chinéma direct

MENSUEL N°99 - OCTOBRE 2007
NE PARAÎT PAS EN AOÛT ET DÉCEMBRE
BUREAU DE DÉPÔT : BXL X
1070 BRUXELLES
..
.
E
S
K
C
D
N
A
OR
BELGIQUE - BELGÏE
P. P / P. B
1/1392
1070 BRUXELLES
P402037
M
E
N
D
E
R
,
E
J
ET
K
E
N
I
C
,
T
C
E
A
ÉM
R
I
D
N
I
H
C
Pink CHINÉMA
Screens
DIRECT
26.10>03.11.07
09.11>25.11.07
#99
2
ges, cette
courts et longs métra
films expérimentaux,
bijoux
aux
,
dits
iné
aux
le
ictions, documentaires,
bel
Screens fait la part
k
Pin
l
ativa
mm
fes
gra
du
pro
tion
une
nouvelle édi
ent queer, à travers
ations
aux perles savoureusem
ent
et
ori
s
que
des
et
phi
és
gra
ntit
ato
ide
ém
cin
ent des
ité et au décloisonnem
tion qui incite à la curios
que nous vous convions
sexuelles.
ticulièrement énergique
par
ure
ert
ouv
us « queer
une
à
st
Cette année, c’e
tés très rock, avec un foc
pour l’occasion de sonori
fins des
e
con
par
se
aux
ci
ue
lecel
giq
e
Bel
squ
la
pui
raine également de
ent
s
vou
lexions
tion
réf
édi
nos
te
cet
ant
rock ». Mais
ts, tout en aliment
tes d’univers visuels for
gueux
por
deu
les
,
re
isir
ouv
pla
de
es,
s
pin
plu
ilip
Ph
genre. Et pour encore
le
sur
ent
..
gem
va.
lar
s
No
du
plu
féministes et
nces dans le bar
expo et d’autres réjouissa
ne-bilantes, des soirées, une
mélange trans-pédé-goui
au
t
itan
inv
es
siv
ver
sub
tés
tivi
fes
ces
à
Prenez part
s!
er en éclat tous les carcan
hétéro-etc et faisant vol
nieuwe
& langspeelfilms: deze
erimentele films, kortven
ege
uitg
der
eer
t
nie
r
ictie, documentaires, exp
tival maakt plaats voo
Fes
s
een
Het
.
Scr
k
zijn
Pin
er
het
que
editie van
eltjes die heerlijk
nide
fische juweeltjes en par
le
gra
sue
ato
sek
em
cin
van
l,
n
iaa
eke
ter
ma
gheid en tot het openbr
eri
sgi
uw
nie
tot
aan
zet
programma
ning omgeven met
titeiten en voorkeur.
bijzonder energieke ope
een
r
voo
uit
ie
tie ons
jull
we
n
Dit jaar nodige
». Verder voert deze edi
focus op « queer rock
ren
een
deu
en
de
en
nt
ank
ope
l
kkl
tiva
roc
fes
te
t
ech
en van de Filippijnen. He
oek
uith
ene
de
em
in
alg
tot
er
gië
me
mee van Bel
e feministische of
versum en voedt zo onz
batten),
van een sterk visueel uni
gen twee gueulantes (de
zor
fun
er
me
nog
r
Voo
.
der
...
gen
r
bar
gedachten ove
ijkheden in de Nova
ng en andere vermakel
d transfuiven, een tentoonstelli
gericht naar een gemeng
en
hed
lijk
ste
fee
ve
sie
ver
vliesub
aar
e
elk
dez
uit
Neem deel aan
rslijf in stukken
z publiek en laat elk keu
-en
ero
het
biott-p
nne
jea
gen !
F
F
Pink Screens
inFos
gUeULantes
www.pinkscreens.org/www.gdac.org/info@pinkscreens.org
T: 02 512 20 76 (11.00>18.00)
Prévente/Voorverkoop (à partir du/vanaf 08/10)
DARAKAN: rue du Midi 9 Zuidstraat - 1000 BXL - T: 02 512 20 76
Chaque samedi des Pink Screens, à 19h30, au bar du Nova,
les Gueulantes vont vous faire parler, écouter, contester,
discuter, polémiquer, témoigner...
animation/happening
Le bar du Nova est ouvert pendant tout le festival, de la première à la dernière séance.
Un lieu pour (re)prendre des forces (petite restauration), souffler, prolonger les séances,
rencontrer et échanger, notamment avec les réalisatrices/teurs invité-e-s. En soirée, des
DJ’s de la scène queer belge se chargent de la touche musicale.
Drink d’ouverture vendredi 26 octobre, 18h.
De Nova bar is tijdens de hele duur van het festival open, van de première tot de laatste
vertoning. Met dj’s om de muzikale ambiance te verzekeren…
Openingsdrink vrijdag 26 oktober 18u.
Les Gueulantes? Des cafés-discussions démocratiques dont le principe de base est la libre circulation des idées autour de questions données. Rien à voir avec un groupe de parole où l’on
vient écouter la bonne (de parole), mais un espace d’expression pour remuer ses idées et entendre celles des autres.
samedi 27 octobre, 19h30
Ecole pour pédégouines: éducation libérée ou cloisonnée?
en prolongement de la projection de Follow my voice (voir infos page 3)
samedi 3 novembre, 19h30
Militance, quelle-s direction-s? Transgression ou normalisation?
en réponse au documentaire La révolution du désir (voir infos page 7)
FocUs
expo / tentoonsteLLing
parlez-moi d’amour : Gay, bi, trans, lesbiennes, hétéros ou que sais-je encore ! Cette sélection
de plasticien-ne-s viendra nous parler de « leurs amours », qu’elles soient de jeunesses,
d’une nuit, de toute une vie ou de vacances.
Ils nous les conteront avec émotion, humour, fierté, courage, enthousiasme, … parfois
avec violence mais jamais sans tendresse !
vertel me over de liefde : Gay, bi, trans, lesbiennes, heteros of wat weet ik nog allemaal! Deze
groep van plastische kunstenaressen en kunstenaars zullen ons vertellen over ‘hun liefdes’, zij het jeugdliefdes, liefdes van een nacht, leveslange liefdes of vakantieliefdes.
Zij zullen ze vertellen met gevoel, humor, fierheid, moed, enthousiasme,... soms met
geweld maar nooit zonder tederheid!
« Queer Rock »
Cette année, Pink Screens se fait plus rock que jamais avec un week-end d’ouverture explosif:
appel à bousculer les conventions pour le très riot grrrls Itty Bitty Titty Committee, histoire adolescente aux accents « sex-drug-and-rock’n roll » pour GLUE, « Hedwig and the Angry Inch »
repris par des invité-e-s de prestige dans Follow my voice, une carte blanche à Pauline Boudry
du groupe queer féministe « Rythm King & her Friends », le tout accompagné de BO implacables
et énergisantes. Sans oublier le cultissime Rocky Horror Picture Show en séance de minuit «
don’t dream it, be it »!
Dit jaar rock-and-rollt Pink screens zich het openingsweekend in: conventies worden omver
gegooid met de zeer rebelse girls van Itty Bitty Titty Committee, met opgroeiende jongeren en
« sex-drug-and-rock’n roll » uit GLUE, met « Hedwig and the Angry Inch » hernomen door een
select clubje genodigden in Follow my voice en met een vrijgeleide voor Pauline Boudry uit de
feministische queer groep « Rythm King & her Friends ».
Een aanrader is de cultfilm the Rocky Horror Picture Show -hoe kan het ook anders- als middernachtvertoning. « Don’t dream it, be it »! i
3
26.10 > 19:30
27.10 > 15:30
Itty bItty tItty
commIttEE
I wAs A mAlE
wAr brIdE
(alleZ coucHer
ailleurS)
Jamie BaBBiT (US- 2007 - 87’ - VO/OV - STT FR/
NL OND)
Energique, romantique, féministe, drôle,
politique, rock, ce film de J. Babbit (But I am
a cheerleader) est tout cela à la fois! Une
expérience réjouissante qui suit Anna, jeune
fille timide vivant chez ses parents, qui tombe
amoureuse de la leader d’un groupe d’activistes adeptes des tags subversifs. A vos bombes
(de peinture)!
Energiek, romantisch, feministisch, grappig,
politiek, rock, neem alles samen en je hebt
de film van J.Babbit (But I am a cheerleader)!
Een heuglijke ervaring achtervolgt Anna, een
jong verlegen meisje die nog bij haar ouders
inwoont. Ze wordt verliefd op de leidster van
een groep, verslaafd aan subversieve tags.
Start tagging!
+ whAt ArE wE doIng tonIght?
maRie VeRmeiReN (B., 2002, 7’, VO-OV)
+ EvolutIon
DaFNe BOggeRi (iT., 2005, 2’, SaNS paROLeS /
zw)
26.10 > 21:30
shEng XIA gAng
nIAn
(eternal Summer)
LeSTe cheN (Tw - 2006 - 95’ - VO/OV - STT FR/
NL OND)
Jonathan et Shane se sont rencontrés à l’école
primaire et sont devenus inséparables, le studieux Jonathan veillant sur son camarade en
difficulté scolaire. Jusqu’au jour où l’attirance
grandissante de Jonathan pour Shane, ainsi
que l’arrivée d’une fille venue de Hong-Kong,
Carrie, ne vienne remettre en cause leur lien.
Le portrait des amours du trio d’adolescents
et une somptueuse photographie permettent à
Lester Chen d’évoquer avec sensibilité, outre
le passage à l’âge adulte, la difficulté de se forger une identité sexuelle.
Jonathan en Shane ontmoetten elkaar op de
lagere school en zijn sindsdien onafscheidelijk. Ijverige Jonathan is een steun voor zijn
vriend die het wat moeilijker heeft op school.
Tot op de dag dat de toenemende bewondering
van Jonathan voor Shane en de komst van een
meisje, Carrie, uit Hong Kong de bijzondere
band tussen de twee op de helling zet. Met dit
weelderig gefilmd liefdesportret van de drie
adolescenten brengt Lester Chen de overgang
naar volwassenheid en het tot stand komen
van de seksuele identiteit treffend in beeld.
+ prIvAtE lIfE
aBBe ROBiNSON (Uk - 2006 - 15’ - VO-OV - STT
FR.)
26.10 > 23:30
thE rocky
horror pIcturE
show
Jim ShaRmaN (US - 1975 - 100’ - VO/OV - STT
FR)
Dans la vie, c’est bien simple : il y a ceux qui
ont déjà vécu le RHPS, et les autres. Oubliez
tout : les années 2000, la grisaille, votre patron,
votre ex, et laissez-vous projeter au temps
béni des seventies américaines. Plus de 30
ans plus tard, ce film-culte n’a pas pris une
ride (normal vu la couche de make-up), et se
vit toujours de manière aussi délirante.
‘T Is simpel, in het leven heb je diegenen die
de RHPS hebben meegemaakt en …de anderen. Vergeet alles : het derde millennium, het
slechte weer, je baas, je ex en laat je meeslepen naar de zalige Amerikaanse seventies.
Meer dan 30 jaar later vertoont deze cult film
nog geen spoortje van veroudering (normaal
met zo’n laag make-up), en is het nog altijd
een ‘te gekke’ belevenis.
hOwaRD hawkS (US, 1949 - 105’ - VO/OV - STT
FR)
Tandis que la reconstruction d’une Allemagne
dévastée par la 2ème guerre mondiale s’opère,
un capitaine cynique et une interprète butch
sont envoyés malgré eux en mission délicate.
Ces deux personnalités têtues, pas prêtes à
s’aimer, vont finir par se marier. Mais le capitaine n’a le droit de suivre son épouse qu’en
se faisant passer pour sa femme… Travestissement et remise en question de la virilité
ne sont qu’une mise en bouche. Une comédie
qui malmène drôlement le genre. Cary Grant
et Anne Sheridan au meilleur de leur repartie
comique et de leur impertinence.
Tijdens de wederopbouw van het door de
tweede wereldoorlog vernietigde Duitsland,
worden een cynische kapitein en een butch
tolk tegen hun zin samen op een delicate missie gestuurd. De twee koppige personages lijken niet voor elkaar bestemd, maar stappen
uiteindelijk toch in het huwelijksbootje. De
kapitein moet zich echter als vrouw vermommen om bij zijn echtgenote te kunnen blijven...
Transvestie en het in vraag stellen van de viriliteit zijn nog maar het begin. Een komedie die
het genre stevig toetakelt. Brutaal en komisch ;
Cary Grant en Anne Sheridan op hun best.
27.10 > 17:30
follow my voIcE
kaTheRiNe LiNTON (US - 2006 - 100’ - VO/OV STT FR/NL OND)
Le making of d’un album de reprises des chansons de Hedwig and the Angry Inch, la comédie musicale trans et rock de John Cameron
Mitchell (aussi réalisateur de Shortbus) par la
crème de la scène rock indie américaine est le
point de départ prétexte de ce documentaire
sur l’unique et controversée High School New
Yorkaise réservée aux jeunes homos. De quoi
réfléchir à la question en battant la mesure sur
son fauteuil !!!
Met als uitgangspunt de making of van een
coveralbum door toppers uit de amerikaanse
alternatieve rockscène, met de liedjes uit
Hedwig and the Angry Inch, de transseksuelen-rock’n’roll-musical van John Cameron
Mitchell (die intussen ook Shortbus maakte),
focust deze documentaire op de unieke en
controversiële New Yorkse High School voor
holebi-jongeren. Stof tot nadenken terwijl je je
sofa afbreekt !
+ …sIlEncEd
TSimONg FaNNey (Sa’ - 2005’ - 13’ - VO-OV - STT
FR.)
27.10 > 19:30
gluE
(HiStoria adoleScente en media de
la nada)
aLeXiS DOS SaNTOS (aR - 2006 - 110’ - VO/OV STT FR/NL OND)
2 garçons, 1 fille, l’adolescence, une petite
ville perdue en Patagonie, l’été, la chaleur, la
lumière, le vent, le désœuvrement... et puis
l’attirance, l’envie d’expérimentation, le désir !
Au final, sur fond de rock (BO des Violent Femmes ), une chronique adolescente au milieu de
nulle part, à la fois tendre, sexuelle, juste et
vibrante.
2 jongens, 1 meisje, de adolescentie, een verloren stadje in Patagonië, de zomer, de warmte,
het licht, de wind, de leegheid en dan… de bekoring, de drang naar experiment, de begeerte!
Samengevat, in een sfeer van rock and roll (BO
Violent Femmes), krijgen we een zoektocht
naar zingeving, bij momenten zacht, soms
seksueel, vaak verhelderend en ontroerend.
27.10 > 21:30
A strEEt AngEl
wIth A cowboy
mouth
paULiNe BOUDRy (De - 2006 - 36’ - VO/OV - STT
FR)
Journal de bord de la tournée du groupe queer
féministe berlinois « Rhythm King & Her
Friends » et réflexion sur la scène electrorock, A Street Angel est un film énergisant
sur la place des femmes dans un monde rock
encore très machiste. Avec nos Girlsbands
préférés : Robots in Disguise, Scream Club ,
« Stereo Total, Lesbians on X. Pour sa carte
blanche, Pauline Boudry viendra nous présenter une sélection de courts queer.
Logboek van de tournee van de berlijnse feministische groep “Rhythm King & Her Friends”
en reflectie over de electro-rock scene. A
Street Angel is een krachtige film over de
plaats van vrouwen binnen de nog steeds
overwegend machistische rockwereld. Met
onze favoriete Girlsbands: Robots in Disguise,
Scream Club, Stereo Total, Lesbians on X enz.
In haar carte blanche, stelt Pauline Boudry haar
persoonlijke selectie queer kortfilms voor.
En présence de/aanwezigheid van pauline boudry
4
28.10 > 16:00 +
30.10 > 19:30
Even cowboys
get the blues!
Attack
T. Smith (Uk - 2005 - 8’ - VO/OV - STT FR/NL OND)
Steve, le leader d’un gang, appréhende un skin
gisant inconscient qui aurait attaqué deux de
ses amis noirs. Mais ce qui pourrait apparaître
une évidence cache une réalité toute autre.
Steve, leider van een straatbende, is op zijn
hoede voor een skinhead die twee van zijn
zwarte vrienden aangevallen zou hebben.
Maar achter wat zo vanzelfsprekend lijkt, zit
een heel andere werkelijkheid verscholen…
Boys Grammar
D. Francis (AU - 2005 - 8’ - VO/OV STT FR/NL OND)
Un jeune garçon est violé par ses camarades de classe dans le vestiaire de son école.
Dénonciation de la violence en milieu scolaire
et du déni de cette réalité par les parents et
les autorités.
Een jongeman wordt verkracht door een
groepje klasgenoten in de vestiaire van zijn
school. Een aanklacht tegen geweld in een
schoolomgeving en de ontkenning ervan door
de ouders en de overheid.
Jules
28.10 > 19:30
28.10 > 18:00
hotel gondolin
Francisco López Escriva (Ar - 2005 - 52’ VO/OV - STT FR/NL OND)
Un hôtel argentin unique en son genre offre
refuge aux travesties et transsexuelles qui s’y
sont recréé une famille. Ensemble, elles luttent pour leur survie et leur identité avec courage, fierté et humour.
Een Argentijns hotel, uniek in zijn soort, biedt
onderdak aan travestieten en transseksuelen,
die er een nieuwe familie vormen. Gezamenlijk strijden zij voor hun overleven en hun
identiteit met moed, trots en humor.
+ The party
Abigail Child (US - 2004 - 13’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
Un portrait audacieux et franc d’un groupe de
jeunes noirs américains, entre homosexualité, bisexualité et prostitution.
Een gedurfd en openhartig portret van een
groep jonge zwarte amerikanen, tussen homoseksualiteit, biseksualiteit en prostitutie.
Love and Words
Sylvie Ballyot (FR - 2007 - 44’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
D’un projet de film sur une femme au Yémen,
projet avorté car il met la vie de cette femme
en danger, Love and Words devient un film
inclassable. A la fois narration du film qui n’a
pu se faire, portrait de jeunes yéménites et
discussion sur la sexualité, rencontre amoureuse avec une autre femme, traductrice pour
le tournage, et récit d’une passion naissante et
cachée. Sylvie Ballyot nous livre ici un magnifique film et une véritable expérience cinématographique, d’une intelligence et d’une beauté
rares.
Love and Words is een niet te klasseren film,
gebaseerd op een filmproject over een vrouw
in Yemen. Het project werd stopgezet, omdat
het het leven van die vrouw in gevaar bracht.
We krijgen niet alleen het verhaal te zien van de
film die nooit gemaakt kon worden, maar ook
een portret van jonge Yemenieten, een discussie over seksualiteit, een liefdesontmoeting
met een andere vrouw en een ontluikende en
verborgen passie. Sylvie Ballyot maakte een
prachtige film, een echte cinematografische
ervaring, toonbeeld van een zeldzame intelligentie en schoonheid.
+ TEL PÈRE, TELLE FILLE
Sylvie Ballyot (FR - 2007 - 20’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
28.10 > 21:30
filmez-vous
Fabiola ?
CYPRIEN, MOI ET LES AUTRES
Jean-Baptiste Dumont (Be - 2006 - 34’. - VO/
OV - STT FR/NL OND)
Cyprien va se marier et demande à son
meilleur ami d’être son témoin. L’occasion
pour Jean-Baptiste de faire enfin son comingout. Pas si simple quand socialement tout vous
sépare, à moins d’en faire un film entre autofiction et documentaire.
Cyprien gaat trouwen en vraagt zijn beste
vriend als getuige. De perfecte gelegenheid
voor Jean-Baptiste om eindelijk zijn comingout te doen. Niet zo simpel als alles jullie
maatschappelijk scheidt. Een film tussen
autobiografische fictie en documentaire.
LES CORPS SILENCIEUX
Ludivina Diaz (Be - 2007 - 19’ - VO/OV FR)
Les errances d’une jeune fille solitaire fascinée par une femme mystérieuse… Film de fin
d’études sublime d’une cinéaste prometteuse.
De omzwervingen van een teruggetrokken
meisje aangetrokken door een mysterieuze
vrouw… Een subliem afstudeerproject van
een veelbelovende cineaste.
L’AUTRE
Cristina Dias - Be - 2007 - 13’ - ss parole/zw
J-C Montheil (Fr - 2005 - 19’ - VO/OV - NL OND)
Un jeune homme erre dans Paris. Il sonne à
la porte et téléphone à d’anciens clients. En
vain. Jules est un jeune prostitué. Un film qui
a l’effet d’une bonne paire de claques.
Een jongeman dwaalt door Parijs. Hij belt aan en
telefoneert naar klanten van weleer. Tevergeefs.
Jules is een jonge rentboy. Het filmequivalent
van een stevig paar kletsen.
Cowboy forever
Chorégraphie homoérotique où s’affrontent
et se cherchent deux corps de la masculinité
magnifiés par la danse de Claudio Bernardo.
Homo-erotische choreografie waar twee
mannenlichamen wedijveren en mekaar
zoeken met behulp van de dans van Claudio
Bernardo.
Casse-noisettes
Laurent Golia (Be - 2007 - 11’ VO/OV - STT FR/
ENG OND)
J-B. Erreca (FR - 2006 - 26’ - VF-VO/OV - STT FR)
Cowboy Forever est un docu-fiction sur la
tolérance : un conte sensuel sur le comingout et l’amitié entre deux gauchos de l’ouest
brésilien.
Cowboy Forever is een docu-fictie over verdraagzaamheid: een sensueel sprookje over de comingout en de vriendschap tussen twee gauchos uit
West-Brazilië.
In the name of sin
N. Sripongwarakul & T. Sukkhapisit (Th 2006 - 32 - VO/OV - STT FR/ENG ond)
Un professeur cache ses sentiments par
crainte de perdre son travail, jusqu’au jour où
un nouvel élève entre dans sa vie.
Een leraar verdringt zijn ware gevoelens,tot op
een dag een nieuwe leerling zijn intrede doet…
Cedric
S. Gonzalez & S. Escolano (ES - 2006 - 6’ - VO/
OV - STT FR)
Depuis la mort de sa mère, Cedric, 11 ans, refuse
de parler. Bruno, son seul ami est décidé coûte
que coûte à le faire sortir de son mutisme.
Sinds de dood van zijn moeder weigert de
11-jarige Cedric te praten. Zijn enige vriend
Bruno is vastbesloten om het zwijgen te
doorbreken.
En présence de/ In aanwezigheid van Jean-Claude
Montheil, Corentin Sénéchal & Jean-Baptiste Erreca
On vous prend pour le mari de votre dernier
plan cul : c’est sûr, une bonne torsion des testicules, ça rapproche. Mais vous en feriez quoi,
vous, de ce rapprochement ?
Wat als je voor de echtgenoot van je laatste
sexcapade aanzien wordt ? Dat riskeert een
pijnlijke versie van de notenkraker te worden,
maar er zit misschien nog méér in dan dat ?
Ripaille sous le paillasson
Mathieu Donck (Be - 2003 - 13’ - VO/OV FR)
On ferait n’importe quoi pour obtenir un prêt.
Changer d’orientation sexuelle, par exemple.
Enfin, essayer… Multiprimé, enfin aux Pink
Screens !
Zouden we niet alles doen om een lening te
krijgen? Van geaardheid veranderen, bijvoorbeeld. Enfin, het valt altijd te proberen...
sexe à la maison
Philippe Branckaert (Be - 3’30’’ - VO/OV musique de/MUZIEK VAN misha moon)
En présence de / In aanwezigheid van Jean-Baptiste
Dumont, Ludivina Diaz, Claudio Bernardo, Laurent
Golia, Philippe Branckaert
5
30.10 > 21:30
tuli
Auraeus Solito (Ph - 2006 - 113’ - VO/OV STT FR/ENG ond)
Après son premier long métrage, The Blossoming of Maximo Oliveros, Auraeaus Solito
poursuit un cinéma original et enchanteur.
Dans une communauté aborigène des Philippines, la jeune Daisy, fille du circonciseur,
va connaître une passion amoureuse avec sa
meilleure amie. Elles deviennent complices
du seul garçon non circoncis du village, rejeté
de tous car il a refusé cette preuve de virilité.
Questionnant les traditions et les rapports figés
des rôles hommes/femmes, Solito réussit une
œuvre surprenante aux images rarement vues
et de toute beauté.
29.10 > 19:30
Comme des
voleurs (à l’est)
Lionel Baier (CH - 112’ - VO/OV - STT FR /NL
OND)
Après «Garçon stupide», le Suisse Lionel
Baier revient aux Pink Screens dans une autofiction en quête d’origine. Lucie et son frère
Lionel, enfants d’un pasteur vaudois, plaquent
tout le jour où ils apprennent leur ascendance
polonaise. C’est la fuite à l’est, au volant d’une
voiture « empruntée », de mariage blanc en
course-poursuite en Slovaquie, avec faux passeports et vrais ennuis. Et au bout de la route
de Varsovie, des réponses peut-être, l’aventure certainement.
Na “Garçon Stupide” keert de Zwitser Lionel
Baier terug naar Pink Screens met een autofictie op zoek naar de roots. Lucie en haar
broer Lionel, kinderen van een Zwitserse herder, laten alles in de steek op de dag dat ze
hun Poolse afkomst vernemen. Comme des
voleurs (à l’est) is het verhaal van de vlucht
naar het oosten van broer en zus, aan het
stuur van een “geleende” auto, van een schijnhuwelijk met achtervolging in Slovakije, van
een reis met valse paspoorten en echte problemen. En aan het einde van de rit naar Warschau wachten hen misschien de antwoorden,
maar zeker het avontuur.
En présence de / In aanwezigheid van Lionel Baier
29.10 > 21:30
BOY I AM
Sam Feder & Julie Hollar (US - 2006 - 72’ VO/OV - STT FR/NL OND)
Loin des envolées théoriques, en suivant les
parcours de jeunes en transition, en abordant
ouvertement et concrètement les rapports
conflictuels que peuvent entretenir féminisme
et lesbiennes d’une part et transsexuels
female-to-male d’autre part, «Boy I Am» nous
pousse hors des sentiers battus. Surprenant
et audacieux !
Wars van theoretische beschouwingen volgt
Boy I Am het parcours van transsexuele
jongeren door openlijk en heel concreet de
conflictuele relaties te belichten die er kunnen bestaan tussen feministen en lesbiennes
enerzijds en transsexuelen female-to-male
anderzijds. Een verrassend en stoutmoedig
document dat ons van de geijkte paden duwt.
+ BOYGIRL
Aurora Reinhard (Fi - 2002 - 12’ - vo/ov stt FR/NL OND)
+ NOT SO BLACK OR
WHITE
Col Cruise (UK/Au - 2006 - 4’ - VO/OV - STT FR/
NL OND)
Na zijn eerste langspeelfilm, The Blossoming
of Maximo Oliveros, verblijdt Auraeaus Solito
ons een tweede keer met originele en betoverende cinema. In een inheemse gemeenschap op de Filippijnen, start de jonge Daisy,
dochter van de lokale besnijder, een passionele liefdesrelatie met haar beste vriendin.
De twee vriendinnen trekken op met de enige
onbesneden jongen van het dorp. Deze jongen
wordt door de andere dorpelingen verworpen, gezien hij weigerde zijn besnijdenis, de
belangrijkste viriliteitsproef, te ondergaan.
Met deze film stelt Solito de traditionele mannelijke en vrouwelijke rolpatronen in vraag. Hij
brengt ons opnieuw een verassende film met
ongewone, zelden geziene beelden van een
grote schoonheid.
31.10 > 19:30
Gouines
vibrations !
Private Life
Abbe Robinson (UK - 2006 - 15’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
Un travestissement amoureux des plus
charmants.
Een van de meest charmante, amoureuze
travestie-omwisselingen.
Thai Chi for tipplers
WHO’S THE TOP
Jennie Livingston (US - 2005 - 22’ - VO/OV STT FR/NL OND)
Une comédie musicale SM, avec entre autres,
Steve Buscemi et 24 danseuses.
Jennifer Radlof & Karen Rutter (SA - 2005
- 5’ - VO/OV - STT FR/NL OND)
Een SM-musical met onder andere, Steve
Buscemi en 24 danseressen.
Le Thai Chi pour picoleuse. Attention fou rire
garanti.
SEXNOYS
Tai Chi voor toogplakkers. Slappe lach
gegarandeerd.
ALPHA
La Mathilde (Ca - 2006 - 1’37’’ - Ss parole/
zw)
Des sextoys dans leur période punk-noise
essayant vaguement d’être une mélodie pop.
Dana Goldberg (Il - 2007 - 12’ - VO/OV STT
FR/ENG ond)
Sextoys in een punk-noise periode proberen
vaagweg een popmelodie te zijn.
Les derniers instants intimes de deux femmes quand vient le moment de se séparer
après une nuit ensemble.
31.10 > 21:30
De laatste intieme momenten van twee vrouwen, als de tijd aanbreekt om afscheid te
nemen na een nacht samen.
VIBRACALL
Esmir Filho (Br - 2006 - 5’ - ss parole/zw)
Quand la téléphonie mobile devient plaisir…
Wanneer mobiele telefonie meer dan plezier
wordt...
Spinning
Heidi Arnesen (NO - 2006 - 7’ - VO/OV - STT
FR/ENG ond)
Un petit bijou norvégien…
BRAND UPON THE
BRAIN !
Guy Maddin (US/CA - 2006 - 95’- VO/OV - STT
FR)
Pink Screens est fier de présenter l’extraordinaire dernier opus de Guy Maddin qui déploie
à nouveau son style unique au service de souvenirs d’enfance délirants et déjantés. Mêlant
burlesque, feuilleton et confusion des genres,
Maddin conte une enfance pleine d’aventures
et d’histoires bizarres, toujours sous influence
du cinéma muet et magnifiée par une bande
sonore et un montage étourdissants. Et en
prime, c’est la sensuelle et irrésistible voix de
Isabella Rossellini qui narre ce chef-d’œuvre
d’humour et de fantastique inclassable.
L’EXIT
Pink Screens is trots u het nieuwste en buitengewone opus van Guy Maddin voor te stellen,
die andermaal zijn unieke stijl met grappige
en van de pot gerukte kinderherinneringen
etaleert. Door kolder, vervolgverhaaltechnieken en misverstanden omtrent het geslacht
met mekaar te mengen, beschrijft Maddin
een jeugd vol avonturen en bizarre verhalen,
constant verwijzend naar de stomme film
van weleer en opgeluisterd met een knappe
soundtrack en montage. En last but not least
maakt de sensuele en onweerstaanbare stem
van Isabella Rossellini van deze film een
meesterwerk van humor en fantasie, die niet
in één vakje te stoppen valt.
Anna Margarita Albelo (Fr - 2000 - 5’ - ss
parole/zw)
+ FUSE BOY
Een juweeltje uit Noorwegen...
Tough Enough
Lukas Blakk (Ca - 2006 - 4’ - vo/ov - STT FR/
NL OND)
Le contact physique des rapports quotidiens
peut se faire malaise, impossibilité, révélateur de différence…
Dagelijkse lichamelijke contacten leiden tot
drama’s, onmogelijke situaties en het besef
dat niet iedereen hetzelfde voelt.
(Guy Maddin - CA - 2005 - 6’ - ss paroles/zw)
Poème visuel mélancolique et lumineux, sur
la fin d’une histoire d’amour.
Een melancholisch en helder gedicht over het
einde van een liefdesgeschiedenis.
SUSIE
Cathy Snelling (UK - 2005 - 4’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
Onanisme et contes de fée font bon ménage
dans ce court animé et acidulé.
Masturbatie en sprookjesverhalen houden goed huis in deze korte en grimmige
animatiefilm.
6
01.11 > 19:30
Avant que
j’oublie
01.11 > 15:30
31.10 > 23:30
SEX MANNEQUIN
Maria Beatty (US - 2007 - 48’ - VO/OV)
Sous l’effet du désir, un mannequin prend
vie, entre envies fantasmées et réalité... Jeux
sexuels, accessoires, talons hauts, fessées,
cordes, Maria Beatty, maîtresse du fétichisme
SM lesbien nous ouvre un univers de plaisirs
porté par la connivence entre les deux actrices.
Du porno à l’esthétique finement soignée. Un
véritable délice.
Dronken van verlangen beleeft een mannequin
het leven tussen lustige fantasmen en werkelijkheid... Seksuele spelletjes, accessoires,
hoge hakken, een pak voor de broek, touwen,
Maria Beatty, meesteres van het lesbische sm
fetisjisme neemt ons mee in een wereld van
plezier die ontspruit uit de medeplichtigheid
van de twee actrices. Van porno tot fijnbesnaarde esthethiek. Puur genieten.
+ THIS IS THE GIRL
Catherine Corringer (Fr - 2007 - 16’ - ss
parole/ZW)
+ BONNE BOURRE
Florence Fradelizi (Fr - 2006 - 3’ - ss parole/ZW)
Judith Butler,
Philosophical
Encounters Of
The Third Kind
Paule Zadjermann (US/FR - 2006 - 52’ - VO/
OV - STT FR/NL OND)
Un portrait unique, optimiste et impertinent de
Judith Butler, philosophe américaine superstar qui a fondé la théorie « queer » et remis
en cause les fondations du féminisme. Entre
Berkeley, aux Etats-Unis et Paris, Judith Butler revient avec intelligence et clarté sur sa
vie et sur les fondements de sa pensée, de la
théorie « queer » à la guerre en Irak.
Een uniek, optimistisch en onbeschaamd
portret van Judith Butler. Als Amerikaanse
superster-filosofe en grondlegger van de
queer theory stelde ze de fundamenten van
het feminisme in vraag. Tussen Berkeley,
USA en Parijs kijkt Judith Butler terug op
haar leven, haar gedachtengoed, queer theory
en de oorlog in Irak - met intelligentie en een
klare kijk.
Jacques Nolot (FR - 2007 - 108’ - VO/OV - STT
Eng ond)
Pierre, 58 ans, prisonnier de son passé, a de
plus en plus de mal avec la solitude, avec le
temps, avec le monde extérieur. Il a recours à
des psychotropes, à des gigolos. Il vit en reclus,
tentant d’écrire un roman, un scénario... brodant sur sa vie en y insérant des fragments
de celle des autres : amis, amants, vivants ou
morts. Après La Chatte à deux têtes et L’arrière-Pays, Jacques Nolot continue son introspection, se confronte à la vie, à la maladie et
à la mort mais avec un formidable entrain à
vivre et un humour jubilatoire.
De 58-jarige Pierre is gevangene van zijn eigen
verleden.Hij heeft het moeilijk met alles:zijn
eenzaamheid,de tijd die voorbijgaat en kortom
de hele wereld. Hij zoekt hulp bij psychotropen
en gigolo’s en vereenzaamt steeds meer van
de buitenwereld.Hij probeert een scenario te
schrijven,gebaseerd op zijn eigen leven met
flarden over zijn vrienden,en geliefden,al dan
niet nog in leven. Na La Chatte à deux têtes
en l’Arrière-pays,maakt Nolot met Avant que
j’oublie een nog diepere zelfanalyse. Maar in
zijn kijk op ziekte en dood geeft hij blijk van
een ongekende levenslust .En hij doet dit
bovendien met een schitterend gevoel voor
humor!
+ Jean Genet in Chicago
En présence de/in aanwezigheid van Jacques Nolot
Frederic Moffet (Ca - 2006 - 26’ - VO/OV STT FR/NL OND)
01.11 > 21:30
+ SOOWITCH
Jean-François Rivard (Ca - 2000 -24’ - VO/OV
- NL OND)
01.11 > 17:30
Panorama
Loo Hui Phang (FR - 2006 - 59’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
Panorama raconte l’étrange histoire du photographe Pu Dchié et de son voisin Liu, étudiant
solitaire et discret. Entre eux s’est nouée une
relation ambigue, faite de confidences et de
non-dits. Le mystère qui entoure le comportement de Pu Dchié intrigue Liu jusqu’à l’obsession : il va l’espionner et découvrir peu à
peu la face cachée de son ami. Loo Hui Phang
(« Une élection américaine », BD présentée
l’année dernière aux Pink Screens) réalise ici
un premier film fascinant et rigoureux, adapté
de sa bande dessinée éponyme.
Panoramavertelt het vreemde verhaal van
fotograaf Pu Dchié en zijn buurman Liu, een
eenzame en discrete student. Tussen hen
ontspint zich een dubbelzinnige relatie, vol
bekentenissen en onuitgesproken gedachten.
Het mysterieuze gedrag van Pu Dchié intrigeert Liu obsessioneel: hij gaat hem bespionneren en ontdekt beetje bij beetje de verborgen kant van zijn vriend. Loo Hui Phang (van
“ Une élection américaine ”, een stripalbum
dat vorig jaar gepresenteerd werd op Pink
Screens) levert hier een fascinerende en consequente film af, gebaseerd op het gelijknamige stripverhaal.
+ Le rêve du roi
(Cristina Dias - BE - 2007 - 13’ - SS parole/
ZW)
En présence de/aanwezigheid van Loo Hui Phang,
Cedric Manche, Cristina Dias
Verfolgt
Angelina Maccarone (DE - 2006 - 87’ - VO/
OV - STT FR/Eng ond)
La vie d’Elsa bascule quand elle rencontre Jan,
un délinquant de 16 ans. Commence, entre les
deux, une relation sexuelle sado-masochiste
que personne ne comprend, même pas les
protagonistes. Angelina Maccarone, auteure
du très primé Unveiled, réussit un film osé sur
une passion obsessionnelle, toute en finesse
et en fascination, sans jamais tomber dans
le voyeurisme. Loin d’être un film sur le SM,
Verfolgt est avant tout un superbe portrait de
femme et un regard queer sur une relation
intergénérationnelle.
Het leven van Elsa krijgt een nieuwe wending als ze het knappe 16-jarige boefje
Jan leert kennen. De vijftigster en de tiener
beginnen een sado-masochistische verhouding. Niemand begrijpt waarom, zijzelf nog
het minst van al.... Zonder in voyeurisme te
vervallen,brengt Angelina Maccarone,die al
voor het alom geprezen Unveild tekende, ons
nu een gedurfde en fascinerende film over een
passie die het obsessionele raakt.... Verfolgt is
géén film over SM, maar gaat over een passionele relatie tussen mensen van verschillende
generaties en achtergrond. Verfolgt is een
schitterend vrouwenportret en zal niemand
onberoerd laten…
+ Bouche à bouche
(Louis Dupont - FR - 2007 - 17’ - VO/OV - STT
ENG ond)
02.11 > 15:30
Black Narcissus
Michael Powell & Emeric Pressburger (UK 1947 - 100’ - VO/OV - STT FR)
Comment mieux explorer le désir, l’hystérie,
la tentation et la sexualité que dans un couvent isolé, perché sur l’Himalaya en Inde ?
Cinq religieuses se rendent à une mission
perdue. Elles y ouvrent un dispensaire et sont
rapidement en proie à des émotions intenses
face à la tentation. Sensualité débordante toujours suggérée, images superbes d’un lyrisme
exceptionnel, couleurs et décors envoûtants,
ce chef d’œuvre de Michael Powell est devenu
un classique de l’inconscient cinématographique lesbien.
Waar kan een mens beter het verlangen, de
hysterie, de verleiding en de seksualiteit verkennen dan in een afgelegen klooster middenin
de Indische Himalaya ? Drie nonnen trekken er
naar een missiepost, waar ze een dispensarium openen. Al snel vallen ze ten prooi aan
verleiding en intense emoties. Een overvloed
aan impliciete en gesuggereerde sensualiteit,
prachtige beelden, uitzonderlijk lyrisme, betoverende kleuren en decors: dit meesterwerk
van Michael Powell is uitgegroeid tot een klassieke referentie voor het cinematografisch
lesbisch onderbewustzijn.
02.11 > 17:30
Fascination
Mike Hoolboom (Ca - 2006 - 90’ - VO/OV - STT
FR)
Artiste majeur de la scène canadienne des
années 70, Collin Campbell, maître du « drag »
dans ses vidéos, était un provocateur du genre.
Bien plus qu’un simple portrait d’un artiste et
de son époque, le film est une réflexion captivante sur le désir d’images et sur l’emprise
qu’exercent celles-ci. Mike Hoolboom cinéaste
expérimental prolifique et passionnant nous
livre ici un film à la narration innovante et
d’une exceptionnelle beauté. Mais Fascination
est avant tout un film sur vous…
Collin Campbell, een groots artiest uit de Canadese scene van de jaren 70 en meester van de «
drag » in zijn video’s, was een uitdager binnen
het genre. Veel meer dan een portret van een
artiest en zijn tijd is deze prent een innemende
bespiegeling op het verlangen naar beelden en
op de invloed die deze op ons uitoefenen. Mike
Hoolboom, een experimentele, productieve en
passionerende filmmaker, brengt een film met
een innoverende vertelstijl en een uitzonderlijke schoonheid. Maar bovenal is Fascination
een film over u...
7
02.11 > 19:30
03.11 > 19:30
Tick Tock
Lullaby
Auf der anderen
seite
Lisa Gornick (UK - 2006 - 85’ - VO/OV - STT FR)
Sacha et Maya partent à l’abordage du fameux
plan bébé…Mais veulent-elles vraiment être
mères ? Fiction truffée d’observations futées
et tendres, portrait intime d’une relation, Tick
Tock Lullaby est une réflexion originale sur
la maternité, le désir d’enfant et l’accès au
sperme quand on est lesbienne ou femme
célibataire. Le film qu’on attendait, qui par son
intelligence et son humour fait un sacré pied
de nez aux films sur l’homoparentalité pétris
de bonnes intentions.
Sacha en Maya beginnen aan hun fameus baby
project ... Maar willen ze werkelijk moeder
worden? Deze fictie, doorspekt met tedere en
schalkse observaties, geeft een intiem portret
van een relatie. Tick Tock Lullaby is een originele denkoefening over het moederschap, de
kinderwens en de toegang tot sperma wanneer men lesbienne is of alleenstaande vrouw.
Een film waarop we lang gewacht hebben en
die door zijn intelligentie en humor de draak
steekt met goedbedoelde films over het homoouderschap.
02.11 > 21:30
LA REVOLUTION DU
DESIR
Alessandro Avellis & Gabriele Fergula
(FR - 2006 - 80’ - VO/OV - STT ENG ond)
Ce passionnant documentaire évoque la naissance du FHAR au début des années 70 et pose
la question de l’activisme gay aujourd’hui.
Autour des figures de Françoise d’Eaubonne
et de Guy Hocquenghem, cette captivante libération du désir, du sexe et des mentalités est
contée avec intelligence et brio. Le film agit
comme un écho émouvant de ce combat où
féministes et pédés défilaient ensemble avec
humour, force et incivilité. Avec comme mot
d’ordre joyeux et hédoniste : « prolétaires de
tous les pays, caressez-vous ! ».
Deze meeslepende documentaire schetst het
onstaan van FHAR (Homoseksueel Front van
Revolutionaire Actie) aan het begin van de
jaren ’70 en bevraagt het gay-activisme van
vandaag. Françoise d’Eaubonne en Guy Hocquenghem zuigen ons mee in een wereld van
bevrijd verlangen, lust, sex en mentaliteit. De
intelligente film is een ontroerende getuigenis
van de tijd waar feministen en homo’s samen
onbevreesd ten strijd trokken gewapend met
kracht, lef en humor. Getuige hun vrolijke en
hedonistische leuze: “Proletariërs aller landen, streel elkaar!”
+ Les hommes s’en souviendront
Valérie Müller (FR - 2006 - 9’ - VO/OV)
Fatih Akin (DE - 2007 - 122’– VO/OV - STT FR/
NL OND)
03.11 > 15:30
Cruel
and Unusual
Janet Baus & Reid Williams (US - 2006 - 70’ VO/OV - STT FR/NL OND)
De la prison du corps à la prison tout court,
la pente est glissante pour les femmes
transsexuelles aux Etats-Unis, quand on sait
qu’elles sont envoyées dans des établissements pour hommes et se voient refuser leur
traitement hormonal. Vous avez dit «droits
humains» ? Une exploration hallucinante de
la transphobie.
Meilleur documentaire au festival de San
Francisco.
Gevangen zitten in een lichaam of gevangen
zitten tout court, voor transseksuele vrouwen
in de VS is het verschil soms miniem, als je
weet dat ze naar instellingen voor mannen
worden gezonden en hun hormonale behandeling wordt geweigerd. « Mensenrechten »,
zei u ? Een hallucinante ontdekkingstocht van
de angst voor transseksuelen.
Beste documentaire op het festival van San
Francisco.
+ FEMALE
Aurora Reinhard (Fi - 2003 - 25’ - vo/ov stt
fr/NL OND)
03.11 > 17:30
Trans, Pédés,
Gouines en
short!
Le porno mis à nu, le mot « enculer » décortiqué en famille, des amours multiples, des
sexes qui parlent politique et les animations
explosives de La Mathilde et Tom de Pekin
sont les quelques bijoux queer de cette séance
détonante.
De porno gestript, het woord « neuken » ontstopt, meervoudige liefdes, de ‘sexes’ met
politieke praat en explosieve animaties van
‘La Mathilde’ en ‘Tom de Pekin’. Het zijn maar
enkele queer juweeltjes uit deze vertoning.
PORNOGRAPHIC APATHETIC
T. Arthur Cottam (US - 2003 - 5’30 - vo/ov - stt
Fr/NL OND)
MISS POPULARITY
Wayne Yung (DE - 2006 - 6’20 - VO/OV - SST
FR)
TRANNYMALS GO TO COURT
Abe Bernard & Dylan Vade (US - 2007 - 13’ VO/OV - STT FR)
JEAN PAULO ERIK ET RITON
Tom de Pékin (FR - 2006 - 3’ - ss parole/zw musique de/muziek van NEOBORIS)
THE FALL OF COMMUNISM AS SEEN IN THE
GAY PORNOGRAPHY
William E. Jones (US - 1998 - 19’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
I HAVE LOST MY…
Dafne boggeri (IT - 2004 - 3’ - ss parole/ zw)
FLESH
Edouard Salier (Fr - 2005 - 10’ -ss parole/zw)
DEJA VU 323
Laura Cadenazzi (It - 2005 - 3’ - ss parole/zw)
KUPROQUO
Jean-François Rivard (Ca - 1999 - 13’ - VO/
OV - FR/NL ond)
PINK COMB
La Mathilde (Ca - 2007 - 3’47 - Ss parole/ZW)
CARTLAND
Tom de Pékin (Fr - 2007 - 4’ - ss parole/ZW musique de NEOBORIS)
EPREUVES NEGATIVES
Louis Dupont (Fr - 2007 - 13’ - ss parole/zw)
En présence de/ in aanwezigheid van
Wayne Yung & Tom de Pékin
Après la mort accidentelle de Yeter, la compagne
de son père, Nejat se rend à Istanbul dans l’espoir
de retrouver la trace de la fille de Yeter, Aylen. Mais
celle-ci activiste recherchée par la police a fui son
pays. En Allemagne, elle rencontre Lotte et les
deux jeunes filles tombent amoureuses… L’immigration, l’identité, les différences, les rapports entre
modernité et traditions sont les thèmes de prédilection de ce film magnifique qui a fait sensation
au dernier festival de Cannes. Cerise sur le gâteau,
ce film nous permet de retrouver Hanna Schygulla,
l’égérie de Fassbinder, dans le rôle émouvant de
Suzanne, la mère de Lotte.
Na de dood van Yeter, de partner van z’n vader,
trekt Nejat naar Istanbul in de hoop er een spoor
te vinden van Yeters dochter Aylen. Zij is echter
het land uitgevlucht omdat ze, als activiste, wordt
opgejaagd door de politie. In Duitsland ontmoet
ze Lotte en beide meisjes worden verliefd op
elkaar…Immigratie, identiteit, verschil, de verhouding tussen moderniteit en traditie staan
centraal in deze prachtige film die op de meeste
recente editie van het festival van Cannes hoge
ogen gooide. Bovendien levert de film een aangenaam weerzien op met Hanna Schygulla,
Fassbinders fetisj actrice, in de ontroerende rol
van Suzanne, de moeder van Lotte.
03.11 > 21:30
THIS FILTHY
WORLD
Jeff Garlin (US - 2006 - 86’- VO/OV - STT FR/
NL OND)
John Waters, le pape du trash, le roi du mauvais
goût, artiste inclassable et metteur en scène de la
mythique Divine, se livre ici dans one man show
hilarant et impertinent. Tout ce que vous avez voulu
savoir sur le réalisateur de Hairspray et de Pink
Flamingos, vous le découvrirez ici. Amuseur public
de très haut niveau, Waters y distille des anecdotes
subversives et définitivement incorrectes : souvenirs de ses tournages punk, happening insensés et
autres attentats artistiques. Un régal pour terminer
ce festival dans la bonne humeur.
John Waters, meester van de trash, koning van de
wansmaak, uniek artiest, regisseur van de mytische Divine, levert zichzelf over in deze hilarische
en schaamteloze one man show. Voor iedereen die
altijd al alles wilde weten over de maker van Hairspray en Pink Flamingos. Als amusementsmaker
van heel hoog niveau, spuwt Waters subversieve
en uitgesproken incorrecte anecdotes: herinneringen aan zijn punkopnames, dwaze happenings
en andere artistieke aanslagen. Een waar feestmaal om het festival in opperbeste stemming af te
sluiten.
+ THE SADDEST BOY IN
THE WORLD
Jamie Travis (CA - 2006 - 14’ - VO/OV - STT
FR/NL OND)
8
2
008, une année importante pour la Chine, celle des Jeux olympiques... Il y a fort à
parier que durant l’année à venir tous les écrans du monde seront inondés par un
flux d’images et de sons chinois. Confrontés à cette saturation médiatique, comment
revenir à une représentation plus proche de la réalité de ce pays? Loin de la propagande gouvernementale qui répand l’image d’une nation résolument moderne prête
à prendre sa place dans le grand concert mondial, loin des clichés colportés par ceux
qui ne la connaissent pas...
Comment, sinon par facettes, appréhender ce pays-continent, grand comme 300 fois
la Belgique? Cette sélection est un peu le reflet d’une partie de la complexité chinoise.
Les films ont en commun d’être le fruit du travail acharné de jeunes réalisateurs, produisant en dehors de tout système commercial (et donc loin du formatage télévisuel).
Contrairement aux grosses productions chinoises, dans lesquelles les mythes, les
couleurs locales,... sont mis en avant, cette nouvelle vague de réalisateurs indépendants questionne la réalité avec un langage visuel souvent brut, où l’exploration du
sujet prend le pas sur le traitement formel et esthétique.
Ce programme vient après la première rencontre chinoise «Seeing China», présentée
au Nova en septembre 2004. Quelques lignes se sont dégagées lors de notre sélection: l’idée de «Résistance», car à toute force, il existe sa force contraire. La «touch»
des «Eighties Generation», car la société chinoise évolue à une telle vitesse, qu’on
désigne souvent les gens par leur appartenance générationnelle: ici, par exemple,
un changement notable serait l’apparition des réalisateurs dans leur film... Une autre
piste suivie propose un panel de regards portés sur les changements rapides et profonds de ce pays. Enfin, nous avons choisi de mettre en avant le travail de Yan Fudong
et Huang Wenhai, deux réalisateurs confirmés qui, films après films, ont développé
un engagement formel singulier.
Cette sélection reflète aussi l’expérimentation au sein des genres dont la production
indépendante est le terrain privilégié. Le caractère indépendant est en effet souvent
synonyme de «low», voire de «no» budget. Réalisées sans fonds, les fictions jouent
avec des contraintes techniques qui les rapprochent du style documentaire. Et viceversa: les choix de mise en place, ou le montage, de certains documentaires les
rapprochent de la fiction.
N
ovember 2007, weldra zijn we 2008. Een belangrijk jaar voor China. Het ziet er sterk
naar uit dat onze filmzalen, musea en concertzalen het komende jaar overspoeld
zullen worden door een stroom aan Chinese beelden en geluiden. Hoe de Chinese realiteit aanboren in deze mediatieke overdosis? Zonder de propaganda van de overheid
die liefst een beeld toont van een land dat resoluut kiest voor moderniteit en dat klaar
staat om zijn plaats in de wereld op te eisen, en verre van klassieke of exotische clichés
afkomstig van zij die het land niet kennen. China is niet alleen een economisch succesverhaal, noch een sociaal-ecologisch rampgebied. We willen China begrijpen, maar hoe
kunnen we dit immense land-werelddeel bevatten dat maar liefst 300 keer zo groot is
als België? De Chinese realiteit is divers en veelzijdig.
De films die we tonen in «Chinema direct» zijn een weerspiegeling van deze diversiteit
en veelzijdigheid. Allen zijn het ware onafhankelijke producties, vrucht van het verbeten
werk van jonge regisseurs die werken buiten het commerciële systeem, en die dus niets
te maken hebben met het voorgekauwde televisieformaat.
Ze zijn het resultaat van de wil van de regisseurs om een vrije en subjectieve blik te werpen op hun land. In tegenstelling tot de Chinese fictiefilms die we hier in de bioscopen
zien, waar mythen, vele kleuren, een straf verhaal, muziek en schoonheid belangrijke
elementen zijn, bevraagt deze nieuwe generatie filmmakers de realiteit die hen omringt,
vaak met een hyper-realistische beeldtaal, op het ruwe af, waar de verkenning van het
onderwerp primeert op formele behandeling en esthetiek. Kortom, we kunnen gerust
stellen dat de filmmakers, letterlijk, met beide voeten stevig op de grond staan....
Alle films zijn recent, ze zijn gemaakt na het eerste China-programma dat we in Nova
deden, «Seeing China» in september 2003.
Er zijn meer documentaires dan ficties te zien, wat een gevolg is van de onafhankelijk
productie zelf: vaak zijn het producties die met een «low» of zelfs «no» budget gemaakt
werden. Zonder een cent of in elk geval bijna niets, lijken ook de ficties op documentaires... en vice versa: de realiteit lijkt soms heel surrealistisch...!
Het grootste deel van deze films wordt voor het eerst vertoond in België. Alhoewel verschillende onder hen reeds onderscheidingen ontvingen op internationale filmfestivals,
blijven het films die vaak moeilijk te zien zijn in Europa, net zoals in China trouwens,
waar de verdeling van deze werken gebeurt via het internet, DVD-kopieën, informele
filmklubs en in woonkamers bij de regisseur thuis....
Bien que primés dans des festivals internationaux, la plupart de ces films sont présentés pour la première fois en Belgique et restent peu visibles même en Chine. La
diffusion des oeuvres non-consensuelles s’y organise surtout via le net, la distribution de dvd pirates, les ciné-clubs informels, les salons privés... Ces trois semaines
seront aussi l’occasion de rencontrer nos invités, et d’assister à divers évènements...
On pense, par exemple, aux musiciens qui viendront rythmer ce programme
Rencontres / te gast
09.11 > 19:00 + 10.11 > 22:00 + 18.11 > 18:00
Ou Ning (artiste, réalisateur / artiest, regisseur)
Il sera parmi nous pour parler de "Meishi Street" et du "Da Zha Lan-project", tous
deux dédiés aux changements urbanistiques dans son quartier à Pékin. Les photos
de l'exposition et la séance du dimanche 18 sont consacrées à ces initiatives ouvertes
et pluridiscipliniares qu'il a lancées / Hij komt spreken over Meishi Street en het Da
Zha Lan-project: de veranderingen in de wijk in Bejing, de gevolgen voor de bewoners en zijn positie als artiest.
16.11 > 20:00
Li Xin (réalisateur / regisseur)
Il vit actuellement à Londres où il est étudiant à la Goldsmith University en anthropologie visuelle. Il nous parlera de son film "Face Value", ainsi que de "Snippets", qu'il a
supervisé lors de sa réalisation / Hij woont momenteel in Londen woont waar hij een
PhD in visuele antropologie volgt. Hij komt spreken over zijn film "Face Value".
18.11 > 18:00 + 22.11 > 20:00
Olivier Meys (réalisateur / regisseur)
Belge résidant à Pékin, Olivier nous a aidé et conseillé. Il nous proposera une sélection, à voir et à écouter, tirée de son parcours cinématographique actuel / Belgisch
regisseur die vaak in China is. Hij heeft ons met raad en daad bijgestaan, en zal ons
wat laten zien en horen uit zijn werk.
09.11 > 22:00 + 24.11 > 22:00 + surprises!
Xiao He & Song Yuzhe (musiciens / muzikanten)
Leur live soundtrack sera une véritable rencontre musicale entre la Chine et la Belgique... Un aperçu de leurs champs sonores sera présenté à divers moments au Nova
où ils nous régaleront de concerts surprises. On pense, par exemple, à la soirée
d'ouverture! / De Live Soundtrack die ze zullen ten gehore brengen zal een echte
muzikale ontmoeting zijn tussen China en België. Kennismaken met hun muzikale
kunnen zal je al ervoor doen, want af en toe zullen ze ons verrassen in de foyer, te
beginnen met de openingsavond.
09.11 > 25.11
Ya Xuan Zhang (curatrice, critique de cinéma / curatrice, filmcriticus)
Elle nous a amené une hotte remplie de films et de documentaires à visionner. Avec
elle, nous avons accompli la tâche difficile du choix des films. Une précieuse source
d'information sur ces dernières générations du documentaire en Chine, n'hésitez pas
à venir lui poser des questions! Elle sera présente tout au long de la programmation
/ Ze zond ons heel wat werk ter visionering toe. Samen met haar waagden we ons
aan de moeilijke taak om de films te selecteren. Een echte bron van informatie over
hedendaagse Chinese documentaires is ze; aarzel niet om haar vragen te stellen! Ze
zal gedurende het hele programma bij ons zijn.
09.11 > 25.11
expo: meishi street
photos / foto’s
9
10.11 > 22:00 +
18.11 > 18:00 Meishi Street
Ou Ning & Zhang Jinli, 2006, video, VO st.
ang. / OV eng. ond., 85' 09.11 > 20:00 +
17.11 > 18:00 +
24.11 > 20:00
Dream Walking
Huang Wenhai, 2005, video, VO st. ang. / OV
eng. ond., 86' Cet opus se concentre sur la vie d’un collectif
d’artistes chinois. Filmé en noir et blanc, avec
une image «perturbée» par le grain lié à la vie
nocturne, «Voyage poétique» écoute et regarde
ce groupe d’artistes qui se retrouve autour du
Hard Rock Metal, mais se disperse vers quatre disciplines différentes. Durant l’été 2004,
Huang Wenhai suit un «net-poète» et gardien
de nuit, deux peintres, et un artiste-performeur. Leur délire permanent passe des grandes discussions sur le sens de leur œuvre aux
performances qu’ils s’offrent en privé. Dans
«Dream Walking», le collectif est montré en
perpétuelle représentation, mêlant vie et performance déchaînée (souvent dévêtue), vie
d’artiste «arrosée» et visions... L’observation
est ici le maître mot. De plans larges (et longs)
à un découpage en gros plans, l’œil s’attarde
sur les relations entre les personnages et leur
environnement, ainsi que sur certains détails
qui captent l’attention du réalisateur. Le film
est basé sur la proximité de la caméra qui
s’immisce, au point de filmer le sommeil ou
encore des confidences.
Huang Wenhai se singularise d’abord par son
approche, donnant l’impression d’être «là»
où l’on filme. Son autre particularité tient au
choix de la photographie, étroitement liée au
sujet du film et jouant un rôle dans le rapport
immersion - (prise de) distance avec le sujet.
Remarqué dès son deuxième documentaire,
«In the Military Camps», son travail a fait le
tour des festivals internationaux. «Dream Walking» a reçu le Grand Prix au festival Cinéma
du Réel à Paris en 2006. Avec «Floating Dust»,
également présenté au Nova, ce sont les premiers volets d’une trilogie dédiée à «la survie
dans un monde absurde».
De film volgt een collectief van Chinese artiesten. In zwart-wit, met grove korrel en een
«verstoord» beeld te wijten aan het nachtelijke leven, zien we de artiesten uit verschillende disciplines in de hardrock metal scène
gedurende de zomer van 2004, een internetdichter (tevens nachtwaker), twee schilders,
en een «gedragsartiest». Hun leefwereld gaat
van grote discussies over de betekenis van
hun oeuvre tot performances in huiskamers
en elders.
In «Dream Walking» zien we dit redelijk losgeslagen collectief aan het werk, zonder onderscheid tussen het echte leven en ontspoorde
performance. Vaak zijn ze naakt, als was het
om de door de maatschappij opgelegde rollen
te ontlopen... Observatie is hier het ordewoord.
Grote en lange plan-sequenties gaan in op de
relatie tussen de personages met hun omgeving, en op bepaalde details die de regisseur
opvallen. De film is gebaseerd op de dichte
nabijheid van de camera, als was die op de huid
van de personages, zo dicht dat vertrouwelijkheden en zelfs slaap de revue passeren.
Huang Wenhai onderscheidt zich door zijn aanpak. Zijn fotografie is nauw verbonden met het
onderwerp, en speelt een rol in de verhouding
nabijheid versus afstand tot het onderwerp.
Hij werd opgemerkt met zijn tweede documentaire «In the Military Camps» en sindsdien
is zijn werk te zien op internationale filmfestivals. «Dream Walking» werd bekroond op het
festival «Cinéma du Réel» (Parijs) in 2006. Met
«Floating Dust», die we eveneens vertonen,
zijn dit twee delen van een trilogie gewijd aan
het overleven in een absurde wereld.
10.11 > 20:00 +
17.11 > 22:00 +
25.11 > 22:00 Seven Intellectuals in a
Bamboo Forest
Yan Fudong, Part I, 2003 + Part II, 2005, VO st. ang. / OV eng. ond., 26’ + 46’
Ce film n’est ni une fiction, ni un documentaire, il s’agirait plutôt d’un livre. Dans la première partie, un groupe de jeunes se promène
dans un paysage naturel. On passe ensuite
à des inserts dédiés à leur vie urbaine. Dans
cet aller-retour résonnent leurs réflexions.
Dans la seconde partie, on retrouve le groupe
dans un appartement feutré, corps dénudés,
posant et parlant du corps, de l’amour, de la
mémoire... Dans ces deux premières oeuvres
d’une série inspirée d’une histoire populaire
intitulée «Les Sept Sages de la Bambouseraie», Yan Fudong développe une réflexion
sur la situation des intellectuels dans la Chine
d’aujourd’hui, qui oscille entre une autonomie croissante vis-à-vis du gouvernement
chinois et leur confinement dans la marge de
la société. Cette situation de semi-enfermement et de gestation est ici développée via un
huis clos relationnel tapissé de sensualité et
d’incertitude. Ainsi, se posent, non sans ironie, les questions de l’individualisme et du
collectif, ou encore du passage de la tradition
de la pensée chinoise aux formes hybrides
dues aux croisements avec d’autres formes
esthétiques et de pensées (occidentales), ainsi
que des nombreux écueils dus au passage du
communisme vers un système consumériste
en pleine expansion. De ce film restent des
images visuelles fortes, avec notamment des
références à la Nouvelle Vague ou aux films de
Jim Jarmusch.
Le travail de Yan Fudong est une suite de
tableaux à l’impact visuel fort. De la mise en
scène et de la photographie se dégagent une
indéniable sensualité, une beauté mystérieuse et à la fois dissonante. Une invitation à
suivre les méditations solitaires sur le thème
de l’individu et de la liberté. A côté de son parcours international, son travail est souvent
montré lors d’événements locaux, organisés
en marge des institutions. Son œuvre est
clairement ancrée dans cette réalité chinoise
contemporaine, tout en intégrant des influences occidentales. Il s’agit ici de croiser et élargir ces limites culturelles.
+
Half Hitching Post
Yang Fudong, 2005, video, 7’
Deux jeunes étrangers s’installent dans un
village isolé aux confins des plateaux du Nord
de la Chine. Parallèlement, deux jeunes du
village essayent de fuir. Un âne passe, transportant des bagages, suivi d’un couple sur un
vélo... La narration ouverte laisse place aux
paysages extraordinaires.
Twee jonge vreemdelingen installeren zich
in een geïsoleerd dorpje in het Noorden van
China. Parallel hieraan proberen twee jongeren het dorp te ontvluchten. Een ezel met
bagage komt voorbij, gevolgd door een koppel
op de fiets... De open vertelling laat plaats voor
buitengewone landschappen. Deze film is fictie noch documentaire; laten we
het eerder een boek noemen met drie hoofdstukken. We vertonen deel 1 en 2.
In het eerste deel wandelt een groep jongeren
in een natuurlijke omgeving. De beelden worden afgewisseld met beelden uit hun leven in
de stad. In dit spel van heen en weer weerklinken hun reflecties. In het tweede deel zien we
dezelfde groep in een appartement, ontkleed,
rustend en pratend over hun lichaam, de liefde
en herinneringen.
In deze twee delen van een reeks gebaseerd
op een volksverhaal getiteld «De zeven wijzen
van het Bamboebos», ontwikkelt Yan Fudong
een reflectie over de situatie van jonge mensen, quasi-intellectuelen in het China van
vandaag, die schipperen tussen een groeiende autonomie tegenover de regering en hun
afzondering in de marge van de maatschappij.
Deze situatie van halve opsluiting en verandering wordt ontwikkeld in een relationele «huis
clos» vol sensualiteit, onzekerheid, afwachting, vervreemding en bijna verveling. Zo
worden niet zonder ironie vragen gesteld over
individu en groep, of nog, over de overgang van
het traditionele Chinese denken naar hybride
vormen door de vermenging met andere
(Westerse) denkwijzen. Of over de klippen van
de overgang van communisme naar een consumentensysteem in volle expansie. Een film
vol sterke, sfeervolle beelden, met referenties
naar de Nouvelle vague en naar de films van
Jim Jarmusch.
Het werk van Yan Fudong is als een reeks
schilderijen met sterke visuele impact. Uit
de enscenering en de fotografie spreekt een
onmiskenbare sensualiteit, een mysterieuze
en tegelijkertijd dissonante schoonheid. Een
uitnodiging om eenzame beschouwingen over
individu en vrijheid te volgen. Hij heeft internationale bekendheid, in China wordt zijn werk
vaak vertoond op evenementen in marge van
het institutionele. Zijn werk is gedrenkt in het
hedendaagse Chinese realiteit, vermengd met
westerse invloeden.
Meishi Street est le nom de la rue principale du
quartier Da Zha Lan, non loin de la tristement
célèbre place Tienanmen à Pékin. L’endroit a
toujours été un quartier commerçant typique,
avec ces petits magasins, ses chalands, ses
habitants... Avec le développement de la ville
et les Jeux olympiques qui se profilent à l’horizon, ce quartier traditionnel, pauvre et très
peuplé, est devenu la cible des autorités et des
promoteurs immobiliers. Il ne peut plus résister à la pression, et notamment au trafic. En
décembre 2004, le verdict tombe: Meishi Street
doit avoir 25 mètres de large... soit 17 de plus
qu’il n’en a. Ce qui équivaut à une condamnation à mort: beaucoup doivent déménager, on
rase leurs magasins ou leurs maisons.
Deux artistes, Ou Ning en Cao Fei filment régulièrement Meishi Street et ses environs. Un
jour, ils rencontrèrent Zhang Jinli, un patron
de restaurant qui, scandalisé par la situation
et l’indemnité ridicule qu’on lui offrait pour
son restaurant, prit la caméra et se mit à filmer son quartier. Ou Ning a monté les images et en a fait un témoignage prenant d’une
rue qui devient le symbole de la manière dont
une société sacrifie ses membres au nom du
progrès.
Meishi Street is een de naam van een hoofdstraat in de Da Zha Lan wijk, niet ver van
de befaamde Tian’anmen Square in Bejing.
De wijk is altijd al een typisch handelswijk
geweest, vol winkeltjes, handelaars, kooplustigen, bewoners... Met het uitbreiden van
de stad, en met de Olympische spelen in het
vooruitzicht wordt deze traditionele, overbevolkte en arme wijk een doorn in het oog van
de overheid en projectontwikkelaars. De wijk
kan de almaar uitbreidende stad met al het
verkeer en faciliteiten die daar bij horen niet
meer aan. In december 2004 valt het verdict:
Meishi Street moet 25 meter... breder worden
- dat is maar liefst 17 meter erbij... Dit is het
doodsvonnis. Vele mensen moeten verhuizen,
hun winkeltjes en huizen worden afgebroken.
Twee artiesten, Ou Ning en Cao Fei filmen
regelmatig in Meihi Street en omgeving. Zo liepen ze Zhang Jinli te lijf, een restauranthouder
in Meishi Street die misnoegd is over de gang
van zaken, en over de schamele compensatie
die hij aangeboden krijgt voor zijn restaurant.
Hij nam de camera ter hand en filmde zijn
eigen wijk. Ou Ning verzorgde de montage en
maakte er een prangende getuigenis van, of
hoe het verhaal van een straat symbool staat
voor een maatschappij die haar bewoners
opoffert in naam van vooruitgang
En présence de/ in aanwezigheid van Ou Ning
. 10
11.11 > 22:00 For Every Minute
That I Live, I'll
Enjoy the 60 Seconds
Zhang Zhanqing, 2006, video, VO st. ang. /
OV eng. ond., 85' 11.11 > 20:00 +
22.11 > 22:00 Oxhide
Liu Jia Yin, 2005, video, VO st. fr. / OV fr.
ond., 110' Dans un appartement de 50 mètres carrés,
transformé de nuit en maroquinerie pour les
besoins du commerce familial, Liu Jia Yin,
âgée de 23 ans, décide de tourner son premier
long métrage. Dans ce contexte, le sujet s’impose: le quotidien de sa famille. Les ventes de
sacs en cuir ont connu des jours meilleurs et le
père, endetté, n’arrive pas à remonter la pente.
Dans cette atmosphère pesante, renforcée par
la pénombre et le huis clos, le cinémascope
vient percuter les limites du cadre. L’utilisation du hors-champ sonore contrebalance la
proximité inévitable des protagonistes. «Les
acteurs qui jouent les parents et l’enfant
dans le film sont, dans la réalité, moi et mes
parents. Le film parle de nous, de notre vie, de
notre maison et de nos difficultés. J’ai choisi
23 scènes de notre vie au quotidien et j’ai réalisé le film. Pour mes parents, le tournage a
été comme la mise à nu d’une blessure. A travers l’objectif, j’ai vu notre vie. Je n’aurais pas
pu en parler avec un autre outil.» (Liu Jia Yin).
Oxhide est une sorte d’OVNI, il livre le portrait
intense d’une situation économique difficile et
du renfermement sur soi qui s’ensuit. Ce premier long a été remarqué et récompensé lors
de plusieurs festivals internationaux.
In een appartement van 50 vierkante meter,
dat tevens dienst doet als werkplaats voor de
familie die leder verhandelt, besluit Liu Jia Yin,
23 jaar, haar eerste langspeelfilm te draaien.
In deze context kan je maar één onderwerp
bedenken: het dagelijkse leven van haarzelf en
haar familie in het minuscule appartementje.
De verkoop van lederen handtassen en beurzen heeft blijkbaar betere tijden gekend. De
vader stapelt schulden op en staat aan de
rand van het bankroet. Vaak heeft hij ruzie
met zijn vrouw, de moeder van Liu Jia Yin,
die zelf ook een probleem heeft, ze groeit niet
meer. In deze zwaar beladen atmosfeer, nog
eens extra versterkt door het halfduister en de
«huis clos», verkent het beeld de limieten van
de kaders. Het gebruik van geluid buiten kader
is een tegengewicht voor de onvermijdelijke
nabijheid van de personages. Afstand nemen
is onmogelijk in zo’n benepen omgeving.
«De auteurs die de rol van ouders en kind
spelen zijn in de realiteit mijn ouders en ik. De
film praat over ons, over ons leven, ons huis
en onze moeilijkheden. Ik heb 23 scènes uit
ons leven van alledag gekozen en ik heb er
een film van gemaakt. Voor mijn ouders was
het maken van deze film als het oprijten van
een wonde. Doorheen de lens zag ik ons leven.
Ik zou er anders niet over kunnen gesproken
hebben.» (Liu Jia Yin).
Oxhide is een bijzondere, vreemdsoortige film,
die van nabij het beeld toont van de economisch
moeilijke situatie en van het in zichzelf keren.
Deze vertoning van debuutfilm ging niet onopgemerkt voorbij op internationale festivals.
Le matin, Dagang est «publicitaire», l’aprèsmidi il donne dans la conquête féminine sur
la piste cimentée du Dancing Hall, le soir il se
saoule avec ses amis. Divorcé pour vivre le
«grand amour», il a finalement perdu rentrées
financières et partenaire. Chaque soir, sa descente semble irréversible; chaque matin, la
brise fraîche ravive sa foi dans la vie. Bloqués
dans une précarité totale, distancés par le troisième millénaire, Dagang et ses amis ne souffrent plus d’une situation qu’ils transforment
à leur avantage grâce à la devise: «Pour chaque minute vécue, je profite de 60 secondes».
Derrière leurs sourires s’écrivent pourtant
des histoires de résignation et d’abandon. La
caméra légère facilite la description du quotidien et fournit à Zhang Zhanqing les outils
adaptés pour aller plus loin dans l’exploration de leur milieu. Elle lui permet également
d’instaurer une relation plus directe avec son
sujet... et de glisser vers l’expression d’une
empathie, montrée en parallèle à la distance
et au questionnement que les comportements
filmés soulèvent.
‘s Ochtends maakt Dagang reclame, ‘s namiddags gaat hij op vrouwenjacht op de betonnen dansvloer van de Dancing Hall en ‘s
avonds bezat hij zich met zijn vrienden. Hij is
gescheiden om de Grote Liefde tegen het lijf
te lopen, en uiteindelijk verliest hij verloofde
en inkomen. Elke avond lijkt zijn afgang onafwendbaar; elke ochtend waait een fris briesje
opnieuw hoop zijn leven binnen. Hij leeft in
absolute onzekerheid in dit derde millennium.
Dagang en zijn vrienden lijden onder een
situatie die ze in hun voordeel keren met het
devies: «Voor elke minuut dat ik leef, geniet ik
60 seconden». Achter hun lach gaat nochtans
wanhoop schuil.
De licht in de hand gehouden camera vergemakkelijkt de ontcijfering van hun dagelijkse
leven en geeft aan regisseur Zhang Zhanqing
de mogelijkheid om steeds maar verder te
gaan in de verkenning van het milieu waarin
de protagonist zich begeeft. Hij heeft een direct
relatie met zijn onderwerp en getuigt zo van
empathie, terwijl hij parallel hiermee afstand
houdt en vragen oproept over het gedrag dat
hij filmt. 16.11 > 20:00 Snippets
Yan Junjie, 2006, video, VO st. eng. / OV eng.
ond., 85' Dès le début de ses études de réalisation,
Yan Junjie se filme avec sa bande d’amis,
parcourant les événements ou non-événements qui jalonnent son existence. C’est entre
2001 et 2005 qu’il mène ce processus: le film
découpe et «remonte» la première moitié de
sa troisième décennie de vie en nous donnant
l’occasion de percevoir ses préoccupations
quotidiennes (premier groupe de musique,
repas familial, premières amours, premier
piercing,...).
«Snippets» utilise le documentaire pour
questionner le sens de la vie, et vice versa:
«Qu’est-ce que le vrai documentaire ? (...) Y
aurait-il un sens à filmer toute une vie en une
prise unique? Y a-t-il un sens à l’énoncer? Qui
serait le dieu omniscient et aimant, à la fois
disséqueur et empli de sollicitude envers l’humanité? Qui serait celui qui se cherche à travers ces bribes et ces coupes? Qui sera l’enfant qui squatte la rue, regardant tout? Qui sera
l’anthropologue qui rapportera votre spécimen
au musée?». Cette quête vers soi-même en
utilisant le documentaire mène le réalisateur à
croire que chaque film est une illusion, même
son propre film.
Bij aanvang van zijn studies begon Yan Junjie zijn bende
vrienden en zichzelf te filmen, net zoals een reeks (non-)
evenementen die zijn parcours bezaaiden. Tussen 2001
en 2005 houdt hij dit goed vol, een proces dat geknipt en
gemonteerd wordt en dat ons een blik gunt op zijn jonge
leventje en zijn voornaamste bezigheden: eerste muziekgroep, eerste lief, eerste piercing.... Hij filmt dronken feestjes en wilde zwempartijen. “Snippets” gaat over volwassen
worden in een wereld waar status, bezit en vooruitgang
belangrijk zijn. Yan Junjie en zijn vrienden behoren tot een
nieuwe, vrije en compromisloze generatie die geen toegevingen wil doen aan mainstream.
“Snippets” gebruikt de documentairevorm om te zoeken
naar de zin van het leven, een experiment om op zoek te
gaan naar zichzelf, en omgekeerd: “Wat is echte documentaire? (...) Heeft het zin het leven te filmen in een lange shot?
Is er een betekenis te vermelden?” Maar uiteindelijk realiseert hij zich dat elke film illusie is, zelfs een documentaire
over zichzelf en zijn leven.
+
Face Value
Li Xin, 2003, video, VO st.ang. / OV eng. ond., 35'
«La photo du mariage est plus importante que le mariage».
A en croire ce court documentaire, voilà peut-être le nouveau proverbe chinois! Etant donné que les fêtes de mariage
coûtent très cher, et que c’est surtout l’album de photos qui
par la suite a un sens dans la vie sociale, beaucoup de jeunes couples chinois décident d’éliminer l’inutile. Ils engagent dès lors une agence de photographes professionnels
chargé de réaliser virtuellement leur journée de bonheur.
Li Xin utilise le principe de «l’image de l’image» pour
déconstruire ces nouveaux rites de passages préservant la
mémoire d’un événement qui n’a pas eu lieu.
«De trouwfoto is belangrijker dan het huwelijk». Als we
deze documentaire mogen geloven, dan is dit een nieuw
Chinees spreekwoord! Vermits trouwfeesten een flink pak
geld kosten - iets wat vele jonge mensen niet hebben - en
dat het vooral het trouwalbum is dat overblijft van de huwelijksdag, besluiten vele koppels om het onnodige te laten
vallen. Ze engageren een professioneel foto-agentschap
belast met het virtueel realiseren van de mooiste dag van
hun leven. Li Xin gebruikt het principe van «het beeld van
het beeld» om deze nieuwe overgangsrites te ontcijferen
die een herinnering vastleggen van iets dat niet is.
17.11 > 20:00 Floating Dust
Huang Wenhai, 2004, video, VO eng. ond. / OV eng. ond.,
111' Premier volet de la «trilogie des masses», Floating Dust
(«Poussières en suspension») décrit le quotidien d’une
bande de losers. Que ce soit au mahjong (une forme de
domino populaire en Chine), à la loterie ou dans la vie, les
protagonistes de ce documentaire donnent l’impression de
ne jamais rien gagner. Beuverie, avortement, jeux, télévision, argent sont les éléments d’un présent indéfiniment
répété. L’ère de l’idéologie communiste étant révolue et les
dieux pas encore de retour, il semblerait que l’argent et l’espoir soient les seules références. Dès lors, bienvenue dans
la nouvelle Chine où l’on passe ses soirées à déchiffrer les
émissions télés pour enfants («télétubbies») ou à surfer sur
Internet pour trouver les bons chiffres de la loterie.
Précurseur d’une nouvelle vague documentaire chinoise,
Huang Wenhai observe sans jugement, sans commentaire
et sans interview ce groupe d’amis de sa ville natale, qui
pourrait cependant évoluer n’importe où en Chine. Eerste luik van een trilogie. Floating Dust beschrijft een
bende losers, hun doen en laten, in de provincie Hunan op
het moment dat SARS toesloeg in 2003.
Of het nu bij het Mahjong is (een soort van domino, zeer
populair in China), bij de loterij of in het leven, de protagonisten van deze documentaire geven de indruk dat ze nooit
iets winnen. Braspartijen, abortus, spelletjes, televisie,
geld, zijn de elementen van een heden dat zich in het oneindige herhaalt. Het tijdperk van de communistische ideologie is achterhaald, en de goden hebben hun biezen gepakt.
Zo lijken geld en hoop de enige referenties. Welkom in het
nieuwe China waar men tijd doorbrengt met het ontcijferen
van westerse televisieprogramma’s (Teletubbies) of met
het surfen op het net om de winnende cijfercombinatie van
de loterij te vinden.
Als voorloper van een nieuwe golf Chinese documentaire,
observeert Huang Wenhai - zonder oordeel, zonder commentaar en zonder interview- deze groep vrienden uit zijn
geboortestad. Maar het kon wel overal zijn in China. En présence de/ in aanwezigheid van Li Xin
11
18.11 > 18:00
film+rencontre/ontmoeting:
camera as a tool
Villagers Documentary Project
Projet collectif, 2006, video, vo st angl./ov eng ond,
fragments
Ces deux dernières décennies ont été caractérisées par des
réformes politiques et sociales dans les campagnes chinoises.
L’économie d’État doit de plus en plus laisser la place à une
approche plus démocratique. Mais comment cela se passe-t-il
dans un pays aussi énorme, où la campagne joue un rôle aussi
important, et où pas moins de 700 000 villages sont impliqués
dans ses réformes? «Villagers Documentary Project» présente une vision de ce phénomène de l’intérieur: une dizaines
de villageois ont reçu une caméra et ont filmé leurs voisins et
les élections qui approchaient. Nous vous montrons quelques
fragments de ce document unique.
De laatste twee decennia werden gekenmerkt door sociale en
politieke hervormingen op het Chinese platteland. De staatsgeleidde economie moet plaatsmaken voor een meer democratische aanpak. Maar hoe gaat dat in z’n werk, in dit enorme land
waar het rurale een grote rol speelt, waar maar liefst 700,000
dorpen moeten betrokken worden bij een nieuwe sociale en
politieke structuur? «Villagers Documentary Project» geeft een
visie van binnenuit: een tiental dorpsbewoners kregen een
camera en filmden hun buren, de nakende verkiezingen, de
mening van de mensen.... Wij tonen fragmenten uit dit unieke
document.
Meishi Street
Ou Ning, 2006, video, vo st. angl./ov eng ond, 85’
Le film «Meishi Street» (voir page 9) est une partie du «Da Zha
Lan Project» où le quartier Da Zha Lan est au centre d’une
étude de cas qui se concentre sur les développements historique et culturel, la pauvreté, l’organisation sociale, l’architecture, l’urbanisme et l’écologie humaine. Tout ce travail collectif
et des ateliers avec des volontaires, des habitants, des artistes
et des cinéastes a donné lieu à un documentaire, une publication et un site web
De film Meishi Street (zie pag 9) is een onderdeel van het «Da
Zha Lan Project» waar de Da Zha Lan wijk een casestudie is die
focust op de historische en culturele ontwikkeling, armoede,
sociale organisatie, straat architectuur en humane ecologie.
Via een collectieve werking en workshops, met vrijwilligers,
bewoners, kunstenaars en filmmakers, is de output een documentaire, een publicatie en een website..
Rencontre/ontmoeting
Voici que ces deus films sont l’occasion de partir à la rencontre du vidéo-activisme en Chine. Car, tout comme dans
«Meishi Street», le «Villagers Project» utilise cette approche de
la caméra comme moyen de fixer la réalité de l’intérieur, de
donner la chance à des témoins privilégiés de présenter leur
vision des faits et d’exprimer leurs sentiments vis-à-vis de
ces changements, qu’ils habitent dans une grande ville ou à la
campagne. Au fait, «Meishi Street» ne vous fait-il pas penser à
ce qui se passe près de chez vous?
Après cette projection-rencontre, on propose de manger
un bout ensemble au foyer du Nova, suivi de la projection
de deux courts documents vidéo dans la lignée de l’idée de
«résistance».
De vertoning van deze 2 films is meteen een aanleiding voor
een ontmoeting over video-activisme in China. Want net zoals
«Meishi Street» hanteert «Villagers Project» deze benadering
van de camera als middel om de realiteit van binnen uit vastleggen, de kans geven aan bevoorrechte getuigen om hun visie
op de feiten weer te geven, hoe de betrokkenen deze veranderingen, of ze nu in de grootstad of op het platteland leven,
aanvoelen, en soms weerstand bieden.
Trouwens, doet «Meishi Street» niet denken aan wat hier, dicht
bij huis gebeurt, in onze eigen grootsteden en wijken...?
Na deze projectie-ontmoeting kan je een hapje eten in de foyer,
waarna om 22u de voorstelling volgt van twee andere documentaires die hierbij aansluiten.
http://www.dazhalan-project.org
18.11 > 22:00 25.11 > 19:00 Hu Jia & Zeng Jinyang, 2007, video, VO st.
ang. / OV eng. ond., 31' Li Yifan & Yan Yü , 2004, video, VO st. fr. / OV
fr. ond., 147' Prisoner in
Freedom City
Before the flood
(Yanmo)
Suite à la disparition de son mari, militant pour
les droits des sidéens, Zeng Jinyang a tenu un
blog où elle a publié ses tentatives pour le
retrouver. Après qu'il ait été reconnu que le
kidnappeur de Hu Jia n'était autre que la police,
il fut placé en état d'arrestation, à son domicile
de Pékin. Coincé derrière sa fenêtre, le militant a commencé à filmer ses "portiers"... Non
sans humour, le film nous présente le quotidien de deux media-activistes, obligés de vivre
sous surveillance. Le couple est devenu porteparole de tous ceux qui, en Chine, subissent
ce type de répression. Par ailleurs, le blog de
Zeng Jinyang l'a rendue célèbre, si bien que le
Times l'a classée parmi les 100 personnes les
plus influentes en 2007...
Le barrage des Trois Gorges menace d’engloutir sous ses eaux villages et quartiers.
Fenjie, une ville de plus de 2000 ans d’histoire,
sera bientôt rayée de la carte. Caméra au poing
et sans commentaire, les réalisateurs suivent
la difficile résistance de plusieurs personnes face à une administration impitoyable et
indifférente aux conséquences de ces grands
travaux. Lentement, étape par étape, la ville
est vidée, au même titre que les espoirs et les
mémoires de ces habitants.
«Avant que nous y allions, beaucoup de nos
amis suggéraient que notre film capture la
beauté des impressions de Fengjie, «cité de la
poésie». Certains des poèmes les plus connus
de l’histoire chinoise ont été écrits ici, les Trois
Gorges elles-mêmes sont un hymne naturel,
les lieux créent chaque jour un poème. [...] Une
fois sur place, il nous a paru impossible de
donner une réponse poétique aux larmes d’un
vétéran de guerre, ou de réaliser avec élégance
un portrait de la vie quotidienne d’un groupe de
portefaix qui vivent dans une misère crasse,
comme des chiens.» (Li Yifan & Yan Yu)
Na de verdwijning van haar man, een militant
die opkomt voor de rechten van AIDS-patiënten, houdt Zeng Jinyang een blog bij waarin ze
neerslag doet van haar ervaringen. Nadat eindelijk werd toegegeven dat de ontvoerder van
Hu Jia niemand minder dan de politie zelf was,
werd hij onder huisarrest geplaatst in Peking.
Gevangen vanachter een raam van zijn appartement, begint de militant zijn bewakers te film
die buiten dag en nacht de wacht houden....
Niet zonder humor overigens! De film is een
soort dagboek van deze twee media-activisten
die gedwongen onder controle leven. Het koppel werd woordvoerder van allen die te lijden
hebben van dit soort repressie in China. Trouwens, de blog van Zeng Jinyang maakte haar
wereldwijd beroemd, en ze belandde op het
Times-lijstje van 100 invloedrijkste personen
in 2007..
+
A day to Remember
Liu Wei, 2005, video, VO st. ang. / OV eng.
ond., 13'
Un dispositif très simple : la même question
posée à une série de gens dans la rue. Une
question a priori banale : "Quel jour sommesnous?". Sauf que poser cette question le jour
anniversaire de la répression sanglante de
la place Tienanmen n'est pas innocent. Et les
réponses des passants, gênées, codées ou
détournées, en disent long sur l'état de la censure ou de l'auto-censure en Chine. Voici un
court manifeste vidéo montrant une Chine qui,
dès qu'on parle politique, perd subitement la
mémoire. Een eenvoudig opzet: dezelfde vraag wordt
gesteld aan een hele reeks mensen op straat.
Een vraag die a priori zeer banaal is: «Welke
dag zijn we?». Behalve dat deze vraag stellen de dag van de verjaardag van de bloedige repressie op het Tienamenplein niet zo
onschuldig is... En de antwoorden van de voorbijgangers, gegeneerd, bedekt of afgeleid, zegt
veel over censuur en auto-censuur in China.
Ziehier een kort videomanifest dat een China
toont dat, wanneer we over politiek praten,
plots zijn geheugen verliest.
De bouw van de Three Gorges Dam zal Fengjie, een stad met een geschiedenis van meer
dan 2000 jaar, weldra van de kaart vegen. De
camera in de hand, zonder commentaar, volgen de regisseurs de moeizame weerstand
van verschillende bewoners die geconfronteerd worden met een meedogenloze administratie die onverschillig staat tegenover de
gevolgen voor de mensen van deze ongezien
grootschalige afbraak- en bouwwerken. Langzaamaan, stap per stap wordt de stad leeggehaald, en daarmee wordt ook alle hoop en het
geheugen van de mensen gewist.
«Voordat we er naar toe gingen, suggereerden
heel wat vrienden dat onze film de schoonheid
en de indrukken van Fengjie zou vatten, de «stad
van de poëzie». Sommige van de meest geciteerde gedichten in de Chinese geschiedenis
werden hier geschreven, de Three Gorges zelf
is een gedicht over de natuur, en de bewoners
schrijven zelf elke dag gedichten. (...) Maar eens
ter plaatse leek het onmogelijk om te antwoorden met poëzie op de tranen van een oorlogsveteraan, of om het dagelijkse leven van de
dragers, die leven als honden in de miserie, te
portretteren.» (Li Yifan & Yan Yu)
12
24.11 > 22:00
live Soundtrack
thE goddEss
yONggaNg wU, chiNa, 1934, ViDeO, 85’
L
’histoire tragique d’une jeune prostituée, interprétée par l’actrice légendaire Ruan Lingyu,
et de son fils. Une nuit, elle est poursuivie par la police. Pendant sa fuite elle tombe sur un
pilier de tripot qui devient son souteneur et l’exploite. Malgré tout, elle parvient à lui cacher une
partie de l’argent. Lorsque son fils est en âge d’aller à l’école, les choses empirent: on se moque
de lui car sa mère est une prostituée et il finit par être renvoyé de l’école. Sa mère veut s’enfuir
avec l’argent qu’elle a caché mais son souteneur l’a trouvé depuis longtemps. De rage, elle le
tue. En prison, elle confie son fils à l’assistance publique, pour lui épargner le déshonneur...
L’histoire de l’actrice Ruan Lingyu est presque aussi tragique que celle de l’héroïne anonyme
de «La divine» (le titre chinois signifie prostituée en argot): considéré comme la «Greta Garbo
chinoise», belle et élégante comme tout, elle décède l’année suivant le tournage d’une overdose
à l’âge de 25 ans. «La divine» est considéré comme le meilleur film muet chinois de tous les
temps. À ne pas manquer, donc!
H
et tragische verhaal van een jonge prostitué, vertolkt door de legendarische actrice Ruan
Lingyu, en haar zoon Shuiping. Op een nacht wordt ze achtervolgt door de politie. Tijdens
haar vlucht belandt ze bij een gemene gokker, die haar pooier wordt en haar afperst. Toch slaagt
ze erin haar geld te verstoppen. Wanneer haar zoontje oud genoeg is om naar school te gaan,
loopt het pas goed fout: Shuiping wordt gepest omdat zijn moeder een prostitué is. Uiteindelijk wordt hij van school gestuurd. De moeder wil weg vluchten, met het geld dat ze verborgen heeft, maar de gokker heeft het al lang gevonden. Woedend doodt ze hem. Eens ze in de
gevangenis is, doet ze afstand van haar zoontje, opdat de schande hem bespaard zou blijven...
Het verhaal van de mooei, stijlvolle hoofdactrice Ruan Lingyu is al even tragisch als dat van de
naamloze heldin van “The Goddess” (overigens “slang” voor hoer in het Chinees) - het jaar na
de film stierf ze aan een overdosis op 25-jarige leeftijd. “The Goddess” wordt beschouwd als de
beste Chinese stille film ooit. Niet te missen!
P
endant leur tournée en Chine en 2005, les Iiiiiiistes (ou Novembristes, Septembristes, etc.),
bien connus du Nova, ont rencontré un tas de collègues musiciens dont Xiao He et Song
Yuzhe. Ceux-ci jouaient respectivement dans The Glorious Pharmacy et Wood Pushing Melon,
deux fabuleux groupes de la scène alternative à Pékin qui tournent autour du célèbre Midi Music
Festival, le plus grand festival de musique de Pékin. Inutile de demander leurs CD à votre disquaire, il ne les a pas, mais sur Internet, en cherchant bien, on trouve des vidéos et des extraits de
jam-sessions. Et là, on peut voir (et entendre) l’enthousiasme du public pour cet étrange mélange
de pop/rock avec des sons et des rythmes chinois. En bref, mettez ces deux-là avec quelques
musiciens du Black Light Orchestra et de l’entourage des Iiiiistes (Éric, Quentin et Yannick) et
vous aurez un soundtrack à la mesure d’un film muet chinois très surprenant!
T
oen de ons welbekende muzikanten van de Iiiiiiisten (of de Novembristes, alnaargelang....)
in 2005 op tournee waren in China, hebben ze kennis gemaakt met heel wat muzikantencollega’s, waaronder Xiao He en Song Yuzhe. Ze speelden respectievelijk bij The Glorious Pharmacy en Wood Pushing Melon, twee fabuleuze bands in de alternatieve muziek scène in Bejing,
die opereren rond het befaamde Midi Music Festival, het grootste muziekfestival in Bejing. Zoek
niet naar CD’s in de winkels hier, je zal ze niet vinden, maar naarstige internetsurfers kunnen wel
video’s en fragmenten van jams tegenkomen. En daar is op te zien en te horen hoe entousiast het
publiek reageert op hun vreemde mengeling van pop/rock met wat in onze oren exotisch Chinese
klanken en ritmes lijken... Kortom, zet deze twee samen met enkele muzikanten uit de Black
Light Orchestra en Iiiiisten entourage (Eric, Quentin en Grégoire) en je krijgt een verrassende
sountrack voor al even verrassende Chinese stille film!
http://wiki.chaile.org/index.php/Glorious_Pharmacy
http://wiki.chaile.org/index.php/Wood_pushing_melon
http://wiki.chaile.org/index.php/Xiao_He
25.11 > 15:00
lEs sIngEs QuI vEulEnt
AttrApEr lA lunE
cOURTS méTRageS/ kORTFiLmS, chiNe, 1960-1988, SaNS DiaLOgUe/ zONDeR
wOORDeN, mUSicaL, 35mm
P
our conclure ce programme chinois, Cineketje présente une compilation
de courts métrages réalisés par des cinéastes du Studio d’Art de Shangaï.
Ces cinq films d’animation, principalement musicaux, sans dialogues et accessibles aux enfants à partir de trois ans, sont inspirés par des vieilles légendes
chinoises et utilisent des techniques traditionnelles, aquarelle, lavis, calligraphie. Par une belle nuit claire, après avoir décidé de grimper les uns sur les
autres, «Les singes qui veulent attraper la lune» constatent bien vite qu’ils ne
parviendront pas à l’atteindre. C’est alors que l’un d’entre eux, voyant le reflet
de l’astre de la nuit au fond d’un puits, persuade ses amis de la capturer à la
surface de l’eau! Des ambitions que ne partagent pas forcément «L’aigrette et
l’huître», ni «La mante religieuse», dans deux films de l’aquarelliste Hu Jinquing. Pour «Les tétards à la recherche de leur maman», on sait bien où on va:
une voix off en français nous le rappelle - qui pour l’occasion sera traduite en
«live» par une de nos charmantes hôtesses. La série se terminera avec «Les
trois moines», ironiquement basé sur un proverbe chinois: «Un moine seul
porte deux seaux d’eau, deux moines portent un seul seau et quand ils sont
trois, ils manquent d’eau...»
I
n het kader van het programma rond China, vertoont Cineketje op de laatste
dag ervan een reeks van kortfilms gerealiseerd door diverse filmmakers
van de Art Studio van Shangai. We kozen vijf animatiefilms, hoofdzakelijk
muzikaal, woordloos en toegankelijk voor kinderen vanaf 3 jaar. De filmpjes
zijn geïnspireerd op oude Chinese sprookjes en maken gebruik van traditionele teken- en verftechnieken als aquarel en kalligrafie. We starten de reeks
met het wondermooie «Aapjes die de maan willen vangen « van Zhou Kequin,
waarin een bende aapjes tevergeefs de reflectie van de maan proberen te vangen. Van de filmmaker Hu Jinquing, die vooral animatiefilm maakte op basis
van aquarel, tonen we twee producties: «De zilverreiger en de oester» en «De
bidsprinkhaan». Het - in het Frans gesproken - «Kikkervisjes op zoek naar
hun moeder» van Te Wei wordt voor deze gelegenheid «live» in het Nederlands
vertaald. We eindigen de reeks met het grappig en ironisch verhaaltje «De drie
monnikken» gebaseerd op een oud Chinees gezegde: één monnik draagt twee
emmers water, twee dragen er één en wanneer er drie monniken zijn is er
water tekort...
13
Kinderfilm Festival de films pour enfants
27.10 > 13:30
Survoler la ville / Vliegen in de stad
27.10 > 11:00
Ciné-concert
Ladislas Starevitch, Fr, 1926-1955, 35mm,
musical , 42’ C
C
ineketje et trois autres organisations
culturelles bruxelloises, Cinéclub (Bains
Connective), Cinékadé (GC Ten Weyngaert),
Ciné-Everna (GC Everna), ont rassemblé leurs
énergies pour mettre en avant leur activité
cinématographique destinée au jeune public.
Chacun a choisi ses propres films et ateliers,
selon ses préférences, son fonctionnement
et ses possibilités techniques ou financières.
Films de jadis qui réveillent nos souvenirs
ou classiques que l’on n’a pas encore vus,
nouvelles productions qui n’ont jamais été
diffusées ou films réalisés par les enfants
eux-mêmes,... tous les genres et styles trouvent leur place dans ce festival. Mais tous ont
ceci en commun: la ville les inspire. La ville
telle qu’elle va, ou telle qu’elle vole. Ou encore
telle qu’on la survole. Regard de haut sur la
ville, à la fois impliqué... Un mélange d’impressions urbaines et d’images poétiques,
symboliques comme ces cerf-volants venus
du bout du monde, un chat qui s’émerveille,
un rat des villes en goguette à la campagne,
une rose solitaire qui apprend à voler avec
d’autres roses, une fille en quête du métro
d’une métropole fabuleuse... Tels sont quelques-uns des thèmes à découvrir dans les
films proposés. M
et dit filmfestival wil Cineketje samen
met vier andere organisaties van divers
«pluimage» én gelokaliseerd in Brussel, de
maandelijkse kinderfilmprogrammatie in de
verf zetten. Geen festival van bovenuit georganiseerd, maar door alle partners gelijkwaardig gedragen. Cineketje, Cinéclub (Bains
Connective), Cinékadé (GC Ten Weyngaert)
en Ciné-Everna kwamen samen en na wat
gebabbel ontstond er een filmprogramma.
Elke organisatie koos zijn eigen film rekening houdend met hun voorkeur, werking,
financiële en technische mogelijkheden.
Wel werd een gemeenschappelijk thema
afgesproken nl. «vliegen in de stad». Neen,
we spelen geen thrillers, genre The Fly.
De films zijn geïnspireerd op alles wat er
reilt en zeilt in de stad en zijn gemaakt
vanuit een «vogelperspectief». Hoe ziet
de stad eruit als we ze bovenuit bekijken,
zijn er elementen die ons samenbrengen?
Resultaat: een combinatie van reële stadsopnames én poëtische beelden: een bende
kinderen in het Montmatre van de jaren vijftig
vinden een vlieger, een eenzame roos leert
vliegen in de stad samen met anderen, een
meisje droomt van een reisje in de metro, een
rat van de stad vliegt naar het platteland...
Info : www.filemon.be
ineketje entame le festival avec un cinéconcert de films du pionnier de l’animation russe, Ladislas Starevitch, accompagnés
par les musiciens de l’ensemble bruxellois
Neven. Ce programme de trois courts métrages est proposé par la petite-fille du maître
russe, qui nous a confié des copies 35mm
uniques. Starevitch, qui à partir de 1920 vit
dans la région parisienne, est surtout connu
pour ses deux longs métrages, «Le roman de
Renard» et «Les contes de l’Horloge magique», bien que l’essentiel de son œuvre soit
composée de courts métrages, qui mêlent
marionnettes et acteurs réels. Ces petits films
témoignent de son sens aigu de l’animation et
d’une grande inventivité dans l’habillage des
marionnettes: jamais encore on ne vit des poupées si déglinguées animées d’une telle vie!
Peter Clasen et son groupe Neven, des habitués du Nova, ont été sollicités par nos soins
pour accompagner ces petits chef-d’oeuvres
sur le plan musical. Un travail d’orfèvre
réalisé par Peter (live electronics) avec les
autres membres du groupe, Tariq (basse) et
Béatrice (flûte), qui viendra soutenir la bande-son déjà existante des films. Ils nous ont
promis une expérience unique, une performance totale, qui allie musique, déguisement et souci du décor, dans l’esprit artisanal
qui animait déjà le pionnier de l’animation.
«Le rat des villes et le rat des champs» (1926)
nous narre les aventures d’un rat des champs
qui quitte sa campagne pour visiter son neveu
en ville. On poursuivra avec «Fétiche Mascotte»
(1933), où des animaux en peluche prennent
vie par les larmes d’une mère accablée par le
sort de sa fille gravement malade. La peluche
Fétiche va tout tenter pour exaucer les vœux
de cette petite mère. L’aventure dans la grande
ville peut commencer. Dans «Un dimanche
de Gazouilli» (1955), inédit en dévédé, le petit
héros s’en va, accompagné de son père, pour
un pique-nique à la campagne. Il s’y fera plein
de nouveaux amis: un lapin, une tortue, une
grenouille, et bien d’autres. Ensemble, ils se
retrouvent autour d’une table bien garnie... C
ineketje start het filmfestival met een cineconcert: kortfilms van de Russische grootmeester Ladislas Starevitch onder muzikale
begeleiding van het Brusselse ensemble Neven.
Het filmprogramma werd samengesteld door
de kleindochter van Starevitch, die ons de
unieke 35mm kopieën toevertrouwt. Starevitch realiseerde vooral kortfilms met marionetten en échte acteurs. De manier waarop hij
zijn marionetten aankleedt en doet bewegen
getuigt van een grote inventiviteit: nooit hebben
“versleten” poppen er zo levendig uitgezien!
Wij hebben Peter Clasen, de frontman van
Neven én vaak te gast in Nova, gevraagd om
dit oeuvre bij te staan op muzikaal vlak. Overigens geen evidente opdracht, het vraagt
talent om deze meesterwerkjes - die reeds
voorzien zijn van muziek - eer aan te doen.
Peter Claesen (elektronica) en de andere leden
van de groep, Tariq (contrabas) en Beatrice
(fluit) hebben ons een uniek optreden beloofd.
“Le rat des villes et le rat des champs” (1926) vertelt
ons het verhaal van een rat uit het platteland die
reist naar de stad om daar zijn neef te bezoeken.
De tweede kortfilm “Fétiche Mascotte” (1933)
brengt een knuffelbeest tot leven door de tranen
van een bezorgde moeder, wiens dochtertje ernstig ziek is. Het knuffelbeest “Fétiche” zal alles in ‘t
werk stellen om de wensen van het kleine meisje
te vervullen. Het avontuur in de grootstad begint.
Tenslotte is er “Un dimanche de Gazouilly” gerealiseerd in 1955 én nog niet verschenen op video.
Gazouilly gaat samen met zijn vader een dagje
picknicken op het platteland. Met zijn nieuwe
vriendjes - een konijn, schildpad, kikker en
andere dieren - zit hij aan een goedgevulde tafel.
Om in de sfeer te blijven, wordt er na dit cinéconcert een artisanaal hapje aangeboden.
Pour tous ages/Voor alle leeftijden.
Workshop
camera 16mm S
i tu rêves de voir tes dessins se promener
sur un écran de cinéma, viens nous rejoindre à l’atelier Cineketje pour réaliser un dessin animé. D’abord, tu dessines sur quelques
feuilles de papier pour en faire un carnet...
et déjà tu peux voir tes dessins qui bougent.
Ensuite, tu photographies les dessins avec
une caméra et puis on développe ensemble la
pellicule dans une chambre noire... Ici, tu vois
apparaître les images sur le film. Un peu plus
tard dans la salle de cinéma tu découvres enfin
tes dessins qui se mettent à bouger sur l’écran.
Cet atelier est accompagné par Eric Dederen,
notre spécialiste des techniques d’animation
des origines, comme le zootrope, taumatrope
et la caméra 16mm.
A
s je ervan droomt om je eigen tekeningen te zien bewegen op groot
scherm, noteer dan alvast dit in je agenda.
Eerst maak je tekeningen op enkele blaadjes
van een boekje, je kan nu al beweging zien.
Je maakt foto’s van deze tekeningen met een
16mm camera om ze vervolgens te ontwikkelen in een donkere kamer. Enkele uurtjes
later is je filmpje klaar! De workshop wordt
begeleid door Eric Dederen, gespecialiseerd
in het werken met «ouderwetse» artisanale
filmtechnieken zoals taumatroop, zoötroop
en 16mm camera. Hij gaf reeds verschillende workshops met deze technieken tijdens
Cineketje.
A partir de 7 ans /Voor kinderen vanaf 7 jaar.
Réservation obligatoire /Reserveren verplicht
cineketjes@nova-cinema.org of 0474 532 247 (Hilde)
28.10 > 11:00
Le cerf-volant
du bout du
monde
Roger Pigaut & Wang Kia Yi, Fr-Chine, 1958,
35mm, vo fr/ fr ov, 80’ D
ans un Montmartre encore sans voitures
ni touristes, Pierrot, Nicole et Bébert, des
gamins du quartier, découvrent un magnifique
cerf-volant chinois échoué dans un arbre. A
l’intérieur, une lettre qu’un petit Chinois leur
a écrite, et qu’un antiquaire chinois leur a traduite, les décident à partir en Chine à la rencontre de leur nouvel ami. Souen Wou Kong, le
roi des singes, personnage représenté sur le
cerf-volant, va aider Pierrot et sa sœur Nicole
à élargir les frontières de leur imaginaire. “Le
cerf volant du bout du monde”, première coproduction cinématographique franco-chinoise,
s’inscrit avec bonheur dans un veine poétique,
que viennent soutenir le jeu des petits comédiens, la tignasse rousse de la petite Nicole
et la très belle photo de Henri Alekan. Voyage
initiatique vers une autre culture, un autre
monde, le film de Roger Pigaut et Wang Kia Yi
est un bel hymne à l’amitié entre les peuples
et à une meilleure compréhension entre des
cultures fort différentes. A la sortie du film, le
critique Georges Sadoul le salua en ces termes: “Et il passionne aussi les adultes, en leur
donnant à découvrir la plus grande partie du
monde, la plus peuplée, la plus mal connue et
la plus attirante”. Il s’en dégage un air de “ Si
tous les gars du monde voulaient se donner
la main “, qui par les temps qui courent n’est
pas, loin s’en faut, à dédaigner. Un film qui, de
surcroît, a le double mérite de bien “coller” au
thème “voler en ville”, et de décoller en direction du programme du mois de novembre, qui
fera étape en Chine.
E
en bende kinderen die in de wijk Montmatre van Parijs woont, ontdekken een vlieger verscholen in de bomen. Zij slagen erin de
vlieger te bemachtigen en vinden een briefje
van de eigenaar, een Chinese jongen die in
Peking woont. De vrienden gaan op tocht naar
dit verre en vreemde oord en beleven magische avonturen in de hoofdstad van China.
Een naïeve film met een goed einde én een
boodschap: één die ons oproept tot solidariteit
en vriendschap. Mooie kleuren en prachtige
poëzie maken van dit eenvoudig verhaal een
écht filmpareltje. De beelden van een onherkenbaar Parijs uit de jaren vijftig maken ons
nostalgisch.Ook vanuit historisch oogpunt is
de film bijzonder interessant, het is de eerste Frans-Chinese coproductie uit de filmgeschiedenis. Sommige critici vinden de film te
moralistisch en idyllisch. Pigaut wou echter
geen waarheidsgetrouw China weergeven,
maar wel Chinese mythen en kinderlijke verbeelding tot leven brengen. Wij vinden dat hij
hierin zeker geslaagd is. Aan jullie om te oordelen. Een film die perfect past in het thema
«vliegen in de stad» én een brug vormt naar
het programma «Chinema direct».
+ La Rose
, Francois Roux, Fr, 2003, video, 8’
Le film sera précédé par ce court métrage
d’animation poétique, l’histoire d’une rose
solitaire dans un appartement, qui cherche à
s’envoler dans la ville avec des compagnes
de son espèce... Deze poëtische animatiefilm vertelt het verhaal vaan een eenzame roos in een appartement, die zal leren vliegen in de stad, tezamen
met anderen.
A partir de 5 ans /Voor kinderen vanaf 5 jaar.
Zazie dans
le métro
28.10 > 14:00
Louis Malle, Fr, 1960, 35mm, vo st nl/ov nl
ond., 92’ Z
azie, une gamine espiègle, vient à Paris
chez son oncle. Il lui fait visiter la ville,
mais elle n’a qu’une idée en tête: prendre le
métro... Hélas, il est en grève. Pendant quarante-huit heures, elle sera guidée dans la
cité de la Tour Eiffel par son tonton travesti
(Philippe Noiret), qui gagne sa croûte dans
le cabaret du coin. Les rencontres avec une
faune locale excentrique très “sixties” vont
alors s’enchaîner... En adaptant “Zazie dans le
métro”, Louis Malle a voulu transcrire à l’écran
le style de Raymond Queneau. Il en résulte
un film au comique dévastateur, au rythme
échevelé, où chaque situation est poussée
jusqu’à l’absurde, et qui utilise avec truculence tous les procédés du burlesque. Sorte
d’Alice au pays des adultes, Zazie n’est ni une
petite fille modèle, ni un bon petit diable. Elle
ne s’en laisse pas compter, questionne les
grands et exige des réponses. Un film qui
plaira toujours, et pas seulement aux enfants.
A partir de huit ans.
Ce film sera montré dans le cadre du festival
“Pink Screens”. Après le film, les enfants et
les adultes sont les bienvenus pour découvrir
quelques livres autour d’un thème universel:
amour et identité. D
eze klassieker, gebaseerd op het boek
van Raymond Queneau, vertelt ons de
avonturen van het eigenzinnige en onverschrokken meisje Zazie, die een weekendje
bij haar oom in Parijs verblijft. Zazie droomt
ervan om met de metro te reizen, maar helaas
zijn die in staking. Haar nonkel, vertolkt door
Philippe Noiret, is travestiet en «danseres»
in een nachtclub. De volgende ochtend trekt
Zazie er alleen op uit. Haar pogingen om de
metro te betreden zijn tevergeefs. Ze ontmoet
een «vreemde» man die haar een blue jeans
schenkt om haar op te monteren. Maar Zazie
wordt zijn gezelschap beu, en knijpt er tussenuit. Een fantastische achtervolging zet zich in...
Kleurrijke personages en speciale effecten
tegen het decor van de Parijse metropool van
de jaren zestig maken van deze film een bijzonder levendige prent. Boordevol symboliek
en op verschillende niveaus interpreteerbaar is de film inspirerend voor jong én oud.
De film wordt vertoond in het kader van
het festival «Pink Screens». Om in de
sfeer te blijven, kan je na de film in de
foyer enkele boekjes lezen rond dit universeel thema over liefde en identiteit.
A partir de 8 ans /Voor kinderen vanaf 8 jaar.
14
NOCTURNES
O
n continue comme prévu notre petit focus sur les rednecks... Ces habitants du
sud des Etats-Unis, que l'on aperçoit souvent en salopette, sale de préférence. Ils
écoutent du bluegrass ou du rock sudiste, et aiment bien la mécanique. Ils sont parfois à la télé comme dans "Duke of hazard" ("Shériff, fais moi peur!" en français).
Ce mois-ci, "Massacre à la Tronçonneuse", un survival horreur hyper connu et surtout
très réussi: Leatherface au Nova, inratable. Et une perle des 70's, "Poor pretty Eddie", plus
décalé, mais bien cauchemardesque, avec cette touche de glauque qui fait la différence.
On explore ici un point important du film de rednecks: il ne faut pas venir les déranger dans
leur habitat. Ceci est une règle absolue du film de rednecks, que pour notre plus grand plaisir
plusieurs personages ont décidé de transgresser...
D
09.11 > 22:00 +
23.11 > 24:00
09.11 > 24:00 +
23.11 > 22:00
thE tEXAs chAInsAw mAssAcrE
(maSSacre À la tronÇonneuSe)
poor prEtty EddIE
TOBe hOOpeR, USa, 1974, 35mm, VO ST BiL / OV NL+FR OND, 83’
Doit-on encore présenter le chef d’oeuvre de Tobe Hooper? On ne pouvait se priver de le montrer au sein de cette thématique redneck. Vous le savez peut-être, il s’agit du film quasi parfait:
soin de la photo, bande-son pertinente et flippante, aucun souci de politiquement correct, efficacité maximale... Bref, ce film n’usurpe pas la place qu’on lui prête régulièrement dans l’histoire
du cinéma. L’originalité des personnages, les longues scènes d’extérieur, les mouvements de
caméra, même s’ils furent déclinés dans grands nombre de navets, gardent ici une pertinence
excitante et jouissive. Celui-ci est le vrai, le seul, loin devant les «remakes» poussifs et suites
navrantes qui ont affaiblit l’idée de départ.
In 1974 zorgde deze film voor opschudding toen hij op het publiek werd losgelaten. The Texas
Chainsaw Massacre werd tijdelijk verboden in tal van landen, in België werd de film bij de eerste
vertoning in Antwerpen in beslag genomen door de politie. Ondertussen geldt de film als een
(cult) klassieker, een meesterwerk uit het horrorgenre, en zijn zowel kettingzaag als «leatherface» cultuuriconen geworden. Het verhaal over vijf tieners die in de klauwen vallen van een
geschifte kannibalistische familie in de beste slachthuistraditie, mag dan wel goor klinken, de
film is dat zeker niet. De cinema vérité stijl, de door merg en been snijdende geluidsband en
suggestieve montage, maken dat de horror zich meer in het hoofd van de toeschouwer dan op
het scherm afspeelt.
e jaren zeventig zagen de opkomst en ondergang van een typisch Amerikaans exploitation
genre: de redneck film en diens neefjes hick flick, hillbilly horror of swamp movie. (de termen
«hick» en «hillbilly» zijn beide slang voor een stereotiepe, achterlijke plattelandsbewoner). Het
waren de hoogdagen van Burt Reynolds , top of the bill in films zoals «Deliverance», «Smockey
And The bandit», «The Cannonball Run» of «Gator». Om van een redneck film pur sang te kunnen spreken, dienen minstens enkele van de volgende elementen aanwezig te zijn: (1) bierzuipende,
racistische en vaak gewelddadige inwoners van het Zuiden van de Verenigde Staten; (2) babes in korte
shorts en strapless bovenlijfjes; (3) bloedwraak, eerwraak, wraak tout court; (4) een gevecht in een
bar (inclusief gebroken bierflesjes); (5) een Dukes-of-Hazard-achtige autoachtervervolging; (6) incest,
inteelt, bestialiteit, kannibalisme of andere genetische mankementjes.We zetten de cyclus, begonnen
met schoolvoorbeelden «2000 Maniacs» en «Southern Comfort», in november voort met een al even
appetijtelijke double bill. Yeeeehaaa!
chRiS ROBiNSON & DaViD wORTh, USa, 1975, 35mm, VO/OV, 92’
Peu d’entre-vous sans doute ont entendu parler de cette petite perle 70’s. Et pourtant... Ce film se
trouve à mi-chemin entre l’horrible et le sordide. Une charmante chanteuse afro américaine, plutôt
fière de sa condition, part seule en vacances au volant de sa voiture. Pas de chance, le véhicule ne
tient pas ses promesses et la panne est au rendez-vous.
L’arrêt forcé se fait aux abords d’une taverne tenue par une vieille artiste de cabaret, accompagnée
de son jeune amant Eddie, redneck. Shelley Winters en vieille alcoolique a l’air de ne pas avoir
lâché son verre depuis «Lolita», et est ici bien loin de «Winchester 73» et de «La
nuit du chasseur». L’ambiance redneck est à son comble, assurée par une vieille casse de voiture,
un bar miteux et un garagiste inquiétant. Les flics lourdauds et racistes ne vous laisseront pas
indifférents, ainsi que la tension sexuelle crasse et la mise en scène au cordeau. Un film à la
croisée des genres. Lesquels ? Vous verrez bien...
Rechtreeks uit het hart van redneck county, Texas, importeren we deze unieke 35mm kopij van
een exploitation film die schippert tussen het «rape revenge» en «hillbilly hell» subgenre. De uitgekiende beeldcompositie (de montage is van de hand van Donald Cammell medewerker, Frank
Mazzola) en de sterke tot over the top vertolkingen zorgen voor een eigenaardige mengeling van
oprecht melodrama en pure trash. Liz, een zwarte zangeres met motorpech arriveert in een klein,
afgelegen motel gerund door Big Bertha (Shelley Winters die haar rol uit Lolita als drankorgel op
leeftijd nog eens overdoet) en haar lover boy Eddie, een ondermaatse Elvis imitator. Tot ongenoegen van Bertha, ontwikkelt Eddie al gauw een ongezonde obsessie voor Liz. Hij besluit dat Liz zijn
meisje wordt, of ze het nu wil of niet, en vertoond gaandeweg meer en meer psychotisch gedrag
dat ontaard in verkrachting, racisme en moord.
15
16.11 > 22:30
lIvE soundtrAck: lIbrAry tApEs
C
23.11 > 20:00
l’EnvErs du mlIf! présEntE / stElt voor lEv
Une collection de courts métrages décalés
Een reeks ontspoorde kortfilms
”C mande, qu'Henry Kissinger me révélait dans un rire, que si certains Nord-Américains ne
'est en se faisant une digue à Ostende un jour où il pleuvait des bières avant qu'on en rede-
sont pas forcément férus de géographie nord-européenne, il en était un qui n'aurait pas de souci
à trouver le Nova à Bruxelles. Il m'a semblé évident que ce devait être Lev, from San Francisco,
tant ses courts métrages à la profondeur dépouillée, simples et justes, correspondaient au "nonhabillage esthétique" du lieu. Lev présente ses "Tales of Mere Existence", une ribambelle de
films faussement naïfs, hilarants et jouissifs, et nous gratifie d'une performance live exclusive."
C'est par cette belle introduction que l'équipe de L'envers du mliF annonce leur débarquement
bruxellois, avec dans leurs bagages une série de projections mensuelles dédiées à une part énigmatique, étrange et comique du 7e art, pro ou artisanale, toujours éclectique et décallée, des manifestations organisées par l'association boxLAND! dans la région de Lille... et parfois en tournée.
Les séances de courts métrages se terminent sur un happening live, qui reposera cette fois sur les
épaules de LEV qui nous contera ses dernières aventures touchantes et hilarantes en réalisant en
direct des dessins animés rien que pour vous!
”H er opnieuw bijbestelden, dat Henry Kissinger me al lachend vertelde dat het waar is dat bepaalde
et was tijdens de bouw van een dijk in Oostende, op een dag dat het bier regende voordat dat we
Noord-Amerikanen niet bepaald verzot zijn op de Noord-Europese geografie, maar dat er één was
die niet de minste moeite zou hebben om Nova in Brussel te vinden. Het lag voor de hand dat dit LEV
uit San Fransisco moest zijn. Zijn sobere, eenvoudige en nauwgezette kortfilms passen perfect bij de
«ontkleedde esthetiek» van de zaal. LEV stelt zijn «Tales of Mere Existence» voor, een reeks schijnbaar
naïeve, hilarische en speelse films. LEV trakteert ons bovendien op een exclusieve live performance.»
Met deze mooie introductie kondigt de equipe van «L’envers du mliF» haar intrede in Brussel aan. In
hun koffers hebben ze een een reeks maandelijkse voorstellingen mee, opgedragen aan een duister, vreemd en komisch deel van de 7de kunst, zowel professioneel als artisanaal, steeds eclectisch
en flink losgeslagen, van manifestaties georganiseerd door de vereniging boxLAND! in de regio van
Rijsel... en soms op tournee. De voorstelling van kortfilms eindigt met een live happening die dit
keer op de schouders rust van LEV. Hij zal ons zijn laatste aangrijpende en hilarische avonturen
vertellen terwijl hij er live animaties bij maakt.
Extraits sur / fragmenten op http://www.ingredientx.com
http://www.boxland.org
09.11 > 19:00 +
23.11 > 20:00
’est de Suède que nous arrive Library Tapes, une formation que certains auront connu avec
deux musiciens mais qui depuis le dernier album est le projet solo de David Wenngren.
Pour ce qui ne connaisse pas, on vous dira que la musique de Library Tapes se situe quelque part au croisement entre de la musique classique et de l’ambient experimentale, et propose un minimalisme qui est tout sauf clinique et impersonnel. Certains y voient des références à Max Richter, Philip Glass, Harold Budd, Sylvain Chauveau, A Silver Mt. Zion...
Un piano, quelques field recordings, des grattements occasionnés par une source inconnue, un son
qui semble relever d’une ère analogique révolue....voilà les quelques ingrédients à partir desquels
David Wenngren crée des paysages sonores qui en douceur titillent nos conduits auriculaires et
qui nous plongent dans des atmosphères étrangement secrètes et par moments presque hantées.
Pour ce concert au Nova, David Wenngren interviendra sur les images conçues pour l’occasion
par Dan Booth, un vidéaste-photographe de Manchester.Nous dépoussiérons et réaccordons notre
piano!
U
it Zweden komt Library Tapes, een groep die nu, sinds het laatste album, als soloproject
van David Wenngren door het leven gaat. Voor zij die Library Tapes helemaal niet kennen,
kunnen we vertellen de muziek zich ergens tussen klassieke muziek en experimentele ambient
bevindt, met een minimalisme dat zich verre houdt van een koude onpersoonlijke en klinische
aanpak. Referenties? Max Richter, Philip Glass, Harold Budd, Sylvain Chauveau, A Silver Mt. Zion...
Een alomtegenwoordige maar discrete piano, enkele fieldrecordings, het geluid van zachte
regen en een occasioneel geritsel van onbekende oorsprong... Het is eenvoudige en uiterst
sobere muziek. De gebruikte toestellen lijken afkomstig te zijn uit een voorbij analoog tijdperk.Ziehier de ingredienten waarmee David Wenngren geluidslandschappen creert die
ons in geheimzinnige atmosfeer onderdompelt. Niettemin de bescheidenheid en een
zeker minimalisme slaagt de productie erin de trommelvliezen aangenaam te prikkelen.
Voor dit concert in Nova wordt David vergezeld door de beelden van Dan Boot, een videast-fotograaf uit Manchester. En wij zullen voor de gelegenheid onze piano afstoffen en stemmen!
15.11 > 20:00
opEn scrEEn
Prédiction: l'automne sera pluvieux et vous allez faire des films tristes dans vos caves. Venez
nous montrer ça à l'Open Screen de novembre!! Envoyez nous tout ça au 65 rue de l'Ecuyer 1000
Bruxelles, une semaine avant la projection. Tous supports acceptés, du moment que ce n'est pas
pénible à se tirer une balle et que ça dure moins de quinze minutes.
Een voorspelling: deze herst zal grijs en regenachtig zijn en bijgevolg gaat u in vochtige kelders
triestige films monteren. Laat ze ons zien tijdens de Open Screen in november!! Stuur de film
minstens één week voor de voorstelling naar NOVA, Schildknaapstraat 65, 1000 Brussel.
Alles wordt geaccepteerd, zolang het niet al te dodelijk depressief is en de film niet langer dan
vijftien minuten duurt!
22.11 > 20:00
EArs opEn
Ears Open est le cinema pour les oreilles!
Avez-vous faits des reportages, histoires, récits, poésie, field recordings, documentaire, récits
hurlés... articulés... ou... chuchotés, collages sonores, prises de parole...? Ears Open est l'espace
ou on écoute ces creations sonores. Le champs est vaste et ouvert, la forme peut être brute et/ou
peaufinée, mais la durée maximale est de 10 minutes. L'audition collective se fera à l'abri de la
lumière dans la salle de projection.
Cette fois-ci, on ouvre nos oreilles pour un voyage sonore en Chine, de la campagne à la ville:
Olivier Meys présentera quelques extraits de ses reportages réalisés entre 2001 et aujourd'hui.
Et on ecoute ce que vous faites parvenir sur CD/CDR/K7 ou MD au bureau du Nova pour le 18
novembre au plus tard.
Ears Open is een soort van cinema voor het oor (Métamkine).
Heb jij audioreportages gemaakt, verhalen of poëzie opgenomen, geschreeuwde of gefluisterde
vertelsels, veldopnamen, geluiden en klanken? De mogelijkheden zijn oneindig. De vorm mag
ruw of afgewerkt zijn, maar het mag niet langer dan 10 minuten duren. Ears Open biedt je een
collectieve luisterruimte in het duister van de zaal.
Dit keer zetten we alvast onze oren open voor China: Olivier Meys stelt enkele fragmenten voor uit
zijn reportages die hij realiseerde tussen 2001 en nu. En natuurlijk luisteren we naar wat jij binnenbracht op het kantoor van Nova voor 18 november op CD/CDR/K7 of MD.
Ears open, c/o cinema nova, schildknaapstr. 65 rue de l’Ecuyer, 1000 bxl
16
PINK SCREENS
26.10 > 03.11.07
26.10 > vendredi / vrijdag
27.10 > zaterdag / samedi
11:00 cineketje
p13
28.10 > dimanche / zondag
11:00 cineketje
p13
16:00 i was a male war bride
p3
15:30 even cowboys get the blues ! p4
18:00 DRINK !
p2
18:00 follow my voice
p3
17:30 hotel gondolin
p4
19:30 itty bitty titty committee
p3
19:30 glue
p3
19:30 love and words
p4
21:30 sheng xia gang nian
p3
21:30 a street angel
p3
21:30 filmez-vous fabiola ?
p4
23:30 rocky horror picture show p3
29.10 > maandag / lundi
30.10 > mardi / dinsdag
31.10 > woensdag / mercredi
19:30 comme des voleurs (a l’est)
p5
19:30 even cowboys get the blues ! p4
19:30 gouines vibrations !
p5
21:30 boy i am
p5
21:30 tuli
21:30 brand upon the brain !
p5
23:30 sex mannequin
p6
p5
01.11 > jeudi / donderdag
02.11 > vrijdag / vendredi
03.11 > samedi / zaterdag
15:30 judith butler
p6
15:30 black narcissus
p6
15:30 cruel and unusual
p7
17:30 panorama
p6
17:30 fascination
p6
17:30 trans, pédés, gouines…
p7
19:30 avant que j’oublie
p6
19:30 tick tock lullaby
p7
19:30 auf der anderen seite
p7
21:30 verfolgt
p6
21:30 la révolution du désir
p7
21:30 this filthy earth
p7
Tarifs / Tarieven:
normal > 5 / 3,5 eur (réduction/vermindering)
lIBRARY TAPES > 5 / 3,5 eur
rencontre ontmoeting 18.11 > 5 / 3,5 eur
Cineketje > 3,5 / 2,5 eur
ears open, open screen > gratis
cinéma bioscoop
3 rue arenbergstraat 1000 bxxl
+32 [0]2 511 24 77
www.nova-cinema.org
nova@nova-cinema.org
!! WEEKEND DIAGONALE 24 & 25.11 !!
> 2 eur • séance/voorstelling
combi tickets voir / zie logo combi
> 7,5 / 6 eur
Abonnement 6 séances/voorstellingen
> 21 / 15 eur
CHINEMA DIRECT
09.11 > 25.11.07
09.11 > vendredi / vrijdag
p8
20:00 dream walking
p9
20:00 seven intellectuals…
p9
20:00 oxhide
p10
22:00 TEXAS CHAINSAW…
p14
22:00 meishi street
p9 22:00 for every minute…
p10
combi
p14
16.11 > vrijdag / vendredi
17.11 > samedi / zaterdag
18.11 > zondag / dimanche
18:00 dream walking
18:00 rencontre / ontmoeting
p9
p11
20:00 snippets + face value
p10
20:00 floating dust
p10
meishi street + Villagers
22:30 live soundtrack library tapes
p15 22:00 seven intellectuals…
p9 22:00 prisoner in freedom + day... p11
22.11 > donderdag / jeudi
23.11 > vendredi / vrijdag
20:00 open screen
p15 11.11 > dimanche / zondag
19:00 vernissage+microboutiek
24:00 POOR PRETTY EDDIE
15.11 > jeudi / donderdag
10.11 > zaterdag / samedi
24.11 > zaterdag / samedi
25.11 > dimanche / zondag
15:00 cineketje
p12
19:00 BEFORE THE FLOOD
p11
22:00 seven intellectuals…
p9
20:00 microboutiek
p15
20:00 ears open
p15
20:00 L’ENVERS DU MLIF! - lev p15
20:00 dream walking
p9 22:00 oxhide
p10 22:00 POOR PRETTY EDDIE
p14 22:00 live soundtrack THE GODDESS
p12 22:00 TEXAS CHAINSAW…
combi
p14 Nova-team : Aisha, Aki, Alain, Alexandra, Alexis, Alexandre, Alice, Andy, Arne, Aïcha, Arianne, Arnaud F, Arno, Astrid, Antonine, Aude, Aurélie, Aurélien, Benoît, Benwa, Bijke, Bruno,
Carole, Céline, Claire, Clément O., Denis, Diederik, Dirk, Dominik, Elisabeth, Élise, Ellen, Émilie, Fabien, Fabrizio, Fred, Gabriel, Gérald, Géraldine, Georges, Guérin, Guillaume
A, Guillaume M, Gwen, Hélène, Hervé, Hilde, Ioana, Isabelle, Jacques, Jean-Louis, Jérôme, Jouni, Julie S, Julie B., Julie M., Katia, Kris, L., Laurent A., Laurent Tz, Leonard, Lila,
Lorenzo, Lotte, Luce, Lucie, Marie, Marie-Eve, Maximilien, Mélanie, Micheline, Milan, Miguel, Mohamed, Nathan, Nico, Olivier, Pauline, Patrick, Peb, Philippe Brrr, Quentin, Rachel,
Ramon, Raph, Remy, rno, Sandrine, Saskia, Serge, Seth, Simon, Sophie, Sophie V., Soul, Stephane, Stephanie, Tamara, Tatjana, Toon, Tristan, Véronique, Vince C., Windy, Yacine,
Yaxuan, Yvan… • thanks : Olivier Allais, Patrizia Vandal, Olivier Meys, Yaxuan Zhang, Eric B. Gurkentopf, les auteurs des films visionnés ou sélectionnés / de makers van alle
gevisioneerde of weerhouden films, Genres d’à côté, Gary Huggins & Lars Nilsen - The Alamo Drafthouse Cinema… • E.R./V.U. : B.Sawyer, Schildknaapstraat 65 rue de l’Ecuyer,
1000 Bxl.
Già vola il fiore magro
Non saprò nulla della mia vita, / oscuro monotono sangue.
Non saprò chi amavo, chi amo, / ora che qui stretto, ridotto alle mie membra,
nel guasto vento di marzo / enumero i mali dei giorni decifrati.
Già vola il fiore magro / dai rami. E io attendo / la pazienza del suo volo irrevocabile.
(Salvatore Quasimodo)
Paul Meyer, qui au mois de mars dernier était à nouveau notre invité, s’est éteint à son
domicile à Visé le 29 septembre, jour de ses 87 ans. Nous tenons à le saluer, lui qui était,
comme l’a évoqué l’éloge funèbre écrit par ses amis, un peu trop précis, dérangeant,
obstiné, honnête et libre «au goût de certains»... Pas au nôtre!