Driemaandelijks tijdschrift van VZW Vrijwilligerswerk TELEDIENST

voor
vrijwilligers
Driemaandelijks tijdschrift van VZW Vrijwilligerswerk TELEDIENST - ondernemingsnr. 456483285
37 ste jaargang – nr. 3 – juli, augustus, september 2014
afgiftekantoor 8000 Brugge 1 / 2de afdeling - erkenningsnummer: P408451
Verantwoordelijke uitgever: E. CLAES – Garenmarkt 3 – 8000 Brugge
2
Herbergzaamheid
Er is een wereld van thuiskomen, brood om te delen
aan een tafel, de kinderen in bed gelezen, het licht
uitdoen beneden als je slapen gaat, de koffie alvast
klaargezet, gebouwen waar je binnen mag, gezien.
Er zijn andere werelden die door deze wereld lopen.
Meestal wel aan eten kunnen komen, onopvallend
leven, ergens een bed hebben, niet achtervolgd, in
de schemer iets verdienen, mensen die je kennen.
En er is het riool. Ondergedoken als een rat in leven
zien te blijven. Kruipen langs de plinten. Niemand in
de ogen kijken. Nooit verslappen. Er niet mogen zijn.
Is dan herbergzaamheid een touw, een boom in het
donker van een park, een afgelegen plek om ermee
op te houden als er nergens nog wereld is voor jou?
Ruth van Rossum
bij de begrafenis van een illegale Chinese man
3
Beste Lezer,
Een van de kleine geneugten des levens is, in de zomer, op je terrasje of in de tuin, genieten van
de lange dagen. Kijken naar een langdurig ondergaande zon, naar de zwaluwen die over de velden
scheren, en later, bij schemering, de vleermuizen die gaan fourageren. Weten en zien hoe planten en
bloemen en allerlei beestjes, zich ongebreideld ontwikkelen in hun eigen habitat.
Erg mooi om te zien hoe spontaan en vanzelfsprekend dit zich allemaal voltrekt.
Het zijn momenten ook van beschouwing.
Hoe natuurlijk en vanzelfsprekend dit alles ook zou moeten zijn voor ons, mensen.
Het besef dat niet veel daarvan zich nog weerspiegelt in onze samenleving.
Een plaats voor iedereen, hoe vullen wij dat in? Met een sterk gelaagde maatschappij die opgedeeld
is in niveaus, gebaseerd op status, geld en bezit. We delen onze medeburgers in naar afkomst,
huidskleur, solvabiliteit, aangepastheid. Wie niet in de mooie, nette, maar zeer bevooroordeelde,
categorietjes past, geven we het etiket: marginaal.
Laatst ging ik naar een klassiek concert. Heb ik even geluk dat ik me dat kan permitteren...
Terwijl de muziek de perfect akoustische ruimte werd ingestuurd, werd ik geconfronteerd met een
vervelend ongemak: ik kreeg de kriebel in mijn keel. Hoesten tijdens een klassiek concert is echter
strikt verboden. Je kan beter ter plekke stikken dan te hoesten, kuchen of wat dan ook. Daarmee
wacht je tot de korte pauze tussen de “bewegingen”. Dan doet iedereen het preventief, of misschien,
zoals ik, om aan de verstikkingsdood te ontsnappen.
Op dat eigenste moment kreeg ik het gevoel dat dit zo ongeveer een weergave is van wat mensen in
een noodsituatie, onze cliënten, moeten ervaren: er moet nu, onmiddellijk, iets gebeuren. Zoniet ga
ik er onderdoor. Ik word verstikt, door regels, wetten, overeenkomsten, in een samenleving waarin ik
geen plaats en geen stem heb, waarin ik niets waard ben, geen persoon ben.
Lieve vrijwilliger, medewerker of sympathisant van het CAW, er blijft steeds werk aan de winkel.
Jouw inzet voor de meest kwetsbaren van de maatschappij blijft belangrijk. We danken jou, voor je
engagement. En hopen ook in de toekomst op jou te kunnen blijven rekenen.
We wensen jou,vanwege het CAW, een mooie, ontspannende en inspirerende zomer toe.
Rein De Puysseleyr
Wil je het Contactblad voortaan digitaal ontvangen, per e-mail dus, laat ons dat dan weten op:
secretariaat@cawnoordwestvlaanderen.be
Op die manier kunnen we een hele hoop papier besparen en werken we samen aan een duurzamer milieu!
Omdat het over een groot bestand gaat is het wel nodig dat je over een snelle internetverbinding beschikt!
4
beroepsgeheim voor vrijwilligers
terugblik op de vorming
Tijdens het uitoefenen van de vrijwilligerstaken komt een vrijwilliger niet zelden in aanraking met
vertrouwelijke informatie en persoonlijke gegevens van cliënten. Hoewel er bij de start van het
vrijwilligersengagement een afsprakennota ondertekend wordt, en de vrijwilliger aldus akkoord
gaat met het respecteren van het beroepsgeheim, is het voor velen een groot vraagteken wat
daar precies mee bedoeld wordt. Daarom organiseerde het CAW een vorming om een leidraad te
bieden voor het omgaan met die informatie.
In totaal namen een 30-tal vrijwilligers deel aan de 3 verschillende sessies in de maand maart. De
reacties waren bijzonder positief, wat erop duidt dat er een nood bestaat om dit onderwerp even aan
te raken. In een tijdperk dat alles op internet gegooid wordt, van de eerste kus tot de laatste zucht, is
het soms zoeken hoe je als vrijwilliger omgaat met vertrouwelijke informatie. We stonden stil bij enkele
begrippen en praktijkvoorbeelden. Ook was er een uitleg bij het juridische kader, ethiek en deontologie.
Hierna volgt een overzicht van enkele belangrijke punten.
Om te beginnen stonden we stil bij de vraag: Wat is vertrouwelijke informatie en wat niet? met het
volgende praktijkvoorbeeld:
“Lydia helpt in de cafetaria van een woon- en zorgcentrum. Ze ziet en hoort daar veel. Laatst zag ze
hoe Marie door haar dochter vrij agressief behandeld werd. Ze heeft de verpleegkundigen onder elkaar
hier al eens over horen praten. Blijkbaar is de dochter uit op de erfenis. Constant beklaagt de dochter
zich dat de rekening van de wasserij te hoog is of dat de verpleegkundigen niet zo veel naar de dokter
moeten bellen. Er is al dikwijls gevraagd om te zorgen voor nieuw ondergoed, maar blijkbaar kan dat
er niet af. Nochtans heeft Marie geld genoeg. Laatst kwam ze Irène nog tegen bij de slager. Zij heeft
jarenlang gewerkt als huishoudster in het gezin van Marie. Ze heeft de dochter gekend als baby en zien
opgroeien. Ze komt vaak bij Marie die dan vertelt dat het zo erg is dat haar dochter zo tegen haar doet.
Irène is de laatste tijd niet meer naar haar kunnen gaan omdat ze ziek is. Bovendien komt ze elke keer
over haar toeren thuis omdat ze zich de situatie zo aantrekt. Ze vraagt aan Lydia hoe het nu eigenlijk
met Marie is. Ze heeft gehoord dat Marie ook een tijdje in het ziekenhuis gelegen heeft?”
Het ‘juiste’ antwoord is niet zo simpel. Wat voor de ene vertrouwelijke informatie is, is dat niet voor
de andere. Het komt er eigenlijk op neer dat ALLE informatie die je te weten komt vertrouwelijk is. Dit
kunnen medische, financiële, familiale en emotionele zaken zijn. De manier waarop je de informatie
verkrijgt, speelt op zich geen rol. De cliënt vertelt het zelf, maar daarnaast zie, hoor of lees je misschien
dingen over de cliënt in de krant, op internet,…zowel tijdens als buiten je opdracht.
Als derden op je afstappen en vragen beginnen te stellen over een cliënt waarmee je contact hebt, kun
je eenvoudig antwoorden: “Ik zeg daar liever niets over”.
Wat zegt de wet over beroepsgeheim?
Volgens het Decreet Algemeen Welzijnswerk van 19 december 1997 is elke medewerker van het CAW
tot geheimhouding verplicht, overeenkomstig artikel 458 van het Strafwetboek.
Art. 458 van het strafwetboek vermeldt het volgende:
Geneesheren, heelkundigen, officieren van gezondheid, apothekers, vroedvrouwen en alle andere
personen die uit hoofde van hun staat of beroep kennis dragen van geheimen die hun zijn toevertrouwd,
en deze bekendmaken buiten het geval dat zij in rechte geroepen worden om in rechte of voor een
parlementaire onderzoekscommissie getuigenis af te leggen en buiten het geval dat de wet hen verplicht
de geheimen bekend te maken, worden gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden
en met een geldboete van honderd euro tot vijfhonderd euro.
Omdat vrijwilligerswerk geen beroep is, gaan we hier vooral in op het begrip ‘staat’. Het is dus zeker niet
zo dat ‘beroeps’geheim alleen slaat op diegenen die beroepsmatig een functie uitoefenen in de welzijnsof gezondheidssector. Het begrip ‘staat’ omvat namelijk ook de groep van vrijwilligers.
Schending van het beroepsgeheim
Er is pas sprake van schending van het beroepsgeheim wanneer je informatie opzettelijk bekend maakt.
5
Dit betekent dat je moedwillig een geheim aan één of meerdere personen meedeelt. De manier waarop
dit gebeurt speelt geen rol. Het kan gaan om een mondelinge mededeling, via brief, e-mail, iemand laten
meekijken of zelfs bevestigend knikken. Hiermee wordt dus elke vorm van verspreiding van persoonlijke
informatie bedoeld.
Wil dit dan zeggen dat er geen vuiltje aan de lucht is als je dit niet opzettelijk doet? Of als je dit met de
beste bedoelingen doet? Of dat je dit doet omdat je het verhaal eens kwijt moet om dan zelf weer verder
te kunnen?
Het antwoord is neen. Er moet altijd heel voorzichtig en zorgvuldig met cliëntinformatie omgesprongen
worden. De cliënt heeft u zijn vertrouwen gegeven en wenst dit niet beschaamd te zien.
Daarom raden we vrijwilligers onder andere aan om een persoonlijk e-mailadres te gebruiken, zodat
cliëntinformatie vertrouwelijk uitgewisseld kan worden wanneer je een opdracht gaat uitvoeren.
In bepaalde situaties mag je, bij wet, je beroepsgeheim doorbreken.
Dit is onder meer het geval bij:
• noodtoestand ( vb er is acuut en ernstig gevaar voor het leven van de cliënt)
• ernstig misdrijf dat je zelf als vrijwilliger hebt vastgesteld (vb partnergeweld)
• misdrijf op kwetsbare personen (o.a. minderjarigen)
• voor je eigen verdediging
Gezamenlijk en gedeeld beroepsgeheim
Soms moet er, omwille van een betere dienstverlening, onder hulpverleners informatie uitgewisseld
worden over een cliënt. Informatie uitwisselen tussen verschillende teams van het CAW over één
bepaalde cliënt, noemt men gedeeld beroepsgeheim. Wanneer er een cliëntbespreking is binnen één
team, dan valt dit onder gezamenlijk beroepsgeheim. Dit gebeurt altijd met de uitdrukkelijke (schriftelijke)
toestemming van de cliënt.
Ook vrijwilligers en hulpverleners moeten soms informatie delen in functie van de hulpverlening aan de
cliënt. Dit valt onder gedeeld beroepsgeheim.
Denk bij het volgende praktijkvoorbeeld als vrijwilliger ook eens na over de vraag welke informatie je kan
delen, met wie en onder welke voorwaarden:
Dirk is vrijwilliger bij het CAW. Hij bezoekt Erik, die opgesloten is in de gevangenis. Vooraf heeft Dirk
geen informatie gekregen over de reden van Eriks opsluiting. Tijdens zijn bezoek stelt hij hierover
geen vragen. Na enkele bezoeken vertelt Erik dat hij opgesloten werd voor diefstal en het dealen van
drugs. Bij zijn laatste inbraak verwondde hij een van de bewoners ernstig. Verder praten ze over allerlei
onderwerpen: zijn angsten en frustraties, zijn vriendin die hem nauwelijks bezoekt en een cipier die
volgens hem soms zijn boekje te buiten gaat.
Gelukkig kan hij soms aan wat cannabis geraken in de gevangenis. Dit is het enige wat zijn verblijf wat
dragelijk maakt. Dirk vindt het niet gemakkelijk om met al deze informatie om te gaan. Hij kan met zijn
verhaal altijd terecht bij een collega-vrijwilliger. Niet dat hij dan een specifieke naam noemt, maar in feite
weet deze collega wel over wie het gaat.
Ga steeds na welke belangen er spelen. Wees ook zorgvuldig. Heb respect voor het vertrouwen dat de
cliënt je schenkt.
Als je een deontologische vraag hebt, overweegt om een
bepaald feit te melden, of nood hebt aan een ondersteunend
gesprek: contacteer dan je vrijwilligerscoach. Hij of zij staat
paraat om je in je vrijwilligerswerk te ondersteunen.
Kon jij de vorming niet bijwonen, en wil je meer over dit
onderwerp weten? Diezelfde vorming wordt opnieuw gegeven
in het voorjaar van 2015. Van zodra de data geprikt zijn,
worden ze bekend gemaakt.
Wie niet zolang kan wachten, kan terecht op de website:
www.vlaanderen.be/vrijwilligers
Mieke Lins en Bie Vallaey
Geraadpleegde bron:
http://wvg.vlaanderen.be/vrijwilligers/documenten/onderzoek2009/
Brochure vertrouwelijk info.pdf
6
De ideale hulpverlener...
bestaat die?
“ Er moet een moment komen waarop ze zeggen van: nu gaan
we kijken wat je wel kunt, we gaan je niet zien omwille van je
verleden of omwille van je kleren die je draagt of de uitstraling
die je hebt, we geven je een kans om iets te tonen en moest het
niet lukken, geven we je nog een kans en nog een kans.”
(respondent 9: rapport vooronderzoek maatschappelijke
kwetsbaarheid jongvolwassenen).
Een participatieve basishouding
Elke sterveling krijgt bijna dagelijks de kans om over alles en nog wat mee te praten, mee te denken ja
zelfs soms mee te beslissen over tal van zaken in onze maatschappij. Participatie heet dit. Het mogen
meedenken (en zelfs soms meebeslissen) over alles en nog wat. De politiekers hebben er hun mond
van vol.
Stel je voor dat je zelf naar een hulpverlener moet. Net zoals je van allerlei diensten kwaliteit verwacht,
verwacht je dit uiteraard ook van de hulpverlener. Daarom werden, op vraag van Integrale Jeugdhulp, 9
participatieve basishoudingen uitgeschreven. Om deze houdingen te kennen werden heel veel mensen
geïnterviewd. Personen die zowel ervaring als geen ervaring hebben met hulpverleners.
De vraag was: Hoe moet de ideale hulpverlener, volgens u, zijn ?
Negen basishoudingen voor de ideale hulpverlener
Het resultaat van deze bevraging klinkt zo:
Voor alle duidelijkheid: eerst krijg je de verwerking, geschreven in hulpverlenerstaal, te lezen. Het schuin
gedrukte deel is dan hoe de cliënten dit zelf verwoorden.
De ideale hulpverlener…
•
Is (opr)echt en is niet bang om in relatie tot de cliënt z’n persoonlijkheid
te tonen. Tegelijk heeft hij aandacht voor de impact die het eigen gedrag en
voorkomen op de cliënt kan hebben (authenticiteit)
“Een goede begeleider moet ook eens los kunnen doen, kunnen lachen, zelf
ook eens iets vertellen. Eigenlijk moet een goede begeleider als een goede
vriend(in) zijn. Ze moet iets hebben waardoor alles heel gewoon wordt, ze
moeten over alles kunnen zeveren, zelfs over seks.” “Als ze zeggen dat ze je
begrijpen, moet dat écht wel zo zijn, ze mogen niet draaien met de wind. Soms
praten ze met iemand anders en denken ze er plots helemaal anders over”
•
Beschikt over inlevingsvermogen. Hij heeft een luisterend oor en
toont begrip als de cliënt iets vertelt (empathie).
“Het is belangrijk dat ze geloven en begrijpen wat je vertelt. Je moet het
gevoel hebben dat ze dezelfde visie hebben als jij, dat ze er kunnen inkomen”
“Soms heb je het gevoel dat ze je afwimpelen, dat ze geen zin hebben om
te luisteren” Een goede begeleider moet goed kunnen luisteren en dus ook
zwijgen”.
•
Is bereid om de cliënt in dialoog en volwaardig partnerschap te
betrekken (gelijkwaardigheid).
“Het is vreselijk als hulpverleners beslissingen in onze plaats nemen. Eerst
zijn ze poeslief en proberen ze alles van je te weten te komen, dan proberen
ze je in de psychiatrie te steken! Ze geven nooit iets mee over je toekomst, er
is altijd onwetendheid, je weet nooit wat er met je zal gebeuren” “Ze moeten
niet teveel overnemen en dingen in onze plaats doen”.
7
•
Accepteert de cliënt in zijn eigenheid, met zijn overtuigingen,
normen en waarden. Hij handelt vanuit een open kijk voor en naar andere
personen en of situaties (openheid).
“Als je iets wilt vertellen tegen iemand, moet je het gevoel hebben dat die
persoon je graag heeft, je moet je bij hem op je gemak voelen” “Soms ben ik
bang dat ze me zullen uitlachen, dan vertel ik niets” “Als ik de baas zou zijn,
zou ik alleen mensen aannemen die goed kunnen luisteren en voor anderen
openstaan”.
•
Staat onvoorwaardelijk achter de cliënt (onvoorwaardelijkheid).
“Het is tof als je voelt dat de begeleiders achter je staan, dat ze er voor ons
zijn, dat ze zeggen dat je je niet mag laten doen” “Ze moeten laten zien dat ze
me niet in de steek zullen laten”.
•
Brengt naast problemen ook krachten en mogelijkheden in kaart
(positieve ingesteldheid).
“Ze moeten ook een keer kunnen lachen” “Ze moeten de mens zien in plaats
van de problemen, ze moeten ook oog hebben voor wat goed gaat”.
•
Vertoont een duidelijk, betrokken engagement ten aanzien van
de cliënt. In functie van de groei van de cliënt kan hij tegelijk dichtbij en veraf
in de relatie staan (professionele nabijheid).
“Het moet klikken, je moet voelen dat ze je écht willen helpen, niet omdat ze
hun werk doen” “Sommige begeleiders zijn wel bezorgd, maar kom je ze op
straat tegen dan krijg je enkel een koel knikje” “Het is goed dat ze je willen
helpen, maar ze mogen ook niet té bezorgd zijn, dan beginnen ze zicht te
moeien en behandelen ze ons als een klein kind”.
•
Is discreet in functie van de privacy van de cliënt
(betrouwbaarheid).
“Onze hulpverleners zijn schitterende mensen. Je kunt met hen over alles
praten, het enige wat je er moet bij nemen is dat de dag erna heel het gebouw
op de hoogte is. Ze zeggen dat ze alleen de erge dingen doorvertellen, maar
ze vertellen alles door”.
•
Heeft respect voor het tempo van de cliënt (respect).
“Het moet altijd zo vlug gaan, vaak willen onze hulpverleners dat we dingen
doen waar we nog niet aan toe zijn en dan zijn ze verbaasd als het ons niet
lukt.” “Ze moeten respect kunnen tonen dat voor ons niet alles vanzelf lukt”.
Hulpverlener… een stiel als een ander…
Als we naar de garage gaan om de auto te laten herstellen, dan willen we dat
de auto weer goed en veilig de baan op kan (logisch toch). Als we een pak
frieten gaan kopen dan willen we goudgeel gebakken aardappelreepjes die
ontzettend smaakvol zijn. Als we naar een hulpverlener stappen dan willen
we… Het is belangrijk dat, diegene die de hulpvraag stelt, ook kwaliteit mag
verwachten en eisen – net zoals we doen van onze garagist, friturist of gelijk
wie ons diensten aanbiedt. De negen uitgeschreven basishoudingen zijn dan
ook tot stand gekomen vanuit mensen die zelf wel of geen ervaring hebben met
de hulpverlening maar toch een aantal kwaliteitseisen hebben opgenoemd…
En jawel, de meeste hulpverleners voldoen aan deze kwaliteitseisen.
Filip Van Becelaere
8
gewenst en gewild
het vrijwilligerswerk in 2013
Andermaal zijn in 2013 niet minder dan 20.587 uur gepresteerd door vrijwilligers. Rekening houdend met
het effectief aantal gepresteerde uren van alle beroepskrachten, voegen de vrijwilligers 10% prestaties
toe aan het CAW. Dat is een niet te missen meerwaarde, die vooral gesitueerd is in complementaire
taken die de hulp- en dienstverlening ondersteunen en aanvullen.
Er waren eind 2013 niet minder dan 304 actieve vrijwilligers die naar schatting ruim 5.500 prestaties
leverden.
De ontvangst van cliënten en het opnemen van de telefoonpermanentie in onthaalpunten is een
belangrijke vrijwilligersbijdrage: 6.600 uur, met 44 vrijwilligers.
De organisatie en de begeleiding van activiteiten in de gevangenis (geschenkenwinkel, kinderbezoek) is
een derde terrein waarop heel wat vrijwilligers zich inzetten: 60 vrijwilligers, 5.500 uur prestaties.
Ook Televestiaire is traditioneel een activiteit waarin de vrijwilligersinzet zwaar weegt: hiervoor waren in
Torhout en in Brugge samen 33 vrijwilligers actief gedurende meer dan 5.000 uur.
Het oudejaarsavondfeest (georganiseerd door vzw De Lier) heeft dan weer een heel ander karakter:
het gaat hier om een intensieve inzet rond één activiteit op een speciale avond (effectief 31 december
’s avonds). Ook daaraan werkten 56 vrijwilligers mee, die op deze dag (en de dagen voordien) 402 uren
presteerden.
Minder zichtbaar (want meer verspreid) zijn de dienstverlenende activiteiten naar cliënten, zoals verhuis,
vervoer en begeleiding (240 uur), klussen en huishoudelijk werk (300 uur), oppas en ondersteunend
bezoek (420 uur), gevangenisbezoek (950 uur).
Ook ondersteuning van hulpverlening behoort tot het takenpakket van enkele vrijwilligers: bij het
groepswerk (340 uur), in slachtofferhulp (70 uur), in begeleidingswerk (100 uur) en in groepsopvang
(540 uur). Andere vrijwilligers ondersteunen de administratie (contactblad, website: 130 uur) of zijn
actief als bestuurder (400 uur).
Zowel in onthaal als vanuit begeleidingsteams wordt geregeld beroep gedaan op vrijwilligers voor
materiële hulpverlening of psychosociale ondersteuning: er werden 409 hulpvragen gesteld, waarvan
93% kon beantwoord worden. Bijna de helft van de vragen worden door cliënten gesteld (zonder
verwijzing), ruim een kwart van de vragen kaderen in een ambulante begeleiding van het CAW zelf en
14% van de vragen komen vanuit de gevangenis.
Bijna twee op drie vrijwilligers (64%) zijn vrouwen. 35% van de vrijwilligers is ouder dan 65 jaar, 39%
is tussen 51 en 65 jaar. De groep tussen 26 en 50 jaar vertegenwoordigt 22% van de vrijwilligers. De
jongere groep is het moeilijkst te bereiken (4%). De helft van de vrijwilligers is (brug)gepensioneerd, en
24% is beroepsactief.
Vrijwilligerswerk zal ook in de nieuwe organisatie een belangrijke steunpilaar blijven. Onze collega’s
uit Oostende hebben meer
ervaring met doelgroepvrijwilligers. In het vooruitzicht van
de fusie wordt
de autonome vrijwilligers – vzw uitgebreid. De statuten, de
afsprakennota’s en de samenwerkingsovereenkomst
tussen de vrijwilligers - vzw en het CAW werden aangepast.
Eric Claes
Uit het jaarverslag 2013
9
beschouwingen rond
vrijwilligerswerk
Eén op de zeven Vlamingen blijkt te “vrijwilligen” of vrijwilligerswerk te doen. Wie zijn deze
nobele burgers? Welk vrijwilligerswerk voeren ze uit? Waarom doen ze het?
Eva Hambach van de vzw Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk maakt het voor u duidelijk.
“In Vlaanderen zijn er ongeveer 900.000 mensen die vrijwilligerswerk doen”, weet Eva Hambach. “We
zijn daarmee geen koploper in Europa, maar we doen het verre van slecht.” In de Scandinavische
landen, in Groot-Brittannië of in Nederland blijkt vrijwilligerswerk veel meer voor te komen. “Wellicht heeft
dat te maken met culturele - protestantse - verschillen”, denkt Hambach. “Maar in het geval van GrootBrittannië heeft het ongetwijfeld ook te maken met minder goed ontwikkelde sociale voorzieningen.”
Maar waar vinden we al die Vlamingen die “vrijwilligen”? “De populairste sectoren zijn de welzijnssector en
de sportsector”, legt Hambach uit. “Vrijwilligerswerk vind je in ziekenhuizen, rust- en verzorgingstehuizen,
in de jeugdsector, maar ook in allerlei sportclubs.”
Jongeren tussen 18 en 24 jaar oud blijken gemiddeld 3 uur en 29 minuten per week vrijwilligerswerk
te doen. Bij ouderen tussen 65 en 75 jaar is dat zelfs 5 uur en 42 minuten per week. “Het valt op dat
ouderen vandaag langer vrijwilligerswerk blijven doen”, weet Eva Hambach, “hoewel ze als groep nog
ondervertegenwoordigd zijn.”
Ook de traditionele rollenpatronen vinden we terug in het vrijwilligerswerk. “Vrouwen zie je vaker in
een verzorgende rol, terwijl mannen eerder zullen kiezen voor een rol waarbij ze beslissingen kunnen
nemen of voor een vrijwilligersjob in een sportclub.”
Vrijwilligers: velen onder ons krijgen er geregeld mee te maken. Bij een opname in het ziekenhuis
bijvoorbeeld, of als zoonlief zich inschrijft in een voetbalclub, of als u met uw baby naar Kind en Gezin
moet. De waaier aan vrijwilligerswerk is erg breed. “Eén op de zeven Vlamingen, of zo’n 900.000
mensen, doet vrijwilligerswerk”, zegt Eva Hambach. “Geen enkele Vlaamse provincie
telt zo veel inwoners.”
Het moet vrijwillig blijven
“De rol van vrijwilligers in de maatschappij wordt groter”, zegt Hambach. “Het Vlaams Steunpunt
Vrijwilligerswerk promoot dat, maar we hebben wél een belangrijk principe: het moet vrijwillig blijven.”
Meteen komen we bij een actueel discussiepunt. “Nogal wat politici pleiten ervoor om werklozen of
leefloners te activeren, en dan komen we bij het thema van gedwongen vrijwilligerswerk.” Voor Eva
Hambach mag vrijwilligerswerk niet worden gelijkgesteld met activeren. “Geef het dan een andere
naam”, vindt ze. “Vrijwilligerswerk kan het probleem van de arbeidsmarkt niet oplossen.”
Toch zijn er raakvlakken. “Denk maar aan een project met vrijwillige buurtbemiddelaars”, zegt Hambach.
Is dat geen rol voor de ordediensten? Schiet de maatschappij hier niet tekort? “Ik weet dat niet zo zeker.
Waarom zouden vrijwilligers hier geen rol kunnen spelen?” De scheidingslijnen zijn met andere woorden
niet altijd duidelijk. “Het is een moeilijke balans”, geeft Eva Hambach toe.
“Vrijwilligerswerk heeft een inspanningsverbintenis, geen resultaatsverbintenis”, vindt ze. “Als
organisaties die met vrijwilligers werken ook met zogenoemde verplichte vrijwilligers moeten werken,
wringt dat langs alle kanten. Anderzijds is het voor zulke organisaties ook niet makkelijk om te weigeren,
want ze zijn soms afhankelijk van overheidssubsidies.”
De constructie met verplichte vrijwilligers ligt duidelijk moeilijk voor het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk.
“We zijn er niet mee gediend als ze zoiets vrijwilligerswerk noemen”, zegt Eva Hambach.
“Vrijwilligers doen hun vrijwilligerswerk graag omdat ze vinden dat ze zich zo nuttig maken in de
maatschappij”, geeft ze mee. “Bij verplichte vrijwilligers neemt de overheid net dat plezier weg.”
Wellicht is de term “gemeenschapsdienst” beter in het laatste geval. Kwestie van de zaken duidelijk en
gescheiden te houden.
Voor meer informatie over vrijwilligerswerk kunt u terecht op de website van Vlaams Steunpunt
Vrijwilligerswerk vzw.
Eva Hambach
10
le bal des volontaires
vrijwilligersfeest op 20 juni 2014
Vrijdag 20 juni kleurde een beetje rood, wit
en blauw.
Zestig vrijwilligers van oud CAW Regio
Brugge zakten, al dan niet vergezeld van
hun partner, af naar het ’Bal des Volontaires’
in de Raat te Oostkamp.
Iedereen werd bij het binnenkomen ondergedompeld in de Franse sfeer: vrijwilligster Liesbeth en haar
vriendin brachten live de mooiste chansons. De andere vrijwilligers poseerden enthousiast voor de
Eiffeltoren, baret op het hoofd en schilderspalet in de hand. De sfeer zat er onmiddellijk in!
Na enkele glazen Cava een ‘Tour de France’ aanvatten en tot een goed einde brengen: je moet het
de aanwezige vrijwilligers maar nadoen. Op het programma stond: petanque; wijnvissen; gebouwen,
schilderijen, liedjes en logo’s raden; kurkgooien en tot slot de ziel uit het lijf fietsen.
De winnaar van de gele trui was Klaas Desmedt, in het wiel gevolgd door Pieter Dejaeger, Luc
Wouters, Willy Vercruyssen en Pascale Vanhulle. Proficiat!
Na het woordje van Francis Decoster, voorzitter van de VZW Vrijwilligerswerk Teledienst, en Eric Claes,
algemeen directeur van CAW Noord-West-Vlaanderen, zetten we de Franse avond verder met vin, pain
et boursin.
Hieronder enkele sfeerbeelden van een geslaagd feest.
11
Foto’s: Tom Leentjes
12
belle epoque
uitstap met de vrijwilligers
Op vrijdag 28 maart was het in Blankenberge te doen. Met de vrijwilligers van
Televestiaire maakten we een reis in de tijd en brachten we een bezoek aan
het Belle Epoque Centrum. Belle Epoque is geen stijlperiode in de kunsten,
maar wel een tijdvak dat zich situeert van 1870 tot 1914. In deze periode
verwierf Blankenberge Europese naambekendheid als badplaats. In de
Elisabethstraat bewonderden we drie villa’s uit 1894, gebouwd naar de plannen
van aannemer-architect Hendrik Van Gastel. Op die plaats is nu een kennis- en
bezoekerscentrum waar men op een interactieve manier kennis kan maken met
de glorie van de Belle Epoque.
De vrijwilligers kijken met plezier terug op deze mooie uitstap en raden een
bezoek zeker aan!
Voor meer info: http://www.belle.epoque.blankenberge.be/
Mieke Lins
13
voorstelling team
justitieel welzijnswerk - trajectbegeleiding
Sofie Hannon
Teamverantwoordelijke
Marlies Gailliaert
Nele Verlinde
Sofie Wynsberghe
Hannelore Van Parys
Liesbeth Broux
Heike Deweerdt
Jolien Lescrauwaet
Els Depover
Sofie Delrue
Barbara Matton
Marilyn Vanbelleghem
Bedet Vanlanckeren
Pieter Vandamme
14
impressies van een stagiair
in crisisopvang
Toen ik voor de eerste keer voor die grote lange muur stond van het crisisopvangcentrum (COC) in de
Katelijnevest, dacht ik ‘Wat zit er achter die muur en welke mensen zal ik hier aantreffen?’. Eenmaal
binnen stelde ik mezelf open om veel bij te leren, nieuwe mensen te leren kennen en indien mogelijk
deze mensen opnieuw kansen te geven.
De eerste dag stage is voor velen een beetje onwennig. Bij mij was dit ook het geval. Je wordt als het
ware overrompeld met nieuwe informatie over de werking van het COC. Gelukkig kon ik dit snel een
plaatsje geven en ging ik met volle moed mijn eerste week stage in.
Ik wil graag veel bijleren en daarom vond ik het fijn dat ik veel informatie kreeg. Vervolgens mocht ik dan
ook al snel telefoons opnemen. Wanneer je het verhaal van een persoon in crisis te horen krijgt aan de
andere kant van de lijn, dan is dit een beetje schrikken. De persoon raakt vaak verzeild in een kluwen
aan problemen, die wij als omstaanders soms moeilijk kunnen begrijpen. Na mijn eerste week stage
merkte ik op dat heel wat mensen in de ‘miserie’ zitten en dat het COC toch een zeer mooi initiatief is om
mensen als het ware van straat te plukken en hen nieuwe kansen te geven op een beter leven.
Op die manier leerde ik al snel de doelgroep kennen. Ik ging informele gesprekken aan met de bewoners
om eens hun verhaal te beluisteren. Ondanks de crisis waarin ze zitten merkte ik op dat heel wat
bewoners toch positief kijken naar hun toekomst. Ze kunnen nog steeds dromen en dit vind ik zeer mooi.
Toen ik al meer ingewerkt was en de werking van het COC onder de knie had, mocht ik zelf begeleidingen
opnemen.
In het begin sta je hier wat onzeker tegenover en ik stelde mij de vraag ‘Kan ik dit wel?’. Ik ging de
uitdaging aan en dit lukte vlot.
Wanneer ik in de knoop zat kon ik raad vragen aan mijn collega’s. Ik kon mij onmiddellijk inleven in de
verhalen van die nieuwe bewoner en haar helpen wegwijs raken in de organisaties waarmee het COC
samenwerkt. Naarmate de begeleiding vlotter liep, nam ik nog een nieuwe persoon op, maar deze keer
met een totaal ander aanmeldingsverhaal. Op die manier merk je dat elke persoon zijn eigen context
heeft, gepaard gaande met een aantal problemen.
Ik heb geleerd zowel uit mijn opleiding maatschappelijk werk als in deze praktijkervaring, dat inzetten
op de krachten van de cliënt en positief aankijken ten aanzien van een cliënt erg belangrijk zijn om zo
samen te kunnen zoeken naar oplossingen.
Tot slot wil ik nog even stilstaan bij het team COC. Vanaf dag één werd ik warm onthaald door alle
collega’s en voelde ik mij al snel thuis. Ik heb heel wat kansen gekregen om mij bij te scholen en zelf
taken op mij te nemen. Ik kreeg van hen voldoende vertrouwen om onder andere zelf deel te mogen
nemen aan het cliëntenoverleg, wat toch niet evident is voor een stagiair. Tijdens teamvergaderingen
mocht ik mijn mening uiten en er werd naar geluisterd.
Ik vond het erg mooi om te zien dat het team elkaar probeert te helpen wanneer het bijvoorbeeld een
beetje moeilijker loopt tijdens een begeleiding. De collegialiteit in dit team is enorm groot. Humor en enthousiasme ontbreken niet. Dit is ook wel een must wanneer je dag in dag uit met zware problematieken
te maken krijgt.
Ik was erg blij dat ik deel kon uitmaken van dit team en ben hen dankbaar dat ik de kans heb gekregen
om stage te lopen binnen dit team van CAW Noord-West-Vlaanderen. Het afscheid nemen van deze
stageplaats viel mij dan ook erg zwaar. Stiekem hoop ik dat ik ooit tewerkgesteld mag worden in een
van de werkingen van het CAW.
Charlotte Riemaecker
15
brieven van dikke freddy
T.a.v. de Minister van Welzijn en Zorgverzekering.
Meneer de Minister,
Mijn naam is Freddy De Meester maar ik ben in het milieu beter gekend onder de naam Dikke Freddy.
Ik sukkel al jaren met alles waar een mens mee kan sukkelen en daarom wordt mijn geval heden ten
dage bestuurd door sociaal assistenten van mijn ziekenkas, van het OCMW en van twee concurrerende
CAW’s. Daarnaast bezorg ik ook werk aan een trajectbegeleider en twee schuldbemiddelaars die helaas
voortdurend slapende honden wakker maken.
Nu is een van die schuldbemiddelaars er achter gekomen dat ik naast schulden aan Electrabel,
Citibank, de belastingen, De Lijn, de Antwerpse Waterwerken en diverse ziekenhuizen ook nog een
uitstaande schuld, plus de bijkomende intresten, zou hebben bij de zorgverzekering. Volgens mijn
schuldbemiddelaar is die schuld ontstaan omdat ik jaren geleden een onbeleefde brief naar een van uw
voorgangsters zou geschreven hebben waarin ik gesteld zou hebben dat ik niet wilde meedoen aan die
zorgverzekering. Ik kan het mij met de beste wil van de wereld niet herinneren en ondertussen ben ik
bovendien al jaren via het OCMW compleet in regel met mijn zorgverzekering.
Vanmorgen heb ik een aangetekend schrijven mogen ontvangen vanwege mijn huisbaas. Ik word
tussen Kerstmis en Nieuwjaar zonder pardon uit mijn gemeubileerde kamer gezet omdat mijn huisbaas
er meer aan verdient wanneer hij mijn onderkomen aan een familie zonder papieren kan verhuren. Ik sta
dus binnenkort vierkant op straat. Mijn naam circuleert al jaren op wachtlijsten voor een sociale woning
maar omdat ik geen lange arm heb en omdat ik als alleenstaande geen gezin in nood ben, verhoogt het
aantal wachtenden voor mij met de dag.
Omdat ik de leeftijd niet meer heb om op straat te slapen ben ik gaan horen of ik niet terecht zou kunnen
in een opvangcentrum voor daklozen. Ik ben daar welkom want ze kennen mij van vroeger en ze weten
dat ik, behalve wanneer ik uitzonderlijk wat gedronken heb, niet contrair ben. Maar ik zal wel verplicht
worden om een papier te ondertekenen waarmee het opvangcentrum mijn leefloon, dat ver beneden
uw en mijn bestaansminimum ligt, in zijn totaliteit op kan strijken om er aldus voor te zorgen dat er geen
gaten in de kas van het opvangcentrum kunnen vallen.
En dan kom ik met mijn vraag aan u, meneer de minister. Waarvoor dient die zorgverzekering die ik
verplicht moet betalen? Waarom zorgt die zorgverzekering er niet voor dat ik voor een redelijke prijs in
een opvangcentrum voor daklozen kan verblijven? Of anders gezegd: waarom kost een nacht slapen in
een krottig opvangcentrum juist even veel als 4 blikjes pils, plus 1 pakje sigaretten, plus –alstublieft- een
retourreis naar Parijs met de Thalys?
Ik kan daar allemaal niet aan uit, meneer de minister. Zoudt u het mij alstublieft kunnen uitleggen? Met
Met de meeste Hoogachting,
Dikke Freddy.
Brieven van Dikke Freddy
is een column in Alert van Erik Vlaminck
16
vacatures voor vrijwilligers
Medewerker Bezoekruimte Brugge
De Bezoekruimte is een ontmoetingsplaats waar kinderen – die door omstandigheden gescheiden
leven van (één van) hun ouders, grootouders of andere familieleden - in een aangepaste en veilige
omgeving contact kunnen hebben met elkaar. Dit contact wordt ondersteund en begeleid door een team
van professionelen. Ter logistieke ondersteuning van de bezoeken op zaterdag wordt met vrijwilligers
gewerkt.
Ben je sociaal vaardig, heb je voeling met kinderen en jongeren, kijk je met een open houding naar
scheiding en ben je op zoek naar een zinvolle invulling van je zaterdag (twee keer per maand), dan
nodigen we je graag uit voor een kennismakingsgesprek.
CONTACT:
Els Vandecasteele
050 44 57 18 of bezoekruimte@cawnoordwestvlaanderen.be
Professionele vriend “Buddy”
We zijn op zoek naar vrijwilligers die zich kunnen inzetten voor gezinnen en alleenstaanden, in een
context van Begeleid Wonen
Enkele taken kunnen zijn:
- begeleiden naar huisarts/specialist met een ondersteunende aanwezigheid in wachtkamer
- begeleiding van cliënten naar (tweedehands)winkel
- begeleiden naar administratieve diensten
- mensen ondersteunen in de zoektocht naar woonst (zoeken op internet/immo’s)
- samen boodschappen doen met onopvallende coaching (minder dure producten aankopen,
basisproducten kiezen)
- samen iets koken bij cliënt thuis
- coaching naar huiselijke sfeer en gezelligheid
- wandeling maken of koffie gaan drinken om het naar buiten komen te stimuleren
- ondersteunend gezelschap in de vorm van een babbel, spelletje kaarten,...
- praktische hulp bieden: bvb. samen de tuin onderhouden (snoeien, gras afrijden,...)
Het is de bedoeling een kleine ploeg van vrijwilligers samen te stellen, waarbij het regelmatig uitwisselen
van ervaring van groot belang is!
Ook de professionele begeleider waakt mee over de goede gang van zaken van je ondersteunende/
praktische engagement.
CONTACT:
Mieke Lins
050 44 57 10 of mieke.lins@cawnoordwestvlaanderen.be
Sociaal bezoek in de gevangenis
U gaat regelmatig op bezoek bij een gedetineerde (m/v) die nood heeft aan een goede babbel. De
gesprekken gaan over het dagdagelijkse, de actualiteit, sport,...
Er is een goede samenwerking en communicatie tussen de vrijwillige medewerker en de professionele
begeleider van de gedetineerde. Bij problemen of vragen kunt u steeds terecht bij deze trajectbegeleider
van de gedetineerde of bij de vrijwilligerscoach.
Om de 3 maanden is er intervisie (overleg met de vrijwilligerscoach en collegavrijwilligers).
Om te kunnen starten volgt u een opleidingssessie van 6 avonden in mei/juni.
Medewerkers gevangeniswinkel
De vrijwilligers staan in voor de verkoop en verpakking van de geschenkartikelen. De klanten zijn
bezoekers die een cadeautje aankopen voor de gedetineerde (hun partner, vriend, familielid,...). De
winkel is telkens geopend tijdens de bezoekuren op zaterdag 09.30 - 14 uur en 13.30 - 17.30 uur (rond
Kerst en Pasen is de winkel ook tijdens de week open). Ook tijdens de week op dinsdag en donderdag
is er werk aan de winkel: voorbereiding voor zaterdag, bestellingen klaarzetten,…
Let op: Voor beide vacatures is een bewijs van goed gedrag en zeden noodzakelijk.
CONTACT:
Bedet Vanlanckeren
050 44 57 32 of bedet.vanlanckeren@cawnoordwestvlaanderen.be
17
filmbespreking
‘9999’ is een nieuwe documentaire van filmmaakster Ellen
Vermeulen. Zij bezocht anderhalf jaar lang elke week de
gevangenis van Merksplas, waar geïnterneerden met
psychische problemen schromelijk aan hun lot worden
overgelaten. Deze aangrijpende documentaire vertelt
het verhaal van 5 geïnterneerden in de gevangenis van
Merksplas.
Psychiatrisch patiënten die criminele feiten hebben
gepleegd, eindigen bij gebrek aan alternatief vaak in
de gevangenis. Maar dat is niet waar ze thuishoren. De
geïnterneerden krijgen niet de nodige zorg waar ze recht op
hebben, er is geen aangepaste begeleiding of therapie en
geen controle op de inname van medicatie. Bovendien zijn
de levensomstandigheden beneden alle peil.
Documentairemaakster Ellen Vermeulen brengt met ‘9999’
enkele portretten van deze geïnterneerden. Trage, eenzame
beelden zijn het, met als voice-over de getuigenissen van
Joris, Ludo, Wilfried, Steven en Salem. Een stomp in de maag is. het. De mannen ijsberen kettingrokend
in hun kleine cel, zonder hoop ooit vrij te komen. De datum van hun vrijlating is vastgesteld op 31/12/9999.
Wilfried noemt zichzelf ‘koning Eénoog in het land der blinden’. Dit land ligt in de gevangenis van
Merksplas, de blinden zijn de andere geïnterneerden die er verblijven zonder enige behandeling. In
België worden geesteszieke misdadigers niet verantwoordelijk geacht voor hun daden, ze worden
afgezonderd van de samenleving. Hun misdaden gaan van het in brand steken van een fiets tot moord.
De datum van invrijheidstelling op hun dossier is 31/12/9999.
9999 verweeft de verhalen van vijf van deze ‘blinden’. Ze wachten allen op hun vrijlating, troost, hoop
en vrijheid. Het leven achter tralies lijkt geenszins op het leven buiten de gevangenismuren. In de
gevangenis staat de tijd stil. Het enige wat hen rest is de voortdurende confrontatie met zichzelf, met
hun daden en hun ziekte. Er is niks anders. We verdwijnen, samen met de personages, achter de
onverbiddelijke deur. En wachten samen met hen.
Het leven in de gevangenis louter weergeven zou een saaie film opleveren. Filmmaakster Ellen
Vermeulen heeft er daarentegen voor gekozen om de situatie te interpreteren en te vertalen, waardoor
dit een poëtische film werd die aanzet tot nadenken. De stijl geeft de sfeer in de gevangenis weer. Rust
versus spanning, verveling en inertie, ontsteltenis versus gevecht.
De camera wordt een doorgeefluik, verdwijnt en zo ontstaat een direct contact tussen de kijker en het
personage. De kijker raakt opgesloten in de film, zonder mogelijkheid om te ontsnappen. De stemming
in de cel is intiem. We zitten opgesloten met de personages en ze vertrouwen ons zodanig dat ze zich
openstellen voor de kijker.
Hoewel er veel films worden gemaakt over schendingen van de mensenrechten, krijgen de WestEuropese verhalen slechts weinig aandacht. België is in het verleden al vaak veroordeeld door het
Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg voor de behandeling en mishandeling van
haar geïnterneerden en heeft daarvoor al ettelijke geldboetes opgelegd gekregen. Desondanks is de
situatie niet verbeterd. De internering van psychiatrische patiënten in de gevangenis blijft schering en
inslag, zelfs in ‘ontwikkelde’ samenlevingen.
Het is geen gemarginaliseerde of verdoken polemiek; iedereen weet dat dergelijke praktijken bestaan,
maar slechts weinigen trachten hier iets aan te veranderen. Het feit dat de onmenselijke interneringen
die in deze film getoond worden, plaatsvinden in het hart van de Europese Unie, verhoogt hun tragedie.
Bron: tekst en foto:
www9999themovie.com, www.mensenrechten.be en www.cobra.be
18
goed en ander nieuws
er werden kindjes geboren
CAW in de krant
Solidoprijs gaat naar vrijwilligers
Televestiaire
In het CM-gebouw aan de Moerkerksesteenweg
werd de jaarlijkse Rerum-Novarumherdenking
gehouden. Daarbij wordt jaarlijks de sociale prijs
uitgereikt aan vrijwilligers die zich inzetten voor de
medemens. Er werd gezocht naar vrijwilligers die
een schouderklopje verdienen voor al hun inzet.
De keuze viel op vier vrijwilligers van Televestiaire: Agnes Vandevoorde, Anne-Marie Piret, Danielle
Emmerechts en Marie-Jeanne Verschoote.
Televestiaire wordt volledig uitgebaat door vrijwilligers. (SR-foto BP).
Soaps & Sweets
Bezoekers van de Brugse gevangenis kunnen
sinds kort een geschenkje voor de gedetineerden
kopen. In een winkeltje in de bezoekersruimte
kunnen ze een cadeau bestellen. ‘Iets wat de
gedetineerden ten zeerste appreciëren’, klinkt het.
Snoepgoed, sigaretten, shampoo, chocolade... Wie
in de toekomst een gedetineerde in de gevangenis
van Brugge komt bezoeken, heeft geen excuus meer
om geen cadeautje af te geven. Iets meebrengen van
thuis is verboden, maar wat ze in het winkeltje kopen, mogen ze wel afgeven.
Menswaardige detentie
‘Dit kadert in een menswaardige detentie’, klinkt het in de gevangenis. Het winkeltje Soap and Sweets
werd gisteren officieel geopend in de Brugse gevangenis. Het ziet er een beetje uit als een minikruidenierswinkel. In de etalage liggen snoepen, koeken en verzorgingsproducten. Zo’n drie schappen
worden aan sigaretten gewijd. ‘Samen met een kaart voor extra belwaarde zijn die toch nog steeds het
populairste’, zegt Katrien Danneels, zaakvoerder in de gevangenis.
(WVN - Het Nieuwsblad 22/05/2014)
19
goed en ander nieuws
veiligheid en welzijn in het caw
De tweede week van mei werd in het CAW veiligheid en welzijn voor de medewerkers centraal gezet.
Een mooi initiatief dat komt meeggewaaid vanuit Middenkust.
Er werd vorming EHBO en Mindfulness voorzien. De medewerkers konden een stappenteller gebruiken
om hun dagelijkse beweging in de gaten te houden. En we kregen een dagelijkse waardevolle tip ter
voorkoming van stress en burn-out:
Burn-out … letterlijk ‘opgebrand’.
Een ‘zwarte kat’ die iedere geëngageerde en gedreven medewerker onder ons kan besluipen. We zien
haar niet aankomen, terwijl de mensen rondom ons wel al gezien hebben dat we sneller geïrriteerd
zijn, vermoeid en gespannen rond lopen, vergeetachtig worden en het overzicht verliezen. Spijts het
taboe dat er op rust, en ondanks het feit dat burn-out en overspannenheid zienderogen toeneemt in
onze samenleving, negeren we vaak de signalen die we zelf krijgen. We zijn moe en toch slapen we
slecht, we voelen dat het ons allemaal snel teveel is, we zitten in een dal maar zien niet meteen hoe
we er uit gaan klimmen. Een burn-out is een emotionele uitputting die voorkomt bij mensen die zich
beroepsmatig sterk betrokken voelen bij andere mensen. We hoeven daar niet negatief naar te kijken.
Integendeel we moeten daar met een open geest naar kijken en vooral inzetten op hoe we een burn-out
kunnen voorkomen of doen kantelen.
Tip 1: Trek een lijn
Een burn–out treft heel vaak mensen die zich te veel engageren voor hun job en hun doelgroep. Vermijd
om een medewerker te worden die van geen ophouden meer weet en steeds streeft naar beter en
sneller. Dossiers of ander werk meenemen naar huis is uit den boze. Maak liever je werk af aan je
bureau. Zo maakt je geest ook onderscheid tussen vrije tijd en werk.
Tip 2: De stekker er uit
De wereld, het werk kan gerust ook blijven draaien zonder jou. Zet gerust even je GSM of smartphone
en computer uit. Zo krijgen al die berichten en e-mails van die overijverige collega’s geen kans om je
ook na de werkuren nog hoorndol te krijgen, en kunnen ook de items op je to-dolijstje zich niet massaal
gaan vermenigvuldigen. Besef dat je in je eentje toch niet alles kan doen en overal kan zijn.
Tip 3: Tijd voor jezelf
Iedereen heeft nood aan tijd voor zich zelf. Neem die ook op een bewuste wijze. Doe dingen die je graag
doet: lees een boek, volg een cursus koken, ga joggen of wandelen, desnoods ga je gewoon zingen.
Maar neem je tijd en zorg er ook voor dat die niet onder druk komt te staan. Neem regelmatig enkele
dagen verlof of ‘recup’ en probeer er elk jaar minstens twee weken tussen uit te knijpen. Laptop of tablet
zijn niet toegelaten, dat spreekt voor zich.
Tip 4: Stel de juiste vragen aan jezelf
De eerste voortekenen van een burn-out zijn fysiek: hoofdpijn, buikpijn, hartkloppingen, slapeloosheid.
Een arts zal mogelijks niet meteen een diagnose van burn-out stellen. Stel daarom jezelf de juiste
vragen: kunnen de klachten te maken hebben met het werk, met stress? Wees alert en zorgzaam voor
jezelf. Negeer de symptomen niet!
Tip 5: Het leven is meer dan werken
Je job kan je voldoening en zelfvertrouwen geven, je job kan uitdagend
zijn en je prikkelen, maar het werk alleen kan nooit volstaan om je
gelukkig te maken. Verwaarloos het belang niet van relaties, de liefde, de
vriendschap, de familie en hobby’s. Spreek dus regelmatig af met vrienden
die niets te maken hebben met het werk of de job. Spreek thuis af dat je
het werk achter je laat .
Tip 6: Geniet met volle teugen van het weekend !
in memoriam
Wanneer
de zon
uit mijn ogen
verdwijnt
en alles
wordt donker
en zacht
denk dan
nog eenmaal
aan mij
vóór ik
verglijd
in de nacht...
want
geen hart
stond zo hoog
en geen oog
stond zo wijd
als het mijn
overdag
toen ik
nog leefde
in het licht
en de schemer
van je lach.
Mevrouw
Birgitt VERFAILLIE
geboren 28 juli
overleden 23 maart 2014
De Heer
Alberik VANSTEELANT
geboren 6 februari 1946
overleden 28 januari 2014
Schoonvader van
Sofie Vannieuwenhuyse
medewerker
CAW Noord-West-Vlaanderen
Slachtofferhulp
medewerker
CAW Noord-West-Vlaanderen
Ambulant Begeleidingsteam
Oostende
Mevrouw
Alice EGGERMONT
geboren 1929
overleden 2014
De Heer
André ROSSEY
geboren 1 juli 1926
overleden 22 maart 2014
Schoonmoeder van
Katja Debal
Echtgenoot van
Denise Rossey
Vrijwilliger
Televestiaire Brugge
Anton Vlaskop
medewerker
CAW Noord-West-Vlaanderen
Onthaal Brugge
Mevrouw
Yvienne LALEMAN
geboren 3 juli 1970
overleden 29 april 2014
Lid Raad van Bestuur
CAW & JZ Middenkust
Wij
leven mee met alle medewerkers en vrijwilligers van
De Heer
Leon LAMOTE
geboren 13 mei 1935
overleden 21 maart 2014
Schoonvader van
Caroline Delvinquière
medewerker
CAW Noord-West-Vlaanderen
Slachtofferhulp
CAW Noord-West-Vlaanderen
die een dierbaar familielid, vriend of bekende verloren hebben
21
TELEVESTIAIRE
OPROEP OPROEP OPROEP OPROEP
IN BRUGGE IS ER DRINGEND NOOD AAN:
•
•
•
•
•
•
Allerlei mannenkledij: vooral grote maten
Herensokken
Handschoenen (voorraad voor de winter)
Sieraden
Speelgoed
Potten en pannen
KLEDIJ, KLEIN HUISHOUDELIJK MATERIAAL EN SPEELGOED KUNNEN
BINNENGEBRACHT WORDEN TIJDENS DE
OPENINGSUREN:
Er gelden vanaf 1 januari nieuwe openingsuren:
woensdag: 14.00 - 17.00 u.
donderdag: 14.00 - 17.00 u.
zaterdag: 10.00 - 12.00 u.
Prof. Dr. J. Sebrechtsstraat 1, 8000 BRUGGE (nabij Minnewater)
Televestiaire zal gesloten zijn in de maand augustus
IN TORHOUT IS ER DRINGEND NOOD AAN:
•
•
•
•
•
•
•
•
•
sponsen handdoeken
kinderschoenen
handtassen
zomerslaapkledij
herenjassen
slips voor kinderen en dames
zwemkledij (badpakken / zwembroeken )
sieraden
body’s kinderen
OPENINGSUREN :
Vrijdag 14.00 u. – 16.30 u.
’S GRAVENWINKELSTRAAT 20,
8820 TORHOUT
KLEDIJ BINNENBRENGEN KAN
ELKE WERKDAG
VAN 9.00 – 12.00 U. EN 14.00 – 17.00 U.
(NIET OP DINSDAGNAMIDDAG)
22
ZEER BELANGRIJK BERICHT
UW FINANCIËLE ONDERSTEUNING IS EN BLIJFT
VOOR ONS VAN LEVENSBELANG!
DE REKENINGNUMMERS WAAROP U KAN STORTEN
Voor giften vanaf 40 €, kunnen wij u een fiscaal attest bezorgen maar dan moet u storten op
rekeningnummer BE85 0682 3070 2706
van CAW Noord-West-Vlaanderen, Garenmarkt 3 te Brugge
met eventuele vermelding van de deelwerking die u wil steunen: Vrijwilligerswerk,
Ambulante Begeleiding Brugge of Oostende, Onthaal Brugge of Oostende, Ambulante
Werking Torhout, Ambulante Werking Blankenberge, Justitieel Welzijnswerk, Jeugdzorg,
Begeleid Wonen, Mannenopvang Brugge of Oostende, Crisishulpverlening,
Vrouwenopvang Brugge of Oostende, Inloopcentrum, Kortopvang, Zorgwonen,
Jongerenopvang, Jac Brugge of Oostende, Login, ‘t Salon, Exit, Bezoekruimte.
Wenst u geen belastingattest dan kan u uw steunbijdrage storten of overschrijven op het
rekeningnummer BE72 4700 8028 6116
van Sociaal Centrum Teledienst
Wij danken u van harte voor uw steun doorheen het jaar !
DANKZIJ DE SPONSORS IS DEZE UITGAVE MOGELIJK
het rijpe koren
de halmen zwaar gebogen
klaar om te oogsten
tonja van hoek
Aan dit Contactblad werkten mee:
Redactie: Rein De Puysseleyr, Mieke Lins, Liesbeth Vanbiervliet, Bie Vallaey,
Filip Van Becelaere, Eric Claes, Eva Hambach, Charlotte Riemaecker, Dikke Frreddy
Layout: Rein De Puysseleyr
Illustraties: Rein De Puysseleyr, Tom Leentjes, Mieke Lins, Marc, Integrale Jeugdhulp
West-Vlaanderen, Hills www.myburnoutthing, Shutterstock, www.9999themovie.com,
KVW, Het Nieuwsblad