ang pagbubukas – isa rito ang kapatid ni Teresita na si Celine/Sr. Genevieve – na linisin at balutin ang mga buto sa pinong linen. Pagkaraa’y inilagay ito sa isang kahon (casket of carved oak), na inilagay naman sa isang kabaong (coffin of lead), at ipinasok muli sa isang batong lalagyan (rosewood sarcophagus) na siyang ibinaon sa puntod. Noong Marso 26, 1923, ang mga labí ni Teresita sa sementeryo ay inilipat sa Kapilya ng Carmel. Noon lang nasaksihan sa Lisieux ang ganoon kalaking selebrasyon. May 50,000 mananampalataya ang dumating at dumagundong dito ang malakas na panalangin. Hindi pa naaalis ang mga batong nasa ibabaw ng kabaong nang pumailanlang ang mabangong halimuyak ng rosas. Isang batang babaeng lumpo na nakatayo sa may puntod katabi ng nananalangin niyang ninang ang kaagad gumaling. Nang pumasok ang relikya sa Kapilya ng Carmel pagkatapos ng napakahabang prusisyon, kaagad nakakita ang isang batang babaeng bulag upang mamasdan ito nang buong paghanga. (Noong Oktubre 1997, Mission Sunday, nang ideklara ni Papa Juan Pablo II si Sta. Teresita bilang “Doctor of the Universal Church”, pinatunayan ng mga madreng Carmelita sa Cordoba, Spain, ang biglang paggaling ng isang lalaking lumpo.) Sa Kapilya, ang mga relikya ay hinati-hati. Kumuha ng bahagi ang paring namamahala sa proseso ng beyatipikasyon (Postulator for the Cause) ni Teresita upang ibigay sa Banal na Papa. Lahat ng natira ay inilagak sa isang reliquario. (Samantalang kumikilos ang proseso upang tanghaling santa si Teresita, isang paring Pranses, si Fr. Rubillon na naglilingkod sa Brazil, ang naglunsad ng isang malawakang kampanya noong Nobyembre 1920, upang makapagpagawa ng isang angkop na reliquario para sa mga labí ni Teresita. Ang napakagandang reliquario, tinaguriang Brazilian Reliquary, ay ginawa sa Paris. Nagregalo rin ng isa pang magandang reliquario sa bagong gawang Basilica ng Lisieux si Papa Pio XI pagkaraan niyang ihayag ang beyatipikasyon ni Sta. Teresita. Ipinakiusap niyang palagiang ilagak dito ang kanang braso at kamay ni Sta. Teresita, ang sumulat ng aklat na “Story of A Soul”, isa sa pinakadakilang klasikong aklat pangkaluluwa. Sa kapanahunan din ni Papa Pio XI kinilala bilang Santa si Teresita. Noong Nobyembre 1997, ika-100 taon ng kamatayan ni Sta. Teresita, dahilan sa napipintong paglilibot ng relikya sa buong mundo na tatagal nang ilang taon, napagpasiyahang hindi dapat mawalan ng relikya sa Lisieux para sa kapakanan ng mga dumadalaw doon. Kaya’t bumuo ang Obispo ng isang Lupon upang hatiin ang mga relikya. Isinagawa ito saksi ang kinatawan ng Banal na Papa mula sa Batikano, ang Superyora ng Carmel ng Lisieux, ang Rektor ng Basilica, isang abogado ng Simbahan, at isang forensic scientist, kaharap ang komunidad ng mga madreng Carmelita. Pagkatapos maimbentaryo ng siyentipiko ang lahat ng buto at masuri ang kasalukuyang kalagayan nito, hinati sa dalawa ang relikya. Ang isang bahagi ay naiwan sa Brazilian Reliquary at permanenteng nananatili sa Lisieux, samantalang ang isang bahagi ay inilagak sa isang bagong reliquario. Ang disenyo nito’y katulad ng orihinal, ngunit gawa sa mamahalin at mabangong jacaranda hardwood mula sa Kanlurang Amerika. Ang mismong relikya ay nakalagay sa isang kahong yari sa solidong pilak at itinubog sa ginto, regalo muli ng bansang Brazil. Binansagan ang bagong lalagyan na ‘Centenary Reliquary’, at ito ang lumilibot sa buong daigdig ngayon. Ang reliquario ni Sta. Teresita ay permanenteng nakapatong sa isang tabla (3 1/10 in. thick) at nababalot ng bilog na plexiglass na hindi maaaring alisin o buksan sa anupamang dahilan. Walo ang tatangnan nito, tatlo sa magkabilang tabi, isa sa unahan at isa sa hulihan. Overall length – 1.50 meters (4ft, 11 in); overall width – 0.95 meters (3ft, 1½ in.); overall height – 0.85 meters (2ft, 9½ in.). Total weight – 132 kilos (291 lbs.) Marami nang bansa ang narating ng reliquario ni Sta. Teresita. Natatangi ang pagdalaw ng reliquario sa Russia (kasama ang Siberia) noong Pebrero hanggang Mayo 1999. Sa gitna ng mahigpit na pagsugpo sa relihiyon sa bansang ito simula pa noong 1917 Bolshevik Revolution, natatangi ang larawan ng mga unipormadong Kremlin Guard, pasan ang reliquario ni Sta. Teresita, nakatayo sa unahan ng gusali ng KGB sa Moscow. Ang tagpong yaon ay tiyak na nakapagpaligaya sa yumaong Papa Pio XI, na labis ang pagdaramdam sa paghihirap ng minamahal niyang mga Ruso. Itinakda ng Papa si Sta. Teresita bilang tagapagtanggol ng Russia (Protectress of Russia) at itinayo niya ang Russicum noong 1931, isang tanging seminaryo sa Roma para sa pag-aaral ng mga Rusong nais maging pari. Ayon sa Lubhang Kgg Ramón C. Argüelles, Arsobispo ng Lipa, at siyang punong namamahala sa pagdalaw ng relikya ni Sta. Teresita sa lalawigan, ang pakikiisa ng lahat ng mananampalataya sa mga pagdiriwang na gaganapin sa iba’tibang simbahan ay muling magpapatotoo sa buong daigdig ng ating kakaibang debosyon kay Sta. Teresita ng Batang Jesus at Banal na Mukha. Lubhang makahulugan din ito sa Arsidiyosesis na kasalukuyang nagsasagawa ng tatlong taong pagdiriwang bilang paghahanda para sa pag-alala ng ika-100 Taon ng pagkatatag ng Diyosesis ng Lipa sa ika-10 ng Abril, 2010. Sa taong ito ipinagdiriwang ang Taon ng Misyon, at si Sta. Teresita bilang Patrona ng Misyon, sa biyaya ng Diyos, ay tiyak na magpapaulan ng hindi-mabilang na biyayang pang-katawan at kaluluwa sa mga Batangueño sa pagdalaw niyang ito. (Malayang salin ni Rose Perce mula sa mga artikulo nina Padre Reymond Zembellie, Rektor ng Basilica sa Lisiuex, France, at Padre Christopher O’Donnell, O.Carm, sumulat ng “Love in the Heart of the Church: The Mission of Therese of Lisuex, sa Internet) 8 Ulat Batangan N E W S & (IN)FORMATION ARCHDIOCESAN... P. 7 Panibagong Sigla para sa Pondong Batangan Nasa ika-walong taon na ang Pondong Batangan. Makahulugan at magandang ring mabatid na sa pagdiriwang ng Centennario ng Arsidiyosesis sa taong 2010 ang Pondong Batangan Community Foundation, Inc. ay sasapit naman sa kanyang ika-sampung taon. Inaasahan na sa pagdiriwang ng Centennario ay magiging bahagi nito ang Pondong Batangan. Hindi maipagkakaila na ang Pondong Batangan ay maituturing na isa sa mga natatanging bahagi ng buhay ng Arsidiyosesis. Masasabi pa nga na itong Pondong Batangan ay isang maipagmamalaking biyaya ng Diyos sa Simbahang Lokal na ito. Sa sitwasyong ito ay marapat namang tingnan ng mga pari at layko ng Arsidiyosesis kung nasaan na Pondong Batangan sa buhay pastoral ng Simbahan Lokal. SA NAGDAANG TAON AT PASKO Kung pag-aaralan ang natitipong pondo ng Pondong Batangan, ang panahon ng Pasko ay magpapakita na malaki ang pag-aalay na ginagawa ng mga nagtataguyod sa diwa at gawa ng Pondong Batangan. Maraming mga parokya ang malaki ang naisusulit na halaga sa opisina ng Pondong Batangan pagkatapos ng Pasko. Sa taong 2007 ay maibibigay na halimbawa ang mga parokya ng Immaculada Concepcion ng Batangas City, San Juan Evangelista ng Tanauan City, San Sebastian ng Lipa City, San Jose ng San Jose, Batangas at Immaculada Concepcion ng Laurel, Batangas. Nakalulugod na mapakinggan din na sa mga Simbahang Gabi ay nabanggit ng mga pari sa kanilang homiliya ang Pondong Batangan at ang nagiging tugon naman ng mga sumisimba ay ang pag-aalay sa misa ng mga tibyo ng Pondong Batangan. Nitong nagdaang taon ay mababangit din naman ang magandang ginawa ng dalawang parokya: Parokya ng Santo Nino ng Pinagtungulan, Lipa City at Parokya ng Immaculada Concepcion ng Laurel. Sa dalawang parokyang ito ay ginanap ang panibagong paglulunsad ng gawaing Pondong Batangan. Ito ay nagbunga ng panibagong sigla sa pagkaalam at pakikibahagi sa Pondong Batangan. Maliwanag na ang diwa at gawa ng Pondong Batangan ay kinakailangan pasiglahin sa tuwi-tuwina. Marapat lamang na patuloy na papagpanibaguhin ang mga mananampalatayang Batangueno sa pagtuturo o paghuhubog tungkol sa kahulugan at kabanalan ng Pondong Batangan. Kapag hindi naisagawa ito ang Pondong Batangan ay hindi mananatiling buhay sa Simbahang Lokal ng Batangas. Ang kaalaman sa diwa ng Pondong Batangan at pag-angkin sa kabanalang dulot ng Pondong Batangan ang magsisilbing kaluluwa ng pakikibahagi sa Pondong Batangan. SA BAGONG TAON, 2008 Ang nagsisimulang bagong taon ay nagbibigay ng bagong pagkakataon upang mapagtibay pa ang pag-iral ng Pondong Batangan bilang mahalagang bahagi ng buhay pastoral ng Arsidiyosesis ng Lipa. Kung magsasagawa ng pag-aaral marahil ay hindi malayong mabatid na wala pa halos dalawampung porsiyento ng mananampalataya ang nakikibahagi o nagtataguyod sa Pondong Batangan at hindi pa sandaang porsiyento ng mananampalataya sa buong arsidiyosesis ang nakaaalam sa turo at gawain ng Pondong Batangan. Sana naman ay hindi na hintayin ang Pasko upang pag-alabin ang diwa at pagsiglahin ang gawang Pondong Batangan. Maganda ang halimbawang ipinakikita ng Parokya ng San Jose, San Jose, Batangas. Sa pangunguna ng kura paroko na si Fr. Arnel Hosena, OSJ at ng kanyang katulong na pari, si Fr. Aurelio ‘Reli’ de ;la Cruz, OSJ ay ginanap noong Enero 12, 2008 ang isang General Assembly ng parokya para sa Pondong Batangan. Ginawa rito ang pagbabalik aral sa Pananaw at Aral Batangueno at Pondong Batangan. Nilalayun nito na bigyan ng ibayong pahalaga pa ang pagtuturo at paghuhubog sa Pondong Batangan. Ang kaalaman sa diwa ng Pondong Batangan at pag-angkin sa kabanalang dulot ng Pondong Batangan ang magsisilbing kaluluwa ng pakikibahagi sa Pondong Batangan. SA PAGPAPATULOY NG PONDONG BATANGAN Ang masidhing adhikain at layunin ay gawing bahagi ang Pondong Batangan ng estilo ng pamumuhay ng mananampalatayang Batangueno. Tunay na ito ay isang malaking hamon. Hindi naman magaganap ito kung hindi rin naman patuloy ang pagpapahyag at pagtuturo tungkol sa Pondong Batangan. #UB nasa pagmamay-ari ng iilang mga pamilya at panginoong may lupa lamang. Katunayan ito ng katotohanang ang mga magsasaka sa Batangas ay kulang sa sariling lupang sinasaka. May mga magsasaka na, na nabahaginan na ng CLOA, Certificate of Land Ownership Award, subalit binabawi na ng gobyerno ang mga ito sa magsasaka sa kadahilanang ang mga nagmamay-ari ng lupa ay nagsampa ng cancellation ng CLOA. Ito ay isang makabagong pamamaraan ng pagkamkam ng lupa. May mga magsasaka na, na may hawak na ng CLT at nakabayad na sa Land Bank ang ninanais pa ring ikansela ang pagmamay-ari at pamamahagi ng mga lupa. Bagama’t may ganitong kalalagayan kinikilala pa rin ang lalawigan ng Batangas bilang pangatlo sa produksyon ng asukal sa buong bansa. Ito ay isa ring patutuo na ang karamihan sa mga magsasaka ng Batangas ay mga mang-gagawang bukid o mga upahan lamang. Tinatayang sa loob ng isang panahon ng taniman ay kumikita ang mga magsasaka ng 65 piso kada araw. Ang ganitong kalakaran ay patuloy na nagpapahirap sa mga nasa kanayunan. Ito ay nagpapatunay pa rin ng malaking pandaraya ng mga producers. Ito rin ang nagbubunsod upang ang mga mangga-gawang bukid na manawagan sa pamahalaan upang pamahalaan na ng gobyerno ang pamamahala at pagpapatakbo ng sugar mill. Kasabay din ng mga pagsasamantalang ito ay ang malawakang pagpapalit gamit ng mga mga kalupaan at katubigan ng lalawigan na nagsasadlak sa kahirapan ng mga magsasaka at mga mangingisda na nasa kanayunan. Sa ganitong kalalagayan, patuloy ang mga magsasaka at mga mangingisda sa pagpapalakas ng kanilang mga orgsnisasyon upang mapaglabanan ang kahirapan at maipaglaban ang kanilang mga karapatan na ang tugon ng pamahalaan ay militarisasyon. Maraming mga lider magsasaka ang kasalukuyang ginigipit at mayroon din namang naka tala na sa order of battle. Matapos ang pagtalakay na ito. Ang mga delegado ay hinatihati na sa iba’t-ibang sector. a. Kababaihan b. Mangingisda c. Magsasaka (nabahaginan na ng CLOA, etc) d. Mang-gagawang Bukid e. Mamayan sa tabing riles Sa pamamagitan ng pagsasamasama ng mga sector, maipapahiwatig ng bawat isa ang mga kalalagayan, usapin at mga isyung kinakaharap ng bawat isa sa mga kanayunang kanilang pinagmulan. Ang bawat sector ay binigyan ng matrix na kung saan doon nila ilalagay ang kanilang mga isyu o usapin. #UB (Editor’s Note: We did not include the matrices that the author mentioned.) JANUARY 2008 + ALFREDO VERZOSA, OBISPO (The Life and Legacy of the Fourth Filipino Roman Catholic Bishop) Thirteenth of the Series Fr. Ericson M. Josue (We continue with chapter 5 of the biography of the second bishop of Lipa. Again, we would like to stress that we are, with the permission of the author and his publisher, selecting important parts that interest our readers. We would like to recommend that readers really buy and read the book in its entirety. – Editor) The Religious Congregations Missionaries of the Divine Word (SVD). These missionaries arrived in the diocese through the invitation of the good Bishop Verzosa. He assigned them to the Island Province of Mindoro to continue the mission left by the Recoletos. Bishop Verzosa labored so hard in looking for missionaries to take care of this mission area. When he was a priest in Nueva Segovia, he had encounters with these workers of God’s vineyard in the Abra mission. A written account confirms that when the cornerstone of the Lanangilan church in Abra was blessed, the then Padre Verzosa delivered the homily in the mass presided over by Padrfe William Finnemann, SVD. Certainly, Bishop Verzosa had witnessed the commitment of these missionaries. Men from this congregation were his co-workers in the struggle to preserve Catholicism in the north, Abra in particular. This must have moved the bishop to look for these zealous missionaries of the Word to work with him in the spreading of the Divine Word in this part of his jurisdiction. Madres Adoradores de Lipa (S.Sp.S.Ap.). The Madres Adoradores or Sisters Servants of the Holy Spirit of Perpetual adoration was founded by St. Arnold Janssen. These nuns arrived in the Philippines in 1923 through the invitation of Bishop Alfredo Verzosa. Bishop Verzosa promised them 2 hectares of land with a chapel, a convent and a garden. The bishop was even willing to put in 30,000 to 40,000 pesos from his own resources for the needs of the Sisters. Mother Mary Michael, the foundress, wrote to Bishop Verzosa: “Since it has long been the most prevent wish of Your Grace to establish an adoration convent in the diocese of Lipa, I am now happy to inform you that at last your dream will be realized. Though it is no easy undertaking for us to open a convent in the Far East we gladly decided to ensure that this noble work may come to fruition. We were very moved with your generous offer and for this token of your Episcopal benevolence we wish to express to you, Most Reverend Bishop, our sincere gratitude. May the Eucharistic Lord richly and divinely reward Your Grace. May the new sanctuary become an exhaustible source of blessing not only for the city of Lipa, but for the whole diocese, even for the whole archipelago. I hope that the good sisters who will leave soon for the Philippines may never lack zeal and devotion and give much joy to Your Grace. Here in the Motherhouse we will remember Your grace in our prayers in a special way.” Two groups of sisters were soon bound for Lipa. They were those who came from Steul and Philadelphia. The Sisters from Philadelphia landed in Manila on November 10, 1923 and the group from Steyl arrived on the 20th of the same month. From Manila they were brought to Lipa in 14 cars while the Bishop waited for their arrival in his diocese with his fatherly welcome. It was described that the entrance of the Sisters in their convent was in a grand procession with the Blessed Sacrament. It was a “Eucharistic triumph”. It was on December 9, 1923 – the bishop’s 46th birthday – that the sisters began their enclosure. In his joy to have the nuns in his diocese, Bishop Verzosa personally described the presence of the Sisters as “eternal light in the midst of the Philippine Island.” The special intention of the nuns was “more priests in the Philippines”. The SVD Fathers served as their chaplain. A novitiate was also permitted by the bishop to be opened. Later, it was found out that Lipa was not a fitting place for the Sisters. Due to the climate which adversely affected the health of the nuns and some reasons necessary for their spiritual welfare and development. And for the consolidation of their congregation in the Philippines, they decided to merge with their house in Baguio. At first, it was a dilemma for them to inform Bishop Verzosa about the transfer for he was so good to them. Surprisingly, the bishop said in a letter: “The reason for the closing of the house in Lipa – bad health of Sisters, some have already died and others had to return to Europe and America—is convincing, and so I no longer insist in keeping the convent in Lipa. These latter reasons are probably real and pressing cause of the dissolution of the convent. Since I ehard this, I am satisfied and give my full approbation to what you have resolved concerning the house in Lipa.” In 1936, the Lipa Convento del Divino Amor of the Pink Sisters was closed and the community was merged with the monastery in Baguio. The bishop regretted the transfer but he realized that the mover was necessary. Whenever the good bishop went to Baguio, he always visited the Sisters. The nuns who experienced staying under him in LIpa never forgot their first kind shepherd in the (to be continued) Philippines. UB N E W S & (IN)FORMATION JANUARY 2008 Kapasiyahan (Resolution) Ang dagundong ng mga paputok at batian ng Happy New year ay umaalingawngaw pa sa ating mga tainga. Ang magandang Fireworks sa himpapawid ay nasa atin pang balintataw. Iba na namang taon sa sangkatauhan –sataon namang pagtanda ng bawat isa. Marahil naragdagan din ang ating mga kaalaman dahil sa mga pangyayari sa buhay na ating nararanasan . Gumawa na uli tayo ng mga kapasiyahan…. Kalakip ang mataimtim na hangaring matutupad itoi sa susunod na mga araw. Kung bakit gumagawa ng mga kapasyahan, ay ganting katugunan ng mga taong mapaghinala, mapag-isip ng mga kahirapan sa buhay; mapag-alaala sa mga nangyari. Di ba ang mga kapasiyahan ay parang mga pangakong ginagawa upaang sirain? Marahil nga , gayun pa man, di tayo dapat tumigilsa paggawa nito. Para sa taong nabubuhay, kailangan lagi siyang maniwalang ang lahat ay magigoing mabuti— di dapat mawalan ng pag-asa at ang paggawa ng mga kapasihan ay bahagi ng pag- asang iyon. Ang paggawa ng kapasihan ay kahandaang mapabuti ang sarili baguhin ang sarili upang lalong bumutri.Walang masama kung magnasa ng ganito sapagkat parang natupad na ang kalahati nito. May nabasa tayo “Open want to be healthy , wealthy and wise —in what order. As each is gained, the next gets wanted move”. May katotohanan ito, bagaman alam nating may higit pa sa buhay kaysa kalusugan, kayamanan at karunungan. Halimbawa, may nagnanasang may marating kahinaat marami sa mundong ito ang kahangahangang tagumpayna marating ay sinusukat sa pagkakaroon ng kayamanan. Nagbibigay ba ito ng kaligayahan? Nabibili ba ang kaligayahan? Para sa marami sa atin, ang masayang relasyon ng maganak sa loob at labas ng tahanan ang tanging nagdudulot ng tunay na kaligayahan. Nakakamtan ito kung ang bawat isa ay nagsisikap na makagawa ng kabutihan para sa isa’t isa – ang sakripisyo kasi para sa pamilya ay hindi paghihirap kundi kasiyahan, kaligayahan. Sa pagsalubong natin sa Bagong Taon, maisasaalangalang natin ang isang napakahalagang bagay –buhay tayo! Maipagpapasalamat natin ito sa Dios. Walalang alinlangang maraming pamilya ang nakaranas ng matinding paghihirap , kamalasan sa nagdaang taon – kahirapan sa pamumuhay at problema sa kalusugan, katulad namin. May mga trahedyang dumating sa buhay nila, gayun pa man, mayroon pa ring maipagpapasalamat at nalampasan natinang lahat ng iyon. Ang nakaraaan ay nakaraan na – maaamay mga bagay na nagawa natin o di natin nagawa. Di na natin mababalikan yon. Wala na tayong paghihinayangan – magpasalamat na lamang tayo na binigyan pa tayo ng pagkakataong maiwasto ang mga pagkakamali, magbagong buhay, magawang ang sarili’y mapabuti sa taong 2008! Happy New Year!!! Finding the meaning of life & becoming free Rodolfo Meim Acebes Rodolfo Meim Acebes, 57, of San Jose, Occidental Mindoro is a product of SVD education. He is set to launch on Dec. 15 his fourth book Mindoro, Sa Panahon ng Digmaan, 1941-1944 in his hometown. The book was written under a grant from the National Commission for Culture and the Arts (NCCA). His other published works are The History of War, The Shepherds of God’s Flock and A Handbook of Quotations. When I retired early from government service after a spinal cord injury due to an accident on October 18, 1988, I left behind a 10year work experience as a lowly employee of the country’s premier investigative agency, the National Bureau of Investigation. I was only 38 years old then. I became a total paraplegic and my right arm and lower extremities atrophied. My penile, renal and rectal organs ceased to function. I could not sit down or sit up. I could not even turn to my sides without assistance. At nights, rats, ants and roaches feasted on the flesh of my feet. Massive bedsores began to appear. After only about a year under the roof of her house, my wife and I separated. My two children were still young: the girl was two; the boy, one. I transferred to my mother’s house and she was the one who nursed me back to health. Immobile, I was a virtual prisoner in my little room. I had nothing to do except to watch TV, listen to the radio and sleep. But I was fed up with this kind of life. And I didn’t want myself to deteriorate. To stay sane, I silently recited poems and beautiful quotations I had long committed to my mind from the readings I did when I was young. I tried to remember songs. I held fast to my memories. I dreamed of my children who were not brought to me by their mother. I went back to reading and bought or borrowed books and magazines from friends. In one of my readings, I came across a line by the French philosopher JeanPaul Sartre who said that “Man must create values for himself by living each moment to the full.” That became my basis to formulate my own philosophy of existence by accepting whatever happened to me without self-pity, anger and boredom. To test my soul and to live a full life, I resolved to reach out to people and join again the mainstream. I decided to participate in the actions and passion of my time to prove that my infirmity is not a hindrance to continue with my normal life. For starters, I taught my left hand to write the alphabet again, my right fingers becoming stiff that they could no longer hold a pen. I did this by answering the daily crossword puzzle. In my other readings later, I came across what the Chinese Nobel laureate Gao Xingjan wrote: “Writing eases my suffering. When I use words, I’m able to keep my mind alive. Writing is a way of affirming my own existence.” And so I resolved to write not only to keep my sanity but also to affirm that I am still alive. I designed an improvised work desk and borrowed a manual typewriter from a friend. My letters to editor saw print in newspapers and magazines. When a telephone was installed in my room in 1994, I went to radio broadcasting. I joined the program hosted by a priest and a doctor and I focused on subjects which are biting, interesting and educational. My reporting, hooked by phone from my room to the radio station, was a combination of lyrical and ideal — spoken with words and ideas. From the start, I embraced what Lord Keynes said: “Words ought to be a little wild for they are the assault on the unthinking.” The “sharpness” of my tongue was what, I believed, welded tremendous influence to my listeners. My topics were not for the elite and powerful. They were intended for those whom Mabini called the “inarticulate majority.” And people found an ally in me. I also contacted then NBI Director Mariano M. Mison, my former chief at the Special Investigation Division, and asked his help to allow NBI clearance to be issued to my constituents in the province: teachers, office clerks, security guards. My room became an office where people with problems came to me for assistance. In major cases, I enlisted the help of the NBI, which sent teams to conduct investigative and technical assistance like exhumation, lie detector tests, ballistics, etc. These services are given to my province even today under the directorship of NBI Director Nestor M. Mantaring. I provided free paralegal assistance to people, especially the XFINDING... P. 11 Ulat Batangan 9 Ika-75 Taon ng Pagkatatag ng Parokya sa Mataas na Kahoy, ipinagdiwang Noong ika-8 ng Disyembre, 2007, nagdiwang ng ika-75 taong pagkatatag ang Parokya ng Immaculada Concepcion, Mataas na Kahoy, Batangas. Sa ilalim ng pamumuno ni Reb. P. Eugenio E. Valencia, Kura Paroko, naghandog ang mga mananampalataya ng labing-anim na barangay ng siyam na araw na nobena at misa na pinangunahan ng ibat-ibang paring nagmula sa Mataas na Kahoy. Nagpatingkad sa pagsisiyam ang DepEd Night noong ika-limang gabi, na tinampukan ng mga guro at magaaral ng Mataas na Kahoy, ang LGU and NGO Night, noong sumunod na gabi, at Tambuli naman kinabukasan nito. Ang lubhang kagalanggalang na Arsobispo ng Lipa, Ramon C. Arguelles, at Katulong na Obispo, Salvador Quizon, ang mga nanguna sa misa concelebrada sa araw ng kapistahan. Ito ay naman ay sinundan ng prusisyon ng iba’tibang imahe ng Mahal na Birhen kung saan ang arsobispo ay nakiisa rin. Nagkaroon ng salo-salo at fireworks bilang pagsasara sa nasabing okasyon.#UB National Congress for Ca techist s and Ev angeliz er s, Catechist techists Evangeliz angelizer ers ginanap Kaugnay ng pagdiriwang ng kanilang ika-50 taong anibersaryo, naghost ang MCST (Missionary Catechists of St. Therese of the Chid Jesus) ng National Congress for Catechists and Evangelizers sa MCST Compound, Tayabas noong Enero 9-11, 2008. Ang tema ng nasabing congress ay Catechists’ Continuous Renewal of Commitment: Onward for the Building of God’s Kingdom. Kabilang sa mga panauhing tagapagsalita ang Chairman ng ECCE na si Bp. Socrates Villegas. Sa kanyang pahayag ukol sa Updates on Catechesis and Commitment of Catechists, kanyang hinikayat ang mga katekista na maging masigla at ipagpatuloy ang kanilang ginawa. Naroon din si Msgr. Willy Andrey, HP, na nagbahagi ng tungkol sa Passion for Catechists of the Servant of God, Bishop Obviar. Samantala, ang Retrospect and Prospects in Catechetical Ministry ay tinalakay naman ni Msgr. Gerry Santos. Ayon sa kanya, “Count your blessings because blessings can solve problems.” Kabilang din sa mga nagsidalo sa congress ang mga kinatawan mula sa ibat’-ibang archdiocese, diocese, prelature, apostolic vicariate at military vicarite, gayundin ang mga katekista mula sa Mataas na Kahoy at Sto. Tomas at pangulo ng ACCD Board na si Ms. Norgie Hidalgo. Sa kabuuan, naging matagumpay ang congress at nagsilbing inspirasyon pa sa mga katekista na ipagpatuloy ang kanilang misyon ng pagpapalaganap ng Mabuting Balita. #UB VATICAN Ulat 10 Batangan Liturgical Questions... JANUARY 2008 Layman’s Gestures During Eucharistic Prayer JOHN PAUL II named Patron for Youth Day ‘08 ROME, DEC. 25, 2007 (Zenit.org).- Answered by Legionary of Christ Father Edward McNamara, professor of liturgy at the Regina Apostolorum university. 9 Others Chosen, Including Blessed Teresa of Calcutta Q: I like to join in with some of the gestures that a priest makes during the Eucharistic Prayer. For example, during Eucharistic Prayer 1, I bow my head at the words “Almighty God, we pray that your angel may take this sacrifice to your altar in heaven”; and I strike my breast at the words “Though we are sinners”; and I make the sign of the cross at the words “let us be filled with every grace and blessing.” I feel more active in my participation by doing this, but am unsure whether these gestures of mine are appropriate. Are these gestures for the priest or president alone? — P.H., London A: The general principle involved in gestures that accompany prayers is that they are performed only by those who actually say the words. Thus, for example, the whole assembly bows at the name of Jesus during the Gloria and bows, (or genuflects on Christmas Day) while commemorating the mystery of the Incarnation during the creed. At a con-celebration the usual procedure is that only the principal celebrant performs certain gestures when he alone recites the prayer. Thus, only he extends his hands for the presidential prayers and for the preface. The other priests join in most gestures during the common prayers such as the ones mentioned by our reader for Eucharistic Prayer 1 (the Roman Canon) as they are normally recited by all the concelebrants. There are some exceptions to this. For example, in the other Eucharistic Prayers all priests recite in unison the text from the invocation of the Holy Spirit to the commemoration after the consecration, but only the principal celebrant makes the sign of the cross over the chalice. Likewise all priests strike their breasts at the words “Though we are sinners” even though only one usually recites the prayer. The reason for this is that the Latin text connects the word “famulis” (servants) to “peccatoribus” (sinners) in a way that is completely lost in the current English translation. In the liturgical tradition of the Roman Canon “famulis” refers primarily to the celebrating clergy and not so much to the faithful (without implying that the only sinners in the congregation are the priests). It was common for medieval clerics to refer to themselves as sinful servants, and they would sometimes prefix their signature with the word “Sinner.” As time went on, the word was replaced with a symbol which had essentially the same meaning. The custom of bishops to prefix a cross before their signature is probably a relic of the old symbol for denoting the person as a sinful servant. Therefore it not liturgically correct for our reader to follow the gestures carried out by the priest during the Eucharistic Prayer, above all because these gestures usually imply the concurrent recitation of the prayer. and being overly attentive to how he looks on the big screen. For these reasons I believe that the use of screens should be limited to cases when they are truly necessary due to overflowing assemblies, and even then be considered as stopgap solutions. A Buffalo, New York, reader asked: “Is it lawful to celebrate the holy Mass in advance for the purpose of televising that Mass in the future? Basically, a TV channel wants a priest, during Lent, to say the Mass from the Fifth Sunday of Easter, in order to be able to broadcast it later on. Can it be done like that? Is it not just performing something without any connection to time and place?” The U.S. bishops’ conference has issued precise guidelines for televised Masses. Referring to this situation the guidelines say: Broadcasting the Parish Mass “Live vs. Pre-recorded Celebrations Related to our reply to a question on broadcasting the Mass to different locales (see Dec. 11), a reader from Auckland, New Zealand, previously asked: “In a new church where the altar is plainly visible to all members of the congregation and the actions of the priest can be observed clearly, is it appropriate to use video projection to image what is happening at the altar on the wall behind to ‘improve’ the congregation’s view of the action at the altar?” “Whenever possible, the liturgy should be telecast live. When this is not possible, consideration may be given to pre-recording the liturgy. A liturgy that is pre-recorded for delayed telecast should be taped as it is celebrated in a local worshiping community and then be telecast at a later time on the same day. Only when neither of these options is possible, should the liturgy be taped in advance in a setting other than a regularly scheduled liturgy celebrated by a local worshiping community. In order to reflect the integrity of the liturgical year, a prerecorded liturgy should be taped on a date as close as possible to the date of the actual telecast. In order to preserve the sacred character of the liturgical celebration, only one liturgy should be recorded on a given day with the same group of people. While I am unaware of any official norms relative to this matter, I would consider it pastorally unwise and likely to be counterproductive. Many Catholics spend countless hours sitting in front of screens of one form or another at home and work. Although Mass is above all an act of worship, it also serves as a break from the mundane and a time to get in touch with the eternal. Thus, the last thing the faithful need at Mass is more television. By their very nature, television and cinema induce mental passivity and polarize attention and thus are more likely to impede rather than enhance active participation at Mass which consists in much more than merely seeing the action on the altar. There is also no small danger of the priest, consciously or not, playing to the camera “Time Constraints “The celebration of the liturgy should not be rushed, nor should elements of the liturgy be omitted. Those responsible for planning, production, and presiding need to be sensitive to the requirements of the liturgy as well as the time constraints of television. For the integrity of the liturgy, those who produce the televised liturgy should be discouraged from editing out parts of the Mass (e.g., the Gloria, one of the readings). Planning and the careful choice of options can help to keep the celebration within the particular time frame.” #UB SYDNEY, Australia (Zenit.org).- World Youth Day organizers say that Servant of God Pope John Paul II was a natural choice as one of the event’s 10 patrons, since the Polish Pontiff invented the gatherings. L’Osservatore Romano published the list of patrons chosen for WYD ’08, to be held in Sydney in July. Blessed Pier Giorgio Frassati, a student and athlete who worked with Catholic Action of Italy, also made the list. Blessed Pier died at age 24 in 1925. The Polish woman religious who inspired the future John Paul II, Saint Faustina Kowalska (1905-1938), was also chosen. Another patron is a native of WYD’s host country. Blessed Mary McKillop, the first Australian woman to be canonized, was also the first to found a religious order Down Under, the Sisters of St. Joseph of the Cross. Also included are St. Peter Chanel and St. Therese of Lisieux. Another Oceanian is Blessed Peter To Rot, a lay catechist from Papua New Guinea, the son of a tribal chief, who was martyred in a Japanese concentration camp at the end of World War II. St. Maria Goretti and Blessed Teresa of Calcutta were also chosen. And finally, the Virgin Mary under the title of “Our Lady of the Southern Cross, Help of Christians,” protector of Australia, is being counted as one of the event’s patrons. The organizers are encouraging youth to consecrate themselves to the Virgin of the Southern Cross with the spirit of John Paul II’s motto, “Totus Tuus.” #UB Pope invites Responsibility toward Creation VATICAN CITY, JAN. 6, 2008 (Zenit.org)- Benedict XVI is asking rich and poor nations take more responsibility for preserving the planet, according to a Vatican spokesman. Jesuit Father Federico Lombardi said this on the most recent episode of the Vatican television program “Octava Dies,” in which he commented on the Pope’s message for the World Day of Peace, celebrated Jan. 1. The priest said: “Until some time ago the theme of the environment could have seemed a concern of the rich rather than the poor, of developed countries rather than those less so, for which economic development was instead an absolute priority. “Regulating and limiting this development seemed like a luxury, a way of keeping the weak in their condition of subjection. Now, the frequent disasters caused by environmental disequilibrium strike with greater force those who do not have the means to defend themselves, and an awareness is growing of an irreparable impoverishment of the resources of the weakest countries.” In his message for the World Day of Peace, Benedict XVI emphasized that “today humanity fears for future ecological equilibrium.” According to Father Lombardi, “the Pope links a powerful moral appeal to solidarity, on the basis of the recognition of a universal destination of the goods of creation, that also takes the poor and future generations into account.” The Vatican spokesman says that the Pope “invites dialogue, serious scientific study of the problems without ‘ideological escalation,’ wisdom in the research on ‘models of sustainable development’ and — with significant concreteness — he proposes an intensified dialogue between nations on the ‘management of the planets energy resources.’” “Once again,” he added, “knowing that we are created by God makes us responsible before him and other people, but we must also find practical ways toward the future of humanity in this our common home through the toil of reason and dialogue. An alliance between faith and reason is needed.” #UB GENERAL SCHEDULE OF ACTIVITIES 2nd Visit of the Pilgrim Relics of St. Thérèse of the Child Jesus DAY 1 - 08 February, Friday 8:00 am 11:00 am 12:00 nn Leave FAB for Angat, Bulacan (via helicopter) Fetch Pilgrim Relics Farewell Mass at Angat Transfer to Batangas (via airlift) Drop-off at site nearest Sto. Tomas, Bats., (c/o FAB) Reception 1:00-2:00 pm Estimated arrival at Parish Church of St. Thomas Aquinas Sto. Tomas, Batangas Welcome Rites/Public Veneration of Relics 4:00 pm Concelebrated Mass Public Veneration of Relics 6:00 pm Transfer to Proposed Parish of St. Thérèse, Talisay, Lipa City 8:00 pm Welcome Mass 9:30 pm Transfer to San Sebastian Cathedral, Lipa City 10:30 pm Healing Mass – Fr. Joey Faller Public Veneration/ Overnight vigil/ Conferences, Fr. Totit Mandanas DAY 2 - 09 February, Saturday 8:00 am 9:00 am 1:00 pm 3:00 pm 4:00 pm Concelebrated Mass, San Sebastian Cathedral, Fr. Totit Mandanas Transfer/ Procession to Lipa City Cultural Complex Veneration/ Conferences/ Prayers – Fr. Jojo G./LACMMI Participants: LACMMI/Pasampa/Anak Batangueño Healing Mass – Fr. Joey Faller Procession to Carmel Monastery, Lipa City Welcome Mass Public Veneration/Overnight vigil/Conferences Carmel Sisters/ Fr. Gami Balita DAY 3 - 10 February, Sunday 7:30 am 8:30 am 11:00 am 4:00 pm 5:30 pm 7:00 pm 10:30 pm Farewell Mass Transfer to Fernando Air Base, Lipa City Veneration by Military Personnel & Families Transfer to Parish Church of St. Joseph, the Patriarch San Jose, Batangas Public Veneration/ Common Prayers Farewell Mass Transfer to Basilica of the Immaculate Conception, Batangas City Welcome Mass Public Veneration / Overnight vigil / Conferences, Fr. Cecil Arce Healing Mass – Fr. Joey Faller DAY 4 - 11 February, Monday 7:00 am 8:30 am 11:00 am 4:00 pm 5:30 pm 7:00 pm Farewell Liturgy Transfer to Batangas Provincial Jail Concelebrated Mass Transfer to Parish Church of Immaculate Conception Bauan, Batangas Public Veneration/ Conferences Concelebrated Mass Transfer to Shrine of St. Thérèse, Sta. Teresita, Batangas Concelebrated Mass Public Veneration / Overnight vigil / Conferences, Fr. Bert Cabrera DAY 5 - 12 February, Tuesday 6:00 am 8:00 am 11:00 am 12:30 pm 5:00 pm 6:30 pm 7:30 pm Farewell Mass Transfer to Basilica of St. Martin of Tours, Taal, Batangas Public Veneration/ Conferences Concelebrated Mass Transfer to Parish Church of Immaculate Conception Balayan, Batangas Public Veneration/ Conferences, Msgr. Boy Oriondo Farewell Transfer to Parish Church of St. Francis Xavier, Nasugbu, Batangas Welcome Mass / Public Veneration/ Overnight vigil/ Conferences Msgr. Fred Madlangbayan DAY 6 - 13 February, Wednesday Final Liturgical Celebrations 7:00 am 9:00 am Ulat Batangan 11 (IN)FORMATION JANUARY 2008 Concelebrated Farewell Mass Transfer of Pilgrim Relics to Lubang Island via Calatagan FINDING... P. 9 poor and the oppressed. I also helped people file cases against abusive policemen which led to some dismissal, suspension and demotion. By word of mouth, what I was doing spread and reached the neighboring places. And more people came to me for assistance. I once wrote a letter to NBI Director Mison with a quote from Ninoy Aquino’s poem: “Few are given the privilege to serve the people, a gift only the patriots deserve.” One of the history books I read was UP Prof. Cesar Adib Majul’s Apolinario Mabini, the Revolutionary. Majul wrote, “Upon the invitation of Father Malabanan, Mabini taught in Bauan, Batangas from 1882 to 1883. Mabini, amid the respect of all, taught as an auxiliary teacher with a modest salary.” When I read this line, my hairs stood on ends because about a hundred years later or in 1972, I taught in Bauan, in the same school where Mabini taught, now St. Theresa’s College. At the back of the church’s altar, I was given a room by the priest-school director where I stayed for years. I therefore walked the ground where Mabini once stood. I therefore touched the walls of the church and the school where Mabini once leaned on, and I inhaled the air of Bauan once breathed by Mabini, who became the Sublime Paralytic. I also went back to painting, using my left hand, and produced about a dozen works. While education enhances creativity, my little talents perhaps came through the genes because my late father and other relatives in Bohol are into painting, music and the arts. These talents I taught my son who now paints and plays the piano and guitar. It took me some time to realize that though I had lost physical movement, I gained time to know myself and the meaning of life, to be of service to my fellow men and to feel in my heart that in serving others, I became free. I always see it on the faces of people who finally saw me in person — they are fascinated and affected by the way I live my life despite my limitations. Others who already knew me are moved to face and handle their own difficult times with more hope and courage. In my 19 years in bed, when I feel better and not loaded with work, I go to my sister’s rest house beside the Tubaong River, about four kilometers from where I live. There, lying on my folding bed placed above the bamboo floor of the rest house with the river and fishes under me, I enjoy looking at the trees, plants and orchids smiling at the sunshine. Oh, how I love the summer wind kissing my face, inviting me to yawn and take a short sleep. In my solitude, I recognize that God caused all this — by placing me where I am today to help and inspire people. In the same way, I believe this is God’s purpose of why He gave me this destiny. #UB Prayer at Heart of Church, Says Pope Reflects on Week of Prayer for Christian Unity VATICAN CITY, JAN. 23, 2008 (Zenit.org).- Prayer is at the heart of the life of the Church, and that which gives life to ecumenical movement, says Benedict XVI. The Pope reflected today at the weekly general audience in Paul VI Hall on the Week of Prayer for Christian Unity, which ends Friday, Jan. 25, feast of the conversion of St. Paul. During the octave of prayer, he said, “Christians from various churches and ecclesiastical communities come together at this time in unanimous prayer to ask the Lord Jesus for the re-establishment of unity among his disciples.” The Pontiff briefly commented on the 100-year history of the Week of Prayer for Christian Unity, which he called a “fertile intuition” and “prophetic idea.” The octave of prayer began in 1908, at the behest of Father Paul Wattson, an Anglican from the United States and founder of the Society of the Atonement, which later became the Franciscan Sisters and Friars of the Atonement. He set the dates of the annual prayer octave for Jan. 18, which was at the time the feast of the Chair of St. Peter, and Jan. 25, feast of the Conversion of St. Paul. “One hundred years after the first call to pray together for unity,” continued the Holy Father, “this Week of Prayer has now become a consolidated tradition.” “Prayer is at the very heart of all Church life,” continued Benedict XVI, commenting on the decree of the Second Vatican Council on Church unity, “Unitatis Redintegratio.” The council, the Pope said, “dedicated a great deal of time and attention to the subject of Christian unity,” and the decree on the topic particularly emphasized the importance of praying for unity. “That which has given, and continues to give, life to this journey toward full unification for all Christians first and foremost — is prayer,” said the Pontiff. Commenting on the theme of the week — “Pray without ceasing” — Benedict XVI said that it is an “invitation that never stops resonating in our communities, because prayer is the light, the strength, the guide for our footsteps as we listen humbly to our God, the God of us all.” Quoting “Unitatis Redintegratio,” the Pope said: “This holy proposition to reconcile all Christians in the unity of the Church of Christ, the one and only, surpasses all human forces and gifts. Therefore, it places all its hope in Christ’s prayer for the Church.” He continued: “It is the knowledge of our human limits that drives us to abandon ourselves to the hands of the Lord with complete trust. “We see only too well the true meaning of the Prayer Week; to rely on the prayer of Christ, who continues to pray in his Church so that ‘all may be one ... so that the world may believe.’” “Today, during this week,” Benedict XVI said, “we give thanks to God who has sustained and guided the journey thus far; a rich journey that the conciliar decree on ecumenism described as ‘emerged by the grace of the Holy Spirit’ and ‘growing more ample every day.’” #UB NEWS IN PHOTO Ulat 12 Batangan JANUARY 2008 NOVENA-MASSES IN HONOR OF ST. FRANCIS DE SALES Celebrating the 95 Years of The Religious of the Good Shepherd (RGS) in the Philippines Photos show the formal signing of documents partly selling and partly donating a parcel of land owned by the Pastor family. Atty. Antonio Pastor represented the donor while Archbishop Arguelles the donee. The affair was witnessed by members of the clergy led by Bishop Salve Quizon, Msgr. Fred Madlangbayan, Fr. Totit Mandanas and Fr. Roy Macatangay, all canon lawyers. Fr. Ilde Dimaano Parish Priest of Holy Trinity Parish was also there. ANAKIKO HOMECOMING Batch ‘82 hosted the well-attended homecoming. It turned-over a check amounting to P100,000.00 to Fr. Rector. The day started with confession and conference given by Fr. Jojo Gonda. Fr. Ilde Dimaano of the host batch led the Eucharistic Sacrifice. The veterans won over the younger ones in basketball. Photo by: Fr. Nonie D. Photo by: Fr. Nonie D. The Healing Priest, TOYM Awardee, Fr. Fernando Suarez a native of Butong, Taal, Batangas serving out of the Archdiocese of Lipa explains to the clergy his plans about Monte Maria during the General Assembly held last January 21. Photo by: Fr. Nonie D. The parishioners of St. Mary Euphrasia visited the Home for the Aged in Bauan last January 17. MABUTING BALITA (Mon – Sat; 5:30 – 6:00 am) MISA NG BAYAN (Sunday, 7:15 – 8:15 am) HOLY ROSARY (Daily: 5:00 -5:30 am; 10:30 -11:00 pm) MAGNIFICAT/DE PROFUNDIS (Daily: 8:00 pm) On its 8th Year of Service!
